Hij moet zich gewoon wat meer inzetten....
Gesprek met juf van zoon in groep 4. Graag jullie mening, ik heb even onafhankelijke input nodig, of ik niet doorsla of de boel verkeerd aangepakt heb. (J. = juf, P = ik, Primavera)
J. Fijn dat u kon komen.
P. Ja , ik wilde graag een gesprek met u hebben, omdat juist taal Quinto's zwakke punt is. (In Italië hebben ze twee juffen per klas, één voor taaltaken en één voor reken-tijdvakken).
J. Ja, dat klopt, Quinto doet zijn werk niet goed. Ik ben kwaad op hem geworden omdat hij weer het oude schrift niet ondertekend heeft meegenomen. Hij doet dat expres, zodat het niet opvalt dat hij zoveel lessen niet afgemaakt heeft of stukken huiswerk heeft overgeslagen. ik heb gevraagd om dat te ondertekenen zodat u zou zien wat hij allemaal wel niet overslaat. (Sardonisch lachje) heeft u wel gezien wat hij allemaal heeft overgeslagen?
P. (Voelt zich plotseling een zeer ontaarde moeder) Ehm, nee en mompelt iets over nachtwerk, man in buitenland deze dagen en niet kunnen vinden van het oude schrift. (Zou juf, daaruit begrijpen wat voor een bende het hier vaak is? Voelt zich ook compleet mislukt als huishoudster). Maar ik heb niet het idee dat Quinto het expres doet, hij is alleen maar slordig (van wie zou hij dat nou hebben?) en heeft grote moeite met taal. Het lezen gaat moeizaam, maar dat oefenen we nu samen door elke dag een hoofdstukje te lezen. Maar zijn spelling en leesfouten blijven hardnekkig.
J. Oh, maar hij krijgt van school ook (avi)boekjes die hij zelf mag kiezen, het moet wel leuk blijven ...
P. (Tja, maar 3 en een half woord op een regel leest wat lastig als je steeds regels overslaat me lezen)
J. ... maar ik heb niet het idee dat hij echt problemen met spelling heeft, want vandaag heeft hij een heel mooi gedichtje voor Moederdag gemaakt zonder fouten dus hij kan het wel. En ach die fouten in zijn huiswerk, dat zijn er niet zoveel. Ze maken allemaal nog wel fouten. Dat is normaal
P. Normaal??? (Voorbeeldzin uit dictaat van zoon:"All'ivroprso. Ogni gromba il suo nido nido og ogni guore un gioa siciera, c'ome dolce la primpera!" en dit had er moeten staan:"All' improvviso. Ogni gronda il suo nido canoro, ogni cuore una gioia sincera, com'é dolce la primavera!".)
J. Ja, in het begin van het jaar was hij zo uitgekookt om erg klein te schrijven zodat ik zijn spellingsfouten niet zou opmerken, maar sinds hij gemerkt heeft dat dat niet werkt begint hij eindelijk groter en leesbaarder te schrijven. Als hij maar wil, dan kan hij het wel. Wat doet hij eigenlijk thuis de hele middag? (met toon van hij zal wel niks doen en moeders bemoeit zich er niet mee)
P. S' middags doet hij gewoon huiswerk net als de anderen. Alleen kost het hem extreem veel moeite en is er soms uren mee bezig voordat hij bij de derde versie een beetje begrijpelijk verhaal op papier heeft staan. Helaas vind ik die papieren soms dagen later weer terug en heeft hij het niet ingeleverd waardoor het lijkt alsof hij niets doet, terwijl hij echt er hard aan werkt.
J. Hmmm (ongelovig) Hoever is hij nu met de werkwoorden?
P. (Werkwoorden, welke werkwoorden? Wat heb ik nu weer gemist *Stelt ontaardheidschaal nog een tandje naar beneden bij*) Werkwoorden? Het probleem is dat Quinto's werk moeilijk te controleren is, omdat hij zelf het huiswerk in zijn agenda schrijft, of ergens op een pagina in een schrift, of ergens op een papiertje wat weer kwijt raakt en het vaak niet duidelijk is door zijn gebrekkige manier van noteren wat nou precies de bedoeling is. Zou u hem daarin kunnen helpen dat alles in de agenda komt te staan?
J. Ja, maar soms is de tekst wat te lang om in zijn agenda te schrijven.
P. Nou een aantekening in zijn agenda dan, dat die dag zijn huiswerk in zijn schrift staat.
J. Dat zal ik doen en met de andere leerkracht was ik al overeen gekomen om alles in het schrift te doen en geen lossen papiertjes of kopieën meer, want er zijn meer kinderen die daar moeite mee hebben.
