Groepsindeling bekend .... doodongelukkig kind

Hier op school

Vorig jaar zijn er ook klassen gesplitst en kinderen uit hun vertrouwde groep gehaald. Een moeder was hier ook niet mee eens en heeft het voor elkaar gekregen om haar kind toch in de andere groep te plaatsen. Zij had goede argumenten waar de school echt niet omheen kon. Dus het is mogelijk. Jouw mail is wat emotioneel maar ik vind wel dat je goede argumenten hebt om een jouw zoontje in de andere groep te plaatsen.
Veel succes
groetjes kaatje(66)

Wat ik helemaal mis

..maar dat is misschien ook niet jouw insteek: waar is de kracht van jouw zoon gebleven? Ook als hij met sommige dingen moeite heeft wil dat nog niet zeggen dat je hem niet kunt helpen om bij zijn eigen kracht te komen?

Kijk, school zal heel vaak dingen doen waar je als ouders vraagtekens bij kunt plaatsen. Vaak heeft een kind er meer aan om met zijn ouder rustig de opties door te nemen. Wat mij betreft hoort 'nieuwe vriendjes maken' daar ook gewoon bij hoor.

Het grootste cadeau dat je aan een kind kunt geven is niet dat het alle moeilijkheden kan ontlopen, maar dat het in situaties komt met moeilijkheden die het aan blijkt te kunnen en waar het van leert. Dat is een gevoel, daar kan geen playmobildoos van 200 euro tegen op! En door nu op deze manier met school contact te zoeken sluit je al bij voorbaat uit dat je kind iets zelf op kan lossen.

Voorzichtig

Vooropgesteld, ik snap je emotie en je reactie op je brief, gezien de problematiek waar je door heen bent gegaan. Ik weet niet hoe je reageert op de brief in het bijzijn van je zoon, maar ik wil je wel een waarschuwing geven. Reageer in zijn bijzijn niet te emotioneel, maar probeer het voor hem juist in perspectief te zetten, te relativeren. Want door jouw reactie, maak je het voor hem ook niet gemakkelijker. Jouw reactie heeft ook zijn neerslag op hem. Mama vindt het heel erg. En wat als de situatie niet wordt veranderd, dan gaat hij toch niet lekker het nieuwe schooljaar in. Bovendien kunnen ook zorgenkinderen meer aan dan je denkt. Daarom ben ik geneigd mij aan te sluiten bij Rode Beuk.
Wacht het gesprek met de directeur af, en ik zou hem wel zeggen dat een woord als "schandalig" zoals je in de mail schrijft, te sterk is geformuleerd en datje dat vanuit je emotie hebt gecshreven. Ik vind dat woord nl. veel te sterk.
Succes met alles, Mirynde, moeder van ook een kind dat sociaal wat zwakker is.

Rodebeuk

Rodebeuk, in principe ben ik het met je eens, maar er bestaat ook nog zoiets als doseren. Zoon van til komt in een situatie die voor bijna elk kind niet leuk en pittig is. Om als enige jongen in een totaal nieuwe klas te komen.... Dat lijkt toch meer op 'What doesn't kill you makes you stronger,' dan op gedoseerd en verantwoord een kind sociaal te helpen groeien.

Het is natuurlljk wel een beetje al te toevallig dat net het jongetje dat sociaal-emotioneel zwak is als enige in zo'n situatie gegooid wordt. Zoveel moeite is het niet om hem samen met een ander vriendje naar een andere groep te laten gaan.

Reactie ....

