Tijdrovende schoolopdrachten.

biologie opdracht

"En je wil je kind de brugklas niet laten starten met maar 10 boomblaadjes en dus een dikke onvoldoende. En zo word je helicopterouder."

haha. Ik heb zoon in brugklas ook geholpen met een soortgelijke "zoek de juiste planten/bloemen" opdracht. Aangezien zoon verschil tussen een madeliefje en boterbloem niet kende, leek het me een vrij hopeloze opdracht. Ik ben zelf op pad gegaan en ik heb er zelfs nog wat OO-bekenden voor ingeschakeld. Het is trouwens wel bij die ene keer gebleven. Ik ben nooit een helicopterouder geworden. Mijn aansporingen bestonden uit het af en toe obligaat roepen "doe je nog je huiswerk"

Hier ook

Hier besprak zoon toevallig een blaadjesopdracht met zijn klasgenoot. Het was mooi weer, ik ben met ze naar het park gelopen en binnen een half uur hadden we de nodige blaadjes (ze mochten kiezen uit een lange lijst, dat was mooi). En niks internet, alles uit het hoofd. Het was dan wel mijn hoofd, maar goed.
Wel mazzel met de grote variatie aan bomen hier in de buurt.

Groeten,

Temet

Maar...

Ik heb serieus moeite met het 'nepgehalte' dat mi steeds meer toeneemt, overal en bij 'iedereen'.

Ouders moeten meedoen/overdoen/ corrigeren.

Maar dochter steekt met gemak een moote verhandeling in elkaar, met wat simpel knip en plak werk.
Die vaardigheden zijn ook van belang, dat zie ik wel.
Maar toch.
Het is zo... ontzettend nep geworden allemaal.

En daarnet mocht ik een stuk van een klasgenoot beoordelen.
(want de opdracht was dat ze een stuk van klasgenoot zouden beoordelen)
Uiteraard was werk van klasgenoot net zo nep als van dochter.

Als ik docent was, zou ik het allemaal als onvoldoende beoordelen.
Maar ik vrees dat er dan weinig voldoendes nog blijven staan.

Maatschappijleer

Hier moest voor maatschappijleer een inburgeringscursus verzonnen worden. Het moesten 20 vragen zijn over 20 verschillende onderwerpen die specifuek voor Nederland zijn. En dan geen standaard dingen die iedereen zou verzinnen maar originele vragen. Het moest gaan over politiek, godsdienst, onderwijs, tradities, bezienswaardigheden, geschiedenis enz. De vragen moesten iedere keer anders geformuleerd zijn dus open vragen, meerkeuze, invul opdrachten, geluidsfragment, in de goede volgorde zetten enz. En het moest er ook nog netjes uitzien. Nou dat is voor een knul met een concentratieboog van een ekastiekje net een brug te ver.

Ik help zoon met werkstukken om de simpele reden dat het hem veel te veel tijd kost. Tijd die hij beter kan gebruiken aan het leren voor zijn toetsen.

Sw4

"Natuurlijk is dat zo. Maar als er een lettertype veranderde, veranderden er ook tabellen, verschoven plaatjes en andere afbeeldingen. Woorden die eerst afgebroken waren pasten nu plotseling wel op de regel en dus moesten de afbreekstreepjes weggehaald worden. De inhoudspagina klopte niet meer. Enzovoort"

Klinkt alsof iemand digitale basisvaardigheden mist. Lettertypes doe je met stijlen. Kopjes ook zodat de inhoudsopgave automatisch ge(her)genereerd wordt. Afbreekstreepjes doen tekstverwerkers automatisch, al zo ongeveer sinds de 19e eeuw

Maar dat dus, Ad

Hoe fijn zou het zijn als kinderen dit op school leerden, aangezien deze vaardigheden wel van ze worden gevraagd voor zo'n werkstuk. Als je gelukt hebt, heb je een ouder die je daarbij kan helpen, maar als je ouders op digitaal gebied niet verder komen dan het liken van een Facebookpost kost het je ongelooflijk veel tijd of het wordt niks. In het kader van de kansengelijkheid zou het ook eerlijker zijn om wekelijks een lesje digi te doen.

