Opmerking dochter

Wat had je gewild?

Dat leerkrachten geschikte leermiddelen niet gebruiken omdat ze ook op internet te vinden zijn? Zitten leerkrachten op school om te leren zelfstandig leermiddelen te maken?

Ik snap best dat de tegenstelling je dochter opgevallen is. En dat ze iets erover zegt snap ik ook. Misschien moeten jullie wel nog een beetje werken aan je toon, want zoals zij nu de boodschap heeft geformuleerd kan ik me voorstellen dat leerkrachten er aanstoot aan nemen.

Mooie opdracht voor dochter

Leg uit (in je eigen woorden) waarom leraren wel lesmateriaal 1 op 1 van internet mogen halen, maar leerlingen niet 1 op 1 de antwoorden.

(er is namelijk een relevant verschil).

Toch wel..

..'n groot verschil. Leraren mogen namelijk ook teksten uit boeken 1 op 1 overnemen, en ze mogen spieken bij andere leraren wat die voor opdrachten geven. De leraar is namelijk niet op school om zelf iets te leren en hoeft dus ook niet zelf het wiel opnieuw uit te vinden voor zulke opdrachten. Van leerlingen wordt natuurlijk iets heel anders verwacht.

Ik vind het niet gek dat ze hierop is aangesproken (zeker als ze het exact zo heeft verwoord als in jouw berichtje).

Ik snap niet waarom een leraar een opdracht niet letterlijk van internet zou mogen halen. Daar zijn gewoon speciale sites voor. Als jouw dochter het verschil tussen het internet gebruikt van een leraar en dat van een leerling niet begrijpt heeft ze nog veel te leren.
Ik zou me denk ik ook storen aan een opmerking van je dochter zoals je die beschreef. Tenzij ze toch al bekend stond om haar humor, want dan zou ik het misschien als humoristisch beschouwen.
Zoals het er nu staat lijkt het meer van een wat eigenwijs betwetertje.

Blij

Wees blij dat de meester moeite doet om een (leuke) plusopdracht te zoeken. Dat ie van internet komt, zou mij worst wezen, zolang kind maar wat nuttigs en aangenaams te doen heeft.
En ik sluit me aan bij de anderen: leraar hoeft er niets van te leren, kind wel. En op zich leuk dat je dochter het opmerkt en assertief is, maar het is nog altijd de toon die de muziek maakt en als ik de leerkracht was, zou ik minder geneigd zijn nog iets te zoeken om te doen/maken voor jouw dochter.

Eens met je dochter

je dochter zit niet voor niks in een plusklas. Daar kunnen leerkrachten - neem ik aan- dit soort 'discussies'met hun leerlingen verwachten en ik vind zelfs dat een leraar voor dit soort zaken open moet staan.
Missch is een tekstje onderaan een repetitie niet zo handig maar mijn god het kind is 11 of 12....dus tuurlijk heeft ze daarin nog iets te leren. Ze had het ook tegen de meester beleefd kunnen zeggen, maar dan nog: sommige mensen kunnen niet met dergelijke kritieken omgaan dus wie heeft er nou wat te leren? de automatische buiging voor de autoriteit daar gaan mijn haren van overeind staan. De meester kan toch ook uitleggen waarom er een verschil is? waarom hij wel en zij niet. Waarom meteen zo gepikeerd? waarsch voelde hij zich dan toch betrapt...

Ik herken het heel erg. Ik heb een keer tegen een meester in VWO4 gezegd dat ik liever naar huis ging om te studeren, want hij las alleen de goede antwoorden voor en er was geen tijd om uit te leggen waarom iets fout was. Dit kwam omdat hij de maanden ervoor teveel tijd besteedde aan lulkoek praatjes over zijn vakantie.
Ik zei: dan bel ik vanmiddag wel even met vriendin voor de antwoorden.
Meester ontplofte. Ik mocht de rest van het jaar (maand of 3) de klas niet meer in en moest excuses aanbieden van de conrector. Dit heb ik geweigerd. Ik ben zelfstandig heel hard gaan studeren en haalde voor de repetitie erna een 7. De meester moest me wel een compliment geven en die kwam uit zijn gekromde tenen. Ik was blij dat ik mezelf niet verloochend had. Het voelde voor mij erg onrechtvaardig.

