Dochter boos geworden

Gaan

Het is altijd goed om naar het gesprek te gaan, het kan zomaar zijn dat er een andere kant van het verhaal is, dus het lijkt me zinnig om daarnaar te luisteren.
Anderzijds zouden mij wel enige kriebels bekruipen. Iemand die tijdens de lessen staat te klagen over de kinderen, die een gesprek wil om de ouder iets uit te leggen over normen en waarden, daar zou ik dus zeker een allergische reactie van krijgen. Ik zou dus het gesprek aangaan, maar ondertussen zelf iemand hoger uit de hierarchie (afdelingsleider of zo) erbij uitnodigen, zodat het gesprek met vieren plaats vindt: 2 van jou, 2 van haar. Dat uitnodigen zou ik zelf doen en de lerares daarvan op de hoogte brengen dat ik dat gevraagd heb met als motief, dat het onderwerp verder gaat dan alleen je eigen dochter.
Verder zou ik me bij de voorbereiding van het gesprek concentreren op twee punten:
- de communicatie in de klas tussen haar en de leerlingen. Daar sta je zelf eigenlijk buiten, dus je zou vooral je dochter daarin de ruimte moeten geven om haar verhaal daarover te vertellen. Dat kun je vooraf met je dochter bespreken: wat gebeurde er, wat was daar zo erg aan, kun je dat dan ook vertellen.
- de communicatie tussen school en ouders. School is geen toezichthouder of iets dergelijks als het gaat om de opvoeding van ouders. School gaat over haar eigen pedagogische kwaliteiten in het klassenverband. En als daar een probleem mee is, zoals nu (docent kan niet tegen een weerwoord van een puber) dan is het aan school zelf om dat op te lossen. Ouders zorgen voor thuis en daar heeft school niets mee te maken (elke opmerking daarover zou ik dan ook pareren met: dat gaat u niets aan); school moet voor school zorgen (elk verwijt aan ouders zou ik pareren met: maar dat is dan toch uw pakkie-an om daarmee om te gaan). ouders hebben geen afstandsbediening waarmee zij hun kinderen kunnen controleren in een omgeving die zo heel anders is dan thuis.
Ik zou een papiertje meenemen met daarop twee lijntjes, een naar leerkracht-leerling en een naar school-ouders, zodat ik tijdens het gesprek voor mezelf steeds helder zou hebben waar het over gaat.
En ik zou het gesprek al in het begin overnemen door aan te geven dat ik het daarover wil hebben: communicatie leerkracht-leerling en communicatie school-ouders.
Afdelingsleider erbij, dochter voorbereiden op je eigen houding en inbreng in het gesprek en de toon zoeken van een uitwisseling van gedachten, dus geen boze toon of beschermende toon ten aanzien van je dochter. Je dochter kan haar eigen mondje wel roeren als dat nodig is.

Tsjor

Sjee

Ik zou eerst maar gewoon es luisteren wat ze te zeggen heeft. Je hoeft zelf niks te zeggen. Je kunt er altijd later nog op terugkomen
Afdelingsleider? Waarom meteen bij voorbaat al escaleren?
Maak je dochter duidelijk dat je haar uitspraak snapt. Dat het niet handig is en plein public dit te zeggen . En ook dat dingen die waar zijn niet altijd gezegd hoeven te worden.
Je dochter had het anders aan kunnen pakken a l snap ik het best. Ik was ook zo. Het heeft me nergens gebracht . Ik maar denken: ik zeg wat waar is. Ik zeg wat niemand durft maar iedereen denkt. Maar het hoe en op welk moment daarop ben ik pas veel later aangesproken in mijn werkende leven. Beter leert ze dat nu.
Ga naar dat gesprek en ga of luisteren. Of laat dochter de eerste stap doen. Nl excuses aanbieden voor de manier waarop ze het gezegd heeft en meteen aangeven dat ze er last van heeft dat ze zo over haar kinderen praat en waarom ze daar last van heeft . Als ouder kun je dan nog inhaken op iets als dingen die je met een klas niet bespreekt. Blijkbaar heeft juf het zwaar thuis. Hou dat privé. Maar benoemt ze het ook omdat klas druk is? Zo van: doe niet zo druk thuis heb ik het ook al zo zwaar met kinderen. Heb je weer een ander gesprek.....
Succes

Mooi tsjor

.

Nou Tsjor

Het klinkt heel mooi en doordacht maar ik weet niet hoe vaak jij dit soort gesprekken als ouder op school zo hebt kunnen voeren, als gespreksleider bedoel ik. Ik heb er al best wat achter de knopen maar nog geen docent gezien die de ander de rol van gespreksleider toestond als hij/zij zelf het initiatief tot het gesprek had genomen.

Daarbij met het oog op je eerste post, ik moet ook nog maar zien hoe een afdelingsleider en docent reageren als je als ouder op de manier die jij schetst de afdelingsleider betrekt zonder dat je dat kortsluit met de docent die ts heeft uitgenodigd.

