School is dicht door staking. moet zij voor opvang zorgen?

Welk speciaal onderwijs dan wel?

Maar de discussie ging toch over kinderen die 'een beetje moeilijk waren' en dat scholen ze daarom willen lozen(of in ieder geval geen rekening mee willen houden)?

Als we het niet over LWOO/LOM hebben blijven de scholen voor de zware gevallen over. MLK, ZMLK, ZMOK, Mythyl..

Daar kom je toch echt niet op als je wat 'lastig' of 'overprikkeld' bent..

Laag iq

Henk:"Daar kom je toch echt niet op als je wat \'lastig\' of \'overprikkeld\' bent.."
Wel als de school daarbij een dossier overlegt waaruit een leerachtand blijkt en liefst ook nog een iq beneden bepaalde grenzen.
In jouw tijd werd die iq test nog niet als criterium gebruikt. De veronderstelling 'heeft iq < 100 dus dat zal nooit wat worden' bestond nog niet. De omgekeerde gedachte, we proberen het wie weet wat er nog van komt, had de overhand (kansenonderwijs).
Dat iq als criterium (geintroduceerd met de rugzak), heeft bureaucratische gevolgen. Voor het aantal lln in de wajong (die kan toch geen diploma halen en dus geen startkwalificatie en dus kan ie niet werken, dus uitkering) maar ook voor de kosten van de awbz, zie http://www.nu.nl/algemeen/2758302/kijken-zorgbehoefte-bij-iq-maatregel.html
"In 2009 hadden 164.000 mensen recht op AWBZ-zorg voor verstandelijk gehandicapten, tegen slechts 80.000 in 1998. Deze zorg kostte in 2009 ongeveer 6,2 miljard en vormde daarmee een kwart van de totale uitgaven aan de AWBZ. De groei vond vooral plaats onder licht verstandelijk gehandicapten op enige afstand gevolgd door zwakbegaafden. Het gaat hierbij relatief vaak om jonge mensen, onder de 23 jaar."
1998 is het jaar dat begonnen is met selecteren in het onderwijs naar indicatiecriteria, als pilot voor de invoering van de rugzak.
Jongeren onder de 23 jaar waren toen 9. Ze hebben het hele feest van de invoering van de rugzak en het verwijzen naar speciaal onderwijs meegemaakt. In feite is hen en ook hun ouders aangeleerd om overal zakjes met geld voor te vragen 'dat is het belang van uw kind'.
Het verschil met vroeger is dat vroeger niet geweten werd wat iemands iq was. Er werd gekeken naar hoe iemand functioneerde en voldoende was goed genoeg. Er werd geen voorschot genomen op de toekomst. Er was geen voordeel te halen door scholen bij het meten van dat iq (extra geld) dus werd het niet gemeten.
Zo zijn een heleboel nu als zwakbegaafd bekend staande burgers (iq < 84) gewoon terecht gekomen, zonder hulp uit welke pot dan ook.
Groet,
Miriam Lavell

Factoren bij elkaar

"Ja, dan wel. Maar dat is toch een heel ander beeld dan \'wat lastig, hup, naar het SO. "
Dat lijkt maar zo. De kinderen die wel naar het so gaan zijn lastig en hebben lesniveau x of y. Kinderen met een vergelijkbaar lesniveau die niet lastig zijn, blijven gewoon op een reguliere school.
Groet,
Miriam Lavell

Kinderen met heftige en meervoudige problemen

Okay. misschien had ik er een verkeerd beeld bij de discussie.

Op mij kwam het over of de Meesjes en Sterres bij bosjes werden afgevoerd als ze niet helemaal in het perfecte plaatje pasten.

Maar eigenlijk is het, als een kind én een laag niveau heeft én daarnaast ook nog gedragsproblemen.. dan gaat het naar het SO.

Daar lig ik niet zo wakker van. Kinderen met heftige en meervoudige problemen. Daar is het SO toch voor?

