Hoe pakt jouw kind leerwerk aan?

Goede zet

Inderdaad Lotte, dat heeft goed uitgepakt dan! Zulke dingen kunnen net genoeg zijn om het tij te keren.
Maar mijn kind gaat helemaal nog niet uit, dus dat speelt hier niet om dat in te kunnen zetten
En mijn man is fel tegen goede cijfers financieel belonen. Het moet uit kind zelf komen en kind moet zelf voldoende intensriek gemotiveerd zijn, vindt mijn man.

begrijpelijk

Suus ik begrijp je man wel hoor, dat hij geen financiële prikkel wil geven.
Las ook dat kind een bijbaantje heeft.
Zolang zijn cijfers goed blijven, kan dat ook.
Maar ik begreep dat jullie eigenlijk van die 5,5 cultuur afwillen. Dus niet steeds maar voor het minimale gaan. En dan kans op zitten blijven etc.
Tja en de motivatie om voor hoge cijfers te gaan, ontbreekt. En ergens begrijp ik het wel. Als mijn werkgever morgen zegt je mag de helft minder werken en dan krijg je het zelfde salaris. Dan doe ik dat ook Waarom zou ik dan meer werken.
Voelt voor kind denk ik net zo.
Dus ik zou wel na denken over een externe prikkel (langer beeldschermtijd of wat de interesse ook is)
Maar je wil ook de intrinsieke motivatie aanboren.
Misschien ken je het boek Puberbrein? Hierop is een vervolgboek gekomen : Motivatie binnenstebuiten
Over het motiveren bij pubers.
Misschien interessant om te lezen?

Oh en...

Ik ben me bewust van de pedagogische onverantwoordheid van onze aanpak. Belonen met eten mag je natuurlijk nooit doen.

Dat wordt geen leuk gesprek Suus

Jij hebt allerlei ideeen hoe je kind het aan zou moeten pakken qua leerwerk. Hij moet voor het maximale gaan.
Je man vindt dat een puber van 15 jaar intrinsieke motivatie moet hebben.
Dat voelt als een gesprek dat een grote preek wordt. Grote kans op mislukken.

Als jullie puber van alles moet, vind ik dat jullie verplicht twee boeken moeten lezen over het puberbrein. En open moeten staan voor alle tips op dit forum, voordat je het gesprek aangaat. Laat je puber zien dat je open staat voor zelf leren.
Eerst voorleven en ook naar je puber luisteren. Niet preken!

Studiekeuze

Kinderen die blijven zitten, afstromen of slagen met allemaal zessen hebben vaak niet zoveel meer te kiezen wat studies betreft.

Verwachting

Mijn verwachting is (helaas) ook dat het weinig succesvol zal zijn. Manlief botst nogal met puber, heeft -vind ik- weinig begrip voor het puberbrein en weigert om een boek daarover te lezen (heb ik nl. al voorgesteld).
Want zo vindt man: 'als ik maar één keer zeg dat ze de hele dag mogen gamen, snappen ze het wel, maar als ik élke dag zeg dat ze hun boekentas moeten opruimen, geen geklier met broertje, of doe es wat meer voor school, dat wil er niet in'. En dan die grote mond en brutaliteit erbij, dat helpt niet. Tja. Dus ik ga die discussie met man niet eens aan, helpt toch niet. Ik ben meegaander en lees meer (bijv. op fora) over pubers dus ik herken wel e.e.a.
Man heeft ook kind herinnerd nu iets voor school te gaan doen, boek lezen waarvoor binnenkort ingeleverd moet worden, toets leren etc. Maar kind doet nul en gelooft het wel. En man kan er gewoon helemaal niks mee en ergert zich dood.

Dus: ik verwacht er weinig van. Maar dan heb ik er voor mijn gevoel na al die jaren genoeg aan gedaan en ga ik het loslaten. Ik hoop kind vooral duidelijk te maken dat het zélf de touwtjes in handen heeft voor een succesvolle schoolcarrière en dat als er nu weinig inzet is, kind er in de bovenbouw hard tegenaan zal lopen. En waar kind hulp van ons als ouders wil en verwacht. En dat je het iets oplevert als je de leerstrategien toepast en je uiteindelijk er meer uithaalt en dat je ergens voor moet gáán.
Maar goed, dat heeft de mentor ook al gezegd dus dat zal wel braaf "ja knikken" worden en verder ene oor in en andere weer uit.
En dat is het dan, ben ik bang.

