Hb, hoe laten testen

Test

Ik heb me hetzelfde wel eens afgevraagd. Na wat onderzoek bleek dat een intelligentieonderzoek zo'n 250 euro kost. Om alleen maar te weten of dochter wel of niet hb is vond ik dat te veel geld.

Onze aanpak is switchen van school geweest. Ze zit nu op een school waar ze wel doorhebben wat voor vlees ze in de kuip hebben. Ze krijgt allerlei extra stof en werkt op haar eigen niveau.

Waar je kan laten testen kun je trouwens heel goed via google vinden. Kan in elk geval bij veel orthopedagogen en in sommige plaatsten zijn er ook speciale instanties voor.

Orthopedagoog

Wij hebben onze dochter laten testen bij de orthopedagoog. We hebben een mooi onderbouwd rapport gekregen waar we veel mee kunnen.

School haalt er zeker niet uit wat er in zit. Maar we zijn uberhaupt ontevreden over school. Voor ons reden dat ze van deze school gaat en naar een nieuwe waar andere systemen (en stabiliteit) heersen waar dochterlief beter uit de verf zal komen.

Overigens kan zo'n test ook op school. Maar wij hebben er bewust voor gekozen om haar extern te laten testen. Met name omdat we ontevreden zijn over de huidige school.

Trouwens dendy

de opmerkingen die ik krijg zijn ongeveer hetzelfde als jij over jouw dochter, afwezig en slordig. De laatste cito heeft ze goed gemaakt maar wel met wat hulp van de juf om de aandacht erbij te houden. Werkbladen maakt ze in het begin goed maar naarmate je naar onder zakt komen er fouten in.

Kinderpsychologe kan ook

Wij hebben een verwijzing aan de huisarts gevraagd voor de psychologe. De iq-test is verdeeld in kosten over een aantal behandelingen. Zo kregen we de test toch vergoed van de ziektekostenverzekering.

Kan ja

al staat het in de voorwaarden dat het officieel niet kan. Je krijgt geloof ik 8 sessies vergoed en als je de kosten daarover verdeeld zul je redelijk uit de kosten zijn maar dat is dus afhankelijk ervan wat je allemaal wil laten testen

En hoe

kom ik bij zo'n pedagoog/psycholoog? Moet ik hiervoor een verwijzing vragen bij de HA ofzo?
Morgen heb ik nog een gesprek met juf. Als school hier ook naar kan kijken lijkt me dit wel een goed idee. Al is het maar om de kosten te drukken Op zich hoef ik namelijk geen uitgebreid rapport van de psyche van mijn dochter. Ze is zoals ze is en daar moet ze het mee doen. Ze is namelijk ook erg leuk! Ik zou het alleen wel fijn vinden als niet op ieder rapport zou staan dat ze eigenwijs en ongemotiveerd is. Nou ja, dat ze iig weten dat daar een reden voor is.
Nu eens bedenken hoe ik dit kan brengen zonder dat ze denken dat ik een geflipte moeder ben

grt Dendy

Niet via

Wij hebben het bewust buiten de school om gedaan, school weet wel dat ze getest gaat worden maar wij beslissen bij wie en wat de school te horen krijgt. Ik wil idd geen rare beoordelingen in haar dossier hebben staan

