Gesprek met de juf groep4 (lange verhaal) sorry…

waarom ‘achter de hand houden’.   Ik bedoel kijk je kind leert typen. Zou het sneller en beter leren met type les. Maar die houd je achter de hand als het echt zelf niet gaat lukken om blind te leren typen?

Ik heb toch het idee dat het aan de juf ligt hoor. Pfff, van zo'n nare benadering ("dan heb je zeker niet goed geluisterd") zou je als volwassene nog onzeker worden, laat staan als klein jongetje van 7.
Zeker als het voorgaande jaren, met positieve stimulatie van leerkrachten, goed is gegaan, zou ik er nu niet te hard aan trekken. Nee, je zoon wordt niet slechter van een assertiviteitstraining. Maar er hangt toch de boodschap aan vast dat het iets in hemzelf is dat moet veranderen. Terwijl het logisch is (vind ik) dat hij van deze juf onzeker wordt.
Laten we hopen dat dit zwangerschapsperikelen zijn of zoiets, in ieder geval iets tijdelijks. En zo niet, dan is het te hopen dat je zoon deze juf niet (vaak) meer voor de klas krijgt.
Ik denk dat jullie het goed aanpakken hoor, door hem zo te steunen.

Wij hebben ook zoiets meegemaakt in groep 4 met onze dochter. Juf was negatief over haar en had een heel verhaal geschreven over onze dochter waar ik mijn dochter helemaal niet in herkende. Dat heb ik toen ook zo uitgesproken tegen haar.
Uiteindelijk hebben wij gekozen om dochter naar een andere school te doen. In groep 5 kregen we namelijk te horen dat ze erg slecht ging en dat ze zou blijven zitten. Later bleek dat dochter dyslectisch is, dus dat het helemaal niet zo raar is dat ze slecht scoorde op rekenen, omdat veel rekenwerk op de basisschool meer begrijpend lezen is dan rekenen.

Ik zeg niet dat je meteen op zoek moet gaan naar een andere school, maar ik zou het zeker niet bij laten. Ga in gesprek met school, leerkrachten zijn ook maar mensen en met sommige kinderen heb je minder snel een klik. In mijn ogen moet je daar als leerkracht aan werken, maar dan moet je het wel eerst zien. Zorg ook dat er verslagen worden gemaakt van jullie gesprekken, zodat je daarmee naar een IB-er of directeur kunt om b.v. je kind in een andere groep te plaatsen (indien mogelijk). Soms is het goed om de IB-er een dag in de klas te laten observeren. Andere ogen bekijken de situatie vers en kunnen misschien aan de leerkracht handvatten geven om met jullie kind een band op te bouwen.

Succes! Het komt vast goed. Mijn dochter is nu bijna 20, heeft een HAVO-diploma en is vorig jaar cum-laude geslaagd voor haar propedeuse. Als ze dat nu zou vertellen aan haar leerkrachten van groep 4 en 5 zouden het waarschijnlijk niet geloven.

7-8× naar het toilet  op een schooldag is elk uur dat is wel heel vaak. Niet alleen storend voor de juf maar ook voor de andere leerlingen en hemzelf. Daar kun je wel een gesprekje over hebben, waarom hij dat doet, het eerder genoemde rust zoeken, afsluiten van eventuele pesters. En dan daar of met de docent over spreken of afspreken met je zoon dat hij 's morgens 1x buiten de pauze mag en 's middags  maar dat het  de bedoeling is om alleen in de pauzes naar het toilet te gaan. 

Je zoon klinkt als een gevoelige jongen inderdaad. Mijn zoon is zijn hele basisschooltijd, maar vooral de eerste 5 à 6 jaar (vanaf de kleuters al) heel vaak naar de wc gegaan, elk jaar kreeg ik dat van de leerkracht te horen. Het werd nooit echt duidelijk waarom hij het deed, pas veel later zei hij dat hij het zo druk vond in de klas en op de wc even tot rust kon komen. Hij had dat echt nodig, had heel veel last van lawaai en onrust.

Een juf die alleen maar negatief is over een kind is heel naar.
Benoem dan in ieder geval ook iets positiefs.
Onze dochter was super, super verlegen en heeft jaren ook heel weinig gezegd of gevraagd in de klas. Verder was zij wel heel gelukkig op school en had ze vriendinnen. Ze hebben haar gewoon laten doen, en zodra de juffen uit hun ooghoeken zagen dat zij een keer haar vinger op stak gaven ze haar een beurt. Zij vroeg ook heel weinig nu was ze redelijk pienter maar met rekenen iets minder, als ze zagen dat ze iets langer bezig was kwamen ze zelf even kijken of ze extra hulp nodig had. Zo is het heel geleidelijk aan beter gegaan met vragen en voor zichzelf opkomen. Als je de nadruk gaat leggen op "je durft niets te zeggen" daar gaat het echt niet beter van.
Dat hele 'voor je zelf opkomen" is ook zo Nederlands als was, dat mag wel een tandje minder. Ik heb zelf een aantal jaren in het buitenland gewoond daar lag dat heel anders.
En als je niet assertief genoeg bent moet je naar een assertiviteits training.
Ik ben op zich niet tegen om te oefenen in een veilige omgeving maar niet omdat zo'n oenige juf met zo'n "nou het is waardeloos want je kind zegt niets in de klas" uitspraak vindt dat hij naar zo'n training moet.

Ik zou  haar vragen wat nu het echte probleem is? loopt hij veel achter? Wat maakt dat zij het zo erg vindt dat hij weinig zijn vinger opsteekt? Dat is lastig voor hem en onhandig maar ze doet net alsof het haar probleem is.
Wat maakt het uit of hij alleen de verplichte werkjes doet?? Wat maakt het uit of hij weinig zegt in de kring? En maakt het jullie wat uit? Het valt mij op dat je zegt "volgens ons loopt hij qua niveau iets voor? waar baseer je dat op? en als dat werkelijk zo is vinden jullie het zo erg dat het niet zo goed uit de verf komt nu? 

Foto's sturen om te laten zien "kijk eens wat hij thuis doet" zou ik nooit doen. Ik denk dat ze daar geen tijd voor heeft, tenzij ze het zelf expliciet vraagt. Stel je voor dat je 28 kinderen in de klas hebt en die sturen allemaal mailtjes wat ze thuis wel kunnen.
Ik vind het ook een beetje "desperate" overkomen. laat je NIET in een hoekje zetten  
Júllie moeten nu antwoorden van háar krijgen. Laat zij maar een beetje zweten.
Kom nou en dan de uitspraak: "ik heb alles geprobeerd en weet niet meer wat ik met hem aan moet" Heeft ze dat werkelijk zó gezegd.  
Het is november!! ik zou zeggen "je weet niet meer wat je met hem aan moet?
Gooit hij met stoelen of tafels dan, is hij agressief? waar slaat dat op??
Geef het maar terug, zij zegt "je pen kwijt nou dat is jouw probleem hé, dan zeggen jullie: "je weet niet meer wat je met hem aan moet? nou dat is jouw probleem hé"
( okay dat is misschien een beetje agressief..) Maar goed, zij lijkt ook wat inzicht te missen want zij wist wat ze wilde bespreken en laat gewoon jullie zoon erbij zijn.
Ik snap heel goed dat hij zijn vinger niet opsteekt en weinig zegt.

Het enige wat ik wel met zoon zou bespreken is dat het vele naar de WC gaan en goed navragen hoe het gaat met vriendjes buiten. Lukt het hem sociaal wel?
En even volhouden, ze gaat met zwangerschapsverlof.
Ik denk dat je blij mag zijn dat ze met zwangerschaps verlof gaat.