Ben ik een foute vreemdganger? :-(
De situatie... sinds 2 jaar een lat-relatie. Voor de zomer zijn we opgebroken. Ieder is apart met zijn kinderen op vakantie gegaan. Het was natuurlijk een verdrietige tijd... maar er vielen tegelijkertijd ook een hoop spanningen weg. Een beetje dubbel dus.
Vorige maand kreeg ik via-via een leuk contact met iemand op Facebook. Het leek zo leuk te klikken dat we hebben afgesproken. Een date dus... met wederzijds de bijbehorende verwachtingen. Die date was leuk... na afloop hebben we gezoend, maar daar is het bij gebleven. Daarna hebben we nog een keer afgesproken, maar dat het verder 'niks' tussen ons zou worden was toen eigenlijk al duidelijk (uitgesproken).
In die periode nam ook mijn ex contact met mij op. Hij miste me... en of we nog een keer konden praten. Ik heb dat afgehouden. Maar ik heb ook niet gezegd dat ik contact had met een andere man omdat ik bang was voor een boze reactie (laf dus).
Inmiddels zijn we een paar weken verder en wil ik het nog een kans geven met mijn ex... nadat hij alles uit de kast heeft getrokken. Misschien ook wel omdat mijn Facebook-date me deed inzien dat het niet zo makkelijk is om iemand te vinden om het leuk mee te hebben. Met mijn ex heb ik naast heel veel problemen, ook een heel leuke tijd gehad. Met mijn Facebook-date heb ik geen contact meer. Als single vind ik het prima om vriendschappelijk met ex-dates om te blijven gaan... maar in een relatie vind ik het niet zuiver omdat er toch altijd 'n bepaalde spanning blijft hangen omdat die vriendschappen voortkomen uit dates. Ik heb ook verder niet verteld dat die date heeft plaatsgevonden... suste mezelf met de gedachte dat er niks is gebeurd (eh, behalve zoenen dan).
Afgelopen weekend heb ik per ongeluk mijn telefoon bij hem laten liggen. En hij heeft erin gekeken. Zag een mannen-naam veelvuldig in mijn sms-lijst staan (ik ben altijd laks met verwijderen!)... en zodoende zag hij dat ik in september een date had. En aan de hand van zijn mailgeschiedenis kon hij zien dat hij vlak daarna nog een smeekmail had gestuurd om mij terug te krijgen... waar ik toen op antwoordde dat hij mij los moest laten... – Natuurlijk schreef ik dat... ik was met een ander bezig, maar dat verzweeg ik toen!
En nu. Nu vraagt hij zich af hoezeer het om hem gaat. Dat ik na drie maanden alweer open stond voor een ander (date) en hoopte dat het wat werd. Hoe inwisselbaar is hij dan? Hij was al zo bang om me kwijt te raken, maar heeft nu het idee dat ik net zo makkelijk overstap op een ander. Volgens hem heb ik dus eerst gekeken of het wat met die ander werd... en toen dat niet het geval was, had ik hem nog achter de hand. Dat is niet helemaal waar... zó berekenend ging ik dat contact niet in, ik dacht echt dat ik niet meer bij mijn ex terug zou komen... we waren al maanden uit elkaar. Maar nu we tóch een doorstart maken, ben ik in één klap oneerlijk omdat ik die date heb gehad. Hij heeft het over 'vreemdgaan'. En dan kan er wel niks gebeurd zijn, ik had toch de intentie om wel iets te laten gebeuren. En het was toen misschien 'over', emotioneel waren we nog niet uit elkaar... anders hadden we nu nooit besloten om door te gaan.
Dit is een onmogelijke toestand... We hadden toen al genoeg problemen om uit elkaar te gaan! En dit er nog bovenop is geen goed begin. Hij heeft er erg veel moeite mee en komt er ook steeds weer op terug. En ik weet eigenlijk niet... niemand heeft gelijk in deze kwestie maar ik heb wel behoefte aan andermans inzichten. Zo fijn dat ik hier kan posten, want aan vriendinnen wil ik dit liever niet voorleggen!
Begrip voor beiden
Ik heb eigenlijk voor jullie allebei wel begrip. Voor jou, omdat je aan het daten bent geslagen. Het was misschien wat vlot, maar als je echt het gevoel hebt dat het over is, denk je daar misschien toch niet zo over na.
Ik heb ook wel begrip voor je ex. Het moet niet leuk zijn om te horen dat je vrouw al redelijk vlot met een ander heeft staan zoenen. Dat is natuurlijk best pijnlijk om te horen.
