Wel of geen speciaal onderwijs

Hier

Mijn oudste heeft vanaf dag 1 op school een voorsprong gehad van 2 tot 4-5 jaar, op alle gebieden. Zowel school als wij hebben dat nooit als een probleem gezien. Hij is gewoon in z'n jaargroep gebleven, maar dan met werk op z'n eigen niveau (net als alle anderen kinderen).

Cognitief gezien had hij in groep 6 al naar het VO gekund, maar hij doet dit jaar 'gewoon' groep 8. Wel met aangepast werk (VO-stof, projecten, natuurlijk het hele gedoe rond het afscheid) en dat gaat eigenlijk gewoon heel goed. Vooral op sociaal gebied is hij (eindelijk) enorm gegroeid dit jaar... (al blijft hij klein en jong )

Leonardo is hier trouwens ook heel even langsgekomen, maar dat wilde hij zelf absoluut niet. En wij vonden het niet nodig (zit hier wel vlak in de buurt).

Ik zou gaan voor groep 3 overslaan

Mijn voorkeur is gebaseerd op mijn kinderen. Zij hebben zich best goed vermaakt in groep 2, ook al hadden ze een voorsprong. Juist de vrijheid in groep 2 maakte veel goed. Het verplicht knippen en plakken vonden ze minder maar in de tijd gezien valt dat mee. Thuis hebben ze nooit werkjes gedaan of andere compensatie op cognitief gebied, met uitzondering van het veel vragen stellen en alles in zich opnemen wat ze lezen, horen, zien.
Ik hoor/lees ook andere ervaringen van kinderen die juist in groep 1/2 al veel werkjes willen doen. Dat is dus anders dan bij mijn kinderen het geval was.
Jongste leek zich goed aan te passen in groep 3, werd een zonkindje (na aandringen van mij op een avi-toets) maar liep tegen het voorjaar toch vast in zijn hoofd.
Na een iq-test en doortoetsen bleek hij op minimaal groep 5 niveau te zitten. School heeft nog even geroepen hem voldoende uit te kunnen dagen in groep 4 (met een klas van 35 kinderen en met weinig ervaring in verbreden en verrijken van stof !) maar ging daarna akkoord met versnellen naar groep 5 vanaf de herfstvakantie. Dat ging een half jaar goed, toen liep jongste opnieuw vast. Hij is dit schooljaar gestart in een Leonardoklas.
Helaas zat hij niet op een school die voldoende extra kon bieden, anders was de Leo misschien niet nodig geweest. Wij zijn erg blij met de overstap. Jongste moet nu elke schooldag werken, oefenen, zijn best doen, leert nieuwe dingen en leert fouten te maken. Dat heeft oudste nauwelijks mogen meemaken op de basisschool.

Een combi van groep 3 en 4 in één jaar lijkt me ook prettig, of halverwege het schooljaar naar groep 3 voor het leren schrijven.

Sociaal-emotioneel is zo vaag

Ik vind sociaal-emotioneel een veel te vaag begrip om daarop beslissingen te nemen. Het is lastig te meten en vaak maar een natte vinger interpretatie van gedrag door juf of ouders. Soms blijken kinderen 'jong' gedrag te vertonen uit frustratie omdat ze juist in alle opzichten mijlenver voorlopen. Bovendien vraag ik me af waarom het altijd samengenomen wordt. Mijn jongste is sociaal gezien juist prima op niveau met haar klasgenoten en heeft min of meer dezelfde interesses, alleen is ze emotioneel jonger in de zin dat ze sneller huilt, meer moeite heeft met wachten en dat soort dingen. Zou ze alleen op die basis nog bij de kleuters moeten zitten, waar ze verder echt helemaal niet meer mee heeft?
Wij hebben gekozen voor versnellen van groep 1 naar groep 3 omdat het er naar uit zag dat ze anders misschien al in groep 2, maar zeker in groep 3 met grote problemen zou komen te zitten omdat het aanbod cognitief niet aansloot. Schrijfles in groep 3 aanbieden en dan naar groep 4 had ook gekund, maar was door het schoolsysteem hier logestiek niet handig en bovendien had ik liever dat ze zo snel mogelijk bij de kinderen in de klas kwam waar ze waarschijnlijk de rest van de schooltijd mee op zal trekken. Tussen groep 2 en groep 3 verandert de klassensamenstelling namelijk helemaal en moeten alle kinderen nieuwe vriendjes maken. In groep 4 moeten alleen eventuele nieuwkomers door verhuizing of versnelling dat, maar is rst van de klas al gevormd.
Hoe het volgend jaar verder gaat in groep 4 zien we dan wel weer. Compacten en verdiepen wordt wel makkelijker in de hogere groepen als ze eenmaal goed kunnen schrijven. Dan kan ze gewoon dieper op de stof ingaan desnoods thuis, terwijl ik toch echt niet zoveel verdiepingsmogelijkheden zie in sommen onder de 10.
Ik blijf erbij dat twee jaar voor groep 2 en 3 voor veel kinderen gewoon teveel tijd voor te weinig stof is en dat het handig kan zijn om dat op een één of andere manier in één jaar te doen.
Groeten Primavera