Nou

Het is iets waar we eigenlijk al jaren over twijfelen. Het komt in de familie erg veel voor. En verder het eeuwenoude liedje van als kleuter al kunnen lezen, maar dit niet op school willen laten zien. Thuis al rekenen boven de 100, maar op school moeite hebben met simpele tabelletjes tot 20. Voor haar 1e jaar al kunnen puzzelen en heel laat kunnen lopen. Thuis de dikste boeken lezen en op school blijven hangen in AVI4. Allemaal aanwijzingen waar je op allerlei manieren naar kan kijken. Ik hoef helemaal niet te weten hoe slim kind is, maakt me eigenlijk niets uit.
Maar van de nieuwe juf hoor ik gister dus weer dat dochter veel interesse heeft in het plafond, niet oplet en onnodige fouten maakt. "Tja", zegt juf.. "misschien is het werk wel te makkelijk. Maar ja, ik ben er net en ken haar dus nog niet zo goed."
En dan denk ik, over 5 maanden is het alweer zomervakantie en daarna krijgen ze weer een nieuwe leerkracht. Die opnieuw erachter gaat komen dat dochter het plafond mooi vindt, zit te hupsen op haar stoel en uit haar neus vreet. En dan krijgen we weer in al die rapporten te zien "Truusje, doe eens wat meer je best, laat ziet wat je kan. En wees niet zo eigenwijs."
En toen dacht ik: als ik nou eens zelf even laat bekijken hoe slim ze is. En dit lekker in eigen beheer hou. Misschien is dochter wel gewoon een makkelijke tante die het allemaal wel geloofd. En dan wordt het misschien tijd om eens wat strenger op te gaan treden. Maar misschien is ze idd wel aan het onderpresteren en dat heb ik dan zwart op wit
Maar als ik dan nu weer lees over testen waar vermeend autisme uitkomt enzo, dan denk ik brrrr. Want ik heb helemaal geen zin in dit soort stempels op kind.
Ik vind het maar lastig allemaal. En ik ga het allemaal nog maar eens overdenken.

Dank jullie wel!

Dendy

Wij hebben dat wel zo gedaan

met onze dochter, die m.i. onderpresteerde. School (een hele fijne, goede school overigens) geloofde er niet zo in, dus wij hebben haar bij een vrijgevestigde psychiater laten testen. Zij bleek niet hoogbegaafd (maar dat dacht ik zelf ook niet), maar wel begaafd, goed VWO-niveau zeg maar.
Daarna pas geloofde de school dat dochter onderpresteerde. Overigens ging het steeds beter naarmate dochter ouder werd. Naarmate de stof ingewikkelder en interessanter werd ging dochter zich steeds meer ervoor interesseren en haar best doen.
Nu zit ze in de tweede middelbare, en het gaat erg goed met haar. Overigens is ze nog steeds slordig, en als ze iets niet leuk vind nog steeds ongemotiveerd. Dit compenseert ze wel in de vakken, of de onderdelen, die ze wel leuk vindt. Ze is gewoon heel eigengereid en weet goed wat ze wel en niet wil. Maar omdat we indien nodig met een iq-test kunnen zwaaien, blijft ook school haar bij de les houden.
Iedereen blij.
Overigens hebben wij het rapport van de onderzoeker niet aan de school ter inzage gegeven, alleen de conclusie en het IQ.

Dendy, tip!

Als je zelf een onderzoek laat uitvoeren ben je echt niet verplicht het hele onderzoek aan de school ter inzage te geven.
In ons geval speelde iets dergelijks. Onze dochter heeft veel kenmerken van een lichte vorm van autisme, alleen niet erg genoeg om het autisme te noemen. Dit verklaarde voor ons erg veel, maar was absoluut niet nodig om aan school te noemen, omdat ze op school op sociaal vlak geen noemenswaardige problemen had.
Het hele plaatje was eigenlijk precies zoals jij het schetst. Thuis was ze bezig met vraagstukken als: bestaat God, en op school moest ze boekjes lezen over pluk en plok. Dat ging gewoon niet goed samen. Haar interessesfeer lag ver buiten waar ze op school mee bezig was. Saillant detail, vooral op rekengebied blijkt ze uit te blinken (dat zou je wel hb kunnen noemen) terwijl ze daar destijds nou net niet in excelleerde.
Voor ons was het een goede zet, zo'n onderzoek.
En met dochter is het helemaal goed gekomen

