Wie heeft dit ook gehad: kind huilt telkens bij afscheid, groep 1

Uitzondering

dat kind dat alleen naar binnenloopt dan. Niet joud dochter.
Hier gaat eigenlijk geen enkel groep 1/2 kind alleen naar binnen.
Je dochter gaat pas een week naar school, dat is echt heel kort, kinderen hebben gewoon tijd nodig om te wennen.
Ik zorgde er voor dat ik bijna als eerste binnen was, dat ging voor mijn dochter het beste. Ze had dan niet het idee in een groep gedumpt te worden. Ze houdt graag overzicht. En ook nu huilt ze nog wel eens, net als haar vriendinnetjes. Vaak zijn ze dan wat vermoeid of hangerig. Het is nogal wat als je net 4 bent.

Ha, volgens mij zit je dochter in een uitzonderlijke klas als zij de enige is die moet huilen 's morgens!
Mijn oudste heeft dat toevallig niet gedaan, maar als jongste later dit jaar naar school mag, zie ik de (huil)bui met drama's al hangen.
En ik heb ze deze 1e week legio gezien hoor, huilende 1e jaars. En weet je? Ze stoppen er allemaal na een tijdje mee, en dan word jij met een nonchalant gebaar weggebonjourd bij de deur.
Gelukkig duurt het huilen bij je dochter niet lang. 2 keer per dag is wel pittig, krijgen wij binnenkort geen last van omdat we zoon altijd zullen laten overblijven.

Oh wat ben ik blij met jullie reacties

Bedankt! Ik heb deze week nog vrij maar zit al de hele week met buikpijn thuis. Ik dacht echt dat ik iets vreselijk fout had gedaan in de opvoeding haha
op de creche deed ze het ook maar dat stopte toen ze ruim 2 was, en ergens vond ik dat niet zo erg omdat het maar 1 dag per week was en ik ook echt zag dat het snel over was.

uitzitten dus en rustig blijven!

Bedankt ik voel me echt beter!

groetjes

Ja hoor,

hier ook wel zo'n periode gehad (gelukkig nooit langer dan een paar dagen) maar ik zie ook geregeld kindjes huilen als vader of moeder weggaat. Ik merk dat het dan het beste is om het kind gewoon op het stoeltje te laten zitten, of bij de juf, knuffel en kus geven (aan het kind, niet aan de juf) en snel weg te gaan. Niet te lang rekken met troosten en nog een kus en zwaaien en weer even terugkomen.

Ja hoor

Ook hier een huilende kleuter, het overviel me omdat haar oudere zus nooit huilde en vanaf dag 1 vrolijk binnenstapte.
Het heeft een week of drie geduurd, maar daarna kwam het goed.

Mijn jongste...

..doet dat ook. En hij zit in groep 6! Elke overgang naar een nieuwe bouw (zijn er drie van) moet hij enorm wennen, dat duurt weken. Alle andere jaren heeft hij ongeveer 'n week nodig om vol zelfvertrouwen naar school te gaan en niet meer te sippen.

Hier ook

bij dochter heeft het weken geduurd en na elke vakantie heeft ze een korte terugval. Ze is bijna 5.
Wat hier helpt is inderdaad duidelijk zijn. Niet rekken. Ik ga zeker weg dus huilen dat mama moet blijven gaat niet werken. JIJ mag bepalen HOE het afscheid is. 3 kussen? een high five? een extra knuffel? zwaaien bij het raam? Dat helpt haar enige grip te houden.

Dank

Ik voel me stukken beter, ook wel omdat ze blij uit school komt en nu in het weekend ook gewoon blij over school praat...

Maandag weer met frisse moed, en inderdaad duidelijk blijven en kort afscheid nemen. Hoop dat het langzaam beter zal gaan

bedankt!

groetjes Elske

Fijn dat het goed gaat

Maandag kan het weer even minder gaan, na een weekend thuis maar zo gaat het wel steeds een stapje beter.
Hou wel de afscheidsritueel steeds hetzelfde, dus niet ; oke nog een kus en nog een. Maar zo van;" nee we hebben 3 kusjes afgesproken en nu ga ik,tot straks, veel plezier!

Succes!!

Gaat over

Het is al jaren geleden , maar ik zie het nog precies voor me, het duurde meer dan een jaar, 2 x per dag, een zoontje wat begon te brullen zodra ik wegging en achter me aan rende, zijn juf wist het al en ving hem automatisch al op door haar arm uit te steken. Ik reageerde er ook niet op, ging weg alsof er niks aan de hand was. Het is lanzamerhand gestopt. Het is achteraf nog steeds zijn lievelingsjuf

Niet om vervelend te doen...

maar het kan ook komen en gaan. Dan denk je dat je eraf bent en begint het weer. Heb ik een paar keer gezien, ergens in groep 2. Oorzaak niet te vinden, gaat vanzelf weer over.

Maak het hierboven advies nog belangrijker: ritueel kort houden.

En mijn toevoeging zou nog zijn: heb het vertrouwen dat het tijdelijk is en ga niet te veel naar oorzaken of oplossingen zoeken. Echt hoor, dat helpt het beste.

Inderdaad

Ik sluit me aan bij rodebeuk. Jongste dochter is in januari gestart in groep 1 en het wennen ging eigenlijk best goed. Nu na de zomervakantie en na twee keer goed ziek te zijn geweest is het afscheid af en toe een ramp. Maar goed, gaat wel weer over.....Kwestie van niet te veel aandacht aan schenken.