Dat is ook de insteek die ik probeer te maken naar hem toe , maar als ik mijn kleine knul op schoot heb , met snikken uit zijn tenen , die alleen maar roept ... Maar ik mis mijn vriendjes dan zo , mama .. !! Schiet ik zelf ook vol emotiedoos die ik ben ... Ik wil graag dat mijn kind met plezier naar school gaat en kan me goed voorstellen dat het onveilig voelt als je zonder enige houvast in een klas met nieuwe kinderen wordt geplaatst waarvan je er niet 1 kent ... en dat je daar enorm tegen opziet

Mijn insteek hoe ik het nu voorgenomen heb Is dat ik maandag vriendelijk aan de directeur ga vragen om andere betrokken collega's te bevragen ( juffen die de dagdelen opvullen als hoofdjuf er niet is , RT juf )of dit is een keuze is waar zij met zijn allen achter staan en waarom... en dat hij aan mij beargumenteerd waarom dit een goede keuze is voor mijn zoon .. Omdat ik zelf de insteek hiervan absoluut niet zie .. en hier later die dag naar mij op terug te komen ..

Oo ja

Mijn kind is een matige leerling , scoort op taal/spelling C en op rekenen B ... De vraag die in groep 3 ontstaan was dat ze vragen hadden bij yyyy zijn motorische vaardigheden en concentratie... is daarop onder behandeling geweest bij kinderfysiotherapeut ... die daarop het idee had dat zijn concentratie hem meer in de weg zat dan motorische vaardigheden , motorisch niet sterk maar passend binnen de norm van een kind van zijn leeftijd ... daarop naar de kinderarts .... die ADD vermoedde ... wat weer getest is door de kinderpsycholoog waaruit bleek dat hij inderdaad niet een hele sterke concentratie heeft , maar geen diagnose van ADD gesteld kan worden en dat hij hoog scoort , maar niet zo hoog dat hij ADD heeft of in de twijfelzone verkeerd .... En toen waren we uitgedokterd !!! Mijn kind is als hij is en we gaan ons best doen een zo veilig mogelijk leefomgeving te creeeren waarin hij zijn mag wie hij is ...thuis en op school....En geen gesleep meer naar dokters waarmee me we in mijn beleveng onbedoeld het signaal geven dat hij niet goed is zoals hij is ..

Waar ik van schrik

is deze zin in je eerste posting: "Mijn zoon heeft zich vannacht doodongelukkig in slaap gehuild en ik kon hem pas geruststellen nadat ik had gezegd dat ik met meester XXXX ging praten en zou zorgen dat alles goed kwam .."
Hoe begrijpelijk ook, je kunt dit niet beloven. Je kunt hooguit beloven je best te doen.

Eigen kracht?

Rodebeuk, ben het in principe wel met je posting eens, maar in dit geval vind ik het wel heel erg eenzijdig voor het zoontje van Til. Stel dat nu beide klassen grondig door elkaar waren gehusseld, en het zoontje van Til had er vervolgens problemen mee, dan zou ik me helemaal kunnen vinden in jouw posting. Maar nu gaat het om een ventje dat sociaal-emotioneel al wat kwetsbaarder is, en uitgerekend hij wordt eruit gepikt om de klassenverdeling in evenwicht te brengen. Ik kan me dan niet voorstellen dat je als ouders hem gaat stimuleren om eens wat van deze geweldige kans te maken en hem op zijn eigen kracht wijst.
Til, zoals eerdere posters vind ik je mail ook wat (te) emotioneel. Maar de punten die je erin maakt vind ik wel sterk. Ik zou deze situatie op deze manier zeker niet accepteren, en de al eerder gebruikte argumenten hanteren om te voorkomen dat dit gaat gebeuren. Ik vraag me ook af waarom uitgerekend jouw kind hiervoor is uitgekozen. Onderschat ook niet dat het juist heel vervelend kan zijn voor een kind, zeker een wat onzekerder kind, om in een klas te komen die als klas al eerder bij elkaar was, al gevormd is, waar de verhoudingen al duidelijk zijn...
Ik kan me voorstellen dat een school om dit te voorkomen twee totaal nieuwe klassen formeert, maar niet dat er slechts enkele kinderen worden uitgepikt om de verdeling te vervolmaken.
Kortom, ik zou eisen dat je zoon gewoon weer bij zijn oude klas terecht komt, of dat er twee totaal nieuw geformeerde klassen worden gemaakt.
Zoals jij het wil gaan doen zou ik het niet doen, vragen waarom. Dan laat je al de optie open dat het toch gaat gebeuren. Ik zou ervoor gaan dat zoontje bij zijn vriendjes blijft, ik vind het sowieso namelijk een vreemde manier om klassen te herschikken. Als jouw zoontje nou het niet naar zijn zin had in de klas kan het juist een geweldige oplossing zijn maar dat is hier helemaal niet het geval. Kortom, ik zou ze erop wijzen dat je zoiets een kind, en vooral jouw zoontje, niet kunt aandoen, en erop staan dat het wordt teruggedraaid.
Probeer niet te emotioneel te worden, blijf zakelijk, en haal je goede argumenten aan om je gelijk te onderstrepen.
Wie heeft dit zo trouwens verzonnen?