Schrijfles in groep 2, bedoel ik

In mijn vorige berichtje had ik geschreven:"Schrijfles in groep 3 aanbieden en dan naar groep 4 had ook gekund" Ik bedoel natuurlijk schrijfles in groep 2 aanbieden en dan gelijk naar groep 4

Sociaal emotioneel

Dochter is 1 tot 3 jaar jonger dan de rest van de kinderen in haar klas. Ze komt niet jonger over, is verbaal even sterk of sterker en ook niet kleiner. Maar ze blijft weinig aansluiting vinden, ze heeft wel vriendinnen maar die contacten blijven redelijk vaag. Het blijft hoe dan ook een kind met andere interesses, een andere belevingswereld en andere verwachtingen. Dus ook met oudere kinderen heeft ze de ‘klik’ niet

Pelle

Mijn zoon is een junikind.
Dus ook bij de 1 januarigrens is hij nog steeds een jaar jonger dan de gemiddelde groep 3 leerling, en anderhalf jaar jonger dan de gemiddelde combi 3/4 leerling.

Dat zie je ook echt in de klas, het scheelt een kop. Bezwaarlijk vind ik vooral dat Klein en Slim nu zijn voornaam aan het worden is. Of nou ja, niet bezwaarlijk, ergerlijk.

En ik had me altijd rijk gerekend dat hij geen herfstkind was en dat hij lekker in zijn klas zou zitten altijd. Geen gezeik.

Dacht ik.

Hij is weer heppie aan school begonnen vandaag, heeft met mij geoefend wat hij zegt als ze hem voor klein uitmaken. "Ja, heeeeel klein" gaat hij zeggen.

Sociaal emotioneel

Bij zoonlief is die dmv de tom-test gemeten en kwam uit op zijn kalenderleeftijd. Op school komt hij jonger over, vooral omdat hij sinds hij op school zit weer vanalles in zijn mond stopt, zucht... Hij speelt met kinderen van 4 tot 7 en alles wat er tussenin zit, dus daar is ook weinig peil op te trekken, meestal ligt het aan wat hij wil doen, daar zoekt hij het speelkameraadje bij. Hij kan maar gedeeltelijk aansluiting vinden, bij wie dan ook.

Grinnik

Heerlijk rodebeuk. Overigens ben ik ook van juni, slim (zeker in vergelijking met mijn klasgenootjes van destijds, mavo-leerlingen waren al echte slimmeriken) en erg klein. Niet versneld, dat was niet nodig om toch altijd de kleinste van de klas te zijn en te blijven.

Ho ho

Mijn kinderen zijn al een kop kleiner dan hun leeftijdgenoten. Dus niet hun klasgenoten.

Graag even al mijn draadjes met elkaar combineren !!
Ik heb recent nog gemeld dat ze op extra gesprek bij de schoolarts moeten omdat ze onder de -2 lijn lopen met hun lengte. Die dan zegt dat ze nooit lang zullen worden. Die schoolarts bedoel ik.

Sociaal-emotioneel

Ja, jullie hebben absoluut gelijk dat sociaal emotionele voorsprong of achterstand moeilijk te meten is. Ik ga dan ook niet uit van het meetbaar gedrag, want uit frustratie gaan kinderen zich vaak veel jonger gedragen. Maar wel of het kind zich prettig voelt in de groep. Onze drie kinderen lopen ook allemaal zo'n 1 tot 3 jaar voor, cognitief. Alleen de middelste hebben we laten versnellen omdat hij echt geen aansluiting had met de kinderen uit zijn groep. Hij vond de kinderen maar stom. Van zijn juffen kregen we inderdaad te horen dat hij zich veel jonger gedroeg dan verwacht, maar we hebben toch doorgezet. In deze groep gaat dat veel beter. De cognitieve voorsprong is echter niet verkleind, ja even, maar nu zit hij met rekenen op groep 8 niveau (hij zit in 5). Hij krijgt gelukkig veel extra dingen, wis- en natuurkundige projecten, hij leert Spaans en Chinees etc. De andere twee kinderen hebben we in hun groep gehouden, ze hebben daar veel vrienden en we denken er niet over om ze te laten versnellen. Ook zij krijgen een uitgebreid programma trouwens.
Mijn vader was vroeger docent klassieke talen op een categoriaal gymnasium. Daar kwamen veel jonge kinderen binnen, soms van 10 jaar. Het ging heel wisselend met die kinderen. Meisjes redden het vaak wel, maar jongetjes niet altijd. Zeker als ze al wat kleiner waren, of als hun puberteit laat begon. Die bleven dan zitten of stroomden terug naar de Havo. Ik zou dat jammer vinden als dat bij mijn kinderen zou gebeuren.