Maar je ex moet ook zien dat jij het verder hebt afgekapt zodra je merkte dat het tussen hem en jou toch weer wat kon worden. Een zoen is niet het einde van de wereld.
Ik heb in een grijs verleden bij een verkering iets soortgelijks meegemaakt. Man o man wat vloog mijn 'verkering' toen uit de bocht. Hij heeft toen echt iets heel onaardigs gezegd en verweet mij ook dat ik er wel erg makkelijk mee omging. Maar ja... als je ervan uitgaat dat de verkering uit is, denk je toch vrij te zijn. Met die ervaring op zak wil ik je de waarschuwing mee geven dat je je vriend niet de kans moet geven om jouw om dat 'slippertje' (voor zover je het een slippertje kunt noemen) naar beneden te halen of het op alles te betrekken. Je bent namelijk geen slecht mens geworden door die date. Het is gebeurd, jullie moeten door. Als je ex hier in blijft steken zie ik het wel een beetje somber in. Ik zou hem dus maar eens de vraag stellen wat het gaat worden: werken aan de toekomst en een streep onder deze vervelende periode voor jullie samen, of einde oefening.
Kriegelig
Jee ik zou hier wel kriegelijk van worden hoor. Voor zover ik het lees was het al maanden uit tussen jullie. Jij hebt tussendoor een date gehad waarbij je hebt gezoend. Het werd verder niets tussen jullie dus dat ging weer voorbij. Je bent toch geen tekst en uitleg verschuldigd aan je ex? Op dat moment was hij je ex, je bent wat uitgegaan en hebt gedate, dat is heel normaal lijkt me zo.
Op dit moment heb je verder niets voor hem te verbergen, je doet niet eens geheimzinnig met je telefoon. Eigenlijk is het schandalig dat hij er zomaar, zonder reden in heeft gekeken. Ik zou daar boos over zijn. Verder is het daten gebeurd toen het tussen jullie uit was. Dus vreemdgaan is het zeker niet, en omdat het niets verder werd, was het voor jou het vertellen niet waard. Trouwens je schrijft zelf al, als je het wel had verteld had je deze toestand nu ook gehad, want ergens voelde je al dat je het beter niet kon zeggen (is ex vaker jaloers geweest?)
Ik zou denk ik nu even wat ruimte eisen. Lastig nu je eigenlijk verder met hem wil, maar hij moet wel voelen dat je dit gedoe niet pikt. Het was toen uit, jij hebt wat gedate, het was niets, en het heeft jou trouwens inzicht gegeven in jullie oude relatie, dat deze best wel wat goeds had en dat dat de reden is dat je nu best met hem verder wil. Maar als hij zo veroordelend over jou denkt (je stond te snel open voor een andere relatie, je bent berekenend, je zou vreemdgegaan zijn enz enz) dan zou ik hem denk ik toch goed duidelijk maken dat het zo niet zit en als hij dat wil blijven denken dat jij daar dan verder ook niets aan kan doen. En dat hij maar weer contact moet opnemen als hij weet wat hij wil, met jou verder of dat hij wil blijven 'zeiken'.
Sorry, beetje kort door de bocht misschien, maar dit gevoel borrelt bij mij enorm op, hoeft bij jou natuurlijk niet zo te zijn.
Gedachte
Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten. Wat heeft hij zelf in de tussenliggende maanden gedaan?
En verder
vind ik: uit is uit. Hij heeft niets te maken met wat jij in die periode gedaan hebt. Je kunt hem trouwens ook duidelijk maken dat het juist dankzij die date is dat jij je bent gaan realiseren dat je nog wel met hem verder wilde.
Geen vreemdganger
In mijn ogen ben je geen vreemdganger. Jullie waren immers uit elkaar. Bovendien heb je alleen maar gezoend, dus zoveel is er niet gebeurd. Dat je ex / vriend er meer van wil maken, lijkt me erg vervelend.
Vanuit zijn onzekerheid misschien best wel te begrijpen maar... pfffff... het is maar waar je zin in hebt.
Ik zou heel duidelijk de feiten op een rij zetten: dit, dat, zus en zo is gebeurd en daar is niet aan te veranderen. Voor mij (jij dus) betekent het zus & zo, en dat is dat. Dat hij er meer van wil maken en er van alles bij haalt is zijn keus. Hij kan er ook voor kiezen jou te vertrouwen. Of hij kan in ieder geval de intentie hebben jou te vertrouwen en naar zijn eigen aandeel kijken. Het bij zichzelf houden dat hij dat lastig vindt en daar aan werken.
