Vroeg lezende kleuter, ervaringen gevraagd

Optie 3

Zoals jij het beschrijft zou ik gaan voor optie 3. Behalve lezen, schrijven en rekenen heeft hij nog genoeg andere dingen te leren en daar wil hij zijn aandacht aan besteden. Daar kan ook bij horen dat iets wat je niet zo leuk vindt toch moet doen en moet zien dat je het voor jezelf in elk geval aanvaardbaar leuk gaat vinden.
Met vijf jaar plotseling gaan lezen en dan weer stoppen gebeurt wel met meer kinderen. Mijn dochter leerde het in één week toen ze ziek was (mam, hoe schrijf je afstandsbediening?). Dochter is geen hoogvlieger.

Tsjor

Aanvulling

Dankjewel voor je snelle reactie, tsjor. Het is trouwens niet zo dat hij helemaal niet meer leest. Hij leest alles wat los en vast zit op etiketten etc. Alleen geen boekjes. Ik weet dat vroeg lezen veel voorkomt, ik vind het alleen wel erg vroeg. Hij is nu 4jr en 8mnd en leest (denk ik, gezien mijn ervaring met zoon 1) op midden of eind groep 3 niveau. Daarom lijkt nog ruim anderhalf jaar kleuteren mij zo lang. Maar je hebt gelijk dat hij nog genoeg andere dingen te leren heeft.

Ik denk

..dat het op z'n beloop laten gaan in dit geval prima is. Hij klink inderdaad als een erg jonge kleuter qua gedrag. Niks mis mee Ook het feit dat jullie ervaring hebben met zoon 1 telt mee. Ik zou wel goede afspraken op school maken.
Onze jongste van eind januari is wel doorgestroomd naar groep 3 met 5 jaar maar kan het zowel cognitief als sociaal prima aan. Onze oudste in dezelfde situatie, dat zou een lastiger verhaal zijn omdat zij sociaal niet zo sterk is.

Wij hebben

Wij hebben het op z'n beloop gelaten. Zoon las hier met 3 jaar (direct vloeiend en op toon, raar maar waar) en is met 5 jaar avi-uit getest. Naast lezen is hij op alle gebieden, behalve motorisch en sociaal, heel sterk. Hij heeft het, met wat hulp van school, prima naar z'n zin gehad, zich amper verveeld en zit nu op z'n plek in 1 vwo.

Op z'n beloop laten kan dus prima uitpakken...

Klopt digimom

Hier ook een heel snel kind. Overal goed in. Zit nu in groep 4. Is niet versneld maar vermaakt zich prima op school. Hij krijgt allerlei plusmateriaal. Verder houden wij hem thuis goed bezig. Hij zit op vioolles (2 keer in de week en iedere dag oefenen) en pp atletiek (ook twee keer in de week).

Het hoeft echt niet altijd fout te gaan op school. Mijn zoon is sociaal wel heel handig. Hij ligt ook erg goed in de groep.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Lijkt me niet

Heel simpel, hij heeft nu meer aan nog lekker spelen, dan leren lezen. Dat komt vanzelf wel, daar zou ik me echt nog niet druk om maken.

Als hij ongelukkig zou zijn en zich echt zou vervelen is het wat anders, maar dat lijkt me niet het geval. (?)

Mijn zoontje van 3,5 kan ook al aardig wat letters schrijven trouwens. Maar ik merk bij beide zoons dat dit soort interesses echt met vlagen gaat. Nu is het weer even in, maar over een paar weken kan het weer helemaal uit zijn. Dan wil hij misschien weer meer puzzelen ofzo.

Hier wel kleuter monster

Mijn dochter van 4 is zo niet op haar plek in groep 1 op school A dat ze in een monster veranderde. Altans zo werd ze door de juf gezien. Volgens de juf kon ze werkelijk niets goed doen en was alleen maar stout en gedragsgestoord etc etc. Tijdens het kringgesprek ging het over voeding. Iedereen zegt wat ze graag lusten. Vraagt de juf aan dochter wat lust jij graag? Dochter geeft als antwoord een vraag: Juf als ik nu helemaal niets meer eet ga ik toch dood. Mwa vind ik niet erg het is toch doodsaai hier in de klas want ik mag niets leuks doen. Volgens de juf een kind met een stoornis. Kind wil groep 2 spelletjes, mag niet van de juf totdat ze meedoet met groep 1. Als ouder weet ik wat ze kan en hoe mijn dochter is. Ik zie dit gewoon als kleutertje pesten. Nu zit ze op een andere school waar ze wel geaccepteerd wordt zoals ze is. Het is een heel ander kind. Komt met een lach uit school.

Hier positief

Zit je zoon in een combi klas of echt alleen groep 1? In een combi klas maakt het niet uit of je technisch gezien in groep 1 of 2 valt, je kind kan dan gewoon groep 2 werkjes meedoen met de groep 2 kinderen. Als hij echt alleen in een groep 1 klas zit vraagt dat meer inzet en bereidwilligheid van de juf.

Mijn zoon las en rekende ook vroeg. Zat in gr 1 (combiklas) en ging direct naar gr 3. Volgens sommigen versnellen omdat hij in januari jarig is (was hij in december jarig dan was het ineens normaal), maar belangrijker is dat er naar het niveau van het kind gekeken wordt. Jammer dat er zoveel waarde wordt gegeven aan het paar weken eerder/later geboren worden.

