Met mijn handen in het haar! Dochter doodongelukkig op school (2 havo).

Amsterdamse

Ik bedoel met "aansluiting" dat het zou kunnen dat kinderen op het VMBO (gemiddeld genomen) minder serieus over school en leren denken dan Havoleerlingen. Ik weet niet of dat is, maar kan me zoiets wel voorstellen en dat lijkt me dan demotiverend als je zelf wel serieus met school wilt omgaan. Van VWO naar Havo schijnt dat (gemiddeld genomen) echt wel een verschil te zijn (heb ik gehoord, weet niet of dat gemiddeld genomen klopt).

Inderdaad overige interesses kunnen door alle schoolniveaus heenlopen, daar zei ik ook niets over.

Wil40

Ik bedoelde nu, dec in de tweede havo, overstappen naar een andere 2 havo klas. Mocht het dan nog steeds niet lukken, dan na de zomer over naar 3
VMBO.

Gezien de hele situatie, vooral de stress waar dochter van TS onder lijdt, lijkt mij de stap naar VMBO prematuur.

Eerst zorgen dat ze beter in haar vel komt te zitten sociaal.
En checken waar het met de toetsen (en het leren) mis gaat.

Ik zou de toetsen echt gaan analyseren. En ook wat en hoe ze leert.

wil40

In een klas zitten waarin je door alle meisjes genegeerd wordt en soms zelfs getreiterd, lijkt mij een zeer schadelijke omgeving. Het is gewoon een pestomgeving.

Daar zou n.m.m. als eerste wat aan gedaan moeten worden. Dat is mijn stelling: haar schoolresultaten lijden (denk ik) erg daaronder.

Dus: met school bespreken hoe ze daar iets aan kunnen doen. Misschien inderdaad huisarts of schoolconsulent (weet iemand of die in zo'n situatie kan helpen?) inschakelen om meer duidelijkheid en hulp te krijgen.

En n.m.m. moet ze dus wel naar een andere klas en wel zo snel mogelijk (als er door gesprekken van mentor etc niet snel iets verandert in die klas). Ik weet niet waarom school overstap naar een andere klas niet wil. Misschien moet TS duidelijker over het pestgedag van de klasgenoten praten en dat evt na het gesprek ook schriftelijk bevestigen om de school op haar verantwoordelijkheid te wijzen.

Daarnaast kan analyseren van toetsen en leerwijze etc nog nuttig zijn, maar het zou zomaar kunnen dat als het pesten stopt en dochter weer lekkerder in haar vel zit, de toetsresultaten weer beter worden.

Reactie

@ Flanagan, het is niet zo dat ze geen letter op papier krijgt doordat ze ongelukkig is met haar schoolsituatie. Ook toen het wel goed ging (voorgaande jaren) Had ze moeite met dingen uit haar hoofd leren. Op het VWO waren er meer inzichtsvragen en lag het tempo (brugklas) nog een stuk lager. Natuurlijk heeft haar gevoel wel weerslag op haar prestaties, maar in de basis gaat het daar al niet goed.
Er is helaas geen vrije school hier in de omgeving, dus dat is geen optie.

@Lynn, zie mijn bericht aan Flanagan, ik denk zeker dat haar gevoel invloed heeft op haar prestaties, maar er spelen ook andere dingen die ik niet mag negeren. Vorig jaar heeft zij een test gedaan om de intrinsieke vaardigheden te testen, daarbij scoorde zij heel matig. Ook dat speelt mee in mijn overweging.

@Anoniem, mijn dochter staat voor 5 van de 9 leervakken een onvoldoende en voor de rest een krappe voldoende. Ook als ik de woordjes overhoor, kent ze ze niet. Laatst heeft ze uren zitten leren voor een hoofdstuk geschiedenis, en toen mijn man haar ging overhoren bleek dat ze geen idee had van wat het belangrijkste was uit de tekst, ze had enkel heel veel details geleerd, maar zag niet de verbanden tussen de belangrijkste gebeurtenissen. Mijn man heeft dat toen opnieuw woordelijk helemaal uitgelegd en toen bleef het beter hangen, maar wij waren verbaasd dat ze dat zelf helemaal niet zag. Ik weet niet of afstromind DE oplossing is, maar deze situatie is ondraaglijk voor haar om langer vol te houden op beide gebieden.

