Juf is negatief (sorry lang)
Zoon zit in groep 3 en heeft 2 keurige raporten imiddels gehad. Beoordeling op de vakken tussen de voldoende en goed, niets mis mee dus zou je zeggen.....helaas....vanaf het moment heeft juf een zeer negatieve houding ten opzichte van zoon. Hij doet nooit wat goed lijkt het. De ene week is zijn lezen niet goed, terwijk ik zelf leesmoeder ben in zijn klas en dus de beoordelingen zie die altijd goed zijn en hij thuis elke dag leest uit boeken die hij op school qua niveau in groep 5 krijgt. De andere week is hij vreselijk on-hygienisch en als ik door vraag blijkt hij 1x zijn handen niet goed te hebben gewassen na verven waardoor hij een water/verfspoor achter liet. Zo kan ik dus even doorgaan. Vandaag haalde ik hem op uit de gymzaal en de juf zei keihard tegen hem "ga jij je moeder nog even vertellen dat je niet kan rekenen en dat je moet oefenen thuis omdat je een onvoldoende had". Kind kwam heel bedust aanlopen en vertelde het me. Ik stond op ontploffen! Alle kinderen erbij, alle ouders. HOE geef je een kind zelfvertrouwen! Nu is dat ook het meeste waar ik problemen mee heb....kind ontwikkeld snel faalangst, kan enorm zenuwachtig worden van dit soort druk. De laatste weken thuis niet te genieten, luistert slecht en....plast weer in zijn bed. Nu waren we daar thuis al mee bezig (is erg gevoellig voor complimenten) maar vandaag....kunnen we weer van voor af aan beginnen. Ik ben naar de juf gelopen en heb haar gevraagt of zedit soort dingen voortaan niet zo publiekelijk wil zeggen. Haar reactie was "och, nou er waren 4 kinderen met een onvoldoende en zo doen wij dat nu eenmaal". Ik heb haar gezegt dat ik dit geen normale gang van zaken vind en heb haar vriendelijk verzocht om een volgende keer rekening te houden met een kind zijn gevoelens en waarom juist hij dan weer de gene is die er aan herinnert moet worden (hij vereld namelijk altijd alles) en niet de andere 3 kids met een onvoldoende. Daar reageerde ze verder niet op en zou, als ik dat zo op prijs stelde, rekenin houden met gevoelens...dit zei ze terwijl ze ongeveer weg liep van me. Ik ben er dus klaar mee, maar......weet eigenlijk niet goed wat ik moet doen. Stap ik in dit geval naar de vertrouwens persoon op school of probeerik toch nog maar met de juf te praten (iets wat ik al meerdere malen heb gedaan). Ze heeft gewoon niet door dat dit negatieve gedoe zijn weerslag heeft op zoon, ze wuift dit in ieder geval compleet weg....
Kortom...wat zouden jullie doen? (en bdankt voor het luisteren, moest het ook even van mij afschrijven....)
Vertrouwenspersoon
Je bent al een paar keer bij de juf geweest, die luistert niet en is zelfs onfatsoenlijk. Ik zou naar de vertrouwenspersoon toegaan.
Wij hebben een nare tijd gehad met een soortgelijke juf (het klinkt als haar tweelingzus, die van ons gaf les aan groep 5). Dit soort geintjes is inderdaad funest voor het zelfvertrouwen van een kind.
Vertrouwens persoon
dank jullie voor de reactie's.
Kobalt, zijn jullie in gesprek gegaan met een vertouwens peroon? En hoe reageerde de juf naderhand op jullie kind? Ik ben namelijk aan de ene kant ook bang dat het alleen maar erger wordt van haar kant af gezien.
