Groep 7..alleen naar ggd verpleegkundige?

N@nny

Wat een mooi voorbeeld. Het is zo'n willekeur.
Bij ons in de gemeente worden kinderen in groep 6 en de tweede klas van het vo, niet door een schoolarts gezien, maar door een verpleegkundige. Dus een rugafwijking zou nooit ontdekt worden. Bij Pelle, waar het weer heel anders gaat, ook niet. Want ook daar geen arts.
Jullie hebben inderdaad geluk gehad dat die afwijking ontdekt is, maar het is puur toeval, had je naast mij gewoond, was je nog onwetend geweest.
Als kinderen een periodieke controle krijgen bij een echte arts, die hen en het gezin kent, vind ik dat wel zinvol. Mij lijkt de huisarts de aangewezen persoon daarvoor (maar dan hebben wij toevallig ook een prima huisarts).

Ingridt

Volgens mij doet hetzelfde 'bureau' zowel jouw woonplaats als de mijne aan. De werkwijze is namelijk exact hetzelfde. En net als jou kreeg ik ook de kriebels. Heb dus de telefoon opgepakt en maar eens gebeld met de vraag waarom ik mijn kind naar de ggd verpl. moet laten gaan. Antwoord: het moet natuurlijk niet, maar het is wel wenselijk. Mijn vraag: voor wie is het dan wenselijk, en wat wordt er met de gegevens van mijn kind gedaan?
Het eerste deel van mijn vraag was niet te beantwoorden door de persoon die ik aan de telefoon had, de gegevens van mijn zoon verdwijnen in zijn consultatiebureaugegevans die evt. opvraagbaar zijn door huisarts. Daar heb ik het maar even bij gelaten, maar het is mij nog steeds onduidelijk wie die ggd formulieren beheert, met welk doel, hoe lang en wie wanneer inzicht heeft. Volgende vraag: wat gebeurt er als ik mijn kind niet laat gaan. Antwoord: in principe niks, dat is een eigen keus. Er wordt een notitie van gemaakt (ja!) en het kan zijn dat ik wordt gebeld door de ggd-arts(? dacht ik) met de uitnodiging om met kind een afspraak te komen maken om alsnog kind te wegen/meten en om dingen samen door te spreken maar dan mét ouder. Vraag: ik heb aangegeven dat ik hier geen behoefte aan heb, dus zo'n afspraak heeft helemaal geen zin. Zijn er dan nog consequenties? En nogmaals waarom is dit allemaal zo belangrijk, terwijl er in dezelfde adem wordt gezegd 'het stelt niets voor, gewoon wegen, meten, kijken of kind goed eet en lekker in zijn vel zit'. Antwoord kwam er eigenlijk op neer dat ze het niet wist, en dat er ook nog nooit iemand zo moeilijk had gedaan. Waarbij ze overigens wel keurig binnen de lijntjes bleef en mij ruimschoots de gelegenheid gaf om al dan niet aan het groep 7 onderzoek mee te doen.
Om verder gedoe te voorkomen heb ik de lijst met sociaal emotionele vragen niet ingevuld, gewoon dik N.V.T. ingevuld. De lijst met medische zaken wel ingevuld en kind braaf uit de klas laten halen om te wegen en meten.

Rug

Ik weet zeker dat de rug van zoon in groep 7 niet is bekeken. Hij hoefde zich zelfs niet uit te kleden.

Vera

Fiorucci

Inderdaad zal een verpleegkundige misschien ook kunnen leren om de rug van kinderen te controleren. Maar hier gebeurt dat niet, bij merene niet en bij Vera ook niet.
Het is dus toevallig dat de afwijking bij n@nny's dochter ontdekt is.

Hier wel

Hier is zoon wel alleen naar de verpleegkundige gegaan. De vragenlijst heb ik netjes ingevuld, de vragenlijst die de kinderen kregen heb ik eerst even gescreend. Stond niks raars in, zoon heeft hem gewoon ingevuld.

Er is hier ook naar rug en houding gekeken, daar zijn we namelijk voor doorverwezen naar de schoolarts. Gewicht, lengte en ogen heb ik gevraagd te laten zitten omdat hij daarvoor al onder behandeling was. In de broek is niet gekeken.

De kinderen vonden het trouwens allemaal reuze spannend, zeker omdat ze alleen moesten. Ik denk dat zoon het oprecht jammer had gevonden als hij van ons (als enige!) niet had gemogen.

