Relaties Relaties

Relaties

K. Dootje

K. Dootje

16-12-2012 om 20:24

Autisme herkennen


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Evenzo

Evenzo

01-01-2013 om 10:53

K.dootje

Dat kan zeker gebeurd zijn. Mensen met autisme zijn leerbaar maar in beperkte mate en zoiets gaat langzamer met de jaren. Het is ook moeilijk om het sociale te bespreken en te leren aan iemand die daar niets van begrijp. Wat ook kan, is dat diegene minder of moeilijker leerbaar bleek ze in huis hadden, op sociaal vlak. Autisme is genetisch.

K. Dootje

K. Dootje

05-01-2013 om 23:12

Genetisch

Ja zo is dat, dat kan zeker een rol hebben gespeeld. Wij zien ook trekken van vriend en zijn familie nu in een ander licht sinds ons zoontje de diagnose heeft. Niet dat ze zelf een diagnose hebben, zeker niet maar soms zo van die kleine dingen op sociaal vlak: op een kersvers werk een andere dienst de les gaan spellen over hoe ze moeten werken bijvoorbeeld. Dan gaan je wenkbrauwen toch even omhoog. En je kan die mensen dan niet uitleggen waarom dat raar wordt bevonden. Zeker met iets als ASS dat zo breed is in zijn uitingsvormen is het niet altijd makkelijk.

PartnerVan

PartnerVan

06-01-2013 om 08:48

Blij - nou ja..

Wat ben ik blij met OOL en helemaal met dit draadje. Sinds een half jaar heb ik, na een relatie van 12 jaar en een zoon van 6, het vermoeden dat partner Asperger heeft. Zoon vertoonde 'apart' gedrag in de klas en wordt deze maand geobserveerd. Mogelijk een vorm van autisme. Door daarover te lezen, ook hier, vallen er steeds meer puzzelstukjes op hun plaats wat partner betreft. Via een coach ben ik gewezen op de QA test, gewoon op internet in te vullen en daar komt een score uit, die aangeeft in welke mate er sprake kan zijn van een vorm van autisme. De score voor mijn partner was zodanig hoog, dat ik er toch wel van schrok. Het is geen diagnose van een peut, maar wel reden om naar een peut of psychiater toe te gaan. En daar ligt nu de crux: partner vindt dat niet nodig. Kan ik me wel iets bij voorstellen, want hij is zijn (55+) leven lang zo geweest, waarom moet daar nu opeens iets mee gebeuren? Nou, voor mij omdat ik wil weten hoe ik daar nu, met deze wetenschap, mee om moet gaan. Voor zoon ook, maar zeker voor partner. Ik wil graag kunnen verklaren waar bepaald gedrag vandaan komt, gedrag waar ik mij wel eens plaatsvervangend voor heb geschaamd. Hoe help ik -eigenlijk vooral- mijzelf, om me niet continue te hoeven verontschuldigen naar de buitenwereld, want dat is wat ik doe voor hem. Of om ervoor te zorgen dat ik mee werk aan een structuur die voor iedereen werkt. Niet mijn sterkste punt, structuur bieden.. En om ervoor te zorgen dat ik ook tijd heb voor mijzelf, want partner wil tot op de minuut weten hoe mijn agenda eruit ziet. Zodat hij weet wanneer hij de kinderen moet opvangen, rijden, voeden, zegt hij. Maar het geeft mij het gevoel alsof ik al mijn tijd moet verantwoorden, een heel onvrij gevoel en niet fijn. Daar wil ik van af!
Eerst maar de observatie van zoon afwachten. Uit dit forum begrijp ik dat hij in ieder geval 'passend' gedrag aangeleerd kan worden. Dat is fijn om te weten. Wie helpt je als ouders daar in, of moet je dat zelf doen? Wie bepaalt wat 'passend gedrag' of gewenst gedrag is?
Dan partner, waar kan ik terecht voor steun, tips etc als hij geen diagnose heeft (wilt)? Want ik begrijp echt de mensen wel die scheiden van autisten, maar wil ons zelf eerst nog wel een hele grote kans geven voor het zo ver hoeft te komen. Het is wel de vader van mijn kind.

Zelf

Je zult het toch grotendeels zelf moeten doen. Een diagnose is niet echt nodig als het erom gaat dat jij wil begrijpen hoe het werkt en wat je zelf kunt doen.
Je kunt je in elk geval goed inlezen.
De australische expert op het gebied van Asperger
http://www.tonyattwood.com.au/
Soms heb je juist meer aan tips en verhalen van autisten zelf.
http://www.wrongplanet.net/
En voor praktische informatie en contact met medecursisten en hoe je zaken kunt zien en doen kun je het beste een training doen bij Autisme Centraal
http://www.autismecentraal.com/public/index.asp
Verder zijn er vast ook diverse fora op internet.
Toch is het wel zo dat als jij zelf voorspelbaarder wordt voor je partner of je kind dat ze er zelf uiteindelijk flexibeler mee kunnen worden. Meebewegen en eens rustig nadenken en je aanpassen helpt. Je kunt ook samen puzzelen.

Syl

Syl

09-01-2013 om 00:28

Diagnose

Een echt onderzoek (en niet alleen een observatie) voor je zoon lijkt me nuttiger dan voor je man. Als je dat traject in gaat voor je zoon, dan heb je vanzelf veel gesprekken en vragenlijsten die je confronteren met je eigen gedrag en achtergrond. Misschien dat dat al voldoende inzicht brengt bij jou en je man.
Waarom zou je een diagnose willen? Autistisch gedrag is er niet wel of niet, het is een glijdende schaal: van heel erg tot bijna niet. Iemand kan qua diagnose niet autistisch genoemd kunnen worden en toch autistiform gedrag hebben. Van belang is of het gedrag zodanig ingrijpt in iemands leven dan het een stoornis genoemd kan worden. De mate van last die iemand ondervindt van zijn gedrag. Jouw man heeft een baan? opleiding afgemaakt? en een gezinsleven. Allemaal zaken die voor de veel autisten niet (allemaal) een haalbare kaart zullen zijn.

K. Dootje

K. Dootje

10-01-2013 om 10:01

Zoon

Hallo

Ik sluit me aan bij hierboven. Het is bij mij ook doordat ik veel heb geleerd over en door zoon dat ik het kon duiden bij iemand anders. Ik ken het systeem niet in Nederland maar in België zijn er diensten voor thuisbegeleiding, zorg rond de ouders, de brusjes. Desnoods privé een goede hulpverlener zoeken die er wat vanaf weet die jou kan helpen hoe er mee om te gaan.

En voor wie het draadje heeft gevolgd van in 't begin: mijn ex heeft nu een relatie met een vriendin van mij en na slechts 1 week beginnen haar al zaken op te vallen: extreem bezig met 1 ding, een beetje apart gedrag, ... helaas voor hun ziet het er dus al niet goed uit en lijkt mijn vermoeden te worden bevestigd wat ik zonde vind, het is verder een hele lieve jongen.

Mijn zoontje zit nu op een school voor bijzonder onderwijs waar ze hem kunnen helpen met het aanleren van sociaal gedrag en dat helpt echt. Zeker als je zoon slim is, kunnen ze veel compenseren en tot op zekere hoogte een normaal leven uitbouwen.

Succes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.