Wat doen ze nou eigenlijk in groep 1?

Starry

Had je laatste bericht niet gelezen.
Wil daar wel nog kort op reageren, begint iid buiten het draadje te vallen.
Ik snap je wel, maar jouw houding van ´rustig an nou maar`, daar loop ik enorm tegenop op school. Alle leerkrachten die ik ben tegengekomen op school hebben die houding. Nu kan ik helemaal niet diep vallen want ik heb geen verwachtingen over mijn kinderen voor later, maar wel dat ze nu met een klein beetje plezier naar school gaan. En ik denk dat ze met meer plezier gaan als de leerkrachten op onze school niet zo ontzettend bang waren kinderen te overvragen.

Onwetende moeder

Ha, collega!
Ik heb toevallig gisteren een gesprekje met de juf gehad omdat zoon net begonnen is, dus nog niet meedraaide in de reguliere voortgangsgesprekken, en ik geen benul had wat hij nou zoal deed de hele dag, want dat kreeg ik niet te horen.
Pas later kwam ik erachter dat ze een aantal plaatjes van activiteiten hebben hangen en dat dat dan het dagprogramma is (alleen snap ik de plaatjes niet altijd).

Nou ja, zoon speelt, alleen wat anders dan op het kdv. En het gaat goed. Nou ja, daar laat ik het maar bij, ik ben allang blij

Het is trouwens een gecombineerde groep 1/2 en de leerkracht zei dat er bij de 2egroepers wel meer gestructureerd wordt en kennelijk naar bepaalde kennis en vaardigheden wordt toegewerkt. Maar dus niet voor mijn vierjarige.

Eigenlijk had ik het wel handig gevonden als de school een stenciltje had 'wat u moet weten als beginnende basisschool-ouder' - en dan niet dat geneuzel over welke lesmethodes, alsof mij dat wat zegt, maar gewoon: wat doen die kinderen de hele dag?

Groeten,

Temet

Temet

dat hebben ze bij ons opgelost door een videofilm van een gemiddelde dag te maken.
Echt hilarisch om te zien. (nou ja vooral horen) Maar geeft wel veel duidelijkheid over de activiteiten.
Want de juffen waren het zat dat de kinderen gewoon beweerden de hele dag niets gedaan te hebben.

Opgetochen nuchter

Starry:"Die opgetogenheid over het briljante kind begint al met babies die met 9 maanden kunnen lopen. Als ze drie zijn lopen ze allemaal, en de een niet beter of slechter dan de ander. "
Ja. Ik ben ook graag nuchter.
Hoe zeer je je kunt ergeren aan 'trotse ouders' er is toch niemand die het in zijn hoofd zal halen om die met 9 maanden al lopende kleuter het lopen te ontmoedigen (je bent nog te jong, heb compassie met je leeftijdgenoten).
Waarom zou je dat dan wel straffeloos met klokkijken kunnen doen? Die 4 jarige is wel ouder, maar nog niet zo oud dat ie vrede kan hebben met een 'wet' (niet brommerrijden voor je 16e). Die 4 jarige kan en wil op dezelfde manier als die baby, doen wat ie kan.
Omgekeerd is er helemaal niks mis met een 4 jarige die zich geen houding weet met een collectieve activiteit.
Kinderen, ook kleuters, verschillen enorm. Juist daarom zijn uitspraken als dit "Want als iedereen in een klas iets kan en jij niet, word je daar alleen maar bang en onzeker van". Ze zijn allemaal anders. Zelfs Klossers kunnen dat niet verhelpen.
Ja, nuchterheid. Was er maar nuchterheid.
Groet,
Miriam Lavell

Inderdaad

Hoe voel je je als iedereen in de klas iets niet kan en jij wel?

Grappig, bij hiq sta ik vaak aan de andere kant en word ik moe van moeders die bij alles vragen of hun kind daar niet vroeg mee is...

Het verschil is misschien dat ik hier vertel over mijn zoon die met 3 al kon klokkijken, en ik vraag niet of het normaal is maar ik zeg dat het moeilijk wordt als school daar geen rekening mee houdt.

Of hij hb of iets anders is boeit me niet. Wat mij boeit is hoe scholen omgaan met de verschillen tussen kinderen, zoals Miriam ook aangeeft.

Ieder handelen van de juf geeft impliciet of expliciet een boodschap aan kinderen. De kunst is om ze op hun eigen niveau aan te spreken, en dat valt niet nog altijd mee. Als je dat niet doet geef je kinderen met een ontwikkeling die anders dan de norm verloopt de boodschap mee dat ze afwijken. En dat is onzin. Ieder kind loopt zijn eigen paadje af in zijn ontwikkeling, leert de dingen op zijn eigen manier in zijn eigen volgorde - dus iedereen wijkt af of niemand.

Differentiatie

Het is zeker een kunst om kinderen op hun eigen niveau aan te spreken. Hoe gedraag je je als juf in een klas van 20 kinderen die allemaal anders zijn? In individuele instructie kun je een kind gedifferentieerd benaderen, maar voor het klassikale deel zie ik dat nog niet zo voor me. Je moet toch van een basisniveau uitgaan, en die uitzondering in de klas die iets al wel kan wat niemand anders in de klas kan, is gewoon niet de norm.

Wordt er in het huidige kleuteronderwijs werkelijk te weinig gevraagd van kinderen? Of is dat projectie van ouders die voortkomt uit het feit dat zijzelf en/of hun eigen kinderen een afwijkend niveau hebben? Ik kan het oprecht waar niet goed inschatten. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat als jouw kind voorloopt/hoogbegaafd is (Rode beuk) het heel moeilijk is om te moeten zien hoe je kind zich dan maar verstopt om niet buiten de groep te vallen.