Tja

Over het algemeen ben ik behoorlijk flegmatiek, maar zo af en toe wil ik me wel eens ergens in vastbijten. Dit keer half uit ergernis en half uit lol om dwars te liggen. De antwoorden van mevrouw leenden zich daar ook uitstekend voor:
"Ja maar, dat doen we al tientallen jaren zo."
"Maar het IS goed voor uw kind om naar de verpleegkundige te gaan."
"Uh, nou die gegevens gaan in zijn map."
"Hoe bedoelt u, en dan?"

Rug

Ook bij mijn zoon is een afwijking aan zijn rug (scoliose) geconstateerd door de schoolarts, dit was al bij de controle in groep 2. Bij de vragenlijst van groep 7 had ik ingevuld dat bekend was dat hij scoliose had, hij daarvoor onder controle van een orthopeed stond en ze daar dus niet naar hoefden te kijken. Op het briefje terug stond dat ze zoals ik had aangegeven niet naar zijn rug hadden gekeken, waaruit ik dus opmaak dat ze dat normaal gesproken wel doen.
Overigens wilde ik de kinderen ook niet alleen laten gaan, vindt dat toch heel erg raar, maar echtgenoot vond dat ik zeurde (maar die komt ook nooit op OO en heeft dus geen idee dat je moet oppassen met gegevens die in bestanden belanden) dus heb ze toch laten gaan. Heb ze eerst wel uitgelegd wat "sociaal wenselijk" is en dat dat de manier is waarop ze de lijsten dienen in te vullen. Dus op de vraag: "eet je elke dag fruit?" (als die voorkomt), antwoord je gewoon "ja", ook als dat door omstandigheden wel eens een keer niet gebeurd is. Kinderen zijn namelijk geneigd om dit soort vragen erg letterlijk te nemen en je weet nooit of ze dat bij de GGD ook snappen. Dus als er wordt gevraagd: "poets je elke avond je tanden", dan denkt je kind net aan die ene keer een half jaar geleden toen het laat was geworden en je het slapend vanuit de auto in bed hebt getild en antwoordt dus met nee.

Dan hier:

In groep 7 is dochter verwisseld vasn school; Op de nieuwe school waren de kinderen al naar de schoolarts geweest, op de oude moesten ze nog.
Toen de oude school aan de beurt was werd ik door de verpleegkundige gebeld of ik wenste te komen bij de oude school, of dat ik wilde overslaan. Ik heb vriendelijk bedankt voor de uitnodiging, mw vond dit prima!
Nu zit dochter op de middelbare school en krijg ik een brief van de GGD dat ze erg achter lopen met de onderzoeken, en dat ALS IK HET WENS ik zelf een afspraak kan maken voor mijn dochter. ( niet dus)
blijkbaar wonen wij in een soepele regio???

Positief bericht ggd

Hier toch een positief berichtje.

Met dochter naar GGD geweest in groep zeven, bleek uit de ogen test dat er toch een afwijking was.

Dit zouden we zelf nooit ontdekt hebben.

Hier

Net als bij Jasset is dochter in groep 7 naar een andere school gegaan, waar de kinderen al waren geweest. Ik kreeg een telefoontje dat ik met dochter moest komen op haar verjaardag. Niet dus. Andere afspraak gemaakt en tijdens die afspraak vertelde de verpleegkundige dat kinderen uit dochters oude klas hadden zitten huilen over het gepest in die klas. Ik vroeg wat ze daarmee had gedaan. Niks dus, maar waarom niet vertelde ze niet. Wat wil je dan eigenlijk als GGD? Alleen weten of kinderen wel iedere dag hun tanden poetsen? Verpleegkundige bleef ook maar doorzagen over mijn scheiding van 10 jaar daarvoor. Ex is allang opnieuw getrouwd, we zijn allebei echt wel helemaal klaar met die scheiding en dochter was anderhalf, die weet niet beter. Dochter is een klein balletmeisje, maar ze is relatief vrij zwaar van al die spieren (dat zie je pas als ze op de weegschaal staat, niet aan haar uiterlijk). Gaat dat mens daar ook nog even over zaniken, praat dat kind even lekker een complex aan! Ik ga het in de tweede van het VO niet meer doen. Het consultatiebureau was hier ook altijd zo'n ramp. Zit dochter van toen 8 maanden hele verhalen te brabbelen tegen de verpleegkundige, met echte woordjes erin, zakt ze voor de gehoortest en wil die dame ons doorsturen naar de kinderarts. Ze is niet doof, ze zegt al woorden! Luister dan! Dochter kan zich erg goed concentreren, die wilde gewoon het speeltje uit de handen van die verpleegkundige, die geluiden boeiden haar echt niet. Het was iedere keer wat daar. Uitslag hielprik kwijt, ik kom nog wel een keer prikken. Dacht het niet, ga maar eerst beter zoeken. Uiteindelijk zelf gebeld naar dat instituut, gewoon kopie gekregen.

