Pesten in de groep

Gaan!

Ik zou naar de docent gaan en het verhaal precies zo uitleggen als je hier hebt gedaan inclusief bezorgdheid over positie van je zoon.
Mijn dochter is vorig jaar overkomen dat de meiden van een klas waarin ze zich altijd fijn heeft gevoeld en die altijd hecht is geweest, haar is gaan pesten. Ook 2 echte pesters, een paar meelopers en een aantal dat niets heeft gedaan om dochter te helpen. Dochter heeft het pas laat gezegd maar wat heeft dat kind zich alleen en in de steek gelaten gevoeld. En niemand die zich over haar ontfermde (ook uit angst zelf gepest te worden) behalve de jongens en ouders die de andere kant opkeken. En dat voor een meisje dat juist altijd het sociale gezicht van de klas was.
Dus met dit verhaal in mijn achterhoofd: ga naar de docent en vertel het verhaal zoals je het hier helder hebt uitgelegd.

Ik zou....

...naar de leerkracht stappen & je verhaal doen. Hoef je niet eens perse aan je zoon te vertellen dat je dat doet. maar als het echt om serieuze pesttoestanden gaat, dan wil je toch zeker weten dat de leerkracht op de hoogte is?

Je vertelt de leerkracht wat je van je zoon gehoord hebt. Het is aan hem/haar daar iets mee te doen. Je kunt hooguit vragen of hij/zij nog tips heeft naar je zoon toe, wat jij zou kunnen doen om met hem te praten over zijn 'volgeling' rol en hoe dat anders zou kunnen. Ik zou er zelf blind vanuit gaan dat een leerkracht niet in de klas zal melden dat 'pietjes moeder' hem van eea op de hoogte heeft gebracht (ervanuitgaande dat leerkracht niet al op de hoogte is van wat er speelt, dat zou ook best kunnen natuurlijk). En als je tegen de leerkracht zegt dat je zoon niet wil & niet weet dat je bent wezen praten dan neem ik aan dat hij/zij dat respecteert. Dat zou je mogen verwachten (en dat kun je ook vragen lijkt me, zodat het duidelijk is)

Ingridt

Ik denk, dat je de vinger, voor mij, op twee zere plekken legt.
1. Ik wil het wel tegen mijn zoon zeggen. Hij heeft mij vertrouwd door het me te vertellen. Ik heb het gevoel dat ik dat vertrouwen beschaam als ik het "stiekum" tegen juf ga zeggen.
2. Ik ben bang, dat juf haar mond niet zal houden. Ik geloof niet, dat ik daar echt een reden voor heb. Het voelt als een soort signaal dat ze weleens haar mond voorbij kan praten.

Coby

Er is inderdaad een vertrouwenspersoon op school. Zij valt af.
Het is zeker een probleem wat hij niet kan oplossen, maar na een nacht wakker liggen weet ik niet meer of ik er wel wat van durf te zeggen. Mijn hersens zeggen dat ik naar de juf moet gaan. Mijn gevoel is alleen maar bang voor de gevolgen. Gister leek het zo duidelijk. Vandaag al weer een stuk minder.

Xandra

Schiet mij te binnen: waarom heeft jouw zoon aan jou verteld dat er een jongen gepest wordt? Kan het niet zijn dat jouw zoon het aan jou verteld heeft in de hoop dat jij er wat mee gaat doen? Omdat het hem zelf niet lekker zit en hij niet weet wat te doen? Die gepeste jongen heeft nog 2 jaar te gaan. Kun je anders niet de ouders van die jongen inseinen? Misschien zegt hij thuis wel niets en hoopt hij dat het overwaait.
Bij mijn dochter is het opgelost doordat ze naar een andere school is gegaan, namelijk de brugklas. Ze zit in een klas zonder meisjes uit haar vorige klas en vindt dat prima zo. Ze heeft een leuke club vriendinnen met wie ze van alles doet, net als vroeger, toen ze een soort sociaal middelpunt van de klas was. Het ergste heeft ze gevonden dat haar beste vriendin haar heeft laten barsten waardoor ze zich enorm eenzaam heeft gevoeld. Ze heeft nu geen enkele behoefte meer aan contact met dat meisje, ook niet als ze ooit nog eens bij haar in de klas zou komen. De ouders van dat meisje hebben er ook nooit iets over gezegd of ingegrepen .

