Elk jaar ander advies middelbare school

madee schreef op 07-10-2022 om 22:43:

@rebmaaviv - In de war omdat deze mentor het heel anders ziet dan de andere(n). Maar goed, hij kent dus de voorgeschiedenis niet (jongste). En dan op basis van een paar weken heeft hij wel gelijk gezien dat hij best het andere niveau kan, maar niet hoe hij verder nog meer in elkaar steekt. En hij kent oudste al helemaal niet, en heeft daar ook niets over te zeggen natuurlijk. Deze coach zei overigens zelf tegen mij: leraren/coaches kunnen adviseren, maar de ouders moeten samen met het kind bepalen of dat goed voelt en of je dan het advies volgt. Heel anders dan de basisschool, die zei door 1 wat lagere (verklaarbare) Cito dat hij niet zomaar VWO mocht doen. Tja. Had ik toen een punt gemaakt dan was het misschien anders gelopen, maar ik ben niet iemand die het beter meent te weten dan de leraar, ben meer volgzaam. Misschien daarom ook wat in de war want als ik deze coach van de jongste zou volgen dan zet hij hem na de herfstvakantie nog over naar VWO. En dat willen zoon en ik allebei niet, dus nu moet ik toch een punt maken.

Als jij die voorgeschiedenis zo belangrijk vindt, dan had je dat zelf met de mentor kunnen bespreken. Hoe moet die man alles weten? Communicatie begint ook bij jezelf. Je hoeft geen punt te maken. Je kan de historie vertellen en dat je je over bepaalde zaken zorgen maakt. Die mentor kan geen rekening houden met dingen die hij niet weet, omdat jij ze niet vertelt. 

madee schreef op 08-10-2022 om 09:09:

Ik heb de voorgeschiedenis verteld toen de coach zijn mening gaf. Daarna zei hij ook dat het is wat hij zelf, blanco, zag.

Ik verbaasde me ook over het ontbreken van een overdracht. Hij heeft zich in ieder geval niet ingelezen. Hoewel de afspraak per mail was afgesproken, was hij de afspraak toch vergeten (maar het kon wel doorgaan, we stonden er al), dus dat zal er ook mee te maken hebben.

Misschien is het wel heel snel gegaan, dat hij is aangenomen en begonnen.

Wat ik het vervelendste vind, is dat dit allemaal uit de lucht kwam vallen en met zoon erbij ter sprake is gebracht. Die werd er ter plekke nerveus van. Terwijl ie juist zo lekker in z'n vel zat sinds dit schooljaar (is gegroeid in de brugklas).

Ik ga het maar niet groter maken dan het is, ik zou hem kunnen zeggen dat we deze keuze bewust hebben gemaakt en dat hij anders misschien even met de vorige coach of de leerlingbegeleider kan praten over het waarom. Heb ik, overrompeld als ik was, ook in het startgesprek gezegd, met uitleg erbij.

Mijn zoon bloeit nu juist heerlijk op en is veel vrolijker geworden, socialer, creatiever, assertiever. Dat is mij op dit moment veel meer waard dan alles eruit moeten halen wat er intellectueel in zit. Dat kan in de loop van de tijd ook nog wel.

Door het forum hier kom ik tot die conclusie, dus iedereen dank voor het bijdragen (en nog steeds welkom)

Lijkt inderdaad een wat verstrooide mentor. Het positieve vind ik wel dat hij je kind echt ziet. Hij heeft al vrij snel gemerkt dat je kind intellectueel meer aankan. Ik zou hem wel vragen om er niet meer over te beginnen tegen je kind. Jullie hebben de keus voor de HAVO gemaakt en dat is voor nu de goede keus.

rebmaaviv schreef op 08-10-2022 om 07:18:

[..]

Als jij die voorgeschiedenis zo belangrijk vindt, dan had je dat zelf met de mentor kunnen bespreken. Hoe moet die man alles weten? Communicatie begint ook bij jezelf. Je hoeft geen punt te maken. Je kan de historie vertellen en dat je je over bepaalde zaken zorgen maakt. Die mentor kan geen rekening houden met dingen die hij niet weet, omdat jij ze niet vertelt.

Ik snap wat je zegt maar andersom had die mentor ook kunnen beginnen met het stellen van vragen in plaats van direct conclusies te trekken: “Jij kan vast meer stof aan. Hoe komt het dat je niet op het VWO terechtgekomen bent?” Dan had kind het verhaal kunnen vertellen. Ik vind het wel bijzonder dat zo’n mentor zonder enige vorm van voorinformatie stelling neemt. Die moet toch ook beseffen dat er een heleboel legitieme redenen zijn waarom kinderen op een ander niveau terecht kunnen komen dan wat ze intellectueel zouden aankunnen? Zo’n bijzondere situatie is dat nou ook weer niet. Ik vind niet dat het de verantwoordelijkheid van de ouders is als die voorinformatie niet op tafel is gekomen. Die mentor had moeten beseffen dat hij die nodig had om er iets zinnigs over te kunnen zeggen en hem zelf moeten uitvragen. Het is toch raar dat iemand die een kind een paar weken kent vanuit de heup verstrekkende conclusies trekt? Ik vind dat een vorm van zelfoverschatting van die mentor, als hij denkt dat hij dat zonder informatie kan beoordelen.