Interviewvragen voor kind 8 jaar, voor ouders

Voor mij

niet zo'n probleem, mijn zoon weet dit soort dingen al uit zijn babyboek. Dus ik zou het invullen. Wel zou ik willen weten wat ze er mee gaan doen.

Eerst weten

waarvoor dit nodig is. Waarom zou een kind van 8 het waarom moeten weten van een ziekenhuisbevalling?

Is juf misschien zwanger? Dan doen ze wel vaker iets over babies...

De week van de lentekriebels

Geen brief meegekregen vorige week toevallig? Met daarin uitleg over wat er allemaal besproken gaat worden in het kader van de "lentekriebels" (seksuele voorlichting).

Tia

Heel normaal

Juliet Sandra, begrijp ik uit jouw vraag dat je hier moeite mee hebt? Ik vind het echt heel normale vragen. Horen ongetwijfeld bij een les over baby's/menselijke lichaam of wat dan ook maar. Beantwoord ze zoals je vragen van een 8-jarige beantwoordt. Eenvoudig dus. Het gaat natuurlijk helemaal niet om de details, niemand hoeft precies te weten tot hoever je bent ingeknipt en hoeveel hechtingen je had en of je tepelkloven had. 'waarom ziekenhuis'? 'hadden we zo met de dokter afgesproken' of 'het schoot thuis niet op, de dokter in het ziekenhuis ging een handje helpen'. Hartstikke leuke onderwerpen toch om met je kind te bespreken? Het gaat immers om zijn/haar geboorte. Zoek er een babyfoto bij, misschien heb je nog wat andere babyspulletjes liggen, staat het bedje nog ergens of kun je nog wat leuke anekdotes vertellen.

Leuk!

Goh, wat een leuke vragen! Mooi gespreksonderwerp met een 8 jarige.
Het gaat toch niet om de medische details? Maar om een beleving. Mijn kinderen smullen vaak van verhalen over hun geboorte en hele kleine babytijd. Ze vinden het reuze spannend allemaal. En als er dingen zijn die je zelf te precair vindt vertel je ze toch gewoon niet?

Mijn dochter

mijn dochter vindt dit soort verhalen fantastisch. Hoe het was toen ze in mijn buik zat, of ze schopte etc. Zo af en toe komt er weer een nieuwe vraag bij. Het enige dat ze nog niet heeft gevraagd hoe ze nu in die buik kwam en eruit

Enfin, ik zou iets zeggen als: je kwam 10 dagen later dan we dachten. Je vond het nog erg lekker in mama's buik.
En toen werd je thuis geboren. Dat duurde nog even, langer dan iedereen dacht. En je werd om 00.25 uur geboren. Toen was het al maandag. De bevalling was wel even hard werken en we waren reuzeblij toen je er was.

Het gaat volgens mij inderdaad om de beleving en het gevoel en niet om het feit dat de bevalling 10 uur duurde, 4 uur heftige persweeén en 20 hechtingen of zoiets

Vragen beantwoorden geen probleem

Mijn kinderen weten (ja ook op die leeftijd) dat ze allebei een week te laat waren geboren (ze vonden het nog te fijn in mama's buik) en dat ze thuis ter wereld kwamen en ook waar (mijn zoon in bed in de slaapkamer en mijn dochter in de baarkruk in de huiskamer). De een kwam om 11.15 uur 's-ochtends en de andere om 11.15 uur 's-avonds. Papa was erbij, maar hij durfde niet te kijken toen ze eruit kwamen. Daarom knipte mijn halfzus de navelstreng door van mijn dochter. Bij mijn zoon heeft hij het wel zelf gedaan, maar met een afgewend gezicht.. Daar zijn ook foto's van gemaakt, de kamer leek op een verloskamer.. en ze vonden dit heel interessant.
Ook wisten ze op die leeftijd dat ze ontstaan zijn door een zaadje van papa dat bij mama naar binnen is gebracht (niet veel later wisten ze hoe dit naar binnen werd gebracht) en met een eitje van mama samensmolt waardoor zij ontstonden in de buik.
We hebben ook de groeiboekjes van het consultatieburau en de babyboekjes waar de details omtrent de geboorte en babytijd in zijn te vinden.
En dat de bevalling hard werken is en pijn kan doen? Ja dat weten ze wel. Mijn zoon deed er wat langer over om op de wereld te komen dan mijn dochter, zij was er binnen 2 uur! Mijn zoon heeft altijd gezegd dat hij daarom blij is dat hij een jongen is!
Als ze op die leeftijd met zo'n vragenlijstje zouden komen zou ik dit met plezier beantwoorden. Wel zou ik mij afvragen of de school dit onderwerp heeft bedacht of het kind. Is het een speciaal thema ofzo?

