Spanning vriendinnetjes, wat kan school doen
Mijn dochter 
gaat al jaren om met haar allerbeste vriendinnetje. Ze kennen elkaar vanaf het dagverblijf en nu zitten ze bij elkaar op school. Vriendinnetjes zijn helemaal op elkaar afgestemd. Natuurlijk met de ruzietjes, maar die zijn al vaak snel vergeven en vergeten. Zoals dat binnen een vriendschap hoort.
Nu heb ik een conflict gehad met ouders van het vriendinnetje. Ik heb iets op een andere manier opgepakt dan zij dat gedaan zouden hebben. Heel jammer, maar het lijkt onbespreekbaar. Ik had verwacht dat zij de vriendschap van onze dochters ook heel belangrijk vonden. Maar al snel kwam mijn dochter thuis met het verhaal dat ze alleen had moeten spelen omdat vriendinnetje andere vriendjes moet zoeken van haar ouders. Daarom heb ik nu (op kindniveau) uitgelegd aan dochter wat er gebeurd is. Ouders zijn boos op elkaar, maar ouders zijn niet boos op de kinderen. Het vriendinnetje speelt ook vaak liever gewoon nog met onze dochter. En zo gebeurt het dus op school.
Maar er gebeuren natuurlijk veel dingen met spanning.
Dit is wat dochter zo’n beetje laat weten:
vriendinnetje mag niet spelen. Dat doet ze soms stiekem toch en zegt dan dat als ze de auto van papa ziet, ze snel gaat stoppen. Maar een andere keer zegt vriendinnetje juist dat dochter niet mee mag spelen. Onze dochter reageert bang naar de ouders, ondanks onze uitleg, ze wil het liefst onder haar tafeltje kruipen. Ik merk bij dochter dat ze veel stress heeft (in bed plassen, bang reageren op ouders, huiduitslag en ze krijgt plots werkjes niet af op school).
Nu weet ik eigenlijk niet hoe ik dit kan aanpakken. Met ouders in gesprek is onmogelijk gebleken. Ze reageerden zo onredelijk en hebben op mijn herhaalde contacten aangegeven niet meer te willen praten. Maar dit bij de school neerleggen lijkt ook weer zo moeilijk.
Wat zal mijn vraag aan de school zijn? Wat kunnen zij betekenen? Het gaat eigenlijk om een stomme ruzie tussen ouders.
Deze stress is er voor onze dochter:
- de ouders geven(op een bepaalde manier) aan vriendinnetje de boodschap niet met onze dochter te spelen (onze docher is dus ongewenst)Ook moeilijk voor vriendinnetje trouwens.
- Vriendinnetje geeft dit door aan onze dochter en vriendinnetje bepaalt wanneer ze wel of niet met onze dochter speelt (machtspositie vriendinnetje)
- Als er gespeeld wordt is dat niet legaal het gaat stiekem (bijvoorbeeld er wordt gestopt als ze de auto zouden zien, onze dochter verstopt zich)
- Haar positie maar met name de stiekeme omgang zorgt voor stress (zorg om boze ouders?).
Dus wat willen we nu van school? Of wat is een oplossing?
DAt Ouders vriendinnetje weer toestaan om met elkaar te spelen?
Hoe? Leerkracht geeft in gesprek bij ouders aan dat uitsluiting niet tot de maatschappelijke normen en waarden hoort en dus zeer ongewenst is? tja
We weten eigenlijk niet of we wel iets aan de school kunnen voorleggen en als dat wel zo is, wat kunnen we dan verwachten. Of is de uiteindelijke oplossing dan dat de meisjes niet meer bij elkaar in de klas zitten? Heeft iemand inzicht, een idee of ervaring?
Geen inzicht, wel idee
Ik zou het in elk geval vertellen aan de school, zodat men daar weet wat er speelt. Maar ik vraag me wel af of je van de school kan verwachten dat die dit oplost (nee, dat denk ik niet) of dat daartoe zelfs maar serieuze pogingen worden ondernomen. Echt oplossen zou gebeuren als die andere ouders zouden bijtrekken. Ik vind eigenlijk niet dat dat iets is dat je op het bordje van de school kan leggen. Biedt de leerkracht spontaan aan bemiddelend op te treden dan zou dat reuze aardig zijn, maar ik vind niet dat dat een taak van de leerkracht/de school is.
Groeten,
Temet
Maar...
Blijkbaar nemen de ouders dit incident veeeel hoger op dan jij. Waarop ik me afvraag of het misschien kan dat je ergens een inschattingsfout maakt hierover. Je schrijft dat je herhaaldelijk de ouders hebt benaderd maar zou het kunnen zijn dat je daar een andere aanpak voor moet kiezen?
