Scheldende en schreeuwende juf
Onze zoon in groep 8 heeft één dag in de week een juf die erg veel schreeuwt en scheldt. Andere ouders stuurden een mailtje rond en daar schrok ik wel van. Met citaten wat ze tegen de kinderen gezegd zou hebben. Ik schreef ook een mailtje als reactie dat ik dat ook van mijn zoon had gehoord en dat hij meestal die dag niet graag naar school wil en ook buikpijn heeft. Volgens mij is deze juf erg met zich zelf bezig en regaeert ze dat op de kinderen af. Ze kan ook geen orde houden en zegt 100 keer dat de klas zo druk is en dat ze er gek van wordt.
Alle mailtjes van de ouders werden anoniem naar het hoofd van de school gestuurd die er ook van schrok en daarna werd ik gebeld om erover te praten met het hoofd door een van de ouders.
Alleen de ouders die hadden gereageerd werden uitgenodigd om te praten bij het hoofd.
Ineens was mijn reactie niet meer anoniem, hij wilde weten wie er bij welke mail hoorde en hij vroeg ook waaruit ik opmaakte dat ik dacht dat ze teveel met zichzelf bezig was en waarom ik dacht dat ze geen orde kon houden. Ik voelde me alsof ik op het matje most komen! En dat we geen vertrouwen in de school hadden en dat soort dingen.
Vond het ook erg raar dat eerst alle mailtjes anoniem waren, de reacties waren niet in eerste intantie voor het hoofd of de betreffende juf bedoeld, maar meer voor de ouders onderling en of we dan samen et iets aan konden doen.
Ook gaat er met de kinderen van de reagerende ouders gepraat worden. Ze willen duidelijkheid krijgen over het gedrag van de juf. Want, en nu komt het..de juf zelf herkent zich hiet totaal niet in! Zo lijkt het dus alsof wij, de reagerende ouders, het allemaal verzonnen hebben! Ik vind het allemaal erg raar.
Ik kijk nu wel uit om te reageren op een mailtje!
Waarom uberhaupt anoniem?
je hebt toch over iemand die elke dag met je kind te maken heeft, dan kan je over haar handelen toch een duidelijk onderbouwde mening over hebben ?
Ik vind je wat onnozel op een en ander reageren.
Jemig
ik kan echt geen normale zinnen meer schrijven....
anyway, ik snap je houding niet, wat wil je nu precies bereiken voor je dat gesprek met de directeur aan gaat. Dat moet je eerst eens helder voor jezelf krijgen. Wat verwacht jij van haar/hem ?
Verkeerd aangepakt
Om heel eerlijk te zijn, denk ik dat jullie het niet zo goed hebben aangepakt. Via de mail met z'n allen over een leerkracht praten... da's gewoon niet zo netjes. Als onze kinderen dit zouden doen, zouden we dit roddelen noemen.
Bovendien trek jij conclusies die je niet kan trekken en die er ook niet toe doen: 'de juf denkt alleen aan zichzelf' en 'ze kan geen orde houden'. Ik vind het logisch dat de directeur daar vragen over stelt.
Mijn advies: houd het klein en vooral feitelijk. Geef aan wat jij van je kind hoort, meer heb je namelijk niet. Ga niet invullen/inkleuren wat er volgens jou aan de hand is, want dat weet je niet.
Feitelijk is het enige dat je aan de directeur kan vertellen: 'Mijn kind geeft aan dat het op de dag dat X voor de klas staat niet naar school wil. Ik heb doorgevraagd wat er aan de hand is en hij vertelt mij dat X schreeuwt en dat hij zich daar erg vervelend onder voelt. Ik maak mij daar zorgen over.'
'Ik kijk nu wel uit om te reageren op een mailtje!'
Dat lijkt mij in dit soort gevallen heel verstandig. Als jouw kind een probleem heeft, ga je hiermee zelf naar de leerkracht of de directeur.