@ Drietje, ze heeft vorig jaar ook een test gehad waarbij haar intrinsieke vaardigheden getoetst zijn, hieruit bleek dat ze heel slecht is in analyseren en matig scoorde op tal van dingen meer, het gaat helaas niet alleen om IQ, ook om de Havo te halen is er meer nodig dan een hoog IQ, ook al zou ze een hoog IQ hebben, als ze het moeilijk vindt om dingen op te slaan en daar heel veel tijd voor nodig heeft, ook dan kan ze de Havo niet halen. Ik heb het gisteren wel even overwogen maar dit te gaan doen kost heel veel tijd, en veel van haar energie, en dat zijn 2 dingen die ik op dit moment niet heb. Mijn grootste zorg is nu dat het zo slecht gaat doordat deze dingen zo lang hebben gespeeld, ik moet eerst de situatie doorbreken om haar beter te laten voelen.

Tango, ik heb mijn dochter als sinds donderdag thuis. We hebben al voor het weekend gezegd dat ze deze week niet naar school gaat. Ik zag gisteren dat ze ook echt tot rust kwam en zelfs weer een paar grapjes maakten, het haalt echt de druk wat van de ketel af voor haar. Maandag hebben we het gesprek, tot en met maandag blijft ze sowieso thuis, afhankelijk waar het gesprek op uit draait en hoe het met haar gaat, gaan we daarna verdere stappen bepalen. Ik vind het ook niet normaal hoor, 7 toetsen in één week. De docenten stemmen onvoldoende op elkaar af, dat is op elke school anders. Dat is wel een van de punten die ik morgen wil bespreken. Op deze school zijn ook oudere jaars die jongere kinderen helpen in bepaalde vakken, daar zit wel een prijskaartje aan van 5 euro per uur. Geen probleem zou je denken, maar het probleem is dat mijn dochter voor 5 vakken dik onvoldoende staat, en al zo gespannen is en te weinig tijd heeft om haar huiswerk al af te krijgen, dat ik niet weet waar ze deze tijd (en energie) op dit moment nog vandaan moet halen, ik denk dat het haar gemoedstoestand op dit moment niet goed zal doen. Bovendien is het zo dat zij de talen wel begrijpt maar dat het voor haar te veel is om alle woorden uit haar hoofd te leren (het zijn er echt heel veel). Een medestudent kan haar dat ook niet sneller laten leren. Doordat ze vorig jaar hele andere methodes kreeg voor Frans en Engels, loopt ze ook ver achter wat het nog vervelender maakt. Vooral bij Frans heeft ze vorig jaar geen theorie gehad, alleen maar praten in de praktijk (aparte methode) Daar loopt ze nu volledig vast in.

Je schrijft: ook voor havo heeft ze meer nodig dan een hoog IQ. Dat bedoel ik precies: voor tl geldt dat namelijk precies hetzelfde. Ook daar moet je woordjes leren en teksten begrijpen. Je loopt dus het risico dat op tl precies hetzelfde gebeurt. En dan? Ik zou ook de bestaande situatie doorbreken door alle druk van school te halen. Meteen. Dat geeft je de tijd en ruimte om te kijken wat er echt aan de hand is. Automatiseringsproblemen en problemen om hoofd- en bijzaken te scheiden kunnen veroorzaakt worden door een (leer)stoornis. Door op een bepaalde manier te leren leren kun je dit tackelen. Je kunt dan de juiste begeleiding inschakelen. Ik ben een beetje bang dat je door nu afstromen gewoon weer in dezelfde problemen belandt. En dan?

In de praktijk nu niet mogelijk

@ Drietje, wat bedoel je concreet met de druk van school te halen?
Dat ze weg moet uit deze situatie is duidelijk, maar ik heb geen andere keuze.
Ik kan haar onmogelijk lange tijd thuis houden, terug deze klas in is sociaal gezien geen optie en een andere HAVO klas wil school niet.
Een andere school gaat niet als school dat tegenhoudt met tegenwerking (ze werken samen met deze andere school en zullen het advies van de school waar ze nu opzit volgen) en de school die nog overblijft, daar wil mijn dochter perse niet naar toe.. Bovendien heb ik geen idee waar te beginnen, de tijd tikt door en aan het eind van het jaar worden àlle cijfers bekeken en daar het gemiddelde uit getrokken om de overgangsnorm te bepalen, dan belandt ze met deze lijst sowieso toch op het VMBO, zeker als ze de komende tijd veel minder gaat doen is dat straks al helemaal niet meer in te halen. De normen zijn heel streng en daar wijken ze niet van af.