P. Ik wil het graag nog even hebben over de test van begrijpend lezen die hij gisteren mee naar huis heeft gekregen om te laten onderteken. Slechts 4 van de 14 vragen goed. Ik heb het idee dat hij de test haast niet gelezen heeft en de vragen zo snel mogelijk heeft beantwoord naar wat hem logisch leek.
J. Die heeft hij inderdaad niet goed gedaan, maar vandaag op een andere halve test had hij wel 8 op de 9 goed, dus daar heeft hij echt geen problemen mee. Hij kan het best.
P. Misschien kwamen daar de antwoorden meer overeen met wat hij logisch vond? Ik vind het toch frappant zo'n verschil en zou graag willen weten waar het aan ligt. Ik zie mijn zoon afglijden. Vorig jaar ging het goed, behalve dat hij minder zin kreeg in lezen op het eind van het jaar. Bij de oudergesprekken lichtte de juf op in een gelukzalige glimlach zodra ze de naam van mijn zoon hoorde, wat voor haar synoniem was voor 'de perfecte leerling' Hij had toen geen problemen om zijn huiswerk te doen. Ik heb echt het idee dat hij vermijdingsstrategiën aan het toepassen is omdat hij er zoveel moeite mee heeft. Bovendien zie ik zijn vertrouwen zakken, omdat hoe hard hij ook zijn best doet, het toch nooit goed doet. Vandaar dat ik denk dat de verklaring van deze verandering van zijn werkhouding gezocht moet worden in deze richting.
J. Dat komt omdat ze in groep 3 nog met grote letters werken...
P. (Huh, hij schreef toch juist heel klein?)
J. ...maar hij kan het echt wel als hij een beetje meer zijn best doet. U moet straks maar eens zien hoe mooi en foutloos gedichtje hij heeft geschreven op het kaartje van Moederdag. Als hij echt moeite met taal zou hebben zou hij dat ook niet hebben gekund en altijd overal fouten maken. Hij moet zich gewoon wat meer inzetten...
P. (Probeert kaak weer van de grond op te rapen)
J. En als we door samenwerking tussen ouders en leerkrachten hem wat meer orde leren houden komt het allemaal wel goed. Trouwens ik heb goed nieuws voor u, waarschijnlijk zal ik ook volgend jaar weer de aan Quinto les kunnen geven als leerkracht van groep 5. Fijn hè, die continuïteit is vast goed voor hem.
P. (kiespijnlachje) Ja, heel fijn. (Oh My God, een andere school! Ik moet een andere school voor deze zoon)
Groeten Primavera
En wat zegt je zoon er zelf van?
Primavera, ik heb je verhaal gelezen en er vallen we een paar dingen op (waarbij ik helemaal niet pretendeer dat ik een oplossing weet hoor).
Ten eerste, wat zegt je zoon zelf over school en huiswerk? Als jullie elke dag samen lezen thuis, vindt hij dat leuk? Gaat het goed of al beter?
Als hij zoveel moeite moet doen om zijn huiswerk goed te krijgen, heb jij dan een idee waar het hem in zit? Snapt hij de uitleg niet, heeft hij specifiek moeite met het lezen, hoort hij wel goed?
Hoe is hij in de klas en thuis als hij niet met taal of rekenen bezig is?
Overigens lees ik in je opgeschreven gesprek wel dat de juf een actie voor zichzelf heeft genoteerd (in agenda noteren dat er in het schrift wat staat), maar hebben jullie ook iets afgesproken waarmee jullie als ouders aan de slag gaan? Zodat je niet alleen maar in de verdediging hoeft de volgende keer.
Is je zoon trouwens tweetalig? Leert hij ook Nederlands lezen en schrijven? Dat kán in het begin effect op elkaar hebben.
Zomaar wat gedachten van mij.
groet, Mamvantwee
Te exotisch
Eh... ik vrees dat gewone Hollandse meelezer zich vooral verbaast over al dat huiswerk. In Nederlands perspectief is dat een Misdaad Tegen de Kinderlijkheid.
Het probleem dat je hebt is een typisch vo-probleem in Nederland, hoewel vergelijkbare problemen wel voorkomen met mededelingenbriefjes in het bo.
De communicatie via agenda's en briefjes waarvan kind de schrijver en koerier is, verhoogt de betrouwbaarheid en begrijpelijkheid niet.
Maar kennelijk is dat gewoon in Italie. Hoe gaan Italiaanse ouders daarmee om?
Hoe dan ook: in die verwarring van niet genoteerd werk en vergeten handtekeningen is het niet eenvoudig om het met de leerkracht over hetzelfde te hebben.
En kennelijk voert die juf wel een soort check uit.
Wat ik zou willen weten:"Die heeft hij inderdaad niet goed gedaan, maar vandaag op een andere halve test had hij wel 8 op de 9 goed, dus daar heeft hij echt geen problemen mee. Hij kan het best."
