Uitnodigingen partijtje niet in de klas

Adressenlijst

hier wordt gewoon élk jaar weer toestemming gevraagd voor het plaatsen op de adressenlijst/telefoonlijst. op een formulier dat elk jaar aan het begin van het schooljaar wordt uitgedeeld en terug 'moet', er staan ook dingen op als diëten, ouderhulp, allergieën, toestemming voor plaatsen van foto's online etc. etc.
vergeet je het formulier in te leveren dan krijg je een 'herinnering', mocht je het dan nóg vergeten dan belt de leerkracht. óók als je kind geen enkele allergie, dieeët heeft en je wil nergens bij helpen, je vult bij elke vraag 'nee' in, dan nóg moet ie terug....
ik weet dat enkele leerkrachten de lijst 'telefonisch' opgevraagd hebben en de ouders toen met het oudergesprek gevraagd heeft te tekenen.(die vulden dus w.s. overal 'nee' in) ook voor de 'zekerheid' dat ze niet kinderen per ongeluk iets geven wat ze niet mogen hebben of om ouders waarvan de privé-omstandigheden veranderen de 'keus' te geven.
groeten albana

*bella*

Bella,
Fijn dat je ze niet meer in de klas gaat ronddelen.

Het gaat vaak niet eens om de door jouw genoemde 'tussengroep', die het meeste pijn ervaart. Je kunt het je misschien niet eens voorstellen, maar soms zijn kinderen het pispaaltje van de klas. En hebben totaal geen vriendjes in die klas. En de reactie bij velen (en bij mij vroeger ook) was: zorgen dat je onzichtbaar bent. Want als je onzichtbaar bent wordt er niet gescholden, niet getrapt, worden je spullen niet gesloopt, kun je veilig naar huis lopen, word je niet uitgelachen, etc...

En als dan de uitnodigingen rondgedeeld worden in de klas is het wéér een bewijs dat jij er toch echt niet bijhoord... En dat kwam de halve klas je toch wel even vertellen.

Nee (suzanneb)

Ook NAW gegevens vallen onder persoonsgegevens:
http://www.justitie.nl/onderwerpen/opsporing_en_handhaving/wbp/Wat_zijn_persoonsgegevens/
Voor publicatie op welke wijze dan ook, moet expliciet toestemming gevraagd worden. Een mogelijkheid tot bezwaar (bezwaarprocedure) vervangt deze toestemmingseis niet.

Uitdelen.

Ik heb de uitnodigingen altijd buiten schooltijd rondgedeeld (samen met de kinderen).

Ik vind het altijd weer sneu voor kinderen die echt never-nooit worden uitgenodigd. Ik weet wel dat kinderen teleurstellingen `moeten` incasseren, maar als je steeds weer achter het net vist is dat niet leuk.

Ach... moederleed

Gister zei een jongetje uit de klas van onze middelste (bijna 6): "morgen krijg je een uitnodiging voor mijn feestje. Die ligt morgen op je stoel".
En vandaag werden de uitnodigingen uitgedeeld/op de stoel gelegd en niet voor mijn zoontje. Misschien wel goed dat hij nu meteen zag dat hij NIET werd uitgenodigd, maar de verwarde blik op zijn gezichtje ("hè, waarom krijg ik nu geen uitnodiging?") heeft me nog de hele ochtend achtervolgd.
Zijn verklaring "misschien krijg ik 'm nog, was hij hem vergeten mee te nemen" heb ik vanmiddag maar gelijk van tafel geveegd. En hij wil jongetje toch gewoon uitnodigen op zijn feestje .
Jesse

Gewoon in de klas

Voor mij is dit nog wat in de toekomst, maar het lijkt mij juist beter om die uitnodigingen wel in de klas te doen. Ja het doet pijn, maar het is tenminste duidelijk. Niet dagen in hoop leven dat deze keer die uitnodiging wel in de brievenbus zal liggen en uiteindelijk moeten accepteren dat die echt niet gaat komen en dat je gewoon niet uitgenodigd bent. En ja, ik ben zo'n kind dat nooit uitgenodigd werd. En ja het doet pijn, zo'n stapel uitnodigingen in de klas, maar het doet een stuk meer pijn als klasgenootjes vertellen dat je misschien bent uitgenodigd thuis te komen bij een lege brievenbus.