Echter soms kan het handiger zijn in het kader van de instandhouding van een relatie en om conflicten te voorkomen, om toch je excuses aan te bieden. Daar heeft je dochter voor gekozen. Dat is ook goed.

groet

Eiland moet planeet zijn, blijkbaar

oke, een kleine kanttekening. Er zijn websites voor leerkrachten, maar ook voor ouders waar je hele projecten af kunt halen, en inderdaad, waarom moet je zelf het wiel uitvinden. Bronvermelding etc. staat er dan keurig bij. Maar deze leerkracht heeft alles van wikipedia gehaald, een site waar ze het hele jaar voor waarschuwen op school. En de presentatie presenteren alsof je het zelf hebt geschreven is dan niet zo netjes. tja, ik vind toch dat je dan als kind wel een opmerking mag maken.
Maar ik merk dat ik toch van een hele andere planeet kom, en dus niet van een ander eiland. Een planeet dat communicatief blijkbaar ver weg is van jullie planeet.
groet

Toon

Anita, ook tegen jou zeg ik: het is de toon die de muziek maakt. Je kunt wel vinden dat je gelijk hebt (ik laat in het midden wie er gelijk heeft), maar het ligt eraan hoe je het brengt.

De toon maakt de muziek

Het is de toon die de muziek maakt.

Een kind wijst niet op deze manier een leerkracht terecht. Daar zou ik als leerkracht ook niet van gediend zijn. Kwestie van fatsoen of respect ; hoe je het noemen wil.

Ze had wel naar de beweegredenen van de leerkracht kunnen vragen. Dat is een ander uitgangspunt.

Dat een leerkracht daar goede redenen voor heeft zou ik welbegrijpen en dat er wat dit betrefd andere regels gelden voor leerlingen dan voor leerkrachten lijkt mij ook logisch.

Liedewij

Bivi

Bivi,wij reageerden tegelijk. Jij tikt waarschijnlijk sneller

Anita

Ik wens je dochter veel succes op het vervolgonderwijs. Het vervolgonderwijs, waar leerlingen gedragsmatig en leertechnisch gedrild worden tot machientjes die braaf doen en reproduceren wat de docent wil. Om er vervolgens achter te komen, dat diezelfde docenten helemaal niet samen kunnen werken in groepjes. Of op tijd hun nakijkwerk af hebben. Of zelfs de boel laten stelen, zoals dit jaar met een bio-examen gebeurde. De uitwerkingen van de leerlingen waren gestolen uit de auto van de docent. Dezelfde docent als die jouw kind jarenlang heeft voorgehouden dat-ie netjes moet werken, op z'n spullen moet passen, zelf verantwoordelijk is als-tie iets kwijt is enzovoort.
Ennnnnn als je dochter communicatief net zo rechtlijnig is als de mijne, kun je nog lachen. Ze heeft wellicht gelijk, maar in de verhouding leraar-leerling wordt niet uitgegaan van gelijkheid.
Overigens: je hebt het in je eerste posting over een opdracht en in je latere posting over een presentatie. Dat is toch wel wat anders?

Tirza

Ach de toon

Ik vind het een superopmerking van je dochter en als die serieuze leraren daar de humor niet van inzien..... jammer hoor. Ik vind juist dat die leraar zich in de kaart laat kijken op deze manier. En de toon..... kom op zeg, dat valt toch reuze mee. Jullie zijn al net zo star als die leraren

Fatsoen

Heeft m.i. niets met star te maken maar zoals ik al schreef met fatsoen/respect. Het gaat om een kind van 11-12 jaar t.o.v. een leerkracht. Ik zou willen dat onze kinderen op een andere manier met volwassenen om gaan. En deze leerkracht dus ook.
Maar goed ; een ieder moet voor zich weten wat hij/zij z'n kind aan fatsoensnormen meegeeft.

Liedewij

Jemig....

dus jullie weten allemaal precies wat jullie kinderen tegen een leraar zeggen?? Mijn ouders hebben mij ook fatsoen bijgebracht, toch heb ook ik weleens tegen de gymleraar gezegd dat mijn ouders de gymles maar onzin vonden en dat ze liever zagen dat ik een voldoende voor wiskunde stond dan voor gymmen....Hij fronste zijn wenkbrauwen en zei verder niks (ik was ook niet zo'n gymwonder, dus hij dacht er kennelijk het zijne van) Maar ik heb dat echt nooit thuis verteld!!! Anita's dochter toevallig wel....ik snap dat meisje wel, het is ook dubbel. Taak voor leraar om er goede uitleg aan te geven, excuses vind ik wat ver gezocht, ze heeft toch gelijk?? Het is toch raar?

