Tijdrovende schoolopdrachten.

Niks

Zelf nooit van dat soort opdrachten gehad en kind in de 2de tot nu toe ook niet!

Hersenspinsel

Zou er een besloten afdeling van Pinterest zijn? Waar docenten dan na een zoekopdracht uren kunnen ronddwalen? Zoekopdracht: tijdlijn literatuur en dan uren scrollen en klikken langs tijdlijnen, de een nog mooier dan de ander. Stamboom? Hoppa uren dwalen, klikken en scrollen, de een nog mooier dan de ander.

Maar dan maken ze wel massaal een denkfout. De dingen die je op Pinterest vind zijn ideeën voor dingen die je zelf wilt (proberen) te maken.

Die zijn niet bedoeld om anderen voor jou te laten maken!!

Dus als je een kwartetspel wilt om Franse woordjes inzichtelijk te maken en goed in wil oefenen dan moet je dat zelf maken.

De ergernis top 5 van de afgelopen jaren

Een bakopdracht voor Frans. Moest in groepjes van 3 of 4. Iedereen moest een minimale tijd spreken.

Dochter kwam met nog 3 andere kinderen thuis bij een meisje uit een gezin dat er een nogal bijzondere eetwijze op nahoudt. Er lagen allerlei dingen klaar waarvan dochter en de twee jongens die er ook bij waren nog nooit gehoord hadden, inclusief een enorme hoeveelheid kattenharen.

Deze pubers wisten niet heel veel te vertellen over het proces van een taart bakken, dus het was nogal lastig om allemaal aan de minimum tijd te komen. Daar begon het mee. Ze besloten dat het meisje waar ze thuis waren het laatste stukje zou doen, zodat dochter en de twee anderen naar huis konden voor de rest van het huiswerk. Dan hoefden ze niet allemaal te wachten tot de taart klaar was.

Moeder van het meisje waar ze thuis waren, hing na een goed uur woedend aan de telefoon. Ze blafte dat iedereen terug moest komen om het opnieuw te doen. De taart was mislukt. Dochter was net thuis, woont ver van school en was helemaal overdonderd door de manier waarop ze afgebekt werd. Gewoon in het Frans opbiechten dat de taart mislukt was vond de moeder geen optie.

Zij en de jongens wilden wel terug, op voorwaarde dat er een gewone appeltaart gebakken zou worden. Dat viel niet binnen het eetpatroon van het betreffende gezin, en dat de jongens aanboden dat zij de taart dan wel alleen op wilden eten viel ook al niet in goeie aarde. Er is toen maar besloten dat dochter en de twee jongens het filmpje zouden editten als de moeder een nieuw alternatief taartje in de oven wilde zetten, zodat ze eindelijk aan hun andere huiswerk konden beginnen.

Van dat editten kregen ze heel veel spijt, want de moeder van het meisje waar ze geweest waren bleek er steeds keihard doorheen te tetteren om de uitspraak te verbeteren, behalve bij haar eigen dochter. We hebben uiteindelijk aan een vriend, die zijn beroep heeft gemaakt van beelden monteren gevraagd of hij er nog iets van kon maken en die is er ook nog een hele avond mee bezig geweest. Wat een drama. Het resultaat was op z'n zachtst gezegd rommelig, maar ze hadden wel allemaal een krappe voldoende.

Een spotprent maken van een politieke situatie voor maatschappijleer. En wel netjes inkleuren met zes uitroeptekens. Dochter heeft verzonnen wat ze wilde tekenen en heeft het ingekleurd, maar vader heeft getekend. Dat om de tekening enigszins herkenbaar te houden. Dochter haalt namelijk vrijwel nooit voldoendes voor tekenen. Ze ziet precies voor zich wat ze wil tekenen, maar het komt onherkenbaar op papier.

