Zoon helpen bij profielwerkstuk - hoe?
Even kort de situatie. Zoon is nu 19 en doet examen havo, op het speciaal onderwijs. Hij liep op zijn 17e vast op het regulier onderwijs (4 vwo), is door de molen gehaald en bleek autistisch, naast een al bestaande diagnose ADD. Hij is toen een half jaar thuis geweest, overspannen en depressief. Is toen in het nieuwe schooljaar gestart op het speciaal onderwijs en overgestapt van 4 vwo naar 4 havo. Dat ging en gaat goed, hij haalt nu op zijn sloffen prachtige cijfers. Maar... er is 1 ding dat hij niet kan, nooit gekund heeft ook, en dat is het maken van verslagen of werkstukken.
Voor de vakantie had hij zijn profielwerkstuk in moeten leveren. Wij hebben al vanaf de kerstvakantie hem aangemoedigd, aan het werk gezet, gevraagd hoe het ging, aangeboden om te helpen (al was het maar ernaast zitten om de focus beter vast te kunnen houden). Zijn reactie was steevast dat het allemaal best gaat, dat de docent tevreden is en dat hij geen hulp van ons nodig had. In overleg met de docent heeft hij de hoofdvraag en subvragen bepaald, en zoon heeft flink wat uren achter zijn laptop gezeten. Nu bleek drie weken terug dat hij nog nauwelijks wat op papier had staan. Letterlijk 4 A4, waarvan ook nog een inhoudsopgave. Hij had ook nog toetsen voor de vakantie en er moest nog een betoog geschreven worden voor Nederlands. Door die berg/druk/stress is hij al helemaal geblokkeerd.
Oké, nu mijn vragen. Hadden wij van school mogen verwachten dat die meer toezicht en begeleiding hadden geboden? Wij hebben al op de eerste dag van het schooljaar in het oudergesprek met de mentor aangegeven dat wij problemen voorzagen. Mentor heeft dat weggewuifd, omdat zoon "zwaar onder zijn niveau zit hier op de havo". Zoon geeft ook aan nooit iets gehoord te hebben over hoe zo'n werkstuk eruit moet zien, wat de vereisten zijn. Lijkt mij niet kloppen, maar wij hebben het ook nergens kunnen vinden. Zeker op een school voor speciaal onderwijs een vreemde gang van zaken.
Verder weet ik echt niet (meer) hoe wij zoon kunnen helpen met het maken van werkstukken. Hij kan het niet, hij slaat dicht na het verzamelen van de informatie. Hij heeft het echt wel allemaal in zijn hoofd zitten, maar hij krijgt het niet op papier. Iemand die daar nog tips voor heeft? Hij zal toch met zijn vervolgstudie ook hier tegenaanlopen ben ik bang. En het is natuurlijk zeker niet de bedoeling dat wij het voor hem gaan zitten maken. Hij moet het leren, maar hoe?
Ik vind het allemaal erg lastig. We hebben bewust besloten dit jaar hem meer los te laten, want hij is volwassen en het gaat (ging) goed. We wilden hem dat vertrouwen geven. Maar nu blijkt het dus toch niet te lukken. Ik vind het zo naar voor hem ook. Het lukt hem maar niet om hulp te vragen, om aan te geven dat het niet lukt. Hij legt de lat zo hoog voor zichzelf, vindt van zichzelf dat hij het 'gewoon moet kunnen'. En dan helpt de opstelling van die mentor natuurlijk ook niet echt. Die zei bij de rapportbespreking weer precies hetzelfde, die jongen heeft geen hulp nodig, die zit zwaar onder zijn niveau hier. Ja, cognitief misschien, maar hij zit er niet voor zijn ingegroeide teennagel. Hij heeft op verschillende vlakken echt (nog) wel hulp nodig... Hoe gaan wij nu verder?
Evenie/Maja/Flanagan
precies, hij heeft alle tijd gehad om op school (of thuis) aan de slag te gaan. Heeft ook steeds geroepen dat hij dat deed. Maar uiteindelijk heeft hij dus niets op papier gekregen. Hij heeft, zeker in het begin, echt wel veel informatie gezocht, gevonden en gelezen, maar daarna dus nauwelijks wat opgeschreven. Dat lukt hem niet, als er niet iemand continu naast zit. En ik snap echt wel dat school dat niet kan bieden, maar dan was het wel heel fijn geweest als zij al eerder hadden vastgesteld dat er te weinig op papier kwam, en dan met zoon en/of ons had overlegd over hoe we hem hadden kunnen helpen. Het zit wel allemaal in zijn hoofd, maar ja, dat kun je niet inleveren bij de examencommissie 
. Maar een vierkant rooster had hem dus echt niet geholpen. Integendeel zelfs, denk ik.