Fatsoen

Wat heeft de dochter van Anita nu nog gezegd. Ik vind dat sommigen het veel zwaarder maken dan het is en er wordt meteen met "fatsoen en respect" (heerlijk die mode woorden) gegooid. Alsof ze de leraar bedreigd heeft lijkt met wel. Je moet het ook in zijn context zien. Die leraar is gewoon op zijn teentjes getrapt omdat anita's dochter gelijk heeft maar het niet kan hebben dat hij door een 12 jarige hier op wordt gewezen. Ik vind het vooral kinderachtig gedrag van de leraar. Als hij er een beetje losser op had gereageerd en nog even met haar om de tafel was gegaan dan had dochter nog meer respect voor leraar gehad.

Nasha

Nee, uiteraard weet ik niet wat mijn zoon allemaal tegen de juf zegt, maar ik weet wel dat hij nog nooit (ook niet tegen mij of tegen z'n broertje) een pinnige opmerking heeft gemaakt. Maar wie weet... In dat geval vind ik het zelf geen probleem als hij daar vervolgens ook op wordt aangesproken of zelfs z'n excuses voor moet aanbieden.

De ene leerkracht zal zo'n bijdehante opmerking grappig vinden, of zelfs kunnen waarderen. De ander vindt het ronduit beledigend. Dat moet je ook leren als kind, dat niet iedereen het zelfde reageert op bepaalde 'humor', en dat voor elk persoon (zie dit draadje als voorbeeld) de grenzen weer heel ergens anders liggen.

De les is dus: bij twijfel inbinden. En zit je toch 'n keer mis, dan kan je altijd nog je excuses aanbieden.

Nou zomersproet

Ik ben het helemaal met je eens!
Vroeger was ik ook zo kritisch, op de middelbare school had ik regelmatig door mij opgestarte discussies met leerkrachten. Ik was daarin vrij fel.
Nu ik al wat ouder ben ben ik wat genuanceerder: men vangt meer vliegen met stroop. Op jonge leeftijd had ik ongetwijfeld hetzelfde gereageerd als de dochter van Anita. Nu weet ik dat het misschien meer resultaat zou hebben als ik in zo'n geval had gevraagd hoe de vork in de steel zat en me had laten uitleggen hoe en wat. Maar ja, op jonge leeftijd zit dat er niet altijd in, dan ben je misschien een stuk feller. De leraar, die is wel al volwassen en zeker in zijn vak vind ik dat hij hier doorheen had moeten kijken, zich niet op zijn vingers getikt had moeten voelen en uitleg had moeten geven. Daar wordt iedereen wijzer (en blijer ) van.

@ tirza

sorry voor de verwarring. De juf heeft van wikipedia teksten en foto's gehaald. De afbeeldingen heeft ze in de klas laten zien en de teksten voorgelezen zonder aanvulling. De teksten plus foto's kregen de kids mee als hand-out en moesten naast iedere tekst/foto in hun eigen woorden de tekst herschrijven.
anita

Smart-ass

Als ik commentaar of kritiek van studenten krijg erger ik me zelden aan de inhoud.
Wél vaak aan de toon of het moment. Er zijn van die smart-ass types die liefst in een druk en vol college het spelletje "kijk mij de docent eens in een hoek drijven" proberen te spelen.
Dat zijn ook de types aan wie het het moeilijkst uit te leggen is dat de toon en de timing alle verschil maken. Dan spelen ze de beledigde onschuld "maar ik mag toch wel zeggen dat ik het ergens niet mee eens ben, we hebben hier toch vrijheid van meningsuiting?". Duh.

Misschien is de dochter van topicstartster wel helemaal niet zo'n type. En zo wel, dan is nu een geschikt moment om de fijne kneepjes van communicatie aan te leren.

Pff ik had het niet zo zwaar verwacht

Ik merk dat behoorlijk wat reacties zwaarder zijn dan ik de opmerking ooit had bekeken.
Tevens verbaasd de felheid mij en is het respect/fatsoen waar mijn dochter op wordt aangesproken bij dezelfde reageerders ook zeer ver te zoeken. Het is inderdaad de toon van de muziek....

De opmerking: de leerkracht hoeft niet meer te leren dus hij mag dat.... onlangs zag ik hier een melding over een leerkracht met schrijffouten, pffff dat kon absoluut niet. Nu vraag ik me af, waarom niet, hij hoeft het toch niet meer te leren. Als hij het zo maar niet aan de kinderen leert, wat is er dan mis mee?
Ik denk dat een leerkracht die uitgeleerd is een hele slechte leerkracht zal zijn. Ieder mens moet blijven leren anders sta je stil en ga je achteruit.

