Beatrijs en de etiquette
https://www.beatrijs.com/oma-hakt-erop-in/
Bijzonder dat de vrouw en dochter van oma niet genoemd wordt. Dat is degene die dit moet aanpakken, niet de schoonzoon.
Onuitstaanbare oma
Het kan zijn dat ik van alles over het hoofd zie, maar het is niet heel erg duidelijk wie deze vraag aan Beatrijs gestuurd heeft. Ik vermoed de moeder van de jongen, dus de schoondochter van de lastige oma en daarmee dus de vrouw van de zoon van oma.
Als ik dat goed zie, pakt Beatrijs dus de moeder van de jongen aan met dat zij ruggengraat moet tonen. En dat ben ik met haar eens. Maar ook de zoon, dus de vader van de jongen moet zijn moeder op haar plaats zetten. Allebei.
Oma kon me wat
Als ze zo ging doen had ik er ook allang iets van gezegd. Gelukkig zoonlief ook! En hier zegt oma zoiets gelukkig ook niet. (Die komt op voor de haardracht van haar kleinzoon terwijl ze het zelf niks vind )
40'er
Ik had laatst met mijn zus een gesprek over mijn dochter. Dochter lijkt het meest op mij, dus helaas ook met dat ieder pondje die door het mondje gaat ergens gaat zitten waar je dat liever niet hebt zitten. Door omstandigheden is ze minder actief en ja, dan krijg je dit. Het gesprek met mijn zus was respectvol. Ze sprak haar zorgen uit, die ik met haar deelde. Maar dat zal ze nooit rechtstreeks doen. Mijn andere zus sprak mij altijd aan op mijn eigen vetjes. "Weet je wel wat je allemaal kunt krijgen door overgewicht!?" Iemand mag je er best een keer op wijzen, zeker een zus, maar als elke ontmoeting gepaard gaat met een aantal minuten over het gewicht, ga je er tegenop zien. Bah! Wee gebeente als ze komende maandag, dan zie ik haar weer na lang tijd, niet opmerkt dat ik flink afgevallen ben, haha. Zus ziet de keerzijde van al die pondjes die door de mondjes gaan en is daardoor overbezorgd.
Je zou zeggen dat mijn andere dochter dan boft met haar aanleg om slank te blijven, maar té slank is ook niet fijn. Dus dan kun je krijgen dat mensen afgunstig reageren met 'meid, wat ben jij lekker slank!", terwijl meid denkt 'had ik er maar een paar kilo bij!'
Kortom de omvang benoemen is een heikel onderwerp.
Herkenning
Ojee ik herken dit verhaaltje naadloos in de interactie tussen een vriendin van mij , haar moeder en haar dochter. De dochter is pas 13. Oma zit altijd te fitten op het kind, inderdaad ook dat ze te dik is. Maar vriendin wordt er wel naar van maar komt niet voor haar dochter op.
Dat doet mi pijn. Ik had zelf zo'n moeder en toen ze zo wilde beginnen bij mijn kinderen heb ik dat meteen de kop in gedrukt op de manier zoals Beatrijs het nu hier ook aangeeft: "als je niet een beetje lief kunt doen, moet je maar gaan want zo gaan we niet met elkaar om hier"
Maar terugnaar vriendin: zal ik haar dit stukje sturen of ga ik dan over grenzen? Haar moeder ergens op wijzen vindt ze zielig voor die moeder (die intussen dus haar kind beledigt) Ze vindt het wel heel vervelend dat haar moeder zo doet maar staat niet op voor haar dochter
grappig kaaskopje
Ik dacht dat een man dit geschreven had en dat het om zijn schoonmoeder ging 
Wat wel duidelijk is, is dat het om iemands schoonmoeder ging.
Hoe ik het las
Voor mij was de figuurlijke "je" een "men". Gericht aan de schrijfster van de brief maar bedoeld voor iedereen die op dat moment met zo iemand te maken heeft.
Nee joh, is de schoonzoon niet
Dat zou wel een heel erg watje zijn dan. Ik citeer even"Zij is erg overheersend en ik durf niet tegen haar in te gaan"
Ik zag onmiddellijk een gevoelige, wat timide moeder voor me die niet tegen haar overheersende schoonmoeder op kan met een man, met een zoon die er niet te zwaar aan tilt omdat zijn moeder al zijn hele leven onzin uitkraamt, en hij het waarschijnlijk al niet eens meer hoort.
Mijn schoonmoeder deed het tegenovergestelde, die zei rustig dat mijn man (de hoogste opleiding) de slimste van haar kroost, en dat man en ik de mooiste kinderen hadden, en dat het zo jammer was dat de rest van de neefjes en nichtjes niet het krulhaar hadden geerfd. Mijn kaak zakte tot mijn enkels, maar de rest zat er smakelijk om te lachen. Die was er wel aan gewend dat ze af en toe raar uit de hoek kon komen.
Nou ja, het was/is natuurlijk ook gewoon zo.
