Samenwerken voor een pdd-nosser
Hallo,
Mijn zoon (PDD-NOS) is net begonnen op de middelbare school (VWO). Heeft nu een opdracht gekregen om een presentatie te doen samen met drie anderen. Dat is natuurlijk wennen als je deze anderen niet kent en als ze ook niet dichtbij wonen zodat afspreken na schooltijd niet mogelijk is. Er moet dus veel tijdens de les zelf en bijvoorbeeld pauzes of tussenuren worden gedaan. Presentatie stelt niet zoveel voor, in zijn eentje heeft zoon het (redelijk) makkelijk voor elkaar. Maar dat is niet de bedoeling. Moeilijk voor hem is het samenwerken, want zegt hij: ik ben serieus en zij niet. De anderen zijn lekker aan het dollen en andere dingen aan het doen en er is nog niet veel gebeurd.
Hoe kan ik hem hierbij het best ondersteunen? Welk advies kan ik hem geven? Ik zei al, ga zelf achter die computer zitten, verzamel de andere drie om je heen en begin, dan komen er vanzelf suggesties (hoop ik dan, of ben ik te optimistisch?). Het is natuurlijk niet de bedoeling dat hij alles alleen doet en de anderen niets. Let wel, dit is zoons perceptie, ik denk dat de anderen ook graag iets goeds neer willen zetten, en heb hem dat ook verteld.
Dit samenwerken wordt zijn grootste uitdaging op de middelbare school, dus als er iemand is met ervaring.....graag!
Bedankt vast en groeten,
Anoniempje2
Mentor
Het is handig als de mentor op de hoogte is van de pdd-nos van kind en (daardoor) moeite met samenwerken. Een mentor kan kind daar in begeleiden.
Volgens mijn dochter is het ook handig als je zoon zelf bij zijn klasgenoten aangeeft dat hij het best kan werken met duidelijke afspraken en dat hij direct aangesproken moet worden met een duidelijke opdracht. Mijn dochter heeft het gedrag van haar klasgenoten tijdens het samen een werkstuk maken helemaal verkeerd ingeschat. Zij dacht dat ze het over flauwekuldingen hadden en heeft de dingen die van haar verwacht werden niet opgepikt. Het direct maken van duidelijke afspraken helpt.
Ieder een deel
dat samenwerken was voor mijn dochter ook een drama. Zij woont ver van iedereen af en kon steeds rondgebracht worden. Wat ze na een half jaar deden is ieder voor zich thuis hun deel uitwerken en dan later samenvoegen9dat deed dan wel 1 iemand). Werkt voor hun het beste
'normaal'
Mijn pubers hebben geen PDD-NOS. Toch gaat het doen van groepsopdrachten ongeveer op dezelfde manier die jij beschrijft. Er is er eentje die zich verantwoordelijk voelt, die doet al het werk en de rest leunt achterover.
Zo ging het al toen ik op school zat en volgens mijn dochter gaat het nog steeds zo.
Pas in VWO 4 was er voor het eerst sprake van een echt 'groepsresultaat'.
Mijn zoon heeft vorig jaar in de eerste met een groepje hier thuis een powerpoint gemaakt. Hij was aan het typen, vroeg om input. De rest zat te klieren met hun smartphones. Hij had toen ook geen zin meer en het werd een mager zesje voor de hele groep.
Ik weet er niet zo snel een oplossing voor. Ik maak me er maar niet te druk over.
Ik ben wel blij dat groepsopdrachten niet zo heel belangrijk worden gevonden op de vo-school van mijn kinderen. Ze tellen meestal maar een keer mee in de berekening van het eindcijfer en ze hebben maar een stuk of drie groepsopdrachten per jaar.
Ik weet van een andere school in de buurt waarbij er elke week wel iets met een groep gedaan moet worden. Dan is de gene die wel serieus is, iedere keer de pineut.
Hier ook samenwerkproblemen
De presentatie voor Engels ging vorig jaar bij mijn zoon (in de brugklas Havo/VWO) ook helemaal fout.
Het was een zondag, heerlijk weer en we waren een fietstocht aan het maken met de bedoeling niet voor de avond terug te zijn. Dat kon, want al het huiswerk was af, tenminste... Toen ging mijn mobiel, een klasgenoot van mijn zoon hoe ver hij was met zijn aandeel voor de presentatie maandag. Tja, helemaal niets bleek, want er was afgesproken dat hij een stuk zou vertalen dat hij weer van een andere klasgenoot had gekregen. En dat had hij (nog?) niet gehad, dus dacht hij daar niks aan te hoeven doen. We hebben de fietsen toch maar omgekeerd en zoon heeft zitten zweten op een mooie presentatie, met tekst die hij van de bellende klasgenoot had gekregen - dat was zo van internet afgeplukt en begreep zoonlief niks van. Uiteraard werd het geen hoog cijfer, ondanks dat ze de presentatie nog een dag mochten uitstellen...
Lastig
Mijn dochter had vorig jaar in de vwo brugklas een jongen in de klas met asperger, vanaf dag 1 was de klas op de hoogte, ze hebben bij de mentorles ook de film "de zus van Einstein" bekeken, dus in grote lijnen begrepen ze wel wat er aan de hand was. Een groepsopdracht met hem was echter heel lastig. Maar gek genoeg hadden zij juist het idee dat hij weinig deed. Hij had in zijn hoofd hoe iets moest gebeuren en wat hij zou gaan doen, daar kon niet over gediscusseerd worden. Uiteindelijk gaven ze hem maar zijn zin en lieten ze hem iets alleen doen achter de computer en deed de rest de opdracht met elkaar. Maar het moest dan niet iets "raars" zijn, zoals bijvoorbeeld Griekse mythologie ofzo, want dat kan hij niet handelen, hij kan niet begrijpen dat mensen dat vroeger echt geloofden en heeft daar zelfs een woede-uitbarsting van gekregen. Het zijn ook wel absurde verhalen natuurlijk.
Samenwerken algemeen
Hier heeft de middelbare een werkgroep van ouders die proberen een echoput te zijn naar school terug. Wat vinden de kinderen thuis, wat vinden de ouders, welke zaken worden er onderling besproken.
Daar is samenwerken ook aan de orde geweest. Vraag 1 was natuurlijk 'waarom mag het niet alleen' (zeker niet als het om een cijfer gaat dat telt voor een examen!) Antwoord : omdat het in de samenleving ook moet, ook als het resultaat telt.
Verder zijn er een heleboel modellen langsgekomen; een schema in leveren (onderdeel van het cijfer) van wie er wat moet doen.
Een groepje van drie even zo veel keren laten samenwerken, steeds met een andere verantwoordelijke.
Een leerkracht/ouderejaars in de groepen.
En natuurlijk ook 'het moet dus zie maar'
Alle modellen slagen en falen even hard. Het is een leerproces en na 4 jaar oefenen weten ze meestal wel met wie ze goed samenwerken en wie de boel iedere keer weer verziekt.
Zelfs zonder pdd-nos invloed hebben we hier ettelijke malen tot na middernacht zitten werken (andere puber en ik als steun en zoekhulp) om dan zelf maar het geheel af te maken omdat niet op tijd inleveren 2 punten aftrek geeft.
Uiteindelijk zijn pubers hier begonnen om hun groepsgenoten per mail te vragen om de benodigde stukken ter samenvoeging in te leveren zodat ze enig bewijs hadden achteraf.