Heel pijnlijk!

Ik zou dit zeer vervelend vinden voor mijn dochters om deze vragen te moeten beantwoorden. Zij zijn inmiddels ruim 9 jaar en 14 weken te vroeg geboren, na slechts 26 weken zwangerschap.....geen roze wolk dus, en geen leuk verhaal. Voor henzelf maak ik het vaak mooier, maar erover vertellen in de klas (door hen of door mij) nee, liever niet.....

Nancy

waarom vind je het zo pijnlijk? Door je eigen herinneringen aan deze zeer spannende periode?

En hoe maak je dat 'mooier' dan?

Heb ook een te vroeg geboren dochter, en die weet best dat dat 'geen mooi verhaal' was. Een aantal jaren geleden kreeg ze een jubileumblad van de ver. Ouders van Couveusekinderen in handen, waar ook haar verhaal in staat. Tja, geen mooi verhaal. Maar we zijn bijzonder blij met de (lang niet vanzelfsprekende, daarvan ben ik me zeer bewust!!) goede afloop.

Het is goed dat kinderen weten dat niet altijd alles zoals gepland verloopt in het leven. Niet dat je dat dramatisch moet brengen, houd het eenvoudig, maar het is wel de werkelijkheid. De wereld is veel minder maakbaar dan mensen elkaar soms willen laten geloven...

tonny

Niet vervelend

Ik zou het ook niet vervelend vinden om de vragen te beantwoorden.

Mijn dochter (8) smult van de verhalen rond haar geboorte, vraagt me regelmatig te vertellen hoe het allemaal ging (en 1 van de eerste vragen die ze als 2 jarige stelde toen ik zwanger was van haar inmiddels 5 jarige broertje: ja maar mama HOE komt dat kindje dan in je buik ).

Zoon is ook te vroeg geboren, was erg ziek en het was allemaal kantje-boord. Ook hij weet dit. Weliswaar de afgezwakte versie (je wou er zo graag uit, je was ook wel erg ziek, maar gelukkig konden de dokters je beter maken).

Doordat ik het verhaal rondom de bevalling zo vaak heb kunnen vertellen (en natuurlijk ook door de goede afloop) kan ik daar erg makkelijk over praten!

Marlies

Anders

Het gaat niet om mij, 't heeft zeker 'n plaatsje, maar kinderen willen nu eenmaal niet anders zijn. Als je geboorteverhaal echt heel anders is dan dat van je klasgenootjes dan voel je je dus hierin denk ik wel buiten de groep geplaatst. Eigenlijk zou een geboorteverhaal mooi moeten zijn, dat vindt een kind (en volwassene) fijn om te horen. Ik heb mijn dochters net als Marlies schrijft een afgezwakte versie van het verhaal verteld (t.z.t. vertel ik hen natuurlijk wel alles). Ik heb de nadruk gelegd op de kleine dingetjes die wel fijn waren en die sterk uitvergroot voor hen, zo hebben ze toch een "mooi" verhaal.
Ik vind het zeker goed dat kinderen zich bewust zijn dat niet alles zoals gepland loopt in het leven

Nancy

Nancy, het ís toch een mooi verhaal? Kennelijk heb je een tweeling, twee meiden die veel te vroeg geboren zijn maar het wel gered hebben. Natuurlijk kan het zijn dat er nog grote feiten zijn die je hier niet hebt neergezet, maar als dit inderdaad de rode draad is lijkt het me een prachtig verhaal. Moeizame start, veel problemen, maar mensen om hen heen die heel hard werkten en hoopten dat ze het zouden redden en jawel, kijk 's aan: een tweeling van negen jaar! Het lijkt me dat je dochters zich met dat verhaal beslist niet minder zouden voelen dan hun klasgenoten. Waar het om draait is het gevoel welkom te zijn in de wereld. Dat hebben ze (hopelijk) gemeen met ál hun klasgenootjes. De invulling daarvan, hoe ze ter wereld kwamen en wat er precies omheen gebeurde, is per kind verschillend. Ik kan me ook niet voorstellen dat de hele rest van de klas alleen maar rozegeurgeboortes had...