Los daarvan, zie ik dat zeker in groep 2 echt wel aandacht wordt besteed aan letters en cijfers als ik de werkboekjes van mijn zoon zo zie. Op een school waar aan dat soort dingen gelukkig geen prestatiedruk wordt gekoppeld. En tja, hoe zich dat bij mijn zoon verder ontwikkelt, zal de tijd moeten leren.

Chris

Formule

Ha Chris, ik denk dat jij het helemaal juist verwoord, gewoon wel aanbieden, maar zonder prestatiedruk. Ik denk dat dat de beste formule is.
Ik heb zowel ervaring van kinderen die gemiddeld, bovengemiddeld en ondergemiddeld scoorden in de kleuterklassen. Degene die ondergemiddeld scoorde had als oorzaak een handicap + het te laag woorden aangesproken. Van school gewisseld, waarbij hij eigenlijk meer om organisatorische redenen over ging naar groep 2. Daar trof hij een kleuterjuf, die er niet aan tilde of hij mee deed in kringgesprekken en niet wachtte tot welk werkje hij nou wel of niet uit de kast ging trekken. Ze had de gedachte: ik bied hem gewoon actief de stof van de rest van de klas aan en we zien wel waar het schip strand met als gevolg dat het kind helemaal opbeurde en prima mee kwam.
Het klinkt namelijk wel leuk dat je alle kinderen op hun eigen niveau (of iets daarboven) moet aanspreken, maar het probleem is dat het niet zo makkelijk is vast te stellen wat dat niveau dan is. Sommige kinderen laten namelijk niet uit zichzelf zien op wat voor niveau ze zitten en kleutertoetsen zijn ook uitermate onnauwkeurig omdat ze allerlei kennis als voorwaardelijk aan elkaar koppelen, terwijl het ene het andere absoluut niet uitsluit. Zoals het bovengenoemde links en rechts kennen voor je gaat lezen en schrijven in groep 3.
Jongste scoort weliswaar bovengemiddeld maar laat nog niet de helft zien van wat ze kan. Geen probleem ze heeft nu een prima tijd in groep 1, maar ik heb aan het begin van het jaar wel aan de juf verkondigd dat ik er over dacht om haar volgend jaar groep 2 te laten overslaan en gelijk op de lagere school in groep 3 in te schrijven. Juf beaamde dat ze inderdaad één van de beste was, maar hoe dat nou organisatorisch zou moeten , want groep 2 was al erg vol en hoe ze dan voorbereidende werkjes moesten geven. Groot was de opluchting toen ik dat afwimpelde met het voorstel haar lekker te laten in groep 1, die ze nu goed kent en die werkjes te laten voor wat ze zijn omdat ze toch niks extra's toevoegen aan wat ze al kan.
Groeten Primavera

Miriam

Ik wou je nog even bedanken voor je heldere uiteenzetting. Dat heeft me echt geraakt. Het is soms zo moeilijk onder woorden te brengen...

Soms denk ik mijn kind is normaal, nou school nog.

Thnxs

Aanbod te laag, eisen te hoog

Chris:"Wordt er in het huidige kleuteronderwijs werkelijk te weinig gevraagd van kinderen?"
Er wordt door veel juffen vooral het verkeerde gevraagd. Er wordt resultaat gevraagd (laat zien dat je 15 letters kent) en die resultaten bepalen wat juffen de kinderen aanbieden (bij geen resultaat, geen aanbod).
Moet je je voorstellen als wij dat thuis met onze kinderen ook zo zouden doen: baby moet eerst "mama' zeggen voordat we andere woorden introduceren. Baby moet eerst kruipen voordat het gaat lopen, dus baby mag niet lopen als het niet gekropen heeft.
Dat resultaatdenken past in de oude Klos filosofie die er vooral op gericht was om kinderen op geschiktheid te sorteren. Kind dat geen of onvoldoende resultaat laat zien, moet nog even 'rijpen' voordat het volgende (nu groep 3) aan bod komt.
Maar baby's, peuters, kleuters, basisschoolleerlingen, laten niet 1:1 resultaat zien. Het zichtbare positieve effect van aanbod blijft vaak juist verstopt en zie je pas maanden of zelfs jaren later.
Eigenlijk wordt er dus teveel van de kinderen gevraagd. "Laat resultaat zien" En omdat die vraag niet wenselijk beantwoord wordt, het resultaat blijft uit, wordt het aanbod naar beneden bijgesteld. Gevolg: het aanbod is de laag omdat een groep leerkrachten te hoge eisen stelt.
Chris:"Los daarvan, zie ik dat zeker in groep 2 echt wel aandacht wordt besteed aan letters en cijfers als ik de werkboekjes van mijn zoon zo zie."
Ja hoor. Er zijn kleuterjuffen die het wel snappen. Er is ook meer dan voldoende literatuur over. Dat is meteen ook een beetje het probleem, want ouders die geinformeerd zijn over opvoeden en groot brengen, weten allang dat je geduld moet hebben bij het zien van resultaat, maar dat dat niet betekent dat je moet wachten met het volgende.
Al kunnen ook de verleidingen soms niet weerstaan. Starry beschrijft dan mooi:"Dat verzet was overigens tegen mij gericht, want ik wilde zonodig dat hij op dezelfde manier kleurenboekjes met me doornam zoals zijn zus ooit. Ik denk dat hij daarom inderdaad zijn kont tegen de krip (krib?) gooide, ik moest er wel om lachen."
Ze wil dat haar jongen een meisje is, maar ziet wel het probleem van _haar_ gedrag voor haar zoon. Ze kan om zichzelf lachen.
Konden de juffen hun eigen gedrag maar relativeren, dan was het zo raar niet.
Primavera:"Ha Chris, ik denk dat jij het helemaal juist verwoord, gewoon wel aanbieden, maar zonder prestatiedruk. "
Precies zo wordt het ook verwoord in (interventie)methodes en handreikingen van inspectie of expert-groepen. Zelfs de gewoonte om RT te geven tijdens de lessen aan individuele kinderen, wordt om deze reden afgeraden. Ook kinderen met een achterstand hebben zoveel aan groepsinstructie van lesstof die ze nog niet beheersen, dat het uit die lessen houden van die kinderen om ze op hun eigen (lagere!) niveau te instrueren, zichtbaar de achterstanden vergroot.
Erbij zijn verschaft voorkennis, zoals praten met baby's voor de taalontwikkeling van belang is, al laten ze dat niet meteen zien.
Groet,
Miriam Lavell
Ps. Rodebeuk, graag gedaan