Dit klinkt me in de oren als alles zo draaien / willen zien dat er toestanden van komen. De vraag is of je hier zin in hebt. Kijk voor jezelf wat de reden was dat jullie uit elkaar gingen. Raakt dat aan wat er nu gebeurt? En hoe vind je het dat ex (of vriend) in je telefoon kijkt? Dat hij erin kijkt misschien tot daar aan toe maar dat hij er dan van alles van gaat maken... Ik zou er niet blij van worden. Ik zou porberen in het hier en nu te blijven en de blik op de toekomst. Geen oude koeien, geen gezeur en ingevul. Iets anders is om samen te kijken naar de patronen en naar wat het gebeuren met hem doet. Maar dat heeft niets met jou te maken, is zijn pakkie an. Jullie waren uit elkaar en al heb je meteen de eerste dag na de breuk het bed met 10 mannen gedeeld, daar ben je hem geen verantwoording over verschuldigd.
Dat hij zijn probleem (het moeilijk hebben met het feit dat jij toen jullie uit elkaar waren hebt gezoend) en wat het over hem zegt vervolgens met zijn partner wil delen en dat jullie het samen hebben over wat hem beweegt is wat anders. Dus doodzwijgen hoeft niet, maar het wel hebben over waar het daadwerkelijk omgaat.
Succes met je afweging. Volg je hart!!
Is je ex soms jaloers en onzeker van aard?
Je verhaal doet me namelijk heel erg denken aan mijn eigen ex, het is nu twee maanden uit en brrr, ik moet er niet aan denken om weer bij hem terug te gaan. Dus mijn mening is enigszins gekleurd.
Ook ik ben van mening: uit is uit, en over wat je daarna uitspookt hoef je geen verantwoording te geven aan een ex, ook al zou je de dag erna met een ander in bed liggen. Hoe heeft hij het lef om die zoen als vreemdgaan te classificeren? Dat hij er onzeker van wordt en denkt dat hij een soort tweede keus is, daar kan ik me wel iets bij voorstellen maar ik kan er niets mee, als het uit is ga ik geen rouwperiode aanhouden om zijn tere zieltje te sparen. Dikke kans trouwens dat je ex ook heeft geprobeerd te daten en het misschien ook wel heeft gedaan. Zijn felle reactie kan twee oorzaken hebben: hij heeft zelf ook gedate en gespeeld met het idee iets met die ander te beginnen, of niemand wil hem en hij is afgunstig op jouw succes.
Wat betreft zijn smeekmail: stond er toevallig ook in dat hij niet meer zo jaloers en bezitterig zou doen? Dan heeft hij zijn belofte nu al gebroken. Wat belooft dit voor de toekomst?
Onze relatie heeft een lange knipperlichtfase gekend, waarin ik in een uit-fase weleens een andere ex ben tegengekomen met wie ik koffie heb gedronken. Geen dubieuze zoenen of dubbelzinnige opmerkingen, gewoon gezellig, was ook absoluut niet van plan om naar die ex terug te gaan ofzo. Maar ik weet zeker dat als ik erover verteld had, hij was ontploft. Eerlijk gezegd zie ik het somber voor je in, enerzijds eist hij absolute openheid en als hij die dan heeft is het ook weer niet goed.
Typisch gevalletje "wegwezen".
Wat mijn voorgangers ook al zeggen: uit is uit. Al had je de hele wereld bij elkaar gen**kt, pardon my French, daar heeft hij helemaal niks mee te maken.
Nu zijn jullie weer samen en ik zie dat het je alleen maar ellende geeft. "We hadden toen al genoeg problemen" en daar komt dit nog eens bij.
Even alles op een rijtje zetten... De breuk was verdrietig voor je, maar je voelde ook opluchting. Geen goede basis om opnieuw te starten. Hij was degene die een doorstart wilde, jij had net iemand anders ontmoet en meteen voelde je angst: niet zeggen dat je hebt gezoend want dat vindt hij niet leuk! Hij trekt alles uit de kast en uiteindelijk haalt hij je over. En dan breekt de pleuris uit.
Kijk eens heel eerlijk naar je hart. Wil je werkelijk met die man verder, of komt het omdat hij zo aan je trekt? Want het lijkt wel heel erg eenrichtingverkeer. En nu deze jaloezie erbij is gekomen krijg ik helemaal de kriebels: meid, wégwezen! Hij wil jou terug, maar als je héél eerlijk naar jezelf kijkt, wil jij hem dan ook echt terug, of heb je meer zo'n gevoel van "nah, vooruit dan maar"?
