Te verwachten leerwinst...
Vandaag met de IB-er en de juf van jongste gesproken. De psycholoog van de testende instantie was meegekomen om de testresultaten te bespreken/toe te lichten.
Kort en goed: kind is dus slim, maar traag. De psycholoog noemde het trager (onderzoek gaf aan dat hij bij bepaalde concentratietaken gemiddeld/laaggemiddeld scoort), maar de juf en IB-er benadrukten dat het wel heeeeel erg traag is, dat ie vaak heel veel langer tijd krijgt, noem maar op.
Verder had de SBD vorig jaar al adviezen gegeven over hoe jongste aan te pakken (zo'n beetje dezelfde adviezen als de psycholoog nu ook weer gaf), maar die zijn volgens juf en IB-er niet uitvoerbaar: veel te arbeidsintensief, er zitten nog 28 kinderen in de klas.
De enige manier om hem aan het werk te krijgen en te houden, is de hele dag naast hem zitten.
Dus... wat nu? Blijven zitten zal niet (voldoende) helpen, hooguit de schijn dat het dan beter gaat, omdat het herhalen is, zo doorgaan als nu schiet ook niet op want de achterstand wordt alleen maar groter, dus eigenlijk wisten de IB-er en de juf het ook niet.
Jammer genoeg kwam de psycholoog toen (had ze met ons al wel besproken, maar wij zijn er nog niet uit of we dat wel willen) met de opmerking dat medicatie mogelijk wel zou kunnen helpen. Voor ons gevoel veerden de IB-er en juf toen 'verlekkerd' op: oja? al eens eerder een kind gehad hier op school dat zo opbloeide met medicatie..
Tja en dan wilde je het er als ouders dus eigenlijk nog even goed over hebben, of je het wel wilt, die medicatie. Maar het lijkt nu haast wel de enige mogelijkheid om jongste een normale schoolcarriere te kunnen geven. Want zoals het nu gaat (dus wel ieder jaar maar over gaan, want doubleren is zowat zinloos omdat het te verwachten rendement lager/laag is) komt hij waarschijnlijk (is de verwachting, uitgesproken door de IB-er) straks van school op een veel te laag niveau.
Voor oudste is het een ander verhaal. Die moet dus nog door de 'mangel', maar van hem heeft de school wel het idee dat doubleren zin heeft, omdat er blijkbaar aan hem wel eer te behalen valt: nu een jaar overdoen zal resulteren in zelfstandiger werken, minder hulp van de leerkracht nodig hebben, sociaal-emotioneel groeien (want hij is nog zo jong).
De IB-er gaf nog aan heel sterk het gevoel te hebben dat de jongens van ons 'door' moeten. Tja, vinden we ook. Terwijl wij van school heel erg het gevoel krijgen dat ze maar moeten blijven zitten omdat ze nog zo jong zijn. Ok, bij de jongste van de twee hoeft dat nu dus niet meer, da's toch een verloren geval (in elk geval zonder medicatie, wie weet valt het wel mee als we er ritalin in stoppen).
Dat'jonge leerling zijn' is echt een trigger voor ons, dat merkten we zelf natuurlijk al, maar ook de psycholoog merkte dat. Komt door eigen ervaringen; man en ik hebben allebei niet zo'n goede ervaringen met lang kleuteren/blijven zitten, terwijl de IB-er zelf blij was dat ze bijna 3 jaar had mogen kleuteren. 'Wat is er mis met een jaartje later naar de middelbare school, of naar ander vervolgonderwijs daarna?'
Als het daarbij blijft misschien niets.
Maar als er nog een doublure volgt ergens (bo, vo), krijg je dan te maken met 'de rekening'? (zie draadje hierboven 'Binnen 8 schooljaren')
Vervolgens vertelde ze ons ook dat kinderen hier op school maar 1x mogen blijven zitten.
Zoals het er nu dus naar uitziet, 'moet' oudste blijven zitten omdat zijn te verwachten leerwinst in een herhaalde groep 4 aanzienlijk is. De jongste mag doorhobbelen naar groep 5 omdat herhalen van groep 4 niet echt zinvol lijkt, omdat het toch allemaal te traag gaat.
Lijkt me voor de sociaal-emotionele ontwikkeling ook erg prettig. NOT! Oudste is zowat op alle vlakken die je kunt bedenken 'beter/sterker' dan jongste, maar dat vertaalt zich in het nog een keer over mogen doen van je groep terwijl de ander door mag.