Wat houdt me tegen:

Gisteravond met mijn man gesproken. Hij denkt er anders over en heeft me haarfijn vertelt hoe pesters te werk gaan. Als juf zich 1x verspreekt of zelfs maar zegt dat ze iets gehoord heeft... De belangrijkste pester zal niet rusten tot hij weet van wie het komt.
Ik ben bang en ken de juf niet goed genoeg om haar dat vertrouwen te geven. Ik heb niet de indruk, dat ze de groep onder controle heeft. Hoe kan ik dan erop vertrouwen dat ze dit wel op een positieve manier oppikt?

Mieke

Hij heeft het mij vertelt omdat het hem te dwars zit. Ik ga er eens achter proberen te komen of hij nog meer van me wil.
De rest van je antwoord stelt me niet zo gerust. Ik had gehoopt, dat ze het op de basisschool op hadden weten te lossen.
De betreffende jongen is naar deze groep overgeplaatst omdat het in zijn andere groep helemaal mis ging. Zijn ouders zouden dus al alert kunnen zijn. Ik ken alle jongens in de groep goed, behalve de jongen die gepest wordt omdat hij er pas bij gekomen is.

Anoniem melden

Je zou een anonieme brief kunnen sturen naar de directeur waarin de beschrijft wat er gebeurt.
Daarmee vergroot je de kans dat de juf dit niet alleen op gaat lossen. Natuurlijk heb je dan nog geen zekerheid dat school het goed oppikt. Maar als je niets doet, gebeurt er zeker niets.

De vertrouwenspersoon op de school van mijn kinderen was een ouder. Zou bij mij ook afvallen.

Anoniem

Precies, ik zou ook een anonieme brief sturen en dit ook niet melden aan je zoon, dan kan ook hij zich niet verspreken.

Xandra,

Door te zwijgen word je zelf in principe ook een 'volgeling'. Is dat wat je wilt?

Ingrid

Ook

Ingridt, dat was ook mijn gedachte. En uit angst dat de pesters iets gaan doen, wordt er niets aan gedaan en zo komen de pesters er mee weg en worden ze bevestigd in hun gedrag. Tja.

Geen optie

Ik snap dat het lastig is maar niks doen is geen optie! Wat voor voorbeeld geef je je zoon? laat een ander maar 'naar de klote geholpen worden' zolang jij er maar geen last van hebt?
De maatschappij dat ben jij.
De angst regeert. Je weet helemaal niet wat er gaat gebeuren. Wat je man zegt is ook niet perse waar. Voor hetzelfde geld voelen de pesters zich enorm betrapt en gaan de volgers en meelopers eindelijk es wat doen omdat de spiraal en de dynamiek doorbroken wordt.
Ik kan er niet bij. Hoe kan je dat gepeste jongetje nou recht in de ogen aankijken? Laatst heeft een jong grietje zichzelf van het leven beroofd omdat ze zo gepest werd. Daar is helemaal niemand verantwoordelijk voor behalve de pesters maar daarom nogmaals. Niks doen is geen optie en maakt je zelf tot een volger.

Niet zachtzinnig

Jullie zeggen het niet zachtzinnig en dat hoeft ook niet. Jullie opmerkingen zijn ook door mijn hoofd geschoten.
Ik wou alleen, dat ik wat positieve ervaringen kon lezen bij pesten in een groep. Een positieve omslag bedoel ik dan. Ik lees alleen maar ellende en kinderen die naar andere scholen gaan. Blijkbaar staan de scholen toch machteloos. En ook onze school staat machteloos gezien het feit dat deze jongen al uit een andere groep komt.
Ik krijg toch steeds meer het gevoel: moet ik dan roomser dan de paus zijn? Wat voor voorbeeld geef ik mijn kind als het mis gaat voor hem? Ik kan het wel tegen mama vertellen, maar vervolgens wordt het een grote bende en ben ik de dupe?
Mijn man weet goed waarover hij praat en ook over welke jongens we het hebben en de gevaren die erin schuilen.
Wie heeft voorbeelden dat het goed afloopt en hoe is dat dan aangepakt door school? Ben je zelf weleens naar een leerkracht gestapt omdat je wist dat een ander kind gepest werd?