Waarom schaam je je en durf je hem niet rechtstreeks te zeggen: "Stel je niet aan, we waren uit elkaar en ik had geen enkele verplichting bij jou!" Angst voor zijn reactie? Net zoals je die persoon van Facebook hebt verzwegen, niet omdat het je niet-meer-ex niet aangaat maar uit angst?
Angst is een héél slechte raadgever en ik heb eerlijk gezegd het idee dat jouw niet-meer-ex je behoorlijk in de tang heeft met zijn boosheid (die jij al zag aankomen, dus dit moet vaker zijn gebeurd!).
Strijd om het gelijk
We hebben veel energie gestopt in 'het gelijk aan onze kant krijgen'. Ook nu moet ik de neiging onderdrukken om jullie reacties uit te printen en gebundeld in zijn schoot te gooien... "Zo, zie je... zo zwart-wit ligt het niet!".
Mijn ex is inderdaad jaloers van aard. Vond het ook voor we uit elkaar gingen moeilijk om me te vertrouwen als ik met een vriendin uit ging. Ook al is er nooit iets gebeurd waardoor die jaloezie terecht was. Hij heeft in het verleden wel een knipperlicht-relatie gehad waarbij dat inderdaad gebeurde: vriendin ging rustig de avond van de ruzie of 'n dag erna op pad en pikte iemand op. Dat gedrag heb ik veroordeeld en ik heb gezegd dat dat niet mijn stijl was. Inmiddels begrijp ik wel wat er toen gebeurde: hij vindt het heel bedreigend dat zijn vriendin uit gaat en lokt ruzie uit. Die ex-vriendin reageerde daar op door haar verdriet met een ander te sussen. Terwijl ik in mezelf gekeerd was en een vervelende avond had.
Hij dacht dus in mij een betrouwbare partner gevonden te hebben en ik heb ook altijd eerlijkheid en betrouwbaarheid geclaimd. Nog steeds vind ik het wel een verschil of je de volgende dag met een ander het bed in duikt of een paar maanden erna, eerlijk gezegd. En nu heeft hij een soort deja-vu (zo noemt hij het). Eigenlijk vindt hij dit gedrag nóg erger... want kun je het gedrag van zijn ex-vriendin nog wegzetten onder 'vluchtgedrag'... ik ben toch heel bewust naar die afspraak toe gegaan.
Hij had geen enkel recht op jou
Want het was uit.
Dus stóp met jezelf verdedigen en schuldig en onbetrouwbaar voelen en ga energie besteden aan de vraag of je met zo'n moeilijk iemand wel oud wil worden... 
We were on a break!
Daar doet het me aan denken, aan Rachel en Ross van Friends.
http://www.youtube.com/watch?v=oEn9YvJ3Gfg&feature=related En mijn sympathie lag altijd bij Ross.
Ik snap dat hij zich gepasseerd voelt - je had om hem moeten kwijnen, en dat je dat niet deed, laat hem twijfelen aan jouw standvastigheid. Maar goed, dit kan evengoed voor hem een kapstok zijn om zijn twijfels aan op te hangen, om een reden te hebben om jullie doorstart te laten mislukken. Uit angst. Daar kun je niet veel aan doen, behalve hem duidelijk maken dat de bal in zijn doel ligt en hij over die angst heen moet zien te komen als hij nog wil.
Als hij type Rachel is, zou ik me in jouw positie wel ernstig op het hoofd krabben, overigens.
Zijn probleem
Uit is uit. Het maakt helemaal niet uit wat jij hebt gedaan in de periode. Je bent niet vreemd gegaan en jou gedrag is niet erger dan het gedrag van zijn vorige ex vriendin. Met jou gedrag is helemaal niets mis, en het gaat hem ook nog eens niets aan. Vraag is wel, wat heeft hij geleerd? Hij moet dit echt bij zichzelf zoeken.
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zoveel van dit soort jaloezie. En vind het liefdeloos.
Nog een paar reacties op je mail.
"Voor de zomer zijn we opgebroken. Ieder is apart met zijn kinderen op vakantie gegaan. Het was natuurlijk een verdrietige tijd... maar er vielen tegelijkertijd ook een hoop spanningen weg. Een beetje dubbel dus."
Ook ik brak voor de zomer op en heb die gescheiden doorgebracht. Weet je wat het is? Omdat je je elkaar niet meer ziet en tot rust komt, drijven de leuke herinneringen boven. Nostalgische gevoelens en spijt worden dan een voedingsbodem om het uiteindelijk toch maar weer eens te proberen.