Het zal nog even duren eer dit een beetje bezonken is, vrees ik.
Dus....?
>>Verder had de SBD vorig jaar al adviezen gegeven over hoe jongste aan te pakken (zo'n beetje dezelfde adviezen als de psycholoog nu ook weer gaf), maar die zijn volgens juf en IB-er niet uitvoerbaar: veel te arbeidsintensief, er zitten nog 28 kinderen in de klas. < <
En volgend jaar? Hoeveel zitten er dan in de klas? Dan is hij nog steeds heeeeeel traag en dan is hij dus nog steeds arbeidsintensief en is het dan wel uitvoerbaar?
>>Jammer genoeg kwam de psycholoog toen (had ze met ons al wel besproken, maar wij zijn er nog niet uit of we dat wel willen) met de opmerking dat medicatie mogelijk wel zou kunnen helpen. Voor ons gevoel veerden de IB-er en juf toen \'verlekkerd\' op: oja? al eens eerder een kind gehad hier op school dat zo opbloeide met medicatie.. < <
Tja, ik heb wel ervaring met medicatie en inderdaad, een kind kan er van opknappen....Er is al een diagnose toch? Je weet dat je ook altijd weer kan stoppen he? Als het niet werkt?
>>Voor oudste is het een ander verhaal. Die moet dus nog door de \'mangel\', maar van hem heeft de school wel het idee dat doubleren zin heeft, omdat er blijkbaar aan hem wel eer te behalen valt: nu een jaar overdoen zal resulteren in zelfstandiger werken, minder hulp van de leerkracht nodig hebben, sociaal-emotioneel groeien (want hij is nog zo jong). < <
Ook daar zal dan het 1 jaar het resultaat te zien zijn, maar de jaren daarna? Lees de posting van Miriam en Primavera op dat punt nog eens na....
Even.... het is toch een tweeling? je hebt het over oudste en jongste en wel in dezelfde groep.....zitten ze ook in dezelfde klas? Ik ken een tweeling waarvan 1 helft al 2 keer gedoubleerd is....zijn tweelingbroer zit dus al 2 groepen hoger dan hem....dat kan dus ook nog....al heeft jullie school nu al gezegd dat het maar 1 keer kan....dat betekent dan dus SBO daarna....Kun je daarmee leven???
Negatieve chemie tussen juf en kind
Vorig jaar zaten wij ook met een kind dat op school absoluut niet liet zien wat ze kon. Niet vooruit te branden, D's en E's op de cito. Het enige wat goed ging was lezen. Op de dag van haar laatste rapport kwam ze helemaal verdrietig op school. Haar rapport bevatte niet eens meer een aardige opmerking van de juf.
Nu in groep 4 is er een juf die haar op niveau aanspreekt, die haar vertrouwen geeft. En nee het vermoeden dat er wellicht sprake is van ADD is niet verdwenen, maar nu komt er wel eens werk af. Zoekt juf andere werkvormen (bijvoorbeeld het werk kopieren, in plaats van werken met een boek of een schrift, of optellen onder elkaar in plaats van een som zoals 43+19 uitreken met tussenstappen). Allemaal hele kleine aanpassingen, en een juf die voor haar gaat.
Zittenblijven had haar absoluut niet geholpen, een andere aanpak hielp gewoon wel.
Als school absoluut niet van plan lijkt om de adviezen van psycholoog en SBD op te volgen dan zou ik toch serieus nadenken om van school te wisselen.
Petuut
wat ik nog bedacht....als er een diagnose is, kun je dan geen rugzakje aanvragen? Daarbij, juf kan preventieve ambulante begeleiding inzetten (vaak vanuit clusteronderwijs, weet niet welke regio, anders heb ik nog wel een adres), voor kinderen met een AD(H)D diagnose die dreigen vast te lopen, of zelfs nog voor een diagnose dacht ik.....misschien is dat nog een idee? juffen krijgen dan tips hoe dingen aan te pakken, misschien levert dat nieuwe inzichten op....
Anna
De klas zal volgend jaar ongeveer dezelfde grootte hebben, dus nee er zal niet veel veranderen qua tijd voor de leerkracht en nee, dan is het ook niet uitvoerbaar denk ik. Is het nog steeds niet geweest.....
