Miriam vraagje over cito en alternatief rapport

Spraakverwarring

In het onderwijs slingeren er voortdurend allerlei termen slordig rond. De een gebruikt het voor dit, de ander voor dat. Ik weet dus niet zeker of de juf hetzelfde bedoelt als dit http://schoolaanzet.nl/attachments/session=cloud_mmbase+2276270/101122_Handreiking_Alternatief_leerlingrapport_(site)_(1).pdf;jsessionid=3364FD92E4B71FC71B628BA4E220889E
Deze rapportagevorm zet de vorderingen van de leerling af tegen het aantal maanden onderwijs. Ja, kind is blijven zitten en scoort voor de groep wel goed, maar heeft wel 10 maanden meer onderwijs gehad. De vorderingen van het kind zijn dus minder groot dan standaard is (standaard wordt dat niveau behaald bij 10 maanden minder onderwijs). De conclusie kan zijn dat het een leerling is die langzaam leert.
Wat deze rapportage beoogt is het bij kunnen stellen van het aanbod. Stel een leerling vordert in 20 maanden maar 10 maanden, dan stem je daarop het aanbod af: de het leerdoel voor over 10 maanden, wordt de standaard die voor 5 maanden geldt.
Dat is het uitgangspunt.
Groet,
Miriam Lavell (onthoudt zich vooralsnog en knarsetandend -zie je wel- van commentaar)

Groeicurve

Pelle:"Als school wil dat jouw kind scoort op dezelfde manier als leeftijdsgenootjes die niet waren blijven zitten moet school geen enkel kind laten zitten."
Ja en nee. Dat 'alternatief rapport' heeft de pretentie eenzelfde soort meting te zijn als de groeicurve van het cb. Je meet en constateert dat het kind op boven of onder de gemiddelde curve zit. Vervolgens wordt de groei blijvend met die curve vergelijken, niet om te eisen dat dat kind gemiddeld even groot wordt, maar om in feite een nieuwe curve vast te leggen. Eentje waarvan wel een soort van evenredigheid verwacht wordt (kind groeit x % per jaar).
Ik krijg de indruk dat de school/leerkracht dat niet begrijpt.
Ondertussen is dit rapport wel waar we landelijk naar toe gaan. Voor jouw kind geldt dus óók dat het in feite wordt afgemeten aan de gemiddelde vordering van kinderen die niet zijn blijven zitten. De achterstand met die curve is groot. Het is overduidelijk een achterstandskind. Volgende vraag is dan of het zich wel binnen de eigen curve goed ontwikkelt.
Het is een onderliggende strategie die niet pas waar wordt als iemand het alternatief rapport erbij pakt. Het is altijd waar (het strategisch theoretisch model impliceert het), maar het wordt zichtbaar en concreet zodra dat rapport erbij wordt gepakt.
En dan is het niet meer geheim.
De kwestie is vooral dat deze rapportagevorm in complete tegenspraak is met wat scholen al jaren communiceren over zittenblijven: kind hoeft dan niet meer op de tenen en; kijk aan zeg, wat het leuk scoort.
In die strategie is de achterstand steeds verstopt gebleken en heeft zittenblijven er zelfs vaak uitgezien als een voorsprong op de klas krijgen (al is het maar even). Een schijnvoorsprong natuurlijk.
Vergelijkend met groeicurve van het cb werkt zittenblijven zo: Kind komt te weinig aan. Oke, we doen alsof het jonger is (past bij het gewicht in de curve). We geven het dus _minder_ te eten, zodat kind weer in de curve past.
Dat is wat de rapportagevorm openbaart. En daarmee wordt vanzelf duidelijk dat zittenblijven niet de oplossing is. Maar het zal nog wel even duren voordat dat doordringt.
Pham, heeft de school voor jouw kinderen een ontwikkelingsperspectief gemaakt? (dat is die groeicurve).
Groet,
Miriam Lavell

