Ouders van Havo/VWO leerlingen
Dat andere draadje van ouders van VMBO leerlingen, ziet er zo gezellig uit. Ben benieuwd of hier ook behoefte aan is.
Ik hou het nog even kort (voor het geval de behoefte er niet is).
Ik heb een zoon in 3 Atheneum, maar hij is al 5 weken niet naar school geweest. Begin van het schooljaar ook al. Vermoedelijk heeft hij ASS, maar onderzoek is niet afgemaakt, omdat hij niet mee wilde werken. Volgende week gesprek op school, wat nu volgend schooljaar. We hopen, dat hij naar 4 Havo mag.
Dochter in 2 Atheneum (eigenlijk brugklas Havo/Atheneum), en die haalt alleen maar 8en en hoger.
Zoon zit op de meest ouderwetse/klassikale school van de stad en dochter op de meest vernieuwende.
HBO
Ik lees ergens dat een kind naar de Havo wil omdat hij toch HBO gaat doen. Mijn dochter heeft atheneum gedaan, doet nu een HBO-studie, maar kan die nu in drie jaar doen, terwijl de meeste anderen hem in vier jaar doen. Ze zijn met z’n zessen in het versnelde traject. Verder zijn alle leerlingen die via het MBO instroomden al gestopt, te moeilijk. Dus mijn advies is altijd voor het hoogste middelbareschooldiploma gaan, dan hou je alle opties open.
Hier laatste toetsen ook zwaarder
Hier tellen de laatste toetsen ook zwaarder mee. Volgens mij om te voorkomen, dat leerlingen anders niks meer doen. Ik kan toch een 2 halen en sta dan alsnog een voldoende, die mentaliteit. Voordeel is natuurlijk wel, dat als je een onvoldoende staat, je het ook nog op kan halen.
Hier ook nog 3 weken, voordat het officieel vakantie is, maar geen 3 weken school hoor. Bij zoon op school volgende week toetsweek en dan 2 weken, boeken terugbrengen, rapport halen, etc. Dochter nog 1 week school, dan een week kamp en de laatste week alleen op vrijdag. of ontbijten op school.
hier
hier een dochter die net geslaagd is voor vwo en geneeskunde gaat studeren @mams: via goede 5vwo cijfers, is inderdaad bij de meeste selecties belangrijk.
@jippox mijn jongste heeft dezelfde stap gemaakt vorig jaar. Grieks was voor haar niet te doen en is daarom van een categoraal gymnasium naar een vwo gegaan waar de leerlingen al twee jaar bij elkaar in de klas zaten. Het is gelukkig prima gegaan al was het lastig om tussen de groepjes in de klas te komen. Ze gaat met nette cijfers over naar 4vwo. Hier en daar haalt ze onvoldoendes maar in totaal staat ze 6-en en 7-ens. zij wil ook geneeskunde gaan doen en heeft daarvoor het ng-pakket met natuurkunde gekozen. Dat wordt waarschijnlijk pittig komende jaren, maar als je iets graag wil dan ga je er voor.
Hier telden de toetsen van de laatste toetsweek ontzettend zwaar mee. Bij elk rapport is het rapportcijfer een proefwerk-cijfer voor het volgende rapport. Het eerste rapport telt dus eigenlijk nauwelijks mee, maar als je een proefwerk in de laatste toetsweek verprutst dan heb je echt een probleem.
Mams
'Telt alles ook veel zwaarder mee en hebben ze ook zoveel toetsen? '
Volgens mij geldt dat alleen in het voor-examenjaar. Dan is de laatste toetsweek namelijk ook het eerste schoolexamen (vroeger heette dat schoolonderzoek). De toetsweek-cijfers tellen voor 10 of 15 % mee, alle andere cijfers van het afgelopen jaar ook voor 10 of 15 %. Daarmee heb je dus een kwart van je schoolexamen van volgend jaar te pakken.
Behalve bij Grieks en Latijn, daar is de verdeling toetsweek - gewone cijfers iets anders.
Jo Hanna
Dankjewel voor je bericht. Wr hopen inderdaad dat hulpverlening haar en ons straks handvatten geeft zodat het allemaal wat dragelijker wordt.
