Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op

Ervaringen met dyslexie op school

Ik ben Axelle studente in het derde middelbaar in België.

Elk jaar opnieuw moet ik ervaren hoe ongekend dyslexie is bij de nieuwe leerkrachten en leerlingen. Telkens opnieuw moet ik wijzen op de bijkomende maatregelen waar ik recht op heb. Deze bijkomende zorgmaatregelen zijn nochthans al jaren vastgelegd en afgestemd met de zorgverantwoordelijke binnen de scholen waar ik geweest ben of nu nog zit. Hierbij merk ik een sterk verschil in aanpak van leerkracht tot leerkracht en hoe men hier tegenover staat en hoe men hiermee omgaat in de lessen. Dit heeft natuurlijk niets met de leerkracht op zich te maken, maar met de onwetendheid over dyslexie.


Bijvoorbeeld: Als ik mijn computer wil gebruiken om een tekst te lezen met sprint blijkt soms dat ik dit bij bepaalde leerkrachten niet mag. Ook worden er bij mij soms punten afgetrokken voor schrijffouten.


Dit zorgt bij mij voor de nodige problemen en stress en slechtere prestaties op school. In vele gevallen merk ik dat het huidige onderwijs niet is afgestemd op mensen met dyslexie en ik ondervind vaak onbegrip. Wanneer ik mijn computer niet mag gebruiken in de les vergelijk ik dit steeds met iemand die je zijn bril afpakt. Die kan toch ook niet meer lezen wat er op het bord omdat hij slechte ogen heeft. Maar dat begrijpt men wel. Dyslexie is voor de meeste mensen moeilijker te vatten.


Al vanaf de lagere school moet ik telkens opboksen tegen deze vooroordelen.


Hierbij bieden mijn mama en papa wel de nodige ondersteuning en helpen me om de nodige maatregelen elk jaar opnieuw mee op te volgen en te bespreken met de nieuwe leerkrachten. Soms word ik daar wel heel weemoedig van. Maar meestal is het telkens opnieuw aankaarten de enige oplossing.


Door mijn ervaring te delen op dit forum wil ik iedereen die hetzelfde ervaart hierin steunen. Weet dat je niet de enige bent.


Graag hoor ik van jullie wat jullie ervaringen zijn en hoe jullie dit aanpakken. Misschien komen er wel leuke tips naar boven waardoor dit naar de toekomst toe vlotter gaat verlopen.


Bedankt om jullie dyslexie ervaringen te delen met mij op dit forum.


Axelle, studente derde middelbaar.


Mijn ervaring aan de andere kant: Elk jaar een nieuwe docent, die ook elk jaar 200+ nieuwe leerlingen heeft. Gewoon van te voren aangeven werkt voor beide partijen echt het makkelijkst. Daar hoef je geen ellenlange gesprekken of mails over te voeren trouwens. Je zou het liefst natuurlijk helemaal niks willen aangeven, maar helaas, nieuwe docenten hebben ook niet alle nieuwe informatie vast en flexibel in hun hoofd zitten. Ik geef mijn leerlingen ook aan om het even boven op hun toets te zetten, want ik vergeet nog weleens wat en dit scheelt frustratie aan beide kanten.

Ik vraag me wel af: Wat vind je nou het vervelendst? Dat je het elk jaar opnieuw aan nieuwe docenten moet vertellen? Of dat je beperkt wordt on je mogelijkheden? Dat je oneerlijk beoordeeld wordt?

Hier docent in NL. 

Bij ons staat in het systeem (SOM of Magister) heel duidelijk aangegeven bij elke leerling met dyslectie dat hij/zij/het dyslectie heeft (uitroepteken bij de naam in elk overzicht en bij personalia welke voorzieningen diegene mag gebruiken). 

Daarnaast heeft elke leerling een dyslectiepas die bij een toets op tafel gelegd wordt.
Ook mag bij ons elke leerling met Sprint werken (ook als je niet dyslectisch bent). Je moet wel je eigen laptop meenemen. Soms wordt die vergoed door het UWV.
Natuurlijk gaat er wel eens iets mis bij nieuwe docenten, die moeten al zoveel nieuwe regels en leerlingen leren kennen dat ze niet van elke leerling kunnen onthouden of zien dat ze dyslectisch zijn.
Daarom ook de passen. 

@TO: Voor een dyslect, vind ik dat je buitengewoon goed schrijft! 

Onze zwaar dyslectische zoon gaat volgend jaar naar het VO; ik ben benieuwd wat we gaan meemaken. 

Los van het uiten van frustraties hier, want dat is zeker heel fijn,  hoop ik ook dat er good practice voorbeelden komen, waar anderen iets aan kunnen hebben. 

AxelleP

AxelleP

11-10-2021 om 21:39 Topicstarter

mardejo schreef op 11-10-2021 om 21:14:

@TO: Voor een dyslect, vind ik dat je buitengewoon goed schrijft!

Onze zwaar dyslectische zoon gaat volgend jaar naar het VO; ik ben benieuwd wat we gaan meemaken.

Los van het uiten van frustraties hier, want dat is zeker heel fijn, hoop ik ook dat er good practice voorbeelden komen, waar anderen iets aan kunnen hebben.

