Ruzie op school nu gesprek met leraar, en wat dan...

Niet de enige

"maar ik heb soms het gevoel dat hij vaker eruit gepikt wordt"

Dat klinkt alsof hij niet de enige is die zich snel onrechtvaardig behandeld voelt. Hoe weet je nou of anderen niet ook aangesproken worden?

Ik vind "kan niet tegen onrechtvaardigheid" altijd een beetje klinken als "eigenlijk snel verongelijkt". Om het even heel negatief te zeggen: alsof alles op een goudschaaltje gewogen moet worden en iemand ontvlamt als dat even in zijn nadeel uitvalt.

Nou klinkt dat wel erg negatief dus misschien doe ik je zoon hiermee onrecht aan .

Maar zou het niet kunnen dat hij beter af is als hij leert wat meer te verdragen? Dat zou een insteek voor zo'n gesprek kunnen zijn, misschien dat de meester en de juf hem kunnen helpen oefenen zich wat meer te beheersen.

Groet, Ellen

Slaan

Is het probleem niet dat hij boos op de juf is geworden? Dat er daarom een gesprek moet volgen? Ik zou me niet zo druk maken hoor. Ik heb zelf ook een groep 3 jongetje en tsja, jongens slaan soms. Dat is niet goed en ze moeten het afleren maar het is al zo oud als de mensheid. Ik denk dat het prima is dat er een gesprek volgt, hij moet doorkrijgen dat hij nu te oud wordt om conflicten op deze manier op te lossen. En dat leert hij heus wel! Hij zal nog wel eens in de fout gaan maar het komt vast wel goed. Dit gedrag wordt niet geaccepteerd en dat merkt hij nu.
Misschien doe ik er te luchtig over, maar ik word soms wel eens moe van dat geschokte gedrag als een kind slaat. Jee zeg, ik heb ook wel eens gevochten als kind. Het hoort gewoon bij opgroeien en ik vind dat er tegenwoordig altijd zo'n ontzettende toestand van gemaakt wordt.
Niet druk maken hoor. Ga gewoon naar dat gesprek en ik denk dat voor hem de boodschap dan wel duidelijk is. En probeer thuis inderdaad wat te oefenen met omgaan met dit soort situaties want het ventje heeft er zelf natuurlijk het meeste last van.
Succes!

Hier net zo

Slaan en schoppen mag niet. Jongetjes doen dit onderling. Maar jij maakt je -denk ik- ergens anders zorgen om. Zijn enorm sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. Dit brengt hem in lastige posities want de wereld zit nu eenmaal niet eerlijk in elkaar. Onze zoon heeft dit ook. Woest kan hij worden als er iets niet eerlijk gaat , of als regels in een spel plotseling veranderen of als regels door de juf niet consequent worden toegepast. Uit frustratie gaat hij slaan/schoppen wat het alleen maar erger maakt want dan wordt hij bestrafd terwijl een ander zijns inziens de schuldige is.

Het is lastig om aan te pakken. Eerlijk duurt nog altijd het langst. Maar onze zoon zal toch moeten leren om te gaan met al die situaties waarin het niet eerlijk gaat. Ik heb elke keer dat het weer mis ging/gaat met hem gesproken over de situatie. Waar gaat het mis. Wie deed wat en wat was er niet eerlijk? Hierin duidelijk zijn rol gespiegeld ; hoe was het gegaan als jij dit of dat gedaan zou hebben?
Ik ben ermee begonnen toen hij zo'n 6 jaar oud was(het gaf sociaal echt problemen) , nu is hij 9 en lijkt er een kentering te ontstaan. Het gaat beter, hij past zich aan, is minder fysiek maar behoudt z'n rechtvaardigheidsgevoel gelukkig wel. Want op zich is het een mooie eigenschap vind ik.

Het volgende is niet waar jij mee bezig bent denk ik maar mag ik vragen of het een slim mannetje is? Ik ken je uit andere postings en bedenk mij dat het zou kunnen. En met slim bedoel ik of hij misschien hoog- of meer begaafd is. Een sterk gevoel van rechtvaardigheid past bij begaafde kinderen. Dit enkel maar ter info.

Succes gewenst!
Liedewij

Rechtvaardigheidsgevoel

Alle kinderen tot een jaar of 6, 7 hebben een enórm goed ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel. Nou ja, alle, de mééste. Dat is namelijk de leeftijd waarop het geweten wordt ontwikkeld, waarop constant wordt gewogen wat wel en wat niet klopt, wat goed is en wat niet.
Een enorm ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel is nog geen vrijbrief om anderen op de huid te zitten. De wereld/het leven ís namelijk niet rechtvaardig.

