Wiskunde

Maar tirza

Dan is jouw zoon klaar toch, die doet toch dit jaar eindexamen? En anders is het een handige negatieve motivatie: als je nu zakt moet je volgend jaar voor Duits ook nog eens een zes halen...

Ik hoop trouwens dat ze dat voor de havo niet ook gaan instellen. Mijn dyslectische brugklasdochter heeft nu al een 3,5 en een 4,5 voor Frans en Duits gehaald, ik had al uitgevogeld dat ze over een paar jaar het beste E&M kon kiezen, dan hoeft ze alleen Engels te doen.

skik

Toevallig

Ik had het er gisteren met mijn (beta-) vriend over. Hij was het met me eens dat je die echte wiskundedingetjes (sinus, cosinus, hoe bereken je de oppervlakte van een bol, dat soort onzin) eigenlijk alleen maar op school nodig hebt. In het latere leven heb je voor ingewikkelde berekeningen programmatuur, en dan is het leuk als je wat inzicht hebt in hoe dat in elkaar zit, maar niet strikt noodzakelijk.

Helemaal mee eens!

'k Ben blij dat er beta-mensen bestaan, zeker! Maar ik ben ook blij dat ik vroeger niet zo'n vak heb hoeven doen waar ik echt totaal niks van begreep.

Weet je wat gek is tonny?

Zoals gezegd bakte ik er niks van in mavo-2. Sindsdien heb ik nooit meer gewiskundet. Maar dit jaar was ik ingehuurd als voorlezer van eindexamens voor dyslectische leerlingen. Ik las een jongen het VMBO-wiksunde examen voor en ik kon de meeste vragen zo beantwoorden. Dat ik dat toen nou zo moeiljk vond. Echt een eitje. Scheelt ook wel dat alle formules voorin het opgavenboek stond.

skik

Tonny

Ik heb gym gedaan, met als pakket ned-, frans, duits, latijn, grieks, aard-, gesch-. Dus geen wiskunde en geen engels. Dat kon toen nog. Ik weet nog dat de leraar wiskunde iedereen minimaal een 4 ( denk dat het een 4 was en geen 3) gaf op het laatste rapport in klas 4. We lieten het toch allemaal vallen en met dat ene slechte cijfer gingen we dan toch over. Ik had het cijfer tenminste nog verdiend, sommige anderen niet eens. In mijn hele middelbare schooltijd heb ik in klas 1 nog een voldoende gehad op mijn rapport voor wiskunde, niet eens meerop hte overgangsrapport van klas 1, daarna alleen maar onvoldoendes. ( en steeds weer van die leraren die zeggen dat als jet het niet snapt je het boek maar moet lezen)
Engels vond ik gewoon niet leuk, heb het nog een tijd als achtste vak gedaan maar toen midden klas 5 nog steeds niets anders als woorden en grammatica gedaan werd ben ik afgehaakt.

Hmmm

Ik krijg opeens een inval door deze opmerking 'en steeds weer van die leraren die zeggen dat als jet het niet snapt je het boek maar moet lezen'

Er is een relatie tussen goed zijn in wiskunde en minder goed in omgang met 'gewone' mensen. Ik zeg bewust 'gewone' mensen, want nerds onderling kunnen namelijk prima met elkaar omgaan
Het goed zijn in abstract denken gaat namelijk vaak samen met een verminderd empathisch vermogen. Dat is geen rechtstreeks verband, maar wel iets dat gewoon vaker voorkomt.

Ik vermoed dat er daardoor ook minder wiskundeleraren zijn die echt in staat zijn om zich te verdiepen in moeilijkheden die iemand kan hebben met wiskunde. Juist als iemand slecht scoort op wiskunde, heeft hij/zij behoefte aan een docent die aan kan haken op de manier van denken van de leerling. En uitgerekend dan zie je hoe moeilijk dat is.

Ik scoorde in de brugklas goed op wiskunde. In de 2e werd het een ramp. Ik had al besloten (zoals zovelen) dat ik wiskunde 'gewoon' niet kon. Toen had ik een docent die mij per se een bijles wilde geven. Ik herinner me nog dat ik daar bijna agressief op reageerde, want ik zat al helemaal niet te wachten op bijles. De leraar in kwestie kon totaal geen orde houden, hij was een klassieke nerd, maar hij zette door. En in die ene bijles is het hem gelukt om mij iets te laten zien, dat ik nooit gezien had. Vanaf dat moment vond ik wiskunde opeens leuk. Ik snapte het en mijn cijfers vlogen omhoog. Ik heb ook een puur betapakket gekozen (nou ja, wel met Latijn Op een reunie 10 jaar later heb ik die leraar opgezocht om hem te bedanken. Hij heeft voor mij echt het verschil gemaakt.