Wat heeft juf bij die test anders gedaan? Dat zal evengoed nog lastig te achterhalen zijn, want wie weet is het haar niet eens opgevallen dat ze iets anders doet (of dat de tekst en de vragen inderdaad anders zijn).
Het is kennelijk een echte juf die maar moeilijk over de uiterlijkheden heen kan stappen. Werk netjes, optijd, af, met handtekening van ouders. Pas daarna al die andere zaken.
Jij snijdt de pas af, slaat al die uiterlijkheid over en komt eerder tot de kern.
Ik zou om dit probleem geen andere school zoeken. De kans dat je nog zo'n juf tegenkomt is levensgroot. Ik zou toch een manier zoeken om die uiterlijkheden uit de discussie te halen. Dat is in Nederland in het vo ook de enige manier om een beetje tot de kern te komen.
Hoe krijg je je zoon zover dat hij die briefjes wel meeneemt en jezelf of het gezin zo dat de gemaakte werkjes wel optijd en getekend mee naar school gaan?
Groet,
Miriam Lavell
Mamvantwee
Zoon is helemaal gelukkig op school op de dagen dat hij deze juf niet heeft of ze afwezig blijkt te zijn. Als ze er wel is dan komt hij tevreden thuis uitroepend dat hij geen enkele slechte aantekening heeft en anders probeert hij het te verbergen door niet in zijn agenda te laten kijken.
Hij vind lezen niet leuk, maar wel leuker als we het samen doen. Het lezen uit avi-achtige boekjes gaat hem lastiger af omdat door de grote letters er weinig woorden op een regel staan en hij vaak regels verspringt en hij minder overzicht van het woordbeeld heeft. Kortere woordjes zijn bovendien niet makkelijker te lezen voor hem dan lange omdat hij ze vaak verwisselt of de belangrijkste letter verkeerd leest. Bijvoorbeeld in het Italiaans delle (=de, meervoudsvorm) en nelle (=in) of bijvoorbeeld la (=de, vrouwelijke vorm) en al (=naar de, mannelijke vorm).
Op de laatste standaardtesten (alweer een paar jaar geleden geloof ik, hoorde en zag hij goed). Ik denk dat hij toch een vorm van dyslexie heeft.
In de klas vraagt hij veel, al tijdens de uitleg, verder redelijk vrouwelijk. Hij is thuis dol op buitenspelen en beweegelijk spelletjes of juist electronische spellen binnen. Zijn passie is tekenen. Als ik niet uitkijk zit hij 's avonds in bed nog stiekem tot ver in de nacht te tekenen.
De actie die de juf onderneemt met erop toe zien dat het huiswerk goed in de agenda wordt genoteerd valt samen met de actie van ons dat we dan kunnen controleren wat hij precies moet doen en erop toe zien. Zo stond er bijv. vorige week "boekschool leze v. vrageblad" waaruit ik concludeerde dat ik erop toe moest zien dat hij het door school meegegeven aviboekje uit moest lezen waar ze op school dan een vragenblad over zouden krijgen. Iets dergelijks doen ze namelijk vaak met zijn broer die een klas hoger zit. Blijkt dat de bedoeling was dat hij dat boekje uitlas en de vragen van het vragenblad van het vorige boekje overnam en zou beantwoorden in zijn schrift. En dus hup, weer aantekening. (Aantekening wil zeggen een onvoldoende voor huiswerk). Terwijl hij juist trots met een gerust hart naar school was gegaan dat hij netjes het boekje uitgelezen had.
Dat was één van de dingen waar de juf op wees die hij overgeslagen had en niet meer had willen inhalen. Het boekje was echter ondertussen weer naar een ander kind gegaan en Quinto herinnerde zich het niet meer zo goed en omdat hij dan niet weet hoe hij de boel moet aanpakken schuift hij het hele probleem maar weg hopende dat het in de tijd vanzelf oplost of vergeten wordt. We hebben gistermiddag alsnog die vragen samen gemaakt, omdat ik en zijn zus toch ook wel het nodige herinnerden uit het boekje om juf te tonen dat het echt geen onwil is en hij dat boekje echt wel gelezen heeft.
Zoon is niet tweetalig. Met de taalontwikkelingsproblemen die zijn broer heeft, was één taal al een hele kluif en was het beter dat er thuis slechts één taal (Italiaans, want vader is Italiaans) werd gesproken.
Dank je voor het meedenken.
Groeten Primavera
Communicatie met de juf
Zo te lezen (dank voor alle antwoorden!) is het dus vooral de communicatiestoornis tussen school en thuis. Je zoon is de boodschapper (wat Miriam ook al zei) en dat is niet handig. Het ene kind kan gemakkelijker de opdrachten thuis herhalen voor de ouders, de andere (en jullie zoon) niet.
