Hb en toch gemiddeld presteren?

Voorbestemming

In zorgenkinderen verwoordt Kaatje precies mijn eigenlijke pijn met een heel ander voorbeeld http://iturl.nl/snaBW. Ik stoor me aan de kijk op kinderen die van een voorbestemming uitgaat, en die daarna alleen nog maar de verliezen telt ten opzichte van die vooringenomen bestemming.
Lexie deed dat niet. Ze stelde slechts een vraag.
De maatschappij doet dat wel steeds meer. De financiering van Leonardoscholen, talentscouts, etc. , is voor een belangrijk deel ingegeven door een boekhoudkundige benadering van talenten, waarbinnen inderdaad hoog IQ = hoge scores op school als uitgangspunt genomen wordt.
Er blijft zo weinig ruimte voor het leven zelf.
Groet,
Miriam Lavell

Gebrekkige informatie , maar wel informatie

Met de tekortkomingen van de IQ test ben ik zeer wel bekend. Als ik van twee mensen weet dat ze twee meter lang zijn heb ik ook niet de illusie dat ze in precies dezelfde kleren passen en geschikt zijn voor precies dezelfde sport.

Maar alhoewel het gebrekkige informatie is, is het zeer wel informatie.

Ik heb het idee dat mensen dit stukje info bewust niet willen weten. Ze denken dat het schadelijk is. Omdat het toch op een bepaalde manier 'voorsorteert'. Wat jij ook zegt, mensen staren zich blind op een cijfer.

Cru gezegd, het gaat toch om verschillen tussen mensen. Met een IQ van 120 heb je grofweg gezien, toch meer kansen om 'het ver te schoppen' in de maatschappij dan met een IQ van 90 (ligt er natuurlijk ook maar aan hoe je ver schoppen defineert,)

En zo willen we niet naar kinderen kijken, zeker niet naar onze eigen.

Maar laten we ons ook niet verstoppen voor het verschil. Sommige kinderen verschillen nu eenmaal van de rest, en ik zelf zou er geen problemen mee hebben dat verschil te benoemen. Met alle gebrekkige middelen die we hebben.

Gokken

Henk:"Met een IQ van 120 heb je grofweg gezien, toch meer kansen om \'het ver te schoppen\' in de maatschappij dan met een IQ van 90 (ligt er natuurlijk ook maar aan hoe je ver schoppen defineert,) "
Maar daar ligt wel de crux. Wat is nu precies de samenhang tussen IQ en presteren? En waar baseer je dat op?
Een kind dat 90 scoort, kan als volwassene best 120 scoren. Andersom kan ook.
IQ kan een ondersteuning zijn van vermoedens, zoals de uitslag van een Cito-toets dat ook kan zijn. Verder blijft het toch een beetje gokken.
"Maar laten we ons ook niet verstoppen voor het verschil. "
Hoezo verstoppen? Dat verschil gaat, als het er al niet overduidelijk is, vanzelf blijken. Een test verandert daar niets aan.
Groet,
Miriam Lavell

Weerzin tegen 'een cijfertje'

Nogmaals, ik ben bekend met de tekortkomingen van deze testmethode, maar ik denk dat er echt naar redenen gezocht wordt om vooral geen cijfertje te weten te komen.

"Hoezo verstoppen? Dat verschil gaat, als het er al niet overduidelijk is, vanzelf blijken. Een test verandert daar niets aan."

Maar wat als ik nu een indicatie wil? Gewoon, omdat ik nieuwsgierig ben?

Oogafwijkingen kunnen ook niet perfect gemeten worden en zijn ook aan verandering onderhevig. Toch doet men daar niet zo benauwd over een (imperfect) cijfertje.

Mijn moeder heeft ondanks haar bijziendheid wel 20/20 op een oogtest gescoord. Leuk om te weten, toch?

Context

"Maar wat als ik nu een indicatie wil? Gewoon, omdat ik nieuwsgierig ben? "
Zonder context zegt dat IQ nóg minder. Maar bovendien: stel nou dat er 90 uitkomt bij je kind van 6. Wat ga jij er dan mee doen op school?
"Oogafwijkingen kunnen ook niet perfect gemeten worden en zijn ook aan verandering onderhevig. Toch doet men daar niet zo benauwd over een (imperfect) cijfertje. "
Dat doe je ook niet voor de lol en zonder context. Doe je het wel, dan volgt een brilletje. Voor IQ bestaat geen brilletje.
Groet,
Miriam Lavell

Niet alle verschillen zijn gelijk.