Subjectief

"Daar lig ik niet zo wakker van. Kinderen met heftige en meervoudige problemen. Daar is het SO toch voor? "
Nee. Net zoals blinden niet per se naar een blindenschool hoeven en doven niet per se naar een dovenschool en mensen in een rolstoel niet per se naar een mytylschool.
Dat is alleen zinnig als de leerling zelf meer onderwijsopbrengst zal halen in die speciale setting.
Dat belang van de leerling is uitgeruild tegen het belang van de school. Het gaat niet meer om die leerling (individu) maar om het budget van de school. Om geld. De afweging is niet meer getoetst aan de realiteit (heeft een so wel extra's te bieden, is er überhaupt wel plaats), maar aan papieren werkelijkheid: Kind op ro kost geld, kind op so levert geld op.
En zo kan het gebeuren dat ook blinden, doven en mensen in een rolstoel veel eerder uit het reguliere onderwijs geduwd worden.
Dat bovendien die rugzakjes, die eigenlijk voor praktische aanpassingen als een lift, een ringleiding (doven) of aanpassingen voor blinden bedoeld waren, vooral ingezet worden bij gedrag.
En dan nog veel belangrijker.
De praktische oplossingen die zouden kunnen helpen bij gedrag, meer structuur in de klas, niet elk uur van klas hoeven verhuizen, betere begeleiding bij huiswerk, zou voor _alle_ kinderen beter werken.
De subjectieviteit van het verwijssysteem blijkt bovendien uit de grote verschillen tussen regio's. Ja, er wordt bezuinigd met de invoering van passend onderwijs. Maar Pijancker krijgt er geld bij omdat in die regio een ander idee over moeten verwijzen bestaat.
Je kunt niet staande houden dat op de twintigduizend lln uit die regio 'toevallig' minder probleemgevallen voorkomen.
Daarvoor is de groep te groot.
Het gaat werkelijk over subjectieve beleving en de vraag of scholen eerst willen proberen met aanpassingen positieve verandering te bereiken, of dat juist na laten op op verwijzing aansturen.
Groet,
Miriam Lavell

Het doel van scholen

Wat dit betreft ben ik het helemaal met je eens!

Het doel van scholen zou toch moeten zijn zich voor de leerlingen in te zetten.

So wie so een vreemde situatie, dat het belang van de leerling haaks kan staan op die van school. Doet me denken aan wat mijn vader zij toen hij in een oud communistisch hotel had geslapen. "hebben ze hun hele bedrijf prima op orde, maar ja dan moeten ze ook nog gasten verzorgen".

Vroeger heb ik het toch anders beleefd: daar kwamen de leerlingen op 1.

Het kind als meervoud

De meest opvallende verschuiving in het denken over leerlingen, ligt in de betekenis van 'het kind'. Het is geen enkelvoud meer (dat kind), maar meervoud geworden (het kind zoals de mens).
Scholen verdedigen hun besluiten over individuele kinderen in het belang van 'het kind' en bedoelen daarmee alle kinderen uit de doelgroep van de school.
Daar krijg je ook het ophitsten van ouders van tegen ander kinderen. Dat gebeurt vooral in de discussie over passend onderwijs, alsof er een tsunami van gedragsgestoorde kinderen in het regulier onderwijs terecht zou komen. Alsof die kinderen vooral buiten gehouden moeten worden, zelfs al zou regulier onderwijs beter voor ze zijn.
De vergelijking met het communistische hotel gaat helemaal op. Onderwijs is een planeconomie. Maar eigenlijk ook de natte droom van de vrije markt. Als het aan de vrije markt ligt dan zijn er alleen nog grote spelers op de markt die bepalen wat het aanbod is. Pindakaas waar vooral geen pinda's in zitten. Wie echte pindakaas van pinda's wil, heeft pech. De grote spelers willen het niet leveren. Te veel gedoe voor zo'n kleine markt.
Groet,
Miriam Lavell

Iq en so

Het SO is echt niet alleen voor kinderen met een laag IQ hoor. Op de school van mijn zoon bijvoorbeeld (cluster 3/4) heeft het merendeel eerder een bovengemiddeld IQ. Wel allemaal een flinke problematiek, doorgaans autisme of de extremere ADHD.

Klopt

"Op de school van mijn zoon bijvoorbeeld (cluster 3/4) heeft het merendeel eerder een bovengemiddeld IQ. Wel allemaal een flinke problematiek, doorgaans autisme of de extremere ADHD. "
Maar dat zie je vooralsnog niet terug in cijfers over zorgkosten en daar ging het me even om.
Overigens is dit wel de groep die laat zien hoe SO het doel voorbij schiet. Onderwijs moet gaan over onderwijs, niet over zorg. Leerlingen die de capaciteiten hebben om onderwijs te volgen, zouden dat gewoon moeten kunnen doen.
En dan vanzelfsprekend ondanks al hun eigenaardigheden. De vorm aangepast, niet het niveau. Heel wat van dit soort leerlingen komen in het SO niet aan het lesniveau dat ze wel zouden kunnen hebben.
Groet,
Miriam Lavell