"Inmiddels zijn we een paar weken verder en wil ik het nog een kans geven met mijn ex... nadat hij alles uit de kast heeft getrokken." Dat ken ik. En je hoopt dat hij zich dit keer aan zijn beloftes kan houden. Vergeet het, twee jaar is genoeg om te weten hoe hij in elkaar zit. En hij zal echt niet wezenlijk veranderen.
"Misschien ook wel omdat mijn Facebook-date me deed inzien dat het niet zo makkelijk is om iemand te vinden om het leuk mee te hebben. Met mijn ex heb ik naast heel veel problemen, ook een heel leuke tijd gehad." Gehád, ja. Wedden dat de beste herinneringen die je aan hem hebt uit de begintijd stammen? Het ís ook niet zo makkelijk om iemand te vinden om het leuk mee te hebben maar je ex lijkt me een slechte keus om dit te bereiken.
Na de vakantie hebben mijn ex en ik het nog één keer geprobeerd. Binnen tien dagen kregen we een heftige ruzie om iets stoms. Toen heb ik definitief de knoop doorgehakt.
Weet je, hij manipuleert je. Wat jij doet en vindt is altijd slechter dan zijn eigen gedrag. Jij stond in je goed recht te daten want je was vrijgezel. Mijn ex was jaloers op mijn verleden en mijn toekomst en zou precies zoals jouw vriend gereageerd hebben. Dit draadje uitprinten heeft geen zin want hij zal je zeggen dat we allemaal net zulke bitches als jij zijn of dat je gek bent je te laten leiden door de mening van een stelletje anonieme figuren op een forum.
Er bestaat altijd een omgekeerd verband tussen de hoop stront die iemand opwerpt en de hoop die je hebt dat het ooit goed zal komen. Ik hoop dat je snel de knoop weet door te hakken want je bent je tijd aan het verspillen. Echt. Been there, done that. Helaas. En als hij deze alinea's van mij zou lezen, zou hij zeggen: "Tuurlijk zegt Brunette dat, want haar relatie is mislukt en ze wil dat de jouwe dat ook doet zodat haar eigen falen minder pijn doet." Fascinerend, dat manipuleren. Als ik jou was zou ik eens flink gaan googelen op Narcisme en Emotionele Vampier.
Tssss
3 maanden na de breuk alweer koffie drinken én zoenen. Dat is natuurlijk ook wel vreselijk snel. Dan zat de liefde vast niet zo diep. Over een relatie van 2 jaar moet je toch minstens even zo lang rouwen als die voorbij is.
Dat allemaal gekscherend natuurlijk... Als ik jou was zou ik snel korte metten maken met dit gedoe. Jullie hadden geen relatie meer, het was voorbij, dus zelfs als jij binnen drie weken het hele dorp had gezoend heeft hij daar helemaal niets mee te maken. Als hij daar niet mee kan leven, is het heel jammer voor hem.
En dan dit nog.
"Hij heeft het over 'vreemdgaan'. En dan kan er wel niks gebeurd zijn, ik had toch de intentie om wel iets te laten gebeuren. En het was toen misschien 'over', emotioneel waren we nog niet uit elkaar... anders hadden we nu nooit besloten om door te gaan."
Oh, ik krijg zóveel déjà-vu's bij jouw verhaal. Dit zouden ook de woorden van mijn vriend kunnen zijn geweest als ik iets dergelijks had gedaan. Emotioneel was je nog niet uit elkaar, vindt hij. Tja, natúúrlijk kost het tijd om na twee jaar iemand uit je hoofd te zetten, dat gaat stukje bij beetje. Hij geeft je er niet eens de kans voor met zijn smeekmails en dat is ook zijn bedoeling. Dat je bij hem terug bent is hoofdzakelijk omdat hij hemel en aarde heeft bewogen, niet omdat je zelf zo dolgraag wilde. Dat je soms treurig was tijdens je vakantie, dat snap ik, maar heb je hem erg gemist?
Nog een tip voor als je het gaat uitmaken: blokkeer zijn mailadres en ook zijn facebook (ontvrienden is niet genoeg, dan kan hij je toch nog privéberichten schrijven). Gooi hem ook uit je live-profiel, LinkedIn, Badoo en wat je al niet hebt. Ik heb mijn ex een onhoorbare ringtone gegeven en als ik mijn vaste telefoon opneem kijk ik altijd eerst welk nummer het is. Is hij het, dan geef ik geen sjoege. Sms-jes kun je niet blokkeren, die moet je eigenlijk ongelezen weggooien. Mij lukt het nog niet altijd, te nieuwsgierig, maar ik voel geen behoefte om te antwoorden. Je moet hem gewoon de kans niet geven om contact met je op te nemen. De mijne heeft zelfs nog een keer voor de deur gestaan. Dan moet je sterk in je schoenen staan, je moet van tevoren alle worst case scenario's doornemen, dan sta je je mannetje als het zo ver mocht komen.