Studie

Ja, dat is ook zo. Sommige studies stellen ingangseisen, als bijvoorbeeld een minimale 6.0 voor Engels of wiskunde of Nederlands staan.
En als de studie van je dromen dat nu net eist, moet dat - wat mij betreft- voldoende motivatie zijn om voor die vakken te gaan en daar het beste uit te halen. Maar dat doet mijn kind dus niet, die laat de opleiding dan varen en kiest wel iets anders.
Doodzonde, vinden wij. Maar ja... kunt het niet afdwingen. Pas over jaren zullen ze het snappen hóe zonde het is om er nu niet een tandje bij te zetten. Natuurlijk, je kunt later altijd nog switchen van opleiding, dat weet ik ook wel, maar het is zonde van je tijd en geld (collegegeld/kamerhuur/boeken) als je dus eerst maar iets anders gaat doen en je dan na een paar jaar ineens bedenkt die droomopleiding tóch te willen doen. Terwijl je nu direct had kunnen doorstromen.

Suus

Heb je dit al geprobeerd: "Vanavond om 20:00 wil ik je wiskunde, engels en biologiehuiswerk controleren. Is het niet af, dan houd ik je telefoon totdat je me kunt laten zien dat het af is".
Zo doe ik het en het helpt (enigszins).

Pirata

Doe je dat dan voor maakwerk ?
Want dat hoeft hier niet, dat is altijd gewoon in orde, als ik Magister, (toen ik er nog op keek hahaha) inkeek. De keren dat kind huiswerk vergeten was zijn op één hand te tellen in totaal de afgelopen jaren.
Dus als ik jouw optie zou volgen, zou dat alleen controleren op het leerwerk zijn. In feite dus verplicht overhoren. En dat wil ik niet (meer). Kind moet zelf het belang van overhoren inzien en er zelf mee komen cq om vragen. Anders levert het alleen maar strijd op en daar wil ik dus vanaf.

IngridT

Ja hoor, dat draag ik ook uit. Hoe het later wordt als ze studeren of werken. Maar ondertussen snap ik heel goed de pubers geen zin hebben in al die dingen die ze op school moeten, zeker in de onderbouw. De vakken hebben ze niet zelf uitgekozen en het is soms lastig om het nut ervan te zien. Mijn zoon kon zeer gefrustreerd raken over al die 'overbodige onzin' die hij moest leren.
En dus leerde hij voor een 6. Datzelfde heb ik op het voortgezet onderwijs ook altijd gedaan. Net genoeg om niet te blijven zitten en niet af te stromen. Daar leer je ook van.
Later is dat allemaal goed gekomen. Ik sta op mijn werk bekend als zeer gedreven, enthousiast. En ik lever prima werk af.
Het huishouden is wat anders. Daar heb ik nog steeds de 5,5 mentaliteit. Des te minder energie erin, des te beter.

Met mijn zoon is het ook goed gekomen. Hij zit nu in 6VWO en doet net genoeg voor de vakken die hij minder interessant vindt. En iets meer voor de andere vakken.

Maakwerk ja

Ja, het gaat om maakwerk. Want dat is de basis. Als je dat bijhoudt, is er veel minder leerwerk. Leerwerk overhoor ik soms (woordjes).

Ieks

Ik krijg wat jeuk van dat opgelegde enthousiasme.
Je kunt best als ouder concrete eisen stellen aan je kind (al kies ik er zelf bewust voor dat op dit vlak zeker niet te doen) maar motivatie en enthousiasme verplichten? Brr ik vind dat echt over het randje, ik vind dat echt aan mijn kinderen zelf, waar en in hoeverre ze warmlopen voor iets.

Overigens kan ik lang niet altijd alle enthousiasme waarderen van mijn mede mensen, al doe ik hard mijn best het heus te tolereren.
Maar irritant vind ik het vaak, als bijv de kassiere me al te enthousiast haar riedeltje afsteekt. Lang leve de ongeïnteresseerde kassiere!!

Een enthousiaste houding voortleven als ouder is altijd een schoon streven. Maar niet iedereen sprankelt in zijn baan of leven en dat hoeft ook helemaal niet, kan ook niet.
Echt motiveren voor (inhoudelijk) schoolwerk vind ik meer een taak van school. Zou fijn zijn als leraren kunnen inspireren.

Sancties

Dus sancties van school werken prima. Ik denk dat sancties van ouders (telefoon- en gameverbod) ook prima werken. Daarnaast kun je natuurlijk ook belonen.

