Groepsindeling bekend .... doodongelukkig kind

Reactie....

Dank jullie wel .... Ik heb veel aan de dingen die jullie zeggen ook aan degene die zeggen dat ik niet zo benauwd moet zijn en dat het allemaal goed komt ...

Ik ben een stuk rustiger ook omdat YYYY zich een beetje lijkt te berusten ..Maar wel blijft roepen dat "hij denkt dat het wel mag van meester en juf " .. Ik heb naar hem benoemt dat ik mijn best ga doen dat hij bij zijn vriendjes in de klas mag blijven , maar als het niet lukt we er iets leuks van gaan maken en dat het ook goed komt ...

Ik ga morgen het gesprek aan met de directeur , en mijn inzet gaat wel zijn dat dit NIET gaat gebeuren .

Ik begrijp de argumenten dat het goed voor een kind kan zijn om met nieuwe kindjes om te gaan , en de uitdagingen ...

Maar wat hier gebeurd is is dat groep 4A - 5A geworden is en 4B - 5B , 5A is groter dan 5B ... 4 meisjes naar 5B ... 2 setjes van beste vriendinnetjes ... en 1 jongetje ... zo 14 meisjes en 8 jongens in elke klas ...

Zouden ze nu de klassen door elkaar gegooid hebben dan was het prima geweest ... of een bekend jongetje mee hebben laten gaan ... goed.. daar had ik me in kunnen vinden ... Van het laatste was ik ook niet blij geworden , maar dan had hij nog enige houvast gehad...

Hij wordt nu in een klas gezet waar de rangorde al is bepaald en hij zijn plekje moet gaan vinden.. Naast alle andere nieuwe dingen die van hem verwacht wordt ..

Als het nu een jongetje zou zijn geweest die niet goed in de groep ligt of zo enorm wordt beinvloed door de andere jongetjes in zijn klas , dat hij daar last van heeft , dan had ik me ook nog kunnen vinden in deze stap . Maar dat is niet het geval ... Dat had ik geweten omdat ik regelmatig gesprekken had met zijn leerkracht en de IB-er over zijn voortgang en plek in de klas.... We zaten immers dit schooljaar in de van de molen van specialisten .. Waar ik hen bewust bij betrokken heb , en me uiterst kwetsbaar opgesteld heb ( verslagen laten lezen waarin dingen stonden over ons die ik liever niet aan de buitenwereld bekend maak ) want YYYY brengt veel van zijn tijd op school door en ik vind dat ik er als ouder alles aan moet doen om hem daar zo goed mogelijk te ondersteunen .

Ze kennen hem dus ... Ze weten wat voor mannetje het is .. en ik kan nu geen argumenten bedenken waarom het goed voor hem zou zijn om om in een nieuwe klas te komen .. behalve dat dit organisatorisch goed uitkomt ... of dat hij nu ook met een setje van van beste vriendinnetjes aan de tafel zit .. en dit goed gaat .. maar hierin blijft hij natuurlijk een vijfde wiel aan de wagen ..

Het is dus echt zo dat hij geen binding heeft met de kindjes uit de andere groep , ook omdat zij dit jaar geen dingen samen deden met groep 4A .. Groep 4B speelden op een ander plein en waren meer gekoppeld aan de andere groep 3 , omdat het immers een combi was ... ( dit tot grote onvrede van de ouders uit die groep 4 , ook hele gesprekken over geweest ).

Ik begrijp ook de argumenten dat je op school bent om te leren , maar in mijn beleving groei je ook van het sociale gebeuren , je op je gemak voelen en gewenst ... Als ik terug kijk op mijn lagere schooltijd , heb ik vooral herrinneringen aan de vriendinnetjes die ik had , de leuke dingen die ik deed , en de lieve meester.... en niet zo zeer aan de staartdelingen die ik daar geleerd heb om te maken .
Ben dus van mening dat je het sociale oogpunt absoluut niet uit het oog mag verliezen in deze ..

Ik ga morgenvroeg de directeur bellen en hem zeggen dat ik mijn excuus maak voor alle emoties die ik in mijn mail heb gezet .. Maar dat ik nog steeds achter de inhoud sta , maar beter anders had kunnen beschrijven . Dat ik die dag met hem in gesprek wil omdat ik niet achter de keuze kan staan die ze ( zonder overleg ) gemaakt hebben .