Goeie regel maar...

de klasjuf van mijn zoontje geeft geen adressen van kinderen vrij. Dus als hij kindjes van de klas wil vragen gaat het wel in school moeten gebeuren. Ik vind dat erg vervelend want zoontje is ook een kind dat haast nooit gevraagd wordt. Nu ja, waarschijnlijk vragt hij maar 1 jongetje want da's zijn enige vriend in de klas. En diens adres heb ik wel.
Maar vorig jaar bv wilde hij enkele kindjes vragen maar kende hij hun namen niet (tja zo is hij nu eenmaal). Dus hoewel ik toen wel adressen had wist ik niet welke kinderen hij bedoelde. Dus ook in de klas meotne uitdelen. Maar toen heeft hij gelijk iedereen die zei dat ze ook wilden komen maar bij uitgenodigd. Helaas hebben ze uiteindelijk ongeveer allemaal afgebeld. Maar hij was tenminste eventjes populair geweest.

Maar

van vriendjes die je uitnodigt weet je het adres toch omdat ze ook bij elkaar spelen?

Gerry

Ik snap je niet. Wat een ontzettend naar mens moet jij geworden zijn als je openlijk kinderen wilt gaan treiteren.

Bij jou vertelde ze tenminste vroeger nog dat ze je wilde uitnodigen. Bij mij vertelden ze er in de klas bij dat ze dat 'jij lekker niet mag komen'.

Kinderfeestje = privézaak = niet behorend tot het lesprogramma = niet in de klas uitnodigen

An.ka en pelle

Volgens mij lezen jullie iets anders dan wat gerry bedoelt, ze geeft aan dat het pijnlijk kan zijn als er uitnodigingen in de klas worden uitgedeeld, maar dat het nog naarder is dagen te wachten op post die ws nooit gaat komen. Dus niks 'openlijk treiteren', maar de andere kant ook bekijken. Het is óók vervelend voor kinderen te horen hoe het feestje was en er niet bij geweest te zijn, dit soot teleurstellingen is niet te voorkomen. En ik vind ht niet zo vreemd dat je de adressen iet kent van alle kinderen ie uitgenodigd gaan worden, kinderen die op school met elkaar omgaan hoeven dat privé toch niet te doen? En naar huis brengen? Er zijn ook partijtjes waar de kinderen gehaald worden, Niet iedereen heeft een auto bijv. en als ze wel met de auto gebracht worden, wordt het dan erg lastig.

Pelle

"Ik blijf het vreemd vinden dat je kinderen uitnodigt waar je het adres niet van weet?"

Vorig jaar hebben we voor het eerst de uitnodigingen per post verstuurd omdat dochter ziek was en dus niet op school. Voordien werden de uitnodigingen steeds op school uitgedeeld. Omdat dochter altijd alle kinderen van de klas uitnodigt, valt er dus niemand buiten de boot.

"Hebben jouw kinderen daar dan nog nooit gespeeld?"

Dochter heeft tot nu toe slechts bij 4 kinderen van haar klas gespeeld. Dan zijn er dus nog 9 anderen.

"Heb je je kinderen niet daar van een feestje gehaald?" Dochter wordt enkel bij die 4 kinderen uitgenodigd. Die adressen ken ik dus wel.

"Heb je ook de telefoonnummers niet (die zijn nog geheimer)? Hoe los je dat op als er iets op het feestje gebeurd?"

Kinderen hebben een briefje mee met een telefoonnummer voor in geval van nood.

Ondertussen hebben we dus de adressen. Maar de eerste jaren werden er dus inderdaad kinderen uitgenodigd van wie ik het adres niet kende.

Katrien

Bah an-ka!