....

Ik heb ook gezegd dat ik mijn best ging doen en met meester YYYY ging praten ..... Heb dit niet goed beschreven .. excuus

Niet leuk, maar...

Ik kan me voorstellen dat je hier van baalt. Maar ik wil ook een paar dingen relativeren: Je zoon kent ongetwijfeld wél kinderen in die andere klas, dus helemaal 100% vreemd zal het niet voor hem zijn. En zijn oude vrienden kan hij toch ook in de pauzes zien? Hij wordt niet op een andere planeet gedropt. Verder zou ik natuurlijk wel het gesprek aangaan.
Mijn zoon is vorig jaar door school met opzet bij zijn vriendjes weggehaald trouwens. Alledrie naar een andere klas! Ze zaten teveel op elkaar te letten. Overigens is ie sociaal ook niet de sterkste (ADHD). Hij heeft toch zijn plek weten te vinden in die klas met vreemden, en zelfs een paar vriendjes gemaakt. Wel stormt hij elke pauze onmiddelijk naar zijn oude boezemvrienden, en andersom ook.

Twee kanten

Betekent dat dat ouders van dit soort kinderen nooit meer mogen verhuizen? Wat zou je doen als dat toch moet? Het kind bevestigen in het grote verdriet, of juist ondersteunen in de mogelijkheden die het heeft om nieuwe vrienden te maken (retorische vraag)?
Maar ondertussen begrijp ik de weerstand tegen deze gang van zaken ook wel. Het romantische beeld over school, je vriendjes die zo belangrijk zijn, 8 jaar dezelfde klas, valt wel in het water.
Dat romantische beeld is hardnekkig en er wordt tot op ernstig niveau zwaarwichtig over gedaan. In het licht van dat zwaarwichtig doen lijkt het handelen van deze school ten opzichte van dit kind op ontvoering (het uit de vertrouwde omgeving halen. School en vriendjes worden in dit soort zaken als belangrijk argument genoemd).
Maar kom, toe, wees eens realistisch en relativeer een beetje.
Groet,
Miriam Lavell

Ik zou...

eerst snel een mailtje erachteraan gooien dat de vorige reactie uit emotie geschreven was en dat je graag een gesprek wilt hebben om duidelijkheid te krijgen in hun motivatie en de jouwe. Dan is de ergste kou uit de lucht en heb je veel meer kans op een constructief gesprek.
Dan het gesprek ingaan met objectieve punten, geen emotionele. Ik denk dat je best genoeg redelijke punten hebt om er verandering in te brengen.
Succes!
An

Praat uit ervaring hoor

Zoon is ook bij zijn vriendjes weggehaald. Was een paar maanden eenzaam, daarna is het bijgetrokken. Dit jaar kwam hij onverwacht weer terug bij zijn vriendjes (hadden we vorig jaar niet kunnen denken) - in het gezelschap van zijn nieuwe vriendjes. Hij kan nu kiezen!

Hij heeft zeker vijf maanden geen enkel speelafspraakje gehad. Dat vond ik toen wel moeilijk om te zien maar ik vind het niet schadelijk en ook niet erg.

Ik heb er indertijd veel met hem over gepraat, hij was erg verlegen en teruggetrokken. Benoemd wat hij deed om vriendjes te maken en de resultaten besproken. Was heel nuttig.