In de theorie klinkt wat je zegt allemaal heel aannemelijk, en logisch, maar in de praktijk moet er NU iets veranderen, ik zou niet weten hoe ik dat moet combineren met een onderzoek.

ALs ze op VMBO-t zit, heeft ze in elk geval minder woordjes per keer en ligt het tempo een stuk lager, daar is ze op dit moment bij gebaat.
Ik zeg niet dat dan alle problemen dan meteen zijn opgelost, en ik heb geen garanties. Anderzijds is niet geschoten is altijd mis, en ze kan altijd met een jaar extra de HAVO alsnog halen als ze dat wil. Ik heb met de kindren op de basisschool eerder gewisselt omdat een andere dochetr met autisme daar te weinig aandacht kreeg, waardoor ze vast liep (groep 3) en dat bleek een goeden schot in de roos. Daar ging het meteen goed, en alle problemen waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik hoop dit ook voor haar zo op te kunnen lossen. We kunnen vanuit VMBO altijd verder gaan onderzoeken, maar het gaat er nu om, welke kleur we morgen in het gesprek gaan kiezen. Als school niet mee wil werken aan de afstoom, dan hebben we geen andere keuze als naar de school te stappen waar ze niet naar toe wil, maar in die klas laten is gewoon de slechtste optie.
Ik ken mijn dochter en heb haar de laatste maanden zien werken. Ik heb er vertrouwen in dat VMBO wel lukt. Ik weet uit ervaring het verschil tussen MAVO en HAVO, ik heb zelf van beide een diploma en heb het vertrouwen in dat ze dat kan.
Sociaal ligt natuurlijk lastiger, maar dat is in een andere HAVO klas ook zo.

Oeps

Sorry voor de spelfouten en dubbele woorden, iets te snel getypt

Bijles

Ik snap jouw twijfel over bijles hoor. Maar ik denk dat de bijles/huiswerkbegeleiding niet zozeer moet gaan om alle vakken nu bij te spijkeren, maar om haar manier van leren te verbeteren. Je zou kunnen beginnen met bijv. 1 taal en 1 zaakvak. En dan inderdaad doen zoals jouw man gedaan heeft. Eerst de stof samen doornemen, dan vragen erover stellen etc. En bij talen zoeken naar een methode waarop de de woordjes e.d. er wel in krijgt. Woordjes leren werkt vaak niet als je er te kort van tevoren mee begint. Je moet ze een aantal keer herhalen. Tenminste dat is hier de ervaring. Beter een aantal keer kort leren, dan 1 keer lang.
Verder zou ik voor nu het gesprek met school afwachten. Is je dochter erbij morgen? Succes! Laat je weten hoe het ging?

Een andere mogelijkheid

Zojuist vertelde mijn dochter dat er binnen school een mogelijkheid is tot extra ondersteuning en begeleiding, ze had er nog niet eerder over nagedacht maar er is een jongen in haar klas die daar vaak naar toe gaat, en dan niet in de les is (dit hoor ik ook voor het eerst) na even googelen op de site van de school vond ik op de volgende informatie:

"Hoe kunnen we ondersteunen als het even niet lukt?

Wat wilt u het liefst wanneer het om de school van uw kind gaat?
Waarschijnlijk dat uw zoon of dochter via de eerste klas zonder problemen doorstroomt naar de examenklas en daar het diploma haalt. Dat hij in de tussenliggende tijd de nodige kennis opdoet en op een goede manier leert leren. Dat er een vervolgopleiding naar wens wordt gekozen en het liefst op een zodanige manier dat er óók nog plezier is.
Toch kan het gebeuren dat er in de tijd op het XXXXX een periode is, waarin het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Het kan zijn, dat uw zoon of dochter met een probleem zit. Misschien zit de leerling “gewoon” een tijdje niet lekker in zijn vel; misschien wordt hij of zij gepest; misschien is er in de thuissituatie iets waar de leerling mee zit; misschien ….. vul maar in! Het is dan goed om te weten, dat er in zo’n geval extra steun, extra ondersteuning mogelijk is...!

Hoe kan uw zoon of dochter een beroep doen op extra ondersteuning?

Binnen het XXXXX is de mentor het eerste aanspreekpunt. De leerling kan met de mentor zijn problemen bespreken. Dat zal in veel gevallen al kunnen helpen. Kunnen ze samen geen goede oplossing vinden, dan zijn er nog andere mensen op het XXXXX die extra ondersteuning kunnen bieden. Op XXXXX werken verschillende ondersteuningsmedewerkers, met elk een eigen kwaliteit. Zij zijn altijd bereid om te helpen of door te verwijzen.

