Hoe is het om de kleinste van de groep te zijn?

Tja

Iemand zal de kleinste moeten zijn, net als dat iemand de grootste, dikste, slimste of domste is. Ik zou er vooral geen probleem van maken.

Geen probleem

Mijn dochter was op de basisschool ook altijd de kleinste van de meisjes. Er waren nog 4 jongens die ook klein waren, zelfs kleiner dan zij. Ze vindt het heerlijk, ze valt altijd op door haar lengte, iedereen vindt haar lief en schattig, dus ze windt iedereen om haar vingers. Met de eindmusical had ze een hoofdrol samen met 1 van de kleine jongetjes en wat waren ze leuk samen, alle ouders hadden het erover. Nu op de middelbare school zitten er meer die haar lengte hebben zag ik op de klassenfoto, ze zit ook in een vwo-brugklas, daar zijn kinderen vaak wat jonger, heel veel moeten nog 12 worden. Dochter stapt overal op af, barst van het zelfvertrouwen eigenlijk. Ze is dan ook nog niet een keer brugsmurf genoemd ofzo door een tweedeklasser, nou ja afgezien van haar broer dan. Ik denk dat dochter haar lengte eerder als een voordeel dan als een nadeel ziet eigenlijk.

Altijd wat

Ria, ik ga bij dit soort zaken er van uit dat mijn kinderen niet van suiker zijn. Ze zullen op school vaker dit soort scheve dingen meemaken, dus ik heb vooral geprobeerd om mijn kinderen te helpen ermee om te gaan. Oudste is nov-kind, jongste heeft in een combiklas met kinderen tot 2,5 jaar ouder gezeten.

Doordat scholen met jaarsystemen en klassen werken is het eigenlijk ondenkbaar dat kinderen altijd in een perfect evenwichtig samengestelde klas worden geplaatst. Scholen houden de dilemma's vaak een beetje bedekt, en ik heb al vaak meegemaakt dat ouders schrikken van de gevolgen van bepaalde indelingen. Het is aan de leerkracht - en voorzover hij het kan ook aan je zoon zelf - om eea zo goed mogelijk op te pakken.

Met zoon heb ik indertijd gepraat over hoe vriendjes te maken & voor je eigen aansluiting te zorgen. Dat werkte eigenlijk heel goed, ze krijgen dan het gevoel de dingen zelf in de hand te hebben. Daarbij heb ik natuurlijk ook zorgvuldig gemeden om het als probleem neer te zetten...

Mijn jongste

is (heel) klein van stuk, een vroege leerling en ook nog eens een jaar versneld. Hij is verreweg de kleinste van de klas en zit daar helemaal niet mee, ook de gymlessen leveren geen problemen op. Het enige 'probleempje' was dat zijn klasgenoten hem in het begin wel heel erg schattig vonden en hem van alles uit zijn kleine handjes namen, wat hij zich heerlijk liet aanleunen. Maar daar heeft juf een stokje voor gestoken.

