Zendingsgeld

Hier ook

Ook basisschool van zoon heeft connecties met een school in ontwikkelingsland. Ze houden enkele keren per jaar projecten waarbij de opbrengst voor die school is, voor de aankoop van b.v. lesmateriaal.
Iedere week wat in een potje zou ik een beetje lastig vinden. Dat deden ze voorheen misschien in de kerk, iedere zondag "met de pet rond?"
Ik zou zelf ernaar neigen 1x per maand wat mee te geven voor in de pot. Welk bedrag? Zoals voor ieder goed doel is alles meegenomen toch? En het zou wel hèèl raar zijn als je erop aangekeken werd als je (een keer) niets geeft.

Hier ook

hier wordt ook iedere maandag zendingsgeld opgehaald en ik geef meestal een euro per kind mee. Als er speciale acties zijn (Haiti of Pakistan of zo), dan geef ik meer mee. Als je niet meeneemt word je zeker niet vreemd aangekeken. Het is zeer vrijwillig.

Meer ontwikkelingsgeld dus

niet zozeer 'zendingsgeld oude stijl'.

Op onze school mag iedereen zelf weten of-ie al dan niet wat geeft. Daar wordt niet op gelet.

Brrrr

Op dochters oude school ging het zendingsgeld wel naar bijbels voor arme, ongelovige kindertjes in donker Afrika. Terwijl die kindertjes naar mijn mening meer gebaat zijn bij schoon drinkwater. Maar dat was absoluut niet bespreekbaar. Er stond nog net niet zo'n ijzeren spaarpot in de vorm van een bedelend Afrikaans jongetje, die ik zelf uit mijn jeugd nog ken. Juf hield wel degelijk bij wie er gaf en wie niet en daar werd je dus ook op aangesproken. Eerst als ouder (maar dan komen ze bij mij meteen in een discussie terecht over de piramide van Maslow en die win je niet met je bijbelcentjes) en later via het kind. Of ze niet wilde dat die arme kindertjes de blijde boodschap van de here Jezus hoorden? Helaas, dochter was geïndoctrineerd door haar moeder en antwoordde rustig dat haar moeder wel geld gaf aan inzamelingsacties voor vaccinaties, drinkwater en scholing, maar niet aan bijbels voor kinderen die dat allemaal nog niet hadden.
Het werd ook niet wat tussen ons en die school. Ze hebben me mooi van mijn geloof afgeholpen daar. Ik kwam uit zo'n blij jaren '70 God is liefde gezin, maar wat ze er daar van maakten...
Moraal van het verhaal: informeer even bij een paar andere moeders. Bij dochter was 50 cent per week toch wel minimaal. Bijbels zijn duur

Sorry

Ik zie nu dat de school Plan-kinderen heeft. Dat lijkt me een verstandiger besteding van het geld. In dat geval had ik zelf ook wel meegedaan.

Memories

Mijn vader vocht verbeten strijden uit met school (wat een bak, hij was zelfs nog een tijdje lpa - zou ik dan toch erfelijk belast zijn?) en deed dat bij voorkeur via het zendingsgeld. Wij moesten een kwartje meenemen op maandag - daar was niets vrijblijvends aan. En dan wel een vást kwartje (muntje). Al naar gelang de fase in de strijd aarzelde mijn vader niet om 25 losse centen mee te geven. Of 5 stuivers. Het kleine verzet, ha! Wat een principieel mens, ik wou dat ik hem er nog voor kon bedanken.
Ik heb zelfs nog zilverpapier gespaard voor de arme negertjes. Dat heb ik helemaal nooit begrepen.

Tirza

Haha tirza

In zilverpapier zat platgewalst tin en dat bracht nog geld op bij recycling. Wij moesten daarom ook de folie doppen van flessen melk sparen. Die werden afgespoeld en platgewreven en dan in een bakje gedaan tot het er genoeg waren om trots mee naar school te gaan. Maar dat afspoelen gebeurde nooit goed, zodat er uit dat bakje altijd een geur van bedorven melk opsteeg. Kan maar zo mijn moeders stille protest zijn geweest voor alle dingen die ze van de dominee moest laten, waar ze juist zo dol op was (dansen, korte rokjes).
Wij spaarden ook papier voor de arme kindertjes. Nu ben je blij als het wordt opgehaald, maar toen leverde het nog wat op. Toch waren het voor mij als kind vooral dat soort inzamelingen die me het gevoel gaven dat we echt iets deden voor die kindertjes. Zo'n obligaat kwartje dat je van je moeder meekreeg zei mij persoonlijk niks. Ik weet nog wel dat de Oud Papier Aktie bij ons OPA werd genoemd. Mijn vader was ontwerper en hij had van oude kranten een levensgrote oude man (tweedimensionaal) gemaakt, compleet met wandelstok en hoed, die bij ons op school aan de muur hing om de kinderen te herinneren aan de aktie. Ik had het gevoel dat mijn vader in zijn eentje een hele stam arme kindertjes redde!
De arme startster van dit draadje moet zich wel afvragen waar ze aan begonnen is!

Maar het inwerpen van het kwartje was een feest

Ook hier op de lagere school een zendingspotje. Maar dat was geen potje maar een heuse kerk! En als je er geld in stopte dan klingelde het belletje. In in de 6e klas was ik uitverkoren om samen met mijn vriendinnetje iedere maandagmiddag het zendingsgeld naar de bank te brengen.
En hoe het bij onze kinderen op school gaat: er staat in iedere klas een spaarpot voor wereldkinderen en naar believen stop je daar af en toe wat in. Met de verjaardagen van de juffen/meesters wordt er altijd op het maandrooster gemeld dat ze liever geen cadeaus hebben (behalve zelfgemaakte knutsels) en dat ze graag geld voor de wereldkinderen willen. Verder niet iets van verplicht iedere maandag geld mee.
Overigens kreeg ik vroeger ook altijd op maandag een dubbeltje mee zodat ik uit school bij de bakker iets te snoepen kon kopen. Nostalgie.

Judith 70

je zegt speciaal onderw
ijs, je bedoelt waarschijnlijk bijzonder onderwijs. Of heeft je zoon een indicatie nodig voor deze school...

Hier

ook een paar 'adoptie' kinderen via school. En vaak komt er meer in het zendingspotje dan eruit gaat en daar wordt wel eens wat van overgemaakt een juf die er dingen mee doet in een AZC.

Spaarpot staat in de klas, kinderen kunnen het erzelf in doen. Geen geld mee is geen probleem hoor.
Vaak geef ik mijn zoon 50 cent mee, die sparen we toch al voor de zondag (voor in de kerk).

Jessica