Dan een hele grote creatieve opdracht voor muziek, vlak voor een toetsweek, en hoewel ik altijd heb gezegd dat ik dat nooit zou doen, heb ik het op me genomen, omdat het niet te overzien was en die toetsweek eraan kwam. Ik ben er anderhalve dag fulltime mee bezig geweest. Dat was eens en nooit meer. Ik werd beloond met een 8,7 en dochter kreeg een compliment, omdat ze zo goed haar eigen woorden gebruikt had. Daar had ik dan ook heel goed mijn best op gedaan.

Ook een boekendoosopdracht hier. Iedereen moest een boek met hetzelfde thema lezen en een paar voorwerpen in de doos doen die in het boek voorkwamen. Die voorwerpen moesten gepresenteerd worden en dan moest de rest van de klas raden om welk boek het ging. Net of die kinderen alle boeken over dat thema kennen.

Voor Engels iets uitvinden wat nog niet bestaat. Dat maken en presenteren en met powerpoint de ontwerptekeningen er ook bij presenteren. Gelukkig werd de opdracht vlak voor een vakantie gegeven en was het geen groepsopdracht.

Hoe vaak toetsen meetellen

16 keer is idioot.

Verhouding van 1 (heel klein werkje) tot 4 (grote toets) is meer dan genoeg bandbreedte.

Wat ik dan wel weer leuk vind is dat bij vakken waar alleen maar proefwerken worden gegeven, en niks tussendoor de weging van al die proefwerken vaak dan toch heel zwaar is ( 4 of zo) . Ik lach me echt dood. Bij ons op school doet de wiskunde sectie dat bijvoorbeeld. De leerlingen Onderschatten tvecht, en werken werken dus minder hard als al die proefwerken weging 1 krijgen....Hahahahaha 😀😀😀 . Hoezo gebrek aan rekenkundig inzicht.......

wat zijn jullie braaf

Wat zijn jullie allemaal braaf! Een familiestamboom kun je echt maken, maar je kunt hem ook uit je duim zuigen. Wij hebben vijf kinderen en zij zaten ook op een school met de biologieopdracht. Die is gewoon vier keer gekopieerd en iets anders opgemaakt. Mijn man is vormgever .

Zo'n familiestamboom met anekdotes: dat is wel een heel erge kijk in het priveleven door de leraar. Bij ons maakten ze die in de tweede, daar heb ik me heerlijk op uitgeleefd. Ik kom uit Italie oorspronkelijk (sinds mijn vierde hier), dus ik heb de mooiste Italiaanse namen gebruikt. Onze kinderen moesten ook oma en opa interviewen, helaas voor de levende oma, zij kreeg een nepoverlijdensdatum.

Tijdvakkendossier en geschiedenis

Het tijdvakkendossier voor geschiedenis, met 4 personen in een groepje. Dochter had aangegeven dat zij alle stukken wel 'even' samen zou voegen. Dat heeft uren geduurd. Lettertype, plaatjes die verspringen, manier van indelen van hoofdstukken. Ze heeft er wel van geleerd, onder andere dat ze in het vervolg voor de tijd afspraken maakte over lettertypes enz.
Gedichten analyse voor Nederlands. Van 15 gedichten een A4 volschrijven. Zoals dochter zelf zei: na 7 gedichten kon de docent ook wel zien of ze het wel of niet doorhad.

Inderdaad braaf

Is er niemand die eens een mailtje heeft gestuurd aan de betreffende docent/leraar met de vraag of hij/zij nou helemaal van de pot gepleurd is?? Ik vind het echt bizar wat er hier voorbij komt aan voorbeelden. Zolang ik ergens het nut (een beetje) van inzie zijn we hier best bereid wat tijd te investeren, maar er zitten ook dingen tussen die echt kant noch wal raken!