Wat is het doel?

Moet je kind je deze vragen stellen en gaat de juf dan met de kinderen de antwoorden bespreken? Wat gaat dit dan de juf en de rest van de klas aan?
Of is het doel een gesprek over dit thema tussen ouder en kind te bevorderen?

Alles wordt zo persoonlijk behandeld valt me op; ik erger me daar aan en bovendien brengen ze kinderen die afwijken in een moeilijke situatie.

Maak het niet zo groot

"Alles wordt zo persoonlijk behandeld valt me op; ik erger me daar aan en bovendien brengen ze kinderen die afwijken in een moeilijke situatie."

Volgens mij maak je het allemaal véél groter dan nodig. Wil je dan weer terug naar de saaie en gortdroge lessen? Het is voor onze kids toch juist heel aansprekend als ze de lesstof kunnen betrekken op hun eigen situatie? En nogmaals: het gaat toch niet om allerlei medische of zelfs pijnlijke details? En ik zie die 'moeilijke situatie' helemaal niet. Hoe zie je dat voor je? Dat kinderen elkaar gaan aanspreken op hun lage geboortegewicht ofzo?!

Precies!

Inderdaad! dat is nou net mijn ervaring.
Onlangs in de klas van mijn dochter het thema "familie" behandeld (groep 4, maar ik heb nog meer voobeelden) en ik heb ervaren dat sommige vragen, maar ook sommige antwoorden pijnlijk kunnen zijn en dat kinderen elkaar daarop aanspreken en zelfs aanleiding tot pestgedrag is.
Prima dat zo'n thema aan de orde komt, maar kinderen moeten de ruimte krijgen of ze wel of niet iets willen vertellen over hun persoonlijke situatie.

Nouououou (nancy)

Kinderen onder elkaar gaan elkaar er niet op aanspreken denk ik. Maar persoonlijk zou ik er voor passen om mijn kind als een soort "sneu vogeltje" bestempeld te zien worden door de leerkracht. Dit is een indrukwekkend verhaal en kleurt de mening van de docent. Fijijijjijn. Maar niet heus.

Tirza

Vragen

hoi
als ik de vragen zie dan vind ik het heel eenvoudige, oppervlakkige vragen. Ze kunnen beantwoord worden zonder de ernst van de situatie, de heftigheid van dat moment er in te verwerken. ik begrijp dat het voor enkelen een hele vervelende tijd is geweest maar dat hoeft door deze manier van vragenstellen niet terug te komen als je dat niet wil. Hou het dan oppervlakkig (geboren met x weken, waarom ziekenhuis: omdat je te vroeg bent geboren)

Ik zou het juist leuk vinden dat ze op deze manier er over gaan praten, het is iets 'eigens' wat ze kunnen combineren met wat leren.

Gruffalo

Stel...

Stel dat het een moeilijke tijd was, dan was het toch nog steeds een hele bijzondere tijd met een wonderlijk resultaat? En je kind stelt die vraag - dat had ze ook buiten school om kunnen doen - dan krijgt ze toch ook een eerlijk antwoord maar wel passend bij de leeftijd en niet al te dramatisch? Net zoals je een Jeugdjournaalvraag zou beantwoorden Dat is toch niet zo moeilijk? (ik heb het liever over mijn dramabevalling van mijn kinderen dan om uitleg te geven over het Oostenrijkse kelderdrama?) Volgens mij maken sommigen het veel groter dan het is.

1. Na hoeveel weken ben ik geboren? De een is wat eerder geboren dan de ander, jullie kinderen zijn misschien als eerste geboren. Stoer toch?

2. Waar ben ik geboren (thuis/ziekenhuis) Dit is een echte fifty-fifty vraag, dus ik zie geen pestgedrag.

3.En waarom? Omdat ik nog een beetje te klein was, omdat mijn..... nog niet helemaal goed was, lijkt me nu ook niet zo superspannend.

5.Wat vond je van de bevalling? Tja, ik denk niet dat er veel moeder opschrijven dat het een gezellig klusje was. Je hoeft noemt de vervelende dingen (pijnlijk, spannend) en de positieve (bijzonder, je hebt een wonder gekregen)

6.Was de bevalling moeilijk? Ja, nee, gaat wel. Ik zou invullen "ja, maar het was alle pijn en andere vervelende dingen meer dan waard".