Hoera voor het echte kleuteren!

Kleuters zitten nou eenmaal in een andere ontwikkelingsfase dan kinderen ouder dan 6 of 7 jaar. En je moet ze in die fase aanspreken, je moet geen dingen gaan overslaan, en dat is wat nu teveel gebeurd; een kleuter moet al "echt" naar school, de kleuterschool is afgeschaft, het is groep 1 en 2, en een vette voorbereiding op groep 3.
Voor al die snelle lezende en klok kijkende kleuters... ik hou ze niet tegen, maar er is voor een kleuter meer te ontdekken op de wereld.
Mijn zoon was helemaal geen snelle sociale assertieve kleuter zoals ze ze tegenwoordig zo graag zien. Hij wilde niet naar school en vond alles stom! Lezen en schrijven? waarom moest hij nou letters leren, hij wil later toch bouwvakker worden, hij wilde leren metselen niet leren dat de P van Poes is, dat vondt ie zo onnozel ) Met steeds meer tegenzin bracht ik hem naar school, een keer leefde hij op! toen ze het thema techniek hadden, en hij zijn gereedschapskist mee mocht nemen met echte scharnieren en schroeven. Maar daarna ging het weer net zo snel mis.
Toen kwam hij bij de vrije school kleuters (ja, die waar je niet MAG lezen en schrijven in de kleuterklas) waar ze hem lieten metselen met modder, maar ook helpen in de tuin, en zelfs breien (ja ik was ook stomverbaasd). Zijn tegenzin in school is helemaal over. Ook nu hij in de 1e klas zit en dus wel moet gaan lezen en schrijven, ineens ziet hij het wel! en ziet hij er ook wat meer de zin van in, al blijft rekenen voor hem leuker. Hij is al 7, een hele vent, en dus in het jaar 2009 wel errug laat met het leren schrijven van zijn naam... maar hij kan het nu, en hij moppert er ook niet meer over, hij is er nu aan toe. Overigens waren er bij de kleuters al steeds meer klasgenootjes die hun naam konden schrijven, en ik geloof niet dat die daar schade van opgelopen hebben
Maar wat ik bedoel: hij wil een huis bouwen. Maar hij is 5... dat kan niet... ja op zaterdag mag hij papa helpen op de bouw, maar nee hij kan zich niet nu al helemaal op metselen gaan richten, er zijn onderweg nog meer dingen te leren om er te komen. Het is de weg er naartoe, ik denk dat het voor veel kinderen met lezen en schrijven ook zo is, de weg ernaartoe telt mee! ja je mag best een beetje met cijfers en letters aan prutsen als je 5 bent (net zoals mijn zoon al "kan metselen") maar met het echte werk kun je beter nog even wachten. In de kleutertijd zijn andere dingen nog even belangrijker, vergeet die niet, en sla ze niet over!
groetjes Tess (ja, een echte Steiner aanhanger )

Beleid van school?

Miriam, je schrijft dat er kleuterjuffen zijn die het wel snappen. Maar wordt het onderwijs aan de kleutergroepen dan niet bepaald door het beleid van de school? Dus dat de gekozen methode doorslaggevend is voor wat de juf aanbiedt?
Zo zou het toch moeten zijn, lijkt me. Wie er ook voor de klas staat, ik moet er toch op kunnen vertrouwen dat het onderwijsprogramma wordt gevolgd?

Chris

Temet

Ha Temet! Gelukkig ben ik niet de enige no no als het komt op groep 1. Inmiddels heb ik Pelles boekentip in huis en dat geeft wel meer inzicht.
En ik zag dat we in januari al weer nieuwe 10 min gesprekken hebben dus dan kom ik beter beslagen ten ijs!
Ik geloof dat ik me maar even terugtrek uit dit draadje dat inmiddels zijn eigen leven is gaan leiden. Prima discussie overigens.
gr onwetende moeder