Heel vaak

Ik ben al heel vaak naar een leerkracht en naar de schoolleiding gestapt, als ik op de hoogte was van pesten. Dat doe ik namelijk elke keer als ik het zie.
En mijn kinderen hebben er nog nooit negatieve gevolgen van ervaren. Ik vertel wat ik zie, ik vertel dat ik verwacht dat ze er iets aan doen, en ik vertel dat ik verwacht dat ze voor zich houden, wie dit aan hun verteld heeft.
Als je niet meldt, ben je medeverantwoordelijk voor het pesten. Dan zeg je in feite dat je het normaal vindt en dat je het accepteert. Mijn geweten begint dan echt te klagen hoor.
Heeft het melden geholpen? Soms wel, soms niet.
Mijn dochter is dit jaar op een andere school begonnen, omdat de oude school het pesten in haar oude klas niet onder de knie wist te krijgen. Ze werd zelf niet gepest, maar ik pas ervoor om mijn kind vijf uur per dag in zo'n rotsfeer te laten verblijven. Ze kreeg er zelf echt last van. Deze situatie hebben wij verschillende malen gemeld, maar dat had niet het gewenst resultaat. Bij mijn oudere kinderen in de klas, heeft het melden wel geholpen.
De school waar ze nu op zit, lijkt veel pro-actiever met plagerijen en pesten om te gaan. Maar ja, dat kun je na twee maanden nog niet echt heel goed beoordelen.

Ikzelf

Ik nam het vroeger zelf altijd op voor de gepesten. Ik heb daar geen negatieve gevolgen aan over gehouden. Ik ben daardoor ook niet gepest. Maar goed de tijden zijn veranderd. Introduceer anders het concept vreedzame school....
Bij ons op school is pesten geen issue. Structureel zeer erg pesten komt niet voor. Men zit er bovenop. Aan begin schooljaar regels met elkaar bedenken ed waaronder respect voor elkaar en de spullen. Men spreekt elkaar daar op aan. Je kunt anders de jongen ook de tip geven met de kinder Telefn te bellen als steun.
Sterkte ermee. Toch denk ik dat men het meest lijdt onder het lijden dat men vreest. Ik hoor niks anders dan speculaties. Misschien wordt je zoon straks wel gepest omdat hij het wist en niks deed. Net zo speculatief. Wordt echt boos van. Leuk als je afgerost wordt en niemand doet iets. Komt ook te vaak voor . Sterkte

Ho, ho

Mijn dochter is niet om het pesten van school veranderd maar gewoon omdat de basisschool ophoudt na groep 8 en je wel naar de brugklas moet.

Ik merk dat je allerlei redenen hebt om niets te doen. De ouders niet inlichten want de jongen komt uit een andere klas waar hij al gepest is (hoezo weten de ouders het dan, misschien zegt hij wel dat het heel goed gaat thuis), niet tegen de leerkracht want misschien wordt je zoon wel gepest dan, niet tegen de leerkracht want die kan je niet vertrouwen of ik lees alleen maar ellende blijkbaar staan scholen machteloos, mijn zoon kan mij niets meer vertellen eyc.
Allerlei redenen om de andere kant op te kijken en niets te doen. Waarom plaats je hier dan wat?. Ondertussen gaat het pesten gewoon door ...

Xandra

om eerlijk te zeggen snap ik niet dat je uberhaupt overweegt om niets te zeggen. De jongen die zo gepest wordt, wil heel graag steun! Wat zou jij zelf willen, als jij het slachtoffer was, of je zoon? Dan wil je toch ook dat iemand het voor je opneemt, ipv het hoofd af te draaien? Tegen juf zeggen dus en zeggen dat je wil dat ze voor zich houdt van wie het komt.
Ik heb zelf ook regelmatig aangegeven als ik zag dat gepest werd, of het nu mijn eigen kind was of een ander, en mijn kind heeft daar nooit last van gehad, leerkrachten hebben ook nooit gezegd van wie de boodschap kwam.

Pesoonlijk snap ik ook niet wat nu nog zo super is aan die groep, als er 1 zo vreselijk gepest wordt.

"Wie heeft voorbeelden dat het goed afloopt en hoe is dat dan aangepakt door school? Ben je zelf weleens naar een leerkracht gestapt omdat je wist dat een ander kind gepest werd? "

Ja, ik heb van het voorjaar nog gedaan. Ik heb ook de moeder van het betreffende kind geadviseerd om in gesprek te gaan met de IB-er. Vervolgens is er in de klas een speciaal (extra) Kanjerprogramma gestart om de kinderen weer te leren hoe je ook aardig met elkaar om kunt gaan. De pester (het was er een die de grote aanstichtster was) is apart aangepakt. Ik heb in april gemeld. Halverwege juni was de sfeer al flink veranderd.
Ga gewoon praten. En doe dat eventueel samen met de ouders van de vriend van je zoon. Daarmee maak je ook inzichtelijk dat het niet een toevallige interpretatie is van 1 kind.