Ik snap dat je misschien niet wilt vertellen wat er is gebeurd maar ik krijg de indruk dat jouw 'kan gebeuren' voor de ouders veel heftiger is en ik maak niet uit je verhaal op of je in je pogingen met contact zoeken daar wel op ingaat.
Even kort door de bocht: als jij ze benaderd met: hee joh, laten we weer gewoon doen, gebeurd is gebeurd en dit is zo niet goed voor de kinderen. Terwijl zij een excuus verwachten, kan ik me voorstellen dat het niet werkt.
Ik heb geen idee hè, je posting vertelt dit niet en ik ken je niet 
Maar mijn tip zou dus zijn: doe wat je kunt om toch in gesprek te komen met de ouders.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Zinloos
Denk ik. Herken de situatie heel erg goed. En vind het zo triest al volwassenen zoiets over de rug van de kinderen uitspelen.
Misschien ben ik te pessimistisch, maar ik heb niet al te veel verwachtingen van mensen die tot zo iets in staat zijn. En eerlijk gezegd zou ik ook absoluut geen behoefte meer aan contact.
Voor wat je dochter betreft zou ik haar stimuleren om tijdelijk met andere kinderen te spelen. Ook om de druk er vanaf te halen. En ik zou wel met school gaan praten. wie weet kunnen zij dochter helpen om al dan niet tijdelijk contact te leggen met andere kinderen.
Ik vind zoiets trouwens echt echt triest.
Acceptatie
Als ik jullie reacties zo hoor, kan ook school weinig. Eigenlijk weet ik dat ook wel, deze posting is een soort wanhopige poging om toch een oplossing te vinden.
Rosase we hebben inderdaad al wat vriendjes uitgenodigd en ik heb de school gevraagd of ze op willen letten dat dochter niet alleen staat. Gelukkig heeft ze ook wel wat andere vriendjes maar haar hart ligt bij dit meisje. Ze is meer als een zusje.
Het is echt pijnlijk.
Ely, zo eenvoudig is het niet. Ouders hebben mij aanvallend benaderd (SMS) over iets wat er tussen de meisjes gebeurd zou zijn op school. Omdat dochter van niets wist (het zou iets zijn wat zij gedaan zou hebben) heb ik bij juf geinformeerd en gevraagd of ze op dergelijk gedrag van mijn dochter wil letten.
Daarna reageren ouders heel afwijzend, boos. Echt niet aanspreekbaar. Telefoon ophangen als ik iets wil uitleggen etc. Heel onredelijk. Ik was daar echt heel verbaasd over. Dat ze dit ook tussen de meisjes laten komen, neem ik ze echt kwalijk.
Ik zal de juf informeren over de zorgen van mijn dochter. Misschien toch niet meer met elkaar aan een tafeltje. Accepteren dat hun vriendschap niets meer zal worden. Ik vind het echt heel erg en pijnlijk.
Geen energie meer instoppen
Vanuit die ouders geredeneerd: het incident moet wel erg zwaar zijn, of jouw aanpak erg ongelukkig, willen ze de vriendschap die hun dochter met jouw dochter heeft, zo verbreken. In hun ogen dan hè, maar ja als dat in hun ogen wel zo is, en in de ogen van "de gemiddelde ouder" niet, kun je je afvragen of jouw dochter nu niet beter af is. Als de ouders nu zo raar reageren op iets waarvan jij denkt dat het niet klopt, niet waar is of niet zo zwaar is, dan denk ik dat het toch wel op enig moment fout gegaan zou zijn. Je deelt blijkbaar niet dezelfde normen en waarden.
Daarbij: je dochter is pas zes. Op die leeftijd verandert er best nog wel wat in vriendschappen. Tuurlijk is het nu rot, maar dat gaat ook wel weer over. Maar dan moet jij het wel af kunnen sluiten en er niet in blijven hangen. Als die ouders zo het contact afkappen, zou ik erover heen stappen en je dochter helpen bij het zoeken naar andere vriendinnen. En naar haar toe uitleggen dat zij niets fout heeft gedaan (als je zeker weet dat dat zo is. ) Zelf niet uitstralen "ik vind het zo erg etc". Dat maakt het voor je dochter alleen maar erger.
Kinderen zijn veerkrachtig
Ik heb exact hetzelfde meegemaakt met onze buren van de buren.
En dan gewoon echt letterlijk exact hetzelfde. Moeder en ik waren zelfs redelijk goed bevriend. En van de ene op de andere dag werd ik voor rotte vis uitgemaakt om niets. Nou ja om iets dat mijn oudste had gedaan en waar in haar ogen niet adequaat op had gereageerd.