Oh praat me er niet van stoepkrijt

Mijn dochter heeft pas het groep 7 onderzoek gehad, en heeft bijna de slappe lach gekregen...kreeg toch wel een soort van preek, omdat ze een beetje mollig is, maar wat blijkt? Verpleegkundige zelf past nauwelijks door de deur...uiteraard bedoelt verpleegkundige het goed, en wil ze kinderen behoeden voor zwaarlijvigheid in de toekomst, maar helaas, de boodschap kwam zo niet geheel over....
Van zoonlief moest ik tekenen in tweevoud, voor het overdragen van de gegevens tussen CB en GGD, heel plechtig allemaal. Allee jammer dat alles zoekraakte onderweg...zucht....

Jeetje

Wat doen jullie negatief over de GGD. Ik deel die gevoelens totaal niet. Ik heb er ook geen enkel probleem mee om die formulieren in te vullen en mijn kinderen erheen te laten gaan.

Als je ooit statistische uitspraken wilt doen over lengte en gewicht bij kinderen en weet ik wat voor andere zaken, dan is het van belang dat je dat gemeten hebt in een representatieve groep. Dat alleen al is voor mij voldoende reden om ze erheen te laten gaan.

Verder heb ik ook wel eens iets ingevuld wat me opviel aan een van de kinderen, waarna ik een uitnodiging kreeg voor een aanvullend gesprek, en dat vond ik erg prettig.

Natuurlijk kun je ook voor al dergelijke zaken uit eigen initiatief een huisarts raadplegen en je laten doorverwijzen. Maar dit is toch ook een manier?

Ik ben totaal niet ontevreden over de manier waarop het gaat, en ik ben ook niet achterdochtig dat ik niet mee mag. Lijkt me alleen maar makkelijker voor alle partijen. Geeft bovendien mijn kinderen de mogelijkheid om desgewenst vrijuit te praten zonder dat moeder het alvast invult, waartoe ik toch wel geneigd ben. Wie weet stellen de kinderen dat ook wel op prijs.

Waartoe de consternatie? Alleen maar dat je in een map verdwijnt waar niemand over gaat? Als je dan alleen afgaat op de mensen die je aan de telefoon krijgt, is dat nog geen garantie dat er ook werkelijk niks mee gebeurt. En er kijkt bij ons in elk geval wél iemand naar, anders was ik ook niet achteraf benaderd.

Je moet doen waar je je goed bij voelt, maar ik snap gewoon niet waar jullie zo'n probleem van maken. Misschien mis ik iets.

Margje

Margje

Jij hebt goede ervaringen, en dat is fijn, maar dat geldt niet voor iedereen. Je spreekt toch vanuit eigen ervaringen als het gaat om dit soort onderwerpen. Ik vind het vooral een log en bureaucratisch iets, de GGD.
Die met gemak dossiers zoekmaken, maar er wel graag gewichtig over doen. Ik ben ook niet achterdochtig, maar wel oplettend. Een gesprek met een kind, een op een, zal gedocumenteerd worden en geintepreteerd, wat ruimte laat voor verschillende uitleg, en als ouder kun je niet aanvullen of uitleggen hoe het wel zit. Er kunnen onterechte conclusies getrokken worden.

Maar het is toch geen wildvreemde?

Je kind praat toch niet met een wildvreemde? Het zijn mensen die daarvoor opgeleid en aangesteld zijn. Die mensen doen dit soort dingen de hele dagm die zijn alle soorten kinderen gewend, die kunnen snel duiden of dit een kind is wat OK is en misschien wat onsamenhangend vertelt, of dat dit een kind is waar misschien wel nadere aandacht voor nodig is.