Overigens: hoe komt het dat je man haarfijn weet hoe pesters te werk gaan?

Tihama

Pesten en leerkrachten

Je hoopt dat als je kinderen op school veilig zijn. Je hoopt dat als je kinderen op school gepest worden, en je praat erover met de leerkracht, of IB-er, dat er wat aan gedaan wordt. Sommige scholen wordt die hoop bewaarheid en wordt er actie ondernomen. Op sommige scholen niet. Daar praat je en krijg je beloftes maar gebeurd er niks. Je praat nog een keer en nog een keer en het helpt niet. Er veranderd niks aan de situatie.
Wat ik mis in bovenstaande reacties, of heb overgeslagen, is het gaan praten met de ouders van het gepeste kind. Er is een verleden, daarom is het kind naar een andere klas over geplaatst. Natuurlijk letten de ouders goed op, maar ze kunnen signalen missen, of denken dat het nu beter gaat omdat het kind in een andere klas zit en school toch actie heeft ondernomen.

Praten met een IB-er is ook niet zalig makend. Dat is ook maar een persoon met goede en slechte kanten. Als ik het nu zou zien, zou meekrijgen, dan zou ik het tegen de ouders zeggen. Ik zou willen dat een ouder tegen mij had verteld wat er gebeurde.
Trouwens leerkrachten doen soms ook zelf mee, om andere ouders niet te vergeten, die hun "engeltje" verdedigen, en geen schroom hebben om het andere kind met zeer dreigende taal toe te spreken of een oudere broer/zus met krachtige taal toespreken.
Ja, dat gebeurd en jammer genoeg zijn er leerkrachten die daar niet tegen op treden.

Ikke

Mijn oudste werd gepest door een voormalig vriendje. Het begon redelijk onschuldig en ging langzamerhand van kwaad tot erger en sloeg over op de rest van de klas. Ik ben zelf naar de leerkracht gegaan (na melding van oudste en in overleg met mijn kind). Leerkracht pakte het opzich niet zo handig aan vond ik, en we hebben er een aantal weken mee doorgemodderd. En toen was ik het zat. Ik heb een gesprek met de directie aangevraagd en die heeft de IB-er ingezet (die bekend staat om haar goede gespreksvaardigheden met de kinderen). Deze heeft met beide kinderen gesproken, eerst apart en ook samen. En met ons en ook met de ouders van de pester. En toen was het afgelopen.

Met name het gesprek tussen de beide kinderen heeft wonderen verricht. Pester gaf aan dat hij niet wist dat mijn oudste dit zo erg vond (mmm tja), maar nu dus wel... En dat was genoeg.

Dit speelde eind groep 7 en ik ben met samengeknepen tenen groep 8 ingegaan (heb nog even overwogen om een oudste te bewegen om naar een andere school te gaan of naar de parallelklas, maar dat wilde mijn kind eigenlijk liever niet). En het is goed gegaan. De leerkracht uit groep 8 zat er bovenop. En echt een klik heeft mijn kind niet meer gehad met de het merendeel van de klas, maar het is het jaar goed doorgekomen en heeft zelfs in groepsverband nog weleens afgesproken met pester.

En ik ben ook weleens naar de leerkracht gestapt voor een ander kind. Heeft geen gevolgen gehad voor mijn kind. Ben overigens ook weleens naar ouder van een ander kind gestapt met het verhaal dat ik wat gehoord en gezien had.

Is dat geen mooie tussenvorm? Dan leg je het neer bij de ouders van het gepeste kind en kunnen zij daar verder mee. Wil je trouwens ook nog meegeven dat niets doen ook niet zonder risico is. Het is echt geen garantie dat jouw kind buiten schot zal blijven. In een groep waar gepest wordt, is de sfeer verziekt en kan het pesten makkelijk overslaan. Het is eten of gegeten worden. En bij pesten gaat het er niet om dat de pester aangepakt wordt, het is ook vooral ook de bedoeling dat er iets aan de sfeer in de klas gedaan wordt. Dit is voor Alle kinderen, dus ook voor jouw kind, een ongezonde, onveilige situatie.

Overigens

Vind ik ook wel dat jij erg in de angsthazen-stand staat. Ik zie niks dus er gebeurt niks....

Is dat het voorbeeld dat je je kind wil geven?

