De Gezonde Tractatie

hier

inderdaad ook met een kaart rond en dan schrijven alle leerkrachten er wat op met vaak een plaatje erbij. En tegen het storen doen ze dit in de pauze, in de lerarenkamer. Heb je ze ook meteen allemaal te pakken

Pug en jippox

Pug, een leerkracht kan ook elke keer een ander kind uitkiezen om ergens iets op te halen, daarvoor hoef je echt niet eens per jaar de klassen rond. Verder: natuurlijk stoort het want een vast tijdstip werkt gewoon niet, niet elke klas houdt op hetzelfde moment pauze en tijdens de pauzetijden ben je toch zelf in je klas?

Jippox: ik ben dan weer van mening dat koffiepauze ook echt koffiepauze moet zijn. Met een gemiddelde school komt er elke koffiepauze weer een groepje kinderen langs. Vind ik geen goed idee. Laat die mensen even lekker onder volwassenen zijn.

Hier ook een kaart, die kozen ze zelf uit maar alle namen en handtekeningen zijn gekopieerd

Temet

Ik vond daar vroeger eigenlijk helemaal niets aan aan dat rondstruinen. Daar komt nog bij dat je dan ook weer het aloude 'nee jij mag niet met mij mee de klassen rond gepest' met alles daaromheen en kinderen die nooit gekozen worden ook meteen kwijt bent.

Ik denk echt dat een school beter af is met het afschaffen van dat gedoe. Na drie jaar is elk kind het vergeten en de nieuwe lichting weet van niets. Geen gewandel door de gangen, geen gestoor van de lessen meer. Als je leest van al die kinderen met etiketjes die met koptelefoon in de lessen zitten, gek worden van alle afleiding: moeten we het dan normaal vinden dat elke dag die les verstoord wordt?

oja

Ik weet niet hoeveel scholen dit al hebben afgeschaft, ik denk dat het op de school waar mijn kinderen zaten al zeker 7 jaar niet meer wordt gedaan.

juist

" het gaat erom dat jij min of meer vrij door het gebouw mag lopen met 2 van je kornuiten"

Precies. Dat is het kado gewoon.

En ik denk dat deze school beter kan inschatten dan Jamie of het stoort: blijkbaar zitten er meer voordelen dan nadelen aan.

Uitdaging goede tractatie

In september was mijn dochter jarig, dus trakteren op school. Er is een jongetje die een lactose-intolerantie heeft. Dus ik had bedacht: lekkere stukjes druif, manderijn etc. + 2 snoepjes zonder lactose op een spiesje. Met die kleurtjes van fruit konden we zo een mooie regenboog spies maken, helemaal geslaagd dacht ik. Ook hadden we ministickerboekjes erbij.
Nou, misschien ben ik wel heel ouderwets. Maar er waren wel 4 kinderen die begonnen te zeuren.. Ik lust geen mandarijn, oh en ook geen druiven... Er was 1 kind die ik in mijn ooghoeken zag zeggen: "oh ik zie het al, alleen wat druifjes meer niet. Nou is ook niet veel.."
Ik moest mij inhouden... Ik heb haar gezegd, dat als het haar te min was, ze de stickerboekjes ook wel kon vergeten.
Wat zijn sommige kinderen tegenwoordig verwend zeg, en ook behoorlijk asociaal. Wij haalden het niet in ons hoofd om traktaties zo af te kraken vroeger, je was blij dat je wat kreeg! Ook al was het 1 dropveter, het was al heel lekker dat je wat extra kreeg die dag
Alhoewel misschien ook niet gek, als je ziet wat sommige ouders als traktatie verzinnen.. Soms complete cadeaus of grote zakken snoep.
Is ook weer een van de 'baas-boven-baas' dingetjes, die soms heersen onder ouders. Net als cadeautjes voor de leraar aan het eind van schooljaar. Waarom cadeautjes?? Is ook weer eens iemand mee begonnen.. Ik doe er niet aan mee. Normen en waarden, telt dat nog mee in de opvoeding?
Bedenk ook wat voor boodschap je daarmee aan je kind mee geeft:
Lekker mama die fruitspiesjes! Die kindjes die het niet willen zijn flauw, maar dan hebben wij lekker extra! *smelt* Zo is het meid!