Zou ook met de school gaan praten

Ik ben het met de anderen eens dat je mail te emotioneel was maar ik snap goed dat je het gesprek met de directeur wil aangaan. Beter was geweest om een korte, zakelijke mail te sturen dat je hierover op korte termijn een gesprek wil maar goed gedane zaken nemen geen keer. Ik zou in elk geval dit weekend gebruiken om tot rust te komen en alle argumenten die je hebt (en die ik best valide vind) op papier te zetten. In je hoofd het gesprek alvast structuren en dit ook op papier zetten kan je maandag helpen. Het is wel belangrijk om te voorkomen dat ze je neerzetten als een overbezorgde emotionele moeder want dan nemen ze je niet meer serieus.

Ik snap het trouwens wel goed. Ik zou er geen enkel probleem mee hebben als mijn jongste zoon nu in een andere klas zou worden geplaatst. Ik ken hem en weet dat hij heel makkelijk contacten legt. Hij zou binnen een paar dagen al nieuwe vriendjes hebben. Dat zit gewoon in hem. Hij maakt in alle situaties makkelijk vriendjes. Mijn jongste dochter echter heeft daar veel meer moeite mee. Voor haar had ik dat ook niet gewild. Het kost haar zo lang en veel moeite om zich ergens vertrouwd te voelen. Ook vriendschappen hebben bij haar veel tijd nodig. Dus in een soortgelijke situatie was ik ook zeker met de school gaan praten.

Maylise

Beheerst

Hoi,

Die suggestie om een mail erachteraan te sturen vind ik een hele goede.
Probeer je goed voor te bereiden voor het gesprek van as maandag. Want als je tegenover de directeur zit ben je nog steeds verontwaardigd en zullen de emoties ook weer langs komen. Probeer te verzinnen hoe je beheerst kan blijven.

Emoties leiden af van de boodschap. De directeur zal je veel serieuzer nemen en je argumenten beter onthouden als je rustig blijft. Probeer niet uit je rol te vallen en het imago hysterische moeder over je te krijgen. Wat ook goed kan werken is om het gesprek te beginnen met begrip voor de directuer. Zo van: dat het toch een enorme klus is om de groepsindeling en de bezetting van de leerkrachten rond te krijgen. Dat je snapt dat het een soort Sudoku is maar.... en dan jouw verhaal en hopelijk krijgt hij snel begrip voor jullie situatie.

Volgens mij heb je ijzersterke argumenten. Succes!

Vantevoren

had men wel even met de ouders kunnen praten, voor het aan de kinderen werd meegedeeld....Onze zoon is ook eens van de ene naar de andere groep gegaan, maar daar is wel eerst met ons over gesproken....

Romantische school

Pelle:"Miriam, de school had ook realistisch kunnen blijven "
Scholen zijn doorgaans minstens zo romantisch. Ik durf te wedden dat er in de schoolgids allerhande teksten staan die doen alsof het Van Levensbelang is om je kind gezellig, met die vriendjes.. etc.
Ik denk dat er kansen te over liggen om er een hevig punt van te maken, en als je het nu maar voldoende dramatisch aanzet op de toon zoals ook ontvoeringszaken gedaan worden (ontvoering binnen Nederland, dat is eigenlijk vooral van school verhuizen), dan zou je dat nog kunnen winnen ook.
Foei school, dit is kindermishandeling!
Pelle:"School had het veel eenvoudiger om kunnen lossen"
Dat ligt er aan hoe je het probleem beziet. Op basis van welke criteria worden de klassen ingedeeld? Waarom deze ene precies daar? In wiens belang is dat? Welk probleem moet dat oplossen?
Daar kunnen mooie didaktische termen aan ten grondslag liggen die dit kind inbed in een omgeving die wat meer kansen biedt, bijvoorbeeld. Maar het kan ook slordigheid en willekeur zijn. Daarom zou ik vooral het waarom wel willen weten.
Pelle:"ik blijf vinden dat school wel eerst even contact met haar op had kunnen nemen VOOR ze de lijst meegaven."
Dat was netjes geweest, maar niet meer dan dat. In werkelijkheid is een school runnen vaak een kwestie van redderen waarna er niet meer over blijft dan 'dat moet dan maar zo'.
Dat is vervelend, het botst bovendien met de romantische beloftes in de schoolgids en didaktisch gewichtigdoenerij op de voorlichtingsavond. Het zijn uiteindelijk allemaal sprookjes die niet meer opgaan als er ook maar iets een beetje anders is dan anders. 'De school hoeft het ijzer niet met handen te breken' zo luidt de dooddoener.
Nu moet je je daardoor niet zomaar het bos in laten sturen. Je mag op zijn minst weten waarom je kind terecht komt. Maar in een nieuwe klas belanden, is geen wereld schokken drama. Daar belanden omdat de school je doelbewust tussen de leerlingen die het nooit zullen leren zet, is wel een drama.
Groet,
Miriam Lavell

