sterretje7
14-10-2008 om 10:30
Hoogbegaafd?
Hallo allemaal,
We zijn op dit moment ontzettend aan het twijfelen of onze zoon van 9 jaar misschien hoogbegaafd is ja/nee. Hij speelt helemaal niet. Het enige wat hem echt interesseert is de (spel)computer, de televisie en hij leest heel veel. Hij is nu bezig met het zesde boek van Harry Potter. Ook buiten voetballen doet hij gelukkig wel graag en spreekt ook af met vriendjes maar dan vooral ook om te computeren of te voetballen.
We hebben op allerlei manieren geprobeerd om hem aan het spelen te krijgen maar hij vind niks leuk of hij vind het maar even leuk.
Op school vindt hij alles een makkie en haalt ook alleen maar hoge cijfers. Soms zegt hij ook dat hij altijd saaie dingen moet doen als hij al klaar is met een opdracht en de anderen nog niet. Als hij thuis een proefwerk moet leren dan is het een strijd om hem aan het leren te krijgen. Het antwoord is dan: ik ken het toch al. Terwijl wij zoiets hebben van je moet toch wel iets leren al is het maar om er alvast een beetje aan te wennen.
Hij weet soms ook dingen dat we denken hoe kun jij dat nu al weten of hij is dan geinteresseert in dingen die op het nieuws komen waar wij niet eens altijd antwoord op weten. We denken er nu aan om eens met de leerkracht te gaan praten maar aan de ene kant vinden we dat best wel moeilijk omdat we niet arrogant over willen komen. Toch wil ik weten of onze vermoedens kloppen.
Heeft een van jullie hier ervaring mee en hoe kunnen we het het beste aanpakken ? Kun je je kind ook via de school hierop laten testen ? We maken ons echt zorgen omdat het thuis zo niet altijd even gezellig is en wij hem niet altijd begrijpen en hem willen helpen.
Alvast bedankt voor de reacties !
Groeten,
Een bezorgde moeder
M Lavell
24-10-2008 om 12:59
Stockholmsyndroom
RIa:"Bij 10-15 punten verschil al? Het hele gemiddelde van de bevolking loopt van 90-110. En een IQ-test heeft vaak al een foutmarge van 10 punten naar boven en 10 punten naar beneden."
En je punt is...? Of meen je dat de hele gemiddelde bevolking voortdurend met elkaar gelijkwaardige vriendschappen of relaties aangaat?
Ria:"Ik vind het ook wel vaak een kwestie van niet willen, van beide kanten dan."
Natuurlijk. Vrijwilligheid is de kern van een gelijkwaardige relatie, of wens je iedereen een Stockholmsyndroom toe?
Vooral: Jongere kinderen hebben niks te willen. Relaties en vriendschappen zijn dingen die ze overkomen omdat ze gelijkwaardige partners tegen het lijf lopen. Die niet vinden, zelfs maar tegen de situatie aanlopen dat er geen gelijkwaardigheid is, is een drama omdat ze nog niet over andere strategiën dan 'het lot' of 'toeval' beschikken. Bijvoorbeeld niet (of minder) over mededogen of inlevingsvermogen: je voor kunnen stellen dat er iets als ongelijkwaardigheid zou bestaan en daar geen probleem in zien.
Groet,
Miriam Lavell
Tanja
24-10-2008 om 15:01
Riak
Het is bij hogerbegaafde kinderen meestal zo dat hun interesses ergens anders liggen dan bij gemiddeld begaafde kinderen. Daar zit het hem vaak in.
Mijn zoontje bijvoorbeeld is erg geïnteresseerd in Egypte en de prehistorie (het is maar een voorbeeld). Hij 7 jaar en als hij daarover begint vindt hij niet veel aansluiting bij zijn leeftijdgenoten. Hij voelt zich vaak niet begrepen en vindt de kinderen in zijn groep vaak kinderachtig.
De kinderen in zijn groep vinden hem soms raar.
En begrijpen hem niet altijd.
Zo zijn er natuurlijk nog meer voorbeelden waarom het wel een verschil is als een kind een IQ heeft van bijv 130.
M Lavell
24-10-2008 om 15:53
Kindervriendschappen
RiaK:"ik vind het niet goed dat ouders hierdoor het idee krijgen dat als hun Marietje een IQ van 120 heeft al bij voorbaat moeite krijgt om vriendjes te maken met een kind met een IQ van 100: Self fulfilling prophecy."
Ik begrijp die redenatie niet. Er is niks 'self' aan de vriendschappen die je kinderen wel of niet aangaan. Bovendien is het probleem juist het omgekeerde, namelijk de opvatting dat jonge kinderen altijd wel lekker samen kunnen spelen als ze maar willen. Dit idee komt voor een deel trouwens voort uit de gedachte dat kinderen tot een jaar of acht helemaal geen vriendschappen of wederkerige relaties aangaan.