Nu, in gr 3, gaat het hartstikke goed. Leest vlot en veel beter dan klasgenoten, rekent goed en heeft een brede interesse volgens de juf. Ook waren zijn vriendjes bijna allemaal gr 2 kinderen, dus daardoor was de overstap niet heel groot.

Nu geen actie, maar blijf alert

Ik lees dat je zoon nog geen behoefte heeft aan moeilijker schoolwerk, maar vooral bezig is met 'groter en sterker' (ook emotioneel) worden. Dat is m.i. nu het belangrijkste. Versnellen zou ik niet doen zonder duidelijke reden (gedrag van je zoon moet dan echt heel anders zijn, bv ongelukkig of baldadig in reactie op te weinig uitdaging of geen aansluiting met leeftijdgenootjes). Ik vind dat we niet zozeer alleen naar de schoolse vaardigheden moeten kijken. Maar jouw zoon loopt wel zodanig voor met niet alleen lezen maar ook rekenen, dat je zijn ontwikkeling wel in de gaten moet houden: als hij wat groter wordt in gedrag en zelfvertrouwen kan het gebeuren dat de behoefte aan werk op niveau wel belangrijk wordt. Vraag de school alvast om een plan voor groep drie: niet om nu te versnellen, maar wel om eventuele problemen voor te zijn. Wat gaat je zoon in groep drie leren? Lezen en rekenen is al een gepasseerd station, schrijven vult niet de hele dag. In de groepen 1 en 2 kan hij lekker steviger in zijn schoenen leren staan, vooral zo laten als hij dat prima vindt. Maar daarna kan het misgaan.

Voor de vergelijking: mijn jongste is vijf en zit sinds kort in een leonardoklas. Op zijn vorige school liep hij zo ver voor, kon ook lezen en rekenen op het niveau van twee groepen verder. Toch heeft hij gewoon groep 1 en 2 doorlopen, 2 wel met wat uitbreiding. Daarna gaf school aan dat ze hem in groep 3 niet meer konden begeleiden, het gat met de rest van de klas was te groot. En we wilden hem niet de hele dag apart laten werken. Bij ons kwam dit bericht erg laat, dus ik zou jullie adviseren daar nu al over te praten met school ( met de ib'er en leerkrachten uit groep drie, geen kleuterjuffen). Onze zoon is dus uiteindelijk van school veranderd en zit nu prima op zijn plek tussen andere voorlopers.

Succes.

Groet, Mamvantwee

Optie 3

Hij is een kleuter!
Leuk dat hij kan lezen, maar er zijn nog heel veel andere dingen te ontwikkelen die eigenlijk veel beter bij deze leeftijd passen, grappig dat hij dat zelf door heeft )
Het groeps-gebeuren op school is al heel wat om je aan aan te passen, en dan ook nog je zegje durven doen. Spelen, vriendjes maken, lekker veel naar buiten. En beweging! juist als hij gym eng vindt, hebben ze echt gymles? of is het nog meer vrij klimmen en klauteren. Hoe dan ook, een kleuter heeft dat nodig om zijn eigen lichaam te ontdekken, een kind dat nooit klimt leert ook niet vallen. Laat hem alles met kleine stapjes doen als hij bang is, maar laat hem wel zelf ontdekken.
Dat hij al kan lezen is mooi meegenenomen, dan weet je alvast dat hij daar geen moeite mee heeft in groep 3. Ik zou het idd wel melden bij de leraar waar hij dan in de klas komt, dan mag hij dan misschien wat sneller vooruit, maar ik zou nu nog geen stappen overslaan en hem lekker laten kleuteren.
groetjes, Tess

Tess

Tess, ik ben het in grote lijnen met je eens, zie mijn posting hierboven. Maar ik zou niet zo gemakkelijk denken over de voorsprong en die als alleen maar gemakkelijk zien. In groep drie begint de klas het woordje ik te leren lezen. Een kind dat een jaar of meer voor ligt, kan zich heel snel gruwelijk gaan vervelen. Rekenen in groep drie is ook niet spannend, en zoon van vraagstelster kan al tot 100 rekenen: dat is stof voor groep vier. Het plusmateriaal op school kan best veel opvangen, maar er zijn grenzen. Mijn zoon was bv te goed voor de zonreeks van de leesmethode en ook met rekenen was het pluswerk het enige dat hij deed: niets meer samen met zijn klas. Dat ging niet goed.

Dus ja, laat kleuter zijn zolang hij wil en kan. Maar ga ook achter een plan van aanpak aan voor groep drie: 'even melden aan de leerkracht dat hij al wat kan' is absoluut niet voldoende. Ik heb ervaren dat hoewel leerkrachten best willen meewerken, zij niet op basis van zo'n uitspraak van een ouder kunnen inschatten hoeveel het kind afwijkt van het gemiddelde. En dan begin je in groep drie met een achterstand in je aanpak en kan het alsnog snel mislopen. Dat wil je toch voor zijn?