Het idee is dus blijkbaar: laat hem maar doorhobbelen en onder niveau van school gaan aan het eind van de rit. 'dat willen we natuurlijk liever niet, maar ja, we weten ook niet hoe we dit anders op moeten lossen'.
Er is officieel nog geen diagnose gesteld omdat ze pas 7 zijn. Een aantal ADD-dingen komen blijkbaar pas duidelijk(er) naar voren als ze wat ouder zijn: planmatig werken, huiswerk plannen enzo. Dat is nu nog niet aan de orde.
Ik zeg ook niet dat we zeker niet aan de ritalin gaan, maar nu lijkt het haast alsof ons geen andere keus gelaten wordt. School ziet geen mogelijkheid om hem (door andere manier van aanpak/lesgeven/lesmateriaal?) zelf op een adequaat niveau te krijgen, maar ziet de medicijnen wel helemaal zitten. Jammer genoeg voor school is zelfs met medicijnen een andere aanpak wel nodig (en die is onuitvoerbaar zeggen ze). Als ze die andere aanpak niet willen/kunnen bieden, zie ik het nut van ritalin nog niet helemaal zitten. Ik zou graag de medicijnen dan optimaal benut zien.
Over oudste: precies. Mijn opmerking 'hij is zo jong' was dan ook zeer cynisch bedoeld. Ik zie niet in hoe hij 'in kan halen' door in groep 4 te blijven, maar goed, voor school hoeft hij ook niet in te halen, hij hoeft alleen maar 'bij te komen'. Voor school had hij namelijk als jonge leerling niet in groep 4 gehoord, maar in groep 3. Wij als ouders hebben hem destijds in groep 1 versneld naar gorep 2 gedaan en moeten nu dus maar op de blaren zitten (zo voelt het althans).
Yep, het is een tweeling (november 2002), beiden in groep 4, maar in parallelklassen. School accepteert maar 1x doublure. Geen idee waar ze kinderen naar toe laten afvloeien in geval van meerdere doublures. Inderdaad wellicht SBO. Van jongste zegt de IB-er zelf dat ie daar niet voor in aanmerking zal komen gezien zijn intelligentie, speciaal onderwijs (da's het hele clustergebeuren toch?) heel misschien vanwege zijn motoriek, maar die is volgens ons en de psycholoog daar weer te goed voor (en dan nog; volgens mij zijn die indicaties toch voor iets heel anders bedoeld dan de problematiek waar jongste mee kampt, maar misschien zie ik dat verkeerd, dat zou kunnen).
Op zich kan ik met doublures leven, van beide kinderen of 1 van de twee, ook met overgang naar SBO, als ik zelf het gevoel heb dat het 'goed zit'. Er zit hier heel dichtbij een SBO. Superleuke school, we hebben we fysio gehad met jongste, kennen er een leerkracht, maar ook die zegt dat jongste gezien zijn IQ daar echt niet op zijn plek zal zijn. Om over oudste nog maar te zwijgen. Ze snapt werkelijk waar niet waarom hij als 'jong' bestempeld wordt.
De doublure van oudste komt nu vooral over als 'makkelijk': Laten we het de leerkracht van volgend jaar/groep 5 niet moeilijker maken dan nodig, dus kinderen die flink wat extra begeleiding/instructie nodig hebben, die laten we groep 4 herhalen, zodat ze zelfstandiger naar groep 5 kunnen. Hoeft de docent daar niet meer te werken aan het 'op niveau brengen' van bijvoorbeeld het technisch lezen.
En dan komt dus
inderdaad het verhaal van Miriam in beeld, dat juffen het extra werk niet zien zitten....ze schieten er dus niks mee op, de klas zal ongeveer net zo groot zijn, waar gaan ze dan de extra tijd vandaan halen die ze in hem horen te steken bij het zittenblijven???? Zonder handelingsplan geen zittenblijven....En je zoon dus de dupe.....ik zou zeggen, kijk nog even die andere draadjes door, noteer daar de argumenten TEGEN het zittenblijven en leg het aan school voor en dat jullie over je kind de verantwoording hebben....
En de optie van esta? andere school....?