Idd miriam, geen drama

" Maar in een nieuwe klas belanden, is geen wereld schokken drama. Daar belanden omdat de school je doelbewust tussen de leerlingen die het nooit zullen leren zet, is wel een drama."
Je kunt het ook zo zien: in een nieuwe klas belanden als je een zelfverzekerd, open kind bent dat gemakkelijk altijd en overal vriendjes maakt is geen drama. Maar als een school je als sociaal-emotioneel zwak kind als enige doelbewust in een andere klas zet terwijl al je vriendjes in de oude vertrouwde klas blijven is het dat wel. Het hangt dus, zoals vrijwel altijd, van het betreffende kind af. Als ik de postings van Til goed lees is het voor haar kind een drama. Daar zou ik dus als ouders wat aan doen.

"het moet dan maar zo"

Flauwekul, in dit geval. Zou dit nu echt de enige mogelijkheid zijn geweest. Alsof een school niet kan bedenken dat je dan beter direct twee geheel nieuwe klassen kunt formeren. Hup, alle kinderen op een grote hoop, en daarvan twee nieuwe klassen formeren, alle vriendschapjes op de schop en een mooie nieuwe mix maken. Dan is het voor alle kinderen even moeilijk en uitdagend, en kun je fijn aan je eigen kracht gaan werken in een nieuwe uitdagende groep. Dan krijg je ongetwijfeld meer mopperende ouders maar kun je iedereen hetzelfde vertellen.
Overigens geloof ik best in het aanspreken van je eigen kracht, maar ook dat is per kind verschillend.

Duizend mogelijkheden

Mirreke:"Zou dit nu echt de enige mogelijkheid zijn geweest."
Welnee, natuurlijk niet. Maar je kunt niet bij elk kind alle 1000 mogelijkheden nagaan.
"Overigens geloof ik best in het aanspreken van je eigen kracht, maar ook dat is per kind verschillend."
De overweging van rodebeuk vind ik de juiste. "Het grootste cadeau dat je aan een kind kunt geven is niet dat het alle moeilijkheden kan ontlopen, maar dat het in situaties komt met moeilijkheden die het aan blijkt te kunnen en waar het van leert."
Groet,
Miriam Lavell

Meer ervaring

na 11 jaar basisschool (niet voor hetzelfde kind...) ken ik de reakties op de nieuwe indelingen wel.
Iedere keer weer kinderen in tranen; niet bij die of die (of juist wel), foute juf, foute gebouw.
Zelden wordt er iets aan de indeling gedaan, maar drie weken in het nieuwe schooljaar hoor je niemand meer.
Kinderen maken nieuwe vrienden, nieuwe juf/klas geeft nieuwe kansen.
Ik geloof meer in gaan praten als het echt niet gaat en dan in alle rust. Zo'n emotionele en naar school toe beschuldigende reactie doet mi meer kwaad dan goed.
Misschien heeft school wel een vriendje uit de combiklas op het oog voor jullie zoon, of verwachten ze dat de nieuwe juf jullie zoon meer kan bieden. Het argument 'hij kent daar niemand' zou ik niet gevoelig voor zijn... na een week kent ie ze wel, en ze kennen elkaar toch van het schoolplein.