Wat is wel sneu vind, is dat hij gestraft wordt met een aantekening als hij vol goede moed naar school gaat omdat hij netjes zijn werk heeft gedaan. Gaat dit doorgeven van werk voor thuis bij de andere kinderen in de klas wel goed?
Ik heb geen ervaring met dyslexie, behalve dan via een vriendin die het zelf heeft (ze is nog steeds een goede vriendin). Vroeger op school was zij ook snel 'gemakkelijk' in de ogen van anderen. Dat was voor haar een overlevingstechniek zei ze, omdat ze dan met raden en een vlotte babbel onder het lastige lezen en schrijven kon uitkomen. Daardoor leek ze slordig, maar dat is ze niet. Gelukkig is het bij haar herkend. Ik kan me voorstellen dat het voor een kind erg belastend is als je wel wil, maar het niet zo goed kan, en er dan nog een standje voor krijgt ook...misschien zinvol om er eens wat dieper in te duiken, die dyslexie?
groet, Mamvantwee
Exotisch
Tja Miriam, het is natuurlijk exotisch voor Nederlanders om over huiswerk op de lagere school te lezen. Aan de andere kant brengen ze hier gewoon veel minder uren op school door, wat dan gecompenseerd wordt door werk dat thuis gemaakt moet worden, want het uiteindelijke lesprogramma is niet veel anders dan in Nederland. Ik heb trouwens het idee dat daarin eerder Nederland een uitzondering is. Italië is echt niet het enige land was vroeg huiswerk geeft.
Italianen verbazen zich op hun beurt weer zo over dat er helemaal niets aan Nederlandse ouders wordt gevraagd en dat Nederlandse ouders er zomaar op vertrouwen en afwachten of juf wel genoeg kennis overbrengt aan het kind en daar dan pas bij het rapport achterkomen. Niet ieder moment op de hoogte zijn van de schoolvorderingen van je kind en de verantwoordelijkheid en totale uitvoer daarvan bij zomaar een juf neerleggen wordt als Pure KinderVerwaarlozing gezien. Lands wijs, lands eer zullen we maar zeggen.
Ik zal voor de duidelijkheid even kort het systeem beschrijven. Het is hier zo dat een kind in principe voor een langere periode steeds dezelfde leerkrachten krijgt. Je hebt kleuterjuffen die van groep 0 t/m groep 2 met het kind meegaan en daarna begint de lagere school van groep 3 t/m groep 7 waarin je als leerling in principe ook alle 5 jaar dezelfde leerkrachten houdt. Door omstandigheden zijn de juffen vorig jaar tussen groep 3 en 4 veranderd. Dat was in principe tijdelijk voor een jaar, maar zou ondertussen wel eens blijvend kunnen worden en dan moet zoonlief nog 3 jaar met deze juf.
Je slaat de spijker op de kop dat het een "werk netjes, optijd, af, met handtekening van ouders" juf is. Het probleem is dat zij daarin slecht twee uitkomsten toeken: Of het is helemaal goed of het is onvoldoende. Voor 90% af is ook onvoldoende. Wel gemaakt, maar niet op tijd ingeleverd is onvoldoende. Wel gemaakt, maar tekening afgeraffeld -> moet over. Of de klapper die we aan het begin van het jaar hebben gehad: wel gemaakt, maar de lesjes niet in de goede volgorde in het schrift geschreven -> moet over. Waarop deze moeder de betreffende bladzijden maar netjes uit het schrift heeft geknipt en vervolgens met plakband op de goed volgorde er weer ingeplakt heeft. Wel met handtekening, natuurlijk 
Doordat er in onvoldoendes krijgen geen verschil wordt gemaakt in helemaal niet maken of bijna af is de motivatie van zoon tot beneden nulpunt gedaald. Je legt de vinger op de zere plek. Voordat deze juf wil praten moeten alle uiterlijkheden voldoen. Helaas ben ik bang dat mijn zoon en ons gezin nooit 100% aan de hoge standaarden kan voldoen die de juf van ons verwacht. Ook omdat ze zelf niet altijd even planmatig werkt. Bijvoorbeeld zoon moet huiswerk hebben voor een bepaalde dag, juf overhoort die dag niet en kijkt het niet na, maar pas een week later wanneer zoon ondertussen het betreffende werkblad alweer kwijt is. Juf is overtuigd dat hij dat expres zegt, omdat hij het huiswerk helemaal niet of maar half gemaakt heeft en hij heeft weer een onvoldoende voor huiswerk te pakken.