Klein

Mijn zoon van 10 is twee keer versneld en is ook nog eens relatief klein. Hij zit nu op het Gymnasium en met zijn 1.35 is hij een van de kleinsten van de klas. Niet eens de kleinste en/of de jongste maar toch.
Ik heb hem altijd uitgelegd dat hij relatief klein is tov al die lange kinderen (in zijn klas zit ook een jongen van 12 die 1.80 is; ook niet leuk) maar dat hij niet overdreven klein is. Dat de een wat kleiner is, de ander wat groter, de een heeft een bril, de ander dit.
Verder dat alles staat of valt met je eigen "attitude". Je hoeft niet brutaal te zijn of agressief, maar mag wel assertief zijn. Gewoon lik op stuk geven en daarnaast wel respectvol en aardig blijven tegen anderen. Voeg wat humor toe en mensen accepteren je niet alleen, maar respecteren je ook. Zoon heeft gelukkig behoorlijk wat zelfvertrouwen en is erg sociaal vaardig dus dat scheelt wel.
Zo gezegd, zo gedaan. Hij wordt iedere dag wel een paar keer staande gehouden en gevraagd hou oud hij is en wat zijn naam is maar dat hoort er gewoon bij. Hij heeft ondertussen al heel wat vrienden gemaakt, de halve school kent hem en hij is aardig populair; bij leerlingen en bij docenten. Ook omdat hij zelf heel hulpvaardig is.
Qua probleempjes: hij had eerst een kluisje gekregen waar hij niet bij kon. Nou, dat heeft hij aangegeven en dus kreeg hij een kluisje waar hij wel bij kan.
Met fietsen op kamp had hij moeite om de groep bij te houden (hij heeft natuurlijk een kleiner frame en kleinere wielen) maar de groep houdt nu gewoon rekening met "de kleintjes".
Weet je, iedereen heeft wel wat en aan alles is een mouw te passen. Zolang je er zelf maar geen probleem van maakt hoeft een ander er al helemaal geen probleem van te maken. En voor problemen zijn oplossingen

Klein

Zelfvertrouwen zit hem niet in je lengte. Of iemand al dan niet "erbij hoort" heeft veel meer te maken met je gevoel voor eigenwaarde en je houding naar anderen toe. Stel je je onzeker en slachtofferig op, zal je eerder gepest of buitengesloten worden dan een kind dat zich zelfverzekerd, sociaal en assertief maar respectvol opstelt; klein of lang, bril of niet, dik of dun, in een rolstoel of whatever.
Verder zijn het vaak de ouders of anderen die een probleem maken van bijv. een geringe lengte en niet het kind zelf. Het kind wordt iets aangepraat als probleem terwijl het dat feitelijk niet zo is. En dan zal het zich daarnaar gedragen.
Overigens ook kleine kinderen worden groot. En kijk eens naar al die topvoetballers die toevallig aan de kleinere kant zijn als Messi, Sneijer etc. Acteurs als Tom Cruise en Al Pacino.
Ik was zelf ook altijd de kleinste van de klas maar daar ben ik absoluut nooit mee gepest. En als het ging om zaken als ergens niet bij kunnen oid, daar viel en valt altijd wel een mouw aan te passen.
Zoals ik al eerder zei, mijn zoon is niet eens de kleinste van de klas en zeker niet van de school. Wel de jongste in zijn klas maar ook niet van de school. Hij heeft een klasgenootje van 12 jaar en een vriendje van 13 die zelfs nog kleiner zijn dan hem. So what?

Hier...

Hier is de oudste altijd en overal de kleinste. In alle klassen, voetbal, etc. Geen enkel probleem. Toevallig is zijn beste vriend meer dan anderhalve kop groter. Het enige wat niet altijd even leuk is, is dat anderen vragen of hij en zijn broertje (2 jaar jonger) een tweeling zijn. Geen probleem van maken, dan doet hij het ook niet. Enne, het is nog altijd 'klein maar slim' toch?

Opmerkingen

Als zoon tabak heeft van al die opmerkingen over zijn "klein-zijn" geeft hij weleens lik-op-stuk door iets te zeggen als: "Liever klein met grote hersens dan andersom" of "Kom over 6 jaar nog maar eens terug als ik 1.80 ben" of zoiets. Mensen verwachten kennelijk vaak niet dat een schattig uitziend ukkie een grote mond terug kan geven en meestal krijgt hij dan de lachers en het respect wel op zijn hand.

Maakt niks uit

Hmm, ik ben me er echt niet van bewust dat lengte een probleem is in een groep. 't Is meer wat je er zelf van maakt en over uitstraalt. Het lijkt me belangrijker te kijken of een kind zijn groeilijn goed volgt dan te vergelijken met klasgenoten die ook nog eens een stuk ouder zijn.
Hier ook een zoon die de kleinste van de klas is (meisjes incl.). En dat boeit hem werkelijk voor geen centimeter, het is vooral een constatering.