Ik ben het natuurlijk op zichzelf met jou eens IngridT, als ik het lees zoals jij het opschrijft denk ik: ja natuurlijk.

Maar uit mezelf heb ik die vraagtekens nooit gezet. En ik ben eerder geneigd het om te draaien: dit soort diensten is niet voor kinderen als de onze, die toch wel de zorg krijgen die ze nodig hebben (althans dat menen wij). Wat als er kinderen tussen zitten die helemaal niet goede zorg genieten, die misschien wél hulp nodig hebben die hen op andere wijze niet wordt geboden. Hoe moet je die kinderen dán ooit tegemoet komen? Is dat niet ook waar zo'n GGD voor is? Screenen en hopen tijdig te signaleren waar er iets schort, met als mogelijk gevolg dat er een kind minder de vernieling in draait?

Door zo'n GGD te saboteren help je misschien het hele systeem om zeep. En misschien is het inderdaad een slecht systeem (Fiorucci zegt terecht dat ik ook alleen maar vanuit mezelf redeneer). Maar ik ben een beetje huiverig om het kind met het badwater weg te gooien. Ik leef nog altijd in de illusie dat de GGD ergens goed voor is.

Bovendien geloof ik in 'de anonimiteit van de grote aantallen', als ze duizend kinderen per week zien dan kan die van mij er ook nog wel bij, en die zal dan echt niet speciaal opvallen of zo, als daar verder geen aanleiding toe is.

Margje

Doel voorbij geschoten

Eh.. tja. Het is natuurlijk wel een wildvreemde Margje. Vroeger, in de babytijd van mijn kinderen, was het nog de wijkzuster. Diezelfde die ze ook de pku had afgenomen. Die die je tijdens de kermis tegenkwam, of in de supermarkt. Inderdaad geen wildvreemde.
Maar dat veranderde. Er werd gefuseerd en 'doelmatiger' gewerkt. Sindsdien is het wel een wildvreemde, vooral ook omdat de machinerie van registratie zo'n enormiteit heeft aangenomen, dat het inmiddels een reizend circus is van interviewmevrouwen en meneren.
Die inderdaad niks anders doen, maar die _jouw_ kind nog nooit gezien hebben. Die zich ondertussen wel bewust zijn van hun Gewichtige Taak, namelijk het opsporen van kindermishandeling. Enige beroepsdeformatie op dat punt is ze niet vreemd.
"Door zo\'n GGD te saboteren help je misschien het hele systeem om zeep. "
Nee, dat heeft het systeem zelf gedaan. Er wordt inderdaad onderzoek gedaan (die interviewer kan ook iemand zijn van een commercieel bureau), maar niet anoniem. Het gaat (in een moeite door, dat scheelt weer kosten) ook in het kinddossier. En in het schooldossier. Allemaal oproepbaar en herleidbaar via het sofinummer, al moet er soms een bureaucratisch rondedansje gemaakt worden om tot die herleiding te komen.
"Bovendien geloof ik in \'de anonimiteit van de grote aantallen\'"
En dat gaat door die herleidbaarheid juist weer niet op. Dat kinddossier is er om individuele hulpverleners de kans te geven hun eigen interpretatie te combineren met die van anderen. Iemand voelt nattigheid om welke reden ook en duikt dit soort informatie in. Dat kan ook iemand van de sportclub of de school zijn, geheel afhankelijk van hoe dat dan weer lokaal geregeld is.
En dat betekent dat opvallen niet meer afhankelijk is van de kindsituatie, maar van de onderbuik van de zoekende hulpverlener. De een is eerder in paniek dan de ander en dat heeft meer samenhang met de workload dan met de realiteit.
Precies zo worden er juist kinderen gemist met wie er echt wat aan de hand is en worden er kinderen 'gevonden' door het zoeken naar aanleiding van een negatieve impuls of gedachte of contact met de politie of de lpa.
Dat kleurt de bevindingen.
De dossiers krijgen door deze organisatievorm de werking van een arbeidsdossier bij een werkgever. Het wordt een bewijs tegen je, in plaats van iets dat voor je werkt.
Margje:"dit soort diensten is niet voor kinderen als de onze"
Reden te meer om niet alle kinderen via een achterom aan dit soort diensten te onderwerpen en zeker niet al dit soort gegevens van alle kinderen te bewaren.
Voor onderzoek is vrijwillig meewerken en anonimiteit genoeg.
Groet,
Miriam Lavell