Groet, Mamvantwee

Mijn zoon

Mijn zoon (van februari) loopt ook nogal voor. Hij kon met deze leeftijd ook al goed lezen, is nu 5 en leest de ondertiteling op tv mee en vindt het heerlijk om een donald duck of een smurfenboekje te lezen. Met rekenen was hij met 4 al ver vooruit, nu is dat helemaal erg (vermenigvuldigen en delen lukt beter dan bij menig groep 5 leerling). Hij leert overigens heel sprongsgewijs, als een kleuter (maar dat is hij immers ook).
Mijn zoon ging met steeds grotere tegenzin naar school, wilde liever terug naar de peuterspeelzaal, daar was zijn lieve juf Netteke die altijd wel uitdaging paraat had. Sociaal gezien begon hij pas mee te doen toen hij ook wat te doen had in de klas, pas toen ging hij ook vriendjes maken.
Wij hebben zoon, ondanks zijn overduidelijke voorsprong in groep 2 gelaten, dat was zijn sociaal emotionele niveau, en hij is vreselijk speels en zit het liefst op de kop in de zandbak. Hij gaat na komende zomer naar groep 3, met een eigen programma. Nu in groep 2 went hij al aan dat eigen programma, hij heeft een eigen map met uitdagende moet-werkjes en bij het kiezen moet hij op twee momenten op de dag een werkje uit die map kiezen, de andere momenten kiest hij met de klas mee.
We hebben met de juffen en de ib-er de afspraak dat er twee keer per jaar gekeken wordt of het pakket nog voldoende is en of ons jongetje nog op zijn plek zit sociaal gezien, we sluiten versnellen in de toekomst niet uit, maar voor nu was het niet in het belang van ons jochie.

Waarom gaat hij niet graag naar school?

Mijn jongste van maart (nu in groep 4) is versneld van groep 1 naar groep 3 en dat bevalt heel goed. Ze had het prima naar haar zin in groep 1, maar ik verwachtte dat ze in de loop van groep 2 wel genoeg zou hebben van de stof onder niveau en daarna nog groep 3, waar ze weer stof zou krijgen wat ze allang allemaal beheerste en dan ook nog in tergend langzaam tempo, dat zag ik niet zitten.
Ik vraag me af of het inderdaad verkiezelijker is om een erg voorlopend kind in de leeftijdsgroep te laten, maar vervolgens een heel eigen programma wat geen enkel raakvlak meer met de rest van de klas heeft te laten volgen. Het zal wel van het kind afhangen. Voor een kind wat niet graag uit de groep wil vallen is het denk ik niet erg gechikt.
Wat is denk je de reden dat jouw kind niet graag naar school toe gaat? Dat lijkt me vrij belangrijk om een beslissing te kunnen maken. Ik vind hem veel te jong om zelf te kiezen, een kind van die leeftijd kan de implicaties daarvan helemaal niet overzien. Kan hij niet met de juf of kinderen uit zijn klas opschieten? Of houdt hij niet van geknutsel? Of vindt hij het eigenlijk niet interessant omdat het onder zijn niveau is maar kan hij er zich geen voorstelling van maken dat het anders kan? Ging hij op de vorige school er wel graag naar toe?
Groeten Primavera

Klinkt toch niet goed

Dit klinkt toch niet als iets waar je zomaar aan voorbij komt. Je beschrijft een kind dat cognitief voorloopt, dat perfectionistisch en faalangstig is. Faalangst en perfectionisme worden in de hand gewerkt door onder je niveau aangesproken te worden, en het klinkt alsof dat op school flink gebeurt. Jong gedrag kan daar ook een oorzaak van zijn.
Je schrijft dat school gewend is aan voorsprong. Maar wat is gewend? Wat zien zij als voorsprong?
Wat er tegen op zijn beloop laten is, is dat je kind nu niet leert dat fouten maken normaal is en bij een leerproces hoort. Iets dat andere kinderen van zijn leeftijd met het materiaal dat ze aangeboden krijgen WEL leren.
Het is dus de vraag of de verbreding wel past bij waar hij cognitief is. En waarom hij niet graag school gaat.
Overigens is worden erg gevoelige kinderen ook vaak jong ingeschat.
Het lijkt mij dus geen goed idee om het op zijn beloop te laten.

Kleuter (lang)