Ik heb hier ook een tweeling, sept 2003, en zij werden ook bij de kleuters als jong gezien....Ik heb vanaf het allereerste begin aangegeven geen voorstander van langer kleuteren te zijn (veel problemen met oudste gehad)....Nu zitten ze in groep 3 en draaien prima mee, ja er zijn best verbeterpuntjes, maar die zijn echt klein.....volgend jaar zien we wel weer, maar ik ga niet akkoord met zittenblijven in welke klas dan ook alleen gebaseerd op "jong"....
En petuut
volgens mij kennen we elkaar....van de yahoo group?
Esta
Hier is het meer een (helaas) negatieve chemie tussen school en kind(eren).
Wij hebben beiden heel sterk het gevoel dat we ieder jaar moeten bekopen dat we ze destijds niet in groep 1 wilden laten zitten. dat dit pas over zal zijn als we OF van school veranderen OF ze laten zitten.
Andere werkvormen worden hier voor zover ik weet niet geprobeerd, de ergotherapeut adviseerde begin januari al een grotere liniering, die werd pas eind februari ingevoerd ('te druk gehad met andere dingen' zei de juf), de adviezen van psychologen in groep 1 en 3 en nu in groep 4 worden allemaal als onuitvoerbaar bestempeld en dan heb ik het over dingen als:
-Plaats in de klas waar externe prikkels minimaal zijn en hij goed zicht heeft op de leerkracht
-korte taken en opdrachten aanbieden met korte, duidelijke instructies
-ondersteuning bieden bij planmatig werken, stappenplan visueel maken
-hem vragen om instructie te herhalen om te controleren of alles goed is overgekomen
-1 opdracht tegelijk aanbieden
-extra tijd geven om te switchen tussen opdrachten c.q. activiteiten
-extra tijd om iets af te maken.
-regelmatig oogcontact zoeken
-de kans bieden om positieve ervaringen op te doen door taken aan te bieden waarbij hij wordt uitgedaagd en de kans op succeservaring groot is
Tja, als je dat als leerkracht niet wilt/kunt doen, dan houdt het natuurlijk wel een keertje op he? Hij kan het niet zelf... In groep 2, 3 en nu 4 lagen/liggen deze adviezen er (in soortgelijke bewoordingen).
Ik denk zelf dat er met een andere aanpak al een hele winst behaald kan worden, helemaal als we dat mogelijk combineren met medicatie. Maar het valt of staat met de bereidheid van school om dat op te pakken en die bereidheid lijkt te ontbreken.
Ik ben bang dat naar een andere school gaan niet afdoende zal helpen: er gaat toch een 'dossier' mee over, maar misschien is die angst onterecht.
Ik weet wel dat (in elk geval bij jongste) de jaren waarin veel 'tumult' was (zwangere juf, vervangster, vervangster van de vervangster) de 2 vervangsters beter met jongste leken te gaan dan de eigen juf, mogelijk mede door het feit dat de eigen juf het 'dossier X' aan het begin van het jaar van haar collega kreeg overgedragen, terwijl de vervangsters veel onbevangener voor de klas kwamen en dus meer keken naar wat hij nodig had, dan hoe 'lastig' het allemaal wel niet was met jongste.
Maar om eerlijk te zijn, ben ik wel aan het rondkijken naar andere scholen. Weet alleen niet of ik er een ga vinden die me kan bieden wat ik/de kinderen zoek/zoeken.
Anna
yep, 'onze' yahoogroep. bestaat ie nog?
Petuut
Ik ben absoluut niet ervaringsdeskundig.
"Maar als er nog een doublure volgt ergens (bo, vo), krijg je dan te maken met 'de rekening'? (zie draadje hierboven 'Binnen 8 schooljaren')."
Die rekening wordt schromelijk overdreven. Er zijn genoeg kinderen die in het bo en in het vo doubleren. Twee keer doubleren lijkt mij niet verstandig, ik zou meer pleiten over maximaal 1 x doubleren. Kinderen die doubleren krijgen een handelingsplan. Dat kan aangepast worden zodat een tweede keer doubleren niet aan de orde is.
"Vervolgens vertelde ze ons ook dat kinderen hier op school maar 1x mogen blijven zitten."
Ja, en dus? Als ze na een keer blijven zitten in een volgend leerjaar de stof niet aan kunnen, achterop raken, etc. dan moet het individuele programma van het kind in de volgende groep worden aangepast. Dat gebeurt trouwens vaak met kinderen die al eens zijn blijven zitten.