Hier trouwens ook V/P ravijn, mooie benaming . Vooral zijn verwerkingssnelheid is erg laag. En voor het schrijven van een stuk moet je een aantal dingen tegelijk doen: informatie verzamelen, structureren, en dan in je eigen woorden zetten, en dat op papier zien te krijgen. Dat zijn teveel dingen tegelijk. Hij heeft daar echt hulp bij nodig.
Een zorgcoördinator hebben ze volgens mij niet. Tenminste, nooit van gehoord, nooit gezien of gesproken. Ik wacht even de reactie van school af, misschien komen ze daar zelf mee. Maar ja, dit is de laatste grote opdracht, dus dat is waarschijnlijk toch te laat... En de mentor is voor zover wij weten niet te druk, maar hij ziet alleen maar de goede cijfers die zoon op zijn sloffen haalt. Maar hij ziet niet dat er wel degelijk dingen zijn die zoon (nog) niet kan. Dat bleek wel in de twee gesprekken die we met de goede man gehad hebben.
Maja
Dat vierkant rooster hielp in zoverre dat hij zonder problemen geslaagd is.Hij is het type dat eindeloos uitstelt, moeizaam op gang komt, maar uiteindelijk op stoom eindeloos doorbuffelt. En hij had nou niet bepaald de ambitie om er een levenswerk van te maken. Het moest gewoon klaar. Dat scheelt ook. Dat perfectionisme is een valkuil voor verbaal intelligente, maar organisatorisch uitgedaagde types. Het zou me niet verbaasd hebben als dat PWS op het niveau "Mijn hamster" is blijven steken, ik was er na zeven jaar hangen en wurgen zo klaar mee, dat ik ik het ook niet meer heb ingekeken voor feed back toen hij daar zelf toch niet om vroeg.
Misschien een vreemde vraag
maar wat is een vierkant rooster?
Ik heb er nog nooit van gehoord.
mirreke
Elke dag van 8 tot 4 op school. Voor en na schooltijd verplicht ergens zitten en werken.
Zo’n rooster oogt op papier/ je beeldscherm nogal vierkant. Elke dag precies even lang...
Update
Vandaag gebeld door de mentor. We hoeven ons absoluut geen zorgen te maken. Wat zoon tot nu toe op papier heeft is meer en van betere kwaliteit dan wat zijn klasgenoten tot nu hebben gedaan. Nou ja, dat is prettig om te horen natuurlijk. Ook al boeit het me niet echt wat die klasgenoten wel of niet presteren .
Intussen zijn ook de cijfers voor de toetsweek binnen (op het VSO hebben ze geen schoolonderzoeken, maar wel regelmatig toetsen om de voortgang te meten - die tellen dus niet mee). En het laagste cijfer was een 6,6 voor zijn zwakte vak, oplopend tot een 8,5 voor zijn beste vak. En dat zonder er iets voor te doen, hij heeft nauwelijks een boek open gehad. Dus dat geeft inderdaad wel goede moed.
Gelukkig lijkt het erop dat we ons voor niks zo druk hebben gemaakt. Dus we zien het maar als een leermoment voor zoon (op tijd om hulp vragen, zorgen dat je helder hebt wat er van je verwacht wordt voor je aan het werk gaat). Dank voor het meeleven en meedenken!
Opsteker voor je zoon!
Wat fijn, die goede cijfers.
Idd, zie het als een leermoment!
Overigens, ik weet nog goed dat ik ooit op de middelbare ook eens zo enorm verlamde omdat ik het gevoel had dat alles me overspoelde en ik geen overzicht meer had. Mijn ouders hebben toen ook de boel rechtgetrokken. Daarna bleef ik heel strak plannen, veel te bang dat alles weer uit de hand zou lopen.
Ik heb hetzelfde gehad bij het afronden van mijn scriptie. Daar zat veel te weinig begeleiding op en dat heeft me toen ook enorm verlamd.
Ik heb onlangs zelf de diagnose autisme gekregen. Dat verklaart (achteraf maar ook voor nu) heel veel.
Pennestreek
Mooi dat je je zoon het met jullie begeleiding goed doet. Ik vind het wel een beetje raar dat mentor dan gelijk meldt dat de klasgenoten van je zoon het minder goed doen.
Update - AF!
Zoals jullie aan het tijdsverloop kunnen zien, heeft het nog wel even geduurd, maar alles is AF!! We zijn zo ongelooflijk trots op zoon! De laatste dagen leek het wel of hij vleugels kreeg. Geen extra Ritalin nodig, na school/werk en 's avonds ging hij zelf aan de slag. Op verzoek van ons heeft hij wel twee weken terug een keurig overzicht gemaakt van wat er allemaal nog moest gebeuren; verbeterpunten van zijn PWS, ontbrekende onderdelen (logboek, bronnenlijst, PvA, altijd grappig om dat pas ná het afronden van het project te schrijven...), boekenlijst voor Engels (met korte samenvattingen van alle gelezen boeken/teksten), een betoog voor Nederlands en ook een boekenlijst. En dat alles moet de 29e ingeleverd zijn, maar deze hele week zijn ze op buitenlandse reis, dus in de praktijk betekende dat dat alles vandaag af moest zijn. En het is gelukt! Gisteravond om 22.00 uur de laatste punt gezet, zodat hij vanochtend opgelucht met de bus kon vertrekken voor een week cultuur snuiven in Engeland.