Je vroeg hoe Italiaanse ouders met dit soort zaken omgaan. Tja, die zijn daar vrij zwart-wit in. Als het niet goed loopt dan ligt het of aan het kind, wat hiervoor telkens gestraft wordt (doe toch wat beter je best, kind is lui) of aan de juf (ze snapt mijn kind niet, juf is gek) en dan gaan ze schoolshoppen, omdat je door het systeem eenmaal de juiste juf gevonden deze in principe voor de volgende jaren blijft houden.
Groeten Primavera
Dyslexie
Mamvantwee:"Gaat dit doorgeven van werk voor thuis bij de andere kinderen in de klas wel goed?" Bij sommige wel en bij sommigen niet. Het zijn allemaal 7-8 jarigen, dus zo verwonderlijk is dat niet. Wat me wel verwondert is dat op deze manier de aandacht voornamelijk komt te liggen op communicatie en organisatietalent en niet op wat een kind van de stof zelf opdoet.
Het probleem met mijn vermoeden van dyslectie is, dat het slechts een vermoeden is. Hij heeft vorig jaar in de zomervakantie een aantal test bij de logopedist van zijn broer gedaan om te kijken of hij soms in mindere mate welliswaar, daar ook last van heeft. Die testjes duren echter maar kort en Quinto kan voor die paar zinnen wel zijn uiterste best doen, omdat hij heel goed weet waarop getest wordt en scoort dus voldoende. In het dagelijkse schoolleven vertoond hij echter wel allemaal kenmerken van dyslexie.
We gaan het zeker ook weer laten testen, maar daar is een maandenlange wachtlijst voor. De kinderpsycholoog van zijn broer, die ik erover sprak, zei dat je het eigenlijk pas aan het eind van groep 4 goed kan testen. Daar zijn we nu bijna.
Ik weet niet precies hoe het met dyslexie zit, wel dat het met dysfasie en verbale dyspraxie, wat zijn broer heeft, voorkomt dat een kind ondanks zijn problemen wel plotseling een zin of verhaaltje vloeiend zegt, zonder het daarna weer te kunnen herhalen. Een psychiater heeft er eens over geschreven dat het kinderen zijn die gestraft worden doordat ze het één keer goed doen, waardoor niemand meer in een handicap gelooft en het op onwil wordt geschoven. Voor mijn gevoel wordt Quinto nu zo gestraft vanwege het goed schrijven van een moederdaggedichtje. Maar ik weet dus niet zeker of dit mechanisme met dyslexie ook zo op gaat.
Ik zou ook niet weten wat anders het probleem zou moeten zijn of ik heb inderdaad een aartsluie nietsnut in huis die zijn ouders een loer draait en zo overal onderuit probeert te komen, terwijl alleen de juf hem doorheeft. Alleen geloof ik dat dus niet, omdat hij in groep 3 geen problemen had en ook huiswerk. Voor mijn man is het allemaal simpel: Juf is gewoon gek en heeft het te hoog in haar bol, wegwezen daar voordat ze het plezier in leren van onze zoon helemaal verknolt.
Groeten Primavera
Het mysterie van de twee testen.
Het mysterie van de twee zo verschillend gemaakte testen is opgelost. Vandaag heeft zoonlief ook de andere test van begrijpend lezen waar hij een dikke 9 op gescoord heeft mee naar huis genomen. Op het eerste gezicht komt die overéén met die waar hij een 2 op gescoord had, misschien zelfs ietsje moeilijker qua zinslengte.
Zoon helemaal gelukkig dat hij zijn slechte cijfer weer heeft opgehaald. Het was toch zo makkelijk geweest, huppelde hij rond. Na een tijdje doorvragen waarom hij deze laatste tekst zo veel makkelijker had gevonden dan de vorige van begrijpend lezen komt de aap uit de mouw.
Nou deze makkelijke tekst kwam uit een boekje wat toevallig een week gelden met de tekenjuf had behandeld. Ze had eerst het verhaal verteld in de klas en toen hadden de kinderen er een tekening over mogen maken. En Quinto die dol op tekenen was had wel 4 verschillende tekeningen gemaakt bij iedere wending van het verhaaltje. Ja, gek hè, dat hij dan ineens een 9 haalt bij vragen over dezelfde tekst. Er mankeert niks aan zijn geheugen, dus hij hoefde het niet eens te lezen.
Hij zegt dat hij het vandaag wel aan de juf van taal verteld heeft dat ze die tekst al uitgebreid behandeld hadden met de tekenjuf. Zij wist dat niet, omdat ze toen ziek was. Juf schijnt geantwoord te hebben dat dat dan fijn was dat het zo makkelijker was.