"Dat doe je ook niet voor de lol en zonder context. Doe je het wel, dan volgt een brilletje. Voor IQ bestaat geen brilletje. "

En daarmee geef je perfect aan waarom er over het ene cijfertje wel zenuwachtig gedaan wordt en over het andere veel minder.

Beide cijfertjes zijn een indicator voor een verschil tussen mensen. Maar het ene verschil doet er kennelijk meer toe dan het andere.

Dan kan je inderdaad kiezen voor een genadig soort onwetendheid. In veel gevallen een verdedigbare keuze.
Waar ik echter moeite mee heb, is dat hier een soort taboe op het benoemen van verschil uit lijkt voort te vloeien.

Niemand ligt wakker van jeugdselecties bij sport. Ook dan benoem je verschil bij kinderen, ook op een imperfecte manier. Maar je afvragen of je kind in intellectueel opzicht iets bijzonders is, of gewoon een goede leerling, dat mag alleen onder de vlag 'problemen voorkomen'.

Ik ben er ook niet voor om een kind zomaar naar een testbureau te slepen. Maar zoals er nu tegen testen en voorzieningen voor hb'ers wordt aangekeken, geeft mij het gevoel dat ook dit verschil vooral niet benoemd mag worden. Alleen 'met briefje van de dokter'.

En dan ontken je toch een heel wezenlijk onderdeel van een mens. Verschillen bestaan, hoogbegaafde leerlingen bestaan. Laat ze lekker zichzelf zijn. Daarbij is dat cijfertje niet essentieel. Het niet ontkennen van een verschil wel.

Verschil is al evident

Henk:"Beide cijfertjes zijn een indicator voor een verschil tussen mensen. "
Ik snap werkelijk niet wat je bedoelt. Welke beide cijfers? Die van beide ogen, plus of min, of die over ogen en IQ? Uitgaande van dat laatste: Je ogen meet je ook niet voor de lol. Er is een context: het vermoeden van niet goed zien. De meting is niet bedoeld om 'zomaar verschillen tussen mensen' te meten.
IQ metingen zijn daar ook niet voor bedoeld. Die heb je daar ook helemaal niet voor nodig. Die verschillen zijn al evident.
Henk:"Dan kan je inderdaad kiezen voor een genadig soort onwetendheid."
Nee, dat kun je niet. Die verschillen zijn namelijk al evident. Het verschil is verder niet relevant en wordt ook niet duidelijker door het uit te drukken in IQ.
Henk:"Waar ik echter moeite mee heb, is dat hier een soort taboe op het benoemen van verschil uit lijkt voort te vloeien."
Dat denk je maar. Het verschil tussen mensen wordt niet kenbaar of ontsloten door een IQ cijfer.
Henk:"Niemand ligt wakker van jeugdselecties bij sport."
Ik begrijp niet wat dat met IQ meting te maken heeft. Overigens werken sportclubs vooral met leeftijdsgroepen bij jonge kinderen. In het zwembad wordt er op niveau geselecteerd. Die selectie heeft ook weer niks met IQ te maken.
Henk:"Maar zoals er nu tegen testen en voorzieningen voor hb\'ers wordt aangekeken, geeft mij het gevoel dat ook dit verschil vooral niet benoemd mag worden. Alleen \'met briefje van de dokter\'. "
Flauwekul. Ik stelde je een vraag: wat als je 6 jarige 90 scoort, wat doe je daar dan mee met school? Het feit dat je daarop geen antwoord geeft, doet vermoeden dat je het vooral over hoogbegaafden wilt hebben.
Is dat zo?
Henk:"Laat ze lekker zichzelf zijn. Daarbij is dat cijfertje niet essentieel. "
Precies. Je hebt dat cijfer niet nodig.
Henk:"Het niet ontkennen van een verschil wel. "
Die zin snap ik niet.
Groet,
Miriam Lavell (met onbekend IQ)

Iq-test onzinnig maar ook onschadelijk.

Ik snap werkelijk niet wat je bedoelt. Welke beide cijfers? Die van beide ogen, plus of min, of die over ogen en IQ?
Dat laatste, inderdaad.