Mijn oudste heeft heeeeeeeel lang problemen gehad met het afscheid en nu ze in groep 6 zit merk ik daar helemaal niks meer van

Heeft hier een jaar geduurd

Oudste heeft ook zo'n periode gehad en dat duurde ook meer dan een jaar. Op de PSZ en het eerste deel van groep 1 ging het prima en ineens, na de herfstvakantie ging de knop om. Drama's als ik wegging. Gelukkig hier ook een goede juf die hem van mij overnam (ze moest hem soms letterlijk van mij afplukken/loswrikken) en een moeder die duidelijk was: dag, ik kom je om 12 uur halen, veel plezier. En dan ook weg, niet door het raam nog 5x zwaaien en zelf al helemaal niet meegaan in het hele drama. Soms uiteraard wel stiekem door het raam gekeken en dan bleek dat ik me nog niet had omgedraaid of hij zat alweer lekker te lachen of te spelen. In zo'n geval heb ik er dan ook geen enkele moeite mee om duidelijk en kort afscheid te nemen. Uiteindelijk is het pas ergens eind groep 2 minder geworden.

Schrale troost

Het is misschien schrale troost, maar het is ook niet prettig als je kind zo heel makkelijk bij je weg gaat.

Mijn jongste duwde mij op haar 2e 'wendag' al de klas uit. Voelt net alsof ze je niet aardig vinden. Voelt ook niet prettig.

Idd hanne

Het andere uiterste is inderdaad ook niet altijd even leuk Mijn dochter huilde nooit als ik haar naar de creche bracht maar wél als ik haar weer kwam halen! Ze wilde helemaal nog niet mee naar huis want ze was nog zo leuk aan het spelen. Tuurlijk begreep ik dat best maar stiekem voelde het helemaal niet fijn! Alsof ze liever niet mee naar huis ging met mamma

Klopt want...

vanmorgen deed ze het bij mij wel, maar vanmiddag met de vaste oppas: madam ging alleen naar binnen met de andere kinderen en de juf...

Dat is voor mij misschien niet zo leuk, maar stelt me wel in zoverre gerust dat het niet de school is, maar het scheiden van mij. En dat is niet zo gek, heb net 7 weken vakantie gehad dus dat is wel een enorme overgang...

"lastig" is wel dat ik nu moet racen naar mijn werk, dus ik moet het heel kort houden en meteen weggaan...

bedankt nogmaals het is fijn te weten dat je geen uitzondering bent

groetjes elske

Elsje

"Dat is voor mij misschien niet zo leuk, maar stelt me wel in zoverre gerust dat het niet de school is, maar het scheiden van mij."

Dat kan heel goed, maar het zou ook kunnen dat je kind gewoon ander gedrag laat zien bij jou dan bij de oppas. Dat hebben mijn beide kinderen tenminste wel. Soms vraag ik wel eens bij kdv of BSO "doet zij/hij bij jullie ook...." waarop dan soms een verbaasd "nee, hoezo?" volgt.

Groeten,

Temet

Gaat beter

Hoi

Temet wat jij zegt herken ik ook helemaal, dat andere gedrag bij anderen.

Het gaat vandaag wat beter, ik wat duidelijker en sneller met het afscheid, zij begint er in te komen en neemt goed afscheid, kijkt even sip en gaat spelen.

Het gaat erg goed verder op school, ze geniet ervan en doet met alles goed mee.

Gelukkig maar!

groetjes

En voor het eerst fluitend naar binnen!

Joehoe!! Daag mama tot straks en weg was ze...

YES!

Ha, nu is het nog wachten tot ze je wegbonjourt! Fijn dat het nu al zo goed gaat in elk geval.

Haha hanne

Stuurde je jongste je pas op de tweede dag weg? Mijn tweede zei op de eerste dag na een half uur voor de derde keer: "Mam, moet je nu niet naar huis?" Nou, dan voel je je ook triest hoor. Haha!
Gelukkig hangt nr. 3 nog regelmatig aan m'n jas als ik weg wil. Hoewel ik weet dat dit slechts spel is.

En voor het eerst alleen naar binnen

Driewerf hoera, buiten een kus en met de rest naar binnen, net als iedereen en mams was ruim op tijd op haar werk!

jippie!

Goed om te horen

Relaxed he, als je kind eindelijk blij naar binnen huppelt. Hoef je niet met een knoop in je maag weg. Fijn dat het zo snel al goed gaat!

Maxime

huilend kind? huilende mama!

a.s. Maandag gaat mijn dochter voor het eerst wennen ( in oktober zal ze echt starten), maar ik maak me meer zorgen om mijn emoties dan die van mijn dochter Ik was al nooit een held met wegbrengen naar het kdv ( door werktijden deed papa dat 99 van de 100 keer) maar nu zal ik er toch echt aan moeten geloven.
Natuurlijk kan t best zijn dat ze de eerste dagen verdrietig is met afscheid nemen, maar ik kan niet beloven dat ik het droog houd. Das toch ook best lastig.
Maar goed, maandag is maar een ochtendje wennen....ook voor mij dus

Succes morgen!

Ik zeg ook niet dat ik het zelf droog heb gehouden haha, maar dat bewaarde ik wel voor thuis...Op school was ik de zelfverzekerheid zelf om het voor haar niet moeilijker te maken

Hoop dat het goed gaat met jullie!

groetjes

Elsje

dank voor je bemoedigende reactie. Het ging vanmorgen wonderwel heel erg goed. Dochterlief ging heel enthousiast haar klas in, mocht naast de juf zitten in de kring en ik ben na een dikke knuffel weggegaan en heb buiten nog gezwaaid. Op de fiets naar huis heb ik wel even wat traantjes gelaten (he, waarom is dat toch). Thuis voor de afleiding wat schoongemaakt en wat gaan winkelen. Bij het ophalen vloog ze op me af en de juf vertelde dat het erg goed was gegaan en lekker had meegedaan. He, ik ben trots op m'n meisje!! En donderdag mag ze weer.