Aan de ene kant vind ik het heel fijn dat zoon nu wat meer wat vertrouwen in zijn kunnen heeft, maar aan de andere kant maakt het in werkelijkheid zijn capaciteiten tot begrijpend lezen natuurlijk geen haar beter.
Groeten Primavera
De truc?
"maar aan de andere kant maakt het in werkelijkheid zijn capaciteiten tot begrijpend lezen natuurlijk geen haar beter."
Nou.... Misschien toch wel iets om te proberen. Tekstje lezen en tekening maken bij de wendingen. Visualiseren helpt hem wellicht de tekst beter te begrijpen. En ook daar kun je een razend tempo in ontwikkelen. Moet je het wel vaak doen.
Mijn ega begrijpt helemaal niks.... totdat ie er een plaatje van maakt. Dat doet ie dan ook voortdurend. In zijn hoofd, op een bierviltje, een servet of desnoods zijn hand.
Groet,
Miriam Lavell
Ha primavera, herkenning!
En wie had dat gedacht, dat de Duitse zakelijkheid en nuchterheid ineens vrijwel 100% overeenkomt met de Italiaanse lyrische overtrokkenheid!
Ik herken echt alles: van het huiswerk, het belang ervan, de handtekeningen, het gemoffel van het kind, het over moeten schrijven en de opstellen. En dezelfde houding van de juf. Eerst een sombere insteek en als ik dan zo ongeveer op de grond lig uit te hijgen komen de jubelverhalen.
Ook ik sta hier volgens mij te boek als iemand bij wie het thuis een enorme chaotische ongeordende toestand is. Voor mijn gevoel heeft het te maken met het feit dat ik er telkens weer achteraan hobbel. Ik merk dat het zo ongelooflijk van invloed is hoe je zelf het schoolgebeuren het meegekregen. Dat hele gedoe met huiswerk, ik kán het gewoon niet serieus nemen. Bij de ene familie doet de moeder haast alles, ik begrijp niet dat zo'n juf dat niet doorheeft. bij de ander zit het kind zowat de hele middag aan tafel om tussen de woedebuien door huiswerk te maken.
Zelf zie ik het vooral als dé reden van vervreemding tussen ouders en kind, dat stomme huiswerk. Ik hoor van iedereen van kinderen die allerlei vermijdingstactieken toepassen, van kinderen die tot 's avonds negen uur nog huiswerk moeten maken, van kinderen voor wie lezen een drama is geworden. Ik vind het werkelijk afschuwelijk.
Enfin, een andere school. Tja, je zit in Italië, ik kan niet inschatten in hoeverre het daar op een andere school anders is. Wel weet ik dat het híér in Duitsland per school en zelfs per klas enorm kan verschillen, omdat je erg afhankelijk bent van de leerkracht en van de schoolleiding.
Wij hebben met oudste zoon een vreselijke ervaring op een school hier en zitten in de luxe positie dat we redelijk dichtbij Nederland wonen. Zoon gaat dan ook vanaf de zomer naar de brugklas in Nederland, samen met zus die dan in de derde zit. In eerste instantie had ik nog een soort heilig vuur in me, om te proberen om in ieder geval uit te leggen wat er m.i. aan schortte. Maar dat kost me teveel energie en gaat ten koste van het huiselijk geluk. Doe ik niet meer.
Hier trouwens ook zoon als boodschapper
tussen ouders en school. De school ziet ook niet toe of het huiswerk wel echt is overgenomen. Ook dat is nu al de verantwoordelijkheid van het kind zelf. Briefjes worden hier ook vaak een of twee dagen later pas aan mij gegeven. Ik zou eigenlijk dagelijks in agenda/tas moeten kijken, maar zoonlief (pdd-nos) kan daar erg slecht tegen. Gelukkig zit hij ook op de naschoolse opvang waar ze een uur huiswerk moeten maken, maar op dagen dat hij om wat voor reden dan ook thuis huiswerk moet maken is het één groot drama, nog steeds.
Hier ook wat moeite met taal, maar ik vind het toch belangrijk dat hij zijn Nederlands blijft bijhouden. Inmiddels leest hij toch op avi 7/8 niveau, zij het wat traag.
Overigens, aviboekjes hebben ze hier niet. Het Duitse leerlezen systeem is ook zowat...!
Waarschijnlijk erg simpel
Maar toch even snel tussendoor...
Primavera zou het kunnen dat je zoon niet goed ziet of hoort? Ik herken deels wat jij vertelt over slecht spellen en opdrachten uitvoeren van mezelf eind groep drie. Toen ik een leraar kreeg die alles op het bord schreef in plaats van uit schriftjes over schrijven kelderde mijn spellingscore en was ik opeens ook veel slechter in opdrachten uitvoeren. Het heeft relatief lang geduurd voordat mijn ouders doorhadden dat ik toch echt wel een bril nodig had.