Niet

"Hoe kun je nu vantevoren weten wat ze gaan doen? "
Niet. Het hangt helemaal af van vrijgemaakt budget door deze of gene. GGD is veel meer een instrument van marktpartijen (markt-, sociaal- en wetenschappelijk onderzoek) dan van gezondheid.
Of jouw GGD opdracht krijgt, weet je niet.
Groet,
Miriam Lavell

Groep 3

zoon in groep 3 is opgeroepen voor 5 en 6 jarigen onderzoek. Door een doktersassistente, ZONDER ouders!
Nou kan het aan mij liggen, maar ik vind dat niet prettig. Het is een heel onschuldig onderzoek, kind hoeft zich niet uit te kleden, er wordt wat gewogen, gemeten, oren en ogen bekeken en getest en wat vragen. Maar ik vind dat je dat zeker op deze leeftijd niet zonder ouder laat doen. Los van het feit dat ik het onderzoek niet echt zinvol vind, maar da's persoonlijk
Toen ik juf meedeelde dat zoon daar van mij niet heen hoefde, mede omdat het zonder ouders was, was ze erg verbaasd, dat wist ze dus niet. Dat is blijkbaar voor het eerst dit jaar.

Voor margje

Wegens deeplink van twee a4-tjes: Google op Onderzoeksprotocol Gezondheidsonderzoek Basisonderwijs 2009 Mei 2009. Dan vind je een Gronings protocol met uitleg.
Ik ben wel benieuwd wat jij daarvan vindt.
Groet,
Miriam Lavell

Niet gedaan in 2 vo

Wij hebben het onderzoek in de 2e van het VO geweigerd, maar ik had daarvoor wel zelf eerst contact opgenomen met de GGD. Om het uit te leggen en te voorkomen dat zoon toch uit de klas geroepen zou worden. Daar zou hij nl zeer van panieken. Hij heeft een autistische stoornis en zou daarom, zoals iemand hier het zo mooi beschrijft, ''oplichten als een kerstboom'' als ik/hij de vragenlijsten naar waarheid zouden invullen. Terwijl natuurlijk allang bekend is dat er iets met hem is en hij daarvoor al sinds zijn kleutertijd gevolgd wordt door huisarts en kinderpsychiater. Ik heb GGD voorgesteld de eigen huisarts de lichamelijke controle te laten doen als zij dat nodig achten, dat is voor zoon vertrouwd. Door een vreemde laat hij echt niet aan zich zitten. Overigens vond de GGD dat toen niet meer nodig.

Nou, dat vind ik ook prachtig, miriam

Dat protocol wat je me liet lezen (ik heb het diagonaal gescand hoor) ziet er prachtig uit. Niet-herleidbaar inderdaad, puur vrijwillig, ouders kunnen bezwaar maken met een formulier.

Vanuit onderzoektechnisch oogpunt is dat laatste natuurlijk jammer, want het zijn waarschijnlijk niet zomaar ouders die bezwaar maken, die hebben vast weer bepaalde eigenschappen gemeen, waardoor je steekproef toch weer niet geheel representatief is, maar allà. Hetzelfde geldt voor de leerlingen die vrijwillig niet meedoen, of de leerlingen die te dom zijn en daarom uitgesloten worden (moest wel lachen toen ik dat las).

Het schoolsysteem was denk ik een aantal jaren geleden op dat gebied waterdichter, doordat (denk ik) de deelnamegraad heel erg hoog was. Daar staat tegenover dat al die gegevens niet gedigitaliseerd waren (want voor dat tijdperk) en dus niet zo uitgemolken konden worden als we nu kunnen met data. (Achteraf invoeren en alsnog uitmelken zou kunnen, maar geeft dan een historisch beeld en geen hedendaags beeld).

Dus al met al ben ik best bereid te geloven dat het systeem niet meer werkt, doorgeschoten is, onnodig herleidbaar is, en dat er alternatieven voorhanden zijn zoals dit, die net zo goed zullen zijn omdat de huidige deelnamegraad van het oude systeem toch ook minder zal worden (zie de IngridT's, en aangezien die geen dwarsligger maar een weldenkende kritische burger is lijkt me dat een symptoom van een veranderende cultuur t.a.v. dit soort GGD-screenings).