Andere insteek

Ik zou toch toch met een andere insteek het gesprek ingaan. Ik zou inderdaad zeggen dat die mail geschreven was vanuit een eerste emotie, dat dat niet zo handig was en dat je graag een toelichting zou willen krijgen op de klassenindeling. Je uiteindelijke doel is natuurlijk dat je je zoon in een andere klas wil, maar als je dat gelijk zo aankondigt (en met die mail in het achterhoofd), is men minder geneigd goed naar je te luisteren of iets aan de situatie te doen, want zij gaat weer moeikijk doen oid.
Overigens ben ik het niet eens met de mensen die zeggen dat er vantevoren een gesprek zou moeten plaats vinden. Met wie ga je wel en met wie niet een gesprek aan? En waarom wel of niet? Je hebt dan al veel onrust op het schoolplein en mensen die vinden dat zij ook een gesprek hadden moeten hebben, omdat zij zich belangrijk voelen, of tekort gedaaan of wat dan ook en daarom gepikeerd zijn.
Ook de manier waarop het nu gebeurd is, verdient ook geen schoonheidsprijs, maar is wel de meest logische. De eerste emotie is maandag al wat gezakt, kan een hoop schelen in de discussie.
Toch blijf ik erbij dat al die emotie voor je kind ook niet goed is. Ik snap dat jij denkt: "Ik ben zo open geweest en nu doen ze dit." Maar voor je zoon is het beter te zeggen: "Ik begrijp dat je verdrietig bent. Misschien valt het allemaal wel mee, in die klas. Ik gain ieder geval praten waarom deze indeling zo is, maar ik weet niet of we er iets aan kunnen doen, en als het zo blijft dan gaan we er het beste van maken." Is een andere insteek.
En misschien niet meer zo open zijn, je denkt je kind te helpen, maar ik heb expres alleen mondeling verslag uitgeracht van bezoekjes aan experts, ik wil geen dik dossier van mijn kind en ze weten wat ze moeten weten.

Til

Natuurlijk bedoel ik het niet zo zwart-wit allemaal. Als je zoon huilend thuiskomt moet je hem uiteraard troosten en zijn verhaal aanhoren. En natuurlijk wil ik niet dat alle kinderen in de minst gunstige omstandigheden naar school gaan.

Ik denk alleen, dat probeerde ik in mijn eerste posting ook aan te geven, dat je een belangrijke keus hebt als ouder van een huilend kind. Nu ben je helemaal meegegaan in zijn verdriet en heb je alles in het werk gesteld om datgene waar hij verdrietig over is ongedaan te maken. Onmiddelijk.

Beter is het om het verdriet te erkennen en te benoemen maar er niet op die manier in mee te gaan. Ik denk dat je dan als ouder je rol beter kunt vervullen. Er komt een beer op de weg van je kind. Dat kun je heel nuchter constateren. Maar om meteen in het wilde weg op alle beren te gaan schieten... daar doe je meer kwaad dan goed mee. Je geeft je kind de boodschap dat hij zijn problemen niet zelf kan oplossen. Dat je nooit van vervelende dingen kunt leren, dat je alleen maar moet willen dat ze weggaan. Je laat weg dat je kunt proberen om er op een andere manier mee om te gaan. Dat je ook eerst alles kunt laten bezinken voordat je een mail verstuurt.

En dat geldt in heel veel situaties. Ook als je kind ziek is bijvoorbeeld. Kinderen hebben dan meer aan ouders die rustig blijven en alle opties blijven wegen dan aan ouders die alleen maar de ziekte van hun kind het liefst zouden willen overnemen. Daar wordt dat kind niet beter van.

Rodebeuk

Tja, het is ook een signaal dat je als ouder je kind serieus neemt en de gevoelens van je kind belangrijk genoeg vindt om actie te ondernemen. Empowerment klinkt leuk, maar een kind kan ook een totaal andere conclusie trekken, namelijk dat er toch niks te doen is tegen al genomen besluiten van machtiger derden en dat je toch hulpeloos bent. Ja, dan ga je er wel het beste van maken, maar da's niet uit kracht.