Ik vrees echter dat er gewoon te weinig docenten wiskunde zijn die dit kunnen en willen doen. Mijn zoon is goed in wiskunde. Hij helpt ook regelmatig klasgenoten met wiskunde, waarna hun cijfers opeens omhoog gaan. En dan van een 4 naar een 8. Ik hoor van andere ouders dat hun kinderen klagen over de manier waarop de docent op de problemen reageert. Het geeft mij niet veel vertrouwen in die docent. Het vervelende is dan ook nog dat dit nu net een vak is, waarbij kinderen ook niet zo vaak op hun ouders kunnen terugvallen. En maar al te vaak wordt het dan verklaard vanuit 'je hebt nu eenmaal geen wiskundeknobbel'. Ik vind dat heel jammer, maar ik zie eigenlijk geen oplossing.

Tihama

Een wiskundige leest de krant

Dit is een boek van John Allen Paulos. Hij heeft ook het boek Ongecijferdheid geschreven.

Hij laat in deze boeken zien wat de consequenties zijn als je in het dagelijks leven onvoldoende kennis hebt van de wiskunde. Hoe je je kunt laten misleiden in rechtszaken (Lucia de B. is daarvan een schoolvoorbeeld: http://nl.wikipedia.org/wiki/Zaak-Lucia_de_Berk), hoe je kunt gaan geloven in pseudowetenschap (homeopathie: verdunningen tot de 100e macht), hoe je de mist in kunt gaan met de beurs. Heel veel heeft te maken met statistiek.

Hieronder een recensie die ik van biblion geknipt heb. Scheelt mij tikken.
"
In eerdere boeken heeft Paolus al aangetoond hoe groot de ongecijferdheid in werkelijkheid is en wat daarvan de effecten zijn: 'Ongecijferdheid' (a.i. 91-29-214-X) en 'De gecijferde mens' (a.i. 92-43-162-3). In dit boek gaat Paulos verder op dit thema in, door ook andere wiskundige disciplines zoals logica, statistiek en ook de methodiek en de filosofie erbij te betrekken. Aan de hand van mogelijke artikelen in een denkbeeldig Amerikaans dagblad toont hij aan welke wiskundige vaardigheden van de lezer nodig zijn om de portee van de artikelen te kunnen volgen, omdat de journalistieke presentatie gebruik maakt van wiskundige kronkels, bewuste en onbewuste vertekeningen van de werkelijkheid, onjuiste behandeling van logica en statistiek. In 52 kritisch beschouwde krantestukjes - samen een complete krant - worden krantelezers en kranteschrijvers zich scherp bewust van de moeilijkheidsgraad van dit terrein. Het taalgebruik in het interessante boek is niet eenvoudig (lange zinnen, moeilijke woorden en complexe beweringen) maar wel vaak geestig."

Ik vermoed dat ook heel veel mensen die zeggen dat ze geen wiskunde gebruiken in het dagelijks leven, dat wel degelijk doen. Helaas gaat het ook dan nogal eens mis, omdat de wiskundekennis vaak niet voldoende is.

Ik vind het dus uitstekend dat het steeds meer verplicht wordt, maar ik zou het wel fijn vinden als er dan ook beter onderwijs gegeven zou worden (zie mijn vorige posting).

