Even iets leuks

Gerry

Nergens zeg ik dat ik het pretentieus vind.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Liora

Nee, inderdaad, heb je niet gezegd. Je gebruikt zelfs het woord opscheppen niet.

Maar dat je posts niet positief, blij voor Ayla, of met inlevingsvermogen geschreven of bedoeld zijn is duidelijk.

Lidwientje

Hb hoeft geen probleemdiagnose te zijn.

Wat je nu trouwens doet is precies wat die scholen ook doen. Je legt het probleem voor 100% bij de leerling.

Het feit dat niet alle kinderen hetzelfde patroon vertonen zal imho aan factoren zowel bij ll als bij school te wijten zijn. Niet aan 1 van de 2.

Dank jullie

ik zit hier echt met een brok in mijn keel alle berichtjes te lezen.

Ik wilde echt de aandacht vestigen op de school, laten zien dat er nog scholen zijn die aandacht hebben voor het individuele kind. Gewoon eens een positief bericht over school in tegenstelling over de problemen die je altijd leest met scholen.

Lidwientje, ik heb me ook regelmatig afgevraagd waarom het ene kind vastloopt en het andere kind niet. Een kwestie van IQ kan het naar mijn idee niet alleen zijn, zeker als ik lees dat er hele slimme kinderen zijn die fluitend door de basisschool lopen en normaal slimme kinderen die vanaf dag 1 problemen hebben. Misschien is het ook gewoon een combi van school en kind. Als ayladochter op deze school was begonnen hadden we misschien nooit die problemen gehad, hadden we vanwege de inzichten van school haar nooit hoeven te testen en was dochter veel blijer geweest vanaf dag 1.

Ieder kind is normaal maar ook weer anders, ieder kind heeft iets wat hem of haar bijzonder maakt en anders dan de ander. Wat zou het mooi zijn als een school voor iedere leerling een aparte leerlijn kon maken toegespitst op dat kind.

En weten jullie wat ik dan gewoon fijn vindt, dat er scholen zijn die daar een poging toe doen, die verder kijken dan de standaard en proberen te doorgronden wat een kind nodig heeft om zich prettig te voelen in de klas en zonder tranen de klas in te lopen. Want daar gaat het toch om voor je als ouder, dat je ziet dat je kind misschien niet volledig gelukkig is maar in ieder geval ook niet totaal ongelukkig naar school gaat.

Lidwientje

Je biedt anders de nieuwe omschrijving "onderpresteren en problemen hebben met het niveau op school" aan. Per definitie kun je pas zien of een kind aan de omschrijving voldoet als het naar school gaat. School is dan de vaste toetssteen en de kinderen kunnen variëren in hun reactie op school. Terwijl mijn punt nou juist is dat school zich binnen de grenzen van het redelijke moet aanpassen aan de kinderen.
(ik bedoelde dus niet dat jij bedoelde om alles bij de ll te leggen, maar ik bedoelde dat jouw definitie daarnaar wijst).

Hb mag wat mij betreft in de kachel hoor. Dat hele getest mag in de kachel. Ik heb nog nooit een goede leerkracht meegemaakt die om een test vroeg. Zo. Dat is ff stellig he. En ik heb het alleen over mijn persoonlijke ervaring.

Don't get me started over testen.
- het is een relatieve grootheid: hoeveel kinderen doen de testopgaves beter/slechter in een bepaalde leeftijdsklasse.
- het is een slang die zichzelf in de staart bijt; je meet hoe goed je een een opgave maakt en dan zeg je dat zo-en-zo intelligent bent omdat je zo-en-zoveel opgaves goed had. Maar wie geeft mij het verband tussen 'intelligentie' en die opgaves?
- in eerste instantie wordt er een 'voorsprong' gemeten maar dat is vanuit de premisse dat oudere kinderen de test altijd beter maken. Hoe moet dat dan bij volwassenen; houden zij een 'voorsprong'? En zo ja op wie dan? Of zijn zij opeens 'anders'? En waarom zijn die kinderen dan niet 'anders'?
- hoe ontwikkelt zich intelligentie, het is een min of meer plastische eigenschap, maar kan ie verdwijnen? Wat zijn de onderliggende eigenschappen die hoog scoren veroorzaken? Weten ze niets van. Waar zit het in de hersenen? Weten ze amper iets van.
- als je dus niet goed weet wat een IQ-test meet is het onzinnig om een kind met een labeltje te beplakken adhv de test. Je moet terug naar het beeld, wat zie je, en hoe los je dat op. Bijvoorbeeld een kind van 3 dat klok kijkt en binnenkomt in de kleuterklas. Wat doe je daar mee. Dóe je daar iets mee?

Nou ja, enzoverder enzovoort.

Yes tess!

Lekker he. Vind ik nou ook. Lekkerrrr.....