Beleid en uitvoering

Chris:"Maar wordt het onderwijs aan de kleutergroepen dan niet bepaald door het beleid van de school? "
Tja... Vergelijk het maar met koken. Het recept zelfs is niet genoeg om van de kok een goede te maken. Je moet dat recept ook nog begrijpen en een bepaalde handigheid hebben. Je moet zelfs de 'juiste' mening hebben over iets als 'gaar' of 'naar smaak' (indachtig de overgare bremzoute pot die je hier en daar nog wel eens aantreft).
Maar bovendien: Niet alleen klossende kleuterjuffen, maar ook heel veel leerkrachten van hogere groepen en directieleden, hebben dezelfde gedachte over leren. Ook zij menen dat je eerst moet laten zien dat je iets kan voordat je aan het volgende mag beginnen. Ook zij meten in resultaat.
Precies hier komt ook dat getoets in beeld en de gedachte dat ze opgejaagd worden door Cito. Er zijn heel wat scholen die het beleid hebben dat kleuters die lager dan A scoren 'niet toe zijn' aan groep 3. Cobi heeft al verteld van haar school waar het streefniveau avi-3 eind groep 3, is vertaald naar een overgangseis voor leerlingen. Wie het streefniveau niet haalt, blijft zitten.
Het tot bindende overgangseisen verheffen van leerlingvolgtoetsen komt heel vaak voor. Bij individuele leerkrachten in weerzin van het schoolse beleid of bij scholen omdat dat de dominante mening is.
Chris:"ik moet er toch op kunnen vertrouwen dat het onderwijsprogramma wordt gevolgd? "
Ik vind ook dat dat zou moeten, maar het kan niet. Al was het maar omdat allerminst duidelijk is hoe men dat programma in de uitvoering begrijpt.
Een goed recept maakt niet van iedere pannenroerder een goede kok.
Groet,
Miriam Lavell

De vloek van de weg er naar toe

Maar Tess, je kunt niet alle kleuters gelijk stellen aan hoe jouw kleuter in elkaar zit. Voor andere kleuters is metselen en breien net zo stom en deprimerend als voor jouw kind letters waren. Het enige verschil is dat een metselaar later toch ook echt moet kunnen lezen en schrijven in onze maatschappij en het voor zo goed als alle andere beroepen geen barst uit maakt of je nu kunt metselen of niet.
In wezen is de ontwikkeling van interesse van onze kleuters niet zo anders. Jouw zoon ziet z'n vader in de bouw en krijgt interesse in metselen. Mijn jongste dochter ziet haar moeder achter de PC werken en krijgt interesse wat er die toetsen nou toch betekenen. En als een kleuter ergens interesse voor toont dan geef je natuurlijk feedback, niks mis mee of dat nou metselen of letters leren zijn.
Waar ik je volledig kwijtraak is als je begint over geen dingen overslaan in het het kleuteraanbod. Wat krijgen mijn kleuters van het overslaan van metselen en breien? Wat is daar schadelijk aan? Waarom mogen ze nog niet met echt lezen beginnen? Waarom denk je dat dat ten koste gaat van belangrijker dingen en bovenal wat zijn die belangrijkere dingen dan?
Kijk, ik heb ook een kind (mijn 2e) die buiten het normale patroon valt. Zijn redding is juist geweest dat hij dingen mocht overslaan en niet eindeloos werd gedwongen om eerst andere dingen te doen waarvan de meerwaarde nooit wetenschappelijk is aangetoond. Neem bijvoorbeeld kleien/boetseren. Hij had de gruwelijke pest erin om zijn handen daarmee in aanraking te laten komen. Het enige waartoe ze hem hebben kunnen zetten was één keer motiefjes met een plastic mesjes aanbrengen op een klei-tegel. Hij heeft de klei-fase dus overgeslagen. Is dat nou erg?
Om die vraag te beantwoorden zou je moeten kijken naar wat dat kleien nou toevoegt. Zo met de natte vinger zou ik fijne motorische ontwikkeling en driedimensionaal inzicht noemen. Als echter blijkt dat die vaardigheden allang beheerst worden omdat zoon prima in staat is om koekjes te vormen uit een bal deeg en driedimensionale lego-bouwwerk uit het niets te bouwen dan kan ik het niet-kleien niet zien als overslaan van iets wezenlijks.

Zo hadden ze bij jouw zoon die geen interesse had in letters die bijv. best kunnen aanbieden in een vorm die bij zijn interesses aansloot. Ik stel me iets voor in de zin van kijken hoe je met schroeven, scharnieren en bouten letters in elkaar kan zetten.
Het is juist het idee dat de weg er naar toe zo belangrijk is die voor veel ellende zorgt op kleuterscholen. Vooral ook omdat iedere soort kleuterschool daar ook behoorlijke vaste ideeën over heeft welke weg dat dan precies moet zijn. Je moet eerst kleien en vormen van koekdeeg maken voldoet niet. Je moet de letters eerst stempelen of puzzelen, met scharnieren namaken mag niet. Je moet bovendien die weg op school afleggen, thuis hetzelfde doen zoals met poppen spelen ipv in de poppen- pardon huis-hoek telt niet mee. Je moet leren lezen met hakken-en-plakken en beginnen met AVI-0 en je mag niet verkiezen om te leren lezen met woordherkenning uit een voorleesboek wat AVI-uit is.
In werkelijkheid maakt het geen biet uit welke weg je aflegt als kleuter maar gaat het om het resultaat. En het resultaat wat in onze maatschappij belangrijk is, is dat ze goed leren lezen en schrijven. (Kleuter)juffen houden echter vaak zo vast aan de door hen uitverkoren weg dat ze het laat of niet bereiken van het resultaat helemaal uit het oog verliezen. Kinderen die niet de voor hen bedachte weg ontwikkeling volgen worden tegengehouden in de rest met o.a. doorkleuteren ook als dat betekent dat ze daardoor te laat leren lezen, waardoor ze het nooit zo zullen leren beheersen als hun leeftijdsgenoten. De 'goede' weg in de ontwikkeling afleggen wordt belangrijker geacht dan op welk niveau die ontwikkeling dan staat vergeleken de kalenderleeftijd.
Steiner had ook hele precieze ideeën over hoe die weg van ontwikkeling er nou precies uit moet zien bij kinderen. Alleen blijft dat wel bij theorieën, die nooit door wetenschappelijk onderzoek zijn bevestigd. Ik ben daar juist een groot tegenstander van en sluit me liever aan bij de wetenschappelijke onderzoeken van Netelenbos (motorische ontwikkeling gaat niet in vastomlijnde fasen) en Laws (over de wisselwerking van leren lezen en het verbeteren van het visieve en auditieve geheugen). Deze onderzoeken tonen namelijk aan dat er helemaal geen sequentiële weg is die afgelegd moet worden, maar dat het ene kunnen het andere bevorderd. Lezen bevordert het leren van letters en de ontwikkeling van taal en dus is het bijzonder onhandig om het lezen uit te stellen totdat een kind alle letters kan spellen of op een bepaald spraakniveau is. Juist door dit wachten ontneem je het kind vele mogelijkheden die het anders zou hebben om die zwakkere kanten te ontwikkelen en rem je het in feite dus nog verder af.
Groeten Primavera