Sociaal

Emotioneel is geen probleem, maar het sociale begint nu wel een beetje lastig te worden. Mijn dochter is van november en in groep 2 versnelt naar 3. Dit betekent dat zij nu met 6 jaar in groep 4 zit. Hoeft geen probleem te zijn als je geen behoefte hebt om sociaal te zijn zoals mijn zoon, ook versneld en okt- kind. Mijn zoon heeft nooit problemen gehad op sociaal vlak, maar bij mijn dochter begint het nu toch te komen. Ook zij scheelt 1-3 jaar met haar klasgenootjes en die zijn toch echt wel anders. In haar hart vind mijn dochter Lelli Kelly's prachtig, maar voor 8-jarige kan dat echt niet meer. Hoewel haar interesses en niveau aansluiten bij haar klasgenootjes, wordt zij toch gezien als een "ukkiepuk". Juf corrigeert andere kinderen als het om haar leeftijd gaat; "Wat kun jij al goed lezen, terwijl je pas 6 jaar bent! Nee, ook al is E. 6 jaar. Ze moet hetzelfde kunnen als jullie, want jullie zitten allemaal in groep 4."
Maar met een "ukkiepuk" speel je anders. De kinderen uit haar klas spelen met haar alsof het een klein zusje is. Ze gaan nog net niet door hun knieën. Dit wil mijn dochter niet. Zij wil gewoon meespelen. Ze wil heel gewoon zijn.
Ik ben vandaag op school wezen praten om toch de versnelling ongedaan te maken, zodat het sociaal wat meer op zijn plaats is. Nog een keer groep 4 doen, maar dan met heel veel verbreding en verdieping. School geeft aan dat het waarschijnlijk toch te lastig is om haar een jaar "bezig" te houden. Verbreding komt uiteindelijk toch vaak op meer van hetzelfde. Een werkstuk maken over tijgers, een werkstuk maken over de maan. Je kunt ze wel een cursus spaans geven op de computer, maar een kind wil ook gewoon contact met de juf. Rekenen is ook niet het probleem, genoeg plusschriften, rekentijgers etc., maar met taal steeds iets anders doen is lastig. En juist taal is haar sterkste kant. Cognitief gezien is het gewoon heel onverstandig om haar te laten zitten en school wil dat ook eigenlijk niet. Maar ja, die middenbouw en meisjes is gewoon lastig.
Het bijzondere is dat we een aantal jaren geleden precies omgekeerd zaten. Toen vond school dat mijn zoon sociaal niet sterk genoeg was om te versnellen en vond ik dat cognitief belangrijker was en was juist voor versnellen. Zoon is toen versneld en dat heeft toen goed uitgepakt. Hij is nu in groep 6 toch overgestapt naar de Leonardo, omdat school hem echt niet meer kon bieden. Verrijking voor 2 weken was in 1,5 dag af. Hij blijft dit jaar zitten in groep 6, zodat hij tenminste niet 10 jaar is als hij naar VO gaat.
Met dochterlief kijken we nu aan waar/of het schip strandt op de gewone basisschool. Ze gaat waarschijnlijk toch gewoon naar groep 5. Gelukkig hebben we een reddingsboei in de buurt.

Sociaal

Onze middelste dochter liep niet alleen coginitief maar ook sociaal emotioneel ver voor op haar leeftijdsgenoten. Zij heeft een klas overgeslagen van groep 2 naar groep 4 (met een onleesbaar handschrift in het begin). Zij is tot vorig jaar altijd erg blij geweest met deze beslissing.
Inmiddels zit middelste in 3 gym, en ze kan het leerniveau makkelijk aan. Maar ze is en blijft wel de kleinste en jongste van de klas. Ook merken we dat ze later pubert dan haar klasgenoten. Het afgelopen jaar is ze flink gegroeid en kwa postuur en lengte lijkt ze weer op klasgenoten. Toch zou zij nu graag een klas lager zitten, met de meisjes uit die klas heeft ze een betere klik. Blijven zitten is echter niet aan de orde. Dochter heeft daarom haar zinnen gezet op een tussenjaar, een (half)jaar high school. Natuurlijk omdat ze het spannend vindt om te doen, maar ook omdat ze denkt daarna in een klas terecht te komen waar ze beter past.