En zo is dat

Gerry:"maar een kind kan ook een totaal andere conclusie trekken, namelijk dat er toch niks te doen is tegen al genomen besluiten van machtiger derden en dat je toch hulpeloos bent."
Boosheid onstaat vooral in die situaties dat je denkt dat het 'makkelijk' anders kan (of had gekund). Boosheid over een veranderende klasindeling is er wel, boosheid over precies dezelfde gevolgen bij een verhuizing is er niet. Dat kan nu eenmaal niet anders en daar moet kind maar overheen groeien. Het heeft zich neer te leggen bij beslissingen van machtige derden (ouders, werkgever, hypotheeknemer, noem maar op).
Nu ben ik de laatste die zal beweren dat je de school per definitie als machtige derde moet zien. Maar het is wel zinnig om de gevechten die je aangaat slim te spelen en te beperken tot strikte noodzaak en dat terrein waar wat te winnen valt.
Over een veranderende klasindeling valt heel wat te knokken, maar de gewenste uitkomst (kind bij vriendje) rolt daar niet zomaar uit. Daarvoor spelen te veel factoren en al dan niet machtige derden een rol.
Naar je kind toe is het daarom slimmer om zo'n (niet zo diplomatieke) aankondiging te begeleiden alsof het een verhuizing is. Als overleg dan toch nog tot terug draaien leidt, dan is dat meegenomen.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Miriam, een kind van die leeftijd snapt echt het verschil wel tussen een verhuizing en een klassenindeling. Een kind kan en gaat echt wel de vraag stellen waarom men twee setjes beste vriendinnetjes wel bij elkaar laat en juist hij het enige jongetje is dat gaat en waarom hij geen vriendje meekrijgt. Evenveel jongetjes als meisjes waren er duidelijk het afgelopen jaar ook niet, dus waarom dat dan nu wel moet? School heeft echt wat uit te leggen. En misschien dat school niet thuis geeft, want doordacht klinkt het allemaal echt niet. Misschien dat het een gevecht is dat niet te winnen is, maar daarom kan het nog wel belangrijk zijn om het aan te gaan.

Wat is nu een slachtofferhouding?

1. Wild om je heenslaan op het moment dat iets je niet zint, daarmee de indruk wekkend dat je hele lot bepaald wordt door anderen.
Of
2. Rustig de opties afwegen, waarin besloten de mogelijkheden die er zijn om door je eigen houding de situatie of de manier waarop je die ervaart te veranderen?

Ik weet het antwoord wel hoor. Ze zijn allebei in sommige gevallen aan te merken als overdreven slachtofferhouding, en in andere gevallen als een adequate reactie. Afhankelijk van de omstandigheden.

Dus ja, Gerry, je hebt gelijk. Soms kan troosten en de opties bekijken te veel druk op het kind leggen omdat er een Groot Kwaad buiten het kind aan te wijzen valt dat makkelijk aan te pakken is. Maar in andere gevallen is troosten en meteen de Boze Buitenwereld de schuld geven een domme, primaire reactie waarmee je alleen maar meer moeilijkheden genereert en je kind achterlaat met het idee dat het zelf niets kan doen om de situatie te verbeteren.

De gulden middenweg, daar hebben we hem weer!

Nasha 1st

Vijf kindjes zeg je, vijf gesprekken, waar héb je het over.
Tja. Misschien moet je ook wel alle ouders counselen die zómaar de 5 leukste kinderen uit hun klas zien vertrekken. Én de ouders die zomaar 5 ongewenste kinderen erbij zien komen in hun fijne klas, je weet het maar niet.

Tirza

Thirza

mmmm, beetje sarcasme, kan ik wel hebben hoor, maar nee, ik vind niet dat dat nodig is. De impact is voor de 5 kinderen die uit een groep gehaald worden groter, dan voor de groep die achterblijft...En dan blijken 4 kinderen nog wel met een vriendinnetje overgeplaatst te worden, en is 1 ventje alleen....daar zal de groep niet veel last van hebben hoor, maar het kereltje zelf wel!

Erg primaire reaktie

Toen ik je mail las was m'n eerste reactie; je mag je excuses wel aanbieden. Want de toon en inhoud van je mail gaat veel te ver. Maar dat heb je zelf inmiddels ook al in de gaten.

Dat je je rot voelt over de klassenindeling(of eigenlijk meer over het verdriet van je kind) begrijp ik wel. Waarom zou je er vanuit gaan dat het niets verandert als je een gesprek aan gaat? Met redelijke argumenten kun je een hoop bereiken. Jammer dat ze niet goed naar je kind gekeken hebben. Ik zou vragen waarom ze tot dit besluit gekomen zijn.

