Wat doen ze nou eigenlijk in groep 1?
Ik merk dat ik nu na bijna 3 maanden groep 1 met zoonlief nog steeds weinig inzicht krijg in wat hij nu eigenlijk allemaal doet. Op het 1e 10-minutengesprekje gaf de (nieuwe) juf aan dat ze alleen echt wat te melden heeft als het niet goed gaat met een kind (?), zoonlief draait goed mee dus ze had weinig tekst. Ze meldde dat ze de beginnende kinderen vooral de tijd te geeft om te wennen in de groep en niet zo keek naar wat ie allemaal goed kan of niet niet goed kan. Nou ja. op zich prima, maar ik stond na 10 minuten eigenlijk net zo onwetend weer buiten behalve dat 'het goed gaat'. Weinig assertief van mijn kant, maar goed, zo ging het.
Maar ja. eigenlijk heb ik toch wel meer behoefte om te weten hoe hij meekomt met de activiteiten: ik neem aan dat ze toch ook tekenen, knippen, lettertjes oefenen, liedjes zingen, kleien ed? Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat ze allemaal doen of moeten kunnen aan het eind van groep 1.
Als ik aan zoonlief vraag wat ie zoal op een dag doet komt ie met verhalen uit de bouwhoek, en de rollenspel hoek en wat welk vriendje gezegd heeft. Aan het eind van een dag bij het ophalen vraag ik wel eens aan de juf hoe het ging en dat is standaad: prima.
Ik merk dat ik echt moeite heb om totaal geen idee te hebben wat je kind hele dagen uitspookt - itt de KDV waar je altijd hele dagen gebriefd kreeg (wat ie heeft gedaan, met wie gespeelt, wat gegeten etc).
Wie kan me eens vertellen was ze grosso modo doen/leren in groep 1?
Grote Dank! (hopenlijk niet lang meer) onwetende moeder.
Miriam
"Hoe zeer je je kunt ergeren aan 'trotse ouders' er is toch niemand die het in zijn hoofd zal halen om die met 9 maanden al lopende kleuter het lopen te ontmoedigen."
Nee, natuurlijk niet. En als dat met klokkijkende of al lezende kleuters wel gebeurt, dan vind ik dat even belachelijk als ieder ander.
Maar je hoeft die baby van 9 maanden óók niet meteen hardloopschoentjes cadeau te geven en op een atletiekvereniging te doen natuurlijk.
Duidelijkheid
Rodebeuk, ik ben bang dat je de creakant van de VS veel en veel te hoog inscaht. Mijn gevrijeschoolde dochters kunnen níet breien (maar hebben het jaren en urenlang gedwongen moeten doen, en niks leuke dingen zelf bedenken, welnee, hoesjes voor om wc-rollen, dat werk), oudste kan níet tekenen en schilderen (niet nat-in-nat, met felle kleuren en lijnen kan ze wel wat maar daar mogen antropokinderen uiteraard niet mee werken, dat is leeftijdsgerelateerd), haar muzikaliteit is er níet gestimuleerd (ze is niet gek van eenstemmige koren, en al helemaal niet van antropoblokfluiten), en van allebei is hun werkhouding er gedaald tot ongeveer nul.
Creativiteit vergt imho ook eigen inbreng. Als daar geen ruimte voor is, zoals op een vrij starre en logge school als de VS, dan is het niet het soort creativiteit dat jouw kind zou willen. Neem ik aan. En als er dan ook nog eens geen spelling, tafels en grammatica aan te pas komt (nou ja, ze kunnen wel leuk een honderdveld springen) dan is een school haar doel voorbij geschoten. Alle goede bedoelingen en aardige ouders en bevlogen leerkrachten ten spijt. Pretenties scheppen verwachtingen.
Kijk, daar heb ik wat aan
Bedankt voor je reactie Yta. Gezien jouw mega-ervaring heb ik aan een paar zinnen van jou meer dan genoeg...
Mijn beeld was gebaseerd op één van de eerste vrije scholen in Duitsland (echt de bakermat van de antroposofie in D, met alle dogma's en eigenaardigheden die daarbij horen). Mijn familie zat daarop en die maakten inderdaad wel vast geprogrammeerde kunststukjes maar ik heb ze in hun latere leven meermalen mogen betrappen op het herhaald inzetten van de opgedane vaardigheden.
Spelen een aantal zaken mee:
- mega hoog schoolgeld dus ontzettend goed voorzieningen (met googlen vind je geen bedragen, maar het zal zo rond de 2000 euro per kind per jaar zijn waarbij van vermogende ouders wordt verwacht dat ze het bedrag vrijwillig verhogen);
- moeder is kunstenares;
- thuis was er geld als water met wederom alle mogelijkheden die daarbij hoorden.
Overigens heeft mijn neef zich helemaal de blubber gewerkt om toch nog een goed eindexamen te doen. Echt kei, kei, keihard. Hij was altijd jaloers dat wij uit zo'n intellectueel milieu kwamen en niet al die crea-quatsch hoefden te doen...mmm... ik krijg toch weer een andere kijk door jouw toelichting. Hij had dus gewoon heel veel gemist.
Misdeeld
Ik""Hoe zeer je je kunt ergeren aan \'trotse ouders\' er is toch niemand die het in zijn hoofd zal halen om die met 9 maanden al lopende kleuter het lopen te ontmoedigen."
Starry:"Nee, natuurlijk niet. En als dat met klokkijkende of al lezende kleuters wel gebeurt, dan vind ik dat even belachelijk als ieder ander. "
Nou ja, als ieder ander.... Heel veel juffen vinden het helemaal niet belachelijk maar Super Belangrijk in verband met Al die Andere zaken die kleuters nog zouden moete leren. Dus ja, deze belachelijke overdrijving is dagelijkse praktijk in het onderwijs.