Geen test nodig

Dandy, psychologische onderzoeken zijn iets heel anders dan zwangerschapstesten. Er is geen 'positieve' of 'negatieve' uitkomst. Er is niet meer dan 'lijkt op...'. Het vervelende is dat heel veel afwijkingen heel veel gemeenschappelijke elementen kennen.
Een gewone IQ test spoort niet altijd hb op. Dat komt omdat juist hb kinderen (hoe jonger hoe erger) te ver nadenken. Een kenmerk is bijvoorbeeld dat ze in de eenvoudiger vragen veel fouten maken en steeds beter scoren naarmate de vragen moeilijker worden.
Doortoetsen is daarom van belang, maar niet iedereen ziet of kent dat belang.
Voor wat betreft je probleem: Ja, te makkelijk. Maar je hebt geen test of bewijs van hb nodig daarvoor. Ook kinderen die niet hb zijn maar voor wie de stof te makkelijk is, vinden het plafond (of de buurman) interessanter dan de les.
Je kunt dus ook zonder testen tegen de juf zeggen dat dochter meer uitdaging nodig heeft om bij de les te blijven.
Groet,
Miriam Lavell

Wat fijn toch

dit forum. Heerlijk om zo eens de ideeen van een ander te lezen.
Ik ga juf maar eens vragen of ze wil proberen dochter wat meer uit te dagen. Want ik weet zeker dat dochter wel kan. Het is ook niet leuk om op school te klokkijken te moeten leren als je dat al een jaar kan. Maar het blijft gek dat ze dan zoveel fouten maakt daarin, terwijl ze juist daarmee zou moeten laten zien dat ze het al weet.

Dendy

Dat werkt anders

"Maar het blijft gek dat ze dan zoveel fouten maakt daarin, terwijl ze juist daarmee zou moeten laten zien dat ze het al weet. "
Dat is juist normaal. Ze weet dat ze het al weet. Dat het haar steeds weer gevraagd wordt is als zeuren. Ze zeurt terug.
Een negatievere verklaring kan ook: door al dat geherhaal krijgt dochter het idee dat ze het niet weet. Ze denkt dus niet meer na, maar gokt wat met het idee dat ze het toch wel fout zal hebben.
Als dat laatste aan de hand is, dan moet je wat. Maar dat zou ik dan niet doen via school of zomaar een psycholoog. Dan wordt het tijd voor degelijk onderzoek. Bij het CBO bijvoorbeeld. http://www.ru.nl/socialewetenschappen/cbo/
Groet,
Miriam Lavell

Cobi

Juist omda die cito's wel goed zijn, altijd een A ( muv een D aan het eind van vorig schooljaar, toen had ze veel niet ingevuld) staat dochter niet bovenaan de lijst van kinderen waar goed naar gekeken moet worden.
Uit ervaring wijs geworden vraag ik zelf af en toe naar de werkhouding van dochter. En aan het begin van elk schooljaar vraag ik ook aan de leerkracht mij in te seinen als dochter inkakt. Helaas is er nu dus nogal een verloop van leerkrachten geweest en de communicatie is niet zo geweldig.
Voor de kerst hadden ze 5 dagen dezelfde juf, nu een juf voor 3 dagen en de andere 2 dagen worden ingevuld door invallers. Geen idee uit welk blik ze die trekken. In principe zou het juf A zijn, maar die is lange tijd ziek. Nu is het juf B, maar die kan ook niet altijd. Dus dan komt haar zus ( geen grapje). En zo komt mijn dochter vaak thuis met de mededeling dat ze lekker de hele middag vrij hebben mogen tekenen. Of ze komt thuis met tafelkleedjes geknipt uit vouwblaadjes. En afgelopen maandag met een oefendictee die vol met schrijffouten stond. Was niet nagekeken door zus. De redenatie van dochter was: Als juf niet zegt dat flouw met au moet, dan is flouw goed. En dan moet ik dus in discussie met dochter hierover, waar ik eerlijk gezegd geen trek in heb.
School zit dus zonder vaste leerkracht voor 2 dagen. En ik begrijp best dat dit door school niet makkelijke op te lossen is. Maar het is wel vervelend. En voor dochter ook een uitgelezen kans om nog verder onderuit te gaan hangen. Want er wordt toch niet op haar gelet.
Eigenlijk zouden we haar graag naar een andere school doen, we zijn helemaal niet tevreden. Het schouders ophalen en het 'we kunnen er ook niets aan doen' irriteerd me mateloos. Maar een andere school naar onze zin is hier niet in de buurt.