Wat een vervelende reactie naar Gerry, daar snap ik helemaal niets van. Waarom mag zij de dingen niet beleven zoals ze doet. Kan ik me trouwens ook wel iets bij voorstellen.
Hier wel een adreslijst, maar zeker nooit altijd gespeeld bij ieder kind dat wordt uitgenodigd.(nu ze ouder worden wel meer kans) En als zo´n kind dan naar een feestjes komt dan worden op dat moment uiteraard gegevens uitgewisseld, maar van te voren uiteraard niet. (kinderachtig van jullie hoor...)
Hier ook de gewoonte dat kinderen zelf naar feestjes komen en weer gehaald worden, heerlijk. (had veel te veel kinderen om allemaal naar huis te brengen, heb geen bus!)
Ach, ligt bij allemaal nogal gevoelig geloof ik dit onderwerp.

An-ka

"Kinderfeestje = privézaak = niet behorend tot het lesprogramma = niet in de klas uitnodigen" Ik denk dat je zelf erg vervelende ervaringen hiermee hebt gehad vroeger, dat is rot. Maar ik vind dit doorslaan. Privézaak? Zo denken kinderen meestal niet, 'privé of zakelijk', gelukkig niet, voor de meesten hoort school gewoon bij hun dagelijkse dingen en scheiden ze die niet vam de rest. Het gebeurt toch ook niet onder lestijd, maar ervoor of erna. Kinderen maken toch ook speelafspraakjes op school, dan zou dat ook niet kunnen.

Goed lezen

'Ik snap je niet. Wat een ontzettend naar mens moet jij geworden zijn als je openlijk kinderen wilt gaan treiteren.

Bij jou vertelde ze tenminste vroeger nog dat ze je wilde uitnodigen. Bij mij vertelden ze er in de klas bij dat ze dat \'jij lekker niet mag komen\'.

Kinderfeestje = privézaak = niet behorend tot het lesprogramma = niet in de klas uitnodigen'

Oh,is uitnodigingen in de klas geven nu kinderen openlijk treiteren zelfs? Dat vind ik pas een rare manier van denken.

Dat ik lekker niet mocht komen heb ik ook genoeg gehoord hoor, ruim voor de uitnodigingen gegeven werden al, daarom vind ik dit hele gedoe ook zo raar. Als kinderen het erin willen wrijven dat je er niet bijhoort doen ze het toch wel, daar hebben ze de daadwerkelijke uitnodiging niet voor nodig. Maar hoe rottig en pijnlijk het ook is, het is tenminste wel duidelijk. En geloof me, het is echt veel vervelender om aan het lijntje gehouden te worden met een 'je mag misschien komen,' en want dan ga je hopen. De hoop snel de boden uitgeslagen zien worden doet pijn, maar niet half zoveel pijn als wachten en hopen dat ze nog niet bij iedereen zijn wezen rondbrengen en dat die uitnodiging toch nog in de bus zal komen.

Gerry, deels gelijk

Gerry,
op zich heb je helaas gelijk dat er toch wel gepest/getreiterd wordt door de kids die dat nu eenmaal doen (of dat nou in relatie staat tot verjaardagen of iets anders).
Wat ik echter het voordeel vind van rondbrengen is dat je het onderwerp bespreekbaar maakt met je kinderen en daarmee duidelijk die grens aangeeft. Natuurlijk wordt er achteraf in de klas wel over leuke dingen gepraat die met verjaardagen te maken hebben, natuurlijk hoef je dat niet uit te bannen en de voorpret die er bij sommige kinderen heerst hoef je ook niet te 'onderdrukken'. Maar het expliciet in de klas uitdelen vind ik net een stap te ver. En een die je toch in de meeste gevallen niet hoeft te zetten.
Tevens vind ik het een onderwerp waar de school eigenlijk de toon in zou moeten zetten. Als zij het niet willen om bovengenoemde redenen vind ik in ieder geval dat je je eraan moet houden. Als een school geen stelling neemt, check het dan even om je heen om te kijken wat een beetje de heersende meningen zijn om je heen. Kan geen kwaad, het is namelijk niet erg om rekening te houden op deze wijze en het hoeft niet veel moeite te kosten.
Groet,
Angela

