Zoon iq test, hoe voorbereiden.......

Hier

Dochter is getest toen ze drie dagen 6 was. Dat was voornamelijk om duidelijkheid te krijgen richting ons en richting school. Dochter had in die tijd veel problemen op school, wij hebben richting haar uitgelegd dat die test er voor is om haar te helpen, Ik heb haar ook uitgelegd dat we vermoeden dat ze misschien sneller denkt dan andere kinderen en dat die test dat misschien kan aantonen. Ze was er niet verbaasd over, het enige wat ze zei was ja maar mama dat weten we toch eigenlijk al. Ze is toen wel voor de test al 2 keer bij de psychologe geweest, een soort kindertherapie, de psychologe kon haar leren kennen en zij kon wennen aan de omgeving. Bij haar kwam toen uit dat ze idd HB was en ook dat hebben we haar uitgelegd. Je hebt topsporters en die zijn hoogbegaafd in sport, zij is hoogbegaafd in denken. Dochter vond de test heel leuk om te doen, solo aandacht van de psychologe, spelletje tussendoor, limonade te drinken en een lolly na de test.

Wie

Ik besef dat het geen antwoord is op je vraag maar ik ben verbaasd dat een kind van zelf 6 naar een Leonardo school wil. Wil hij het zelf of willen jullie het? Ik krijg hier op het forum echt het gevoel dat er bijna alleen nog maar hoogbegaafde kinderen zijn..............

Voor wat betreft je vraag: ik zou er open ingaan, er geen druk op leggen en dan zien wat eruit komt.

Leuke spelletjes of de waarheid?

de leuke spelletjes zijn de waarheid
Je kunt vertellen dat hij samen met een mevrouw gaat kijken welke dingen hij al kan en welke dingen hij nog moeilijk vindt, dat het niet erg is als hij iets fout doet, als hij maar gewoon zijn best doet. Dat rustig luisteren hem kan helpen. En gewoon proberen het beste is, zelfs al denkt hij dat hij het niet kan. Zoiets?
Ik zou zeker niet zeggen dat een Leo hier van af hangt. Dat hangt nl van meer dingen af dan van alleen een IQtest...

De waarheid?

Voor een kind dat graag leert en intellectuele uitdaging leuk vindt is zo'n test (mits door kindvriendelijk testpersoon afgenomen) leuk spelletjes doen.
Het is wel handig om het kind uit te leggen dat het ook bij de test hoort om te kijken wanneer het teveel of te moeilijk wordt en dat hij dus onmogelijk alles goed kan doen. En dat ze doorgaan met vragen tot hij het niet meer weet. Je kind moet niet het idee hebben dat hij alles moet kunnen dat op de test gevraagd wordt en het anders fout of niet goed genoeg is.
@Sneeuwvlokje: hoogbegaafd betekent dat je tot de 2% "slimste" deel van de bevolking hoort, tenminste voor zover slim en hoogbegaafd synoniemen zijn De ouders van HB-ers zijn zwaar oververtegenwoordigd op dit forum, en ze schrijven er graag en veel over

Josephine

Ja, inderdaad is deze groep ouders zwaar oververtegenwoordigd. En de tijgerouders zijn hier ook oververtegenwoordigd. Geen probleem maar daardoor krijg je wel een vertekend beeld van de werkelijkheid. Het lijkt hier soms op Havo al een vies woord is.....

Wat wij verteld hebben aan onze toen 6-jarige

Wij hebben verteld dat een psycholoog verstand heeft van je hersenen en kan onderzoeken hoe je denkt. Daarmee konden we tips krijgen hoe wij of school hem zou kunnen helpen.
Ik heb inderdaad verteld dat de psycholoog ook kijkt wat hij wel of niet weet/kan. En dan moet hij dus ook dingen vragen die hij niet kan weten. Toen zijn we samen dingen gaan bedenken die hij niet weet. Dat was een leuk spelletje.