Een paar dingen. Je zegt: "Verder is het in alle opzichten een jonge kleuter. Speelt graag, wil nog weinig doen "op bestelling", nog niet super zelfstandig." Naar mijn mening betekenen deze zaken helemaal niet dat het om een -jonge- kleuter gaat. Deze zaken horen gewoon bij de meeste zo niet alle kleuters. Hij is pas 4 jaar oud!
Verder zijn jullie net verhuisd en is hij dus nog bezig te wennen aan alle nieuwe omstandigheden en zeker aan een nieuwe school en een nieuwe klas. Nogal logisch dat hij nu vooral bezig is met zijn plekje vinden binnen de groep en vriendjes maken. Sociaal gezien weet hij dus waar zijn prioriteiten liggen en is het ook een sociaal-emotionele goede gedachte en handeling.
Daarnaast gaat de ontwikkeling van een kind, en zeker van een kleuter, sprongs- en stapsgewijs. Ze kunnen hun aandacht nog niet lang focussen en het ene moment vinden ze dit weer leuk, het andere moment dat. Jouw zoon is dus ook wat dat betreft volkomen normaal.
Ook kan je niet echt aan op wat een kleuter zegt. Als jij vraagt of hij op school geen groep 2 werkjes wilt maken of niet eerder naar groep 3 zou willen en hij zegt "nee" dan zou ik dat antwoord met een hele grote korrel zout nemen. Hij heeft toch geen idee wat het inhoudt om groep 2 werkjes te maken of in groep 3 te zitten? En zeker als hij faalangstig is en perfectionistisch (wat vaak voorkomt bij kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong) denkt hij toch dat hij die dingen niet aan zou kunnen. Een kind van die leeftijd is echt niet in staat om beslissingen hierover te nemen.
Je zegt dat deze zoon (zoon 2) veel introverter is dan zoon 1 en ook niet "lang en stoer". Dat zijn geen valide argumenten om een kind de broodnodige uitdaging, doorstroming en evt. versnelling te ontzeggen. Zo te lezen is zoon 2 sociaal prima onderlegd maar moet hij erg wennen sinds de verhuizing. Zo'n verhuizing hakt er in; daar moet je niet te licht over denken.
Heel goed dat deze school haar best doet wat extra uitdaging bieden betreft en verbreden. Mijn ervaring is echter dat een school nog zo haar best kan doen; het vaak niet genoeg is danwel niet specifiek is aangepast aan het betreffende kind. Of ze beweren wel dat ze kennis van en ervaring hebben met hoogbegaafde kinderen en plusmaterialen maar dan blijkt het erg magertjes te zijn en doen ze maar wat naar eigen goeddunken; natte-vingerwerk. Werken ze met een handelingsplan? Hebben ze hoogbegaafdheidsmaterialen? Hebben ze specifieke cursussen gevolgd op dit gebied danwel advies gevraagd aan hoogbegaafdheidsinstanties? Hebben ze een plusklas oid? Hanteren ze de VersnellingsWenselijkheidsLijst? Waarom zijn ze zo voor doorkleuteren oftewel zittenblijven? Het blijkt dat veel scholen die huiverig staan tegenover gewoon doorstromen/versnellen gewoonweg niet weten hoe ze zo'n kind goed moeten begeleiden na een versnelling danwel allerlei onjuiste vooroordelen hebben zoals "sociaal-emotioneel te jong zijn" "lichamelijk er nog niet aan toe zijn" en andere flauwekul. Kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong zijn vaak juist sociaal-emotioneel voorlijk alleen hun handelingen/uitspraken worden totaal verkeerd geinterpreteerd.
Tot slot: je zegt: "Er zijn geen problemen met zoon 2 op school (behalve dan evt dat hij niet graag (naar school) gaat..." Tja, zo'n verhuizing hakt er in en zo'n nieuwe school en nieuwe klas is ook eng. En wellicht denkt hij ook ergens: "straks ga ik hier graag naar school, heb ik nieuwe vriendjes en dan gaan we weer verhuizen en moet ik weer wennen". En sorry, ik vind het zelf een heel groot probleem als mijn zoon niet graag naar school zou gaan. Dan wil ik weten waarom niet en wat kunnen we eraan doen om ervoor te zorgen dat zoon wel graag naar school gaat. Want dat is het belangrijkste!
Als ik jullie was zou ik eerst met hem praten over die verhuizing, hoe hij dan nou vindt en hem duidelijk maken dat het heel normaal is dat hij daar confuus van is (als hij dat is) en dat iedereen moet wennen. Dat het heel logisch is dat het eng is. Maar dat hij het heel goed doet en niet bang hoeft te zijn dat hij ook afscheid zou moeten nemen van deze school. En vragen waarom hij niet graag naar school gaat. Dit zou best iets kunnen zijn wat heel erg bij zoon 2 speelt.
Geef hem vooral eerst de tijd om te wennen en zijn plekje te vinden. Pas dan is er weer ruimte voor zijn cognitieve kwaliteiten en uitdaging. Ik zou het niet zomaar op zijn beloop laten maar wel degelijk de vinger aan de pols houden wat school betreft en precies navragen hoe het zit met extra uitdaging, plusmaterialen, verbreding/verdieping/verrijking, diffentiatie, handelingsplannen, mogelijkheid tot versnellen etc. Als je zoon echt meer kan en wilt is het onder zijn niveau leren absoluut funest. Deze kinderen bloeien vaak op als ze die worst boven hun neus hebben hangen. Niet alleen cognitief, maar ook en vooral sociaal-emotioneel, lichamelijk en geestelijk. Bovendien, als ze nergens moeite voor hoeven te doen leren ze niet te leren, leren ze niet te falen, leren ze niet dat niet alles perfect hoeft etc. Dat speelt nu misschien nog niet zo'n grote rol; naarmate je kind ouder wordt en zeker op het VO kan dat een heel groot probleem worden.
Ik heb mijn zoon in groep 1 van zijn eerste basisschool gehaald omdat hij niet mocht leren lezen, leren rekenen, computeren etc. Hij moest vooral "fijn kleuteren, knippen, plakken en kleuren". Doodongelukkig was dat kind. Hij bloeide op nadat hij op de andere school al deze dingen wel mocht leren. En daarnaast was het een gewone kleuter dus natuurlijk mocht en kon hij ook nog gewoon naar hartelust spelen.
Hij is twee keer versneld en zit nu in de eerste klas van het Gymnasium. Hij is 10 jaar oud en ook relatief klein van stuk maar hij voelt zich als een vis in het water. Hij is sociaal erg sterk en niet bepaald introvert maar ook hij had en heeft even tijd nodig om te wennen; zowel van de ene school naar de andere als toen we verhuisd waren (3 keer in zijn leventje). Verhuizen staat hoog in de stresslijst. En zeker een gevoelig kind kan daar behoorlijk mee zitten; zeker als het nog jong is. Ik zou daar echt eerst mee aan de slag gaan. Succes!

Elisa (ot) en trijs

Elisa er staar een berichtje voor jou bij werk en recht...

Tja ik zou geloof ik als hetmijn zoon was aansturen op versnellen. maar dat komt denk ik ook dat ik behoorlijk spijt heb dat ik mijn dochter niet versneld had. In groep 1 deed ze rustig groep 2 werk mee en ging het prima in groep 2 was de klas minder leuk en de juf volstrekt incapabel..nu zit ze in groep 3 en verveelt zich behoorlijk.... Ze heeft de pech dat ze nu in een heel grote drukke groep zit.....