Cobi

Ik volg even niet meer wat volgens jou ons verschil van mening is over terminologie. Zoals ik vertel willen de testers dat ik tegen mijn kind zeg dat-ie hb is. Zelf zit ik daar niet op te wachten. Dat had ik nog niet in dit draadje uitgediept, maar mijn redenen daarvoor zijn precies de redenen die jij noemt.

En die verwijzing naar Leo-om-de-hoek daar heb ik nu ook last van. Ik vind dat scholen zelf maar eens wat moeten doen, maar ik voel al aankomen dat school het af gaat schuiven. Dat is idd een heel kwalijke ontwikkeling. Dat ze het niet eens meer gaan proberen.
Met je kind níet hb noemen los je overigens het probleem ook niet op. Het probleem imho is gewoon dat er gedifferentieerd moet worden - daarvoor zitten dus moeders zoals jij en ik te bimbammen tot we er schrimschram van worden. En binnenkort trekt zo'n juf dan de Leo-joker. Nee, daar word ik ook niet blij van nee. Dus deze moeder gaat volgende week wederom bimbammen. Gaap. En af en toe word ik daar helemaal gallisch van en denk ik mijn kinderen zijn normaal ... nu school nog.

Oh ja en wat dat pretentieus betreft: dat is waar ik hierboven al op inga.. dat handigheidje dat ze een om meerdere redenen zeer betrekkelijke testscore neerzetten als een vaste ingebakken eigenschap. Erg treurig vind ik dat, van de beroepsgroep van de orthopedagogen.

Rodebeuk

Voor een heel groot deel ben ik het helemaal met je eens. Maar differentieren is alleen een oplossing als een kind laat zien wat het kan. En durft te proberen. Die van mij heeft helaas een grote aanleg voor faalangst en weet prima te verbergen hoe slim ze is. Helaas hebben we gemerkt dat hoe meer ze de kans krijgt om haar hersens te laten slapen hoe kleiner ze haar wereldje maakt, hoe onzekerder ze wordt en hoe banger ze wordt om fouten te maken, en hoe slechter ze in haar vel gaat zitten.

Zij is een kind voor wie kinderen aan wie ze zich kan spiegelen heel erg belangrijk zijn, want dat helpt haar om zich eruit te trekken. Helaas voor haar zijn die niet te vinden tussen het overgrote deel van haar leeftijdsgenoten. In overleg met de ortho zit ze dus nu op een Leo. Voor haar de beste keuze, ook als ik haar op een wel differentiërende drie maanden zwangerschool met hb beleid en plusklas had gekregen.

Het is geen goede ontwikkeling dat scholen de Leo's gaan gebruiken als afschuiving, maar het is helaas niet zo dat differentieren alle problemen oplost. Net zomin als goed naar kinderen kijken. Een school is meer dan alleen de stof en de leerkracht. En dat geldt voor alle kinderen met problemen ongeacht IQ. Er zijn gewoon verschillende problemen en daarvoor zijn verschillende oplossingen nodig.

Gerry

Ik keek veel meer helicopter naar de dingen Gerry, dus ik denk dat het elkaar allemaal niet hoeft tegen te spreken.
Het ging mij erom dat er eerst gekeken wordt. Dat hebben jullie dus ook gedaan, anders zou je niet zo'n profiel van je dochter kunne schetsen. Dat is een heel specifiek profiel dat ook weer niet naadloos in de uniforme etiketjesleer past. Zoals dat voor alle kinderen geldt.
En ik had niets gezegd over de wijze van differentiëren. Dat kan ook zijn dat er ontwikkelingsgelijken geheel of gedeeltelijk bij elkaar gezet worden in een Leo-achtige constructie, bijvoorbeeld per schoolbestuur. Maar dan hoef je dus ook niet van te voren als ouder te checken of dat soort zaken voorhanden is. Nu moeten heel veel mensen van school wisselen als ze niet universele afwasbare 2%kinderen hebben.
Vaak wordt differentiëren al door scholen als afdoende gezien als ze drie niveaus onderscheiden. Daarmee zijn weer niet alle kinderen bediend.. en zo blijven we steggelen. Er wordt dan nog steeds niet gekeken namelijk.
Nog een voorbeeldje: bij die goede juf zat een jongen die moeite heeft met lezen en met instructies. Geen probleem, ze ziet hoe hij de stof het beste aangeboden kan krijgen en zorgt dat hij altijd bij alles apart even bijgepraat wordt op de manier die voor hem het beste is. Geen test, geen rapport, geen rugzakje. Gewoon even een minuutje voor S., altijd als het nodig is. Paar jaar later komt er een rapport waar exact die begeleiding wordt aangeraden die topjuf toch al gaf...