Ik vind je redelijk moeilijk te volgen inzake het maximale aantal keren dat je kind kan blijven zitten. Kijk gewoon nu wat het beste is voor je kind.
Ook hoop ik dat jullie zelf wel begrijpen dat het niet mogelijk is om de hele dag naast hem te zitten om hem aan het werk te krijgen. Dat kun je de leerkrachten niet kwalijk nemen. Ook de inschatting van jullie van de juf lijkt me nogal gekleurd. Je taalgebruik vind ik erg negatief: 'verloren geval', 'door de mangel', 'als we er ritalin instoppen', 'omdat er aan hem blijkbaar wel eer te behalen valt'. Ik krijg er kippenvel van.
Jouw kind is uniek, laat het vooral zichzelf zijn. Kijk wat daar bij past. Er is veel meer dan intelligentie. Ook dat hoort bij je kind. Net zoals de intelligentie kun je aan alle andere kenmerken lang niet altijd iets veranderen. En met al die kenmerken komt je kind op het vo; ik zie niet in waarom dat op een veel te laag niveau zou zijn (ja, misschien wordt het geen gymnasium, so be it). Mijn kind komt met een goede intelligentie en stevige dyslexie niet op het gymnasium terwijl hij dat intelligentie zou moeten kunnen. So be it.
Het is misschien 'vervelend' dat je ene (tweeling)kind wel doorgaat en de ander niet. Maar ook dat gebeurt vaker, zonder dat kinderen daar grote trauma's aan over houden (hier is het twee jaar jongere broertje zijn oudste broer in bijna alles voorbij). Sociale ontwikkeling van beide kinderen is prima.
Ja hoor 
nog steeds, maar in ruste.....heeeeeeeeel erg in ruste....
Petuut
Ik ben zeker niet laaiend enthousiast over de school van mijn kinderen. Maar de punten van de psychologe die jij beschrijft, over eenvoudige opdrachten en dergelijke, dat krijgt mijn dochter ook hoor. Zonder rugzakje, zonder diagnose. Gewoon omdat ze dromerig is en traag werkt.
Eigenlijk vind ik het schandalig dat ze zich zo traag naar je kinderen toe opstellen. Wie heeft er hier nu een traagheidsprobleem, jouw kinderen, of de leerkrachten zelf? Echt waar, dit kan op een andere school veel beter. Zelfs op zo'n matige school waar mijn kinderen op zitten. Het klinkt alsof ze er gewoon geen zin in hebben bij jouw kinderen. Een self-fullfilling profecy. Wil je zo nog jaren doorgaan?
Succes met de moeilijke keuzes!
Donald duck
er staat oon niet voor niets 'de rekening', anders zou ik de haakjes wel weggelaten hebben. Maar ik vind wel wat steekhoudende argumenten terug in het draadje. IK zal toch degene zijn die het op langere termijn moet zien te stellen met mijn kinderen in het schoolsysteem. De huidige school niet.
Zoals ik al aangaf, weet ik niet wat de gang van zaken op school is, mocht er sprake zijn van een 2e doublure.
Ik vraag me overigens wel af als het gaat zoals jij schetst, waarom er bij een 2e doublure wel een aangepast plan gemaakt kan worden in de 'bestaande' groep en bij de 1e niet, maar goed..
Misschien ben ik niet duidelijk genoeg geweest: de juffen zeggen dat er de hele dag iemand naast hem moet zitten om hem aan het werk te houden, wij hebben die ervaring in het geheel niet. Hier kan hij uren geconcentreerd met iets wat hem interesseert bezig zijn.
Dit wordt overigens al vanaf groep 2 van hem gezegd: we missen een persoon in de klas die de hele dag naast hem kan zitten.
Uiteraard snappen wij dat een juf daar geen tijd voor heeft, maar wat me wel tegen de borst stuit is dat nu dus voor de 3e keer een advies van een instantie wordt weggezet als 'onuitvoerbaar' (en zo onuitvoerbaar lijken me de boven genoemde adviezen eerlijk gezegd niet).