Dendy

Ander geluid

school versnelde uit zichzelf maar had verder geen plannen voor verbreden/verdiepen/verrijken en geen geld voor verder onderzoek. Wij wilden niet de vijf resterende basisschooljaren verder achter de feiten aanlopen en hebben daarom zelf getest, m.n. gevraagd om advies voor aanpak op school en thuis.

Het heeft mij hogelijk verbaasd hoezeer het testrapport geholpen heeft. Bij sommigen was het niet nodig, maar er liepen de nodige juffen rond die pas na het horen van een testscore bereid waren om zich in eea te verdiepen. Oh ja, vanwege de privacy hebben we ook nog het testresultaat niet in getallen doorgegeven. Proberen zelf ook het cijfer zsm te vergeten.

Probleem met doortoetsen was hier dat faalangst (wat ook een IQ-test kan verknoeien, maar als het goed is wordt dat ondervangen door de tester) en met name het niet goed aangesloten zijn van gebruikte 'doortoets-toets' op de ontwikkelingsfase van het kind problemen gaf. De kleutertoets spoort niet, daar lopen hier al twee draadjes over. En als je mijn kinderen doortoetst met te makkelijk materiaal haken ze af.

maar goed, het voelde als een soort toegangskaart naar het begrip van de juffen. Stom maar waar.

PS In theorie is het nog steeds volkomen juist om te zeggen dat testen niet nodig zou moeten zijn.

Precies, in theorie onnodig

Maar in de praktijk is ons althans gebleken dat het erg prettig was dat we zo'n test wel hadden gedaan.
Als ons rustige, dromerige, rondkijkende meisje een druk, rondrennende jongetje was geweest had ze veel eerder veel meer aandacht gehad van de school. Maar van een rustig meisje had men geen last. En dat liet men maar zo.
Het niet presteren, gewoon dingen anders invullen, is heel erg herkenbaar.
Onze dochter ging bv. sommen heel anders maken. Ze maakte er zelf compleet andere opdrachten van. Juf dacht, ze snapt het niet, totdat ze zich er eens in ging verdiepen. Ineens 'zag' ze wat dochter aan het doen was, heeft ze het op dezelfde manier nagerekend, en bleek dochter wel goed te kunnen rekenen.
Tuurlijk blijf je zelf bij de docenten aan de bel trekken, maar ik had toch sterk de indruk dat ik bij de school bekend stond als de moeder die het niet kon hebben dat haar kind niet zo slim was. Ineens was het plaatje totaal anders toen bleek dat dochter echt niet liet zien wat ze kon. Daarna kon dochter ineens wel wat meer uitgedaagd worden, en liet men haar minder vaak herhalen. Bleek ze ook ineens Avi-uit te zijn. Enfin, voor haar werd het toen ook veel leuker.

Onderpresteren op test

Waarom niet eerst doortoetsen? Dat kan op school en hoeft dus geen bakken met geld te kosten.

Doortoetsen dus

haha, titel dekte de lading niet van mijn vorige bericht!