Hier, vooral bij zoon op het gymnasium, ook wel grote klussen, maar zeker omdat het gewicht van die cijfers niet heel zwaar was hebben we ons er soms bewust ook niet heel druk om gemaakt. De stamboom, ook hier, vond zoon een heel leuk project. Wel heel ingewikkeld, want de docent wilde het net-even-anders, namelijk van vaders kant de mannen (dat was goed te doen, allemaal dezelfde achternaam) en van moederskant de vrouwen (daar liepen we al snel vast, want van niet alle dames was de meisjesnaam bekend). Maar met die boodschap aan de docent zijn man en zoon toch in de familiegeschiedenis gedoken. Maar dan op onze tijd. Was wel heel leuk. Voor Frans moest er een filmpje opgenomen worden, dat was erg leuk maar ook veel werk. Maar ik snap dat het weer eens wat anders is dan een spreekbeurt en dat de spreekvaardigheid toch getoetst moet worden. In de brugklas deden ze trouwens in het Frans een musical over de drie kleine biggetjes, was echt heel erg leuk! Verder is er niks blijven hangen, dus het zal verder wel meegevallen zijn.

lettertype

" Ze heeft er wel van geleerd, onder andere dat ze in het vervolg voor de tijd afspraken maakte over lettertypes enz."

Er is toch één knop waarbij het hele document hetzelfde lettertype krijgt?

Koffiekop

Ja hoor, ik wel, in de brugklas al. Dochter moest voor Aardrijkskunde een krankzinnig grote opdracht doen (ik weet niet eens meer wat het was, wel dat ze hem van donderdag op vrijdag had opgekregen. Het kind was pas 11 jaar en zat op een gegeven moment huilend boven haar werk omdat ze naar bed wilde. Toen heb ik het werk afgepakt en de docent gemaild. "Het is 10 uur 's-avonds. *** van 11 jaar oud zit te huilen omdat ze haar opdracht voor uw vak niet afkrijgt. Ze heeft er ruim drie uur aan zitten werken. Ik heb haar naar bed gestuurd. Ze maakt hem dit weekend af en dan verwacht ik dat ze geen puntenaftrek krijgt omdat ze te laat is. Mocht u mij hier nog over willen spreken dan ben ik bereikbaar op ...."
Voor zoon heb ik weleens op zijn wiskundehuiswerk gezet dat ik in de brugklas ruim een uur serieus doorwerken aan één vak al veel te veel vond en dat ik hem naar de voetbaltraining heb gestuurd.
Allebei nooit meer iets op gehoord, overigens.

Triva

Natuurlijk is dat zo. Maar als er een lettertype veranderde, veranderden er ook tabellen, verschoven plaatjes en andere afbeeldingen. Woorden die eerst afgebroken waren pasten nu plotseling wel op de regel en dus moesten de afbreekstreepjes weggehaald worden. De inhoudspagina klopte niet meer. Enzovoort.

Thea

Als docent geef ik dan ook eigenlijk alleen maar opdrachten die in de les af kunnen. Dan schieten leerlingen niet in de stress omdat ze alles zelf moeten plannen en bijhouden, kunnen ze makkelijk samenwerken zonder gedoe van “dan kan ik niet na schooltijd” en “Jantje doet niks” en als ze hulp nodig hebben krijgen ze die allemaal. Van mij.

Helemaal eens met Thea

Ik ben zo'n ouder die die hulp niet leverde. Ik heb namelijk de bijzonder vreemde gedachte, dat school iets is voor de kinderen.
Het leverde bij mijn oudste zoon vooral teleurstelling en scepticisme op. De opdracht was om een soort woning te bouwen met een eigen ontwerp en eigen materialen. Hij knutselde en leerde zichzelf naaien (oké, daar heb ik wel bij een beetje geholpen, niet door zelf te naaien, maar door hem te laten zien welke steek het handigste was voor wat hij wilde) en was trots op zijn constructie. Maar zijn werk viel in het niet bij de prachtige brouwsels, waarvan je van een afstand al kon zien dat het door de ouders gemaakt was. Toch werden die beter beloond dan wat hij zelf had gemaakt.
Als 'ouderbetrokkenheid' afhangt van het naaien van gordijntjes en kussentjes, dan ben ik graag een niet-betrokken ouder, die trots is op wat het kind zelf kan. Het was overigens mijn eerste confrontatie met het gegeven, dat school eigenlijk een soort ouder-prestatie is.
Er moeten toch richtlijnen zijn? In mijn middelbare-schooltijd had je per dag 5-7 vakken. Daarmee was je 6-7 uur per dag bezet. Men ging uit van een werkweek van 40 uur. Dat betekende dat er 5-10 uur per week tijd was om huiswerk te maken. Goed, het gemiddelde werd iets hoger gezet: niet meer dan 2 uur per dag. Voor sommige vakken had je nooit huiswerk. Voor de andere vakken bleef er dan 20-30 minuten per vak per dag over. Alleen in de eindexamenjaren had je grotere opdrachten (25 boeken lezen, scriptie schrijven), maar dat werd uitgesmeerd over 2 jaren.
Ik ben het helemaal met Thea eens: ouders moeten stoppen met helpen en kinderen beschermen, door bij school aan de bel te trekken: dit is te gek. Daarmee help je kinderen meer dan alles voor hen te gaan doen en op die manier te verdoezelen dat het onmogelijk is voor een kind om opdrachten zelfstandig rond te krijgen.