Maar ja we hadden natuurlijk andersom ook pech kunnen hebben... Als ik jou was zou ik in ieder geval investeren in contact met school. De beslissing die je nu neemt zou je volgend jaar gewoon moeten kunnen aanpassen..

Succes!Mijk

Gerry d.

"Faalangst en perfectionisme worden in de hand gewerkt door onder je niveau aangesproken te worden."

Kun je dat uitleggen?

Valkyre

Ja, er zijn in ieder geval drie redenen:
- Als je onder je niveau aangesproken wordt betekent dat, dat je alles wat je aangeboden krijgt meteen snapt en meteen kunt. Dat wordt dan dus normaal voor je, dat wordt je standaard en dat ga je dus van jezelf verwachten. Als je al aanleg tot perfectionisme hebt, wordt die door zoiets dus enorm versterkt, omdat je altijd alles goed doet. Dat wordt dus je norm, ook als dat op een gegeven moment niet meer reëel is. Maar dan weet je al niet meer beter.
- Als je altijd alles goed doet, raak je niet gewend aan het maken van fouten. Niemand maakt graag fouten, maar de meeste kinderen weten dat, zeker als ze iets nieuws aan het leren zijn, dat erbij hoort. Een kind dat werk op een te laag niveau aangeboden krijgt, maakt geen fouten, snapt niet dat fouten bij het leerproces horen (want er is geen leerproces) en leert daar dus niet mee omgaan.
- Je leert niet leren en dat betekent dat je niet leert hoe je jezelf kunt redden in een situatie die je nog niet beheerst. De meeste kinderen krijgen het nodige dat ze nog niet beheersen voor hun neus geschoteld. Hierdoor leren ze strategieën om van niet kunnen naar kunnen te komen, en daardoor ontwikkelen ze het zelfvertrouwen dat ze zich kunnen redden als ze met iets nieuws geconfronteerd worden, in het verleden is dat immers gebleken. Een kind dat onder het niveau aangesproken wordt, heeft nooit iets geleerd, maar kon het altijd meteen. Als zo'n kind aan iets nieuws blootgesteld wordt, weet het niet of het zich wel kan redden. Zeker als het niet meteen kan overzien of het het wel kan (met twee vingers in de neus en de ogen dicht), gaat het vermijden. Want Het zou wel eens kunnen falen, en met falen kan het niet omgaan, daar heeft het totaal geen strategieën voor.

Juist daarom is het belangrijk om ook jonge kinderen werk op eigen niveau te geven. Spelen is belangrijk, maar juist de kleuterjaren bestaan niet alleen uit spelen, er moeten ook werkjes gemaakt worden. En die moeten op niveau zijn, anders schiet het kind er niets mee op.

Op de school van mijn kinderen is er zeker ook voor kleuters standaard verbreding en verdieping. Mijn zoontje (groep 1) kwam vandaag met een werkje van veilig leren lezen. Hij heeft het woordje 'ik' geleerd, samen met nog een stuk of wat andere kinderen in zijn 1/2. We hopen dat ze hem twee jaar bezig zullen houden en gelukkig is hij niet de enige in zijn jaar met een grote ontwikkelingsvoorsprong. Er kan heel veel, zolang scholen maar willen kijken, en willen zien dat kinderen echt heel ver van het gemiddelde kunnen afwijken.

Mijk (ot)

Thanks; ik heb het gezien en gereageerd!

Gerry

Bedankt! Heldere uitleg, en precies wat ik nodig had (je beschrijft mij en mijn zoontje). Ik ben zelf met bepaalde dingen nog steeds faalangstig... Vervelend, en het had (in deze mate en op deze leeftijd) grotendeels voorkomen kunnen worden als school mij uitgedaagd had voordat ik in 5VWO vastliep...

Ik ga je uitleg kopieren en goed bewaren - stof voor een pittige discussie tijdens het volgende gesprek met de juf...

Groeten, Valkyre

Gerry

ook vanuit hier dank. Je schrijft heel helder op wat ik wel weet maar wat ik zelf nog niet zo compact geformuleerd had en dat heb ik wel nodig want ik moet volgende week weer praten op school!

Mijk

Voor nu bekijken

Er zijn al heel veel reacties gegeven, dus misschien ben ik mosterd. Maar ik ben voorstander van de beslissing die voor dit moment het beste is. Bij mijn jongste (geboren in januari) hebben we heel erg getwijfeld of we haar wel of niet door moesten laten gaan naar groep 3. Uiteindelijk hebben we gekozen voor 2,5 jaar kleuteren omdat ze nog erg speels was. Achteraf bezien ben ik daar heel blij om want ze heeft zich dat jaar prima vermaakt. Nu zit ze in groep 3 en is het wel een beetje zoeken naar wat goed werkt. Voor lezen/taal krijgt ze stof van groep 4, en voor rekenen het 'reguliere' pluswerk. Vooralsnog heb ik het idee dat het allemaal wel goed gaat, maar ik houd het wel in de gaten. Bij mijn oudste dochter hebben we er destijds ook voor gekozen om niet te versnellen. Dat is heel lang goed gegaan met verdieping/verrijking, maar uiteindelijk heeft ze wel een behoorlijke dip gehad in groep 6. T/m groep 8 was het echt pappen en nathouden en het laatste jaar heeft ze nog weinig met de groep meegedaan. Uiteindelijk is ze er allemaal weer doorgekomen en ze zit nu erg op haar plaats op het v.o.
Ik geloof dat het hierboven ook al is gezegd. Ik zou besluiten wat nu het beste is voor je kind, en toekomstige problemen in de toekomst oppakken. Je kunt niet alles voorzien.