Starry:"Maar je hoeft die baby van 9 maanden óók niet meteen hardloopschoentjes cadeau te geven en op een atletiekvereniging te doen natuurlijk."
Tja, die schoentjes zijn beslist te koop, maar de atletiekvereniging neemt ze nog niet aan met 9 maanden. Deze belachelijke overdrijving komt dus in de praktijk niet voor.
Er zijn wel een aantal pleitbezorgers van een nogal precies opgevat 'recht op onderwijs' dat vertaald wordt naar het recht van kinderen om op school net zoveel van een schooluur te leren als elk ander kind.
Dat komt dan neer op het recht om elke uur van de schooldag iets te mogen leren en dat betekent weer dat als je voor bent, dat er dan rap aanvullend verbredend, verdiepend of versnellend werk uit de voorraad getrokken moet worden, zodat voor dit kind geen minuut nutteloos besteed is.
Anders eigenlijk: zodat _ook_ voor dit kind geen minuut nutteloos besteed is.
De pleitbezorgers gaan er namelijk gemakshalve van uit dat alle kinderen elk uur van de dag wat opsteken van het onderwijs. Uit die gedachte putten ze een soort misdeeldheid 'mijn hoogbegaafde Pietje heeft daar ook recht op'. Soms zelfs specifieker 'voor zwakbegaafden is er ook hulp!'
Maar de schandalige werkelijkheid is nu juist dat hele hordes doodnormale kinderen op school niet leren wat ze zouden kunnen leren en dat ze daarvan daadwerkelijk en tot ver in hun volwassen leeftijd, schade ondervinden. Daarbij vergeleken is een niet zo productieve basisschooltijd een peulenschil waarbij bescheidenheid past.
Groet,
Miriam Lavell
Ieder ander
Met 'ieder ander' refereerde ik aan mensen in deze draad
"Tja, die schoentjes zijn beslist te koop, maar de atletiekvereniging neemt ze nog niet aan met 9 maanden. Deze belachelijke overdrijving komt dus in de praktijk niet voor."
Natuurlijk is de vegelijking overdreven. Soms moet je een beetje chargeren om duidelijk te maken wat je bedoelt. Het principe is namelijk wel degelijk hetzelfde. Een kind dat een bepaalde vaardigheid eerder (uit zichzelf) beheerst dan leeftijdsgenoten, heeft niet per definitie een enorme stimulans nodig om zich verder te ontwikkelen en bovendien is het helemaal niet gezegd dat die voorsprong betekent dat het kind uiteindelijk op een veel hoger niveau zal terechtkomen dan die leeftijdsgenoten. Het zegt niks. Het zegt niks met leren lopen, het zegt niks met vroeger kunnen lezen/klokkijken dan een ander kind.
Ik herinner me dat mijn echtgenoot, zelf tamelijk briljant en voorliggend op de rest op de basisschool (ook zichzelf leren lezen bijvoorbeeld), ooit vertelde dat hij best moest slikken toen bleek dat hij op de middelbare school ineens gewoon op hetzelfde niveau meehobbelde als de rest.
Let wel: ik heb het dus niet over die gevallen waarbij duidelijk wél van hoogbegaafdheid sprake is. Ik bedoel alleen dat ik soms het idee heb - als juffen dan al collectief met hun hele lijf aan de ontwikkeling van kinderen gaan hangen - dat er ouders zijn die wel heel snel denken dat hun Pietje een kleine Einstein in de dop is, maar gewoon niet begrepen wordt.
Als dat zo is, dan is dat ook een stukje eigen verantwoordelijkheid. Mijn dochter kan uitstekend leren, maar is tamelijk dromerig aangelegd en mist bijv. opdrachten en instructies. Haar vriendin leert stukken minder makkelijk dan zij, maar stroomt over van ijver en alertheid. Het zou heel goed kunnen gebeuren dat deze twee kinderen, met uiteenlopende intellectuele capaciteiten, hun schoolloopbaan allebei met een Havo-diploma gaan afsluiten. Je levensloop hangt nu eenmaal van meer af dan je IQ alleen.
Moeilijkdoenerij (starry)
Ha die Starry. Ik ben je niet vergeten, maar ik heb het een beetje druk. Zat ondertussen wel al te broeden op een reactie, maar er viel me een cadeautje in de schoot. Zie het draadje van Pelle over onderpresterende kinderen, dat eigenlijk over overabemoeizuchtige ouders gaat.
Ik denk dat dat benadert wat je bedoelt. En ik snap je punt. Maar anders dan jij suggereert (en anders dan de dames van dat boekje waar Pelle het over heeft suggereren) is die bemoeizucht wat mij betreft geen afwijking die is voorbehouden aan (vermoeden van) hoogbegaafd.
Het is een escalatie van bezorgd doen (van iets willen/moeten/invloed hebben) die je ook bij alle andere kwalen tegenkomt.
En niet alleen bij ouders, ook bij leerkrachten, IB-ers, etc. Zie ook het draadje van Chippie over dyslexie. Haar zorg is volstrekt begrijpelijk. Zie hoe ze het over minimumovergangsnormen heeft. Dat heeft ze niet zelf bedacht.
Maar vooral ook: zie het verloop van dat draadje en zie hoe eenvoud de beste oplossing blijkt te zijn en hoeveel last kinderen in het opdoen van vaardigheden kunnen hebben van moeilijkdoenerij. En ook hoe eenvoudige oplossingen maar moeilijk een weg vinden naar de klas.
Ja, er is teveel moeilijkdoenerij.
Groet,
Miriam Lavell