Tjonge wat een geroddel
Tja, ik kan het ook alleen maar geroddel vinden. Hoe zou jij het vinden als al je buren achter jouw rug om dingen over jou aan elkaar doormailen en aannames doen over dingen die ze helemaal niet kunnen weten. Je schrijft dingen in een mail die je alleen maar denkt of van horen zeggen hebt. Hoe weet je dat ze geen orde kan houden en dat ze vooral met zichzelf bezig is. Ben je er bij in de klas. Ik vind het nogal logisch dat de directeur daarover met je wil praten.
Ik vind het een erg opstokerige actie van de ouders. Als je je zorgen maakt om een leerkracht dan stap je of naar die docent zelf toe of naar de directeur lijkt mij.
Maar toch
Maar toch denk ik dat dit de directeur en leerkracht wel heel goed uitkomt, nu kunnen ze zich namelijk gaan focussen op een bijzaak, namelijk dat ouders onderling roddelen. Zo kunnen ze zorgen dat de aandacht weggenomen wordt van de hoofdzaak, dat is heel jammer. Enige dat je kunt doen is dit niet laten gebeuren, bied je excuus aan omdat je je hebt laten meeslepen, maak je heel klein, vertel hoe rot jij je over alles voelde op dat moment, dat jij ook nog nooit zoiets bij de hand hebt gehad, maar dat je nu begrijpt dat het handig was. Maar.... het feit blijft dat jouw kind heel ongelukkig wordt van de pedagogische aanpak waar deze juf voor heeft gekozen, namelijk schreeuwen en schelden en dat jij daar ook geen voorstander van bent. Wat kunnen "we" aan dit probleem doen? In het onderwijs houden ze namelijk van de term "we". Zo hebben ze het ook over afspraken: "de volgende afspraken gelden", terwijl er in werkelijkheid regels bedoeld worden. Succes ermee, zoek even op mijn naam in dit onderdeel dan kom je ook eea over scheldende meesters en juffen tegen.
Raar
Ik vind het raar om zo over een leerkracht rond te mailen. Ga dan met open vizier de strijd aan.
Tjonge speurneus
"Maar toch denk ik dat dit de directeur en leerkracht wel heel goed uitkomt, nu kunnen ze zich namelijk gaan focussen op een bijzaak, namelijk dat ouders onderling roddelen."
Wat een negatieve insteek zeg, wat een wantrouwen! Je doet nu volgens mij hetzelfde als Anke: zelf het verhaal inkleuren en invullen.
En toch..
...snap ik wel wat anke bedoelt, denk ik. Er wordt een mailtje rondgestuurd als ouders onder elkaar. Dat is hetzelfde als je met elkaar op het schoolplein staat te mopperen. Echter nu staat het scherp zwart op wit. En daar heeft Anke wat naïef op gereageerd m.i. Meteen inderdaad een goede reden hier niet meer op te reageren.
Diegene die het mailtje naar de directeur heeft gestuurd, wat blijkbaar niet te achterhalen is, is hierin fout naar mijn idee. Uit beleefdheid had diegene dit eerst wel even van te voren kunnen aangeven dat dit naar de directie wordt gestuurd. Nu zijn alleen diegene "de klos" die niet anoniem hebben gereageerd.
Natuurlijk reageert de directeur op deze wijze. Moet ook wel achter zijn personeel staan. Echter ik zou het meer fair hebben gevonden om alle ouders aan te spreken, en nu niet alleen die ouders die niet anoniem hebben gereageerd. En zeggen dat mailen niet de manier van goede communicatie is.
Precies
Da is precies hoe ik er nu over denk. Dat degene die de mail heeft verstuurd dat eerst even aan de betreffende ouders zou moeten vragen. Natuurlijk kan ieder voor zich naar de schreeuwende leerkracht stappen, maar een aantal ouders leek het beter om gezamenlijk te gaan, dat is waarom er mailtjes werden verstuurd.
De mailtjes waren om ervaringen uit te wisselen en wat we er aan konden doen, dus ik zag er ook niet als geroddel of zo. We maakten ons, terecht, zorgen. Een ouder was ook zelf naar de juf gestapt, maar dat werd niet in dank afgenomen, ze ontkende dat ze tegen de kinderen schreeuwt. Het is ook heel moeilijk om zoiets tactisch te vertellen.