Gesprek op school
Net gesprek op school gehad. Zoon mag naar 4 Atheneum als hij wil, 4 Havo mag ook. School vindt het belangrijk dat zoon zelf kiest. Hij moet dan wel verplicht deze week nog langs bij de Decaan (evt. met 1 van ons) of om te bespreken bij Havo voor welk pakket hij dan kiest. Nou ja, dat weet hij wel (Natuur en Techniek), maar voor welke keuzevakken. Of bij Atheneum om te vertellen waarom hij op Atheneum wil blijven. En anders kiest de school. Maar hij blijft dus sowieso niet zitten.
Uitslag
Heb je een verslag van het afgebroken onderzoek? Vraag daar anders naar. Misschien kan het je helpen om op school te vragen om bijvoorbeeld iets als toetstijdverlenging of urenbeperking op school.
Bespreek vooral ook met je zoon dat voor hem belangrijk is dat hij doorleert al dan niet in schooluren. Zorg dat je deze week meekunt naar school zodat je zoon het niet ervaart als een last voor jou, hij zal het toch al niet fijn hebben als hij niet naar school wil.
Kun je zonodig huiswerkbegeleiding regelen?
middenin
de toetsweek. Zoon staat er goed voor, jammer dat de motivatie daardoor iets minder is...Wat ik wel lastig vind dat effectief leren niet z'n sterkste kant is. Hoe vaak we dat ook geoefend en besproken hebben, met alleen tekst aantal keren lezen denkt hij het nog steeds wel te kunnen. Het lijkt net of het kwartje maar niet valt, zodat overhoren hier uiteindelijk vaak samen de stof erin krijgen is. Zoon heeft ADD zal er wel iets mee te maken hebben. Iemand nog ideeën?
Aleid
hier 'dwing' ik zoon (2e klas, denkt ook dat leren 'lezen' betekent) om iets op papier te zetten. Of het nou een samenvatting is, een mindmap een tijdlijn, een tekening, een lijst met woordjes etc. maakt mij niet uit, als hij maar schrijft. Op die manier is hij toch beter met de stof bezig en blijft er meer hangen.
Zonnebloempje,
Als een puber geen hulp wilt, kan dit voorkomen uit geen vertrouwen hebben in wat anderen met je verhalen kunnen doen. Dan vertrouwen ze liever op hun eigen kwaliteiten.
( been there)
Zelfs als een ll een diagnose heeft, bepaalt de ll het tempo en de inzet. Als een ll zich opgejaagd voelt, kan dat averechts werken.
Je zoon zoekt wrs zijn eigen weg en de school heeft alle vertrouwen in hem. Dat is voor hem belangrijk. Ook belangrijk als zijn ouders het geloof in hem tonen. Twijfels voelen haalt de bodem onder hem vandaan. Succes bereiken, juist sterk.
( wederom; been there).
Zonnebloempje
Fijn dat je zoon niet blijft zitten. Weet hij al of hij voor atheneum of havo gaat kiezen? En hoe jullie hem naar school kunnen krijgen? NT, mooi profiel. Wilde zoon ook het liefst maar aangezien wiskunde een probleem is....hij zou het liefst sterrenkunde studeren maar heeft dat uit zijn hoofd gezet; te pittig. Nu wil hij 'iets' in de geneeskunde en heeft dus een NG-profiel gekozen voor havo4, met natuurkunde en Frans.
Hier ook toetsweek. Pfff, word moe van dat achter de broek aanzitten van zoon. Zelf een boek pakken komt niet in hem op (hij zou niet weten wat ie ermee zou moeten doen). Hij doet wel wat via verschillende sites maar echt gemotiveerd is hij niet. Hij heeft ruim genoeg punten voor havo4 en geen tekorten dus weinig stress. En dat is ook de reden dat ik voor havo4 heb gekozen i.p.v. blijven zitten in vwo3. Als hij blijft zitten ga ik het hele komende jaar horen dat hij alles al weet en gaat hij nooit leren leren.
Hoedan
Ach, wat heftig dat je dochter zo worstelt met van alles. Heel knap dat ze wel haar mavo-diploma heeft gehaald. Ik hoop dat ze een beetje kan bijtanken in de vakantie.