Risico

Gerry D, wat ik lees is dat de juf moeilijkere werkjes aanbiedt, dus wel degelijk zoekt naar uitdagingen die inspanning vergen en mogelijk ook faal-ervaringen opleveren.

Verder leer je niet alleen van ervaringen met lezen, rekenen en schrijven, maar ook van ervaringen met vriendjes maken, gymnastiek etc.

Door de nadruk heel erg te leggen op 'de school moet op niveau aanbieden' leer je het kind in feite dat de omgeving zich moet aanpassen om hem/haar gelukkig te maken. Dat is ook een les voor het leven, maar ik denk dat er een andere, moeilijkere les is dat is dat je moet leren leven met wat er is en daar je eigen weg in moet vinden. De omgeving past zich niet altijd aan.

Het kind van Trijs geeft prima zelf aan wat hij wil en belangrijk vindt en dat is geen onredelijk pad.

Ik snap je verhaal wel. Zelf heb ik altijd de vergelijking Falco Zandstra - Rintje Ritsema gebruikt. Zandstra was een supertalent, die in een mum van tijd naar de top schaatste. Maar toen hij zich daarna moest verbeteren wist hij niet goed hoe. Hij had niet geleerd om te trainen. Zijn top duurde kort. Ritsema was altijd tweede, maar wilde eerste worden. Hij trainde en putte zich uit in het bedenken van nog betere trainingsmethodes. Hij heeft lang aan de top gestaan. Dat verschil bedoel je. Maar dan gaat het over extreme supertalenten, en als Zandstra erop bedacht was had hij al eerder kunnen leren om te trainen. Trainen is niet het maximum zoeken van je vermogen, maar wennen aan herhaalde oefening (saai dus en niet leuk).

Tsjor

Tsjor

Hm, natuurlijk leer je op meer manieren. Maar dan moet je wel in de gaten houden of een kind de lessen van het ene kan overzetten naar het andere.

En wat het aanpassen aan de omgeving betreft, als je doortrekt wat je hier zegt, dan zeg je in feite dat je het overgrote deel van de kinderen, die dus wel passend werk krijgen, een belangrijke les ontneemt. Want zij zitten in een passende omgeving, en leren daarmee niet omgaan aan een omgeving die zich niet aan hun aanpast. Misschien toch maar een paar keer per week de kleuters peuterwerk voorzetten voor het heilzame effect? Ik denk dat als iemand dat serieus zou opperen er een heleboel boze ouders zouden zijn. En terecht. En heel veel argumenten om aan te tonen dat kinderen echt genoeg leren zich aan te passen. Bijvoorbeeld in het spelen met andere kinderen. Met gym. Aan de regels in de klas. In luisteren naar de juf, de structuur van de dag. Dat wordt vaak al als een hele klus gezien, waarbij niemand op het idee komt dat het nodig en goed is om er nog een schepje bovenop te doen.

Maar als het om het slimme kind gaat, dan zijn die lessen die voor andere kinderen blijkbaar voldoende zijn ineens niet genoeg meer, lijken ze wel niet meer mee te tellen. Het is dat blijkbaar een waardevolle les om te leren, dat verveling goed en nuttig is, dat aanpassen altijd van een kant moet komen. Want de omgeving zal zich immers niet altijd aanpassen. Maar waar hebben we het over? Dat een kind in de tijd die bedoeld is om iets cognitiefs te leren, ook werkelijk iets leert. Dat lijkt me toch niet echt een enorme aanpassing, maar gewoon bieden wat je een ander ook biedt. Het lijkt mij toch echt dat de omgeving zich dan niet altijd aanpast. Er moet immers nog steeds geluisterd worden naar de juf, de dagstructuur verandert niet, etc. etc. Toch hoor je dit argument van dat de omgeving zich niet altijd kan aanpassen met regelmaat om slimme kinderen cognitief niets te geven, om met andere woorden helemaal niks te doen. En er lijkt mij toch een heel groot verschil tussen altijd en nooit.

Het zou natuurlijk kunnen dat in dit geval het sociale alle aandacht vraagt. Maar het zou ook kunnen dat het aanpassen aan een te laag niveau en daarmee het verstoppen van zichzelf alle aandacht en energie vraagt. Het zou ook kunnen dat de aangepaste werkjes prima op niveau zijn, maar het zal de eerste keer niet zijn, dat de zogeheten moeilijkere werkjes nog steeds veel te makkelijk zijn.

Het kind van Trijs laat een paar signalen zien, waar je als ouder volgens mij behoorlijk alert op moet zijn. Pefectionisme, faalangst en vermijdingsgedrag. Plus dat het een heel jonge kleuter is. Heel vaak lopen kinderen die cognitief voor zijn, dat sociaal ook. En dat betekent dat ze aansluitingsproblemen hebben met leeftijdsgenootjes, omdat ze hen niet goed snappen. Juist je heel jong gedragen kan dan een vorm van aanpassing zijn.

Kortom, het lijkt mij reden genoeg om even verder te gaan kijken, en het niet op zijn beloop te laten. Toch maar even zien wat die moeilijkere werkjes dan zijn bijvoorbeeld. En of een kind verplicht is ze te maken, of dat het zich mag verstoppen met twee vingers in de neus werk. Is er niks aan de hand, dan weet je dat. Als er wel iets aan de hand is, ben je er tenminste vroeg bij.