Maar ik weiger ook mee te gaan in de GGD-bashing, alsof ze niks goeds meer doen, een beetje zoals de verloskundigen tegenwoordig amper meer over straat durven omdat ze uitgemaakt worden voor babymoordenaars (uit eerste hand gehoord).

Margje

Tja

Meten, wegen, ogen en oren onderzoeken vind ik prima. Maar ik heb zelf van de GGD al net iets teveel suggestieve vragen gehad. Dochter was anderhalf toen haar vader en ik uit elkaar gingen. Het was een hele opluchting. Kom ik met dochter bij het CB voor een prik, word ik helemaal uitgehoord over de scheiding, ik had het 'zeker wel moeilijk' en ik zou 'zeker wel minder geduld hebben met mijn kind'. Helemaal niet, we zijn er reuze van opgeknapt. Dochter is gezegend met een rijke fantasie, toen ik haar gedrag een keer zat was toen ze een jaar of zeven was, haalde zij de film Bambi aan: Bambi's moeder was dood en dat was heel zielig en Bambi zou wel willen dat hij nog een moeder had, zelfs al zou hij op zijn kop krijgen. Ik riep heel onpedagogisch dat het vast reuze rustig was voor Bambi's moeder. Kom ik de volgende dag dochter van school halen, werd ik apart genomen door de juf. Of het waar was dat ik suïcidaal was. PARDON? Toen viel het kwartje en ik heb het rustig aan juf uitgelegd en het daarna ook nog met dochter besproken, die heus wel wist hoe de vork in de steel zat. Twee jaar later haal ik mijn kind daar van school en vraag het leerlingdossier op. En wat staat daar? Moeder is suïcidaal. Als ze dat nou echt hadden geloofd, dan hadden ze er iets mee moeten doen. Ik heb echt geen zin om dochter los te laten op een vreemde verpleegster! Met stempeltje scheiding, stempeltje gepest (dochter) is er vast reden om alarm te slaan.

Lol!

Margje:"Dat protocol wat je me liet lezen (ik heb het diagonaal gescand hoor) ziet er prachtig uit. Niet-herleidbaar inderdaad, puur vrijwillig, ouders kunnen bezwaar maken met een formulier. "
Ha, ik zie het al. Ik lijd zelf aan beroepsdeformatie en had eigenlijk automatisch aangenomen dat wat mij opviel, jou ook op zou vallen.
Ik pik er even twee dingen uit. Ten eerste de taak van de GGD. Dat is niet kijken hoe het met de kinderen gaat, maar bij kinderen gegevens verzamelen.
Ik vind dat geen fijne taakverschuiving.
Ander voorbeeld: de gegevens zijn openbaar, behalve als het over scholen gaat. Als ouder of leerling kun je niet de cijfers van je school vinden.
Omgekeerd krijgt de school wel de gegevens van de leerlingen. Misschien niet op naam, maar op schoolniveau is het zeker herleidbaar tot de persoon. Leeftijd, geslacht, eigenaardigheden.
Dat verhaal over die herleidbaarheid rammelt bovendien. Het enkele feit dat de lln met een code toegang kunnen krijgen tot hun gezondheidsprofiel, maakt dat er herleidbaarheid is.
Maar ik zal je verder niet vermoeien. Ik ben geloof ik iets te zeer ingevoerd in de materie.
Groet,
Miriam Lavell

Ggd bashing?

GGD-bashing wil ik dit niet noemen, datgene wat hier gezegd word, en de ouders die niet mee willen werken geef ik dan ook groot gelijk.

Het nadeel van de GGD is dat het "beleid" zo ondoorzichtig is als de pest, en dat het maar afwachten is wie wat belangrijk vind, en wat daarvan in een dossier verdwijnt.

Zo ben ik ooit op het matje geroepen door de medewerkster van de GGD, dat het dossier van mijn zoon zo dun was. D'r stond niets in.

Nu kon dat wel kloppen, want de consultaties die normalerwijze bij het consultatie bureau gedaan werden, deed ik toentertijd bij de huisarts.

kortom, ze had een kind zonder gegevens, en die gegevens moesten toen nog maar even verstrekt worden.
Nadat ik een aantal vragen beantwoord had, kreeg ik de vraag waar mijn man werkte. Ik gaf netjes aan dat hij voor het ministerie van defensie werkte, waarop zij vroeg of dat bij de marine was.
Op mijn bevestigende antwoord knikte ze ja, streepte ze Ministerie van defensie door, en vulde "marine" in.
Tevens werd er een rood kruisje achter gezet. (in een "speciale kruisjes kolom".