"Uitgaande van dat laatste: Je ogen meet je ook niet voor de lol. Er is een context: het vermoeden van niet goed zien. De meting is niet bedoeld om \'zomaar verschillen tussen mensen\' te meten.

IQ metingen zijn daar ook niet voor bedoeld. Die heb je daar ook helemaal niet voor nodig. Die verschillen zijn al evident".

Als de verschillen zo evident zijn, dan hoeven we toch ook niet bang te zijn voor een cijfertje dat iets zegt over dat verschil? dat wisten we immers allang. Dan is een IQ-test onzinnig maar ook onschadelijk.

Ik denk dat er wat anders aan de hand is.
Ik heb het idee dat er een taboe om dat hele IQ ligt.

En ik denk dat dat is omdat het een cijfermatige indicator voor verschil is. Alsof we 'erg genoeg' vinden dat die verschillen er zijn. Laten we het vooral zo min mogelijk meten, dan staat het zwart op wit, kunnen we er helemaal niet omheen.

En ja, dan heb ik het vooral over hoogbegaafden. In mijn visie kan je die niet accepteren zoals ze zijn als er zo besmuikt wordt gedaan over het verschil.

Ja, dat is ook oneerlijk.

Ja, dat is ook oneerlijk.

Onderlinge verschillen

Henk:"Als de verschillen zo evident zijn, dan hoeven we toch ook niet bang te zijn voor een cijfertje dat iets zegt over dat verschil?"
Het IQ zegt niks over dat verschil. Mensen met een gelijk IQ verschillen onderling ook weer enorm.
Henk:"Dan is een IQ-test onzinnig maar ook onschadelijk."
Het cijfer is niet schadelijk. Schadelijk is de manier waarop er door veel mensen, scholen, leerkrachten, mee wordt omgegaan. Bijvoorbeeld omdat ze denken dat het cijfer op zich iets zegt over de mate waarin het kind zich zou moeten onderscheiden van anderen.
Jij blijft ook telkens maar in dat kringetje ronddraaien.
Wat vindt jij ervan dat het kind van Lexie gemiddeld presteert op school terwijl er een bovengemiddeld IQ cijfer is gevonden?
Henk:"In mijn visie kan je die niet accepteren zoals ze zijn als er zo besmuikt wordt gedaan over het verschil. "
Dat bedoel ik maar. Kennelijk heb je er moeite mee te accepteren dat ook hoogbegaafden onderling verschillen.
Groet,
Miriam Lavell

Wat een iq test allemaal niet meet

HB'ers verschillen onderling op temperament, interesse, cognitieve stijl, haarkleur, accent, geslacht..ga zo maar door allemaal dingen die een IQ test niet meet!

Oh jee, in de open haard ermee, die test. Maar dan deugt er geen enkele test of maat.

Testen meten vaak 1 ding. Zijn ze daarom slecht of schadelijk? Moeten ze maar niet gebruiken omdat je niks zeggen over bijvoorbeeld iemands behoefte aan spiritualiteit?

Negeer je de verschillen op andere vlakken als je over een verschil wat te weten wil komen? Daar beschuldig je me nu van.

Een beetje IQ test komt trouwens ook met een verslag van 2 a4tjes, die voor iedereen weer anders is, ook al is het cijfertje hetzelfde.

En dat een kind met een hb IQ gemiddeld presteert, ja, dat vind ik inderdaad iets om mij zorgen om te maken. at nou als een kind met een IQ van 100 nou presteerde als een kind met een IQ van 70? Dan gaan alle alarmbellen op rood.

Wat het mij zegt.....

Toch ben ik blij dat ik zoontjes IQ weet . Ten eerste komen ook zijn zwakke kanten uit de test. Zoon heeft een rampzalige fijne motoriek. Op zich niet erg, maar volgens de kinderpsycholoog vermijd zoon "het spelen" door zijn slechte fijne motoriek. Bv zoon heeft nooit gepuzzeld/ wou nooit knutselen, lego etc alles wat je met je handen doet. Dit is nu goed te verklaren dankzij de IQ test. Want hij heeft die onderdelen waarbij zijn motoriek op de proef werd gesteld niet willen doen. Uiteindelijk wel gedaan maar "slechts boven gemiddeld" gescoord waardoor het totale IQ omlaag ging naar 145+.
Erg qua IQ? Natuurlijk niet. Maar het schept wel duidelijkheid waarom hij niet wil spelen. Want perfectionistisch en slechte fijne motoriek. Ik bedoel overigens niet dat ik zijn zwakke kanten weg wil hebben maar gewoon dat ik hem wil begrijpen en wil helpen zodat hij zichzelf niet zo in de weg zit.