Jippox, wat een jonkie is jouw zoon nog. Ben benieuwd of hij wel of niet overgaat nu hij nu ineens hard aan het werk is. Blijven zitten zou i.m.o. ook geen ramp zijn voor hem toch, zeker als je denkt dat hij nog niet aan de volgende stap toe is.
Jester
Nee zoon kan nog niet kiezen. Zijn gevoel zegt Atheneum, maar als je dan een lijstje gaat maken met verschillen, komt hij eigenlijk overal weer op Havo uit. Zelf weet ik ook niet wat het beste bij hem past, hij is absoluut slim genoeg voor Atheneum, maar niet gemotiveerd genoeg (en ik weet niet of dat nog komt). Bovendien wil hij (op het moment) toch naar HBO ipv Uni. NT is overigens voor hem gewoon het makkelijkst.
Hij zegt zelf na de zomer gewoon weer naar school te gaan. Heeft hij begin van het schooljaar ook gedaan, na 6 weken niet, ineens weer wel of er niks aan de hand is.
Heb jij gekozen voor Havo4 of zoon zelf ?? Zonder tekorten zou hij toch ook gewoon naar 4 Atheneum kunnen ?
Flanagan, ik snap je punt, maar ...
Flanagan, ik snap je punt helemaal. Maar het vertrouwen in hemzelf is er nu gewoon even niet. Hij wil absoluut niet praten over school en ik heb dus ook geen flauw idee, waarom hij niet gaat. Maar we zijn er inderdaad ook al achter, dat hulpverlening ook niet helpt, als hij zelf niet wil. Beslissing maken over Atheneum of Havo wil hij eigenlijk ook al niet eens over nadenken.
Lijstjes invullen doet jij dan weer wel (met gesloten vragen), daar komt min of meer uit, dat hij wel hulp nodig heeft, maar niet wil. Hulpverlening belt vandaag met wat hun denken hoe we nu het beste verder kunnen (of niet verder gaan).
Aleid, geen ideeen helaas
Hier denkt zoon precies hetzelfde, een paar keer lezen is genoeg. Zolang het dat hem dan ook nog net die 5.5 oplevert, vind hij het wel best. Hopelijk ziet hij het licht vanzelf 
. Hier werkt dwingen om het anders te doen in ieder geval niet.
Zonnebloempje,
Toen hier eentje tegen burn-out aanliep, was er ruimte voor doubleren. Het moest afgedwongen worden, maar dat wel de weg die kind voor ogen had. Door te doubleren was de materie niet nieuw en kon kind dat jaar gebruiken om bij te tanken.
Het werd ook een jaar waarin successen behaald werden, materie kon wortelen voor het jaar erop. Een win-win situatie; tijd om je weg te vinden in het handelen met jezelf en de vrees om de cijfers ook eens los te kunnen laten.
Je geeft aan dat hij niet blijft zitten. Als de hulpverlening met hem aan de slag gaat, neem dan het alternatief van doubleren alsnog mee.
Als je zoon naar de havo zou gaan, heeft hij dat jaar wel al te maken met PTA /SE in klas 4 die meetellen voor het examen in het vijfde jaar.
Misschien komt dat examen te vroeg want ook op de havo vraagt dit om inzet en planning.
Ik wil niet drammen om voor het hoogste niveau te gaan, het gaat mij om dat rustjaar.
Leerlingen worden gedreven om het vo zo vlug mogelijk af te ronden.
Flanagan, hulpverlening is ook tegen doubleren
Flanagan, ontzettend bedankt voor het meedenken.
We hebben wel al overleg met hulpverlening gehad en doubleren is volgens hun ook de slechtste optie. Waarschijnlijk gaat hij dan helemaal niet meer, omdat hij het toch al allemaal gehad heeft.
Het lijkt hier ook niet op een burnout of dat het allemaal teveel is. Na de eerste periode van 6 weken niet op school, haalde hij gewoon een week later weer 8'en voor zijn technische vakken zonder er iets voor te doen. Zijn grootste probleem en frustratie zijn de talen, Duits en Frans en die zou hij dan nog een keer moeten doen (hij heeft inmiddels vrijstelling gehad voor de tweede vreemde taal op Atheneum). Mocht blijken, dat hij toch een rustjaar nodig heeft, dan liever volgend jaar.