Ik leer mijn dochter iedere dag weer, vorm je eigen mening, volg niet voordat je weet of het klopt. Zoals zoveel informatie in het nieuws, is dat wel zo? En ja, daardoor wordt onze dochter kritisch in hetgeen zij ziet en hoort. En ik ben er trots op.

Ik zie een leerkracht als een partner (en ik heb respect voor mijn partner), niet als een meerdere. Een partner waar je mee communiceert en die je begeleidt in het vergaren naar kennis en het groeien naar een breder /rijker persoon. En als je een misstap maakt, met je bespreekt wat er niet correct aan is. Vervolgens kun je zelf bepalen of wat je hebt gedaan, nadat je het standpunt hebt gehoord van de leerkracht, excuses verdient of niet. Een leerkracht die zo zou reageren, daar juich ik voor. De leerkracht die mijn dochter nu als een "dictator" heeft aangesproken op haar gedrag zal ik bij een rapportbespreking hier ook op aanspreken en mijn zicht op het gebeuren geven. Mogelijk komen we er dan samen uit.

Respect en fatsoen is iets wat je naar iedereen hebt, of het nu je vriendje is of je buurvrouw, opa, oma, leerkracht of de kassiere bij de supermarkt.

anita

Ellen

Nee, mijn dochter doet dit niet om een leerkracht te pesten, ze heeft het ook niet in de klas geroepen of kenbaar gemaakt. Zij heeft een mening en communiceert die mening naar de leerkracht. En echt niet om iets tegen de leerkracht te doen.
anita

Haal je schouders op

Anita:"Ik zie een leerkracht als een partner (en ik heb respect voor mijn partner), niet als een meerdere."
Dat mag. Maar het is bepaald geen meerderheidsopvatting. Je hoeft het niet eens te zijn met meerderheidsopvattingen. Je moet wel leren als kind om om te gaan met opvattingen waar je het niet mee eens bent. Je hebt daarbij niets aan gelijk krijgen alleen. Je punt leren maken zonder mensen op hun (naar jouw oordeel misschien te gevoelige) tenen te trappen, is een stuk productiever.
Anita:"Respect en fatsoen is iets wat je naar iedereen hebt, of het nu je vriendje is of je buurvrouw, opa, oma, leerkracht of de kassiere bij de supermarkt."
Met deze volzin is dat wat je betoogt niet meteen een feit. De werkelijkheid is veel botter: kinderen moeten buigen. Zeker slimme kinderen. En dat is helemaal niet erg als je dat maar leert. En zolang je maar niet denkt dat je eigen zijn afhangt van de mate waarin je dit soort respect krijgt. Je kunt ook je schouders ophalen.
Groet,
Miriam Lavell

Opdracht

Anita: "De juf heeft van wikipedia teksten en foto\'s gehaald. De afbeeldingen heeft ze in de klas laten zien en de teksten voorgelezen zonder aanvulling. De teksten plus foto\'s kregen de kids mee als hand-out en moesten naast iedere tekst/foto in hun eigen woorden de tekst herschrijven."
Misschien begrijp ik het verkeerd, maar dit is toch een opdracht "schrijf in eigen woorden"? Had de juf (ik dacht eerst dat het een meester was, maar het is een juf, verkeerd begrepen door mij) dan eerst die tekst in eigen woorden moeten herschrijven voordat ze deze voorgelezen dan wel uitgedeeld had of gaat het erom dat er geen bronvermelding is? Want het gaat er toch om dat de kinderen deze opdracht in eigen woorden weergeven. Ik begin er steeds minder van te snappen, geloof ik.
En verder zeg ik nogmaals, je kunt wel gelijk hebben (of vinden dat je gelijk hebt), maar of je gelijk krijgt is een 2e en daar draagt een vriendelijke toon eerder aan bij dan een te bijdehante. Dat heeft te maken met de vliegen en stroop en azijn.

Schouders ophalen

Miriam: Je moet wel leren als kind om om te gaan met opvattingen waar je het niet mee eens bent.

Ik geef aan dat mijn dochter na de mening en de kant te horen van de leerkracht kan beslissen om excuses aan te bieden. Excuses aanbieden betekent volgens mij nog niet dat je het eens bent met iemand maar dat je begrip hebt voor de mening van de ander. En als je mijn dochter kent, weet je dat mijn dochter geen gelijk hoeft te hebben en graag de mening van iemand anders hoort. Ze gaat regelmatig met ons of met mijn ouders in gesprek om begrip te krijgen voor beslissing van onze kant of dingen die ze heeft gehoord en waarom dat zo is.