skik

Profielwerkstuk

Mijn zoon had de pech dat ie het profielwerkstuk maakte met een jongen die er duidelijk nog niet aan toe was.
Als tekst al werd aangeleverd, was het inhoudelijk.onbegrijpelijk. Vol taalfouten en niet lopende zinnen, bovendien sowieso niveau basisschool. Elke regel werd afgebroken met een harde return. Etc. Er was geen beginnen aan en er kwam ook niks beters na eisen van mijn zoon, inschakelen begeleider....
Uiteindelijk hebben zoon en ik er voor gekozen per deel aan te geven wie het had gemaakt. Het was volslagen oneerlijk. Het werd een 6-

Groepswerk bah

Ik heb een pesthekel aan verplicht groepswerk voor cijfer, altijd al gehad. Samenwerken prima, graag zelfs. Maar de ellende van samen verantwoordelijk zijn voor werk zonder dat je een mogelijkheid hebt om te beïnvloeden wat een ander doet, bah. Van mij mogen opdrachten voor cijfer alleen of met zijn tweeën, maar het profielwerkstuk moet verplicht met zijn tweeën.

Bij mij op school krijgen trouwens alle brugklassers en tweedeklassers een les per week les in Office: Word, PowerPoint, Excel, en ook gewoon het aanleggen van een mappenstructuur op de PC, het geven van begrijpelijke namen aan werk, het inleveren van opdrachten etc. Dat zijn basisvaardigheden die ze thuis lang niet allemaal oppikken. Waarom zouden ze.

@Pirata - het werd een 6-

irrelevant voor deze discussie, maar ik ben gewoon nieuwsgierig: het werd een 6- schrijf je. Voor je zoon? En wat had zijn maatje dan? Ook een 6- - dat zou ik dan oneerlijk vinden.

Samenwerkingsopdrachten...

Hier een paar docenten die er een handje van hebben alle, maar dan ook alle opdrachten samen laten doen. Hier bij aardrijkskunde, docente laat iedere les de leerlingen een bizar grote opdracht doen, waar klasgenoten nog rustig 1 uur na schooltijd nog mee bezig zijn. Docente zegt dan dat het makkelijk in de les afkomt, maar dat heeft niemand tot nu toen gehaald. Docente denkt ook niet na dat sommigen niet samen willen werken. Ze laat het iedereen zelf uitzoeken, waardoor dochter alleen overblijft, waardoor dat nog meer werk oplevert. Als dochter het nog niet af heeft aan het einde van de les: huiswerk vergeten melding in magister. Dochter heeft de docente al meerdere keren gemaild, omdat de opdrachten te groot waren en ze niet samen wilde werken. Docente zegt dan dat het wel moet, omdat je niet alles alleen kan doen (?). Nu is er een eindopdracht, waarbij je totaal geen samenwerking nodig hebt. Toch zal ze moeten samenwerken. Dochter heeft nog geen groepje en is teleurgesteld in de docente, hoe naïef deze op haar reageert en haar als vuilnis behandelt (haar eigen woorden).

Merle

Filmpjes

Onze kinderen moe(s)ten in de brugklas en de tweede vaak filmpjes maken, bijvoorbeeld een journaal in het Duits, een toeristische rondleiding door een dorp in het Frans en nog veel meer. Dat zijn voor hun de meest tijdrovende opdrachten, ergens samen afspreken, (leerlingen wonen ver uit elkaar), script schrijven, filmen, iedereen moet een bepaalde tijd spreken, daarna controleren en het aan elkaar monteren en er soms nog muziek achter zetten. Dat kost echt vele uren, dan denk ik dat ze beter een presentatie in de klas kunnen geven, daar wordt ook wel duidelijk hoe goed de spreekvaardigheid is, de rest van de vaardigheden hebben ze niet nodig.
Het bladeren verslag kregen ze ook als eerste opdracht in de brugklas, maar gelukkig maar voor 8 blaadjes, dat was, met wat hulp van de buurman voor het herkennen van de bladeren zo gedaan. En oudste moest een keer in het park vlakbij school 10 verschillende bloemen fotograferen en daar thuis een verslag van maken, dus naam, Latijnse naam, bloeiperiode, grootte en meer. Een leuke opdracht, maar niet voor een kleurenblinde die geen idee had wat hij had gefotografeerd en ook niet op kleur kon zoeken, die opdracht heb ik maar op met genomen. Bij de oudste twee heb ik de eerste twee jaar vaak wel de spellingsfouten uit hun verslagen gehaald en meegeholpen om de opmaak mooi te krijgen, nu kunnen ze het zelf prima. Bij de brugklasser hoef ik helemaal niks te doen, in groep 8 wou ze weten hoe je een verslag goed in elkaar zet en met wat ideeën en tips van mij en anderen maakt ze nu prachtige verslagen. Want de opmaak doet er echt toe, dat was bij mij al zo, ik had altijd een vaste structuur en wat speciale dingen onderdaan elke pagina en een voorpagina wat over na gedacht was, daar kreeg ik altijd complimenten over en het scheelde vaak wel twee of drie punten.