Achteraf had ik hem ook graag gezegd dat bij sommige spellen/vragen snelheid belangrijk is. En dat hij dan niet moet gaan praten. Zoon gaat in een 1-op-1 situatie erg kletsen en brengt alles eerst onder woorden wat hij gaat doen. Dat is normaal geen probleem maar wel lastig als de opdracht snel moet. Hij kan het ook zonder praten, maar ja, dan moet hem dat wel verteld worden.

Zoon zag het wel als toelatingstest

Wij wisten wel dat zoon slim was, hadden we geen test voor nodig. Voor een plek in een bovenschoolse plusklas was er echter wel een cijfertje nodig, dus uiteindelijk heeft hij toch een IQ-test gedaan. Afgenomen door de kinderpsycholoog waar we al een paar maanden met hem kwamen. We hebben wel verteld dat de test nodig was voor deze klas. Gevolg was dat zoon het inderdaad zag als een toelatingstest. Dat vond ik achteraf gezien toch niet zo handig, maar goed. Hij vond de test buitengewoon leuk en heeft een heel gezellige ochtend gehad.

Hele domme vraag....

'Hij zegt zelf genoeg te hebben van de basisschool en naar een Leonardo school te willen. Beïnvloed door de verhalen van zijn vrienden.'

Hele domme vragen: Hebben jullie een zwaar vermoeden dat jullie zoon hoogbegaafd is? Heeft hij problemen op zijn huidige school? Hebben zijn leerkrachten een mening?

Ik kan mij werkelijk niet voorstellen dat je een 6 jarige een IQ test laat doen alleen maar omdat hij 'net als zijn vriendje(s) naar een school voor hoogbegaafde kinderen wil'.

Ingrid

Kijken wat er bij je past

..zo hebben wij de test uitgelegd. Daar zit natuurlijk een oordeel in besloten dat school kennelijk niet kan uitvinden wat er bij je past zonder die test. Maar die conclusie hebben we in de lucht laten hangen.

Verder weinig gezegd. Ik behoor dus ook niet bij de ouders die er graag veel over praten. Wel heb ik er soms problemen mee, in de contacten met school, en dan ben ik blij met dit forum.
Zoon weet zijn score ook niet. Je hebt echt heel veel te kiezen in hoe je hierover praat met je zoon. Zijn het misschien de laptops die maken dat je kind naar de Leo wil? Dat is echt de grootste marketingfout die ze hadden kunnen verzinnen.

Niet

Wij hebben onze dochter helemaal niks verteld. Alleen dat ze wat spelletjes zou doen bij die mevrouw omdat die mevrouw wilde weten wat kinderen van haar leeftijd allemaal kunnen. We hebben het dus omgedraaid. We willen niet weten wat zij allemaal kan maar die mevrouw wil weten wat kinderen allemaal kunnen. Dat haalde de focus van haar persoonlijk af. We hebben de score ook niet verteld aan onze dochter. Sowieso aan niemand behalve aan de school De school wilde namelijk die score hebben voordat ze het eventueel overslaan van een klas zouden goedkeuren. Dus hebben we het maar laten doen al vonden en vinden we het principieel echt onzin.

Verbaasd

Het verbaast mij wel eens dat ouders helemaal niets vertellen, niet dat ik het afkeur maar ik vraag me dan wel eens af of die kinderen geen behoefte aan uitleg hebben. Onze dochter had echt behoefte eraan om te weten waarom zij zich soms anders voelt dan de rest, dus aan de hand van de test hebben wij uitgelegd dat zij anders en sneller denkt dan de meeste kinderen. Voor haar was dat wel een geruststelling. Het is niet iets waar ze zich voor moet schamen, als je kind een talent heeft qua voetballen of hockey dan ga je dat toch ook niet verzwijgen. Wij zijn er dus ook heel open in, zij heeft het een tijd lang ook te pas en te onpas geroepen, midden in de kapper opeens, ik ben hoogbegaafd. Goh zeiden die dan, ze is wel heel sociaal voor een hoogbegaafd kind.

Ayla, dat is omdat

.die andere ouders hun kind misschien niet zien als 'hoogbegaafd' omdat ze het begrip 'hoogbegaafd' niet zo zien zitten. Ik noem maar een mogelijkheid.