Drommels, dat is dus juist het "grappige", kind heeft nergens een achterstand in. Rapport absoluut netjes. Net rekensommen met hem gedaan die hij volgens de juf niet zou kunnen en....foutloos en zonder moeite. Dan kan ik er verder toch niets mee? Tuurlijk heb ik getracht uit te leggen dat sommige mensen anders over omen dan dat wij dat zouden doen, maar onrechtvaardig kan ik hem niet uitleggen omdat ik enkel kan zeggen wat de juf zegt, juist omdat hij thuis alles "volgens het boekje" doet. Ook met lezen een paar weken terug (goed op zijn rapport overigens), ik oefen thuis maar ontdek gewoon geen fouten (ook niet tijdens het leesuurtje wat ik doe op school).
Net vertelde hij me dat als hij een fout maakt de juf zijn schriftje op zijn tafeltje gooit me de woorden "je hebt alweer fouten". We hebben saampjes wat dingetjes besproken en hij zegt "mama, het maakt toch niet uit hoe ik het doe, want ik doe het nooit goed voor de juf dus waarom zou ik dan mijn best doen".....ik heb me groot gehouden, maar toen manief thuis kwam even heel hard gehuild. Dit kan toch niet de bedoeling zijn he....
Neem ons niet als voorbeeld
Wij hebben het helemaal verkeerd gedaan. We hebben veel en veel te lang geprobeerd om met de juf in gesprek te gaan. Ook met de directrice erbij, en dan zou het weer goed gaan. En dan was het even later weer mis. Het was echt een drama, die juf keek zo negatief naar onze zoon, dat hij zichzelf negatief ging gedragen, en de vicieuze cirkel was rond.
Wij hebben het te lang aangezien, zijn niet naar de vertrouwenspersoon gegaan en waren op een gegeven moment genoodzaakt om onze zoon bij deze juf uit de klas te halen. Echt dramatisch slecht is het voor hem geweest en ik baal er nu nog van, dat ik deze juf steeds weer opnieuw mijn vertrouwen heb geschonken en onze zoon steeds weer opnieuw die klas in heb gestuurd.
Dus neem ons niet als voorbeeld. Ga je naast je kind staan en kom voor hem op. Kinderen zijn weerloos in de klas. De leerkracht heeft een verschrikkelijk grote macht en invloed op het zelfbeeld van kinderen.
100%mama
Quote van jou(w zoon) : "mama, het maakt toch niet uit hoe ik het doe, want ik doe het nooit goed voor de juf dus waarom zou ik dan mijn best doen"
Letterlijk de woorden van mijn zoon in groep 4. Die er in de weken en maanden daarna compleet aan onderdoor ging, omdat ook wij - net als Kobalt - te lang doorgingen met praten met juf. En omdat we te lang dachten dat we het schooljaar wel konden uitzingen. Ik neem het mezelf nog kwalijk dat we niet eerder ingegrepen hebben. Een leerkracht kan een kind maken of breken, weet ik nu. Zoon is héél diep geweest, heeft er héél lang over gedaan om weer wat zelfvertrouwen terug te krijgen, en krijgt nu - in groep 8 van een andere school - nog steeds letterlijk buikpijn als hij aan de mogelijkheid denkt haar ooit nog weer voor de klas te krijgen....
Dus 100%mama : ga er wat aan doen !!! Via vertrouwenspersoon, via directeur, via wie-dan-ook die invloed kan uitoefenen. Ik wens jouw kind niet toe zo diep te gaan als de mijne !!
Martine
P.S. haar voornaam begint toevallig toch niet met een T, wel ?
Hier ook...
Onze zoon zat in groep 1/2 met een juf die niks met 'm kon. Alles wat hij thuis kon (hij liep behoorlijk voor), liet hij op school niet zien. Elke dag ging hij met buikpijn naar school. Maar de juf zag het niet en ontkende dat daar een probleem zat. Zij vond dat wij het arme kind niet zo moesten pushen. We hebben zo een jaar lang geprobeerd met gesprekken door te dringen, maar dat is nooit gelukt. Ook gesprekken met de schoolleiding leverde niets op, behalve begrip. Maar daarmee veranderde er niets voor ons kind.