Al met al hebben we toch geen spijt van de beslissing te versnellen.

Fijn, al die ervaringen

Het sociaal emotionele is inderdaad het grootste struikelblok. We zullen gezien de cognitieve voorsprong waarschijnlijk een keer moeten versnellen, maar als het niet nodig is, liever niet. Zoonlief is gelukkig in zijn klas en dat is heel wat waard, maar wel met werk op zijn niveau.
Wij hadden als idee om zoon in groep twee deels zelfstandig te laten werken, omdat hij dat in de hogere groepen ook zal moeten, daar zal hij zeker een deel van de tijd zijn eigen programma volgen. Op dit moment houden de juffen de weekkaarten van de kleuters bij en tekenen de moet-werkjes af, dat zal hij ook zelf moeten leren. Verder dachten wij aan een stukje voor de kleuterkrant/ouders schrijven naar aanleiding van het project en een ander kind erbij tekenen ofzo om zijn schrijfvaardigheid te stimuleren.

Fransien

Dochter heeft aan het begin van dit jaar haar eigen prentenboek moeten maken, dus zelf het verhaal verzinnen, tekeningen maken en de teksten erbij schrijven. Dat werd in powerpoint gezet en dochter mocht dat presenteren aan haar klas en andere klassen. Zij werkt trouwens samen met een tutor, een meisje uit groep 8, die hielp haar bij het plannen, organiseren en schrijven

@ karin - beetje ot

Ik zag dat je schreef dat je dochter een tussen (half) jaar wilde doen - Hebben wij voor onze dochter (eveneens versneld in de kleuterperiode) ook overwogen. Inmiddels voelt zij zich echter erg thuis in haar klas en verschuiven we dat buitenland jaar naar na het examen.

Maar als "ervaringsdeskundige" (zowel man als ik hebben zo'n uitwisseling gedaan via AFS) kan ik jullie aanraden om in ieder geval te gaan voor een jaar en niet een half jaar. Vaak is een uitwisselingsscholier het eerste half jaar vooral bezig met zich in te werken in taal, cultuur, school en gastgezin (de zware tijd dus) en is het 2e half jaar de tijd om er de vruchten van te plukken. Het zou dus zonde zijn om alleen die 1e 6 maanden te doen.

@ koffiekwast, iets verder ot

Leuk om te lezen dat jij zelf zo'n uitwisselingsstudent bent geweest, en dat je het ook voor je eigen dochter overwogen hebt.
Door onze eigen ervaringen (als gezin hebben we al een paar maal een paar jaar in het buitenland gewoond) weet ik dat het eerste half jaar het zwaarst is. Ik vind het zelf alleen heel erg moeilijk om ijn dochter nu al voor een jaar weg te laten gaan. Ik moet echt (nog steeds) erg wennen aan dat idee, terwijl ik weet dat mijn dochter er minder moeite mee heeft en het waarschijnlijk (na een poosje) goed naar haar zin zal hebben.
Op dit moment onderzoeken we de mogelijkheden om zelf een uitwisseling te organiseren. Door de dubbele nationaliteit van dochter hebben we geen problemen met visa etc. en door onze buitenlandse avonturen hebben we een grote internationale kennissenkring.
Ik zou wel willen dat ik vast een jaartje vooruit zou kunnen kijken om te zien in hoeverre mijn dochters wens in vervulling zal gaan.

@ karin ---

Ik snap je huivering voor de jaar versie... toen dochter vorig jaar riep dat ze tussen 4 en 5 Gym weg wilde heb ik ook enorm moeten slikken. Net 15 en dan zover weg.
Aan de andere kant zie ik ook dat de uitwisselingsscholieren steeds jonger worden en het bij bepaalde landen moeilijker is om bv aan schoolteams mee te doen als je thuis je diploma al hebt gehaald.

Ook ik zou destijds "als zelfdoener op uitwisseling" - had een oom en tante in de VS die me graag wilden ontvangen. Maar berekening van alle kosten bij het zelf doen (je moet dan plotseling wel schoolgeld betalen, verzekering etc. - dat zit bij de non profit organisaties allemaal bij de deelname bijdrage in) en het feit dat mocht het toch niet klikken met het gastgezin er via de organisatie altijd de mogelijkheid was voor een overplaatsing, hebben uiteindelijke de knoop doorgehakt om voor de organisatie te kiezen.

Achteraf ben ik daar heel blij om - het deel uitmaken van de grote groep binnen de staat waar ik terecht kwam, alle activiteiten die er door de vrijwilligers voor ons werden georaniseerd en het kunnen delen van de ervaring met uitwisselingscholieren uit de hele wereld waren een mooie extra. (man maakte toen ook deel uit van die groep)