Als je een keer een test goed maakt hoeft dat niet je hele leven op zijn kop te zetten.

Ook kinderen die onder de 130 scoren op een goede (of kwade) dag kunnen heel gevoelig zijn, moeilijk aansluiting vinden, in rare onderwerpen geinteresseerd zijn enz.

Wat ook zou kunnen meespelen is dat jij jezelf heel nadrukkelijk als 'niet hb' afficheert, en dat zou bij die ouders anders kunnen liggen. Omdat ze zelf ook heel goed hebben kunnen leren, gevoelig waren, weinig aansluiting kregen en uit zichzelf de stelling van Pythagoras hebben geconstrueerd op hun achtste, weten ze dat het geen enkele zin heeft om het etiket hb aan je broek te krijgen.
Ze weten dat het dan nog steeds zinnig is om zelfkennis op te doen, jezelf te ontwikkelen, ervaringen op te zoeken waar je van kan leren, terwijl je tegelijkertijd beseft dat je in veel, heel veel opzichten hetzelfde bent als alle anderen. Dat je hard moet werken om ergens te komen. Dat heel veel factoren daarbij een rol spelen. En dat het etiket Slim Kind geen fijn etiket is en heel remmend kan werken. Natuurlijk zijn sommige kinderen slim, maar het is een betrekkelijke eigenschap, maar een heeeeel klein deel van wie je in totaal bent.

Anders zijn omdat iedereen anders is heeft een heel andere lading dan anders zijn terwijl je veronderstelt of impliceert dat alle anderen hetzelfde zijn. Dat laatste wil nog weleens gebeuren als mensen te veel op hb hameren. Dat draait dan uit op arrogantie en onnodige afstand. Het eerste is prima, daar is ook het programma 'vreedzame school' op gebaseerd: respect voor verschillen is een belangrijke les voor alle kinderen.

Rodebeuk

Ik weet niet of ik HB ben of niet, maakt ook niet veel uit. Ik herken echter wel veel, liep op school ook mijlenver voor, ging ook naar hogere klassen toe, had ook weinig aansluiting, las op mijn 8ste kruistocht in een spijkerbroek. Ben ook vroeger getest, wel heel slim maar niet HB.
Ik ben gewoon op MBO niveau geëindigd omdat ik geen zin had om te studeren. Het anders zijn ligt uiteraard niet alleen aan dat cijfertje, er speelt nog veel mee, gevoeligheid interesses etc maar voor dochter verklaarde het wel heel veel. Ze kon het pesten dat de andere kinderen deden makkelijker een plekje geven. Daar ging het mij toen vooral om

Ayla

Voor die uitleg heb je geen test nodig. Je kan gewoon uitleggen dat iedereen anders is, dat de een een bakstenen muur heeft staan waar bij de ander alleen een dunne vitrage hangt. De vitrage-persoon moet dus leren om zich af te sluiten voor bepaalde zaken, of om er anders mee om te gaan, omdat hij/zij nou eenmaal geen bakstenen muur heeft staan.

Om maar een beeldspraak te gebruiken.
De één is gevoeliger dan de ander. Vaak moet je er ook nog bijvertellen hoe het voelt voor die anderen, want kinderen van een jaar of 6 vinden het ook moeilijk om pest-gedrag te plaatsen. Vaak helpt het om dat gedrag niet eens uit te leggen en gewoon te overleggen wat ze erop zouden kunnen zeggen.

Rodebeuk

Ik ben weer eens onder de indruk van de manier waarop jij dingen duidelijk kunt maken.
Dat is precies de insteek die ik naar mijn dochter heb, iedereen is anders en we hebben allemaal onze eigen talenten. Naar dochter toe hebben we het woord hoogbegaafd nooit in de mond genomen. Op school was het ook niet nodig om scores te noemen. Bij het intakegesprek op het v.o. antwoordde dochter ook ontkennend op de vraag of ze hoogbegaafd was. Ik heb dat lekker zo gelaten

Ayla

Het begrip hoogbegaafd zegt mij helemaal niks omdat ik een iq test ook geen waarde toeken. Een hoge score op een iq test zegt alleen maar dat je toevallig het soort vragen wat op een iq test wordt gesteld goed beheerst. Dan ben je dus blijkbaar intelligent volgens de normen van de maatschappij. Het zegt mij helemaal niks. Een begrip als intelligentie kan je niet in cijfers vangen. Intelligentie is veel veelzijdiger dan een IQ test en het houdt veel meer in. Het is ook niet iets wat vaststaat maar juist iets wat door de jaren heen kan veranderen en groeien. Het is bovendien gewoon niet erg relevant.