Met de nodige juiste hulpmiddelen lukt het schrijven wel goed. Ik gebruik sprint en mijn woordenboek op mijn Gsm. Ik hoop ook nog op wat meer tips. Ik deel gewoon de ervaringen die ik ondervind. 

Mijn man werkt op een middelbare school. Leerlingen kunnen een dyslexiebewijs op school inleveren en dan wordt er gewoon in het systeem gezet dat de betreffende leerling dyslectisch is en recht heeft op bepaalde hulpmiddelen. Die rechten zijn voor alle dyslectici hetzelfde. Er wordt ook gevraagd om op het proefwerk te zetten dat je dyslexie hebt, want het is erg lastig voor docenten om dat van alle leerlingen te onthouden. 
Kan jouw school niet een verklaring maken met welke rechten jij hebt vanwege je dyslexie en dat je dan een mail stuurt naar al je docenten waarin je dat uitlegt?

Als ouder van een dyslekt, herken ik je frustratie.
Elk jaar kon lln bij zorgcoördinator langs omdat een nieuwe docent niet schriftelijk op de hoogte was van de extra tijd bij toetsen. Of hoe deze soms gepland waren dat er geen extra tijd mogelijk was. En altijd die grote D in de rechter hoek van toetsblad schrijven zodat docenten het niet over het hoofd zagen.
Na de middelbare, heeft dyslekt een jaar vavo gedaan. Dat is een opleiding voor ‘volwassenen’ om zo de deelcertificaten te behalen waardoor iemand alsnog een diploma behaalt. Ook daar kopie van dyslexie verklaring overhandigd. Tijden examen kreeg dyslekt geen tijd verlenging want nu was het examen bureau door vavo niet op de hoogte gebracht. Dat hadden de lln zelf moeten doen, was het verweer. Idd gebed zonder eind. Maar het traint je wel in volhouden en in scherp blijven, Twee belangrijke eigenschappen die je vormen.
Dus geen tips, maar scherp blijven en je belangen zelf behartigen.

De dyslekt  studeert nu aan universiteit. Daar wordt meer in groepsverband aan onderzoeken gewerkt. De tijd van toetsen maken met D op je blad, is passé.
Laat die frustratie tijdens de middelbare school je niet weerhouden verder te gaan met studeren. 

Wij hebben met onze oudste zoon helaas dezelfde ervaring. Heel belangrijk om het gewoon elke keer weer onder de aandacht te brengen! Soms wil de mentor ook wel wat werk voor je doen.

Ik zou het dyslexieprotocol van school eens bekijken. Wat staat daar in. Staat daar ook in, hoe  dyslectici duidelijk moeten maken , dat ze dyslectisch zijn bij een toets (dmv pas, sticker plakken of d op toets schrijven). Als die maatregelingen er niet staan, zou je een suggestie kunnen doen.
En sowieso een gesprek met de mentor maar ook brief/mail schrijven naar zorgcoördinator/afdelingshoofd dat je elk jaar weer tegenaanloopt dat docenten zich niet aan het protocol houden. Als school een protocol heeft, is het zaak vd directie dat docenten zich er aanhouden.
Als je straks een vervolgopleiding kiest, zou ik ook zeker kijken na het dyslexie protocol van die scholen, want daar kan een groot verschil tussen zitten. 

Lieve AxelleP, 
Wat vervelend voor jou! Als mama van een zoon met zware dyslexie, herken ik je verhaal helemaal. Het klopt dat er nog veel te veel willekeur is bij de leerkrachten en zeker de leerkrachten in het middelbaar (in Vlaanderen toch). Laat je niet doen, je hebt recht op redelijke aanpassingen en die moeten gerespecteerd worden. Zoals je zelf aangeeft, komt dit vaak door onvoldoende kennis van leerkrachten. Ze weten niet wat dyslexie precies is en dus kunnen ze zich onvoldoende inleven in de problemen die jij dagelijks ondervindt. Het klopt dat je gelukkig dankzij hulpmiddelen zoals Sprint en de spellingchecker quasi foutloos kunt schrijven en mee participeren als andere leerlingen. Dat leerkrachten fouten aftrekken bij gemaakte spellingsfouten vind ik eigenlijk niet echt een probleem, althans als ze jou de kans hebben gegeven om jouw hulpmiddelen te gebruiken. Iemand die een bril draagt moet ook de verkeersborden correct kunnen 'zien' en hiermee rekening houden binnen het verkeer. Personen met dyslexie zijn in staat om te leren lezen en spellen, maar het gaat bij hen minder vlot, minder geautomatiseerd. Ze moeten er steeds meer moeite voor doen, het kost hen veel meer inspanningen. 
Verwijs je leerkrachten naar de website van Sprankel Leerproblemen (momenteel in onderhoud, maar binnenkort weer operatief) of naar de website van Eureka Leuven. Hun website staat ook vol met tips en good practices. 
Weet ook dat lectoren op de hogescholen vaak uitleg gaan geven op scholen over wat dyslexie is en hoe ze er rekening mee moeten houden. Check de website van HOGENT en zeg dit tegen je leerkrachten.
Succes verder!
Sandrine De Coster
voorzitter Sprankel Leerproblemen vzw
lector & onderzoeker dyslexie - opleiding Logopedie HOGENT 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.