Hoe ziet die extra ondersteuning eruit?

Extra ondersteuning kan bestaan uit gesprekken met uw zoon of dochter, uit trainingen om vaardigheden te versterken (denk hierbij aan faalangstreductietraining, sociale vaardighedentraining, weerbaarheidstraining) of uit ondersteuning van de mentor om samen te werken aan een oplossing voor het probleem.

Tevens biedt het ondersteuningsteam de mogelijkheid voor SPOP. Dit is een intensieve begeleiding waarbij zowel de mentor, het ondersteuningsteam en ouders actief betrokken worden om de leerling zo goed mogelijk te helpen, bijvoorbeeld bij plannen en organiseren.

Ook zijn er orthopedagogen van het BCO werkzaam(Begeleiding Centrum Onderwijs en Onderwijsadvies). Deze orthopedagogen helpen ons mee om hulpvragen in kaart te brengen en om mee te zoeken naar adviezen en oplossingen.

Klinkt wel goed, al vrees wel dat ze daarna weer in dezelfde situatie zal komen als ze daarna weer terug in de klas komt, bovendien lost dit het probleem dat ze geen aansluiting heeft en genegeerd wordt niet op, in de pauzes is ze dan ook weer alleen. Zelfs al zou ze het hiermee met hakken over de sloot halen, als ze dan 3 Havo niet haalt, kan ze geen kant meer op.. dus ik heb ook mijn twijfels.. het is wel het overwegen waard, ook omdat ze in dat geval wel uit de omgeving wordt gehaald.

Instromers

Instromers in een klas zullen het altijd moeilijk hebben als het gaat om aansluiting vinden. Zeker als ze zelf onzeker is daarover, dat straal je uit en een klas is dan genadeloos.
Je dochter zal daarmee moeten leren omgaan en kiezen voor zichzelf, wat wil jij, waarom zit jij op school, wat is voor jou belangrijk.
Daarnaast zou het goed zijn als ze andere ervaringen opdeed in de sociale omgang. Voor mijn dochter was het bijbaantje daarom belangrijk: met de meeste collega's kon ze goed omgaan en ze werd zeker gewaardeerd. Voordeel is ook dat er dan ook oudere mensen zijn die niet puberaal reageren.
Een sportclub of anderszins iets is daarvoor ook goed.
Misschien is het goed om het te ontkoppelen: leren op school, sociale vaardigheden elders buiten school.

Tsjor

Begeleiding

Ik denk ook dat die begeleiding op school goed kan zijn. Maar dan moet je wel de mentor mee krijgen. En als die zegt dat dit zo'n sociale klas is, vraag ik me dat af. Is er een zorgcoordinator o.i.d. die je bij het gesprek kan vragen, of een leerjaarbegeleider of hoe dat op jullie school ook mag heten?
Hopelijk zit er iemand bij dit gesprek die iets kan vertellen over deze begeleiding.

Begeleiding via school...

De intensiteit en het resultaat daarvan zal per school verschillen. Hier betekende het in de praktijk iedere week een kwartiertje met de mentor die een blik op de agenda van zoon wierp en vroeg wanneer het werkstuk klaar was...
Verder zat zoon gewoon in de lessen.

Zoon zat toen al bij huiswerkbegeleiding buiten school. Niet om het niveau op te krikken maar puur voor de planning en herhaling. Ook vond hij het daar gezellig en thuis was er ook meer rust. Als hij thuis kwam was zijn huiswerk grotendeels af. Lange dagen en vermoeiend, zeker, maar minder stress dan thuis hopeloos boven het bureau.
De hulp was duur, maar voor ons betaalbaar. Ik zou dat thuis ook gekund hebben maar zoon stond daar niet voor open. Het gaf ook irritatie wederzijds.

Vraag zeker na op school wat voor hulp zij kunnen bieden. En let op wat er van de beloftes in de praktijk terecht komt... Je moet overal zelf achteraan en proberen de lijnen kort te houden.

zou ze niet gewoon add ofzo hebben

ik zeg het wat simpel, maar als ze zoveel moeite doet en jullie ook dan ga je toch een diagnose traject in?
ik zou het zeker combineren met een uitgebreide persoonlijkheids test, dus verdeeld over 2 of 3 dagdelen, zodat ze - na een week rustig bijkomen thuis - dat met aandacht kan doen.