Daarnaast houd ik er niet van om mensen in hokjes in te delen. Mijn dochter is niet anders omdat ze een hoger iq heeft dan gemiddeld. Ze is anders omdat ze een individu is net zoals alle andere mensen. Ze is niet meer anders dan anderen. Ik wil haar ook absoluut niet dat idee geven.

Natuurlijk snapt mijn dochter best dat ze in veel opzichten voorloopt op haar klasgenootjes. Klasgenootjes die soms nauwelijks het alfabet kennen terwijl zij al Pinkeltje leest. Dat valt haar heus wel op maar het is niet iets waar we verder lang bij stil staan. Ik leg haar gewoon uit dat iedereen in zijn eigen tempo leert en dat iedereen zijn sterke en zwakke punten heeft. Zij kan nu al goed lezen maar over een paar jaar kunnen alle kinderen uit haar klas ook goed lezen. Ik geef haar het voorbeeld van haar zusje die met 5 jaar ook al goed kon lezen maar nu in groep 7 zit en dat nu alle kinderen in haar klas ook goed kunnen lezen. Of het voorbeeld van haar nichtje met down syndroom die over sommige dingen wat langer doet om te leren. Dat begrijpt ze allemaal heel goed en dan hoef ik er geen begrippen als hoogbegaafd bij te halen.Dat ze bepaalde dingen al goed kan is geen probleem en het is ook niet bijzonder of speciaal het is gewoon een feit. Daar hoeven verder niet heel lang mee bezig te zijn.

Bovendien hoogbegaafd zijn is niet iets wat iemand anders maakt. Als ik mijn dochter vergelijk met andere kinderen dan zie ik heel veel unieke dingen aan haar net als ik unieke dingen bij die andere kinderen zie. Die unieke eigenschappen hebben niks met haar iq te maken. Dat is maar zo'n verwaarloosbaar klein deel van wat iemand is.

Anders dan de anderen

Je schrijft dat je dochter zich soms anders voelt dan anderen maar dat heeft ook niks met hb zijn te maken. Ieder mens voelt zich wel eens anders dan de rest. Of dat nou wel of niet terecht is Ik denk dat heel veel kinderen wel een periode hebben waarin ze zich plotseling realiseren dat ze een individu zijn en dat niet iedereen hetzelfde vindt als zij.

Pesten is sowieso heel vervelend. De oorzaak ligt echter ook niet bij het hoge iq van je dochter maar bij de pesters. Pesters grijpen alles aan als excuus om te pesten. Het is natuurlijk heel fijn als je hb als een soort houvast kan gebruiken om alles uit te leggen betreffende je dochter. hb= pesten = anders voelen. Alleen oorzaak en gevolg zijn zelden zo duidelijk. Je dochter is toch veel meer dan alleen die iq test.

Stel je voor

..dat er nog veel meer testen zouden zijn om een kind 'anders' te laten zijn. Hoogsportief, hooggevoelig, hoogrommelig, hoogslordig, hooggezellig, hoogopzichzelvig, hoogsociaal, hoogstabiel, hooglabiel, hooglief, hooglastig, hoogmakkelijk, hooghardschreeuwend, hoogzwijgzaam, hoogirritant... het zou toch niet goed zijn als een kind bij alles wat hem/haar wedervaart zegt "ja, maar ja, dat komt, ik ben nou eenmaal hoogirritant, dus ja, wat wil je dan?". Dan attribueert het ten onrechte alles aan dat label.

De enige reden voor het labeltje hb is dat scholen geen trek hebben in adaptief onderwijs.