Tirza

Rechtvaardig

Je zoon voelt zich benadeeld omdat hij zegt niet eerlijk behandeld te worden. Ik heb mijn zoon al jong verteld dat zijn waarheid niet de waarheid van een ander hoeft te zijn. Hij wist de waarheid nl. ook aardig zijn kant op te zetten. En de ander zei nooit de waarheid, hij was altijd eerlijk.
Natuurlijk was hij dat niet altijd, hij verdraaide de waarheid ook in zijn voordeel. "Oneerlijke spelregels, oneerlijk sporten, oneerlijke behandeling qua straf."
Hij wilde graag veel dingen bepalen, nogal overheersend dus. Gelukkig deed hij dit alleen verbaal, er kwam geen slaan of schoppen bijkijken. Maar alleen verbaal was hij soms al erg dominant.( Met prachtige volzinnen joeg hij kleutervriendje weg uit te bouwhoek) Ik heb hem toch uitgelegd dat hij op deze manier weinig vriendjes overhoud. Jouw zoon is nog jong, maar mijn zoon heeft het niet altijd makkelijk met vriendschappen gehad toen de jaren verstreken. Want die vriendschappen moeten ook volgens zijn "rechtvaardigheidsgevoel" lopen.
Heeft je zoon b.v. al zijn excuus aangeboden aan het jongetje dat hij geslagen heeft? En wat heeft hij tegen de leerkracht gezegd? Ik denk dat dat pas duidelijker wordt, als je het gesprekje op school hebt gehad. Hij is nog jong, gewoon uitpraten en zand erover. Hopen dat het een eenmalig incidentje was. Als het verder goed gaat met je zoon op school, is dit gewoon een fase waar hij zijn weg in moet zien te vinden.

Standpunt

Het lijkt erop dat de gymjuf haar standpunt aan zoon goed duidelijk wil maken, zodat zoon ook echt voelt dat zijn gedrag ongewenst was.
Het alleen vertellen, sorry zeggen en weer doorgaan werkt niet altijd even goed.
Dat zeg ik uit ervaring, zoon lijkt erg veel op zoals Wil40 haar zoon omschrijft. Verbaal oh zo goed en sterkt, zijn waarheid oh zo snel betitelen als onrechtvaardig behandeld.
Praten leek wel tot hem door te dringen, maar voelen dat het ongewenst gedrag was werkt (nog steeds) beter.
Ik gaf mijn zoon steevast het advies om na een les de dingen te bespreken met de leerkracht, op een redelijke manier. Uitleg vragen over het waarom van iets.
Ook als hij straf kreeg, dan had hij eerst de straf uit te zitten om na de les met de leerkracht te bespreken dat hij het er eigenlijk niet mee eens was want...
Zo werd hij eens voor een half uur de les uitgestuurd omdat volgens zoon zijn pen op de grond viel. Belachelijk vond hij. Bleek dat hij al een aantal waarschuwingen had gehad voor getik met zijn pen, rollen ermee over zijn tafeltje terwijl het stil moest zijn in de klas (kregen uitleg). Tot de pen dus viel.
Ik heb wel altijd met een leerkracht hierover overlegd, erkend dat dit wel aandacht behoefde en het op prijs stelde als ze de dingen ook als leermomenten aan wilde pakken. Dus na een straf ook vertellen hoe dat zo gekomen is, om die eenzijdige waarheid wat te verbreden. Dat werkt goed, dat inzicht is in de loop van de jaren goed gegroeid.

heeft hij ook z'n excuses aangeboden aan de juf?
Ik vind het trouwens een rare straf voor een jongetje van 6! Twee weken niet mee mogen doen met gym, waar moet hij dan blijven? Alleen in de klas?
Ik zou niet afwachten, maar morgen meteen aan de bel trekken.

gr.
Petr@

Raar gedoe

Wat een raar gedoe. Ik vond twee weken niet meegymen al achterlijk voor een 6/7 jarig kind. Alsof hij dat kan overzien.Een keer niet meegymen als straf was al wel genoeg geweest. En dan de straf weer herzien omdat het een keer goed gaat. Lekker duidelijk voor je zoon.

Feit blijft dat je zoon fysiek reageert bij frustratie/boosheid. Hij zal toch moeten leren op een andere manier uiting te geven aan z'n ongenoegen. Tirza schreef dat alle 6/7 jarigen een sterk rechtvaardigheidsgevoel hebben. Daaruit zou je kunnen concluderen dat het in de loop der tijd wel "normaliseert". Ik denk dat er wel degelijk kinderen zijn die een enorm gevoel voor rechtvaardigheid hebben ; meer dan hun leeftijdsgenoten.Onze zoon heeft dit veel meer dan z'n broer. Hij komt er ook mee in de knel. In sociaal opzicht is het zelfs onhandig want leeftijdgenoten nemen het vaak niet zo nauw met de waarheid. Of in het spel worden regels door leeftijdgenoten makkelijk aangepast. Dit geeft frustratie waar hij mee om moet leren gaan. Misschien met wat extra begeleiding van ouders/leerkracht. Bij ons heeft een gesprek met de leerkracht geholpen om op een zelfde aanpak te komen. De situatie doorspreken en spiegelen.

Dit gedoe met gym kun je aangrijpen om samen met school je zoon te helpen z'n boosheid/frustratie in juiste banen te leiden.

Misschien projecteer ik onze situatie wat teveel op jouw situatie maar het is miosschien wel iets om over na te denken. En dit "gymvoorbeeld" in een breder perspectief te plaatsen.

Groeten Liedewij

Rechtvaardigheidsgevoel

Mmh, zo rechtvaardig is het toch ook niet om iemand te slaan, zeker niet bij zoiets relatief ´onschuldigs` als valsspelen. Als hij werkelijk zo´n groot rechtvaardigheidsgevoel heeft kun je dan niet vanuit die insteek met hem verder?