Jaren geleden is ons kind ook uit z'n vertrouwde klas gehaald. Een totaal andere situatie want wij hadden erom gevraagd. Onze zoon was nog een kleuter die sociaal-emotioneel moeilijk mee kon komen. School vond het niet nodig maar wij wilden hem nieuwe kansen geven in een nieuwe klas. Wat kwam hij verdrietig uit school. En wat voelde ik me rot. Mijn kind zo verdrietig; vanuit z'n "vriendengroepje"naar een klas waar het qua jongetjes moeilijk zou zijn om vriendschappen te sluiten. Na veel verdrietige momenten de eerste dagen kon hij er al overheen hijken en dan maar hopen dat het volgend jaar anders zou zijn. Er volgde een jaar waarin hij wat oppervlakkige vriendjes had, hij vond het moeilijk maar sloeg zich er goed doorheen. Een jaar later kwam hij weer bij het oude clubje in de klas en war wij gehoopt hadden gebeurde; de verhoudingen waren ten goede veranderd.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je zoon zich er echt wel bij neer kan leggen en uiteindelijk wat van de situatie maken kan. Mits jij hem de ruimte biedt. Nietr makkelijk om je eigen angst/bezorgdheid aan de kant te zetten maar wel voor hem het goede voorbeeld te zijn. Ik hoop wel dat zoonlief jouw emotionele reaktie niet meegekregen heeft want dat maakt het voor hem alleen maar moeilijker.

En een volgende keer een paar keer tot 10 tellen- daar zul je veel meer mee bereiken dan zo primair te reageren.

Liedewij

Grote beer, kleine beer

Logisch dat het in het leven soms niet gaat zoals je wilt maar dat je altijd kunt proberen om er dan het beste van te maken. Maar dat vind ik een zeer volwassen houding en zelfs ik heb daar op mijn dik 40e regelmatig nog moeite mee. Moet zo'n (zo te horen bijzonder) jongetje, net groep 5, al zulke grote beren verslaan? Wordt hij niet veel plezieriger groot als hij eerst met kleine beren kan beginnen?

Til, inderdaad je mail is zoals gezegd emotioneel en aanvallend in het begin. Maar op het laatst vertel je heel mooi wat de situatie met JOU doet en dat het je verdrietig maakt. Daardoor creeer je wel begrip voor je uitbarsting.

Succes met je gesprek (morgen toch?). Ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Want hoe goed een volwassen mens ook in staat is te relativeren, als je kind pijn heeft doet je moederhart pijn. Wat wel mooi is, is dat je zoon er na een nachtje slapen al rustiger onder is. Kijk, daar kun je zelf nog weer iets van leren!

Goed gesprek

Ik hoop dat je een goed gesprek kunt hebben, Til.

Reactie....

Ik heb een mail terug gehad dat hij mijn zorg en verontwaardiging begrijpt en de betrokken leerkrachten gaat bevragen op onderbouwing van de keuze en mij dan uitnodigd voor gesprek.... Ik heb hem hierop ook nog even gebeld en mijn excuus gemaakt voor de emotionele toon van mijn mail , en dit vond hij niet nodig ... hij vond het een nette mail , en gaf aan dat hij niet betrokken is bij de indeling van elke individuele leerling , maar in deze wel mijn zorg begreep . Daarom zijn collega's zou bevragen .... Aangegeven dat dit ook mijn vraag aan hem was ... bevraag je collega's , lees je in in de gegevens en kom er dan met mij (ons) op terug ...

Heb er zelf wel een goed gevoel over , niet zozeer over de uitkomst.... Maar was erg bang dat ik een reactie zou zijn , van helaas het is bepaald , en je doet het er maar mee ... Er is opening voor een gesprek en dat geeft wel enige rust .

Fijn!

Fijn!
Ik hoop voor je zoon dat het toch gaat lukken. En anders er maar het beste van maken. Moet wel lachen om het feit dat die directeur het een nette mail vond. Wat zal hij dan verder voor mails krijgen?