7. Gebeurde het s\'nachts of overdag? Fifty-fifty

8. Wie waren erbij? Er zullen er wel meer zijn waarbij één of meer artsen naast het bed stonden. Er zijn er ook wel meer die met een keizersnede zijn geboren, dus dat lijkt me niet een supervervelende vraag.

9. Hoeveel woog ik en hoe lang was ik? Nou dat lijkt me ook niet zo superspannend. Of moet ik me ook druk maken omdat mijn jochie nu veruit het kleinste mannetje in de klas is en er wordt gemeten tijdens de rekenles.

10.Is er nog iets bijzonders te vertellen? Je bepaalt zelf wat je hier in vult.

Ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal dat je kind 'iets' weet over zijn of haar geboorte. Daar vraagt je kind toch wel eens naar? De oudste weet wel dat het geen pretje was, we maken er nu vaak een dolletje over, hij weet niet alle details en weet ook heel erg goed dat hij alle pijn etc meer dan waard is geweest.

Bovendien..

..zouden mijn kinderen het alleen maar bijzonder vinden als een kind heel vroeg of heel licht was bij de geboorte. Ik zie niet in waarom dat (bij ons op school) een pestonderwerp zou worden...

Ik zou het allemaal niet zo somber inzien, het zijn leuke vragen maar voor alle kinderen geldt dat ze zich er toch weinig bij kunnen voorstellen: de een is geboren na ruim 9 maanden, de ander na 26 weken en de rest er tussenin. De een woog nog geen kilo, de ander meer dan 5. Er is niet zoiets als een 'gemiddelde' bevalling, dus alle kinderen zullen een ander verhaal hebben. Maar de uitkomst is bij iedereen het zelfde: een kind van 8/9 jaar dat met deze vragen thuiskomt.

En nee, ons verhaal is ook geen rozengeur en maneschijn, want ik ben in het ziekenhuis bevallen omdat mijn eerste kind doodgeboren is. Niet leuk, en niet mijn favoriete gespreksonderwerp, maar wel iets wat bij ons hoort en wat de bevallingen van mijn kinderen heeft beïnvloed. Ik zou zo'n vragenlijst dus zeker niet moeilijk of pijnlijk vinden, maar een opening voor mijn kinderen om te praten over iets wat anders eigenlijk nooit ter sprake komt op school!

Jvo

Pestgedrag...

Als zo'n onderwerp aanleiding geeft tot pestgedrag, dan is er wat mij betreft in de grond al iets anders mis.
Anders gezegd: alles kan aanleiding geven tot pestgedrag. Je gezinssituatie, het werk van je ouders en waar je op vakantie bent geweest. Moeten ze het daar dan ook maar niet meer over hebben?
En wat dan te doen met het verschil in haar- en huidskleur, namen, afmetingen, ehm... de straat waar je woont... etc. etc. etc. ??
Kinderen verschillen en kinderen willen erbij horen en kinderen vertonen pestgedrag. Dat is niet te vermijden, dat moet een school hanteren en kinderen moeten ermee leren omgaan.
Verder zou ik het wel altijd prettig vinden om te weten binnen welk kader een dergelijk vragenlijstje meegegeven wordt.
Groeten, Maw.

Pesten

Maw:
"Als zo'n onderwerp aanleiding geeft tot pestgedrag, dan is er wat mij betreft in de grond al iets anders mis."
Dat ben ik met je eens, maar dan moet je deondanks niet de kat op het spek binden.
Ook verder vind ik dat een leerkracht terughoudend moet zijn met dit soort gewroet in het priveleven. Zo zit ook niet elk kind te wachten op een gezellig kringgesprek over de scheiding van papa en mama, inclusief vragen over de nieuwe vriendin, of een beschrijving van de taferelen bij de overdracht.

Kat op het spek

Maar Tinus, in hoeverre is dit onderwerp nou meer spek voor de kat dan 'wat heb je dit weekend gedaan?'
Wat mij betreft is elk huis - tuin - en keukenonderwerp bespreekbaar op school. In groepen waar het pestgedrag zo op de loer ligt, zou ik als leerkracht de gesprekken luchtig houden, of het moet over de omgangsvormen gaan. Dat zou ik zeer serieus bespreken.
Gewroet en doorzagerij vind ik sowieso bij elk onderwerp ongepast. Je zou mogen verwachten dat een leerkracht het goede voorbeeld geeft en interesse niet verwart met nieuwsgierigheid of sensatielust, al weet ik dat het in de praktijk soms anders ligt... helaas.
Groeten, Maw.