Op een gegeven moment kwam hij thuis met dat hij van z'n juf moest zeggen dat het zijn schuld was dat hij niet naar groep 3 mocht... Die dag hebben we 'm thuisgehouden en niet meer terug laten gaan naar deze juf. We hebben 'm naar een andere school laten overstappen en daar is hij enorm opgebloeid. Hier trof hij juffen die geloofden in wat hij kan en hem stimuleerden om over z'n faalangst heen te stappen. En dat is behoorlijk goed gelukt: inmiddels heeft hij zelfs een klas overgeslagen!
Mijn advies: probeer met de schoolleiding in gesprek te komen, verandert er niets: wegwezen!
Dank julie...
voor even het hart onder de riem.....
Ik kan idd de gesprekken nog voor mij halen incl data aangezien ik de afspraken op de wc kalender schijf 
.
Nadat ik dit gelezen heb heb ik een mail gemaakt naar school met het verzoek tot een spoed afspraak (directeur is vrijdag afwezig, maar zo heb ik even het gevoel een begin te hebben gemaakt) met hem. Hij moet nog 10 weken naar school, maar ik kan hem niet 10 weken ZO naar school sturen.
Vanuit ons gezien is het vooral de onmacht omdat wij niet in staat zijn (tenminste zo voelt het) voor hem op te komen. Zoon is absoluut slim en wil heel graag, maar voor hem houd het allemaal een beetje op. Gisteren via rekenweb sommen gemaakt....hij scoort boven gemiddeld dus WAT hij kan niet rekenen. Ik denk dat de juf te veel druk op hem legt, hij zenuwachtig gaat worden waarna de juf daarna weer een reden heeft hem uit te foeteren. Wij willen vooral dat hij lekker in zijn vel zit zonder druk op hem te leggen. Hij kan het, hij wil het dus ik zie niet in waaom ik dan meer van hem zou moeten willen verlangen.
Volgend jaar zal hij niet deze juf krijgen gelukkig. De school is verder goed en zoals wij het graag willen, het probleem is echt de juf. Uiteraard als wij er niet uitkomen met de leiding gaan we ons beraden of we hem volgend jaar niet beter naar een andee school kunnen brengen, maar heel eerlijk liever niet. School ligt op hink stap sprong afstand, alle vriendjes uit de straat en buurt zitten hier en de volgende school is gelijk een stuk verder weg. Ik hoop voor nu dat ik snel antwoord en een gesprek ga krijgen....zeker na de heftige huilbui van zoon omdat hij nu bang is dat WIJ boos zijn op hem. Gelukkig is die lucht geklaard, maar tjee, mijn hart doet echt pijn hoor.....
Belangrijk
Wat denk ik het belangrijkste is nu, op dit moment: Vertel hem en straal naar hem uit dat jullie het hem niet verwijten, dat het aan de juf ligt. Laat hem zien dat je opkomt voor hem, waar hij bij is. Voor zijn zelfvertrouwen is het zo belangrijk dat hij dat weet!
Hebben
weg gelukkig gedaan en absoluut vanuit het hart hem verteld, hij weet dit ook wel, maar wil aan de andere kant de juf heel erg pleasen om maar in een goed blaadje te komen. Ik heb hem tussen de middag verteld dat hij gewoon lekker zichzelf moet zijn omdat die "zichzelf" super leuk is. En als de juf die niet leuk vind heeft ze pech. Wordt vervolgt dus.....
Wat vreselijk
wat een herkenbaar verhaal. Lijkt wel de juf van mijn oudste (nu groep 4) toen hij in groep 3 zat. Dat soort dingen zei ze letterlijk tegen mijn zoon die ook nog eens vanwege ADHD enorme concentratie problemen had. Ze heeft hem de grond in geboord en zijn zelfvertrouwen naar de maan geholpen. En als ik dan dit lees over jouw zoon denk ik, ach wat enorm zielig voor hem.