Als ze op die manier beoordeeld wordt kun je in ieder geval verder met de uitslag. Of ze scoort hoog op de 'vinkjes' en/of er komt wellicht een bijzondere uitslag uit de deeltesten, dan 'rolt' er een diagnose uit. Dan zijn er diverse mogelijkheden vanaf dat punt waar je dan ook weer met elkaar over kunt praten.
Of ze scoort op bepaalde punten wel opvallen, op andere niet. Ook dat kan aanknopingspunten bieden.

ik zou echt even niet met goedbedoelde schoolondersteuning beginnen. Jij hebt haar zelf al begeleid, dus je ziet best wel wat ze doet en dat zal echt niet altijd vreselijk ineffecient zijn. Het zal onmacht zijn, maar welke onmacht wil je weten.

Ziekmelden, goed testbureau zoeken en een diagnosetraject via vrijgevestigde psychiater opstarten.
Deze periode in de tweede is zo cruciaal - die mag je niet 'verpesten' door haar nog weer te laten afstromen. Daar schiet ze niets mee op en help je haar niet mee.

gr Angela

Leren

Urenlang leren is echt niet nuttig. Je hersenen hebben tijd nodig om nieuwe stof te verwerken, als er dan nog meer bij komt wordt dat gewoon niet opgeslagen. Korte tijd leren (20 minuten) en daarna even iets anders doen werkt beter.

Tsjor

Medeleven

Dag Erna,

Ik wil je even laten weten dat ik met je meeleef. Mijn kind heeft ook serieuze problemen (gehad). Problemen waarbij het niet duidelijk was hoe deze op te lossen. Allerlei adviezen, allerlei mogelijkheden. En wat kies je dan? Wat doe je dan?

Je weet niet of je het goed gaat doen. Je weet wel dat je van je kind houdt. Jouw dochter zal dat ook weten. Jullie komen er wel.
Wat mij een goed gevoel gaf, was dat in de moeilijke tijden onze verhouding goed bleef. Samen probeerden we het goede te doen. Waar andere ouders/kind misschien ruzie zouden krijgen, konden wij het goed bespreken.

Ook jij krijgt veel tegenstrijdige adviezen. Lees ze, en haal er uit wat je denkt wat voor jullie werkt. Volgens mij heb je daar zelf al een beeld bij (afstromen, andere klas). Is dat het goede? Dat ga je ondervinden.
Bleek dat niet goed? Dan openen zich vast andere wegen.
Is dat fijn? Nee, maar dit komt op je pad, en jullie gaan dat pad samen bewandelen. Ik vond het fijn dat mijn kind en ik dat in goede harmonie konden doen, daar haalde ik in moeilijke tijden energie en moed uit. We zijn er nog niet (ik wil er niet te veel over zeggen), maar ik snap jouw zorgen.

Ik hoop dat je morgen een constructief gesprek zult hebben!

Boekje

Vreemd,

dat school zelf niet met die begeleiding en steun kwam aanzetten.
Misschien hadden ze het gevoel dat jullie je kind daar ook wilden weg halen.
Geef ikn gesprek aan dat jullie wel tevreden zijn me de begeleiding en zorg die de school biedt en dat jullie van harte hopen dat zijn vruchten gaat afwerpen. Een schoolhoudt niet van klagende ouders, wel van meedenkende ouders om zo op één lijn te komen en te blijven.
.

Fijn,

dat je dochter ziet dat nog meer leerlingen met afgestemde begeleiding, geholpen worden. Dat verlaagd de drempel en de druk.

Reactie

@ BOekje, Dank je wel Boekje, een hele fijne reactie om even te lezen.
Je hebt gelijk ondanks dit alles is onze band heel goed, ze voelt zich veilig bij ons en durft alles te vertellen. Ze vertrouwt ook op ons en thuis gaat het verder heel goed. Dat is ontzettend veel waard. Verder is het een hele lieve meid, er zijn zoveel dingen die wel goed gaan dat je dat soms wel eens vergeet. Ze is op dit moment heel kwetsbaar en ik ben blij dat ik een veilig vangnet kan bieden.
Het is inderdaad altijd op een forum, zoveel mensen zoveel meningen. Maar het is inderdaad mijn kind, ik ken de situatie en haar door en door, een ander bekijkt het vanuit zijn/haar visie, mogelijkheden en ervaringen. Dat is fijn omdat je soms dingen leest en ziet waar ik zelf nog niet aan gedacht heb, die ondersteuning heb ik nu ook nodig. Anderzijds is het soms ook verwarrend omdat ik zo graag een weg in wil waardoor alles aannemelijk klinkt. Ik blijf in deze dus heel erg bij mijn gevoel. Dat laat me niet in de steek en heeft me bij een ander kind waarbij in het verleden veel meer problemen waren (baby die zich niet ontwikkelde) heel goed verder geholpen. Ook daar stonden tientallen mensen (artsen, pedagogen etc) om heen en boden hulp, wisten het allemaal beter, maar niet allemaal even efficiënt. Ik heb zoveel paden bewandeld toen die op een dood spoor uitliepen. Pas toen ik op mijn gevoel ging vertrouwen en koos wat goed voelde ging mijn dochtertje met sprongen vooruit. Als je ziet waar ze vandaan komt en waar ze nu staat, dan mogen wij ontzettend trots zijn dat we altijd ons gevoel gevolgd hebben. Nu bij mijn andere dochter doe ik dat ook '