Op mijn vraag waarom ze dat deed, kreeg ik te horen dat dat was omdat kinderen uit marine gezinnen vaak moeilijkheden en problemen kregen, omdat de man zo vaak weg was.

Op mijn vraag of ze dat ook deed bij kinderen van verzekeringsagenten ('s avonds nooit thuis), 3 ploegen arbeiders (regelmatig 's avonds en 's nachts afwezig) off-shore medewerkers (14 dagen weg, 7 dagen thuis) (internationale vrachtwagenchauffeurs) en vissers antwoordde ze ontkennend. Nee, dat deed ze niet, dat was niet noodzakelijk.

Na die mededeling heb ik erop gestaan dat zij haar dossier maar weer aan moest passen, dat mijn man voor het ministerie van defensie werkte, en dat het kruisje ook verwijderd moest worden.
Dit is tenslotte ook gebeurd, omdat ik weigerde weg te gaan .

Jullie snappen het waarschijnlijk wel... Zoonlief hoefde van mij niet meer mee te doen aan dit soort onderzoeken van de GGD, en ook mijn jongste zoon doet daar uit principe niet aan mee.

Deze manier van handelen is dus precies datgene wat mij stoort in de werkwijze van de GGD.
Zoonlief krijgt een kruisje omdat zijn vader bij de marine werkt, en tevens wordt er tussen neus en lippen door "even" een schaduwregistratie aangelegd van alle actief dienende militairen in een bepaald gebied.

Wat gebeurd er met die informatie? Ergens is het helemaal van de zotte, want op de paspoorten van de militairen stond toentertijd met opzet al niet meer waar ze werkachtig waren, ivm hun eigen veiligheid. (denk aan de treinkapingen bij wijster, en alle andere situaties waarin een militair als "gevaarlijk" gezien kan worden)

En de GGD zal wel even een schaduwregistratie aan leggen?

Ik dacht het niet...

Miriam

Ik denk dat ik het ook vanuit een beroepsdeformatie heb gelezen, want ik ging alleen maar nadenken over de representativiteit van die gegevens.

Ik heb niet eens bedacht dat de GGD misschien wel een andere taakstelling had dan ze hier verkondigen.

En verder ben ik trouwens zo manipuleerbaar als een pakje boter, als ik niet gehinderd word door enige voorkennis zal ik al snel alles op je blauwe ogen geloven wat je me wijsmaakt. Dat wist je toch wel? )

Margje

Jolanda

Schokkend verhaal!

Toch hou ik graag uit elkaar dat er een individueel belang is en een groepsbelang. Ik denk wel dat er belang is bij het bijhouden van gegevens van groepen kinderen, en die gegevens te koppelen aan hoe het die kinderen verder vergaat. Dat idee op zichzelf vind ik niet slecht. Maar je kunt dat ook doen door niet-herleidbaar te zijn (heb ik net geleerd).

Ik vind het echt een lastige discussie. Als statistische analyses laten zien dat kinderen van ouders die in een gele auto rijden een gezondheidsrisico lopen, mag je dan alle gele auto rijdende ouders extra in de gaten houden? Nee, want dan ben je stigmatiserend bezig. Maar niet doen, dan? Maar dan krijg je later het verwijt (van het kind zelf misschien wel): waarom deed je niks, je wist toch zeker dat die mensen in een gele auto reden, en nu zit ik met de gebakken peren.

Of is dat uberhaupt een twijfelachtig streven, willen bijdragen aan meer gezonde of gezondere kinderen? Moet je dat helemaal niet willen, moet je alle ouders gewoon zelf hun gang laten gaan en je helemaal nergens meer mee bemoeien?

Moeilijk hoor. Als ik tegen mijn studenten zeg: Ik zit daar, en als je me nodig hebt hoor ik het wel. Dan krijg ik veel minder vragen en ook minder goede resultaten, dan wanneer ik door de zaal loop en her en der eens informeer. In het laatste geval komen er veel meer vragen en problemen los. En krijg ik ook betere resultaten.

Margje