Jamaar pelle

Pelle:"Toch vreemd als DAT het allergrootste kado zou zijn dat we dat niet gewoon elk jaar doen met alle scholen in de buurt."
De stelling van rodebeuk is niet voor niks abstracter. Je hoeft moeilijkheden niet te organiseren. Die komen vanzelf onaangekondigd op je pad. Op school omdat scholen juist helemaal niet consistent omgaan met kinderen en dat weer omdat al die mooie romantiek of didaktische dinges helemaal niet consistent vol te houden is. Het gaat in de praktijk gewoon om ruimte, stoeltjes, beschikbare leerkrachten, etc.
Hoe dan ook: je kunt de toevallige hobbels die je kind op die manier tegenkomt met alle geweld plat slaan, je kunt je kind ook het vertrouwen gunnen die hobbel te nemen en het daarbij ondersteunen.
Groet,
Miriam Lavell

Eens met rode beuk en miriam

Ik zit absoluut op de lijn van rode beuk en van Miriam. Indeling van te voren bespreken met de ouders? Hm, zie ik niet gebeuren. En vind ik ook niet nodig. Hoe zie je dat voor je, alle 60 ouders op gesprek? "Mijn Pietje vindt Marietje niet zo aardig, dus ik heb ze liever niet bij elkaar." "Gijs, is dat niet dat drukke ventje? Véél te druk voor mijn verlegen dochtertje, doe hem maar in de andere groep." "Oh, maar hij vindt Judith sinds kort zo leuk, ze spelen zo fijn samen, hij wordt heel verdrietig als hij niet bij elkaar in de klas komt hoor!"

School kan het niet iedereen naar z'n zin maken.
En daarnaast vind ik, maar nu ben ik misschien wel erg nuchter, dat school allereerst een plek is om te leren. Als een leerkracht mij duidelijk kan maken dat het voor de leerprestaties van mijn kind goed is om in een bepaalde klas te komen, vind ik dat prima.
Hier is ook net nieuwe indeling gemaakt (van 4 groepen zijn 3 gemaakt, waaronder een combigroep). Heb wel begrepen dat het niet meevalt om een verstandige indeling te maken... Wie vaart wel bij een combigroep, en voor wie is het nadelig? Welke kinderen hebben extra zorg nodig? Wie kunnen goed bij elkaar, en welke combinaties van leerlingen zijn minder verstandig? Dan nog een aantal brusjes die niet bij elkaar moeten. Komt zoontje van een van de juffen wel of niet bij zijn moeder in de klas? Een enorme puzzel. En jouw kind is een van de vele puzzelstukjes.

Natuurlijk wil ik ook graag dat voor mijn kind de optimale keuze wordt gemaakt. Maar: blijf realistisch. En tegen de directeur zeggen dat het 'schandalig' is... ai. Dat lijkt mij verre van slim, daarmee snij je jezelf in de vinger. Relativeer, adem even diep adem, en ga vooral weer gewoon slapen! Volgende week een rustig gesprek. Je wil dat de directeur je in jouw situatie verplaatst - probeer dat dan ook omgekeerd te doen.

Ervaring

Toen mijn dochter M naar groep 8(!) ging, werd de boel leuk door elkaar gegooid. Gevolg was dat tweelingzus met eigen plus de vriendinnen van M in de klas kwam, en dat M in een nieuwe klas kwam met kinderen van een andere locatie.
Daar waren we niet blij mee. Na een heftig gesprek, kreeg ik losgepeuterd dat M. wel met haar vriendinnen in de pauzes mocht spelen, en dat ze met elkaar 'groepsoverstijgende' activiteiten konden doen, zoals gym, knutselen, uitjes, kamp, etc.
In de praktijk kwam daar niets van terecht, zelfs het speelkwartier was op verschillende tijden. Dochter heeft een rotjaar gehad, ze kwam niet meer tussen de nieuwe meisjes in haar eigen groep, ze werd echt niet geaccepteerd en school zorgde voor een heel strikte scheiding tussen de groepen. Pas aan het einde van het schooljaar, met de musical, werd het weer wat leuk.
School heeft haar laatste jaar verknald. En dan gaat het hier om een heel sociaal kind, met veel zelfvertrouwen, dat heel makkelijk nieuwe vriendinnen maakt. De nieuwe start in de brugklas was dan ook geen enkel probleem, maar daar start iedereen nieuw.
Dus ik vind het heel leuk hoor, dat praten over eigen kracht enzo, maar ik heb gezien hoe het kan uitpakken. En daar werd ik niet vrolijk van.