Hangt er van af

Welke groep en hoeveel kleiner? Ik heb verschillende ervaringen van mijn kinderen over de kleinste zijn in de groep.
De oudste is altijd één van de kleinsten zo niet de kleinste geweest in haar klas. Ze heeft dat nooit als een probleem ondervonden. Het enige wat ze wel jammer vindt is dat al haar vriendinnen al wel rondingen en een vrouwelijk figuren krijgen en het bij haar nog op zich laat wachten.
De twee jongens die na haar komen waren ook de kleinsten van hun kleutergroep, maar dan echt een stuk kleiner. Dat vonden ze heel vervelend omdat ze daardoor ook snel door anderen als kleiner behandeld werden, terwijl ze dat geestelijk helemaal niet waren. Ook konden ze op die leeftijd niet goed met de spelletjes en sport van de andere kinderen meekomen wegens te korte beentjes en armen. En de opmerking van een klasgenootje aan één van mijn zoons dat hij echt nog niet naar groep 3 zou kunnen overgaan omdat hij daar te klein voor was hakte er diep in. Bij hen is een groeihormoondefect vastgesteld en sinds door therapie hun lengte weer bij de gemiddelde van hun leeftijdsgroep hoort zijn ze er een stuk gelukkiger mee.
De jongste is weer de kleinste van haar groep, maar dat komt omdat ze een klas heeft overgeslagen. Ook hier geen probleem, ze weten immers dat ze gewoon kleiner is omdat ze lichamelijk een jaar jonger is.
Eigenlijk kan ik concluderen dat kleiner zijn vergeleken bij de groep eigenlijk niet zozeer een probleem is, maar alleen als de geringere lengte ervoor zorgt dat het kind als jonger behandeld wordt dan het eigenlijk is. Ik denk dat een kind laten doorkleuteren, omdat het jonger aandoet door een geringere lengte juist een enorme knauw zou geven voor het zelfvertrouwen, omdat dat voor het kind bevestigt dat het dankzij zijn/haar lengte niet voor vol aangezien wordt en dus wel niet mee zal kunnen komen met langere leeftijdsgenootjes.
Ik vraag me af wat je eigenlijk in gedachten hebt bij de vraag die je stelt.
Of het om een kleuter gaat en je denkt dat het kind in een lagere groep zetten en dus daadwerkelijk bevestigen dat hij in jouw en andere volwassen ogen te jong en te klein is om ervan te kunnen verwachten dat hij met de rest mee kan doen zijn zelfvertrouwen positief zou kunnen beinvloeden?
Of dat je vindt dat de school de klassen zou moeten samenstellen op lengte. Tja, dat vindt ik een beetje vreemd criterium om klassen op samen te stellen. Dan zou ik moeten vragen of ze voor mijn oudste dochter een klas willen samenstellen met kinderen die ook lichamelijk wat later rijpen en voor de moeder van een vriendin van haar zou het misschien gewenst zijn dat ze een klas samenstellen met meerdere roodharigen, zodat zij niet meer de enige is, enz. enz.
Nogmaals, kleiner, langer, dikker of dunner dan de rest van de groep is niet zo erg, maar als mindere behandeld worden dan je leeftijdgenoten op basis van kenmerken als uiterlijk of geboortemaand, waar je helemaal geen invloed op hebt, ja, dat is wel erg.
Groeten Primavera

Lengte geen probleem,

leeftijd wel een beetje.
Mijn dochter is een vroege leerling en zat/zit in een groep waar veel late leerlingen zitten en ook nog een aantal zittenblijvers. Zij hobbelde zeker in groep 3 en 4 er nogal achteraan. Ze was veel speelser. Toen de rest van de meiden begonnen te hangen ipv spelen, was zij nog druk met haar barbies. Zij is een paar jaar best onzeker geweest over haar plaats in de klas.
Nu zit ze in groep 6 en zie je dat de verschillen langzaam wegtrekken. Maar het is zeker in het begin pittig geweest.