Onze ervaring

Wij hadden een zoon in groep 3 die niet gelukkig was.
Op ons initiatief is zoon getest. Met een iq-test krijg je geen conclusies over autisme of andere diagnoses. Een iq-test test alleen het iq. Natuurlijk kun je meer toetsen dan dat, maar dat geef je zelf aan (en betaal je)
Natuurlijk kan het zijn dat je kind wel hoogbegaafd is maar dat die conclusie niet uit de iq-test komt. Dit lijken mij uitzonderingen. Mocht er uitkomen wat je niet verwacht, hoef je de uitslag ook niet aan school te laten weten. Dan heb je dus echt niet gelijk een probleem.
Ook hier heeft de iq-test erg geholpen richting school. Ik heb de psychologe (gespecialiseerd in hb) een advies laten schrijven voor school. Alle persoonlijke info is eruit gehaald, de cijfertjes zijn wel genoemd, de gevolgen van die cijfers en wat school hiermee zou kunnen doen.
Hierin stond dat zoon doorgetoetst zou moeten worden totdat een lage c werd gehaald (citotoetsen). School heeft dit advies opgevolgd. Het resultaat was voor mij en leerkracht verrassend. Zoon bleek eind groep 3 al op A/B niveau van groep 5 te functioneren (m.u.v. spelling). Uiteindelijk hebben wij met school gekozen voor versnelling naar groep 5. Op basis van het iq was dit resultaat er niet uitgekomen. Maar het doortoetsen is dus wel gelukt n.a.v. het iq.
Ik heb gemerkt dat het doortoetsen voor een kind van groep 3 heel veel werk is voor de leerkracht. Groep 4 toetsen zijn niet allemaal bedoeld om zelf te lezen dus hij is echt 1-op-1 begeleid.
Als het je lukt om door te laten toetsen zonder iq-test, dan is dat geweldig. Maar mocht dit niet lukken, dan zou ik zeker een test adviseren. Dat geeft ook een hoop rust als ouder: wat is de situatie nu eigenlijk? Dit resultaat kan jaren mee en helpt jou beter dan jaren onzekerheid. Wij hebben spijt dat we oudste niet hebben laten testen rond 6-7 jaar.
Onze school dacht overigens dat doortoetsen betekent dat je doorgaat tot kind geen a's meer haalt. Gelukkig was psychologe bereid om dit heel precies in het rapport te zetten. Het gaat erom om het niveau te bepalen waarop kind echt nog wat te leren heeft. Vandaar die lage C.
Zoon zit sinds de herfstvakantie in groep 5. Hij is daar erg blij mee, hoewel hij eerst niet wilde (vriendjes in oude klas). Leerkracht heeft aangegeven dat hij helemaal in deze klas past, zowel qua prestaties als sociaal emotioneel.
Ik heb een blij kind terug gekregen.

Rustige meisjes, drukke jongetjes

Mirreke schrijft: "Als ons rustige, dromerige, rondkijkende meisje een druk, rondrennende jongetje was geweest had ze veel eerder veel meer aandacht gehad van de school."
Klinkt aannemelijk, maar... ik heb zo'n druk rondrennend jongetje dat erg slim is. En ik vind het dus een uitermate 'onhandige' combinatie. Zeker in de kleutergroep heeft zijn gedrag echt tegen hem gewerkt. Rustig aan een tafeltje kunnen zitten wordt toch als een belangrijke leervoorwaarde gezien. Kan je kind dat niet, 'dan is het dus niet toe aan leren'. Mijn indruk is dat een leerkracht sneller bereid is om extra uitdaging te geven aan rustige en hardwerkende kinderen, dan aan rumoerige stuiterballen (want die moeten eerst maar eens rustig worden).

Niet alle reactie gelezen, maar...