Nu heeft hij ergotherapie voor zijn fijne motoriek. Jawel dit keer gewoon via de huisarts. Na 2 maanden begint kind eindelijk een beetje te spelen en in te zien dat hij het wel kan en toch wel leuk vindt. Ja dan zeg ik, voor dit kind was de test wel zinvol.

Het hoge IQ was overigens niet echt een verrassing omdat het veel in de familie voorkomt (zowel bij man als bij mijn familie). Niet dat het perse succes en geluk brengt hoor zo'n hoog IQ. Mijn familie zit vol mensen die ondanks hun hoge IQ gewoon in de goot beland zijn. Mijn zus (zeker weten hoogbegaafd) is op de MAVO terechtgekomen en uiteindelijk aan de drugs. Helaas leeft ze nu niet meer. Maar ik weet als klein zusje nog wel hoe slim ze was. Hoeveel talent ze had en toch doodongelukkig was. Helaas kreeg ze niet de hulp die ze nodig had.
Bedankt voor alle reacties, het heeft me zeker geholpen.
Nogmaals voor mij is het weten van zijn IQ gewoon een puzzel stukje zodat ik mijn zoontje beter kan helpen. Ondanks dat anderen het probleem niet zien, zeker op school zien ze een makkelijke jongen die niemand tot last is, dat doet er niet toe. Ik weet als ouder dat er iets niet klopt....

Lexie, er zijn meer soorten spelen

Hier een kind met een zeer hoog verbaal iq en perfomaal gemiddeld iq, kloof van bijna 50 punten.
Ook hij heeft een slechte fijne motoriek en relatief een niet zo goed ruimtelijk inzicht. Hij is geen bouwer en is geen knutselaar, etc.
Maar hij kan geweldig spelen! Hij is van de rollenspellen, speelt graag met playmobil, en heeft soms helemaal geen speelgoed nodig om zijn spel te spelen in zijn gedachten. Zijn slechte motoriek is daarin geen belasting, zijn hoge iq is een voordeel, vooral als hij met andere fantasievolle kinderen speelt.
Ik heb niets tegen iq-testen. Die hebben wij ook bij ons kind laten afnemen omdat wij niet wisten wat er aan de hand was. Maar ik zou voorzichtig zijn om het niet spelen te wijten aan de fijne motoriek en het iq.

Geen verband

Henk:"En dat een kind met een hb IQ gemiddeld presteert, ja, dat vind ik inderdaad iets om mij zorgen om te maken. at nou als een kind met een IQ van 100 nou presteerde als een kind met een IQ van 70? Dan gaan alle alarmbellen op rood. "
Kijk, die interpretatie van de betekenis van IQ is schadelijk. Je doet alsof IQ een recht evenredig verband zou hebben met schoolprestaties. En dat is gewoon niet waar. Zeker niet in de laagste groepen van het bo.
Je doet bovendien alsof je wel tevreden zou moeten zijn met een gemiddeld presterend kind dat een gemiddeld IQ heeft (alsof die niet beter kan).
Werkelijk: er zijn geen aanwijzingen om IQ op die manier als enkele selectiefactor te kunnen nemen.
Groet,
Miriam Lavell

Andere insteek

Lexie:"Uiteindelijk wel gedaan maar "slechts boven gemiddeld" gescoord waardoor het totale IQ omlaag ging naar 145+. "
Hiermee doe je alsof het gewoon zou zijn dat hij op alle fronten net zo bovengemiddeld zou presteren. Hoe kom je daarop?
Lexie:"Ondanks dat anderen het probleem niet zien, zeker op school zien ze een makkelijke jongen die niemand tot last is, dat doet er niet toe. Ik weet als ouder dat er iets niet klopt.... "
Tja, dat is toch een andere insteek dan je aanvankelijke 'gewoon maar een vraagje omdat ik nieuwsgierig ben..'
Groet,
Miriam Lavell

Het klinkt bijna als een verwijt. Heb je niet wat handvatten voor Lexie, waar ze dan wel op moet letten of welke hulp-vraag ze richting school kan stellen of welke valkuilen er voor kind kan zijn.
Nu kan het klinken alsof: goh dat je dit niet eens weet --> nou dat wil ik even op het forum zitten.
Je bedoelt het vast niet zo. Maar ik denk dat Lexie meer gebaat is bij iets tastbaars. Die wegen weet jij vast wel te vinden op het internet.