Maar wat wel zijn probleem is ? Het lijkt erop, dat hij uit boosheid niet naar school gaat (begin van het jaar, omdat hij thuis van ons minder mocht gamen) en nu, omdat school hem iets had beloofd, wat ze later weer introkken. En dat het hem dan niet meer lukt om de knop om te zetten om wel weer te gaan.
Zonnebloempje,
Eens leek het ons verstandig een van de kinderen aan te melden voor een mindfullnesstraining. De op dat moment enige goed aangeschreven training voor 12- jarigen was alleen bestemd voor kinderen met ADHD. Ons kind had geen diagnose voor autisme. Wij zagen de training puur als hulpmiddel. Kind weigerde en zag de aanmelding als bevestiging dat wij, de ouders, dachten dat er wel iets aan de hand was. Een kind hecht zoveel waarde aan wat ouders van hem /haar denken.
(Kind is hsp, alleen is daar binnen onderwijs nog weinig over bekend.)
Hier hebben de kinderen ook moeite met talen. De ene koos voor volharding in combi met rustjaar. De ander koos voor de kortste weg naar mbo. Wat is wijsheid? Dat is moeilijk te voorspellen.
Als je zoon de knop niet kan omzetten, zou dan een vakantiebaan niet kunnen bijdragen aan zijn afwegingen voor de toekomst?
Iets doen is soms effectiever dan praten en malen; het verruimt je visie.
Controle
Ik snap dat het een dilemma is, gamen kan ook een vlucht zijn maar je wil niet dat het de reden is dat hij niet naar school gaat omdat hij liever gamet, maar zijn tijd beperken als hij niet naar school gaat is gebrek aan controle bij hem en voelt als straf.
Dan zit school al niet lekker om wat voor reden dan ook en dan krijgt hij het thuis ook weer voor zijn kiezen. Het gevoel geen greep te hebben op zijn leven neemt alleen maar toe.
Bij gamen kunnen ze ook contacten maken die ze IRL juist problematisch ervaren. Bovendien kan het gamen, of anderszins je vermaken, want het kan ook zeker educatief of informerend zijn, kalmerend en troostend werken. En dat pak jij hem dan af.
https://www.renn4.nl/schoolweigering/
Het is echter een officieel advies. Geen privileges thuis. Aanvankelijk zelfs geen huiswerk thuis.
Paradoxaal maar je wil een puber juist meer controle over zijn leven geven en de vaardigheden om daar mee om te gaan. Verbieden helpt niet.
Precies AnneJ
Zo werkt het hier in elk geval wel. Zoon heeft het gamen/youtube kijken nodig om op te laden, enigszins rust in zijn hoofd te krijgen en school/de buitenwereld aan te kunnen.
Is school niet gewoon onduidelijk voor hem, zonnebloempje? Hier belooft school ook weleens iets dat later niet nagekomen wordt wat voor frustraties zorgt bij zoon. Zeg wat je doet en doe wat je zegt.Ik ben benieuwd wat jullie uiteindelijk besluiten.
Zoon heeft geen tekorten als je zijn cijfers van vwo omrekent naar havo. Wiskunde is nu een 4,4 op vwo: 5,5 op havo.
Even iets rechtzetten
Zoon heeft niet als straf gekregen, dat hij minder mag gamen, omdat hij niet naar school ging.
Maar omdat hij minder mocht gamen, ging hij niet meer naar school.
En beperkingen opleggen was echt nodig, anders deed hij niks anders meer dan gamen.
Hij heeft tot vrijdag de tijd om te beslissen welk nivo hij wil.
Bij dochter komen nu ook de laatste cijfers binnen. Die gaat naar de derde (Havo/atheneum) met alleen maar G’s (7.5 t/m 8.9) en een U (9.0 tot 10) voor Wiskunde.
Nodig?