Tsjor

nee

Het is geen basisschool meer waarbij je eventueel andere ouders makkelijk kunt spreken. Om dan maar niks te doen als ouder omdat de docenten niet weten dat het zoveel is of omdat elk kind het alleen moet doen is jouw keuze, niet de mijne.

Die battle pick ik niet in mijn eentje, dan krijg je wat Hangkous zegt en loop je kans dat je kind een nog lager cijfer blijft (het is geen exacte wiskunde met alleen goed of fout).

Overigens heb ik trouwens zo'n battle wel ruim een jaar geleden gepickt op MBO2 niveau en ook toen kreeg ik te horen dat de, veel te moeilijke stof en slecht uitgelegd en het feit dat je alleen de antwoorden kreeg en niet de stappen om tot het antwoord te komen, zo al jaren werd gedaan en dat dat gewoon op hun niveau is (niet).

Waarom pickte jij die battle dan niet Tsjor, jij ging je kind uitleggen hoe hij moest leren naaien ipv klagen dat het een veel te grote opdracht was (bij school aan de bel trekken) wat ik blijkbaar had moeten doen.

Ik heb juist de grote thuiswerkopdrachten gezien als een manier dat mijn zoon (jongste in dit geval, met oudste bemoeide ik mij niet zoveel) zijn cijfer in veiligheid kon brengen. No way dat ik hem dan zelf liet aanklooien. Getypt huiswerk was dan dus ook vrij van dyslexiefouten en als een leerkracht mij ooit zou bellen met de vraag hoe het kan dat hij klasopdrachten niet foutloos kan schrijven dan zou ik hem vragen of hij ook dacht dat mijn zoon zijn sollicitatiebrief later zelf zou schrijven zonder dat die zou worden nagekeken...

Ook eens met Thea, maar...

Ik vind dat kinderen weinig speelruimte krijgen om te falen en daarvan te leren. Het is meteen afrekenen. Vandaar dat je af en toe als ouder rare bokkensprongen gaat maken en om 23:00 uur nog een werkstuk over de 7 deugden voor godsdienst in elkaar gaat zetten omdat je kind in de knel is gekomen en op andere vlakken ook niet kan verzaken. Maar mijn hobby is het ook niet.

skik

Inderdaad

Vooral in de brugklas was het stressvol. Voor opstroming naar het hoogste niveau van de dakpanklas moest je gemiddeld een 7,5 staan. Dan is het een beetje lullig als je maar 19 blaadjes hebt en daarom een 7, of twee punten aftrek omdat je werkstukje niet in een snelhechter zit. We hebben ook wel eens een wiskundeopdracht gehad voor een bonuspunt. Het was een boekje met opdrachten om hoeken en cirkels en zo te tekenen. Ik ben daar vier uur mee bezig geweest, dat staat dan toch niet in verhouding?

De dupe

En juist omdat de ouders nu veel werk overnemen denken docenten dat wat de ouders afleveren de norm is. Maw de kinderen die het wel zelf doen zijn cijfermatig de dupe. Als ouders nu eens stoppen met werkstukken en opdrachten voor hun kind te maken zien docenten wat de norm is.