Tjor, klop mijn dochter leert ook nooit langer dan 20 minuten achter elkaar, volgens haar mentor zouden 3 x 20 minuten voldoende moeten zijn om iets uit haar hoofd te leren, mijn dochter leert echter voor toetsen wel 8x 20 mintuen en heeft dan nog een onvoldoende.

Angela, zo simpel ligt het niet, het voelt niet ok, om haar daar ook nog mee te belasten en ik geloof niet dat dat de uitkomst gaat bieden en haar verder gaat helpen (zie ook mijn reactie aan boekje).

Flanagan, school is lang afwachtend geweest, toen ik half september en oktober aan de bel trok dat het niet goed ging, dachten zij dat het een wen fase betrof, in hun ogen moest ze gewoon wennen aan de nieuwe klas en vakmethodes en zou het wel goed komen, de eerste cijfers moest ik ook niet te serieus nemen.. het eerste rapport ook niet. Pas na 2 maanden kon er een gesprek komen, alles heeft heel lang geduurd. Zij weten dat wij tevreden zijn (ik heb expres nooit anders geuit omdat ik het constructief aan wil pakken). Wij hebben nooit geklaagd, integendeel, wij hebben achteraf eigenlijk te lang door laten sudderen omdat we hoopten dat zij gelijk hadden.

Verbaasd

Ik vind het vreemd dat er zo veel wordt geadviseerd haar maar te laten testen. Dus een kind dat onder de maat scoort daar is altijd iets mee aan de hand?
Als alle kinderen met slechte cijfers een persoonlijkheidstest moeten ondergaan dan zitten alle wachtkamers van psychiaters vol. De maatschappij is momenteel zo prestatie gericht, alles moet lukken, lukt het niet dan heeft het vast een 'speciale reden' en moet het onderzocht worden, stempels worden geplakt etc. Ik wil gewoon dat mijn kind het red en gelukkig wordt. Ze is ontzettend lief en sociaal, heeft hele goede kwaliteiten maar ook haar zwakheden (net als iedereen!). Ik wil me richten op wat wel lukt en het luchtig houden, de druk van de ketel halen en verder ondersteunen en haar het idee geven dat ze de moeite waard is, en dat het fantastisch is wat wel lukt, niet verder afbreken met diagnoses en punten om over te praten en aan te werken.Is dat zo raar? Het is een kind dat graag doet, heel hoog scoort op vakken als tekenen, techniek, handvaardigheid en dol is op anderen helpen en met een groot gevoel voor humor. Ze heeft haar kwaliteiten, ze komt er wel, ik weet alleen even niet hoe, maar niet door haar verder te verzwakken en te belasten met testen. Ze voelt zich nu al zo falen t.o.v. haar klasgenoten, terwijl ze zo uitblinkt op andere gebieden, ik wil daar de nadruk op leggen,niet op wat niet lukt. Duidelijker kan ik het niet zeggen.

Tips

Andere tips en ideeën blijven welkom hoor!