Oh en om nog even mijn eigen argument onderuit te trekken. Als ik mijn zoon helemaal geen woorden ervoor geef en het niet benoem, dan laat ik eigenlijk ook een stuk van hem weg. Want hij ís natuurlijk wel slim en hij pakt schoolse zaken echt anders aan dan de leerlingen waarvoor veel leerstof is ontworpen. Dat is iets wat je niet kunt wegpraten.
Misschien moet hij vooral leren om dat bij zichzelf te zien, en om er op een constructieve manier mee om te gaan in de tig jaren die hij nog in het onderwijs moet doorbrengen.

Rodebeuk

Wat bedoel je met "De enige reden voor het labeltje hb is dat scholen geen trek hebben in adaptief onderwijs"?

Je hebt helemaal gelijk met je argument dat woorden geven helpt om een situaties te begrijpen en te hanteren voor een kind. Zoals ik het beleef is HB maar een heel klein deel-labeltje dat maar een klein deel van de persoonlijkheid en gedrag verklaard.
Je doet je kind tekort als je daar zijn of haar hele persoonlijkheid aan ophangt. Als hij/zij later in een omgeving komt waar iedereen hoogbegaafd is en waar er verschillende zijn die nog veel slimmer zijn dan hij of zij, dan raakt het kind zijn identiteit kwijt. HB betekent dat je tot de 2% van de bevolking behoort met het hoogste IQ. Dat zijn altijd nog 320.000 mensen (en als je kind volwassen is nog veel meer). Niet echt bijzonder dus.

Josephine

Het weer is te mooi om jouw suggesties uitgebreid te gaan weerleggen. Ik vind namelijk hetzelfde als jij.

Alleen, in de loop van het draadje was ik erg op hol geslagen, misschien zelfs doorgeslagen in mijn betoog dat het hele begrip hb kul is, weggehouden moet worden bij kinderen, en niet nodig zou zijn als de school doet wat ze moet doen, dat ik nu net in mijn laatste posting eea een beetje wilde relativeren. Je haalt het dus uit de context, als je even vanaf het begin leest zie je wat ik bedoel.

Oh en met mijn opmerking over adaptief onderwijs bedoel ik dat als scholen niet zo nauwe begrippen van 'normaal' en 'regulier' zouden hanteren slimme kinderen gewoon binnen de school goed onderwijs zouden kunnen krijgen. Nu is 'hb' een excuus om handelingsverlegenheid te onderbouwen. Belachelijk, want vaak zijn er helemaal geen grote aanpassingen nodig. Het onderwijs moet alleen wat minder klassikaal worden opgezet, en daar hikken veel mensen in het onderwijs tegenaan.

Ik spreek overigens uit ervaring. Mijn jongste moest versnellen, omdat school weigerde iets voor hem te doen bij de kleuters. Daar ben ik best pissig over. Ik vind dat hij de verkeerde boodschap krijgt daarmee. Aan hem mankeert namelijk niets, ze vertikken alleen om bij de kleuters iets neer te leggen waar hij wat mee kan. Zo heb ik het ook aan hem uitgelegd: de kleuterjuf had niet de goede boekjes. Inderdaad, precies om de reden die jij aangeeft: ik wilde voorkomen dat zijn identiteit gebaseerd zou worden op een didactische voorsprong.

Een reactie....

Wat betreft het graag naar een Leonardo school willen. Mijn zoon heeft het er elke dag over. Ik probeer de negatieve kanten van een Leonardo school te vertellen. Maar ik heb het gevoel de z'n vriendjes en ook de ouders hem teveel leuke verhalen over de Leo vertellen. Een moeder van zijn beste vriend kwam me vertellen dat ze vermoed dat mijn zoon HB is. Ik weet het niet hoor, hij is wel overal goed in, maar dat zegt niet zo veel. Hij wil gewoon heel graag veel weten over van alles en nog wat.