Ik kan me nog goed herinneren dat mijn nicht er vriendinnen cijfers van hun werkstukken aan het vergelijken waren, toen ik vroeg waarvoor het was bleek het voor de school van haar dochter te zijn.

Juist niet

'Waarom pickte jij die battle dan niet Tsjor, jij ging je kind uitleggen hoe hij moest leren naaien ipv klagen dat het een veel te grote opdracht was (bij school aan de bel trekken) wat ik blijkbaar had moeten doen.'
Dat leren naaien heb ik juist wel gedaan, maar ik heb het niet genaaid.
IHet probleem was aanvankelijk niet dat de opdracht te groot was. Mijn zoon vond het wel leuk, iets ontwerpen en nieuwe dingen leren zoals naaien. Maar hij was zeer gedesillusioneerd, dat hij een lager cijfer kreeg dan de kinderen, waarvan overduidelijk was dat het niet door henzelf gemaakt was, wat de kinderen zelf ook aangaven. Mijn zoon heeft zijn ongenoegen daarover zelf wel geuit, maar de docent gaf aan dat zij dat niet kon zien; zelfs niet als de kinderen dat zelf verklaarden.
Ik ben het helemaal met Dees eens. Zo wordt de norm niet wat de kinderen doen, maar wat de ouders doen. Hoe krom is dat. Als je je kind de cijfers op laat krikken door als ouder het werk te doen, dan klopt er iets heel erg fundamenteels niet aan het onderwijs. En ook aan de cijfers van je kind niet. Je kind heeft dat hogere cijfer niet verdiend.

Tsjor

Hier ook wel geholpen

Stripverhaal Frans met groepje. Strip was getekend, tekst was af.
Maar de leraar vond dat het ook ingekleurd moest worden, volledig, op A3 formaat.
Mijn jongste heeft een slechte fijne motoriek. Dus ik heb zijn deel van het kleuren voor hem gedaan. Hielp helaas niet voor mijn of zijn frans.

Verder ook geholpen met knippen/plakken voor andere opdrachten. Zolang het niet voor het vak Kunst is, vind ik dit niet belemmerend voor wat hij ervan kan leren.

Over het algemeen gaven de schoolopdrachten aanleiding voor overleg vooraf of tijdens (hoe pak je het aan, hoe kun je dit zo makkelijk mogelijk doen, waarom verzin je niet gewoon iets in plaats van je echte mening, hoe beschrijf je voor CKV wat een schilderij of kunstwerk met je doet). Daar leerde hij veel van. Misschien niet wat de school voor ogen had, maar wel nuttige levenservaring.
Hij kreeg telkens complimenten over zijn persoonlijke mening t.a.v. een boek, een schilderij. En eigenlijk vertelde hij altijd ongeveer hetzelfde, namelijk wat de leraar wil horen.

ik snap heus de discussie wel maar ik laat mijn kind er weer niet onder lijden door niet te helpen. Dan is hij namelijk de slechtste van de klas en moet hij op school juist punten compenseren. Sorry maar dan ben ik egoistisch. Overigens denk ik dat op het niveau van mijn jongste er door bijna niemand werd geholpen. Het is geen VWO...

Daarbij: vinden jullie ook dat elke opdracht die hij thuis moet doen waar het schrijven/typen van teksten bij komt kijken dat ik die met ál zijn dyslexiefouten de deur uit had moeten gaan? Ik niet.

vinden jullie ook

Zegt iemand dat dan? Tsjor

Tsjor

nee er staat een vraagteken achter, dus het is een vraag...

Spellingscontrole

Voor type en schrijffouten heeft de computer toch ingebouwde spellingscontrole? Eerst zelf proberen een dan de rode golfjes aanzetten en zien wat er nog fout is.