Aanvulling

O ja, het is een misverstand dat werk op niveau hetzelfde is als leuk. Werk op niveau is gewoon werk op niveau. Dat is soms leuk, som niet. Soms herhaling, soms niet. Gewoon, net als andere kinderen krijgen. Je houdt alleen, net als je bij andere kinderen doet, rekening met de ontwikkeling van het kind. Zodat het, net als andere kinderen, leert op school. Dat heet pedagogiek en daar zijn scholen voor bedoeld. Heel gewoon. Behalve dat scholen er vaak moeilijk over doen als het gaat om slimme kinderen. Gelukkig ook steeds meer scholen niet.

Bedankt! en reacties (lang)

Allemaal erg bedankt voor de uitgebreide reacties. Verschillende meningen maar daar heb ik veel aan. Het helpt ons in ieder geval om te beslissen dat we met school om de tafel moeten, omdat we nu te weinig zicht hebben op wat er gebeurt. Of er dan ook iets moet veranderen, zien we daarna wel.
Het lastige is dat ik momenteel geen hoogte krijg van zoon. Hij is thuis blij en vrolijk en speelt lekker. Ook speelafspraakjes gaan goed. Hij protesteert niet tegen naar school gaan, maar zegt wel expliciet het niet leuk te vinden. Hij zegt niet te weten waarom niet. Hij zegt wel zijn oude school en vriendjes te missen. Maar eerlijk gezegd vond hij het daar ook niet heel leuk; hij idealiseert het denk ik een beetje. Hij zegt dat hij niet in zijn eigen hoofd kan kijken en dat hij dus niet weet wát hij niet leuk vindt  (m.a.w.: het is een gevoel en meer kan hij er niet over zeggen?). Overigens vindt hij de BSO ook niet leuk. Hij is gewoon heel graag thuis op dit moment. Hij vindt het nieuwe huis, nieuwe kamer, etc, wel allemaal heel fijn (is ook een grote vooruitgang), dat zegt hij expliciet.
Soms denk ik dat verveling toch een grote rol speelt in het niet leuk vinden. Maar ik weet dat absoluut niet zeker. Hij zegt nooit iets dat ook maar een beetje in die richting wijst.
Enkele reacties:
Chippie: jouw motto “je moet NU doen wat NU goed voor hem is” vind ik een hele fijne.
P: “Verder zou ik een gesprek aanvragen en vragen of hij na de kerst naar groep 2 kan”. Dat is een optie waarover ik nadenk maar ik weet dus echt niet of dat wel een goede beslissing is. Maar we gaan in ieder geval praten met school.
Digimum en Sahara: “Op z'n beloop laten kan dus prima uitpakken...”. Bedankt voor jullie verhalen. Ik denk dat het waar is. Ik ben zelf ook nooit versneld (was wel een herfstkind en daardoor een vroege leerling). Ik had een grote voorsprong maar kreeg waar nodig eigen werk. Heb me prima vermaakt op de basisschool en ook op het gymnasium. Ik was wel een kind dat graag liet zien wat hij kan en ik vroeg ook zelf om moeilijker werk. Ook was goede cijfers halen voor mij motiverend genoeg om overal hard voor te werken. Ik weet natuurlijk nog niet of zoon ook zo in elkaar zit.
DC: “Als hij ongelukkig zou zijn en zich echt zou vervelen is het wat anders, maar dat lijkt me niet het geval. (?)”. Het probleem is vooral dat ik dat niet weet, zie hierboven.
Gonniegans: Mijn zoon zit in een combi klas groep 1/2 maar groep 1 en groep 2 krijgen wel aparte werkjes aangeboden. Als de juf hem vraagt of hij het groep 2 werkje wil doen, zegt hij nee. Dat kan zijn omdat hij dat net zo saai vindt (?), omdat hij denkt dat hij het niet kan, omdat hij niet snapt waarom omdat hij immers in groep 1 zit. Ik weet het echt niet!
Mamvantwee: “Vraag de school alvast om een plan voor groep drie”. Dat vind ik een hele goede. Misschien is gewoon groep 1 en 2 meedoen juist wel goed. Hij speelt immers heel graag.
Fransien: zoals jij het beschrijft, klinkt als een perfecte aanpak. De speelsheid herken ik ook in onze zoon.
Gerry D: “Overigens worden erg gevoelige kinderen ook vaak jong ingeschat.”. Ik denk dat je daar groot gelijk in hebt en dat dit zeker meespeelt.
Tsjor: “ik denk dat er een andere, moeilijkere les is dat is dat je moet leren leven met wat er is en daar je eigen weg in moet vinden.”. Ik ben het daarmee eens en heb, ook gezien mijn eigen schoolcarrière, verhalen over hele slimme kinderen en hun problemen op school vroeger wel eens “gezeur” gevonden (sorry hiervoor). Maar naar zoon kijkend, realiseer ik me nu dat er wél dingen mis kunnen gaan.
Gerry D: “Maar het zou ook kunnen dat het aanpassen aan een te laag niveau en daarmee het verstoppen van zichzelf alle aandacht en energie vraagt. (...) Heel vaak lopen kinderen die cognitief voor zijn, dat sociaal ook. En dat betekent dat ze aansluitingsproblemen hebben met leeftijdsgenootjes, omdat ze hen niet goed snappen. Juist je heel jong gedragen kan dan een vorm van aanpassing zijn.”. Dankjewel. Dit is precies waar we achter moeten komen.