Dendy

Dendy

Hangen in groep 5??? Jee, voor mij is hangen toch echt wel aan het VO of het laatste jaar basisonderwijs gebonden. Ik zit me af te vragen of mijn kinderen dan is zo'n vreselijke kinderlijke omgeving zijn opgegroeid, want bij allemaal speelden ze nog vollop in groep 5 en 6.
Verder komt vaak uit berichtjes dat zittenblijvers als een probleem ervaren worden voor de jongere kinderen in een klas. Om als oplossing deze jongere kinderen dan ook maar te laten doubleren lijkt me het middel erger dan de kwaal, wat er bovendien voor zorgt dat het probleem in stand blijft voor de daaropvolgende klassen.
Ook vraag ik me af waarom dat vooral op school als een probleem gevoeld wordt. Als ik kijk naar buurkinderen, spelen ze gewoon zonder problemen met een hele groep met elkaar waarin de leeftijdsverschillen veel groter zijn dan in een klas.
Groeten Primavera

Voor een jongen vervelender dan voor een meisje, denk ik

maar echt leuk is het niet.

Ben mijn hele leven de kleinste geweest. Gelukkig zijn alle kinderen mij boven het hoofd gegroeid.
Of klein zijn slecht voor je zelfvertrouwen is - hm, dat hangt af van je karakter, je bent een uitzondering, dat wel. Mensen schatten een 'kleintje' jonger dat is als kind niet leuk. Daardoor zijn kleine mensen misschien geneigd kattiger/ assertiever te worden dan als ze wat groter waren geweest.

Primavera

Ja, dat ging dan toch om (bijna) 10-jarigen in groep 5. Mijn dochter zat nog vrolijk in de zandbak, de hangdames stonden te kwekken in een hoekje. Mijn dochter luisterde nog naar K3, de hangdames zwijmelden over Justin Bieber.
Overigens wordt hier in de straat ook door alle leeftijden met elkaar gespeeld. De 13-jarigen staan leuk mee te hinkelen met de kleintjes. Maar ik denk niet dat ze dat op school vertellen

Dendy

Hier ook

een kleine dertienjarige.(1.47) Ik heb hem er nog nooit over gehoord dat het een item is op school. Hij is zich er wel van bewust, maar heeft er niet echt last van volgens mij. Hij wordt er niet direct mee gepest, maar ik heb wel eens het gevoel dat sommige kinderen minder vervelend tegen hem zouden doen als hij er wat indrukwekkender uitzag. Maar ja.

Ook een kleintje

Hier ook een korte dochter van 12. Ze vindt het niet leuk maar is er nooit om gepest, integendeel. Bij hockey wordt door de tegenstander nog wel eens geroepen: "Houd die kleine in de gaten. Ze glipt overal langs." Ze is wel erg blij dat er in haar nieuwe klas een meisje zit dat nog net iets kleiner is dan zij. Het enige jammere vindt ze dat ze vaak nog bij de net wat minder hippe kleding uitomt vanwege haar lengte.

Och

Ja, kan vervelend zijn. Ik was zelf altijd ruim de kleinste van de klas en mijn drie kinderen zijn het alle drie ook. Tja. Af en toe moppert er eentje en ik zeur vooral dat auto's/motoren/de schappen in de supermarkt te hoog zijn, meer is er niet aan de hand.

Geen zorgen.....

Ik geloof dat ik me geen zorgen hoef te maken. Zoon vertelde vandaag dat er 2 meisjes verliefd op hem zijn uit zijn groep. Hi,hi, het is ook zo'n leuk blond jongetje Verder heeft hij al een speelafspraakje gehad en noemt zijn nieuwe vriend meteen zijn beste vriend. Dus ik denk dat het meer mijn eigen gevoel hierover is. Klein zijn is niet zo erg en wie weet krijgt hij nog een groeispurt....hij is nog maar 6....