Anemoon

Verhalen en stukjes van anderen (op internet) worden in elkaar verweven.
Zinnen worden niet letterlijk gebruikt maar kunstig vertaald.
Echte plagiaat is het dus niet en het gaat vaak om opdrachten waarin geadviseerd wordt anderen (op internet) te onderzoeken.

Maar... er komt weinig echte tekst uit vaak, vind ik.
Het is meer een creatief knutselwerk geworden.

Als docent zou je dit onmiddellijk moeten zien, ik zie het wel.
Maar ik denk dat veel docenten ook wel lui zijn en het wel best vinden.
Net zoals ze het dus de inbreng van ouders 'niet zien'.

Overigens vond ik dat wel ook al spelen op bs, bijv bij surprises.

Thea

Het lastige is: de docent die een leerling beschuldigt van het werk niet zelf te hebben gedaan, moet dat kunnen bewijzen. En dat kan niet. Ik ga wel altijd stevig doorvragen als ik denk dat iemand het niet zelf heeft gedaan, maar als een leerling bij hoog en bij laag volhoudt dat het eigen werk is dan kan ik er verder niet veel meer mee.
Vandaar dus ook dat ik het niet doe, thuis opdrachten maken voor cijfer. Je doet het maar gewoon op school, fijner voor de kinderen, eerlijker te beoordelen. Mijn derdeklassers hebben een literatuurproject waar ik een hele periode een lesuur per week voor inruim. En dan hebben ze het echt allemaal af - en zelf gedaan. En kan ik ze meteen helpen met Word, PowerPoint etc. Win-win. Maar goed, er zijn luie docenten ja. Dat het er veel zijn is niet mijn ervaring.

Alison

Dacht ik een hele reactie te hebben getikt, is die ineens weg...

Alison, jij zit in het vak, kan jij me vertellen waarom docenten van die enorm tijdrovende opdrachten geven die vaak kennelijk maar matig bijdragen aan de leerdoelen? Die filmpjes bij de talen lijken me een mooi voorbeeld. Gaat om de spreekvaardigheid, maar er wordt veel tijd vermorst met dingen als montage en achtergrondmuziek en wat niet al. Is het idee dat deze werkvormen de sjeu erin houden? Hebben docenten geen idee hoeveel tijd het allemaal kost? Is er nog iets anders? Want het is kennelijk een vrij veel voorkomend verschijnsel, en het zijn niet de ouders noch de leerlingen die hierop aandringen.
Kortom: waarom? Heb jij een idee?

Groeten,

Temet

Temet

ik weet in ieder geval waarom sommige docenten altijd verplichten om het samen te doen: minder nakijkwerk

Praktische toepasbaarheid

Dat is wat ik meestal hoor als argument in mijn soort onderwijs. Het gaat vooral om de praktische toepasbaarheid.

Tsjor

Kookopdracht

Is geliefd bij Franse docenten.. we geven het ook op mijn school, en is (bijna) altijd een groot succes. Van mij hoeven ze niet heel ingwwikkelde dingen te doen, ik vind een ei bakken met wqt kruiden en brood al goes, als ze maar die paar dingen erin gebruiken wat ze geleerd hebben (delend lidwoord bij voorbeeld). Dan krijg ik een filmpje van "oeuf au plat à la Sjoerd" en ben ik al blij.
Sini