Trijs

Ik heb ook een pientere kleuterzoon in groep 1, hij MAG werkjes doen van groep 2 als hij dat wilt, maar hij wilt niet.
Ik vind het ook wel logisch, je bent een 4 jarige kleuter, je hebt een hekel aan knippen, kleuren etc, de juf vraagt je of je het werkje van groep 1 wilt doen en dat zijn 4 plaatjes uitknippen of dat je het werkje van groep 2 wilt doen en dat zijn 8 plaatjes knippen, tjonge tjonge, wat een moeilijke beslissing Die van mij is liever lui dan moe en kiest dan dus voor het werkje van groep 1. Tja hij is niet helemaal achterlijk….
Vaak speelt een stuk luiheid mee (want nooit gewend iets te doen en van iets doen wordt je moe en spelen is toch veel leuker), een stuk onzekerheid (dat kan ik niet en dat wil ik niet en ik doe dus veel liever die makkelijke puzzel waarvan ik weet dat ik hem kan dan die moeilijke waarbij ik nog maar moet zien of ik hem wel kan maken) en niet anders willen zijn dan de rest ( de rest doet dat niet dus ik doe dat ook niet). Mijn jongste is vooral lui denk ik. Mijn oudste was vooral onzeker, bij haar was het dus wel de oplossing om te versnellen bij mijn jongste zie ik dat nog niet zo snel gebeuren.

Trijs

De aanpak van zoonlief is niet zomaar gekomen, hij werd namelijk enorm vervelend als hij zich zat te vervelen en daardoor ook erg lastig voor de juffen. De juffen hebben hem van een lastpak in een lieverd zien veranderen en zijn netto, ondanks het werk wat de aanpassingen voor hem kosten, veel minder tijd en energie aan hem kwijt. Wij hoeven dus alleen maar te refereren aan dat hij weer met lastig gedrag thuis begint om extra uitdaging te krijgen, de juffen willen zijn oude gedrag namelijk echt niet terug. Hij is een gangmaker in de klas, met een enorme fantasie waar hij makkelijk anderen in meetrekt, hij durft ontzettend veel, is heerlijk creatief, maar dat kan bij verveling o.a. leiden tot rollenspelen met spiderman in de gordijnen en botsauto spelen met wat er maar voorhanden in. Als hij wel goed in zijn vel zit, kan hij het voortouw nemen bij knutselen en zit het hele groepje ineens een hele autofabriek in elkaar te zetten van doosjes, kurk en wat er maar op tafel staat en regelt hij zo ongeveer wie wat maakt daarbij rekening houdend met wat iemand kan.
Als jouw kind een onderduiker is die niemand tot last is, is het veel lastiger om aanpassingen van de juffen gedaan te krijgen, en nog lastiger om die aanpassingen bij te sturen.

Gerry d

Even terug naar het probleem dat Trijs schetst, dan is het grootste probleem dat zoon zegt dat hij school niet leuk vindt. Gaat eventueel versnellen dat oplossen?
Zoon geeft eigenlijk duidelijk aan wat hij wel en niet wil. Volgens mij wil hij gewoon tijd om te wennen aan de nieuwe school, het nieuwe huis en de nieuwe omgeving.
Jij dicht hem nogal wat toe: faalangst, perfectionisme en vermijdingsgedrag. Zo problematiseer je een kind behoorlijk.
Kinderen maken sprongen in hun ontwikkeling. Soms gaat het leren sneller, daarna staat dat een periode stil en groeien ze of ontwikkelen ze zich lichamelijk. Bovendien heeft onderzoek laatst uitgewezen dat intelligentie geen vaste factor is, maar een flexibele factor.
Volgens mij kan Trijs het beste met de juf bespreken wat het probleem is zoals het zich voordoet: kind vindt school niet leuk; en eventueel daaraan toevoegen: kind heeft zichzelf thuis al leren lezen en rekenen. Dat kind school niet leuk vindt kan de juf bekijken. wellicht moet er iets veranderen in de klassamenstelling. Of merkt juf er op school juist niets van en zegt het kind dat alleen thuis om een of andere reden.
Dat een cognitief voorlopend kind niet persé tot problemen hoeft te leiden als het 'gewoon' meedoet kan ik uit eigen ervaring zeggen. Dat een vroeglezend kind niet persé een cognitieve voorsprong heeft ook. Het leven is nog zo lang en er zijn nog zoveel kansen voor ene kind om zichzelf te ontwikkelen.

Ik haal een stukje terug van Trijs:
'Hij wordt op school extra uitgedaagd, de juf doet daar haar best voor. Moeilijke bouwwerken, een rekenpuzzle, etcetera. Maar geen groep 3 achtige werkjes.
Ik krijg geen enkele hoogte van wat zoon zou willen. Hij heeft thuis een tijdje fanatiek gerekend en gelezen. Doet dat nu nauwelijks meer. Lijkt energie nu vooral te stoppen in nieuwe vriendjes maken. Als ik hem vraag of hij op school groep 2 werkjes zou willen maken, antwoordt hij duidelijk "nee". Als ik vertel dat sommige kindjes die al vroeg kunnen lezen eerder naar groep 3 mogen, zegt hij heel duidelijk dat hij dat absoluut niet wil.'
Kan een kind duidelijker zijn? Heeft hij behoefte aan groep 3-achtige werkjes? Die komen over ruim een half jaar al!

Tsjor