juist daarom

om even een lans te breken voor testen: jij probeert door haar naar een lager niveau te laten gaan, het makkelijker te maken.
Wat ik beweer - zonder enige kennis van haar etc. dus het is echt niets waard alleen een gezichtspunt - dat zij altijd zichzelf mee zal nemen en dat je haar juist een plezier doet door haar met professionals te laten kijken naar haar persoonlijkheid, naar wat haar moeilijk afgaat en wat haar makkelijk afgaat.
Als jij blijft denken dat testen gaat om stickers plakken, dan vind ik dat een erg negatieve kijk.
ik denk dat jij met je idee: ik wil gewoon dat ze het redt en dat ze gelukkig is, veel meer druk op haar legt in plaats van dat je haar helpt om zichzelf beter te leren kennen. Als met professionals praten, testen en daarover praten 'afbreken' is dan begrijp je echt niet wat het is om het gevoel te hebben wat zij wellihcht heeft: hoe komt het dat ik zo hard mijn best doe, en ik kan toch niet wat ik wil? Als je haar op korte termijn wil helpen dan laat je haar max 1.5 uur huiswerk per dag maken. Of gewoon even niet. Even rust in de tent, lekker paar dagen uitslapen thuis en vanaf dat moment een maximale huiswerkinspanning instellen zodat ze ook aan andere dingen toekomt.
Zo creeer je ook ruimte in haar 'schema' en in haar 'geest' waardoor ze misschien van een afstandje kan kijken naar wat ze doet, waarom etc. Ik denk dat dat namelijk heel waardevol is.
En met een diagnosetraject doe je niets anders dan een vorm te geven aan het - met haar - kijken naar hoe zij is op dit moment, waar zitten de ups en dowsn.
gr Angela

Angela

Bedankt voor je reactie. Je bedoelt het vast goed, met de intentie mijn dochter te willen helpen. Het is fijn dat je die moeite neemt te reageren, maar wat je zegt klopt niet. Je hebt gelijk, je kent haar inderdaad niet, en weet ook niet hoe zij zich voelt, zeker niet beter dan dat ik dat doe, en dat kan ook niet, niet uit enkele stukken tekst
Ik ben zeker niet tegen testen in het algemeen (heb ik ook niet geschreven) en zie dat ook zeker niet altijd als afbreken, maar wel in het geval van mijn dochter, NU op dit moment. Ik ken daarin mijn dochter , en wil dat niet steeds verdedigen en uitleggen, dat is zinloos (blijkt ook). Gezien ik veel heb aan andere ideeën en steun heb aan andere berichten n.a.v. mijn vraag, hoop ik meer respons te krijgen op ander gebied. Toch bedankt.

Wat ze misschien wel leuk vindt.

Ik ben toen eens met mijn zoon testjes gaan doen op internet. Nee, geen iq of schoolse vaardigheden. Maar...beroepstesten, het leven na school, wat wil en kan je worden met jou positieve kwaliteiten?

Jouw dochter komt bijvoorbeeld uit op activiteitenbegeleidster bij ouderen. (Past bij haar kwaliteiten) Wat is dat? Wat moet ik daarvoor kunnen? Welk diploma heb ik nodig?

Nou, je T diploma halen binnen 2 jaar en dan kan je naar....klik!
Dat ziet er leuk uit! Nou, dan gaan we volgend jaar eens kijken op die school.
Welke kwaliteiten heeft ze nog meer, welke vakken gaan wel goed, hebben haar interesse? Wat kan je daarmee?
Misschien niet nu. Eerst wat meer antwoorden tijdens de gesprekken op school. Maar langzaam proberen schoolse zaken weer een wat positievere draai te geven. Ze is nog zo jong, ze beseft niet dat haar hele toekomst nog open ligt. Logisch, als dingen al langere tijd niet lukken ga je erg aan jezelf twijfelen. Je wordt erg onzeker, wat niet nodig is.

Naar de scouting, bak samen een taart en pieker zelf nog wat voort. Vertel mij wat, slapeloze nachten.

Erna,

Ik bedoelde niet dat jij in de post klagend over komt maar dat een school daar wel gevoelig voor is.maar zo te lezen, pas je daar voor op.

Het is soms ook heel energievretend als de opleiding van je kind niet vanzelf gaat. je houdt haar in de gaten. Let op dat jezelf ook niet te veel ballen in de lucht gaat houden, met name in deze drukke maand.

Hoe kom je daar nu bij?

Waar haal je uit dat testen bedoeld is om de prestaties te verhogen? Jeetje, zo heb ik het zelf nog nooit bekeken. Jij schrijft over een ongelukkig kind, dat geen aansluiting heeft, zeer verdrietig en paniekerig is, bijna overspannen raakt en in 1 jaar tijd van redelijke cijfers op het vwo afzakt naar veel onvoldoendes op de havo. De cijfers zijn denk ik het kleinste probleem dat ze heeft. Ik zie in wat jij schrijft een kind met problemen die verder reiken dan niveau. En dus zou ik dat laten onderzoeken. Want ALS de problemen niet worden veroorzaakt door niveau, dan heeft ze die ook op TL en waar eindigt het dan? Door de oplossing die je zelf geeft, afstromen, leg je juist de focus op de cijfers alsof dat het enige probleem is. Misschien is dat zo, maar uit jouw beschrijving haal ik iets anders.