Op deze leeftijd gaat het vooral ook om de innerlijke motivatie. Jij kunt iets wel nodig vinden maar kun je hem overtuigen dat het nodig is? Of kan hij jou overtuigen dat het geen probleem is? Ze gaan hun eigen leven leiden en je kunt wel verbieden maar dan gaan ze zich verzetten.
Als je wist dat hij, als reactie, niet meer naar school zou gaan, had je het dan ook verboden? Waar liggen je prioriteiten?
Wat is er zo belangrijk waar hij door te gamen nu niet aan toe zou komen? Dat kun je beter benoemen en onderhandelen. Maar ik snap je primaire reactie, voor jou is het volstrekt logisch, maar niet voor hem. En hoe erg is het eigenlijk als een kind veel gamet? Ze leren er ook van en ze doen er ook waardevolle contacten op. Dat kun jij wel niet vinden, maar dat geldt wel voor hem.
Het komt op deze leeftijd aan op onderhandelen en meeveren, anders wordt het een machtstrijd waar niemand wat mee opschiet.
En ja, er zullen vast kinderen zijn die goed leven met een ouderlijk verbod, maar op deze leeftijd is dat een risico op onbegrip en verwijdering.
ja, was nodig
Ja, wij vonden het toen echt nodig. Zijn school leed eronder, maar ook sport, vrienden, sfeer in huis, etc.
Eigenlijk alles dus. Hij is nog op de leeftijd dat je hem tegen bepaalde dingen in bescherming moet nemen (in dit geval gameverslaving).
Nieuwe regels zijn ook toen in overleg met hem genomen (en hij mag nog meer dan genoeg gamen op een dag hoor). Maar toen het puntje bij paaltje kwam, kon hij er toch niet mee omgaan.
Waarom hij nu niet gaat weten we eigenlijk niet, belofte weer intrekken van school heeft zeker meegespeeld, maar of dat nu de druppel was of de reden. We weten het gewoon niet. School heeft het uiteindelijk ook weer teruggedraaid, in de hoop dat hij weer naar school zou gaan, maar niks hoor.
Hij zal toch ooit moeten leren om met teleurstellingen om te gaan.
Dat klinkt als
Ja, nou ja, omdat wij gelijk hebben, moet hij niet zo moeilijk doen.
Hij heeft een lesje te leren en dat doen wij door hem te dwingen.
Kijk
Dat klinkt allemaal heel verstandig en je zult er soms hoge ogen mee gooien bij de school of de hulpverlening, of op een verjaardag.
Maar in het echt betekent het dat je je kind niet serieus neemt en iets wat hij blijkbaar graag doet en belangrijk vind miskent.
Je kunt beter de nadruk leggen op het doen van de rest van je leven. Prima dat je gamet maar de andere dingen in je leven moeten wel doorgaan toch? En dat benoem je dan. En je zoekt naar belemmeringen waarom hij daaruit vlucht.
En je vraagt meer dan je stelt, zodat hij zelf nadenkt en mogelijkheden bedenkt om die taken ook goed te blijven doen.
Ga liever een keer kijken wat hij dan aan het gamen is. En wat hij daar leuk en leerzaam aan vind. De meeste pubers kunnen het op een gegeven moment wel waarderen als je belangstelling toont voor hun leefwereld en laat zien dat je hem daarin serieus neemt.
En anders zeg je dat je dat gamen niet zo ziet zitten, je bent er niet mee groot geworden en hebt er zo je oordelen over maar als hij het belangrijk vind dan accepteer je dat, hij heeft ook recht op een eigen mening. Maar nogmaals, graag inpassen in de andere dingen die op je agenda staan.
Per slot kon je vroeger ook eindeloos lezen en daar valt nu niemand over. Toen moesten ouders je ook weleens uit een boek wegrukken voor de douche, bedtijd of de afwas. Of de school.
Dat hebben we allemaal gedaan hoor .....
Er is heel veel aan vooraf gegaan hoor. Alles wat je zegt hebben we gedaan/over gesproken etc.
Gamen is nu ook het probleem niet meer. Hij accepteert en snapt de regels (samen opgesteld) en hij gamet nog meer dan genoeg.
Sommige pubers hebben gewoon grenzen nodig (en willen die uiteindelijk ook).