Volgens mij levert testen niets op als de uitslag in onvruchtbare aarde terecht komt. Oftewel, als je wilt dat de aanpak op school verandert, zul je op school aan de bak moeten, ondanks de slechte omstandigheden daar. Eerst die grond omploegen daar. Vertel jouw theorieën over de fouten van je dochter. "Volgens mij komt het omdat ze het te makkelijk vindt en dan haar concentratie verliest". Bekijken of ze enigszins kunnen en willen differentiëren. Vragen of er (bij gebrek aan IB'er) misschien eens een andere (externe) deskundige wil komen kijken. Pas als het een beetje een gespreksonderwerp is op school, zal een testrapport mogelijk met interesse ontvangen worden, schat ik zo in.
Wij hebben Stoffer juist laten testen, omdat we totaal geen hoogte kregen van zijn niveau en wat er nu wel en niet van hem verwacht kon worden. Hij liet niet merken wat hij kon, zat over alles te zuchten en steunen en vond school heel erg niet leuk. De juffen dachten aan hb en onderpresteren en wij hadden onze twijfels, maar ook veel herkenning. Stoffer mocht voor 3 ochtenden naar de middenbouw (groep 3, 4, 5) om daar te werken. Bloeide eerst helemaal op en storte vervolgens helemaal in. Wij wisten niet meer waar we goed aan deden.
De testuitslag leverde weer vele nieuwe vragen op, maar kwam uiteindelijk toch erg in de buurt van ons eigen idee: slim, eigenzinnig, creatief, een beetje gemakszuchtig, maar niet hoogbegaafd. Toen het rapport er eenmaal was, waren de problemen al opgelost. Groep 3 maakte een hoop goed bij hem. Wel merk ik dat er duidelijk aandacht is op school voor zijn talenten (hij doet mee met begrijpend lezen, groep 4) en voor zijn valkuilen (hij wordt wat strikter aan werkafspraken gehouden).
Nou sorrie, een heel verhaal over ons. Het kwam even los Wat ik ermee wil zeggen? Toch op school beginnen. Gewoon eens wat dingen uitproberen in de richting van: minder uitleg, minder oefening, verrijkende leerstof e.d. en dan eens kijken of het beter gaat. Als school er al mee bezig is kunnen ze meer met een testuitslag, dan wanneer deze als een konijn uit een hoed komt.
Veel succes ermee.
Groeten, Maw.

Klinkt goed emmawee

maar gelukkig hadden wij al ervaring met oudste (rustig meisje). Het juiste extra werk en de juiste aanpak is nooit helemaal goed gekomen. Wel deels en daar waren wij blij mee.
Met jongste hebben wij de situatie dus serieuzer aangepakt. En ja hoor, een test opende deuren. Deuren die voor oudste gesloten bleven , ondanks de gesprekken die wij gehad hebben. Wij zijn voor oudste niet verder gekomen dan compacten voor rekenen. Doortoetsen is nooit gebeurd.
Jongste is getest en toen kon doortoetsen wel. Zonder test was dit niet gebeurd.
Bij de afweging van versnellen heeft wel meegespeeld dat school nog niet zoveel kan bieden aan kinderen die verder zijn dan de groep. Die extra's blijven op dit moment beperkt tot compacten bij rekenen en dan bieden van extra's voor rekenen. Wij vonden dat niet voldoende.

Ijsvogeltje

Andersom werkt echt hetzelfde. Hier een heel braaf rustig meisje die we met veel moeite in het compacten van rekenen hebben gekregen in groep 6. En dat na 3 jaar zeuren.
School zag namelijk geen probleem. Dochter deed het toch goed.Ze had echt nog wel wat te leren en het programma was best vol. Ondertussen verveelde dochter zich dood maar straalde ze dat niet uit naar school.
Ik heb toen geregeld gedacht: was dochter maar lastig, adhd of zo, dan hebben de leerkrachten zelf ook een motivatie om hier iets aan te doen.
Precies andersom als jou dus......

Annet

Ik denk inderdaad dat een testrapport deuren en ogen kan openen. Maar dat gaat volgens mij beter als er bij school / de leerkracht al een soort wens is ontstaan om te snappen wat er nu aan de hand is. Vandaar dat ik zeg: op school beginnen. Ik bedoel zeker niet dat testen zinloos is. Soms is het niet nodig, omdat er een weg wordt gevonden. Soms is het vrij zinloos, omdat school er toch niets mee gaat doen.
En ook met testuitslag en doortoetsen etc. etc. blijft het zoeken naar 'de juiste aanpak' bij velen een onmogelijke klus. Om het houdbaar te houden, lijkt het me in Dendy's geval belangrijk om eerst te investeren in de aanpak op school.
Groeten, Maw

Ik had niet eerder op ijsvogeltje gereageerd

..misschien om ik ook net op de meeting uitgebreider haar verhaal had gehoord.