Maye

Een kadootje aan het eind van het jaar is helemaal niet zo gek maar je kind kan dat ook zelf maken. Een tekening of, zoals wij vaak deden, een doos tissues versieren. Kost bijna niets, gaat op en kind heeft toch iets te geven. Moeders die niet willen knutselen kopen wat. Ook prima maar ik laat mijn kind niet als enige niets geven omdat ik zo principieel wil zijn. Mijn kind mag niet lijden onder wat ik vind en denk. Elders op dit forum kwam een kind in de problemen omdat het niet wilde zeggen dat het ergens niet aan mee mocht doen. Heel vervelend want kind kreeg aan het eind van de les (bij niets inleveren) een soort strafopstel mee. Allemaal omdat kind op dat moment iets niet durfde te zeggen. Heel vervelend dus daar moet je als ouder helaas goed op letten. Breng je kind niet in een uitzonderingspositie.

Wel goed gedaan over dat sissen dat dat andere kind dus ook geen stickerboekje hoefde. Ik zou dit ook aankaarten bij de leerkracht. Die kan best eens bespreken dat je ook gewoon zonder woorden iets niet hoeft op te eten zodat je het gezellig houdt in de klas. Later ga je ook niet luidkeels roepen dat je geen kaas lust tussen volwassenen en dat het allemaal maar karig is op het feestje van je buurman. Eens moet dit toch aangeleerd worden.

slim van vorige school

daar was het beleid om alle leerlingen van twee leerjaren (combi groepen) met allergieen in 1 klas te stoppen.
Alle ouders weten er dan van, en zijn er ook aan gewend. Leerkracht kreeg extra training en dat voelde heel goed.

Maar probeer maar eens iets te maken zonder melk, ei, gluten, noten, pinda en dan ook nog Halal. Gelukkig mochten bij de kinderen van afgelopen jaar sporen nog wel, dan is het al weer iets minder kritisch.

Jamie

Ik snap je punt Jamie.
Het is niet zo dat ze de enige is die niets geeft. Er zijn er meer die niets mee hebben. En gelukkig trekt ze zich hier ook niets van aan. En ze heeft inderdaad zelf eens een tekening oid gemaakt, hartstikke leuk. Vind ik ook heus geen probleem.
Maar vind het van de ouders die met uitgebreide cadeaus aankomen ook niet echt doordacht. Ten eerste hoeft dat niet, en breng je sommige andere ouders in verlegenheid.
Snap ook niet zo goed waar dat vandaan komt, dat soort dingen waren wel nieuw voor mij. Zodra een leraar weg gaat, of je gaat van school, dan vind ik een presentje nog wel op zijn plaats. Maar waarom aan het eind van schooljaar? Het is geen pré toch?
Ik verwacht op mijn werk ook geen cadeaus van klanten. Maar een simpel bedankwoord kan je dag soms al helemaal goed maken, daar hoeft zeker geen cadeau aan te pas te komen.
Ik waardeer absoluut de inzet van meesters en juffen, laat dat helder zijn.

Mag ik uit je verhaal opmaken dat je het vervelend zou vinden als jou kind niet hetzelfde zou (kunnen) doen dan de rest?
Is dat ook niet zo iets als dat ieder kind een spacescooter (voorbeeld) zou krijgen, behalve jou kind?
Groepsdruk.
Dat vond ik vroeger ook een ergernis, mee moeten doen met de meute anders hoor je er niet bij. Wij kregen lang niet alles wat andere kinderen wel kregen. Denk aan rages of dure schoenen. Mijn ouders waren daar ook principieel in. Maar daar ben ik ze nu dankbaar voor! Normen en waarden geleerd, dankbaar voor wat je hebt.

Ik wil ook niet dat mijn kind in de positie word gedrukt, dat ze aankopen nodig heeft om erbij te horen. Niet ten kost van alles hoor, ook ik geef wel eens toe in haar belang (snap jou punt)
Maar ik probeer haar wel te leren dat dit niet iets is waar anderen haar op af kunnen rekenen, en dat de manier hoe je daar zelf op reageert (nuchter/realistisch) soms heel erg kan helpen. Tenslotte zou ik ook niet willen dat mijn kind anderen afrekenend omdat ze anders zijn, of geen Furby of Digibird (oid ) heeft.