Had ik trouwens wel, maar dan gewoon thuis onder 4 ogen. Maar dat mocht niet meer baten. Dit heeft denk ik ook meer met vertrouwen te maken. Ik denk dat bij mijn "buurvrouw" er wel meer meespeelde en dat zoiets zich gewoon opstapelt en dat dan om iets ogenschijnlijk kleins de bom barst.
Helaas was mijn dochter het slachtoffer. Die werd letterlijk aan de hand genomen en buitengezet, terwijl ze er niets mee te maken had en niets aan kon doen.
Ik heb er naderhand nog over proberen te praten, maar dat was echt zinloos. En voor mijn dochters heil heb ik toen het contact maar helemaal verbroken. Dat was wel zo duidelijk voor haar. En ik was er ook wel een beetje klaar mee, vind het echt niet kunnen als dingen zo over de rug van de kinderen uitgespeeld worden. Dat zegt ook echt wel iets over iemand.
De meisjes spelen nu af en toe nog wel eens samen, maar hebben allebei andere vriendjes gemaakt. uiteindelijk is het hier dus wel goed gekomen.
Hier ook
Tweemaal zelfs, eerst met een moeder die alleen geloofde wat haar eigen dochter zei, Tangodochter kreeg overal de schuld van, terwijl meisjes echt vriendinnen waren. Uiteindelijk werd het conflict op school voortgezet, de juffen moesten de vriendinnen uit elkaar halen, wat zij niet wilden. Moeder haalde kind vervolgens van school. Veel later hoorde ik dat de problemen wel degelijk ook bij haar kind lagen, kind bleek ernstig autistisch. Deze moeder was overigens geen vriendin van me, wel een tijdje onze gastouder, waar we toen ook maar snel mee gestopt zijn.
Daarna nog een keer met een vriendje van Tangodochter,deze moeder was wel een vriendin van me, jongste kinderen speelden ook samen en ineens keek moeder me niet meer aan, eigenlijk zonder aanleiding. Heb er nog naar gevraagd, maar kreeg een vaag antwoord, dat ze teveel andere dingen aan haar hoofd had. Tja, je hebt toch juist vriendinnen om dit te kunnen delen. Ook dit ging ten koste van de kinderen, werden niet meer gevraagd om te spelen of op partijtjes. Uiteindelijk verhuisden zij, wat 'gelukkig' een einde maakte aan de lastige situatie.
In beide situaties was het echt niet mogelijk om er iets in te veranderen. Ik heb ook ingezet op andere vriendschappen, proberen uit te leggen en verder je erbij neerleggen. Maar leuk is het niet.
Ervaring
Bedankt voor jullie ervaringsverhalen. Jee ik had niet eens verwacht daarop iets te krijgen. Erbij neerleggen dus.
En Ella ik hoop niet dat ik overkom als een moeder die er een drama van maakt 
ik ben een redelijk nuchter mens die nu probeert dochter er zo sterk mogelijk uit te laten komen. Ik kan het verder wel los laten, gelukkig maar.
Gaia
Vervelend, dan kun je idd verder weinig doen omdat juf al betrokken was zou ik t cirkeltje wel rond maken maar verder...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Jee wat heftig
Herken het gedeeltelijk, maar hier zijn kinderen ouder en zitten niet in dezelfde klas. Het is ook niet zo extreem, moeder probeert contact tussen kinderen duidelijk af te houden (mn speelafspraakjes) maar is daar niet rechtstreeks in. Dat maakt het enerzijds wat makkelijker, anderzijds zorgt het voor veel onderhuidse spanning en heeft het duidelijk z'n weerslag op m'n kind. Kind wil al bijna niet meer afspreken want voelt de ongelijkheid duidelijk aan. (zo mag het wel en zo vraag je 20 keer en mag het niet, is niet meer leuk uiteraard) '
Bij jou zitten ze wel bij elkaar in de klas begrijp ik. Ik geloof dat als ik leerkracht zou zijn, ik deze info toch wel bruikbaar zou vinden, ook om de groepsdynamiek goed te kunnen begrijpen. Ze zijn nog zo jong en je weet niet waar dit naar toe gaat. Maar het ligt helemaal aan de leerkracht; hoe schat je zijn/haar kwaliteiten in op dit gebied. Het moet voor beide dames niet bepaald prettig zijn en mogelijk kan leerkracht hierin een positieve rol spelen, maar ook negatief. Misschien kan leerkracht ook met je meedenken, en wellicht inschatten hoe groot de impact voor de meisjes is, bijv ivm wisselen klas.