Temet

Deels zit erachter dat docenten proberen een authentieke opdracht te creëren, waardoor de leerling ziet dat er ook een toepasbaarheid zit in het geleerde. Deels zit er achter dat de leerlingen "gewoon" huiswerk ook maar saai vinden, van elkaar overschrijven, er kortom maar weinig van leren. Deels denken docenten dat het leuke dingen zijn om te doen. Dat zijn het meestal ook best, maar juist omdat het "moet" en vanwege dat hele georganiseer en gezeur er omheen haken de leerlingen toch vaak af. Deels is het ook gewoon gebrek aan overleg wie er wanneer wat opgeeft, en gebrek aan creativiteit om dingen samen te voegen, waardoor de leerlingen voor vier vakken één product maken. En dat kan makkelijk.
Zo hebben wij op mijn school vlak voor corona een project gedaan waarbij leerlingen een model moesten maken van een middeleeuwse stad, waar ze aan mochten werken tijdens de lessen geschiedenis en handvaardigheid. Vervolgens moesten ze daar in het Engels iets over vertellen (watje zag, waarom het in die tijd zo was) en daar een leuk gemonteerd filmpje van maken. Hiervoor tijd in de lessen Engels en design. Met die vier vakken hebben we daar in totaal een les of 9 voor ingeruimd en het cijfer telde voor alle vier de vakken één keer mee. Niks thuis gedaan (we hadden wonder boven wonder een leeg lokaal waar we altijd in terecht konden voor die maquette), alles zelf, docent erbij voor als er iemand probeerde de kantjes eraf te lopen en ontzettend leuke resultaten.

Groepsopdracht

Zo hebben wij op.school een reclame projectweek gehad. De hele school deed mee. We moesten een product bedenken en daar een reclamecampagne bij verzinnen eindigend met een presentatie. Laatste dagen was de presentatie. Ik weet het nog goed want wij hadden opgelet in de les en hadden alle elementen die moesten worden meegenomen ook meegenomen en dat was ergens in het begin gezegd en dat had ik in mijn aantekeningen groot ondertekend. Ons groepje (want ja het was een groepsopdracht) won de wedstrijd van de hele school en we kregen een mooi cijfer. Gelukkig mochten we zelf de groep vormen.

Yara

Ik sta weer verbaasd van de opdrachten, naar mijn mening is het doel misschien" creatief denkvermogen "te ontwikkelen ?"Ik vind vaak veel tijd, energie, bepaalde vaardigheden moeten ontwikkelen en zelfs geld kosten. Sommige opdrachten zijn ook (nog niet altijd) leeftijdsgelateerd verbonden, waardoor de ouders moeten bijspringen. Ik vind het stamboomonderzoek en je levenshaal wel privecygegeven.... Staan ze uberhaupt wel stil als z'on opdracht gegeven wordt?

leeropdracht of toetsopdracht

> Ik sta weer verbaasd van de opdrachten, naar mijn mening is het doel misschien" creatief denkvermogen "te ontwikkelen ?"

Ik denk dat je met die vraag naar het doel van de opdracht een stap overslaat. Ik denk dat veel leerkrachten dat ook doen.

De eerste vraag moet zijn: "is het doel van deze opdracht om iets te leren/ontwikkelen, of is het doel van deze opdracht om iets te toetsen?"

Als het doel van een opdracht is om iets nieuws te leren, dan moet dat consequenties voor hoe je de opdracht vormgeeft. Iets nieuws leren kan alleen maar met tussentijdse feedback en meerdere inlevermomenten die de leerlingen dwingen om iets te doen met die feedback. De enige feedback waar leerlingen iets van leren, is feedback waar ze iets mee moeten doen. Leerlingen leren niets van feedback die tegelijk met het eindcijfer ontvangen wordt.

Als het doel van een opdracht is om iets te toetsen, dan moet je je afvragen waarom dat buiten school moet. Een woordjestoets laat je ook niet thuis maken, waarom een vaardighedentoets wel? Als de toets echt niet uitvoerbaar is binnen school (bijvoorbeeld bij een profielwerkstuk), dan zul je tussentijdse controles moeten inlassen om te kijken of de toets eerlijk verloopt. Aan het eindproduct valt niet meer af te zien of elke leerling zijn steentje heeft bijgedragen en de stof beheerst; met enkele gesprekken over tussenproducten kun je de leerlingen veel beter en eerlijker beoordelen.

Ouders helpen bij opdrachten omdat ze kansen zien om hun kind iets te leren. Ouders weten dondersgoed dat als een kind faalt op een opdracht, dat het dan geen (her)instructie krijgt op de benodigde deelvaardigheden voor de opdracht, dat het kind de opdracht niet opnieuw moet maken net zo tot kind aantoont de leerdoelen te hebben behaald. De enige kan voor het kind om iets te leren is VOOR het eerste (en enige) inlevermoment. Niet gek toch dat ouders die kans dan pakken?