Misschien
moet je nog even goed nadenken of je deze relatie nog wel wil! Als hij hier al zo'n drama van maakt, zal dat ws. alleen nog maar erger worden.
oh ps nee volgens mij ben je niet vreemdgegaan, kom op het was ook niet zo dat jullie 25 jaar getrouwd zijn geweest.
Oja, en dit ook nog.
"Eigenlijk vindt hij dit gedrag nóg erger... want kun je het gedrag van zijn ex-vriendin nog wegzetten onder 'vluchtgedrag'... ik ben toch heel bewust naar die afspraak toe gegaan."
Dat jouw gedrag voor hem bedreigender is, staat buiten kijf. Ik ben het met hem eens dat impulsieve afreageersex minder verontrustend is dan een afspraak die je in alle rust en met je volle verstand hebt gemaakt. Maar wat jouw vriend doet, is je proberen een schuldgevoel aan te praten, alsof jouw gedrag immoreler is dan dat van zijn ex, zij wist niet wat ze deed en jij was kil en berekenend, zoiets. Stel dat hij weer bij die ex terugging, weet je wat hij dan tegen haar zou zeggen? "Mijn laatste ex was tenminste nog zo netjes een paar maanden te wachten maar jij legde het een dag later al met een ander aan." Bij mannen zoals hij heeft de ander het áltijd gedaan. Herkenbaar, Lieve(r) Anoniem? Hij heeft een minderwaardigheidscomplex, vandaar ook die extreme jaloezie, maar hij wil toch boven je staan en hij denkt dat hij dat kan bereiken door jou naar beneden te halen en aangezien zijn eigendunk waarschijnlijk heel erg laag is, moet hij je dus wel heel erg de grond intrappen. Dat heeft niets met liefde te maken maar alles met psychische problemen.
Weg met die vent
Beetje kort door de bocht, maar waarom zou je het eigenlijk nog een keer proberen met zo'n man?
Dat die ene date geen relatiemateriaal was kan toch niet de reden zijn?
Eensgezind
Ik schrik wel van de hoeveelheid reacties 'voor mijn kant' van het verhaal. Vooraf dacht ik 50/50 reacties te krijgen. We hebben er vanavond nog over gesproken en ik merk dat hij er helemaal niet zo over denkt. Hij zegt wel: 'Ik begrijp eigenlijk ook wel dat je die afspraak bent aangegaan in de hoop dat het wat werd. Dan was je ook in één klap van je verdriet af geweest...'. Hij vertelde ook dat hij in zijn vakantie iemand had ontmoet die zich letterlijk 'aanbood'... maar sloeg dat af omdat hij wist dat het dan tussen ons voorgoed voorbij zou zijn. Ja, daar baalde hij dus achteraf van... want het betekent ook dat ik daar met mijn 'slippertje' (tussen aanhalingstekens!) blijkbaar anders over dacht. De laatste opmerking die erover gemaakt is, was: 'Ik wil er graag een streep onder zetten want ik wil graag met je door. Maar je moet me wel helpen om dat vertrouwen weer terug te krijgen'. Eerlijk gezegd heeft hij me dus nooit vertrouwd. En nu ben ik eigenlijk wel bang dat ik bij elke situatie wat te bewijzen heb. Maar dat zal de tijd uitwijzen.
Ik bedoel dus...
... dat ik schrik over zoveel eensgezindheid, terwijl ik dat zelf niet zie. En in zekere zin komt dat wel door wat Brunette opnoemt... Ik twijfel aan mijn beoordelingsvermogen... Hij kan zo goed beredeneren vanuit zichzelf, dat ik twijfel of ik het wel goed zie.
Liever anoniem
En nu ben ik eigenlijk wel bang dat ik bij elke situatie wat te bewijzen heb. Maar dat zal de tijd uitwijzen.
Ja precies, dat bedoelde ik. Ik zou er trouwens niet al te veel tijd voor uit trekken. Hij mag het eventueel nog 2 keer laten vallen, als hij dat nodig heeft om af te reageren, maar dan moet hij het achter zich laten. Een relatie die half op (het aanpraten van) schuldgevoelens drijft is geen gezonde relatie.
Vertrouwen terug krijgen....
Laat me niet lachen.