Ik verwacht eigenlijk niet dat het bij jouw zoon daar aan zou liggen omdat je op mij overkomt als bijzonder intelligent en betrokken bij je kinderen (en daarnaast heeft je zoon al wat meer experts gezien die daar ook aan zouden moeten denken) maar dat waren mijn ouders ook, en die misten het toch. Dus ik gooi het balletje toch maar even op.
Mariel
Ook hier in nederland
Zoon heeft PDD-NOS en krijgt op school zijn werkjes niet af vanwege teveel prikkels. Maar ja, thuis zijn ook veel prikkels met nog andere behoorlijk drukke kinderen. Touwens, vaak kom ik er pas de volgende dag weer toe om zijn tas uit de puinhoop te vissen. En als ik het werk op tijd vind, dan staat er niets op (hoe moet het gemaakt, wanneer moet het ingeleverd?).
Daar komt bij dat hij kapot is als hij uit school komt. Ik heb nu het werk tot het weekend weten te beperken - ook niet ideaal, maar ja.
Mariel
Het is goed dat je het noemt. Op alle gehoor en oog-testen is hij altijd geslaagd, maar de laatste zijn wel weer van enkele jaren geleden. Dus voor de zekerheid nog eens testen kan geen kwaad, al verwacht ik niet dat daar wat uit gaat komen. Mijn zoon maakt ook deze fouten als hij iets van een blaadje of een schrift moet overschrijven en niet alleen van het bord.
Hardnekkige spellingsproblemen is verder een familiekwaaltje, wat door de meesten van ons gecompenseerd wordt door heel veel te lezen. Maar hij leest dus niet graag.
Groeten Primavera
Moek
Heb jij nog afspraken kunnen maken met de leerkracht dat die controleert dat er tenminste goed opgeschreven wordt wat, hoe en wanneer iets nou gemaakt kan worden?
De betreffende juf is hier weer eens ziek, dus er komt weer niks van. Ik heb wel weer een vrolijk kind dat dansend naar school gaat omdat hij weet dat deze juf er niet is.
Wat ik verder frappant vind is dat hij het zich vaak niet goed herinnert of hij nou iets wel gemaakt heeft en kwijt is of helemaal niet gemaakt heeft. Hierdoor maakt hij soms iets voor de tweede keer om er later pas achter te komen als hij een verloren blad weer terug vindt, dat hij het al gedaan had.
Het beroemde gedichtje voor moederdag dat hij zo goed geschreven zou hebben heb ik ook niet gehad, want dat heeft hij in het schoolbusje laten liggen en was vervolgens weer spoorloos verdwenen, noch herinnerde hij zich welk gedichtje hij nou had opgeschreven. Zucht.
Groeten Primavera
Sorry, ik moet een beetje lachen...
Het is zo herkenbaar! En nee, natuurlijk hebben wij ook geen goede afspraken. We maken ze wel, en ze werken ook wel een paar weken. Dan is er weer een of ander feest of vakantie, of een wisseling van juf, en zakt het weer snel af. Het gaat allemaal zo onprofessioneel en ik heb ook niet de indruk dat we ergens naartoe werken. Althans, als dat zo is, hebben ze dat goed voor mij verborgen weten te houden. Net alsof ik zelf weer op school zit. Toen wist ik ook niet wat ik daar deed en waarom ik niet gewoon buiten mocht spelen.
Eén troost: Oudste houdt het inmiddels aardig zelf in gaten allemaal, dus er is hoop (maar niet voor de leerkrachten, die heb ik opgegeven).
Bah
wat een naar gesprek moet dat zijn geweest. Het stuit mij nl tegen de borst hoe juf over je zoon spreekt: beschuldigend,en alsof ze het ipv over jouw zoontje van 9 of 10 jaar over een manipulerende volwassene heeft die erop uit is om .....Zinnen/Woorden gebruiken als: expres niet laten ondertekenen,uitgekookt klein schrijven etc. Ze poneert zichzelf ook nog zo alsof zij zo slim is om jouw ontaarde zoon te doorzien!
Ik kan me voorstellen dat je onzeker werd.
Goeie tips heb ik niet zo voor je,jammer genoeg.
Misschien kan je je zoon uitleggen dat juf hem niet goed begrijpt en hem verder praktisch ondersteunen,structuur bieden enzo. En die juf begrenzen in haar uitspraken, uitleggen hoe zoon echt is,zoiets?
sterkte hoor,
Shifra
En toch helpt een beetje orde
Hoi Primavera,
ik begrijp wel dat je de italiaanse manier van vroeg huiswerk geven en het kind als boodschapper niet makkelijk vind, maar dat is nou eenmaal je situatie, en blijkbaar moet en kan je dus als ouder (zeker met een kind dat wat extra begeleiding nodig heeft) ook je hand in eigen boezem steken, en kijken of je zelf toch niet meer structuur aan kunt bieden; maak aan het begin van de week een huiswerkplan/check; kijk eens kritisch naar de plek waar hij zijn huiswerk doet en opbergt; probeer duidelijk te maken ook ri. je kind dat het belangrijk is om geordend te zijn.