Syboor

Helemaal eens. Als je alleen feedback geeft nadat de beoordeling al vast staat kijkt 95% van de leerlingen er niet meer naar. Geef je ze de kans om dingen aan te passen dan leren ze er echt wat van. Kost wel meer tijd, want alles meerdere keren nakijken als docent. Dat is wel echt een groot nadeel. Al mijn klassen zitten vol met 30 tot 32 leerlingen. Een schrijfopdracht goed gedetailleerd nakijken kost zeker een kwartier. Dat is al bijna een hele werkdag als je het één keer doet, laat staan als je het vaker doet. En dat keer alle klassen. Goed onderwijs loopt wel aan tegen de grenzen van de belastbaarheid van de docent.
Wat ik meestal doe: als we schrijfvaardigheid doen, geef ik in de loop van de periode 8 opdrachten op. Die leveren ze allemaal in en elke leerling krijgt twee keer feedback, op twee verschillende opdrachten. Daarna leveren ze de opdracht waar ze zelf het meest tevreden over zijn, met verwerking van de feedback in. Alles wordt in de les gemaakt. Mijn basisregel: is het voor cijfer dan doe je het in de les.

Nobel

'Ouders helpen bij opdrachten omdat ze kansen zien om hun kind iets te leren.' In de verhalen hier zie je dat het vaak iets minder nobel is: gewoon zorgen dat je kind een hoger cijfer heeft, om andere cijfers te compenseren.
Je hebt wel gelijk met het onderscheid leren of toetsen.
Bij een toets zullen dan ook de punten waarop getoetst wordt helder moeten zijn omschreven. Punt 1: heb je de toets zelf gemaakt? ja/nee.
Bij een leeropdracht: waarvoor heb je hulp nodig gehad en aan wie heb je die hulp gevraagd?

Tsjor

AlisonH

'Goed onderwijs loopt wel aan tegen de grenzen van de belastbaarheid van de docent.'
Het is nog maar de vraag of het hier om goed onderwijs gaat. De opdrachten kosten teveel tijd, echt veel te veel, samenwerkingsopdrachten leveren frustraties op en oneerlijkheid (voor je gevoel); de kans is heel groot dat de prestaties van de ouders worden gemeten en niet die van de kinderen. Met andere woorden: is dit wel goed onderwijs?
Voor leerkrachten vind ik het helemaal terecht dat je je werk zo inricht, dat het behapbaar is. Je hebt daar een mooie weg in gevonden.
Maar het zou zo ook voor leerlingen moeten gelden, en dan niet leerlingen inclusief ouders, maar leerlingen zelfstandig. Het zou mooi zijn als de leerlingen van alle grote opdrachten van alle vakken, die aan het begin van het jaar bekend zijn er 2 mogen uitkiezen: een samenwerkingsopdracht en een opdracht alleen.

Tsjor

Tsjor

Eens: beetje rustig aan met de opdrachten en bied keuzes.

Ervaring is verschil per school

Mijn tweeling heeft vorig jaar examen gedaan en met name bij het PWS valt op dat per school verschilt hoe tijdrovend de opdrachten zijn.
De een (school A) moest een PWS maken met een groepje waar het werkstuk perse moest bestaan uit iets bouwen of een enquete afnemen. Zij hadden het laatste gedaan en kregen een 5. Na de herkansing is het werkstuk bijgeschaafd en werd het een 6... Er moest ook tijd gestopt worden in een presentatie, gelukkig nog net geen montage van een film.
De ander zat op school B waar met wat op internet te vinden is wat geschreven mag worden. Zij koos voor een beschrijving van wat er te vinden is over persoonlijkheidsstoornissen bij een bepaalde groep van bekende mensen (om herkenbaarheid te voorkomen even zo geformuleerd) en had een 8... Daar hoefde ook niet gepresenteerd te worden.

Op de school B gold ook dat de leerlingen bij hun verantwoording mochten "afronden" hoeveel uur ze aan het PWS op elk onderdeel hebben besteed en daar werd verder niet naar omgekeken. Op school A moest mijn dochter komen uitleggen hoe het kan dat er op een bepaald onderdeel veel tijd stond en dit zich niet uitte in het werkstuk zelf... (wat onzin was want dat was ook een daadwerkelijk tijdrovend onderdeel)

Ik heb nog een derde die weer op school C zit en waar de tijd vooral besteed wordt aan opdrachten voor projecturen waar nooit een cijfer of andere beoordeling voor komt. Opvulling van lestijd noem ik het. Hij zit inmiddels in de derde en neemt deze opdrachten niet meer serieus.