Wel testen : om de handleiding te vernieuwen

He, wat zal jouw dochter zich naar voelen. Ze wil zo graag, het lukt niet en het komt er al helemaal niet uit: sociaal in de klas niet, en haar resultaten ook niet. Omdat ik in je verhaal iets van mijn zoon herken, wil ik je de volgende overweging meegeven:

Het is natuurlijk fijn dat ze met jou kan praten, maar ik denk dat je nog iets meer kunt luisteren. Niet alleen naar je eigen gevoel (want dat dat je in het verleden geholpen heeft is super), maar ook naar wat je dochter zegt en doet. Als ik het verhaal lees zit ze nu totaal niet lekker in haar vel, en dat wordt alleen maar erger. ZOals iemand anders al zegt: als jouw hoofd vol zit met gedoe op je werk (of met je dochter), lukt het je ook niet om te presteren. Vraag aan iedereen die ooit een burnout heeft gehad: Als je net bent omgevallen, is het lezen van de Viva al een opgave, laat staan dat je in staat bent om een mooi boek te lezen. Of woordjes te onthouden. Dat je moeder dan ook nog, met alle beste bedoelingen, zegt dat je moet afstromen, helpt niet - want dan voel je je nog meer falen. En misschien is het wel beter voor haar om een lager niveau te doen, maar ik zou eerst een paar andere stappen nemen.

Namelijk toch onderzoek: ik zou haar meenemen naar de huisarts. Kan hij inschatten hoe het nu met haar gaat, en inderdaad doorverwijzen naar een psycholoog oid. Niet om haar iQ te bepalen en op basis daarvan te weten wat ze aan school 'had moeten kunnen doen' . Wel als hulp bij het bepalen van haar handleiding en haar te helpen zich beter te voelen. En ja, die handleiding komt soms met een stempeltje, maar die kan ook echt helpen. Zo kwamen wij er bij zoonlief pas op zijn 14e achter dat hij ADD had. Toen was hij al afgestroomd van VWO naar HAVO, scoorde alleen maar onvoldoendes en had ondertussen ook nog een depressie opgelopen. Doordat we toen van artsen, ondersteuners en psychologen een betere handleiding kregen die school ook is gaan gebruiken, heeft het kind er toen weer zin in gekregen. En nee, automatiseren heeft hij nooit geleerd, woordjes stampen vindt hij nog steeds onzin, maar we (school en wij) hebben vanaf dat moment wel ervoor kunnen zorgen dat hij beter in zijn vel kwam. En goh, de resultaten werden daar ook beter van.

Wat je dan met school bespreekt? Dat het niet goed gaat met je dochter, je je zorgen maakt en je hulptroepen inschakelt. Want nee, blijven zitten is geen standaard, maar als jullie open zijn is er vaak wel een mentor/zorgcoordinator of afdelingsdirecteur te vinden die alsnog met je meedenkt. Ik zou de cijfers nu even minder belangrijk maken, totdat je dochter beter in haar vel zit, en dat wel met school afstemmen.
In ons geval: Wij kozen ervoor meteen openheid te geven over hoe het met hem ging. En ineens gingen er deuren open (geen gedoe meer over huiswerk, hij mocht de rustruimte gebruiken, zijn cijfers werden in geval van onvoldoende niet meer in de klas genoemd, enz.). We hebben op dat moment afgesproken dat resultaten even geen onderwerp van gesprek waren en dat we het blijven zitten of overgaan wel aan het einde van het jaar zouden zien. Eerste prioriteit voor ons: kind beter in zijn vel laten zitten.
Om het verhaal over zoon af te maken: hij is uiteindelijk bevorderd doordat de mentor en afdelingsdirecteur hem een bespreekgeval maakten. 1 taaldocent was het er niet mee eens, de rest vond dat hij gewoon in het volgende jaar thuishoorde. Waarna hij zijn HAVO in 1 keer heeft afgemaakt...

Dus, als je dit een te lang verhaal vindt om te lezen, dan is de korte en strenge samenvatting: afstromen is pas het laatste, probeer eerst te ontdekken wat er met haar aan de hand is. En staar je niet blind op de oplossing die je zelf hebt bedacht, want die focust zich nou net iets te veel op alleen maar haar cijfers.