Tihama

Je kleine zusje

Ik zou niet zo snel iets durven zeggen over het empathisch vermogen van een wiskundeleraar. De opmerking "kijk maar in het boek" of "daar ben je dan te stom voor" ken ik van alle soorten leerkrachten.
Wat volgens mij wel funest is voor motivatie voor wiskunde (en CKV, zie onder, het maakt volgens mij niet uit) is de aanname niet voor het vak geboren te zijn. Dat zet de hakken in het zand.
De oplossing is werkelijk met een open mind de stof benaderen (ik kan het wel, ik kan 'iets' eruit zelfs goed). En vervolgens moet je iemand vinden die met jou uitzoekt wat dan.
Ik zat nog op de lagere school toen ik de jongens (mijn broer en ons pleegkind) 'bijles' wiskunde gaf. Dat werkte als een trein, want als ik (kleine zusje) het al kon begrijpen en kon uitleggen in kleine-zusjes-taal, dan moesten de jongens (je zag het gebeuren in hun ogen) het ook wel begrijpen. Zo ging de knop 'wil begrijpen' op aan en werd er voldoende begrepen om het werk voldoende te doen.
Mijn man is nooit rekenrijp geworden, staat op zijn lagere school rapport. Maar dat is onzin en dat blijkt uit wat hij kan tekenen. Exploded views van technische installaties. Vouwschema's van verpakkingen. Hij verzint zelfs met regelmaat een nieuwe (nog goedkoper, beter, sterker).
Mijn dochter liep ook even rond met de gedachte er niet te zijn voor wiskunde. Ik heb haar geholpen en sindsdien helpt zij haar klasgenoten. Op de zeevaartschool liepen er veel rond die het nodige wiskunde niet eens gehad hadden in het vo. Zij (het kleine meisje van de school) kon het uitleggen en als zij het kon.....
De oplossing is mensen vinden in je omgeving die het wel uit kunnen leggen. Dat kan ook je kleine zusje of je buurmeisje zijn. Het hoeft niet van een leerkracht te komen. Je moet er wel naar op zoek.
Groet,
Miriam Lavell

De leraar en de houding

Als ik formules zie gaat het me duizelen, ook nu ik zoonlief aan het huiswerk moet zetten. Maar goed, dat had ik niet alleen bij wiskunde maar even goed bij generatieve grammatica.
Wiskundeleraar op mijn middelbare school, die dacht dat wiskunde niets voor meisjes was heeft niet meegeholpen.

Rare is dat er bij intelligentietesten en beroepentesten voor mij meestal een beta-advies uitrolde. Ja da's toch lastig verder leren als je wiskunde na VW0-4 met een zuch van opluchting hebt laten vallen.

Ik wou dat ik leraar of zoon van Tihama vroeger was tegengekomen.

Tja

Zo ging dat ook bij mij vroeger. Volgens mij haalde ik in het begin nog wel voldoendes. Daarna door ziekte van de leraar een half jaar geen wiskunde gehad en dat is nooit meer goed gekomen Het vreemde is dat ik voor natuur- en scheikunde wel goede cijfers haalde (geen topwerk, maar een 7 of 8). Helaas mocht je dat alleen maar kiezen als examenvak als je ook wiskunde A erbij nam. Het werd dus een noodgedwongen pretpakket, met vier talen, economie, biologie en geschiedenis.
Mijn dochter heeft nu (naar eigen zeggen) een lerares die zegt dat ze dingen maar 1x wil uitleggen. De kinderen zijn slim genoeg en anders lezen ze het boek maar of vragen het aan hun ouders. We kijken het maar even aan. Laten vallen in de 4e is geen optie meer.

Trigger

"Ik zou niet zo snel iets durven zeggen over het empathisch vermogen van een wiskundeleraar. De opmerking "kijk maar in het boek" of "daar ben je dan te stom voor" ken ik van alle soorten leerkrachten."

Ja, dat is ook zo. Rotopmerkingen hebben velen in voorraad. Ik kreeg echter een ander associatie, en dat schreef ik niet zo heel helder op

Onder beta's komt vaker autisme voor. Er is daar een correlatie. Als je die lijn doortrekt, dan is het waarschijnlijk dat er meer (licht-) autisme voorkomt onder wiskundigen. Wat echter wel belangrijk is, is dat het gebrek aan empathie onder autisme meestal zit op het intuitieve vlak en niet op het cognitieve. Dat betekent dat iemand met autisme moeite heeft om aan iemands uiterlijk of verbale uitingen af te leiden wat iemand voelt of ervaart. Maar dat iemand het wel kan beredeneren (met zijn verstand), vooral als het inhoudelijk besproken en toegelicht wordt.

In een klas is dat echter ingewikkeld. En echt begrijpen waarom iemand iets niet begrijpt, wat voor jou zo ontzettend vanzelfsprekend is, én dan daarop je uitleg aanpassen: dát is een aantal stappen verder.
Ik vrees voor vele te ver.