Neem het zelf in de hand

Pham, je zoon is geen uitzondering
Het bezwaar tegen dat alternatieve rapport (en de theorie erachter) is dat het doet alsof kinderen zich cognitief net zo ontwikkelen als in gewicht (gestage procentuele groei). En dat is helemaal niet zo. Het is juist veel gewoner dat kinderen zich grillig ontwikkelen.
Hoe dan ook: het lijkt me volstrekt duidelijk dat je aan school en de schoolse indicatoren niet zoveel hebt. Ga daarom af op je eigen indicatoren. Die zijn wat lastiger in een rapportje te vatten, maar je weet en ziet het wel.
Je ziet je zoon vanzelf preciezer worden, breder geïnteresseerd raken, zelf andere woorden ontdekken, geduld hebben, meer begrijpen van films en spelletjes, zich groter voelen en gedragen in gezelschap.
Kortom: je ziet een opgaande lijn.
Die zichtbare lijn kan bijzonder afwijken van wat men op school van hem ziet. Hij kan in die lijn zelfs de indruk wekken juist ver voor te liggen op leeftijdgenoten, en toch tegelijkertijd een zittenblijver zijn.
Ik zou als ik jou was de school laten voor wat ie is en met hem zelf aan de slag gaan. Ook met lezen, schrijven en rekenen.
Daar hoef je geen lesboeken voor te kopen. Spelletjes doen is al belangrijk. Pelle heeft de links paraat. Praat erover met je zoon. Leg uit dat de school individuele kinderen niet begrijpt. Dat het niet aan hem ligt, maar aan school. Leg uit dat jullie samen op zoek gaan naar wat hij kan en naar wat nog beter kan.
Van school zal hij die aanpak niet krijgen.
Pham:"De juf blijft erbij dat zoon 1½ achter ligt en komt met vraag om dyslexie onderzoek. Nu had ik dat gevoel al langer, maar dat is een ander verhaal. "
Dat moet je maar doen inderdaad. Maar wacht het niet af. Heeft hij een leesprobleem? Weet je wat het probleem precies is? Gaat het over leestempo of accuratesse? Spelling?
Het is niet onmogelijk dat je zoon gewoon alleen maar in verwarring is over wat de school op onderdelen van hem wil. Dat samen dingen doen voor hem openbaart hoe hij het werk zelf in de hand kan nemen.
Groet,
Miriam Lavell

Pham

Ik ben dan wel geen Miriam, maar wie weet kan ik ook een bijdrage leveren.

Je zoon is blijven zitten. Het zou dus ietwat oenig zijn om te verwachten dat hij gorep 5 stof beheerst, die hij nog niet heeft gehad. Dus vaak worden de Citotoetsen anders geinterpreteerd. Bij lezen wordt vaak wel doorgeteld, bij rekenen niet. Dus daar kan die achterstand vandaan komen.

School en jullie vermoeden nu dyslexie. Typisch voor dyslectische kinderen is dat ze bij de DMT lager scoren dan de AVI. Dyslexie beinvloedt ook het rekenen. Rekeninzicht is vaak voldoende, automatiseren (dus de kleine optelsommetjes) is vaak een drama. En onze orthopedagoog zei dat pieken en dalen bij dyslectische kinderen horen.

Wel zou ik willen weten of het een hoge of een lage C en een hoge of een lage D is. Een hoge C betekent net iets onder gemiddeld, een lage D betekent bijna bij de laagste 25% behorend.

Pham

Bij vermoeden gewoon laten testen op dyslexie. Zo snel mogelijk. Liefst nog in de zomervakantie! Als ik het zo lees wordt het vergoedt (dan is het wel weer handig dat ze aanhouden dat hij eigenlijk E5 zou moeten zitten).

Ik zou echter niet via school laten doen, maar zelf een psycholoog-orthopedagoog in de arm nemen. Dan houdt je het zelf in de hand en kun je de orthopedagoog ook meenemen naar gesprekken met school waarbij zij-hij de vervelende boodschappen mededeelt.

Oefenen: Het moet leuk blijven (maar het moet hier wel gewoon iedere dag (365 dagen per jaar) een kwartier, ik vergelijk het altijd met tandenpoetsen, niet vreselijk leuk maar je houdt er ook geen jeugdtrauma aan over). Leesplezier is ontzettend belangrijk. Donald Duck Jr. en Dolfje Weerwolfje hebben mijn zoon leren lezen. Boek uit, nieuwe boek lag al klaar! Donald Duck is ook prima!

Succeservaring is het allerbelangrijkste. Pak in ieder geval een boek wat hij leuk vindt. Als je samenleest mag dat best een paar niveau's hoger liggen. Kijk wat je zoon het fijnst vindt: jij voorlezen-hij nalezen, samen lezen (jij zachtjes, hij harder), om-en-om-lezen (jij één zin, hij één zin of per alinea, bladzijde). Kind mag gewoon ook nog spellend lezen 'hu...tten..bouw...feest'. Als je er niet uitkomt, meteen voorzeggen. Niet letten op foutjes die er niet toe doen (de en het verwisselen). Veel complimenten; dat moeilijke woord heb je supergoed gelezen, wat mooi op toon, etc. Ik beloon altijd met een flink stuk voorlezen.
Google eens op 'ralfi lezen'. Dit gebruiken Remedial Teachers vaak. Kun je prima thuis doen. Misschien niet echt iets voor vakantie.