Maar gerry

Hoe zie jij dat dan bij jouw dochter? Kan het niet zo zijn dat de eerste signalen naar haar verkeerd waren? Kan dat niet anders zijn gelopen als er vanaf het begin af aan meer ruimte was geweest voor ´anders`, verschillen tussen kinderen etc ,misschien zelfs al op psz of crèche of welke achtergrond ze ook had? ´
Heb jij echt het gevoel dat je dochter haar slimheid wil verbergen vanuit haarzelf, dat dat niet komt door afgegeven signalen?
Ik zou ook voor leo kiezen als het beter toegankelijk was voor ons, alleen al qua afstand. Hoewel onwenselijk, denk ik dat het NU voor onze zoon de beste oplossing zou zijn. Toch geloof ik bij ons dat het anders had gekund. En ik weet ook bijna zeker dat als ik een ´slimmere´(haha) school had gehad voor hem dat het allemaal zo scheef niet had hoeven lopen. En dan had ik een term als hb helemaal niet nodig. Ook niet naar zoon toe. Ik gebruik de term naar hem toe wel, nu. Maar niet om verwachtingen te scheppen en ik geloof ook werkelijk niet dat hij dat zo ervaart of er iets aan koppelt dat er helemaal niet is, maar wel om het voor hem inzichtelijker te maken waarom hij het zo moeilijk heeft (hopenlijk gehad!) op school.

Uitleggen

uitleggen aan een kind dat hij/zij HB is doe je toch niet om daar een etiketje; jij bent beter, slimmer dan de rest. Je doet dat eerder om uit te leggen waarom hij dingen anders ziet en doet dan andere kinderen. net zoals ik een ADHD kind ook zou uitleggen wat ADHD is en wat dat voor hem betekent. Want het is en blijft gewoon naar mijn idee een normaal kind met iets extra's.

Ayladochter verbergt ook haar slimheid trouwens, helemaal vanuit har zelf, dat deed ze al voordat wij ook maar het besef hadden dat ze HB zou kunnen zijn. Want dat besef is oa door Gerry hier gekomen. Dochter duikt onder, past zich volledig aan aan de groep en zal daar zelf niets van zeggen maar wel heel ongelukkig daardoor zijn. En daarom ene pluim voor deze school. ze durven iets, ze durven dingen los te laten, avi 7 boekjes te laten halen terwijl ze officieel pas avi 3 heeft. te versnellen terwijl ze pas drie weken op school slecht en de cito vreselijk slecht gemaakt heeft.

En dan zie je dat zo'n kind zich naar boven begint aan te passen weer gaat werken en weer even wat uitdaging vindt.
Ik ben blij met deze gewone school, misschien dat als er hier een Leo gelegen had dat we daarvoor gekozen hadden maar op dit moment komt deze school redelijk in de buurt.

trouwens, het blijft nou eenmaal zo dat het etiketje HB handig is voor school juist vanwege die onderduikers die niet laten zien wat ze kunnen. Ik merk toch vaak (zelfs op deze school) dat kinderen met het etiket HB voor gaan. vooral omdat de tijd en capaciteit maar beperkt is. Er kunnen geen 20 kinderen in 1 plusklas omdat er gewoon geen plek is. Dus dan gaan de HB kinderen voor. En daar is het etiketje weer handig

Terminologie

Mijn kinderen zijn volgens de huidige normen hoogbegaafd. Zij beschouwen de wereld van uit elk hun eigen perspectief en vinden het grote flauwekul. Het etiket, het verwachtingspatroon en de wereld trouwens ook. Weet je, een kind is in zijn eigen hoofd gewoon zichzelf. Het enige waar ze zich bewust van zijn gemaakt (door mij) is dat ze moeten leren om hun hersens stil te zetten. Omdat ze moe worden van zichzelf en van ieder dingetje wel 15 opties kunnen bedenken. En daar zijn ze druk mee bezig. ALs het even kan, zitten ze daarbij op hun rug voor MTV met een glas cola op hun buik. Het leven is geen krentenbol voor een hb-er, dat blijkt maar weer.
Ze vertonen geen geniale trekken (nou, zoon begint te komen op humor-niveau), hebben nauwelijks ambitie op leergebied en weten absoluut niet wat ze willen met en in het leven. Het zijn denk ik bovenal kinderen van mij

De term is lastig - vind ik. Het schept op een bepaalde manier verwachtingen waar míjn kinderen in elk geval niet aan voldoen.

Tirza

Avi

"Bij het zelfstandig lezen mag ayladochter boeken kiezen die ze zelf leuk vindt ongeacht welk Avi het is."

Toen ik vroeger op school zat bestond de term "hoogbegaafd" nog niet en avi-niveaus waren er ook niet. Onze school was helaas klassikaler dan mij lief was, maar: ik mocht gewoon de boeken pakken uit de schoolbibliotheek die ik wilde. Gelukkig! (en er stonden goede boeken)

En bij onze peuter houden we ons niet aan de "voorgeschreven" leeftijden, we hebben een berg oude boeken van familie gekregen en we lezen met hem wat hij leuk vindt.

Ik ben bang dat die avi-niveaus veel te beperkend werken voor kinderen (en hun ouders) - is het niet beter om die alleen te gebruiken bij leesproblemen en verder gewoon maar te zien wat kind leuk vindt en aan kan?