Wat zijn de vooruitzichten van je zoon? Zijn andere leraren ook zo of is zij een uitzondering.
Wat ik gedaan heb vorig jaar is eigenlijk met zoon het jaar uitgezeten en wel meerdere maken gesprekken gehad dat het niet de manier was, maar altijd had zij gelijk en had zoon het gedaan. Zij is nu de juf van mijn andere zoon in groep 2 en ik kan intussen haar bloed wel drinken.
Maar goed, het gaat om jouw situatie. Ik zou het aankaarten bij de ib-er, directeur en anders bij een onderwijsconsulente oid, want het kan gewoon echt niet, wat zij doet.
wrs val ik in herhaling, maar ik lees je draadje nu pas, en voel weer zo die verontwaardiging opkomen die ik voelde vorig jaar, dat ik meteen moet reageren.
Een hart onder je riem
Ik weet hoe veel pijn en verdriet het in je hart kan veroorzaken als juf de gebruiksaanwijzing van je kind maar niet kan of wil zien. Zelfs niet als je zo helder mogelijk probeert te verwoorden hoe gevoelig je kind reageert en hoe faal angstig hij er zelfs van wordt.
Wat ons heeft geholpen is het volgende: leer de gebruiksaanwijzing van juf kennen. Dit is een variant van een advies dat ik hier ooit eens op dit forum heb gelezen en bij ons wonderbaarlijk heeft gewerkt.
Ga nogmaals met juf in gesprek, maar laat alle emotie thuis. Dat uit je alleen bij vrienden of hier op het forum! Neem bij voorkeur je partner mee en houdt het heel concreet en gepast vriendelijk. Vraag zo neutraal mogelijk waar het volgens juf mis gaat met rekenen en taal. Onhygienisch en handen niet gewassen? Tuuuurlijk moet hij dat doen en fijn dat juf daarop wijst! Hum veel en vat samen waar volgens haar het probleem ligt. Vraag, vraag, en blijf vragen wat zij denkt dat er nodig is. Ga hier niet tegen in, maar buig mee zoals het riet in de wind. Het doel van dit gesprek is dat alle (on)bewuste frustatie van juf tav jouw kind er eerst uit moet.
Werk van uit het gezamenlijk belang en geef haar het gevoel dat je veel waarde hecht aan haar deskundigheid op reken- en taalgebied. Complimenteer haar waar het enigszins mogelijk is. Wordt niet emotioneel en verwijs niet meer naar emotionele zaken of naar het negatieve effect wat haar gedrag op jou kind heeft. Dat maakt zaken vaak alleen maar erger bij dit soort juffen.
Mijn man kon na enkele van dit ‘soort’ gesprekken lezen en schrijven met deze juf. Het effect daarvan was dat juf kind door een andere bril ging zien. Kind was volgens haar zo in positieve zin verandert.. (jaja, dat waren momenten dat ik mijn tong moest afbijten). Er was wel een positieve wending in het verhaal gekomen. (Wij als ouders kregen door dat juf moeite had met ‘slimme gevoelige’ kinderen).
Vandaar uit ging het al snel fundamenteel beter met oudste. Hij begreep aanvankelijk niet zo waarom het nu wel ‘goed’ was etc. etc.
Sindsdien staat er ook JK (Juf-kunde) MK (Meester-kunde) en nu in het VO DK (Docentkunde) op zijn programma. De “gebruiksaanwijzingen’ van je juffen en meesters leren kennen. Niet slimmer willen lijken als meester X, niet mooier kunnen tekenen dan juf Y, maar bij meester Z kun je gewoon jezelf zijn, die vindt het super als je weer wat hebt uitgevonden.