Ik ben het trouwens erg eens met de visie dat je als ouder zeker naar zo’n gesprek moet gaan, altijd goed om betrokkenheid te tonen en laten zien dat je open staat voor het verhaal van de docent. Idd alle kans dat je een ander verhaal te horen krijgt dan je kind je vertelde. Vaak kwam me dat verhaal van die docent dan heel logisch en geloofwaardig voor trouwens. Een keer leek het verhaal van kind echter veel plausibeler dan wat de docent zei.

Gespreksleider zijn

Kan op vele manieren.
Je hoeft het natuurlijk niet aan te kondigen, en toch de regie naar je toetrekken.

Ik zou wel eerst het gesprek eens aangaan voordat ik derden als afdelingsleiders erbij zou gaan betrekken. Opschalen kan altijd nog. En ik zou altijd een uitnodiging van een docent aannemen. Deze doet dat vast niet zomaar.
Telefonisch is alleen voor uitwisseling van ditjes en datjes.

Nee daar heb je een punt Ginny

je hoeft het niet aan te kondigen. Mijn ervaring is mss wel gekleurd, maar ik heb nog geen ervaren docent meegemaakt die de regie in een gesprek afgaf. Dat betekent niet dat het nooit kan natuurlijk, het is altijd te proberen.

Mijn ervaring is

Dat een goede docent alle belangen dient, dus ook die van het kind.
Mocht dat in het gesprek niet blijken, dan zie ik het als mijn taak om daar toch aandacht voor te vragen. En trek ik het gesprek dus naar me toe.

Als het niet nidig is, is het niet nodig.

ik zou

er toch eerst een mailtje aan wagen. Voordat je het weet zit je ineens in een gesprek waar je totaal niet op voorbereid bent. Vooral omdat ik het nogal overdreven en verbazingwekkend vind, dat voor een dergelijk 'vergrijp' ook de ouders 'op het matje geroepen' worden voor een gesprek over normen en waarden. Als, voor zover ik uit je bericht begrijp, je kind een zich normaliter normaal gedragende puber is, dan is 1 'brutale' reactie m.i. nou niet direct een aanleiding om de ouders erbij te halen. Dat kan de juf toch ook alleen met kind af?

Dus ik zou een mail sturen en aangeven dat je best bereid bent om een gesprek te voeren als dat noodzakelijk en/of iets toevoegt, maar dat je niet helemaal begrijpt dat er een normen en waarden gesprek met ouders erbij moet zijn n.a.v. een vermeende brutale opmerking van je dochter. Geef aan dat je reeds met dochter hebt besproken dat je niet alles wat je denkt ook maar moet zeggen. Dat jezelf ook vind dat dochter dat niet had moeten zeggen, maar dat wat jou betreft daarmee de kous af is en leerkracht/school daar dochter ook zelf op kan aanspreken. En dat je graag verneemt, en indien van toepassing op gesprek komt, als er meer zou spelen.

hmmm

"Daarna schijnt docent A woedend te zijn geweest. Ik ben diezelfde dag ook gebeld. Docent A wil een gesprek met zijn drieën over normen en waarde. Ik heb afgesproken dat ik na de vakantie terug zou bellen."

Belde docent A jou zelf?

Als docent A een gesprek wil over normen en waarden, zou ik ook graag aangeven dat ik het niet onder 'juiste normen en waarden' vind vallen om als docent tegen je leerlingen te klagen over je kinderen.

Eitje

'Het klinkt heel mooi en doordacht maar ik weet niet hoe vaak jij dit soort gesprekken als ouder op school zo hebt kunnen voeren, als gespreksleider bedoel ik.'
Ik vind dat een eitje. Vaak is er niet zo goed nagedacht over de impact van zo'n gesprek. Boze juf: ik ga de ouders wel eens vertellen dat zij hun kinderen normen en waarden moeten bijbrengen. Daarin zitten zoveel verkeerde aannames onder. Je kunt op een heel vriendelijke manier aankondigen waar je het over wil hebben en wat je belangrijk vindt en daarmee de piketpaaltjes uitzetten.
Ik vind dat een eitje. Mits ik me goed heb kunnen voorbereiden, dus goed analyseren,w at is er aan de hand, waarom irriteert het mij, wat kan ik daaraan doen. Denken voorbij de boosheid en de irritatie.
Vandaar ook de afdelingsleider of zo iemand erbij betrekken. Ik vermoed dat de irritatie vooral komt doordat je als ouder op het matje geroepen wordt bij een leerkracht. Dat is het tweede deel van het gesprek: de communicatie en verwachtingen van school ten aanzien van ouders.
Ik zou me dus nooit zomaar op gesprek laten roepen om te horen hoe ik normen en waarden moet leren aan mijn kinderen, zeker niet door een leerkracht die het zelf niet voor elkaar krijgt om haar eigen kinderen op te voeden en die niet kan omgaan met haar eigen doelgroep, pubers. Als ik alleen maar op mijn eigen emoties af zou gaan zou het een heel boos gesprek worden. Zeker niet vriendelijk gaan luisteren.