Maakwerk

Maar tegenwoordig hebben kinderen nakijkboekjes en maken zo hun huiswerk. Mijn kind heeft zijn maakwerk dus ook altijd af.

Dat zegt helaas niks over het beheersen van de stof.

Nanda

Niet alle kinderen schrijven het dan over. Die van mij verzint dat niet eens..
En zelfs al zou je dat doen, dan steek je er nog iets van op. Ik was vroeger een expert im spiekbriefjes maken. Maar gebruiken was zelden nodig daarna...

In de klas

Mijn kind maakt het meeste huiswerk in de klas. Daar wordt tijd voor gegeven. Ze doet ook wel haar best om het dan af te krijgen, want ze zit er dan toch. Thuis wordt het meestal (ook?) afgeraffeld, tien minuten voor het slapen gaan

Intrinsiek

Intrinsieke motivatie kan je niet afdwingen. Extrinsieke motivatie kan ook behoorlijk helpen. Inderdaad (financiële) beloningen bij hoge cijfers en straf bij onvoldoendes. Als de playstation is wat je zoon het leukst vindt kun je dat inzetten. Hogere cijfers = elke dag meer tijd op de playstation. Onvoldoendes = deze week geen playstation. Als voorbeeld. Iets anders werkt misschien ook wel. Bij mijn dochter dreigde ik altijd met een huiswerkinstituut (dat leek haar vreselijk) en dat werkte ook. Nu is ze 16 en is het eigenlijk niet meer nodig maar als haar cijfers achteruit zouden gaan dan zou ik het weer inzetten.

Gesprek

Nou, kort gesprek gehad. We hebben het open ingestoken en geprobeerd zo min mogelijk te preken. Maar helemaal ontkom je er niet aan.

Kind ziet geen probleem. Staat nu twee tekorten dus boeiuh.
Ik heb Magister met kind doorgenomen en aangegeven dat ik voorzie maar niet hoop dat kind ná de komende toetsweek misschien wel 4 tekorten staat en met nog een paar missers misschien wel 5 tekorten. En betekent zittenblijven. Kind vond het inderdaad geen ondenkbare situatie, dat zag kind wel in, ‘maar dat zien we dan wel weer’. Wij hebben benadrukt dat zometeen de laatste periode start en dat het dus best mogelijk is dat je in de allerlaatste toetsweek nog zodanig slecht scoort en dat niet kunt lijden en net even teveel onderuit schiet. En dat de mogelijkheid bestaat dat je dus een paar dagen voor je in het vliegtuig zit te horen krijgt dat je tóch blijft zitten. “Weet ik”. Echt, het komt niet binnen.
Gevraagd naar het plan hoe kind de komende schoolperiode voor zich ziet. Kind heeft geen plan en ziet het wel. Wil er ook niet over nadenken verder.
Gevraagd wat kind van ons verwacht en waar wij bij kunnen helpen. Weet kind niet. Kind gaf aan hulp van ons te willen op de momenten dat kind erom vraagt, en wil wel meer overhoren. En soms de stof doornemen. Prima, wij staan klaar. Maar moet het nog zien (al heb ik dat niet gezegd). Kind moet er zelf mee komen en wij blijven regelmatig aanbieden. Maar ik strijd er niet meer om en leg het ook niet op. Kind kan quizlet oefenen, allemaal prima.

Hebben de bal bij kind gelegd en aangegeven dat wij altijd klaar zullen staan om te helpen, meekijken, overhoren etc, maar dat WIJ niet meer de leidende rol hebben, maar kind zélf. En ik kijk niet meer mee in Magister.
Kind was niet van plan om iets met de door school aangereikte tips en leerstrategieën te doen, want “geen zin in en mijn manier is prima”. Kind snapt dus nog steeds niet dat die samenvattingen etc uiteindelijk juist tijd opleveren.
Duidelijk besproken dat de inzet nú kind alleen maar gaat helpen in de bovenbouw en vervolgopleiding. Kind hoorde het aan en that’s it.

Kind is nu ook buiten spelen na een hele ochtend gamen. “Want ik heb vakantie”. Ik weet hoeveel werk er ligt (nog van voordat ik Magister deze week verwijderde), maar ik heb niks gezegd. Ik vreet me op maar hou mijn mond.
Ik.laat.het.los. Het zit er gewoon niet in. Kansloos, vindt mijn man. Die heeft het helemaal gehad.
Ik heb er alles aan gedaan de afgelopen jaren, maar kind moet nu leren zélf de verantwoordelijkheid voor school te voelen.

ben bang van ook

Sanne moeilijk hoor. Hopelijk ziet kind het snel genoeg zelf ook in. Sterkte.