Tess

Het is wel echt vrije schools om te denken dat er zoiets bestaat als 'echt kleuteren'. En dat daar dan bizarre vaardigheden als breien bij horen. Ik ga primavera niet herhalen, haar reactie onderschrijf ik helemaal, maar ik heb zeshonderd jaar vrije school ervaring (ongeveer en ben heel enthousiast over de 'gewone' pretentieloze school waar onze jongste nu opzit. Dát is pas kleuteren. Niet hoeven voldoen aan vage theorieën van reeds lang gestorven antroposofen. Mijn kinderen gingen zo opzien tegen breien, nat-in-nat schilderen, eurithmie, noem-maar-op, de tijd verstrijkt nu eenmaal en de kinderen van nu zijn niet die van 80 jaar terug.

De klas als kweekkas

Tess:"Kleuters zitten nou eenmaal in een andere ontwikkelingsfase dan kinderen ouder dan 6 of 7 jaar. "
Je moet duidelijker aangeven wat je bedoelt met deze bewering. Er zijn verschillen tussen 4- en 7 jarigen, maar er zijn ook overeenkomsten. De vraag is of de verschillen relevant zijn voor de omgang met dat wat er op school geleerd moet worden.
En over dat laatste bestaat dan ook weer meningsverschil. Steiner vond dat kleuters op school 'heel de mens' moeten leren worden. Daadwerkelijk met de veronderstelling dat kinderen die niet zo geschoold worden, niet complete mensen worden. Juist dát is industrialisatie van de ontwikkeling van het kind.
Tess:"In de kleutertijd zijn andere dingen nog even belangrijker, vergeet die niet, en sla ze niet over! "
En precies met deze tekst onderschrijf je de mening van Steiner. De ontwikkeling van het kind als industrieel proces dat in voorgeschreven stappen (lopende band) gepaste hoeveelheden van het een of ander toegediend moet krijgen. Je mag niks overslaan. Het doel is mens worden, de omgang bijna gelijk aan het groot brengen van planten in de groentetuin of kweekkas.
Het verschil tussen 4 en 7 jarigen ligt niet in het kind, maar in de omgang, het proces en de toediening. Het is een totaal door volwassenen geregiseerd geheel waarbinnen geen enkel ruimte is voor de verschillen tussen kinderen.
En bovendien is er geen enkele ruimte voor het doel van het onderwijs: leren lezen, schrijven en rekenen.
Dan nu het succes voor jouw zoon: Hij is autist. Ook in het speciaal onderwijs is lange tijd de gedachte gehuldigd dat je beter van dit soort kinderen af kunt blijven. Hiermee wordt vooral veel ontweken. En dat kan, afhankelijk van het kind, een goed idee zijn. Maar dat zegt niks over andere kinderen.
Groet,
Miriam Lavell

Plantjes?