Het PWS van oudste heen ik helemaal gelezen om dingen te vinden die je niet met spellingscontrole op kunt lossen. Oudste heeft met een klasgenoot het PWS gemaakt en beide hadden een andere stijl van schrijven. Als je PWS over bepaalde sportschoenen gaat kun je niet schrijven over gympen in hoofdstuk 1, sneakers in hoofdstuk 2 en hardloopschoenen in hoofdstuk 3.
Daar moet je dan 1 term voor kiezen en die consequent gebruiken. Toen oudste er met alle tips een trucs van word 2 keer doorheen was gegaan heb ik de laatste check gedaan om de verstopte foute worden te vinden. Kindersneakers was er zo een. Sneakers was niet het echte onderwerp maar daarvan kon ik nu even snel wat synoniemen verzinnen.
Dat was de ergernis van mijn eigen HBO scriptie. Ook een groepsopdracht waarbij we op dit punt aardig wat punten hadden verloren, inconsequent taalgebruik. Maar dat was nog op een moment dat de tekstverwerker nog niet zoveel mogelijkheden had als nu.

digitale vaardigheden

Alles met digitale vaardigheden kost veel meer tijd dan je denkt.

Ik begeleidde een brugklasleerling en die kon nog niet knippen/plakken. Die ging alles overtypen om het te verplaatsen. Ook Ongedaan maken kon ze niet, en ze maakte nog regelmatig fouten met het te lang ingedrukt houden van backspace.

Ernaast gaan zitten bij een werkstuk is dan gewoon heel nuttig om dat soort vaardigheden aan te leren. Maar als er dan te hoge eisen aan het product worden gesteld (consistente opmaak van kopjes, toevoegen van plaatjes, centreren van bepaalde gegevens, etc.) dan is dat gewoon echt drie bruggen te ver. Dat zit zo mijlenver voorbij de zone van naaste ontwikkeling, dan kun je niet anders dan het maar gewoon zelf doen.

Ik heb nog geen eigen kinderen in het VO. Op de basisschool worden kinderen gelukkig niet afgerekend op wat thuis wel en niet lukt.

Kinderen leren bijzonder weinig van een werkstuk waarbij ze één kans krijgen om in te leveren en na afloop een summiere feedback krijgen waar ze niets mee mogen doen (wat het is al ingeleverd). Beter zou zijn als ze een deel van de tijd in de les eraan werken onder begeleiding van een docent, en als ze na inleveren gerichte feedback zonder cijfer krijgen, en als ze allemaal verplicht een tweede, verbeterde versie moeten inleveren, en pas daarna een cijfer. Daar leren ze wat van. Zoals het doorgaans gaat met één-keer-inleveren-werkstukken is er geen leereffect. Als je wilt dat een kind iets leert van een opdracht, moet je zelf als ouder tussentijdse feedback geven en zorgen dat je kind iets met die feedback doet (want het enige wat telt bij feedback, is wat de leerling er mee doet).

Tja, is een werkstuk of andere creatieve opdracht een leeractiviteit of een toets? Zouden leerkrachten daarover nagedacht hebben?

hangkous

'Voor type en schrijffouten heeft de computer toch ingebouwde spellingscontrole? Eerst zelf proberen een dan de rode golfjes aanzetten en zien wat er nog fout is'

Ik zal je de lange uitleg besparen. Nee dat is geen oplossing voor iemand met een extreme vorm van dyslexie op vmbo basisniveau die ook gewoon kurzweil heeft op de laptop....

Digitale vaardigheden

Dat vind ik nou zo raar, dat van basisschoolkinderen uit de bovenbouw, brugklassers digitale vaardigheden verwacht worden die ze op school niet onderwezen krijgen. Geen klassikale typeles, niet leren hoe je kop- en voetteksten maakt, alles moeten ze zelf uitvinden c.q. door hun ouders uitgelegd krijgen.

skik

Digitaal

Ja, echt hè. Mijn dochter heeft nu voor het afstandsonderwijs een Google omgeving die compleet nieuw voor ons is. We komen dus niet overal uit, maar toen ze het aan een docent vroeg zei die ook dat ze maar moest googelen of het aan een klasgenoot vragen. Stelletje digimutsen.