Dat kippenvelgevoel herken ik, maar dan van de andere kant. Mijn uitlatingen klinken misschien erg negatief, maar zo voel ik het op dit moment ook. Juf en IB-er veerden letterlijk op toen de ritalin ter sprake kwam. IB-er vergeleek het met hartmedicatie voor een kind met hartproblemen 'die zou je dat zonder nadenken geven, en nu met deze problematiek twijfel je'. Ja, nu twijfel ik, omdat het niet levensbedreigend is.
En ik vind het best een mangel waar we de kids doorheen halen: onderzoeken, tests, nog meer onderzoeken, vraaggesprekken. Vooral omdat ze voor mijn gevoel niets toevoegen. School kwam vorig jaar met de vraag of we jongste alsjeblieft wilden laten onderzoeken (neurologisch) omdat zij niet wisten hoe ze hem aan het werk moesten krijgen/houden. Toen uiteindelijk bleek dat wij daar niet echt een ingang voor hadden, maar dat ze zelf naar hun SBD moesten stappen, was de hulpvraag ineens weg en werd doublure voorgesteld. Niet omdat hij de stof niet beheerste, want die beheerste hij wel, maar hij was zo traag.
Zo is het balletje gaan rollen. WIJ wilden wel weten waar die traagheid vandaan kwam, dus zijn we zelf naar een SBD gestapt (bij die van school konden we niet aankloppen, die werken alleen in opdracht van school, en zoals gezegd; die hadden geen hulpvraag) en van daaruit kwam advies 'verder onderzoeken op ASS'+ richtlijnen om het kind te begeleiden op school. Maar die richtlijnen waren onuitvoerbaar.
Jij vindt het misschien erg negatief klinken, maar ik kan het niet anders duiden (ja, in 'lievere' vewoordingen, maar je zegt hetzelfde) dan dat ze niet weten wat ze met jongste aan moeten (='hopeloos geval'), temeer daar ze zelf zeggen dat zittenblijven niet zal helpen, maar doorgaan naar een hogere groep ook niet gaat werken. Ze vroegen de psycholoog om te zeggen waar hij het beste 'geplaatst' kon worden.
Ik blijf het vreemd vinden dat jongste, met al zijn beperkingen (en geloof me, die zien wij ook, maar desondanks is en blijft het een heerlijk kereltje) door mag naar groep 5,terwijl zijn sterkere broer groep 4 over moet doen, zodat hij 'sterker/zelfstandiger' naar groep 5 kan. Waarom is dat voor jongste dan niet net zo belangrijk?
Dat veel te lage niveau komt overigens niet van mij/ons, daar kwam de IB-er zelf mee. Volgens haar zou jongste, als ze hem (haar bewoordingen!) ieder jaar gewoon laten doorhobbelen op een veel te laag niveau, gezien zijn cognitie, de school verlaten. Als er gym in je koppie zit en je mag naar de HAVO, zal het niet zo'n punt zijn, maar als je naar het VMBO waar je met je handen moet/mag werken door mag, lijkt me dat niet wenselijk (vooral niet als je cognitie je sterkste kant is).
Zoals ik al zei: doublure van 1 van beiden of beiden kan ik prima mee leven, maar dan wel om een geldige reden en niet alleen het 'jong' zijn. Dan kan ik het verklaren en uitleggen, maar als ze me nu zouden vragen 'mam, waarom blijf ik zitten en hij niet?' dan is het antwoord: omdat school dat het beste vindt. Niet omdat mijn man en ik denken dat het de beste weg is.
Zeker niet gezien het feit dat we nog geen handelingsplan of iets dergelijks voor oudste hebben gezien hebben, en omdat juist de zwakste broeder niet hoeft te blijven zitten.
Welke leerwinst?
Petuut:"Verder had de SBD vorig jaar al adviezen gegeven over hoe jongste aan te pakken (zo'n beetje dezelfde adviezen als de psycholoog nu ook weer gaf), maar die zijn volgens juf en IB-er niet uitvoerbaar: veel te arbeidsintensief, er zitten nog 28 kinderen in de klas. "
Dat is raar. Als dat een steekhoudende redenatie zou zijn, dan zou jongste in aanmerking moeten komen voor speciaal basisonderwijs. Komt het daarvoor niet in aanmerking, dan moet de school die extra ondersteuning gewoon geven.
Petuut:"ammer genoeg kwam de psycholoog toen (had ze met ons al wel besproken, maar wij zijn er nog niet uit of we dat wel willen) met de opmerking dat medicatie mogelijk wel zou kunnen helpen."