Het kind als primitieve diersoort voor wie het niet uit zou maken bij wie je 'm plaatst omdat de diepgang er toch nog niet is. Binnen die gedachte is het commando 'lief spelen' inderdaad genoeg en kunnen jonge kinderen met iedereen vrienden zijn omdat ze feitelijk nog helemaal geen vriendschappen of relaties hebben.
Die gedachte is aan herziening toe (rust vooral op de manier waarop volwassenen vriendschappen kwalificeren, niet op wat de kinderen zelf voelen) http://www.jmouders.nl/Nieuwsartikelpagina/DeMagieVanDeEersteVriendschap.htm
Maar je hebt gelijk hoor. Het is heel goed mogelijk om vriendschappen te ontwikkelen met kinderen/mensen met een ander IQ. Vrijwilligheid is daarvan wel de eerste voorwaarde. In een klas is die vrijwilligheid er niet. Je kunt niet 'leren' je min of meer afgedwongen verbondenheid met klasgenoten vrijwillig te laten zijn. Behalve als je het Stockholmsyndroom ontwikkelt. Je kunt wel toevallig iemand tegen het lijf lopen met wie je een vriendschap ontwikkelt. Een tamelijk bijzonder toeval trouwens. Niet alle kinderen zijn dikke mik met een klasgenoot. Als hechte vriendschap tussen twee leerlingen al voorkomt in een klas, dan zijn dat twee of drie koppels. Geen 15.
Groet,
Miriam Lavell
Tinus_p
24-10-2008 om 17:13
Ria k -genuanceerd
Ria K:
"ik vind het niet goed dat ouders hierdoor het idee krijgen dat als hun Marietje een IQ van 120 heeft al bij voorbaat moeite krijgt om vriendjes te maken met een kind met een IQ van 100: Self fulfilling prophecy. De helft van de kinderen in een klas heeft een IQ hoger dan 100 dus zeker een kwart heeft maar maximaal een verschil van 10 met het IQ van Marietje."
Even afgezien van het feit dat de laatste uitspraak domweg statistisch niet klopt; je snapt het probleem niet. En dat probleem is genuanceerd.
Veel kinderen zijn geen allemansvriendjes; ze sluiten vriendschappen met kinderen waar je 'iets mee deelt'. Kijk maar eens naar je eigen vriendschappen en kennissenkring. Wat bepaalt of je 'iets deelt' met een ander? Dat zijn zaken als interesses en achtergrond. IQ is daarin één factor, niet meer dan dat, maar wel één die via zaken als interesses nogal wat invloed kan hebben.
Je moet daarbij 'vriendschap' en 'normaal sociaal verkeer' niet met elkaar verwarren. Jij kan ook (hoop ik goed omgaan met collega's etc die je niet speciaal aardig vindt, maar waar je nu eenmaal opgescheept zit, net zoals een kind opgescheept zit met klasgenoten. Maar het hoeven niet allemaal je vrienden te zijn.
Tirza G.
24-10-2008 om 20:17
Deborah
Dat is een goeie vraag. Ik las het in Talent, een blad uitgegeven door Van Gorcum, wat zich richt op onderwijs aan HB-ers (ik zit niet in het onderwijs, maar ik vind het wel een aardig blad). Maar ja, om 't kreng nou boven tafel te krijgen is wat anders, dat krijg ik zo snel niet voor elkaar.
Tirza
Tirza G.
24-10-2008 om 20:18
Sancy
Ik denk ook inderdaad dat jouw vrienden heel blij gaan worden van het feit dat ze blijkbaar net zo intelligent zijn als jij. Je bent immers vrienden )
Tirza
Poezie
31-10-2008 om 14:38
Vervelen(d)
Wat mij een beetje tegen de borst stuit is het aanbieden van allerlei dingen om zo'n kind mee te vermaken. Is het niet beter om hem dat zelf te laten verzinnen? (In eerste instantie stierlijk laten vervelen dus..) Als een kind heel slim is komt hij of zij snel genoeg met leuke dingen aanzetten.
Gr. Poezie.
Danni
31-10-2008 om 17:06
Niet helemaal waar poezie
Was het maar zo makkelijk poezie. Zeker op school is het vaak echt een probleem. Mijn dochter verveelde zich te pletter en wilde hele andere dingen doen dan de anderen maar ze moest gewoon mee in het gareel en vooral niet zeuren. Het resultaat was een dwars kind dat iedereen van z'n werk ging zitten houden. Uiteindelijk na veel pushen van mijn kant (en de testuitslag) ging school overstag, door het aanbieden van moeilijker werk en interessantere onderwerpen gaat het nu veel beter.
Poezie
31-10-2008 om 19:37
Genuanceerder
Ik bedoelde de situatie thuis. Op school zijn er wel meer kinderen die zich vervelen/ er niets aan vinden. Bij de meesten is er niets aan de hand, behalve dat ze het gewoon "niet leuk" vinden. Bij enkelen is de leerstof te makkelijk of te moeilijk.
Gr. Poezie.