Niet met alle ouders!

Er zijn er genoeg die rechtstreeks overgaan....maar voor ingrijpende wijzigingen zoals deze vind ik het wel zo netjes als de school even met de desbetreffende ouders overlegd!

Er wordt de hele tijd van uitgegaan

dat Til-zoon het enige jongetje is wat het moeilijk heeft op deze school, hetzij met zichzelf hetzij met het leven hetzij met school. Dat wéten we toch helemaal niet? Wie weet zitten er wel legio dit soort kindertjes op die school en willen ze een nieuwe "rangorde" maken.

Tirza

Ja maar...

dat kunnen ze dan toch gewoon uitleggen???? Maar voordat het aan jongetje zelf bekend wordt gemaakt... Zoons overplaatsing naar andere klas had ook met de "rangorde" te maken...Dat is mij van te voren uitgelegd, zoon liet zich teveel beinvloeden door andere kinderen in de klas...Daarom vonden zij het beter dat hij (met nog een aantal) naar een andere klas gingen....nee, ik vond het niet leuk, en nu achteraf vraag ik me af of het niet anders had gekund, maar dat heeft ook met andere dingen te maken. Op dat moment leek het de juiste beslissing, maar wel NA overleg met ons....

Uitleg

Dit soort beslissingen zouden op veel minder weerstand stuiten als ze van te voren goed beargumenteerd werden uitgelegd door de school naar de ouders toe. Communicatie is zo belangrijk in dit soort gevallen.
Bijvoorbeeld in de situatie van Til had men eerst alle ouders kunnen informeren van de op handen zijnde veranderingen. Vervolgens hadden de ouders van de vijf kinderen waar het om gaat apart geïnformeerd kunnen worden met de argumenten waarom er juist voor gekozen is om hun kinderen te laten wisselen van klas. Hoogstwaarschijnlijk was het dan voor Til veel makkelijker geweest om dit te accepteren als ze de logica er achter had begrepen. Bovendien had ze dan in gesprek kunnen gaan voor dat alles vast had gestaan. Nu begint ze het gesprek al in een achterstandspositie want ze wil een al genomen beslissing terug draaien wat altijd lastiger is dan een beslissing voorkomen.
Onbegrip komt toch vaak door een slechte communicatie van de school naar de ouders toe.

Maylise

Kansen gunnen om sterker te worden...

Miriam: "je kunt de toevallige hobbels die je kind op die manier tegenkomt met alle geweld plat slaan, je kunt je kind ook het vertrouwen gunnen die hobbel te nemen en het daarbij ondersteunen."
Ik kan alle vertrouwen erin hebben dat mijn kind kan leren zwemmen, maar dat is toch wat anders dan mijn kind in het diepe gooien in de hoop dat het vroeg of laat wel weer boven komt drijven.
Til geeft aan dat op deze manier haar kind in het diepe gegooid wordt en ze de kansen dat hij verzuipt hoog inschat. Het kind kansen gunnen om sterker te worden en zich te ontwikkelen is OK. Geef aan dat je daar als ouder helemaal achterstaat, maar dat zomaar zonder vriendjes van klas veranderen een te grote hobbel is wat hem zoveel moeite zal kosten dat het niet onwaarschijnlijk is dat dat ten koste kan gaan van de school resultaten.
Groetjes Primavera