Als de kinderen

bij ons worden afgeleverd vraag ik aan elke ouder het adres plus telefoonnummer, dan kan ik altijd bellen als er iets is. En nee, ik ken niet alle adressen, zoals ik al zei, de school van mijn kinderen is een Dalton en daar zitten vaak kinderen die daar bewust geplaatst worden door de ouders, en dus vanuit de gehele plaats komen.....nu weet ik dat ik hier weleens over een durp praat, maar ons durp heeft toch al ruim 30.000 inwoners hoor, dus het valt niet altijd mee te onthouden waar die allemaal wonen

Tja, tuurlijk heb ik best gevoel voor de kinderen die echt nooit worden uitgenodigd, maar als ik kijk hoe het hier ging met uitdelen, de kaartjes werden door mijn kinderen zowat nog voor het binnenstappen in de school in de handen gedrukt, dus ik denk dat maar weinig andere kinderen dit gezien hebben.....

Doet iemand dit weleens?

Stimuleer je als ouder van een populair kind wel eens dat een ´buitenbeentje` uitgenodigd wordt oid? Gaat wel eens vaker door me heen, en vraag me af of iemand hier ervaring mee heeft. Ik zou hier niet weten of er iemand en zo ja wie buiten de boot valt, en het voelt toch betuttelend enz te gaan vragen bij de juf.
Voelt nogal tricky. Van de andere kant zou ik als mijn eigen kind buiten de boot viel er erg blij mee zijn als het eens uitgenodigd werd. Lijkt me dat als kind nooit uitgenodigd wordt kind zich ook daar naar gaat gedragen enz. Of werkt het gewoon helemaal niet??

Ik stimuleer

wel een beetje voorzichtig welke kinderen er komen, kijk niet zozeer naar wel of niet populair, maar heb ook niet echt de indruk dat er kinderen buiten de boot vallen op de school van de tweeling.

Bella

"Stimuleer je als ouder van een populair kind wel eens dat een ´buitenbeentje` uitgenodigd wordt oid?" Heb ik vroeger wel gedaan, ja. Mijn dochter vond dat ik wel gelijk had, maar was er niet blij mee. Ze heeft dat meisje uitgenodigd. Maar pas vertelde ze dat ze er best van baalde destijds, want daardoor zocht dat meisje daarna steeds haar gezelschap, waar ze eigenlijk geen zin in had, maar ze wilde haar ook niet kwetsen. (Het was een meisje wat zich heel anders gedroeg dan anderen, wat heel andere kleding droeg, andere muziek leuk vond etc en er ook wat onfris uitzag). Blijft moeilijk.

Niet meer

Ik heb het gedaan, maar dat was bij beide kinderen eens maar nooit meer. Er is een groepsreden dat het buitenbeentje een buitenbeentje is. Een reden die wij meestal niet begrijpen en (hopelijk) altijd afkeuren. Maar die reden verdwijnt niet door de uitnodiging. Sterker nog: het was hier een drama. Niemand wilde namelijk naast het bewuste kind aan tafel zitten, ze wilden niet in hetzelfde groepje enzovoort. Moet je met samengeknepen billen een groep opstandige draken managen om toch vooral leuk en gezellig te doen. Echt, het was voor niemand leuk. Oók voor het buitenbeentje niet.

Tirza

Sturen

Het is hier al regelmatig gebeurd dat kind nog een kind erbij mag vragen en dat er twee gegadigden zijn. Ik probeer dan meestal wel in de richting van de minst populaire te sturen. Maar het zijn dan altijd wel kinderen die mijn kind wel aardig en leuk vindt.
Verder vergeten ze bij mij altijd kinderen. 'Pietje, moet je die niet ook vragen, daar speel je altijd mee?' 'Oja mam, helemaal vergeten!'
Pippin

Zoon niet verdrietig, ik wel?