Omheen draaien

Maw:
"Maar Tinus, in hoeverre is dit onderwerp nou meer spek voor de kat dan 'wat heb je dit weekend gedaan?'"
Het gaat me even om de vorm; door die specifieke vragen kun je er (als ouder of kind) wat minder omheen draaien.

Ik ken die verhalen ook over scheidingen: Sommige kinderen beginnen er niet over dat die man eigenlijk hun bonusvader is ipv hun biovader.

Past in het thema

In de week van de lentekriebels wordt relationele en seksuele voorlichting gegeven. Daar hoort een dergelijke vragenlijst prima bij. Een kind hoort toch te weten van zijn geboorte. Misschien heb ik gemakkelijk praten omdat het bij ons allemaal volgens het boekje ging, maar zoals al eerder is geopperd; geen enkel kind zit op details van knippen en hechtingen te wachten. Maar dat wordt toch ook niet gevraagd ??
Hou het lekker simpel, ze zijn 8 jaar oud.

Kijk hier voor alle deelnemende scholen, de school van Juliet Sandra zit er vast bij.
http://www.weekvandelentekriebels.nl/ouders/deelnemende_scholen_2009/

Tia

Confronterend

Duidelijk dat jouw school zich niet realiseert dat onschuldig ogende vragen enorme impact kunnen hebben op mensen en ook behoorlijk shockerende antwoorden kunnen opleveren! Bevallingen verlopen nou eenmaal niet altijd vlekkeloos, OOK niet in Nederland en dan is dit vragenlijstje (en de antwoorden daarop) behoorlijk confronterend!

Vanwaar trouwens je vraag? Wat vind je er zelf van?

Ligt het aan mij ? ik snap die overdreven reakties niet

Iedereen is toch geboren ? Op 1 of andere manier? Wat is daar voor geheimzinnigs aan. Zoiets hoort toch niet in de taboe-sfeer ?

En dat het een reden zou geven tot pesten zie ik ook echt helemaal niet. Een kind met
rood haar/sproeten/bril/moedervlekken hou je toch ook niet binnen? Vooruit zeg, vertel je kind gewoon hoe het was, alsof hij/zij dat niet allang weet. Er wordt vast ook over gesproken tijdens feestjes hoe zwaar het was, en wat een ellende het allemaal gaf op die dag, en hoe blij je was dat de baby er eindelijk uit was.....
Dat je kind daar dan in de buurt rondloopt en er echt wel iets van opsteekt wordt vaak niet gerealiseerd. Toch weten ze meer dan je denkt. Praat er gewoon over en maak het wat luchtiger dan het was.

1,5 jaar geleden hebben we de geboorte van enkele kalveren gezien. Prachtig vonden de kinderen het. De grote vraag tijdens de geboorte was : 'ging het bij jou ook zo mama?' Ja hoor, op het touw om de poten na dan...

Ik vind het een leuk thema.

Tia

Ik ook niet

Ik snap het probleem ook niet.
Ten eerste vind ik het een onderwerp waar je gewoon over moet kunnen praten met je kinderen en ik zie daar inderdaad niks raars, geheimzinnigs of vervelends in.
Ten tweede heb je als ouder toch helemaal zelf in de hand wat je verteld en op wat voor manier je dat brengt. Je kan het volgens mij, hoe vervelend het ook was allemaal, volgens mij altijd wel op een mooie en positieve manier vertellen, zonder daarbij niet eerlijk te zijn of van alles weg te laten.
Ook vind ik het helemaal niet raar dat er op scholen aandacht aan word besteed. In het kader van verschillende thema's kan je daar volgens mij op een hele goede en leuke manier van alles mee doen.

Goede afloop

Het lijkt mij ook niet zo erg allemaal, het zijn immers -ondanks wellicht zware bevallingen- allemaal "succesverhalen" - met uiteindelijk goede afloop want de baby is nu een 8 jarig kind?? (uitzonderingen daargelaten als een tweelingbroertje of zusje het niet heeft gered etc.) Tja, het is aan de ouder hoe die het verteld, bepaalde bloederige details laat je toch nog weg voor een 8 jarige?