Moeilijk

Ja, ik vind het ook heel moeilijk. Temeer omdat ik om me heen weinig herkenbare verhalen hoor. Althans niet meer nu. Het lijkt erop alsof die kinderen inmiddels het begrepen hebben en die fase achter zich hebben gelaten en serieus bezig zijn met de toekomst. Maar de mijne niet. Die is nogal hardleers.
Vandaag werkelijk geen boek voor school open gehad. Geen huiswerk gemaakt, geen toets geleerd, geen opgekregen oefenstof gedaan, niks noppes nada. Ochtend gegamed, hele middag buiten geweest en nu alweer een poos voor de tv. O jawel, heeft een kwartiertje in een leesboek gelezen (waarvan volgende maand verslag af moet zijn en kind is net goed en wel begonnen in het vrij dikke boek...). En dat was het. Zucht.

Goed bezig!

Blijf het loslaten. Je kind gaat eerst uitproberen of het inderdaad zijn verantwoordelijkheid is geworden. Als hij merkt dat jullie dit volhouden, gaat hij vanzelf nadenken. Of niet. Maar dan is in ieder geval de sfeer in huis verbeterd.

Zo te lezen hebben jullie er strak op gezeten de afgelopen jaren. En dat heeft effect op een kind qua nadenken overr handelen. Het is net zoiets als eten. Als ze klein zijn, gebruiken ze niet willen eten als een soort verdedigingsmechanisme naar de ouders. Niet eten en niet slapen. Want daar hebben ouders weinig echte invloed op.

Wees gewoon gezellig, vraag hoe zijn dag was. Vraag maximaal 1x per dag: heb je nog ergens hulp bij nodig? En accepteer met een glimlach het antwoord.

Kijk je toevallig naar de serie Oogappels? Daar komen allerlei pubers voorbij. Ook een moeder die zelfs bij een 18-jarige er nog bovenop zit. Met alle gevolgen van dien. Misschien leerzaam voor je man

Serie

Ja Oogappels kijk ik. Zelfs met kind
Manlief kijkt zoiets niet, geeft ie niks om.

Weekend

“Accepteer met een glimlach het antwoord”.... jaja.
Pfftt...moeilijk hoor.

Gisteren waren we de hele dag niet thuis, dus uiteraard niets gedaan.
Kind heeft vandaag een beeeetje voor een toets geleerd. En een bijbehorend filmpje gekeken (en ook nog vele nietgerelateerde andere )
En verder niets......geen enkele bladzijde in dat boek gelezen of huiswerk voor de komende week gemaakt.
Andere kind verplicht overhoord (basisschool) en toen bij de oudste alleen koeltjes aangegeven dat het de eigen keuze is om niets te doen. “Hoezo ?!?!!” Was het verontwaardigde antwoord. Kind had toch toets geleerd ?!?! Heb nogmaals benadrukt dat het de eigen verantwoordelijkheid is om zo minimaal iets te doen en dat het de bedoeling is dat kind zélf vooruit denkt. En daarbij heb ik het gelaten.

Op je tong bijten

Suus, zeg nou gewoon eens niets. Helemaal niets. Geen opmerkingen, hints of wat dan ook.

Uhm

Het wil nog niet helemaal lukken met het loslaten he? Hier zag ik in magister dat er woensdag een toets is (ik kijk alleen naar toetsen, de rest zal me een zorg zijn). Dus geopperd dat ze vast even in het boek zou kunnen kijken. Antwoordde ze dat dat op school in haar kluisje ligt en ‘pff het is pas woensdag hoor.’

Pluk

Pluk, ik wilde ook niks zeggen hoor.
Maar jongste vroeg waarom die wel overhoord moest worden en de oudste dan ?! Dus daarop heb ik gezegd dat die de eigen verantwoordelijkheid daarin moest nemen en eigen keuzes maken.
We gaan het zien.

@Phryne, lekker dan. Boeken nog op school. Ze leren het nooit hè. En twee dagen vantevoren nog niet begonnen aan een toets, dan moet je makkelijk kunnen leren om dat er in korte tijd nog in te krijgen, lijkt me.