Zelf

Als kind heb ik het (na een poosje toegekeken te hebben, want ik was een ontzettende schijtlaars) samen met een vriendin opgenomen voor een meisje dat gruwelijk gepest werd. En ja, we kregen het moeilijk, heel erg moeilijk. Maar niets doen was ook geen optie geweest, en dan was het ook niet makkelijk geweest. Hier kan ik wel met een redelijk gerust geweten op terug kijken, ik heb iig geen spijt, hooguit van niet eerder ingrijpen. De rest van mijn leven met spijt zitten omdat ik alleen maar toegekeken had, mmhh. De last van het pesten toen ging over, maar die spijt zou volgens mij niet over gaan.

Kobalt

Dankjewel.
Een duidelijk antwoord op mijn vraag. Weet je ook wat voor actie school ondernam de keren dat het wel geholpen heeft? Hoe ze het pesten aanpakten?

Guera - speculaties

Tja, angst is een slechte raadgever.
Ik heb niet de indruk dat ik speculeer. Ik denk, dat ook op de momenten dat ik mijn angst uit weet te schakelen er wel degelijk een gevaar schuilt in het melden. Daarbij vertrouw ik op mijn zoon, die weet wat er speelt en duidelijk aangeeft bang te zijn voor het melden.
Aangezien mijn angst pas gisternacht ontstond heb ik deze volgens mij niet op hem kunnen projecteren.

Het rare is, dat er al sinds groep 1 regels aan de muur hangen van hoe met elkaar om te gaan. Dat het lijkt alsof school er veel aandacht aan besteed. Toch zie ik het nu niet meer in de praktijk gebracht.

Mieke

In reactie op je vorige bericht: ik bedoelde eigenlijk de berichten op het forum over pesten. Ik had begrepen dat jouw dochter naar het VO was gegaan.

Over de ouders niet inlichten heb ik het niet gehad.

Ik plaatste hier wat omdat ik in eerste instantie niet wist hoe het gesprek aan te gaan. Dat veranderde na het gesprek met mijn man en een nacht wakker liggen.

Je vat goed samen wat ik voel. Het is ook een brei ingegeven door mijn angst.

Mari - de groep

De groep was tot en met vorig jaar super. Dat is dit jaar blijkbaar ineens omgeslagen. Dat weet ik sinds mijn zoon mij dit vertelde. Achteraf had ik het misschien kunnen zien omdat hij duidelijk minder met jongens uit zijn groep afspreekt dan vorig jaar. Blijkbaar is de sfeer ineens aan het verzieken.
Vorig jaar hebben ze nog een andere gepeste jongen opgevangen. Die is zonder problemen opgenomen.

Tihama

Dankjewel.
De moeder van de vriend van mijn zoon heb ik al mee gesproken voordat ik het berichtje op OO plaatste. Zij wilde een E-mail sturen maar schrok terug toen haar zoon dat niet wilde. Maandag spreek ik haar denk ik weer.

Waarom stel je die laatste vraag? Doet dat er wat toe?

Sfeer

Xandra,
Als ik jouw berichtjes lees, dan lijkt het erop alsof de sfeer in de klas niet goed is. Het gaat dus niet alleen om dat pestgeval, de kinderen voelen zich niet veilig. Ze voelen zich zelfs zo onveilig, dat ze pesten niet eens durven te melden bij de leerkracht. Dat vind ik heel fout en tekenend.
Je vroeg naar de gevallen waarin melden wel geholpen heeft. De school heeft ten eerste: ieder pesterijtje, plagerijtje en pestgeval uitgelicht en doorgesproken met de betrokken kinderen. Dus ook kleine dingen, die in andere situaties niet besproken zouden worden.
Het groepsgevoel van de klas versterkt, door groepsbindende activiteiten te doen.
Kinderen die pesten een sociale vaardigheidstraining te geven.
Alle ouders van de groep op te roepen op een ouderavond en hen te betrekken in het proces.
Het bleek dat de manier waarop er thuis over pesten gepraat wordt, van groot belang is, voor het gedrag van de kinderen op school. Reacties als: 'het hoort er toch bij? Ik deed het vroeger ook, Sommige kinderen vragen er zelf om' en 'ze moeten wel een beetje tegen een grapje kunnen' door de ouders thuis, verergeren het pesten.
Ik ken een ouder die zei: 'ach kind, je moet je niet zo druk maken over hoe het met dat gepeste meisje gaat, het gaat in deze wereld om jou, als zij gepest wordt, hoef jij daar je toch niets van aan te trekken?'
Zulke 'opvoedings'boodschappen vind ik persoonlijk verwerpelijk en niet wat ik mijn kinderen mee wil geven.