Binnenkort worden trouwens alle ouders bijeengeroepen.
Gaat altijd mis met mail
Op dochters eerste basisschool werd op het schoolplein enorm gemopperd over een meester, die de klas op geen enkel gebied onder controle had. Het ging in die tijd niet goed met mijn dochter in die klas en ik kwam er met de meester niet uit. Ik naar de directeur, die mij vertelde dat hij stomverbaasd was, want er was nog niemand bij hem geweest om te klagen en hij had ook geen enkel signaal opgevangen (hij was of blind of niet helemaal goed bij zijn hoofd, het regende klachten). Ik heb een mail aan alle ouders gestuurd dat ze - als ze iets te melden hadden - dat niet op het schoolplein moesten doen maar bij de directeur, omdat die nog helemaal van niks wist. Dezelfde dag had één van de ouders de mail doorgestuurd naar de directeur en de volgende ochtend was er een mail van de directeur aan alle ouders met de strekking: foei stoepkrijt, wat een stoute mail. Overigens erg grappig: toen ik dochter daar van school haalde (vanwege die meester) heb ik na veel stampij dochters dossier gekregen. Daarin zat een uitdraai van de mail, met de naam van degene die 'm had doorgestuurd erop. Wist ik meteen wie het had gedaan. Ik was overigens niet verbaasd.
Ik dwaal af. Wat ik wil zeggen: alles wat zwart op wit staat kan terecht komen bij mensen voor wie het in eerste instantie niet is bedoeld. Ik maakte me ook enorm zorgen over wat er in die klas gebeurde en wilde graag dat ouders niet tegen elkaar bleven mopperen maar samen naar de directeur gingen, vandaar die mail. Het liep totaal verkeerd af.
Inderdaad: waarom anoniem
Ik snap ook niet zo goed waarom Anke erover inzit dat ze haar anonimiteit verliest. Als mensen in gevallen als hier niet openbaar hun zorgen uit durven spreken komt de rest voor mij toch neer op roddel.
En naar mijn mening probeer je het uit discretie en goed fatsoen eerst met de leerkracht zelf op te lossen. Als dit gesprek vastloopt kun je altijd nog naar de directie stappen.
Helaas weet ik uit eigen ervaring dat veel ouders bang zijn dat de leerkracht zich af gaat reageren op de kinderen van ouders die zich kritisch uit durven spreken.
Zelf zou ik een keer met een leerkracht gaan praten over een situatie die mij en nog een aantal ouders zorgen baarde en tot mijn grote verbazing keek iedereen ineens de andere kant op. Het kwam er op neer dat allen ik en nog een ander ouder op kwamen dagen tijdens het gesprek.
Uiteraard hoef je niet te verwachten dat de betreffende leerkrach zijn/haar verontschuldigingen gaat aanbieden, de meest voor de hand liggende reactie is de boel ontkennen. Maar je geeft wel een signaal af, nl dat de ouders op de hoogte zijn en de boel in de gaten houden. Vaak is dit al genoeg voor een leerkracht om enigszins in te binden.
Anoniem omdat
In zo'n geval blijf je graag anoniem omdat je niet wil dat je kind er de dupe van wordt. Uiteindelijk gaat je kind elke dag weer die klas in... Hier ook zo'n situatie, wij als ouders ontdekken stilaan dat er véél kinderen in klas echt last hebben van de juf. Maar er gaat tijd overheen vooraleer je duidelijk gemaakt krijgt op school hoe ernstig het is. Eerst afwimpelen en 'je dochter ervaart dat nu eenmaal zo, therapie zou helpen', enz... Van school veranderen zouden we willen, maar ja, in groep 8 ligt dat niet simpel, veel te zwaar voor kind. En zo sukkelt het schooljaar verder, en daarna ben je weg en juf kan herbeginnen... Enfin, ik ga mijn nek uitsteken maar verzamel ook eerst 'uitspraken' en voorvallen om beter te kunnen overtuigen ;o(