Dit groepsgedrag zie ik eigenlijk ook vaak bij schoolplein. Ik ken ouders die ook andere principes of andere dingen belangrijker vinden dan andere ouders dat hebben, wat door andere ouders niet gewaardeerd en gesnapt word. Daardoor worden ze afgerekend. Voorbeeld: niet zoveel betrokkenheid met school hebben dan sommige andere ouders. Wat krijg je? "die doet ook nooit wat". Ik kan mij daar dus niet druk om maken, ze zullen hun redenen hebben. Maar de meeste ouders rekenen elkaar daar op af, zo onnodig en zo niet nodig.
Dan denk ik wel eens, zitten onze kinderen nou op de basisschool, of de ouders?

Maye

'Mag ik uit je verhaal opmaken dat je het vervelend zou vinden als jou kind niet hetzelfde zou (kunnen) doen dan de rest?
Is dat ook niet zo iets als dat ieder kind een spacescooter (voorbeeld) zou krijgen, behalve jou kind?
Groepsdruk."

Ik had het over je kind in een uitzonderingspositie plaatsen waar alle klasgenoten wel iets geven of wel iets mogen doen en jouw kind niet (bijv bij jeugdartsonderzoeken of dus het kadootje voor de leerkracht). Ik heb het niet over je kind wel of geen spacescooter, merkkleding etc geven. Voel je het verschil? Bij de ene doet je kind niet mee met de rest in het geven of meedoen en bij het ander gaat het om het iets materieels geven aan je kind.

Je weet blijkbaar dat jouw kind niet de enige is die geen kadootje geeft maar soms zijn dat kinderen die het vergeten zijn. Reken er niet op dat dit jaar in jaar uit doorgaat en ik wil dus niet dat mijn kind de enige of één van de weinige is zonder kadootje voor de leerkracht. Ik vind dat dat niets met normen en waarden te maken heeft namelijk. Ik wil mijn kind geen rotgevoel geven dan.

Jamie

Dat verschil zie ik, daarom vroeg ik het je even.

Ik weet van andere ouders dat die het nu er van ook niet in zien.
Maar zo als ik zei, ze nemen dan als ze er aan denken iets geknutseld mee, en anders niet.
Zoals ik ook al aangaf, zit mijn dochter er niet mee, ook de andere kinderen niet.
Dus weet ik, dat ik dat dan ook niet hoef.
Rotgevoel heeft ze niet, en ik ook niet. En de anderen ook niet, die het niet vergeten zijn.
De mensen die dit verzonnen hebben, zouden anderen ook niet in zo'n positie moeten plaatsen dat deze zich bij 'verplicht' voelen, om mee te doen.

Maye

Ja maar ik snap niet dat jij het onder 'normen en waarden' vindt vallen dat je je kind leert dat het niets moet geven. Hebben de mensen die hun kind een doosje chocolade laten geven dan geen 'normen en waarden'?

Jamie

Lees goed:
"Dat vond ik vroeger ook een ergernis, mee moeten doen met de meute anders hoor je er niet bij. Wij kregen lang niet alles wat andere kinderen wel kregen. Denk aan rages of dure schoenen. Mijn ouders waren daar ook principieel in. Maar daar ben ik ze nu dankbaar voor! Normen en waarden geleerd, dankbaar voor wat je hebt."

Ik had het dus over elkaar accepteren zoals je bent. In deze uitspraak dus: ook al heb je niet hetzelfde als de ander, respecteer elkaar.

Heb nergens gezegd, dat de juf iets geven niet bij normen en waarden hoort?? Snap niet waar jij dat uit mijn verhaal opmaakt? Normen en waarden is voor mij elkaar (echt) respecteren. Ik respecteer het namelijk ook als ouders wel een presentje kopen voor de juf. Ik snap het nut alleen niet.
En ik leer mijn kind niet dat ze niets moet geven?? Ik leer haar dat ze niet afgerekend kan en mag worden, als ze iets niet wil.