Nog een trucje voor zo'n gesprek: aan het einde vragen wat zij hier nu mee gaan doen, eigen inzichten of wordt het besproken met anderen en wat wordt er dan besproken.

Natuurlijk kun je dat zelf wel.

Tsjor

Overhaast

Aha, ze heeft je gebeld ipv mailen; een overhaaste reactie die ze niet meer kan terug draaien. Stuur de mentor een mailtje nav het telefoontje en kopieer de docent hierbij.

In de mail mag best staan dat dochter het niet zo hard bedoeld heeft, maar het gewoon beu was. Dan kunnen normen en waarde ook van tafel.

Tsjor

Echt mooi dat jij dit voor jou een eitje is. Het is ook verstandig om goed voorbereid naar een gesprek te gaan en vooraf te weten waar het gesprek over gaat. Dat ben ik helemaal met je eens. Zo doe ik dat ook.

Ik herken echter niet jouw beeld van de docent die zich zo makkelijk laat afbrengen van het eigen pad. Dat kan aan mijn gebrekkige kwaliteit mbt gespreksvoering liggen, aan jouw goede kwaliteit in deze of aan het feit dat ik andere docenten tegenkom dan jij. Of nog iets anders.

Overdreven gesprek

Je gaat zelf al in gesprek met je dochter over haar uitspraak jegens de docent. Je kunt ernaar toe gaan maar het lijkt me in dit geval erg overdreven. Kinderen zeggen wel vaker rare dingen en hier na de vakantie op terugkomen lijkt me niet erg bevorderlijk om het voortaan niet meer te doen.

Daarnaast: ik snap niet waarom deze docent (kennelijk) zijn of haar priveleven deelt met leerlingen uit zijn of haar les. Dat de kinderen thuis lastig zijn gaat jouw dochter toch niets aan?

Gesprek

Ik ben zelf docent en zou nooit de ouders inseinen over een losstaande brutaliteit van een leerling. Dat handel je met de leerling af. Het zou dus kunnen dat jouw dochter wel vaker brutaal is en dat dit de druppel is die de emmer doet overlopen. Ik ben mentor Vwo-3 en daar zitten echt de nodige leerlingen tussen die onder het motto “Ik heb ook recht op een mening” hondsbrutaal zijn. Hierbij vaak aangemoedigd door ouders. Ik zeg niet dat dit zo is, maar het komt voor.

Daar staat tegenover dat ik niet over mijn prive-leven praat in de klas en al helemaal niet klaag. Zo is de verhouding niet, ik ben de docent, geen vriendin. Iets klopt er dus niet in de dynamiek. Dat mag je best benoemen.

Met “all guns blazing” het gesprek aangaan en de leiding willen nemen raad ik echt af. Daar is de situatie helemaal nog niet naar, het wekt wrevel.
Vergeet verder niet dat vlak voor de kerstvakantie iedereen op zijn tandvlees leest. Kan best dat de docent, weer wat bijgekomen, het gesprek ook niet meer nodig vindt. Die insteek zou ik kiezen: stuur een mail waarin je vraagt of het gesprek nog nodig is. Geef ook aan dat je al met je dochter besproken hebt dat haar opmerking niet handig was. Gaat het gesprek toch door, probeer er dan zo open mogelijk heen te gaan.

Net als Alison

Ik kan me ook voorstellen dat die docent er flink doorheen zat vlak voor de vakantie (net als de dochter). Hoe onprofessioneel ze ook mag zijn: een opmerking van een puber dat je maar dankbaar moet zijn omdat veel mensen geen kinderen kunnen krijgen zou bij mij ook helemaal verkeerd vallen. Behalve brutaal ook nog eens belerend, oubollig. Maar goed, docent moet ook niet over haar kinderen klagen. Misschien is dit een signaal voor haar dat ze dat maar beter niet meer zou moeten doen. Leerkrachten zijn soms net mensen .
Ik zou ook een mail sturen met de vraag of het gesprek nog nodig is. Niet teveel gewicht aan geven, en zeker geen teamleider bij halen. Hooguit de mentor.

Normen en waarden

Ik zou met geen enkele docent over normen en waarden willen spreken.
Dat voorstel wekt bij mij het gevoel op dat jullie volgens docente hier niet voldoende over beschikken.
Hoogstens kan het gedrag besproken worden.
Het klinkt allemaal zwaar overtrokken. Is die dame overspannen ofzo?

Gesprek

Heeft het gesprek inmiddels al plaatsgevonden?

Reacties

Hoihoi,

Sorry voor het extreem laat reageren. Het gesprek heeft plaats gevonden. De docente was en blijft nogal boos over dochter haar opmerking. Dochter heeft haar excuus aangeboden, maar er wel bij vermeld dat ze zich ergert aan het gedrag van de docent. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de reactie van de docente erg boos en overdreven blijf vinden. Er is helaas niet veel uit het gesprek gekomen. Inmiddels heb ik dochter het advies gegeven om voortaan maar tot 10 te tellen.