Dyslectie.. alle advies is welkom
Onze dochter(10) heeft dyslectie ze heeft er training voor, maar we weten eigelijk niet hoe we het thuis moeten aanpakken. Mijn vrouw en ik hebben ruzie over hoe we met haar moeten omgaan. Moet ze zelf bij ons komen dat ze huiswerk moet doen(vrouw) of dat we haar er op moeten wijzen(ik) Regels die ze leert bij de training onthoud ze niet, lezen wil ze niet enz enz Advies heel welkom.
Overleg
We hebben vorig schooljaar onze zoon ( nu 10)door de dyslexiebehandeling "geholpen".
Wat hier de afspraak was :
- elke avond wordt er geoefend
- het huiswerk wordt samen met de ouder gedaan.
- de duur van het huiswerk niet langer dan 15 minuten
Wat voor ons het beste werkte was na de behandeling het huiswerk doornemen, een planning maken voor de week en elke avond na het eten samen in een plezierige omgeving ( zonder de andere ouder en zus) het huiswerk te doen.
Voor je dochter is het huiswerk een steeds terugkerend iets waaruit blijkt dat ze het niet kan. Daardoor zal ze het ook niet uit zichzelf doen. Ze is per slot van rekening ook nog maar 10, dus zelf komen met het huiswerk zal ze zeker niet doen.
Ze zal jullie hulp echt nodig hebben om het huiswerk te plannen, de begeleiding bij het huiswerk etc.
Regeltjes en ezelsbruggetjes
Hoe deden jullie dat dan met de regeltjes. We hebben de indruk dat ze ze niet onthoud en zeker niet toepast. Terwijl ze in de klas ook dat boekje erbij mag houden maar ook dat vergeet ze.
Tim
'We hebben de indruk dat ze ze niet onthoud en zeker niet toepast. Terwijl ze in de klas ook dat boekje erbij mag houden maar ook dat vergeet ze.'
Dat is nu precies de kern van de dyslexie. Het automatiseert niet. We hebben hier een half jaar geoefend op de kikker (na korte klank een dubbele medeklinker), hij kan je die regel precies uitleggen maar in het vrije schrijven gaat het nog steeds fout. Ze wordt behandeld, dus ik zou vragen of ze je goed uit kunnnen leggen wat dyslexie allemaal in kan houden.
Wij hebben ons eerst gefocust op het lezen. Dat betekende iedere dag 10 minuten hardop, 10 minuten voor je zelf. Hij heeft nu een redelijk technisch leesniveau maar je merkt dat hem dat zoveel moeite kost dan er minder aandacht is voor tekstbegrip. Dus ondanks zijn redelijke tekstbegrip gaan we vanaf volgend schooljaar compenseren met Kurzweil.
Spelling gaan we nu wat meer op focussen. Ik ga er vanuit dat behandelaar jullie daar ook bij helpt. Maar ze doet echt haar best. Jullie geruzie ondermijnt alleen nog meer haar zelfvertrouwen.
Dyslectische kinderen zijn gebaat bij remedieren (extra oefenen), compenseren (bv spellingcontrole gebruiken, voorleesprogramma gebruiken) en dispenseren (spellingsfouten niet of minder aanrekenen). Als het goed is staat daarover ook iets in haar dyslexieverklaring.
Jullie zijn nu bezig met remedieren maar kijk aub ook naar compensatiemogelijkheden. Kijk eens op Lexima.nl of voor extra uitleg: http://www.biblioservice.nl/uploads/Workshop%20software%20dyslexie.pdf
Geloof in je kind. Ze doet haar best, iedere dag weer opnieuw. Ze krijgt weinig loon naar werken. Houd dat goed in je achterhoofd.
Hier oefenen we iedere dag met lezen. We maken het zo leuk mogelijk: hij krijgt tig nieuwe boeken, we lezen samen om en om, we maken het gezellig, we maken inzichtelijk hoeveel hij heeft gelezen (eerst een knikker in een potje per pagina, nu een kopie voorkant boek op prikbord), toen het wat moeizamer ging werkten we met beloningen (25 lezen = een kadootje), hij is geabonneerd op twee tijdschriften, etc.
Wij hebben AVI-boeken in de hoek gegooid, hij leest wat hij graag wil lezen. En dat betekent meer motivatie.
Spelling gaan we er nu bij doen. En ja, dat kan eigenlijk alleen met ondersteuning van ons. Een dyslectisch kind ziet niet dat hij/zij een woord fout heeft geschreven.
Helpt het haar om uit te leggen wat er aan de hand is, waarom het zo belangrijk is om goed te leren lezen, etc? Hier heeft de dyslexieuitslag heel veel goed gedaan. Eindelijk begreep hij waarom hij zo veel oefende en zo weinig vooruitgang boekte. De frustratie werd toen minder. We prijzen hem om zijn enorme doorzettingsvermogen en niet om de niveaus die hij wel of niet haalt. Maar als hij een niveau omhoog gaat, dan vieren we het altijd groots.
Eens met chippie
vooral niet boos worden, niet op je dochter en niet op elkaar. En houd het gezellig met het oefenen, doe wat haar motiveert. Het automatiseert gewoon heel moeilijk bij dyslexie, dus een kwestie van een lange adem en veel oefenen. Onze zoon krijgt ook veel boeken, elke avond een kwartier zelf lezen (boek wat hij leuk vindt) en daarna lees ik nog een kwartier voor. Juist omdat de boeken die hij graag zou willen lezen, te veel vragen van hem en die lees ik dan (of man).
Uitleg naar onze zoon waarom dit allemaal moet heeft ook geholpen en daar wijs ik ook elke keer op als hij geen zin heeft. Goed argument was: "als je niet kan lezen kun je ook de ondertiteling op tv niet volgen" Toch jammer als je al die leuke films niet kan volgen.
Wat betreft huiswerk, daar letten wij op. Wij zetten hem aan het werk, daar hoeft hij zelf niet aan te denken. Dat kan je ook niet verwachten van je dochter, vind ik, iets op eigen initatief te doen als het zo confroterend en frustrerend is. Het is nog maar een kind.
Lezen kan op allerlei manieren: onze zoon vindt het leuk om zelf te bakken, dus dat mag dan ook.Maar dan meot hij ook de bereidingswijze enzo lezen. DAt het een rotzooitje wordt neem ik voor lief.
Al die ingewikkelde vragen (hoe is de oerknal gekomen?): ik zet hem achter google, typen, spellen, lezen, alles zit er in! Misschien ook tips voor jullie?
Veel succes!
kortom: hou het leuk en gezellig en maak het motiverend.