Ik heb de indruk dat je misschien toch een iets andere balans moet vinden in het land waar je nu eenmaal in zit, tussen gezellige rommelige huiselijkheid (er is vreselijk veel en stom huiswerk) en je zoon het idee geven dat leren en school belangrijk is. Het is maar een knuppel in een hoenderhok, omdat alle andere reacties het niet voor de school en juf en huiswerksysteem opnemen, dus voor de balans in je gedachten.
Moek en shifra
Moek. Bij jullie werken de afspraken tenminste een paar weken. Hier is het gelijk alweer een zooitje. Juf was weer ziek, schooolreisje tussendoor en daardoor is het overzicht wat hij wanneer moet doen alweer weg.
Ik heb zelf ook goede hoop dat het vroeg of laat wel goed komt met zoon, àls voor die tijd de lol in school tenminste niet verpest wordt.
Shifra. Mijn zoon is 8,5 jaar. Ik had niet echt het idee dat juf mijn uitleg voor het gedrag van mijn zoon geloofde. Meer dat ze dacht, daar hebben we weer zo'n ouder die er thuis niets aan doet en de schuld van het falen van haar ettertje op de juf schuift.
We wachten even af wanneer duidelijk wordt of deze juf ook de volgende jaren blijft. Het schooljaar eindigt hier half juni, dus dit laatste maandje zingen we wel zo goed mogelijk uit.
Groeten Primavera
Geen probleem met huiswerk op zich
Hoi Anderecultuur,
Op zich heb ik geen problemen met de Italiaanse manier van huiswerk geven vanaf groep 3, omdat daar ook weer tegenover staat dat ze minder tijd op school zitten en 3 middagen in de week vrij hebben. Normaal gesproken hebben ze geen huiswerk als ze een lange dag hebben, tenzij juf weer eens besluit om het huiswerk dat ze de week ervoor niet heeft kunnen controleren door ziekte of uitjes net die dag te gaan overhoren.
Mijn probleem zit 'm meer in juf's Duitse uitvoering ervan dat het allemaal heel strict, precies en op één enkele manier moet. Het accent ligt niet meer op de kennis die de kinderen leren, maar op de uiterlijke presentatie ervan.
Ik merk dat de taalfouten die mijn zoon constant maakt vaak niet gecorrigeerd worden, omdat juf volstaat met de goede oplossing op het bord schrijven, wat de kinderen dan zelf moeten controleren. Helaas maakt mijn zoon dus constant overschrijffouten of ziet hij het verschil niet eens, waarna hij vervolgens een foutgeschreven lesje/gedichtje moet gaan leren. Een gedichtje over de lente uit je hoofd leren (waar ik echt geen nut van inzie, zal wel aan mij liggen) wordt even zwaar aangeteld als de tafels uit je hoofd kennen.
Waar wel op gecontroleerd wordt is het aantal zinnen waarin het antwoord gegeven wordt, of er niet te klein geschreven wordt en of de bijbehorende tekening wel voldoende moeite heeft gekost en goed ingekleurd heeft.
Wat de begeleiding betreft, we doen als chaotische familie ons best. Zoon heeft één plank in een boekenkastje waar hij al zijn schoolboeken en schriften neerlegt en maakt huiswerk aan de tafel ernaast, zodat het huiswerk tenminste niet door het hele huis kan slingeren. Maarja, dat helpt niet tegen schriften op school vergeten of het huiswerk niet goed in de agenda schrijven.
Juf hamert op zelfstandig je werk goed organiseren en verwacht dat daarmee het taalniveau wel omhoog komt. Volgens haar heeft mijn zoon problemen met taal omdat hij taken ontwijkt en zich niet genoeg inzet.
Wij als ouders willen juist dat hij extra aandacht krijgt voor taal en denken juist dat de problemen voortkomen uit intrinsieke moeilijkheden met taal van zoon en te weinig instructie omdat er te veel tijd wordt besteed aan "drillen tot zelfstandige en stricte werkplanning"
Ik twijfel of we het ooit eens zullen worden. Vandaar dat ik denk over een schoolwisseling naar een klas met een juf die prioriteiten heeft die meer met de onze overéénkomen. Vanwege de ervaringen met de twee oudsten weet ik namelijk dat die ook bestaan hier
Groeten Primavera