Tihama

Nerd beroepen

Tihama:"Onder beta\'s komt vaker autisme voor."
Nou, weet je. Voor zover dat zo is gaat dat volgens mij over de typische nerd beroepen waarbinnen het resultaat van het denkwerk belangrijker is dan dat van je sociale omgang. Sterker nog, waar je alleen maar in komt als je op dat niveau van concentratie (oogkleppen) denkwerk kunt leveren.
Ik vind wiskundeleerkrachten vak best knap, maar ze horen volgens mij overwegend niet tot dat type nerd (een uitzondering daar gelaten). Wiskundeleraar word je ook als je wiskundige capaciteiten aanvankelijk niet verder reiken dan havo en voor zover ze daar op de lerarenopleiding wiskunde bij leren, hoeven ze daar geen tien voor te halen.
Het in alfa en beta denken en daarin al onderscheid maken op het brugklas wiskundeniveau of tussen de leerkrachten onderling (die doet Frans en is dus een alfa), is een cultuurdingetje. Daar hoort ook de gedachte 'daar ben je dan gewoon te stom voor' bij. En dat is een mooie strategie om de vaksectie als een van 'knappe koppen met een ondoorgrondelijk verstandig denkpatroon' in stand te houden.
Maar nódig... tja.. nodig is het niet.
Mijn kinderen hebben wel een jaar les gehad van zo'n nerd. Hij gaf natuurkunde en was in het beroep beland als onderdeel van een integratieproject. Hij kwam uit Iran. Leuke man trouwens. Nou ja, je moet dat wel kunnen vinden, dat leuke. Mijn kinderen konden dat. Zij kon hem zelfs wijzen op de hiaten in zijn lesgeven: "U geeft geen antwoord op de vraag. Pietje zit het verband tussen x en y niet. Kunt u dat uitleggen, of zal ik dat doen?"
Groet,
Miriam Lavell

Miriam (o.t.)

Wat grappig Miriam, dat je dochter dat zo zei. Zo moeder zo dochter? Groeten Willemijn

Middelbare school

Ik heb voor wiskunde bijles gehad van een neef en later van een mavoleraar in de buurt. Die kon het wel goed uitleggen maar hij zat zelf niet echt goed in de stof die wij op het gym moesten doen en hij vond het boek dat wij gebruikten slecht ( vooral goed voor mensen die al goed in wiskunde waren). Ik had altijd dat ik een nieuw iets in het begin goed begreep en kon uitvoeren en dan halverwege het hoofdstuk was ik de weg kwijt, werd het te ingewikkeld en kreeg ik er geen greep meer op. Bij natuurkunde ook wel een beetje zo en bijna niet bij scheikunde. Ik heb nog onder mijn stoel gelegen van het lachen ( innerlijk dan) toen we aan het einde van klas 3 een cijfer terugkregen voor scheikunde ( iets met atomen en moleculen en afkortingen). Ik had een 7, was daarmee 1 van de weinigen met een voldoende en iedereen kreeg er een punt bij omdat het in alle parallelklassen slecht gemaakt was. Volgens de leraar kon iedereen die een voldoende had zondermeer B gaan doen in klas 4.
En ik denk dat idd meerdere factoren meespelen als iemand slecht in wiskunde is, de leraar, de methode, algemene opinie en zelfbeeld entoch zeker ook aanleg.

Zo zonde

Ik heb dyscalculie (al heette dat toen nog "je kunt niet rekenen") en had ook nog eens de pech dat ik een paar slechte docenten tegenkwam. Toch begreep ik een aantal onderdelen van wiskunde best goed - met name kansberekening en alles waarin ik mijn ruimtelijk inzicht kon gebruiken (raakvlakken tekenen, heerlijk!) Omdat ik een "echte alfa" was, werd mij aangeraden Wis A te kiezen (terwijl ik achteraf gezien beter Wis B had kunnen kiezen). Uiteindelijk ben ik gezakt voor wis A op mijn eindexamen. Zo zonde! Ik had er ook echt een knauw van gekregen (want ik kon al niet rekenen...). Toen ik Engels ging studeren, ben ik in eerste instantie gestruikeld over syntax, omdat het in mijn ogen op wiskunde leek. (Blinde paniek!) Maar het was een eerstejaarsvak, ik moest het halen, dus ik heb me erop gestort en ik snapte het! Halleluja! Ik heb zelfs nog het vervolgvak gevolgd, en gesnapt.

Achteraf denk ik dat ik wiskunde best had kunnen snappen, als er maar iemand was geweest die het echt had kunnen uitleggen. Zo zonde!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.