Ik heb de discussie niet helemaal gelezen. Mijn zoon wordt (behalve bij één) niet teruggevraagd bij de kinderen die hij op zijn verjaardag vraagt. Eigenlijk wordt hij nergens uitgenodigd behalve bij één vriendinnetje en daar zijn wel blij mee! Hij is nog zo naief dat hij zich dat helemaal niet realiseert. Toch baal ik als de kinderen die op zijn feestje waren uitnodigingen in de klas uitdelen en hem overslaan. Hem ontgaat veel doordat hij slechtziet maar ik heb echt een brok in mijn keel af en toe. Ik verwijt ook niemand iets. Het is mijn probleem, dat realiseer ik me ook. Maar toch.
Mijn zoontje speelt ook niet graag met andere kinderen, hij vindt het al snel te druk. Deze week gaan de uitnodigingen voor zijn feestje weer de deur uit.
We stoppen ze wel bij de kinderen thuis in de brievenbus.
Groetjes! Roanne

Hier geen probleem

Bij zoon (nu tien jaar, groep zeven) is 't uitdelen in de klas geen probleem. Er zijn geen kinderen die nooit uitgenodigd worden, er is niet echt een buitenbeentje. Soms geef je een uitnodiging in de klas, soms als de gelegenheid zich zo voordoet, fietsen we een rondje en kunnen we een paar zo in de bus doen bij het vriendje.

Bij mijn dochter weet ik 't zo net nog niet, die zit in groep één en is pas vier, maar ik merk nú al dat meiden soms toch iets gevoeliger zijn en iets uitgebreider zijn in 't verwoorden van ervaringen of gebeurtenissen die komen gaan. Een feestje wat komen gaat, zal daar niet ongemerkt voorbij gaan denk ik, maar of ik daar tzt de uitnodigingen in de klas geef ... 'k weet 't nog niet.

Groetjes, Wilma

Bella

Ja, ik heb enkele jaren geleden mijn toen ongeveer 7 jarige dochter bewust “op het pad gestuurd” van een meisje dat altijd erg alleen was in de klas. Uitgelegd dat iemand soms wel degelijk leuk is, maar dat je als verlegen en introvert persoon wel de kans moet krijgen om te laten zien dat je leuk/lief/apart bent. Ik vond het sneu dat dit meisje altijd zo in haar eentje speelde, terwijl mijn dochter (een enorm sociaal dier) altijd een groep vriendinnen om zich heen wist te verzamelen.

Dochter dus gepusht om dat meisje een keer mee te vragen om te spelen. Dat bleek toen best leuk en dochter ging ook een keer daar spelen. Hierdoor ontstond in dat bewuste schooljaar een vriendschap. Voor mijn dochter was het een vriendin, voor het bewuste meisje was mijn dochter haar enige vriendin. Het bewuste meisje was (en is) een apart kind, wellicht een lichte gedragsstoornis (kijkt volwassenen bijvoorbeeld nooit aan), leefde in een fantasiewereld, deed best rare dingen. Na dit schooljaar, toen ze niet meer bij elkaar in de klas zaten, is deze vriendschap langzaam maar zeker doodgebloed. Ik moet toegeven dat wij als ouders uiteindelijk de vriendschap niet blijvend hebben gestimuleerd; onze dochter ging af en toe hetzelfde vreemde gedrag als dit meisje vertonen, wat wij zo nu en dan wat minder vonden. We hebben de vriendschap overigens ook niet ontmoedigd, maar het liep zoals het liep.

Als ik mijn dochter nu vraag hoe ze dit meisje vindt dan komt toch terug dat ze haar eigenlijk niet zo leuk (meer)vindt en vreemd. Uiteindelijk zoeken kinderen toch kennelijk zelf naar wie bij hen past. Dat kunnen ook kinderen zijn waar wij als ouders niet van begrijpen waarom, maar omgekeerd werkt een “gedwongen/gepushte” vriendschap dus ook niet. Dat neemt niet weg dat ik het nog steeds een goede zaak vindt dat kinderen die erg sociaal vaardig zijn ook leren dat anderen het daar veel moeilijker mee kunnen hebben. En dat gedrag dat zij als saai of vervelend typeren ook een gevolg kan zijn van verlegenheid of onzekerheid.