Liedewij

Dat mag dan ook wel een keer

Ach, til, neem een doosje chocola voor die man mee als je op gesprek gaat. Hij pakt het sportief en professioneel op. Dat mag ook wel eens gezegd worden.
Groet,
Miriam Lavell

Eerst maar een gesprek, wellicht denk je er anders over

Wij hadden ongeveer twee weken geleden de papieren van de nieuwe klasindeling gehad. We hadden twee 5/6 en 7/8 combi's.
Zoon gaat naar 7. Nieuwe indeling, een keer 5/6, 7/8 en 5/6/7. Zoon loopt erg voor, werkt nu al veel op 7 niveau. Wij gingen ervanuit dat hij in 7/8 combi zou komen ivm voorlopen. Het volledige vriendenclubje komt dus nu in de 7/8 en hij met een vriendje in de 5/6/7, wel bij zijn lievelingsmeester.
Oei, dat was schrikken, wel de leuke leerkracht, maar zonder vriendjes en hij was bang dat hij niet zijn eigen werk kon doen. na een hele middag.avond en nacht dubben meteen de volgende dag om 8 uur de school gebeld om na school een gesprekje te voeren.
Zijn juf heeft ons uitgelegd dat de groep 8 uit veel jongens bestaat die allen nogal mannetjes zijn en de mijne ook, en dat hij volledig onder zou sneeuwen in die groep. Toen ze dat zei, kon ik me er volledig in vinden. Tevens zou deze leerkracht met hem een betere match zijn, ook daarmee eens. Wat betreft werk, ook in deze klas veel groep 8 werk beschikbaar. Ik heb ook even met de nieuwe leerkracht gesproken en we kunnen ons er nu volledig in vinden. Zoon vindt het nog jammer dat de meeste vriendjes in de andere klas zitten, maar we gaan ervoor volgend jaar.
Tip, vraag even naar de achterliggende gedachte en de keus van school om juist hem in die andere klas te plaatsen.
Groetjes,

Dat zou..

...inderdaad rare situaties opleveren bij ons op school (alleen maar gelijke combinaties: drie stuks van 3/4/5 en 6/7/8). Maar als een kind voorloopt is het wel handig als er nog een groep boven zit.

Mijn jongste loopt voor en gaat naar groep 5. Maar volgend jaar zal dat in de praktijk betekenen dat hij na 'n paar maanden halftijds in groep 6 zal bivakkeren. Zou hij in 'n groep 5/6 combi hebben gezeten, dan had hij in z'n eigen klas kunnen blijven. Wel een stuk minder ingrijpens voor hem.

Overigens worden groepen hier altijd gehusseld bij de overgang naar 'n nieuwe bouw. Mijn oudste kwam daardoor als enige jongen met 3 meisjes uit z'n klas in groep 3/4/5 terecht, z'n vriendje ging naar 'n andere klas. Ik heb daar nooit 'n probleem van gemaakt en hij (dus) ook niet. Omdat alle groepen gemixt worden hebben kinderen schoolbreed vriendjes en niet alleen in hun eigen klas!

Jet?

Jet: "Zijn juf heeft ons uitgelegd dat de groep 8 uit veel jongens bestaat die allen nogal mannetjes zijn en de mijne ook,"
Ik snap 't niet. Had juf liever gehad dat de jongens vrouwtjes waren?

Mannetjes

Met mannetjes bedoelt ze jongetjes die nogal aanwezig (willen) zijn, haantjes dus. Als de mijne als jongere in zo'n groep komt wil hij zich mee bewijzen en dit komt de groep niet ten goede, als men zich tegen elkaar wil bewijzen, dit hebben we in groep 5/6 toen hij in 5zat ook gehad.

Pelle, wat betreft de indeling, vaak werken ze bij ons samen aan een opdracht en als hij de enige is die op rekenniveau groep 8 gaat werken, kan dat lastig zijn. Tot nu hadden wij instructielessen voor rekenen op groepsniveau, dit was goed te doen in de 5/6 combi toen hij in 5 zat. Afgelopen jaar was dat weer lastiger toen hij naar 7 ging. Echter, vanaf de meivakantie gaat rekenen niet meer met groepsinstructie, dus dat probleem valt weg.

Til?

En hoe is het afgelpen??

Is het op elke school zo?

O wat kan ik met je meevoelen. De juf van ons zoontje (net 4) deelde mij vanmorgen mee dat hij volgend schooljaar tot de kerst in de combi 0/1 zit en dan overgaat naar 1/2. Dit in verband met het evenwicht binnen de school. Let wel: Hij blijft in groep 1, maar wel in een schooljaar in twee verschillende groepen. Dit gebeurt samen met een meisje. Kan de andere leerkracht niet beginnen met 2 leerlingen erbij? Ik ben nu aan het kijken wat ik hier aan kan doen. Lijkt me niet echt prettig voor een kind om in twee groepen te moeten wennen. Ben benieuwd hoe het is afgelopen bij jou.

Groetjes