Mijn persoonlijke conclusie met een rustig beleefd teruggetrokken voorkomend kind is dat ie door de juffen inderdaad volstrekt niet werd gezien in zijn capaciteiten. Dat klinkt nogal negatief ... het gaat nu ook beter.

Maar hij reageerde thuis af als er dingen niet klopten op school, dus de juffen kregen alleen indirect feedback via ons, en dat was erg lastig.

Kortom, mijn conclusie: het is in het huidige stelsel lastig om de kinderen en hun verschillen een plek te geven in het onderwijs. Alles wat er ergens uitvalt behoeft aandacht, en bij een klas van dertig kinderen is dat lastig. Wat mij betreft is er gewoon te weinig tijd en capaciteit.

Izar

IJsvogeltje zegt volgens mij niet dat rustige kinderen meer aandacht krijgen! Ze zegt alleen dat ze druk gedrag en slim juist een hele onhandige combinatie vindt.

Je hebt namelijk wel gelijk dat drukke kinderen meer (negatieve!) aandacht krijgen in de klas dan rustige kinderen (en daardoor onder kunnen sneeuwen; ook uiterst frusterend), maar ik ben het helemaal eens met IJsvogel dat de combi slim-stuiterbal extreem onhandig is. De (extra) aandacht die drukke kinderen krijgen is gericht op het (negatieve) gedrag en de oorzaak van het gedrag ziet men in een totaal andere hoek. Het aanbieden van ander werk wil juf alleen als beloning voor goed gedrag (terwijl het juist andersom werkt).

Amen

Maw zegt het goed.
Het begint allemaal op school. Op termijn kan een testuitslag meewerkten in de interactie met school. Maar een test doet uit zichzelf helemaal niks.
Opvallend in deze zaak is dat de juffen zelf al komen met 'misschien verveelt kind zich' maar dat vervolgens laten stranden in personeelswisselingen.
Doe daar wat aan. Laat merken dat je het als ouder zelf belangrijk vindt. Kaart het bij iedere leerkracht opnieuw aan. Lever commentaar bij de kritiek op het schoolrapport (ongemotiveerd, etc.). Zeg dat niemand wat heeft aan dit soort opmerkingen als er niet wat gedaan wordt.
Als de voedingsbodem rijp is, dan kan een test inderdaad extra helpen.
Groet,
Miriam Lavell

Hier test net achter de rug

Ik schrijf hier niet meer zo vaak maar wil toch even reageren.

In het kort: dochter van 6, groep 3, verveelt zich in de klas, maar laat daar niets merken (type braaf en rustig kind) totdat ze thuis komt - huilen, dwars, zeuren.
Op emotioneel vlak was het al zo ver gekomen dat dit erg sociale kind gewoon niets meer wilde te maken hebben met de klasgenootjes.

Ik vroeg -uiteindelijk- aan school voor doortoetsen: had geen zin, dochter zou lang 'hoog blijven scoren'. Maar school wou wel een 'capaciteitentest'. Na twijfels ed. van onze kant, toch akkoord gegaan.

De uitslag van de IQ test is duidelijk. Het lijkt voor de juf bevrijdend te zijn en een geruststelling, want nu komen allerhande dingen boven water die eerder blijkbaar getemperd werden –waarvan ik mij afvraag waarom ze nu niet gewoon zelf eerder dingen eerlijk toegaf, temeer omdat wij haar een aantal keren hebben gecontacteerd. Soit, het zij zo.

De uitslag dat dochter echt wel 'sterke capaciteiten heeft' lijkt voor partijen een confirmatie die nu wel aanleiding geeft tot het ondernemen van actie. Al is het een actie waar wij nog moeten over nadenken. Maar school ziet nu zelf toch ook dat er iets moet gebeuren willen ze in de toekomst geen totaal gedemotiveerd kind, alwaar ze dan ook hun tijd zullen moeten insteken.