Nou nou miriam, ga je mijn kinderen nu al vergelijken met plantjes omdat ze op de vrije school zitten?
"Het doel is mens worden, de omgang bijna gelijk aan het groot brengen van planten in de groentetuin of kweekkas.
Het verschil tussen 4 en 7 jarigen ligt niet in het kind, maar in de omgang, het proces en de toediening. Het is een totaal door volwassenen geregiseerd geheel waarbinnen geen enkel ruimte is voor de verschillen tussen kinderen."
Ja, het doel is mens worden... niet eens zozeer dat, maar vooral jezelf worden, en ontdekken wat je sterke en zwakkere punten zijn, en waar je staat in de wereld.
Vooral bij de tweede opmerking ga je echt de fout in! Mijn ervaring is dat er op de vrije school juist ruimte is voor verschillen tussen kinderen, en dat die kinderen niet later als volwassenen zijn alsof ze uit "dezelfde mal" komen. Juist omdat ze de kans krijgen zich breder te ontwikkelen.
Het huidige basisonderwijs beweert zoveel aandacht voor ieder kind individueel te hebben, maar daar merk ik eerlijk gezegd helemaal niets van! het lijkt mij veel meer op eenheidsworst dan de vrije school.
Voor mijn zoon is die bredere ontwikkeling heel goed, hij is nog niet erg vlot met lezen, maar wordt wel gewaardeerd omdat hij in andere dingen WEL goed is, en daar wordt dan ook de nadruk op gelegd, zo zie je hem groeien. Hij voelt zich goed want hij kan heel goed touwtje springen! en dat is niet iets wat niet echt telt zoals op een "gewone school" andere kwaliteiten tellen net zo hard mee. Zo ken ik ook een autistische jongen die daar ontzettend op zijn plek zat omdat hij heel muzikaal is, de nadruk ligt dan niet op de leerproblemen (alhoewel daar natuurlijk ook aan gewerkt wordt) maar op zijn goede punten; muziek!
Ook in de klas van mijn dochter merk ik dat veel aandacht aan het sociale deel wordt gegeven. Het is ook nodig! met 4 rugzak kindjes, maar de "rugzakjes" zijn hier niet de uitzonderingen; de hele klas leert mee, en de hele klas leert dat mensen heel verschillend kunnen zijn, en wat dat voor de groep betekend. Niet alleen de autist is hier "het zorgenkind" maar iedereen leert mee hoe hem of haar het beste te benaderen, hoe ze toch kunnen samenwerken.
Ik vind dit grote plus punten die ik nog op geen andere school heb gezien (en helaas heb ik al heel wat basisscholen gezien), tenminste... het staat misschien mooi in de schoolgids, maar in uitvoering heb ik nog nergens zoveel begrip gezien voor onderlinge verschillen.
groetjes, Tess

Primavera

Nee, ik stel zeker niet iedere kleuter gelijk aan mijn zoon! Sorry als ik die indruk wek!
Het was het vergelijk tussen leren metselen en leren schrijven als je 5 bent. Voor allebei is een kleuter naar mijn mening nog vrij jong, maar natuurlijk mag hij daar best wat mee aanrommelen... ik verwacht echter niet dat ieder kind bij de overgang naar groep 3 een stuk of 10 stenen in een rechte lijn op elkaar kan metselen, (alhoewel dat best mogelijk moet zijn voor een kind op die leeftijd ) waarom wordt van mijn zoon dat wel verwacht dat hij zijn naam kan schrijven?
Voordat hij de basisschool verlaat zal hij kunnen lezen en schrijven, daar ben ik van overtuigd, en tegen die tijd doet hij dat net zo goed als al die "snellerikken" die dat al op hun 4e of 5e deden. Of de snelle schrijvers dan ook kunnen metselen weet ik niet, maar als je niet in de bouw wilt doet dat ook niet echt ter zake, daar heb je gelijk in.
En verder ben ik geen expert in het kleuteronderwijs, ik kijk dus vooral naar de ontwikkeling van mijn eigen kinderen, en de kinderen in mijn directe omgeving. Het nut van nat in nat schilderen en kleien? echt je zult het aan iemand anders moeten vragen.
Maar als voorbeeldje toch even dat kleien; of dan vooral het met je handen in een vreemd aanvoelend stofje zitten (klei, brooddeeg, modder); dat heeft ergens zin voor! Mijn dochter had echte problemen met de sensorische integratie, zij vermeed dit soort dingen dus echt, omdat het eng was.(misschien zelfs pijnlijk, ze was te klein om het zelf uit te leggen) Ze is in ergotherapie geweest, en daar werd juist veel geoefend met scheerschuim bijvoorbeeld, om haar meer en meer te wennen aan dit soort prikkels. En ik denk dat dit ook in het kleuteronderwijs de opzet is van veel dingen die ze doen; het prikkelen van de zintuigen. En dat bedoel ik ook met de hele ontwikkeling van een kind en geen dingen over te slaan. Wij zijn zo gericht op bepaalde zintuiglijke prikkels, en dan vooral horen en zien, dat we andere dingen vergeten. Bijvoorbeeld hoe die zompige modder voelt. Een kleuter kan zich nog zo oprecht verwonderen over bepaalde dingen, en wij rausen daar in een rot tempo overheen om hem zo snel mogelijk in de kennis maatschappij te krijgen. En dan krijg je een kind van 5 op bezoek dat zijn naam kan schrijven, maar niet meer naar buiten wil als het een beetje regent...
groetjes, Tess

Niet boos worden op mij

Tess:"Nou nou miriam, ga je mijn kinderen nu al vergelijken met plantjes omdat ze op de vrije school zitten?"
Nee. Ze worden behandeld als plantjes door de vrije school. Niet ik, maar Steiner en zijn behandelplan vergelijkt kleuters met plantjes.
Tess:"Vooral bij de tweede opmerking ga je echt de fout in! Mijn ervaring is dat er op de vrije school juist ruimte is voor verschillen tussen kinderen,"
Het is me al vaker opgevallen dat je wel dweept met de methode, maar de methode (het dogma) eigenlijk niet kent.
Voor het overige en nogmaals: ik snap dat jij tevreden bent voor jouw autistische zoon. Ik zou dat niet zijn. Maar de gedachte die je aanhangt en de 'resultaten' die je ziet, zijn resultaten die tot voor kort ook in het speciaal onderwijs tot de streefniveau's hoorden.
Groet,
Miriam Lavell

Tess

Als er ergens géén oog is voor verschillen dan is dat wel op de VS. Het is een vrij log klassikaal geheel, met heel duidelijk omschreven wat wel 'hoort' en wat niet 'hoort'. Dat geeft natuurlijk veel duidelijkheid en structuur, maar het laat ontzettend veel andere dingen liggen.
Mijn kleuters hadden achteraf gezien minder structuur nodig en meer impulsen, meer (breder) aanbod en meer stimulatie.
Bijdeweg, ik ken heel veel VS kinderen, en er is er niet een bij die redelijk foutloos kan spellen, snel de tafels uit het hoofd weet of de grammaticaregels goed beheerst. Dus ga er niet teveel vanuit dat je kind dat écht wel kan aan het einde van de rit, blijf alert. Het zijn lastige achterstanden die je moeilijk (niet, eigenlijk) inhaalt.