Maar misschien zit ik wel helemaal fout hoor.
Wij doen ook maar wat
We doen ook maar wat wij op het moment het beste vinden. Maar we hebben altijd zijn belang voor ogen. En het interesseert me echt niet wat ze daar op een verjaardag van vinden !!
En ja het zou kunnen, dat we het niet altijd goed doen. Maar jij kent ons en onze zoon niet, maar je lijkt wel heel stellig te vinden, wat het beste is.
AnneJ, vraag aan jou ?
Zou jij je pubers onbeperkt laten gamen, als ze daardoor slechte cijfers halen op school, hun vrienden niet meer zien, niet meer sporten en het iedere dag strijd is (over naar bed gaan, komen eten, etc. etc).
Terwijl je al interesse hebt getoond in puber, weet wat hij gamet en er vaak genoeg over hebt proberen te praten met hem (die van ons is niet zo prater).
Stellig
Ik kan zeker wat nadrukkelijk overkomen.
Maar misschien is het juist handig om een andere visie te overwegen.
Zelf heb ik geen probleem gehad met het gamen. Zoon heeft een periode veel gegamed, en ze hadden ook al vroeg een gameboy. Maar ik zie het meer zoals ik vroeger boeken las, daar kon ik ook uren zoet mee zijn.
En ik zag, bij mijn kinderen met autisme, ook duidelijk de voordelen. Op de basisschool was het ook social games, games waar ze tekst kregen en regels bij het contact leggen met anderen en omgang met internet bijvoorbeeld in een game als 'club Penguin'. Dochter heeft nog lang meegedaan aan Transformice, ze is er zelfs een paar jaar geleden moderator geweest, want ook daar zijn sociale regels.
Zoon heeft een aantal jaren enthousiast meegedaan met de WOW, daarbij had hij ook contact met andere spelers.
Overigens ook bij Transformice doen ze contacten op, soms in verschillende talen, want het is origineel een frans spel, en dochter heeft daarna ook weleens IRL afgesproken met kinderen.
De schooluitval van mijn kinderen, kwam door hun onbegrepen autisme, dat ze onbegrip, stress, en frustratie opleverde overdag, school werd voor hen een veel te angstige ervaring. waar ze thuis van moesten landen. Zo''n game helpt daarbij. Daarnaast heb ik ze altijd weten te betrekken bij wat er verder nodig was aan jezelf verzorgen, boodschappen doen, naar geeft niet wat. Bovendien speelden ze ook graag buiten, evengoed.
Natuurlijk geef ik je hierbij mijn eigen ervaring mee. Maar hopelijk ook argumenten om je instelling: wij bepalen hier wat er gebeurt en zoon moet zich, voor zijn bestwil, maar voegen, wat te kunnen relativeren. Want blijkbaar heeft het ook niet erg geholpen in het voorkomen van schooluitval.
Veel gamen kan wel een gevolg zijn van schooluitval, en dan werk je daaraan, wat gaat er mis op school en hoe gaan we dat oplossen. Denken dat je door de gametijd te beperken je de kans dat ze naar school gaan vergroot is niet erg voor de hand liggend.
Laatste keer ....
Laatste keer en dan houden we erover op
Ik denk niet dat door gametijd beperken hij weer naar school gaat. Hij heeft het ook nooit als straf gekregen voor niet naar school gaan.
En hij ‘mag’ alsnog bijna 6 uur per dag gamen, heb niks tegen gamen opzich. Wel tegen alleen maar gamen en niet meer buitenspelen of andere dingen doen.
Waar ik vooral overviel waren:
“Hij heeft een lesje te leren en dat doen wij door hem te dwingen”
Het is in overleg met hem gegaan. En niet van het een op het andere moment genomen.
En het
“valt vast goed op verjaardagen, school en hulpverlening”
Net of we het daarvoor dingen doen !
Maar zolang niet echt bekend is waarom onze zoon niet naar school gaat, het is überhaupt niet bekend of hij autistisch is (wel vermoeden).
Het zou ook nog maar zomaar kunnen, dat hij niet naar school gaat, omdat hij liever gamet. Er zijn genoeg mensen in mijn omgeving, die daar van overtuigd zijn.