Je hebt toch juist voor hem gekozen en niet voor die ander.
Zou juist een bewijs van je liefde voor hem moeten zijn. Je kon iets moois opbouwen met een ander en je hebt juist ondanks alles toch voor hem gekozen.
Jarenlange vertrouwenskwestie
Daar ben je zelf bij. Als jij niet akkoord gaat met een jarenlange vertrouwensissue van zijn kant, dan zou ik hem dat zo simpel mogelijk meedelen. 'Beste X, ik denk dat 'wij' kans van slagen hebben. Daar wil ik me dan ook voor inzetten. Voorwaarde is, dat ik me absoluut niet ga verantwoorden voor dingen die zich hebben afgespeeld buiten onze relatie. Wie ik ook heb gezoend. Als je in andermans spullen snuffelt, kan het zomaar gebeuren dat je dingen ontdekt die je niets aangaan maar wel kwetsen: deal er maar mee buiten mijn gezichtsveld." Niks jarenlang verantwoorden, gewoon niet doen. Als hij dat niet aankan, dan moet hij verder zoeken.
Baalde?
Je schrijft: "Hij vertelde ook dat hij in zijn vakantie iemand had ontmoet die zich letterlijk 'aanbood'... maar sloeg dat af omdat hij wist dat het dan tussen ons voorgoed voorbij zou zijn. Ja, daar baalde hij dus achteraf van... want het betekent ook dat ik daar met mijn 'slippertje' (tussen aanhalingstekens!) blijkbaar anders over dacht."
Begrijp ik het nu goed? Baalt hij nu omdat hij niet op die vrouw in was gegaan, als een soort gemiste kans? Als dat zo is, dan staat hij er wel heel raar in.
Kijk maar uit
Dit klinkt als een erg manipulatieve man, als je nu al twijfelt aan je eigen beoordelingsvermogen. Volgens mij staat me vaag ook iets bij van jullie breuk, heb je daar destijds ook over gepost?
Nee, klinkt helemaal niet goed dit. Als er al vertrouwen hersteld moet worden is dat zeker niet omdat jij dat beschaamd hebt, maar dat heeft hij helemaal zelf in zijn eigen hoofd gecreëerd.
Twijfelen aan je beoordelingsvermogen
Jaja, zo doen zulke kerels dat, ze weten op een hele slimme manier alles naar zich toe te redeneren en als je maar lang genoeg hoort dat je gek bent, ga je het op het laatst nog geloven ook. Ook zaaien ze verwarring door welles-nietes-kwesties. Daar draai je je dan zo in vast dat je de dingen waar het werkelijk om gaat uit het oog verliest.
Om het therapeutisch van me af te schrijven: zelf werd ik regelmatig voor leugenaar uitgemaakt want ik had wat dingen over vorige relaties verzwegen om dezelfde reden als jij doet: hij zou er maar boos om worden en het was toch niet meer relevant. Als ik dat dan zei (boos worden/niet relevant) vond hij dat slechts excuses om mijn leugenachtige gedrag te bagatelliseren. Ik ben op mijn knieën gegaan, vond uiteindelijk dat hij eigenlijk wel gelijk had, leefde een paar weken in een wolk van nederigheid en achteraf bleek dat hij zelf keihard de boel bij elkaar zat te liegen. De waard en de gasten. Ook hij zat te wroeten naar sporen van ontrouw of dubieuze contacten uit het verleden en dan vind je natuurlijk altijd wel wat. Het was soms echt absurd, ik herinner me bijvoorbeeld dat ik had gezegd dat ik alle mails van een bepaalde ex uit mijn mailbox had verwijderd. Toen hij een keer zat te neuzen, vond hij er eentje die ik kennelijk vergeten was, met een hele onbenullige tekst, bepaald niet het type mail dat zo bijzonder is dat je hem als enige wilt bewaren. Maar voor hem was het een zoveelste bewijs voor mijn leugenachtigheid. Ook verzón hij dingen, ik zou dan iets gezegd hebben waarvan ik zeker wist dat het niet waar was maar ook daar werkte het zo dat als iets maar lang genoeg wordt herhaald, je aan je eigen geheugen gaat twijfelen. Gelukkig waren er ook dingen die ik kon bewijzen, sommige uitspraken van me stonden in e-mails. Als ik die dan nogmaals opstuurde, zweeg hij als het graf. Hij vond het sowieso al verdacht dat ik het niet leuk vond dat hij in mijn mails zat te wroeten, we mochten toch geen geheimen voor elkaar hebben? Of neem de keer dat hij had ontdekt dat ik in de jaren 90 (15 jaar geleden!) een paar keer aan partnerruil had gedaan. Het huis was te klein. Dit was hét bewijs dat ontrouw me in het bloed zat! Ik vond er destijds niet zoveel aan maar dat geloofde hij niet, want waarom had ik het dan meer dan één keer gedaan? Nuances ziet hij niet, uitleg van mijn gedrag vond hij steevast smoesjes. Ik voelde me steeds meer onbegrepen maar als ik had uitgemaakt, kwam er altijd een moment dat hij vreselijke spijt betoonde en smeekmails (leuk woord trouwens) schreef. Na een keer of drie, vier herken je het patroon wel. Hoe vaak heb jij dramatische ruzies om niets gehad?