Maar dan..

...heb ik dus mijn kind op een reguliere school... ze tekenen naar zijn smaak veel te weinig, textiele werkvormen zie ik helemaal niet meer, timmeren, grof motorisch knutselen of bouwen... allemaal het raam uit. Oh ja, zelfde geldt voor muziek of koken.

Ik weet het, kan ik allemaal thuis aanbieden (net als tafels bij de VS trouwens)... maar ondertussen moet hij wel al die uren op school rijtjes invullen, een Piet knutselen van een melkpak, op het digitale schoolbord naar prutfilmpjes kijken e.a. tijdvulling.

Heb het hier al vaker gezegd, ik geloof dat er reguliere scholen zijn waar een kwast NOOIT meer dan één kleur verf ziet. Want anders wordt de verf vies.

Mijn toon klinkt wat feller dan ik het bedoel. Het gaat me niet om de tegenstelling maar puur om wat ik als behoeftes zie bij mijn kinderen. Toen ik vanochtend het forum checkte hadden Tess en Yta net wat ervaringen uitgewisseld en ik dacht meteen: mijn kinderen zouden van beide scholen wel wat willen. Oudste klaagt nu echt over gebrek aan creatieve dingen. Heel veel zaken zoals een goede werkhouding, doorzetten, omgaan met mislukkingen, je creativiteit en je voorstellingsvermogen aanspreken kun je daar echt prima mee oefenen (en soms, in zijn geval, beter dan met de reguliere lesstof).

En mja, aan de andere kant, mijn jongste verpieterde compleet op het VS kinderdagverblijf omdat hij zo klein werd gehouden. Hij werd gewoon niet gezien in zijn ontwikkeling. Nou is die nogal ongewoon misschien, maar hij was wel duidelijk. En daar werd niets mee gedaan. Als ik erover begon (aarzelend, stond er niet zo zeker in) werd het weggewuifd met socemo praatjes...

Oh ja, alternatief is nog een Goudstaafjesschool met allemaal van die gewenste kakkindertjes (dit is mijn jeugdfrustratie uit het Gooi dus ff niet zo subtiel geformuleerd) omdat dat soort bijzonder neutrale reservaten de enige plek zijn waar je nog vakdocenten voor de crea-vakken ziet. Maar daar zitten dan weer nadelen aan kwa onderlinge sfeer en normen en waarden.
(Ik sta naast dat soort ouders op het voetbalveld en die zeggen dan "Reinout heeft me beloofd dat hij twee keer gaat scoren vandaag").

PS Zoon heeft punnikklos gewenst en gekregen voor Sint. Hoe suf kan het zijn. Ik ben helemaal verbaasd hoe geweldig hij het vindt.

Miriam

Ik ben niet boos, maar ik verbaas me steeds weer over jou uitlatingen: plantjes?
Nogmaals, ik ben geen expert, niet in het kleuteronderwijs, en niet in de antroposofie. Ik leer iedere dag weer bij, en ik sta zeker open voor andere denkbeelden dan die van mijzelf.
Ik zie vooral de praktijk; hoe er in de klas gewerkt wordt, en hoe mijn kinderen opbloeien op de vrije school. (en niet alleen mijn kinderen) Mijn zoon gaat eindelijk met plezier naar school, en leert dingen die wij echt niet van hem verwacht hadden. Hij wordt goed geaccepteerd in de groep en heeft goede leraren die prima met hem om kunnen gaan, zoals hij is. En ja, daar ben ik tevreden mee... jij zou dat niet zijn? dan ben ik toch eens benieuwd waarom niet, en hoe jij het dan zou zien??? Denk je echt dat hij in het speciaal onderwijs beter geholpen wordt? dat hij daar sneller leert lezen en schrijven? Helaas heb ik dat ook in de praktijk zien werken (of liever: niet zien werken). En in de tussentijd ben ik er echt van overtuigd dat als het hem hier niet lukt, het in het cluster 4 ook niet veel soeps zal worden. Jammer dan, wat er niet in zit toveren ze er daar ook niet uit, en wat een tikkie te ver verborgen zit zien ze ook niet.
groetjes, Tess