En het is een echt indrukwekkend werkstuk geworden. Denken wij, maar wij zijn licht bevooroordeeld natuurlijk 
.
De tijdsdruk was toch, helaas, de beslissende factor. Maar ook het inzichtelijk maken, en doordat inzichtelijk was wat er nog moest gebeuren werd ook duidelijk dat het haalbaar was. En uiteindelijk heeft hij het bijna helemaal zelf gedaan, terwijl wij aangeboden hadden een paar onderdelen voor hem te doen (logboek en bronnenlijst). Maar dat was niet nodig. Als hij eenmaal goed bezig is, dan lukt het ook allemaal. Leve de hyperfocus, had hij maar een knopje waarmee je dat standje 'aan' kunt zetten.
En passant heeft hij ook al zo ongeveer een keus gemaakt voor een vervolgstudie, dus hij heeft duidelijk de dip weer overleefd. Leermomentje voor ons alle drie. Het gaat met ups en downs, maar die downs gaan echt voorbij (maar niet vanzelf).
Goed gedaan
Complimenten voor je zoon ( en jullie). Heel fijn dat dit nu achter de rug is.
Hier zit zoon midden in zijn laatste toetsperiode, daarna nog voorbereiden op het CE.
Helaas hier nog geen studiekeuze kunnen maken. De studie die hij op het oog had bleek tijdens een meeloopdag erg tegen te vallen , dus we zijn weer verder gaan kijken.
De kans is groot dat er voor 1 mei een geen besluit wordt genomen dus ws wordt het een tussenjaar.
Wat fijn
Wat fijn en vooral ook dat hij zelf het licht heeft gezien!
Mijn zoon heeft zijn PWS-beoordeling binnen inmiddels (voldoende).
Goed hoor
Gelukkig valt het mee en heeft hij er zelf ook kwartjes bij. Het is wel even een investering van het hele gezin.
Het leed dat profielwerkstuk heet
Ik zit dit nu allemaal te lezen en ik ben blij dat ik niet de enige ben die stevig helpt. Zoon met ASS die voldoende intelligentie heeft maar met werkstukken geen idee heeft waar hij moet beginnen en dan de kop maar in het zand steekt. Twee groepsgenoten die ook niks doen en een mentor en begeleider die ze totaal niet aansporen tot actie. Zoon was de eerste die het op zijn zenuwen kreeg want het ellendige kreng moet over vier weken ingeleverd zijn. Ik ben nu maar samen met hem gaan zitten, we hebben een plan van aanpak gemaakt (hoofd- en deelvragen hadden ze al wel, gelukkig) en een verdeling gemaakt wie wat deed. Dit aan de begeleider gemaild zaterdag en gevraagd om een afspraak op korte termijn. Begeleider heeft nog niet gereageerd, groepsgenoten ook niet.
Al moet ik het ellendige ding zelf schrijven, hij gaat hier NIET op zakken, en al helemaal niet omdat groepsgenoten geen bal uitvoeren. Ik vind het volslagen absurd dat je voor iets wat tot uitsluiting van het examen kan leiden, moet samenwerken. Terwijl je nul mogelijkheden hebt om ze tot werken aan te zetten. Als ze deze week nog steeds niks doen, moet zoonlief maar een verzoek bij de mentor en begeleider indienen of hij alleen verder mag.
Maar ik geloof dat ik er meer stress van heb dan hij haha. Al werd hij wel weer somber omdat het hem allemaal niet lukte.
Hoe is het afgelopen?
Alison ik ben erg benieuwd hoe het nu gaat met het profielwerkstuk.
@nnemoon
Het loopt nu wat beter: samen met zoon de eerste deelvraag gedaan. Hij formuleren, ik typen en soms wat tips geven over de structuur. Die heeft hij naar zijn groepsgenoten gestuurd en ze aan hun kop gezeurd dat zij er ook elk één deden. Toen naar de begeleider, die ze tips heeft gegeven. Deelvraag zoon was goed, groepsgenoten kregen opdracht om zelfde opzet te gebruiken. Daar zijn ze nu mee bezig. Zoon heeft dingen overgenomen van groepsgenoten omdat hij zijn deelvraag niet hoeft over te doen. Dit weekend gaan we weer even samen zitten. Nog twee weken voor de deadline.... ze zullen het wel redden maar het wordt geen 8. En zonder mij had hij het niet gered en zijn groepsgenoten dus ook niet.