Fruit

Voor veel kinderen is fruit nou eenmaal geen traktatie die ze echt leuk vinden. Wat niet wegneemt dat ze dat natuurlijk niet door de klas moeten roepen. Mijn kinderen zijn ook niet enthousiast als ze een mandarijn als traktatie krijgen maar ik heb ze wel geleerd om netjes te bedanken. Ik hoop dat ze dat ook doen.
Juf moet daar natuurlijk een leidende rol innemen en duidelijk maken dat je geen negatieve dingen mag zeggen en dat je altijd netjes moet bedanken ook als je iets niet zo leuk vindt.

Maye

Maye, je schrijft dat je vindt dat je dochter (of iemand anders) niet afgerekend kan en mag worden op materialistische zaken.

Idealistisch klopt dat (het hoort niet) maar je hebt spijtig genoeg niet te zeggen over hoe (en waarop) een ander jou op iets afrekent. Sterker nog, jouw dochter zal jouw kritiek (en afrekenen) tzt overnemen. Er is geen namelijk garantie dat het afrekenen niet gebeurt; het zal er altijd wel zijn.

We kunnen onze kinderen hoogstens leren hoe we daar mee om kunnen gaan. Ze maken daarin ook hun eigen keuzes want het is een basale menselijke behoefte om ergens bij te horen. Uiteindelijk wil je wel bijzonder zijn maar geen uitzondering zijn. Die lijn is soms dun.

Ik kies ervoor aan dat soort negatieve geluiden in de klas zo min mogelijk aandacht te geven zonder het dood te zwijgen (of nurks te reageren).

Laten we voorop stellen dat alle ouders hun best voor hun kinderen willen doen en soms slaan ouders daarin wat door.

foutje

Er is geen namelijk garantie dat het afrekenen niet gebeurt; het zal er altijd wel zijn.

moet zijn

Er is namelijk geen garantie dat het afrekenen niet gebeurt; het zal er altijd wel zijn.

Tweelingmoeder

Daar heb je helemaal gelijk in.
En daarom probeer ik mijn dochter dus wel enigszins mee te geven dat ze daar inderdaad het beste nuchter op kan reageren.

Kijk, dat het er altijd zal zijn begrijp ik ook. Daarom kun je maar beter leren er mee om te gaan.

cakejes niet ongezond?? hahah

al gauw boven de 200 kcal, en dat voor kleintjes die maar heel weinig extra mogen. het blijft een lastig dilemma. ik denk dat het gewoon allemaal minder moet. kleine porties, gezond of ongezond.

MaYe

Met zeuren zou ik zo klaar zijn. "Nou, dan krijg je toch niks?" zou ik opgewekt zeggen.

En je kunt je kind nog zoveel normen en waarden bij (proberen te) brengen, je hebt helaas kinderen die daar toch nog wat problemen mee hebben. Die leren door schade en schande. Bijvoorbeeld als iemand tegen hen zegt dat ze dan niks krijgen en vervolgens gewoon wegloopt. Jammer joh, volgende keer beter, en anders niet

zijn jullie erbij?

Misschien een stomme vraag maar zijn jullie dan bij het trakteren van je kind? Dat is toch iets wat met de klas gevierd wordt?

Alleen bij de kleuters

Bij de school van mijn kinderen is het de gewoonte om er bij de kleuters wel bij te zijn. Vanaf groep 3 niet meer. Het is ook niet de gewoonte om de leraren nog iets te geven. Bij de traktaties zorg ik er wel altijd voor dat ik er 1 extra heb voor de juf of een eventueel nieuw kindje.

Dochter heeft vanmorgen getrakteerd. Doosje krentjes met yoghurt/witte chocola smaak. Daar heb ik vlinders van gemaakt. Een avond van tevoren knutselen vind ik niet zo erg.

Dees

Bij onze school zijn de ouders er vaak wel bij.
Niet omdat het moet, maar het mag. Uiteraard is het wel eens lastig als haar verjaardag op mijn werkdag valt. Meestal kan ik dan wat later op mijn werk komen, en kunnen we op school 's ochtends vroeg gelijk trakteren.
Van mijzelf hoef ik er niet zo nodig bij te zijn, maar het is wel leuk. De meeste ouders zijn erbij (onnodig veel foto's maken van elke stap en beweging enzo )
Dus, zoals de discussie hierboven, wil ik er voor haar dan bij zijn