Je moet dit vergelijken met mannen die hun vrouw bont en blauw slaan, hun gedrag vergoeilijken maar later vol spijt in huilen uitbarsten. Zou je in zo'n relatie willen zitten? Nee toch? Nou, dit is hetzelfde maar dan geestelijk. Hoe langer je de relatie laat duren, hoe groter de kans dat hij je breekt en zoals je weet, duurt het genezen van een gebroken been of brein langer dan wat blauwe plekken. Wegwezen, voor het te laat is!
Om niet alleen maar negatief over je voormalige/toekomstige ex te schrijven: ik begrijp echt wel dat hij ook goede kanten heeft, je bent niet voor niets verliefd op hem geworden. De mijne had een uitstekend gevoel voor humor (nog steeds mis ik soms onze lachbuien), hij was gul, gevoelig, romantisch, een potente minnaar (vreemd genoeg mis ik de vrijpartijen helemaal niet), zag er jong uit voor zijn leeftijd, en zo nog wat dingen. Maar zijn slechte kanten overvleugelden dat allemaal. Volgens mij is dat bij jou ook het geval. De vraag is: denk je dat je ooit gelukkig kan worden met deze man, en dan natuurlijk niet gebaseerd op onrealistische wensdromen, of wordt het een leven van op je tenen lopen?
Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal, ik zie heel veel parallellen met het jouwe, ook al vertel je weinig details, ik vóél gewoon dat het van hetzelfde laken een pak is.
Zijn date en hoe hij het vertelde vond ik heel typerend.
Jij doet je verhaal. Hij wordt boos en doet verontwaardigd maar houdt zijn eigen date achter. Jij voelt je schuldig. Dan komt hij met zijn eigen date op de proppen (als dat verhaal waar is). Baalt dat hij heeft misgegokt door die niet door te laten gaan. Probeert het afslaan op te voeren als het bewijs van zijn oneindige liefde voor jou.
Een wenselijker en menselijker reactie zou zijn:
Jij doet je verhaal. Meteen daarop vertelt hij je vertrouwelijk dat hij ook de mogelijkheid tot daten had maar het niet heeft gedaan. Jullie komen beiden tot de conclusie dat jullie gevoelens behoorlijk diep zitten en dat er alle reden is elkaar te vertrouwen.
Ik heb de indruk dat mijn ex ruziezoekeriger was dan de jouwe. De mijne schold, gebruikte straattaal en kwakte de hoorn op de haak maar de jouwe komt me over als iemand die zogenaamd begripvol doet en een zalvende toon opzet. Dat maakt het voor jou moeilijker om door zijn gedrag heen te prikken.
Hier is een link voor je die je misschien interessant vindt: www.narcismevoordummies.blogspot.com
Hmmm.
Hij manipuleert je, hij baalt dat hij niet is ingegaan op het aanbod van die vrouw (en niet omdat hij van je houdt) en jij twijfelt aan je beoordelingsvermogen.
Tja......waarom dan weer terug bij elkaar??
Jade
Omdat ze bang is dat hij boos wordt. En anders komt hij haar weer overhalen. En kletst recht wat krom is, zodat het eind van het liedje is dat zij zich schuldig voelt en voor hem kruipt om het weer goed te maken.
Ga terug naar start, u ontvangt geen 200 euro...
Belle Époque (beetje o.t.)
Nou, ik ontving die 200 euro vaak wel, omdat ex de neiging had alles af te kopen. Exorbitante cadeaus, erop staan de boodschappen te betalen, te vaak uit eten. Hoe vaak ik wel niet heb gezegd dat ik graag een ander soort gulheid van hem nodig had...
Brunette
Van mij mag de Slimme wel weer terug voor jouw naam 
Verhaal laat mij ook erg aan jouw verhaal denken, dan met name aan eentje over Swingen binnen de relatie oid, als ik me niet vergis.