Echt, het werkt maar je moet het wel kunnen opbrengen. Zeker als je net zo als ik aanhanger bent van de open- en eerlijke gespreksvoeringsmoraal. Mijn man kostte dit veel minder moeite wellicht vanwege zijn meer zakelijke en resultaatgerichte benadering.
Ik heb destijds meerdere ouders het hogerop zien zoeken. Dit kost heel veel energie en het resultaat was vaak mager. De grondhouding van zo’n juf tav je kind verander je er namelijk niet mee. Men trok het dan niet meer en uiteindelijk werd er voor een andere school gekozen.
Ik wens je veel sterke en wijsheid toe!
Gatver
Wat een rotsituatie zeg! Ik denk dat Anneloes wel een punt heeft - zo heb ik 't ook gedaan met een moeilijk communicerende crèchejuf. Maar het is niet makkelijk om je kritiek in te slikken; je eerste instinct is voor je kind opkomen.
Toch denk ik dat je ook met de directeur moet praten. Die moet, mijns inziens, toch ook weten hoe die juf met kinderen omgaat. Dat kan toch niet? Je gaat je echt afvragen waarom zo iemand in het onderwijs werkt...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Dank maar
helaas hebben we de tijd van "luchtige" gesprekken in haar voordeel achter de rug. Ik ben absoluut geen type om gelijk in de aanval te gaan dus ben wat dat betreft ook altijd rustig met haar gaan praten en te hren wat zij te zeggen had en heb haar nooit direct mijn mening verteld. Meer getracht het zij het links om, zij het rechts om als we er maar samen komen gesprekken te voeren. Het werkt niet, ze blijft star en bljft zoon het gevoel geven vrij weinig te kunnen. Zo langzaam aan verteld zoon ons ook wat meer en daar zijn we behoorlijk van geschokken (en voel ik mij weer sh*t at ik het niet heb gezien....). Ze gooit bijvoorbeeld zijn schriftje op zijn tafeltje als hij fouten heeft en zegt daarbij "WEER fouten he, ga maar weer over doen"....
Onder andere die woorden en handelingen geven mij nu het punt : dit moet klaar zijn en wel NU. Kind gaat er aan onderdoor en dat laat ik niet gebeuren. Zeker nu we ook weten (via intern) dat de juf "bekend" staat als iemand die een behoorlijk starre houding tov een kind kan hebben en eigenijk altijd bij kinderen die eigenlijk....gewoon goed presteren en waarmee niets mis is wat school prestatie's betreft.....
Woensdag afwachtend dus.....
Hoe
is het gegaan?
Ik begrijp wel wat je bedoeld. Misschien is een 2-sporen beleid in deze nog de meest wijze oplossing.
Op zich
is het een heel fijn gesprek geweest waarbij ik precies zoals ik het wilde heb kunnen verwoorden wat er volgens ons nu aan de hand is. Ik heb het gevoel in ieder geval dat er voor het eerst geluisterd en erkend is. De vertrouwens persoon raad ons aan om direct na de vakantie een gesprek aan te gaan (volgens protocol) en wat we nu verwoord hebben trachten over te brengen op zijn juf. Mocht dat geen bevredigend gesprek zijn dan volgt diezelfde week een gesprek met EN ons EN de juf EN de vertrouwens persoon EN de directeur. Ze wil er gezien het aantal weken school haast achter hebben zodat ook de laatste weken nog leuk zijn voor hem en hij niet met lood in zijn schoenen naar school hoeft.
Ik hoop heel erg, ook voor zoon, dat het gesprek, waarbij we melden dat we bij de vertrouwens persoon zijn geweest om zo te laten merken dat we "er klaar mee zijn" goed verloopt en dat ze "inziet" dat we een serieus probleem hebben die we samen moeten zien op te lossen. Aan de en kant heb ik geen fluit zin om nog met dat mens te praten, aan de andere kant hoop ik dat het nu serieus genomen wordt door haar. Wordt vervolgt dus na de vakantie! Voor nu......2 weken rust!