Het is geen tegenstelling

Rodebeuk, het VS onderwijs onderscheidt zich niet door de grote hoeveelheid creatieve kansen. Oppervlakking lijkt dat zo, ze doen leuk met bijenwas, maar in werkelijkheid zijn dat allemaal vooraf omschreven taken die door de kinderen in een al bepaalde vorm gegoten moeten worden. Het is op zijn minst net zo beperkt als een Piet prikken of van een melkpak fabriceren.
Op de Vrije School zijn de voorschriften nat in nat, complementaire kleuren en abgeeckt, op andere scholen worden de beperkingen ingegeven door de creatieve beperkingen van de leerkracht, of door het Klos karakter van het werkje (het _moet_ een puntdak zijn, geen plat dak).
Ik snap best dat jij een heleboel niet zo insperirend gevulde tijd ziet op school. Dat is ook zo. Er zijn veel teveel schooluren naar mijn smaak. Maar juist hier kun je die uren ook zien als niet zo vreselijk tijdverdrijf binnen de beperkte middelen zoals dat op het kdv ook bestaat.
"omdat dat soort bijzonder neutrale reservaten de enige plek zijn waar je nog vakdocenten voor de crea-vakken ziet."
Nou.... ik ben ook daar niet enthousiast over. Talent is dun gezaaid. Ook onder leerkrachten. Tegelijkertijd heb je voor het basisonderwijs heel veel leerkrachten nodig. Logisch gevolg is dat de creatieve vakken niet zo talentvol gegeven worden.
Mijn kinderen hebben een supercreajuf als papa. Daar kan niemand tegenop en ze hebben zich op school dus altijd verveeld. Zoon is bijzonder muzikaal. De muziklessen zijn voor hem altijd suf geweest.
Daar is niks aan te doen. Onderwijs komt van de grote hoop.
Groet,
Miriam Lavell

Keerzijde

Tess:"Denk je echt dat hij in het speciaal onderwijs beter geholpen wordt? dat hij daar sneller leert lezen en schrijven? "
Nee. Dat zeg ik juist. De aanpak van de VS ontstijgt dat oorspronkelijke streefniveau niet. Inmiddels ligt het streefniveau van het speciaal onderwijs hoger, maar het zal nog wel even duren voordat daar ook uitvoering aan gegeven wordt.
Tess:"jij zou dat niet zijn? dan ben ik toch eens benieuwd waarom niet, en hoe jij het dan zou zien???"
Het is een risicomijdende aanpak die inderdaad rust oplevert. Met als keerzijde dat er minder geleerd wordt. Ik vind die keerzijde niet acceptabel.
Groet,
Miriam Lavell

Abgeeckt

Jongste heeft nog een tijd de hoekjes van zijn tekenpapier rond afgeknipt. Net als op het kdv...

Ja, het zou kunnen dat ik wat hoge eisen stel. Maar ik vind die zaken belangrijk. Juist voor kinderen die bij het lezen en schrijven ook al uit hun neus zitten te vreten. En volgens mij leren ze binnen het kader van de VS ook wel vaardigheden, niet alleen kunstjes. Zagen, breien, landmeten zijn op zich vaardigheden los van het patroon waar het in gebracht wordt.

Je argument dat die juffen door het schaalniveau waar we op kijken per definitie niet al te creatief zijn vind ik trouwens niet heel sterk. Creativiteit is één ding. Het ambitieniveau van school op dit soort terreinen is vaak ook nog eens nul. En dat hoeft niet zo te zijn.

Ik kijk er ook wat eisend tegenaan omdat slimme kinderen op deze manier wel heel veel moeten inhalen in de uren thuis. Kortgeleden heb jij over het DD-jaar van je zoon in groep 8 verteld, snap ik, is ook pragmatische oplossing.

Acht jaar DD wordt wel erg lang...dus af en toe mogen ze wel eens hun best doen van mij. De scholen bedoel ik dan

Maar goed, we zijn het eens. School heeft veel uren.

Ha!

Oooooohw, ze moeten 15 letters kunnen poepen!
Snap ik het eindelijk.
Groet,
Miriam Lavell

Ik weer : (

Ben ik een keertje grappig, belandt het in het verkeerde draadje. Nou ja, laat maar.
Groet,
Miriam Lavell

Eeeh mirjam

Eigenlijk had ik vanavond spinazie met pasta en kaas.

Maar ik denk niet dat hij daar 15 letters mee gaat redden.

Meestal is het er één.
Tijd om professionele hulp in te schakelen.
Hoop dat je niet aan het eten bent tijdens het forummen?
PS er zit wel een uitje in maar dat lijkt me niet voldoende voor een half alfabet in één toiletgang.

De risico mijdende aanpak

is juist het speciaal onderwijs! Daar wordt je als ouders alles uit handen genomen onder het motto: "wij weten wel wat er allemaal goed is voor jou kind WANT hij is autistisch!" Daarbij hangt er ook een hoop hulpverlening vast aan die "keuze" want een kind in het cluster 4 is echt "erg", als hij moeite doet in het regulier kan het vast niet zo erg met hem gesteld zijn. Maar goed, dat is een andere discussie...
Waar het om gaat is dat ik zeker niet de gemakkelijkste weg kies, niet voor mijn kinderen en zeker niet voor mezelf. Maar wel de weg waarvan ik vind dat ze het meeste leren voor de rest van hun leven. En dan bedoel ik niet alleen lezen en schrijven, maar ook dat leren ze, en niet minder dan op welke andere school dan ook.
Enneh... "het streefniveau voor het speciaal onderwijs ligt hoger..." wat heb ik daar nou aan? dat is weer zo'n grote papieren draak! De grote meneren van het onderwijs hebben beslist dat kinderen op een hoger niveau uit moeten stromen uit het speciaal onderwijs, maar hoe dat in de klas aangepakt wordt? geen idee... Wij hebben voor onze oudste vorig jaar zo'n verloren jaar gehad in het cluster4, en ik ga niet zitten wachten tot ze over 10 jaar een keer hun zaakjes op orde hebben. Ik wil NU een leerkracht die mogelijkheden ziet in mijn kinderen en geen onmogelijkheden.
De overstap heeft ons idd ook rust gebracht, dat zie ik al niet als negatief maar zeker voor mijn oudste geld dat ze hier absoluut niet minder leert dan op haar oude school; eerder meer!
groetjes, Tess