Kinderen moet buigen: Gelukkig ben ik met die strekking niet opgevoed, laat staan dat ik mijn dochter zo opvoed. Mijn dochter heeft iedereen met respect te behandelen, maar buigen is voor mij dusdanig onderdanig dat mijn nekharen overeind gaan staan. Maar misschien heeft de term buigen een te negatieve smaak voor mij. En valt jouw buigen binnen mijn idee van respect.

groet,
anita

Bivi

je begrijpt het denk ik niet verkeerd, maar het gaat erom dat mijn dochter hoort dat je niets van wikipedia af mag halen omdat het niet betrouwbaar is en vervolgens mag de juf dat wel.

Ik ben dit onderwerp begonnen om te informeren wat de mening van anderen is, nou, die heb ik inmiddels wel gekregen, ook zonder vliegen, stroop en azijn. Ik hoef geen gelijk te hebben ik wil alleen weten wat de menig van anderen is. Ik kan ergens een andere kijk op hebben en dan hoor ik graag op een "normale" manier waarom mijn kijk daarop niet goed is.

Schouders ophalen

Is iets dat je moet leren. Ik heb er best lang over gedaan. Ik werk nu in een zeer hierarchische omgeving, dus ik loop de hele dag mijn schouders op te halen .
Het lijkt mij goed dat de dochter van Anita in ieder geval kritisch is, de rest komt met de tijd. Ik blijf bij mijn standpunt dat juist een leerkracht deze kans kan aangrijpen om e.e.a. uit te leggen. Het heet toch leer-kracht?

Iets ingewikkelder

anita:"En als je mijn dochter kent, weet je dat mijn dochter geen gelijk hoeft te hebben en graag de mening van iemand anders hoort."
Ik ken je dochter niet, maar jouw houding wordt hier overduidelijk. Die houding helpt je dochter niet.
anita:"Kinderen moet buigen: Gelukkig ben ik met die strekking niet opgevoed, laat staan dat ik mijn dochter zo opvoed."
Dat mag zo wezen, maar de meerderheid is wel zo opgevoed. Het verbaast me hogelijk dat je dit probleem nu pas ontdekt. Bij mijn kinderen deed die confrontatie zich voor het eerst al op kleuterleeftijd voor ('Je mag 'mensen' niet in de rede vallen' betekent feitelijk: Kinderen mogen grote mensen niet in de rede vallen. Grote mensen doen het zelf met elkaar voortdurend).
anita:"Maar misschien heeft de term buigen een te negatieve smaak voor mij. En valt jouw buigen binnen mijn idee van respect."
Fijn dat het woord precies zo overkomt als ik het bedoel. Wat ik zeg is nog iets ingewikkelder: Je kunt je schouders ophalen, doen alsof je buigt, zelfs als je ten diepste vindt dat je dat niet zou hoeven.
Groet,
Miriam Lavell

Compassie

Clo, in de praktijk kunnen juist leerkrachten vaak niet zo goed relativeren. Ik zelf kan dat ook niet elke dag en dus ben ik zelf ook wel eens onredelijk geweest naar mijn kinderen. Dat mag, ik ben ook maar een mens. Leerkrachten ook. Er zijn er die dat relativeren nooit kunnen opbrengen, maar met een dagtaak met 30 kinderen (of een stroom van ieder uur weer 30 anderen), is de kans nu eenmaal groter dat juist een leerkracht wel eens uitgeput is op dit terrein.
Maar goed, feitelijk doet het er niet toe wat nu de oorzaak is van het niet zo ultieme, perfecte en vol compassie voor het jonge kind, optreden van deze leerkracht.
Het jonge kind is ondertussen oud genoeg om zelf een beetje compassie op te brengen, of op zijn minst te leren de schouders op te halen.
Je kunt je wel overal druk om maken.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Je hebt gelijk, maar ik zie het wel als een gemiste kans. Ik blijf het kind nog wat jong vinden, ik zelf heb er dus best lang over gedaan. Maar de vergelijking leerkracht die door zijn geduldige reserves heen is en ouder die dat ook is naar eigen kinderen, ja, dat herken ik wel. Ik weet hoe kritisch ik naar mezelf ben op dit punt en hoe snel je toch eens te kort door de bocht reageert.
Ach ja, zoals je zegt, je kunt je wel overal druk om maken, maar dat is inderdaad geen prettige manier van leven. En zojuist is het mij op mijn werk weer even niet gelukt . Adem in, adem uit en haal een kopje thee. Buiten schijnt de zon .