Adressen

Zoontje zat vorig jaar voor 't eerst op die school. En hij is gewoon erg slecht in leggen van contacten. Dus nee, in november kende hij niet eens alle namen van de kinderen van zijn klas (ze zijn met 15). Dit jaar, weer hetzelfde probleem (helft van de groep is gewisseld). En nee, vorig jaar heeft hij bij geen enkel kind van z'n klas thuisgespeeld. Dit jaar heeft hij een vriendje maar dat joch heeft ondertussen meerdere vriendjes. Zoon enkel dit jongetje. In de klas dan. Buiten school heeft hij er nog 2.
Zoon is dat buitenbeentje, dat altijd in z'n eentje speelt en geen contact weet te leggen. En zelfs nu, in het BO, tussen buitenbeentjes, is hij nog het buitenste beentje. Het blijft tobben. Ik zou het heerlijk vinden als hij ook af en toe naar een feestje mocht, hij ook. Hij is dol op feestjes.

Sturen

Normaal stuur ik eigenlijk nooit, stel hoogstens (met pijn in mijn hart) een maximum. En ik weet ook helemaal niet wie populairder is dan de ander, dus ook daarin stuur ik niet. Of dochter (5) populair is weet ik ook niet, maar volgens mij kan ze het met iedereen wel goed vinden en ze is makkelijk in contact. Bij haar vraag ik me dan ook wel vaker af of het niet een goed idee zou zijn. (zo´n buitenbeentje erbij te vragen dan) Eigen zoon is een leerjaar niet gevraagd en het heeft zijn zelfvertrouwen geen goed gedaan. Had het super gevonden als hij tenminste 1 feestje had gehad. (maar probleem speelt bij hem dus momenteel niet, maar hem vind ik sociaal wel zo kwetsbaar dat ik bij hem sowieso niet zou sturen bij feestjes, zou hij ook niet toestaan)
Ik weet het dus niet. Had al de twijfels die ik bij jullie lees, werkt het wel enz. En een beetje, weet niet, gene ofzo, wil niet de leuke moeder met populair kind uithangen die zo goed is buitenbeentje uit te nodigen. Zoiets vooral. (ben dus niet leuk en dochter is zeker niet overdreven populair, maar toch)
Lastig, iedereen is anders, zelf had ik het dus wel op prijs gesteld. En als ik het nu zou weten van een kind, zou ik al gaan polsen. Maar volgens mij valt er niemand echt buiten de boot hier. Maar stel er valt wel echt iemand buiten de boot, voor ons zo´n klein gebaar kind uitnodigen voor kind misschien groot gevolg. Ook zo zonde als je het niet doet dan. (maar het ligt iid ook aan de reden van uitstoting, als dat ernstig is helpt uitnodigen wrs niet)

Ik wel

Echte buitenbeentjes heb je hier niet(meer) in de klassen, kinderen van mij geven aan dat iedereen wel een vriendje of vriendinnetje heeft.
ik heb in het begin wel gestuurd naar een minder populair kind en het heeft goed uitgepakt. nu moet ik zeggen dat ik dacht dat het manneke ook goed bij zoon zou"passen"om het zo maar te zeggen. Jongetje was extreem verlegen en kwam nergens.Alleen hier zo 1 keer per 2 weken na het feestje. Nu een aantal jaar later spelen ze nog wel eens samen. Bij een ander jongetje dat nu op speciaal onderwijs zit heb ik het wel gevraagd aan zoon maar dat wilde hij echt neit en dan hoeft het ok niet. Later bleek dat het dus ook echt neit klikte, dus dat had hij beter aan gevoeld dan moeders
Ook met dochter wel wat gestuurd. Ze is een meisje met een flink aantal vriendinnen en komt ook regelmatig met een "buitenbeentje" aan ( net dr moeder). Het meisje wat kwam had niet veel vriendinnen maar lag met ht feestje niet buiten de boot. Ze volgde wel de rest,dat wel.
Ik moet zeggen dat dochter ook wel eens een buitenbeentje van sport heeft willen vragen omdat die noit gen feestje had mar dat heb ik niet gedaan. Dan kent zo'n meisje niemand en dat is ook niet leuk.