Begrijpend lezen -> als technisch lezen beter gaat, gaat begrijpend lezen vaak ook beter.

Rekenen -> orthopedagoog/psycholoog kijkt of er ook automatiseringsproblemen zijn. Hier zou ik nu nog niet heel erg veel mee doen.

DMT -> Onze orthopedagoog vind de DMT totaal niet belangrijk.

Complimenteren bij oefenen, o zo belangrijk!

Hoi Pham,

Ik sluit me aan bij Chippie. Snel laten testen, maar en hoe dan ook oefenen. Chipppie geeft al hele goede tips.
Daar wil ik nog aan toevoegen hoe ontzettend belangrijk het is om positief te complimenteren.
Mijn kinderen bakten er echt heel weinig van en de frustratie is dan enorm. Het viel mij pas op toen ik er op werd gewezen door de dyslexiebegeleider dat je geneigd bent om een kind te verbeteren met "nee" boodschappen. Bijvoorbeeld: "Nee, er staat muis niet huis".
Ik heb toen geleerd om mee te wijzen bij het hardop lezen. Als een woord er niet goed uitkomt, laat dan je vinger stilstaan bij dat woord. Je kind herstelt de fout en dan kun jij zeggen: Goed gedaan! Het is een klein verschil maar het helpt enorm goed.
Ook als je de oefensessie afsluit, altijd positief afsluiten. Ik moest echt zoeken, want ze konden er echt niets van. Maar dan kun je altijd nog zeggen, Goed gewerkt!
Het lijken kleine dingen, maar het maakte bij ons echt een heel verschil. De boeken vlogen niet meer door de kamer. Bij oudste waren we er eigenlijk te laat bij, maar jongste heeft van de positieve benadering enorm geprofiteerd. Hij heeft ondanks jarenlange extra oefenen om een flinke AVI achterstand weg te werken een positief gevoel gehouden bij lezen. Hij heeft in groep 7 uiteindelijk AVI UIT gehaald, (op aantal fouten, niet op tempo, vanwege dyslexieverklaring) maar al die tijd heeft hij er een goed gevoel bij gehouden. Ook over zichzelf en dat is zo belangrijk!
Oudste daarentegen heeft zoveel schade opgelopen in de eerste jaren klungelen op de basisschool, met al die jaren de boodschap om zijn oren: Nee, nee, nee, niet goed, niet snel genoeg, dat maak je nooit meer goed.
Dus oefenen idd elke dag en blijf positief naar je kind!

Pham

Ik sluit me helemaal aan bij Elisa. Hier vlogen vorig jaar ook de boeken door de kamer en nu 'vocht' hij gisteren met zijn broertje om een boek van de bibliotheek.

Dyslectische kinderen worden altijd geconfronteerd met wat ze niet kunnen. Moeilijk leren lezen staat vaak nog synoniem met 'dom'. Ontzettend onterecht dus.

Hier heeft de uitslag van de test heel veel goeds gedaan. Eindelijk snapte hij waarom hij zo veel moeite moest doen voor lezen en zo weinig vooruit ging. Hij begreep ook dat hij moet blijven oefenen.

Maar vanaf dat moment werd oefenen steeds minder een probleem. Voor de test liet ik eens achteloos vallen (toen hij iets opzocht over Einstein) dat Einstein pas leerde lezen toen hij 8 was. Dat heeft heel veel indruk gemaakt (misschien juist wel omdat ik het zo bewust 'achteloos' zei).

En thuis doen wij niet aan AVI-lezen. Hij leest dus een moeilijk boek boven zijn technische leesniveau. Dat is prima.

Chippie en anderen

Hier was zoon destijds eind groep zeven zó blij en opgelucht dat hij dyslectie bleek te hebben. Jarenlang bestempeld met lui en ongeinteresseerd. Nee, hij keek gewoon bergenhoog op tegen een iets langere tekst en lezen vond hij niks omdat het hem niet goed afging, niet omdat hij daar te lui voor was.

Je zag 'm groeien na die uitslag. En nu in de brugklas gaat 't 'm best allemaal redelijk af, stimuleren en prijzen werkt zó veel beter dan alleen maar snauwen dat iemand dom of lui is.

Groetjes,
Wilma (durft nog niet al te enthousiast te zijn, want zoon is nú de cijfers van de proefwerkweek halen )

En wilma?

Hoe waren de cijfers van de proefwerkweek?

Pham

Een afspraak kun je natuurlijk alvast plannen. Hier deden we het onderzoek ook voordat school een lijst had ingevuld (wij hebben onderzoek in eerste instantie zelf betaald). De test verandert er niet door. De uitslag ook niet.