Bescheidenheid

Ik denk dat Lexie deze vraag stelde uit bescheidenheid. Heus Lexie, ondanks alle problemenen die hier langskomen, kan ook HB een serieus onderwerp is.

Is = zijn

Volgens mij is er een heel lang lopend onderzoek

In de VS geweest waaruit bleek dat de samenhang tussen IQ en maatschappelijke carrière erbarmelijk was. Een naam met een T had die man volgens mij, maar niet Turing. Of wel?

Die 1 op 1 relatie bestaat gewoon niet.

Oh en voor Lexie: zo te horen heb jij handvatten nodig en had je die al jaren geleden nodig. De kleutertijd is een ideale tijd om kinderen hun eigen leerpad te laten volgen, heel vrij, gewoon door van alles aan te bieden en samen te doen. Als je daarbij de focus op het proces legt ipv op het resultaat kan je kinderen met een nog minder ontwikkelde motoriek vaak prima mee krijgen in die activiteiten. Als ze aanvankelijk aarzelen en mama gaat zelf kleien of deeg kneden dan is de schroom vaak snel overwonnen. Ook naar het bos gaan en wandelen zonder haast geeft een giga palet aan mogelijkheden om de grove motoriek te ontwikkelen. Allemaal dingen die prima te doen zijn zonder test. Op de leeftijd van je zoon zou ik dus ook dat soort dingen aanbieden, maar misschien wat ingewikkelder. Timmeren bijvoorbeeld.

Volgens mij hebben alle kinderen baat bij een breed aanbod van dat soort activiteiten, en zeker het creatieve aanbod op scholen is erg verschraald. Lekker thuis doen dus.

Nee

"Heb je niet wat handvatten voor Lexie, "
Nee. Ik weet te weinig. Het vermeende verschil tussen IQ (hoog) en schoolprestaties (gemiddeld) is niet iets dat behandeld hoeft te worden.
Verdriet, ontevredenheid, teruggetrokkenheid, op school behandeld worden als dom, noem maar op: daar kun je wel wat mee.
Ondertussen gebeurt het meeste leren en ontwikkelen buiten school. Dat heeft met aanbod te maken (dat is op school, zeker in de laagste groepen, laag) en met tijd. Een schooljaar heeft niet meer dan 940 uur lestijd, die maar voor 1/3 gevuld wordt met bezigheden die een meting opleveren. Het weekend alleen al bevat meer uur door het jaar heen.
Hoe begaafd ook: als een kind volstrekt tevreden door het leven fietst met bezigheden en ontwikkeling, maar zich aan school niks gelegen laat liggen, dan is er niks aan de hand. Een talent voor cognitieve vaardigheden gaat niet noodzakelijkerwijs samen met de wens er iets mee te doen.
Groet,
Miriam Lavell

De strekking van mijn post

De strekking van mijn post: Waarom zijn we zo huiverig voor een IQ cijfertje?

En niet: Het IQ is het allerbelangrijkste en het enige waar we naar kijken bij een kind.

Zo'n discrepantie tussen test en schoolprestaties vind ik verontrustend. Dat zegt niks over andere dingen niet in beschouwing nemen. Die woorden leg jij me in de mond.

Lewis terman

Het was Lewis Terman. Overigens was er voor de grote bulk van zijn testpersonen wel een verband tussen een goede maatschappelijke carrière.

Maar omdat zijn onderzoek op wetenschappelijk gebied nogal wat gebreken vertoonde, zegt dat eigenlijk niks.

Overigens heb ik het vooral over de prestaties op school, in het hier en nu, en niet 'over het later ver schoppen in het leven.' Dat verband zal idd veel zwakker zijn. Niet iedere HB'er zal een voorbeeld scholier willen zijn.

Turing wordt de vader van de computer, ook een zeer interessant figuur.

Correctie

Die laatste zin moest zijn: Turing wordt de vader van de computer genoemd, ook een zeer interessant figuur.