Wat zoon leuk lijkt aan een Leonardo school is vooral dat het volgens hem minder saai is want daar mag hij tenminste eindelijk iets leren??? Alsof hij op de gewone school niets mag leren. Verder wil hij ook Spaans en Engels en muziek en natuurlijk die laptop. Ik snap wel dat hij dit graag wil want het is een jongen die heel graag cognitief bezig is. Hij zegt over zijn school dingen als "als ik klaar ben met die saaie boeken op school dan mag ik van de juf eindelijk pluswerk doen". En hoe hij aan het woord pluswerk komt weet ik echt niet, misschien van de juf???

Ik begrijp dat veel ouders denken dat dit van de ouders komt, maar had ik een kind die er niet om vroeg dan had ik die test niet willen doen. Maar ik volg gewoon mijn gevoel hierover. Ik snap juist ouders niet die hun kind maar laten aanmodderen zonder naar een oplossing te zoeken. Dan heb ik het over mijn eigen ouders ten opzichte van mij. Als kind had ik alle hulp nodig maar heb die nooit gekregen, de gevolgen hiervan ondervind ik als volwassene nog. Dus uitzoeken wat er met je kind aan de hand is zie ik als iets wat ik zelf graag gewild had als kind. Maar ja dat is natuurlijk mijn ervaring....

Bedankt voor jullie reacties, ik heb er veel aan. Weet nu wat ik ga zeggen over de test. Het is inderdaad belangrijk dat hij wel doorheeft dat hij zijn best moet doen maar dan zonder de angst dat hij het fout kan doen. Het is best spannend want dinsdag is het al zover. Ik hou jullie op de hoogte. Als hij niet naar een Leo kan dan zal hij erg teleurgesteld zijn maar daar komt hij natuurlijk ook wel overheen .

Hier wel uitleg

Mooie zin; "De enige reden voor het labeltje hb is dat scholen geen trek hebben in adaptief onderwijs"
Geldt denk ik ook voor de uitleg aan mijn kind, en had het zo graag anders gezien allemaal. Nu had ik het gevoel dat ik hem wel moest uitleggen dat zijn hersentjes wat anders werken, omdat hij anders niet zou snappen waarom hij toch zo werd gewaardeerd in de klas, terwijl hij *niets* hoefde te doen. Ik wilde juist dat hij zou leren dat het niet zijn verdienste was om zo goed te scoren, maar dat het voor hem makkelijker is dan voor veel anderen. En daardoor ook juist weer moeilijker
Het woord hb is daar wellicht wel bij gevallen, maar niet helemaal blijven hangen. Want laatst vroeg hij me ernaar, nav vragen van klasgenoten nav versnelling etc. Ik heb geprobeerd het begrip iets te nuanceren maar daar had hij weinig oren naar, hij wilde een simpel antwoord om te kunnen geven aan klasgenoten, en dat snap ik ook. Voor kinderen zijn hokjes natuurlijk ook wel lekker simpel. Verder had het niet echt zijn interesse.

Hier ook….

Bij onze zoon van 5 wordt binnenkort ook zijn IQ getest en ik zat me ook af te vragen hoe ik dat toch moest uitleggen aan hem. We gaan hiervoor naar een andere plek om die test te laten doen.

Hij is een kind die heel snel door heeft dat er iets is en dat hij ergens dingen voor moet doen. Toen hij 4 was is hij al eens eerder onderzocht door een orthopedagoog en toen vroeg hij ons wanneer wij een gingen praten over onszelf met haar.

De tip van iemand die hiervoor gepost heeft, vind ik een hele goeie: Ik denk dat ik hem vertel dat ze leuke dingen gaan doen en dat ze graag willen weten wat kindjes op zijn leeftijd allemaal kunnen.
Zo voorkom ik dat hij het idee krijgt dat er iets met hem is. Hij is overgevoelig en ook nog eens perfectionistisch en daarmee ook erg faalangstig.

De test is wel anderhalf uur wat ik rijkelijk lang vind hoor. Ik hoop dat de specialisten daar "door mijn zoon heen kunnen kijken" want hij geeft bijv. na 5 min al op als het te simpel wordt; hij wordt dan slordig en gaat bewust roekeloze antwoorden geven die hij gewoon weet! Zodra hij de juiste prikkels krijgt, heb je zijn aandacht.