Is pesten gezond?

Ik denk

Ik denk dat plagen gezond kan zijn,tegen een geintje kunnen enzo, pesten vind ik van een heel andere orde.

Traumatiserend

Echt gepest worden, zoals deze mevrouw beschrijft, één kind waar de hele groep zich tegen kan keren en op uit kan leven, dat is echt traumatiserend. Daar kun je mensen 20, 30 jaar later nog over horen praten (Als kind werd ik vroeger altijd gepest). Dat tekent hun hele leven. Kinderen leren daar ook niets van, hooguit dat ze gaan sublimeren om ergens anders in uit te blinken.
Het kan dan wel veelvoorkomend gedrag zijn, maar het is daarmee geen acceptabel gedrag.

Tsjor

Even het oorspronkelijke artikel lezen

Ik vindt het artikel slecht vertaald en samengevat en de titel is totaal verkeerd gekozen, waarschijnlijk expres om lezers te trekken. Het oorspronkelijke artikel in het engels is een stuk genuanceerder: http://www.spiked-online.com/index.php/essays/article/11654/
Het gaat er helemaal niet over dat pesten gezond zou zijn, maar waarom het zero-tollerance beleid volgens de schrijfster geen goed idee is.
Ten eerste zet de anti-pest industrie een zeer negatief beeld van kinderen neer; als gemene kleine bruten of sla hulpeloze slachtoffertjes. Kindergedrag wordt met argusogen als pestgedrag bekeken en maakt de weg vrij voor steeds meer geregel en interventies van volwassenen.
Steeds meer kindergedrag, roepen, duwen, schelden, negeren, enz. wordt bestempeld als pesten en meer en meer kinderen krijgen het etiket van 'pester' of 'slachtoffer', terwijl veel kinderen eigenlijk afhankelijk van de situatie beide gedragingen vertonen.
Als volwassene is het volstrekt normaal om sommige mensen niet aardig te vinden of te mogen. Voor kinderen geldt hetzelfde, maar zij zijn veel direkter in het uiten hiervan. Vaak wordt door volwassenen gedaan alsof kinderen alleen maar positieve relaties met andere kinderen zouden moeten hebben, terwijl het volstrekt normaal is dat je niet altijd een even goede relatie met een willekeurig andere persoon hebt.
Het uiten van verbale of psychische agressie is niet adnormaal in het groeiproces. Juist een kind wat nooit boos reageert zal later in zijn leven problemen hebben, al is het natuurlijk wel belangrijk dat een kind niet overdreven of zeer vaak agressief is wat kan duiden in beperkte probleem-oplossend vermogen.
De sociale, emotionele en morale ontwikkeling van een individu is een lange hobbelige weg en kinderen moeten leren om zowel als met positieve als met negatieve emoties om te gaan. We kunnen ze niet in een cocon verpakken om ze te beschermen tegen gevoelens van angst, boosheid, verdriet, eenzaamheid, schaamte noch moeten we kinderen het gevoel geven dat het doormaken van deze emoties ze 'voor het leven zal tekenen'. Bovendien moet als een kind door zijn gedrag dit soort gevoelens oproept bij een ander kind niet beiden gelijk worden weggezet als de pester en zijn slachtoffer en ze te indentificeren met hun gedrag en gevoelens.
Het zero-tollerance beleid zorgt ervoor dat kinderen eraan wennen dat iedere keer als ze één van deze gevoelens hebben, die wel gelijk opgelost woorden door een derde (volwassen) partij en dat ze kunnen verwachten dat alle personen die ze in hun leven tegen zullen komen onfeilbare aangenaam en aardig tegen ze zullen zijn. Het is bovendien een oneerlijk beleid omdat die altijd duidelijk is wanneer bepaald gedrag een juiste reactie is op een situatie en wanneer het pesten is. Het werkt slachtofferschap in de hand.
En ook is het niet altijd de oplossing die het kind werkelijk helpt. Veel anti-pest beleid programma's blijken geen effect te hebben en als ze effect hebben kan dat zowel positief (verminderen van pesten) als negatief (vermmerdering van pesten) ten gevolge hebben.
Ze schrijft dat ze met dit artikel niet bedoelt dat ouders en leerkrachten hun rug naar de kinderen moeten draaien en het ze zelf maar moeten laten uitvechten, maar wel dat de werkelijke situatie tussen kinderen even wat ingewikkelder is dat de etikettering van de 'goeden' en de 'slechterikken' zoals anti-pest programma's ons willen laten geloven.
Volgens de schrijfster hebben we de plicht om de jongeren te begeleiden op hun weg naar volwassenheid, maar moeten we hen de kansen die ze nodig hebben om te leren hoe vriendschappen, te maken en te onderhouden, hoe om te gaan met mensen die ze graag mogen alsmede degenen die ze niet mogen, om moeilijke situaties en emoties te hanteren, niet onthouden. En moeten we niet meegaan met de grote grote voorhamer van 'zero tolerance op pesten'. Sommige kinderen hebben in bepaalde gevallen wel bescherming nodig. Maar de meesten hebben baat bij een beetje blootstelling aan de klappen die het leven onvermijdelijk zal leveren.
Aan het eind van het artikel is er dan nog een kadertje wat verwijst naar onderzoeken, waaruit duidelijk blijkt dat pesten of gepest worden NIET gezond is, zoals in de Nederlandse vertaling wordt gesuggereerd:
In een meta-analyse 2010 - dat wil zeggen, een statistische methode voor het beoordelen van een groot aantal bestaande studies - assistent-professor van educatieve psychologie aan de Universiteit van Washington, Clayton Cook, het 'risico van tegenspoed' gevonden bleek groter te zijn voor 'pesters/slachtoffers' (dat wil zeggen, degenen die zowel pesten en gepest werden) dan voor ofwel 'pestkoppen' of 'slachtoffers'. Degenen die betrokken zijn bij pesten - als 'slachtoffer', 'pestkoppen' of 'pesters/slachtoffers' - zijn geneigd om 'minder probleemoplossende vaardigheden' te ontwikkelen dan kinderen die niet betrokken zijn bij pesten. Zij vonden ook verschillen tussen de groepen: 'pestkoppen' liepen meer risico op 'slechte academische prestaties' en 'het hebben van negatieve houdingen en opvattingen over anderen', 'slachtoffers' liepen meer risico op 'bezit van negatieve houdingen en overtuigingen over zichzelf' , terwijl het zijn van een 'pestkop/slachtoffer' werd geassocieerd met het hebben van de meest ernstige problemen in de sociale competentie van alle groepen'
Groeten Primavera

Uitvechten

Laat ze het dan in ieder geval verbaal uitvechten. En niet zoals bij dochter gebeurde door haar van de trap te duwen, haar op te wachten na school om in elkaar te slaan, haar spullen stuk te maken, haar lootje met Sinterklaas verscheuren zodat zij de enige was zonder pakje en zo kan ik nog uren doorgaan. Ruzie is alleen nuttig als de partijen gelijkwaardig zijn. Dat alle kinderen brute apen zouden zijn is natuurlijk onzin, maar er zitten er tussen die ik beter niet voor mijn wielen kan krijgen.