Stropop

Henk:"De strekking van mijn post: Waarom zijn we zo huiverig voor een IQ cijfertje?"
Het is jouw stropop. Jij verklaard wat hier gezegd wordt als angst voor het cijfertje. Maar daar gaat het helemaal niet over.
Henk:"Zo\'n discrepantie tussen test en schoolprestaties vind ik verontrustend. "
Nou dat is het in beginsel niet, zeker niet bij een kind van 9. Weet jij veel wat dat kind allemaal aan het ontwikkelen is. Morgen, volgende week of volgend jaar is ie ineens basisschool-uit, inclusief bijbehorende toetsresultaten.
Kan zomaar gebeuren met een kind dat zich nu niet interesseert voor de schoolse dansjes, maar zich verder wel op de eigen manier ontwikkelt.
Groet,
Miriam Lavell

Henk

Ik ben niet bang voor het cijfertje. Ik ben bang voor de verkeerde conclusies die eruit worden getrokken. Zo verklaarde laatst nog een juf iets vreemds in het gedrag van Stoffer alsvolgt: "Ja... hij heeft toch ook zo'n grote kloof tussen verbaal en performaal?"
Klok klepel.
Die verkeerde conclusies zijn niet aan een juf voorbehouden. Ook ik als moeder kan met een VIQ en een PIQ niets zonder referentiekader. Je laat jezelf dus informeren, gaat dus vergelijken met algemeenheden, met andere kinderen met een vergelijkbare score, legt je kind (of eigenlijk: het getal) langs meetlatten. Je gaat verklaringen zoeken voor lage scores op subtests, je breekt je hoofd over de vraag waarom je kind met hoge score dan nog steeds geen klok kan kijken en geen pen vast kan houden. Dyscalculie? Fysiotherapie?
De cijfertjes zijn alleen van belang als je er iets mee wilt. Zoals je lengte vooral van belang is als je kleren gaat kopen, of als je wilt weten of je in een attractie van de Efteling mag. Tegenwoordig blijken IQ gegevens vaak nodig om passend onderwijs mee af te dwingen. En ik vind het nog steeds heel verstandig om een kind waar je je echt zorgen over maakt, waarvan je niet begrijpt hoe het zit, om zo'n kind te testen, zodat je weet in welke richting je wel / niet moet denken. Omdat het antwoorden kan geven, dingen uit kan sluiten. Zoals je in zo'n geval waarschijnlijk ook even het bloed laat onderzoeken.
Ik maak mijn lichaamslengte graag bekend: 1.79 maar dat zou heel anders zijn wanneer daar steeds conclusies aan verbonden worden als "dan kun je vast goed dansen", "dan maak je makkelijk vrienden", of "dan slaap je vast veel."
Groeten! Maw.

Kort door de bocht

misschien. Maar bij mij gaan toch (de heel standaard, ik weet het) alarmbellen af bij de combi; valt geheel niet op op school en lamlendig thuis. Misschien ook kort door de bocht, maarja, ik vind een 6 jarige daarmee niet te vergelijken met een puber.
Tuurlijk heb je geen iq nodig om thuis te gaan observeren wat er aan de hand is en eens iets uit te gaan proberen. Maar mijn eerste insteek zou toch zijn dat er óók een probleem op school speelt. Gezien kind niets laat zien op school van zichzelf kun je lang wachten eer kind zelf iets bereikt op school. Waarschijnlijk heeft kind toch meer nodig op school. Bij kinderen die totaal niet opvallen kan een test dan toch iets uitmaken op school. Dat je een test voor thuis nodig hebt, is voor mij ook wat lastig te snappen. Van de andere kant, we testen nu eenmaal heel wat af met z'n allen, blijkbaar hebben we daar veel behoefte aan.
En nu ga ik even uit van de situatie die een beetje klopt met het gevoel dat ik bij de postings krijg. Een kind van 6 dat zich volledig aanpast op school en thuis geen enkel initiatief neemt of interne drive heeft. (en niet maar eventjes) Klopt dat beeld niet dan is het een ander verhaal. Overigens suggereer ik nergens dat er iets *mis* zou zijn met kind. Het woord *probleem* is voor mij vrij neutraal en vooral een trigger tot actie.

Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt

Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt. Vind je het verontrustend dat een kind zorg op maat krijgt?

Inderdaad.

Ik denk dat het inderdaad die conclusies zijn waar mensen huiverig voor worden.

Henk (o.t.)

Het is handig als je bij je reacties even vermeldt op wie je precies reageert. Dat verduidelijkt de discussie nogal.