Ik zou een klacht indienen tegen deze psycholoog. Psychologen mogen geen medicijnen voorschrijven. Over welk medicijn zou het moeten gaan?
Petuut:"Want zoals het nu gaat (dus wel ieder jaar maar over gaan, want doubleren is zowat zinloos omdat het te verwachten rendement lager/laag is) komt hij waarschijnlijk (is de verwachting, uitgesproken door de IB-er) straks van school op een veel te laag niveau. "
Nou ja, daar ben je zelf ook nog bij natuurlijk. Veel erger zou zijn een laag niveau + een jaar vertraging. Vmbo leerlingen, zeker die van het lage niveau, hebben minstens 6 jaar nodig in het vo om een sk te kunnen halen. Het is belangrijk (zie draadje boven) om dat zoveel mogelijk binnen de leerplicht te laten doen.
Petuut:"nu een jaar overdoen zal resulteren in zelfstandiger werken, minder hulp van de leerkracht nodig hebben, sociaal-emotioneel groeien (want hij is nog zo jong). "
Maar welke leerwinst zou het hem opleveren?
Petuut:"Zoals het er nu dus naar uitziet, \'moet\' oudste blijven zitten omdat zijn te verwachten leerwinst in een herhaalde groep 4 aanzienlijk is. "
Wat is die leerwinst dan? Juist hier kun je zakelijk rekenen. Wat verwachten de juffen, dat hij havo zou kunnen halen als hij blijft zitten? Wat maakt aannemelijk dat _hij_ wel die leerwinst zal halen, terwijl uit algemeen onderzoek blijkt dat die winst niet gehaald wordt?
Stel nou dat hij blijft zitten en hij komt uit op vmbo niveau. Any vmbo-niveau. Dan heeft hij in het vo minimaal 6 jaar nodig om zijn startkwalificatie te halen. Het is in zijn belang om die tijd te krijgen.
Dat belang zuig je niet uit je duim. Daar is zelfs een wet voor.
Groet,
Miriam Lavell
Wat is nu eigenlijk het advies van de psycholoog? Adviseert die ook zittenblijven of adviseert ze door naar groep 4.
Adviseert ze wel of niet ritalin?
Ongeacht of het kind bijft zitten of doorgaat zal er een actieplan/handelingsplan moeten komen.
Juf zal aan de slag moeten. Dat dat niet meevalt in een klas met 28 kinderen is duidelijk; daar zitten waarschijnlijk nog meer zorgkinderen in. Zoals Sinilind in een ander draadje al duidelijk aangeeft: De klassen moeten kleiner!
Miriam
Tja, de IB-er geeft zelf al aan dat SBO hem niet zal nemen gezien zijn IQ, mogelijk speciaal (cluster toch?) vanwege de motoriek, maar ook die is niet dusdanig beperkend dat dat een indicatie op zal leveren verwachten wij, de psycholoog en de school. Maar de adviezen voor begeleiding die we (nu voor de 3e keer) voorleggen aan school zijn niet uitvoerbaar.
De psycholoog opereert niet op eigen houtje, maar is in ons geval de behandelcoördinator. Meerdere disciplines zijn/waren betrokken bij de onderzoeken en (uitgestelde) diagnose. Wat dat betreft vind ik het niet zo erg dat er medicatie is voorgesteld, of dat nou uit monde van de psycholoog is gekomen of van een ander vandaan had moeten komen. Het gaat over ritalin overigens.
Leerwinst van de oudste ligt erin dat hij kan 'klimmen' tot eind groep 4 niveau, waar hij nu eind groep 3 scoort.
Een hoop dingen scoort hij D en E, die kan hij dan 'ophalen' naar (even gechargeerd) acceptabel niveau.
Ik weet niet welke schoolweg ze zullen (willen) bewandelen. Een hoop hangt ook af van wat ze willen worden. Voor sommige beroepen is VMBO handiger en voor andere weer HAVO/VWO.
Abc
advies van de psycholoog over zittenblijven groep 4/overgaan naar groep 5 is er eigenlijk niet, want ze hebben geen didactisch onderzoek gedaan, dus is niet goed te zeggen waar ze het best op hun plaats zijn. Vorig jaar was dat anders, toen heeft de SBD wel een didactisch onderzoek gedaan en gaf school ook aan dat jongste de stof van groep 3 wel beheerste. Oudste was toen nog geen doublure-bespreekgeval (wel een zorgen-bespreekgeval!)
Psycholoog zegt dat de beslissing an ons is, maar dat je pas weet of het werkt in dit specifieke geval alsje het probeert.
Met alleen kleinere klassen kom je er ook niet. Ik denk ook dat het onderwijzend personeel beter opgeleid moet worden. Mijn vader had vroeger klassen van 43 kinderen. Die wist hij het meeste van de tijd te boeien en bij de les te houden. Mocht dat een keer niet het geval zijn, vroeg hij zich af wat HIJ verkeerd deed, dat hij ze niet kon 'pakken'. Nu wordt het eerder in het kind gezocht. En wellicht waren de oudere leermethoden voor sommige leerlingen zo verkeerd nog niet. Nu moet het allemaal 'leuk, en vlot en flitsend' lijkt wel, maar soms is functioneel ook goed. Als ik sommige rekenhuiswerktaken van onze oudste zie nu in groep 4 lijken dat soms meer op kleurplaten dan op oefenmateriaal voor rekenen.
Update
net even de psycholoog gesproken, die had de leerlingvolgsysteemgegevens gekregen.
Oudste scoort begrijpend lezen C, taalschaal C, woordenschat D, rekenen C, spellen D en lezen kon ze geen wijs uit, maar zoonlief zegt zelf E3.
Jongste scoorde B's en bij spellen en lezen E's.
Gezien hun lijsten, het feit dat ze al sinds groep 3 beiden volgens het dyslexie-protocol behandeld worden en de vooruitgang die er inzit (of juist niet) is het wel erg aannemelijk dat er sprake is van dyslexie.
Voor een diagnose hoeven we niet te gaan, omdat die niet zal resulteren in meer/andere begeleiding. Ze krijgen al het maximale/voorgeschreven protocol bij leeszwakte.
Beemer
Juist het kind dat het 'berwerkelijkst' is voor de leerkrachten is degene waarvan school niet adviseert om hem te laten zitten.
Beide kinderen krijgen op dit moment het 'hele pakket' aan extra begeleiding dat de school te bieden heeft (extra instructie, BAVI/RALFIlezen, clusteren, noem maar op). De verwachting van school is dat het voor de oudste van de twee zinvol is om het jaar te herhalen, zodat hij zich de stof goed eigen kan maken, waardoor hij het jaar daarna zelfstandiger naar groep 5 kan.
Voor jongste ligt die verwachting heel anders: zelfs met de batterij aan extra hulp die geboden wordt, voorziet school niet dat hij dezelfde groei door zal maken/kunnen maken. Vandaar ook vooral voor hem de vraag wat nu wijsheid is: blijven zitten of toch doorstromen (en dan maar zien waar het schip strandt? Ik weet het niet).
Ik weet zelf niet genoeg over de ins en outs van SBO, maar de leerkracht die we daar kennen vertelde me dat zij dacht dat jongste daar qua intelligentie helemaal niet op zijn plaats zou zijn (op haar specifieke school dan). Natuurlijk zou de gegeven structuur en kleine klassen een enorme vooruitgang voor hem zijn, maar het 'niveau' zou dan weer een probleem worden (aldus die leerkracht). Met zijn IQ zou je HAVO/VWO-niveau nastreven als uitstroom, terwijl die op hun school tot op heden maximaal de laagste VMBO was (maar ik heb zelf eigenlijk helemaal geen idee over de verdeling van het VO-traject, dus dat zei/zegt me niet zo heel veel).
Actiever opstellen zeg je. Op welk vlak bedoel je dan?
Tot op heden zijn wij steeds degenen geweest die onderzoeken/tests hebben aangevraagd, de resultaten daarvan zijn door de deskundigen op school besproken (in groep 1 en gisteren in groep 4) of het rapport met aanbevelingen is aan school gegeven (in groep 3).
Dat deze school vindt dat die adviezen onuitvoerbaar zijn, daar kan ik zelf weinig aan doen.
Ze doen heel veel extra's voor de kinderen, dat zonder twijfel, maar er is iets anders nodig dan wat nu geboden wordt.
Wellicht een idee om met scholen hier in de buurt te gaan praten met de adviezen in de hand en te vragen in hoeverre zij die dingen kunnen bieden...
