Ben ik overgevoelig (opmerkingen schoonfamilie)
Binnenkort heb ik een bijeenkomst met de voltallige schoonfamilie. Ik ben een vreemde eend in de bijt, andere politieke voorkeur en opvoedstijl bijvoorbeeld, heel ander beroep. Maakt mij niet uit, ik vind het op zich prima mensen. Echter de laatste vijf jaar merk ik dat ik niet alleen niet word gevraagd op allerlei bilateraaltjes, op zich prima, maar krijg ik tijdens zo,n bijeenkomst ook veel opmerkingen waarvan ik niet goed weet wat ik ermee moet. Ik ben best zelfverzekerd, maar merk dat ik nu al wakker lig van mogelijke opmerkingen van vooral de schoonzussen, lijkt me niet goed.
Graag jullie mening, zijn opmerkingen als:
-jee, jij wordt al best grijs, blij dat ik dat niet heb
-wat heb je een ahum bijzondere jurk aan
-is het de bedoeling dat je lippenstift zo scheef zit? Oh loopt je mond zo, kun je daar niks aan doen?
-Wat goed dat je niet meer rookt! En dat overgewicht, ga je daar ook nog wat aan doen?
Zijn dit normale schoonzus opmerkingen? Als ik ze erop aanspreek vinden ze dat van wel. Zouden jullie ook gekwetst zijn of er van wakker liggen?
Jammer ...
Ik vind het wel jammer, hoor, dat het met de sociale verhoudingen zo slecht gesteld is. En excuses maken, ho maar!
Vraagje
Als ik al die tenenkrommende opmerkingen zo lees, vraag ik me echt af of jullie nog steeds naar die familie toe gaan. Ik zou echt niet meer gaan en als ze zich zouden afvragen waarom dan zou ik zeggen dat ik mijn kostbare tijd wel beter kan besteden dan die te laten vergallen door hun aanwezigheid en rot-opmerkingen.
Zo gaan we nooit, maar dan ook nooit ergens heen met schoonfamilie. Schoonmoeder maakt er een nationale sport van om de dag voor de rest te vergallen als zij het weer op haar heupen heeft. Prima, maar dan gaat ze maar alleen.
Hier
Is het enkel (aangetrouwde) schoonzus, en de rest heeft ook problemen met haar, dus ik ga gewoon zo goed mogelijk met haar om om niet de sfeer te verpesten en mijn man de kans te geven zijn neefje en nichtjes regelmatig te zien.
ok, dat is er dan eentje….ik zou bij de eerste de beste opmerking van je schoonzus heel fijntjes opmerken: "Goh, jij stond ook niet vooraan in de rij toen er TACT werd uitgedeeld he…".
Ik bedoel meer diegenen die door meerderen van de schoonfamilie worden belaagd en beledigd. Ik zou echt niet meer gaan. En als ze vragen waarom, ze dan fijntjes te kennen geven dat je je kostbare tijd wel beter kunt besteden dan aan een stel galbakken die willens en wetens je dag proberen te verzieken.
Dochter
wat een verschrikkelijke dingen... Ik vind dat echt stuitend wat je moeder tegen je gezegd heeft.
Oh en Benikki herken ik ook zo goed, ik word er wel eens moe van altijd zorgen dat iedereen het naar z'n zin heeft, op feestjes dat er voor iedereen iets lekkers is ( heel ander verhaal hoor), nooit iets onaardigs zeggen. Maar het zit er zo ingebakken he.
Dochtertje van 2….
"Lijkt me inderdaad dat je wel kunt stellen dat haar empathisch vermogen niet goed ontwikkeld is. Heftig hoor".
Het lijkt me overduidelijk dat het empathisch vermogen van je moeder zich totaal NIET ontwikkeld heeft.
Je zegt dat ze op zich een lief mens is…Nou, eerlijk gezegd vind ik dit soort opmerkingen helemaal niet lief of ze is gewoon zo ontzettend oerdom dat ze totaal niet doorheeft wat voor effect dergelijke opmerkingen op iemand heeft! Jammer of niet, maarre ik zou het moeder heel duidelijk maken en er grote afstand van nemen verder!
@dochter
Wat een schokkende uitspraken! Ik ben er echt ondersteboven van. Wat verschrikkelijk voor je dat je moeder zulke belachelijke dingen zegt, ik kan alleen maar hopen dat heel, heel veel groene zeep hebt om je rug mee in te smeren en het van je af te laten glijden.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ik wilde het draadje niet kapen
Ik wilde het draadje niet kapen, ik ben al lang klaar met mijn moeder. Mijn reactie kwam voort uit de verzuchting van DC, welk gevoel me bekend voorkwam.
Ook herken ik dingen uit de postings van Narcissa. Bij ons vroeger thuis konden we alleen met z'n allen lachen als dat ten koste van iemand ging. De vrolijkheid moest komen uit grappen waarbij iemand van het gezin door de rest werd neergehaald. Andere manieren waren er niet. Misschien heeft het inderdaad wel te maken met zichzelf daardoor beter voelen.
Ik heb verder niet geschreven dat mijn moeder lief is, maar dat ze lief overkomt. Ze redt namelijk graag mensen. Dat geeft ook zo'n superieur gevoel.
De reden dat ik nooit met haar gebroken heb is omdat ze ook haar goede kanten heeft. Bovendien als ik aan haar jeugd denk kan ik me wel voorstellen waarom ze zo is. Dit mechanisme gaat minstens twee generaties terug. Ik ga daar geen energie meer in steken. Die energie gebruik ik liever om te zorgen dat het hier stopt, dat ik niet onbewust met mijn kinderen in de patronen van mijn jeugd verval.
Het is zo makkelijk om een familielid of een vriend feilloos keihard te raken op een zwakke plek, maar een stuk moeilijker om met die kennis toch je mond te houden. Het lukt me nog niet helemaal. Mijn moeder op een forum als een sneu mens te beschrijven is natuurlijk ook een vorm van mezelf superieur opstellen ten koste van haar. Ik houd er dus maar liever over op.
Voor Mary-Jane kan het wel een goed verdedignsmechanisme zijn om ongeschonden uit haar familiebijeenkomst te komen. Werkelijk je schoonzussen zijn het niet waard dat je daarom wakker ligt. Ga ook niet met ze in discussie, want ze weten het dan toch zo te draaien dat zij helemaal niets ergs hebben gezegd en jij zo overgevoelig reageert. Geen energie insteken. Gevatte opmerkingen terug helpen ook niet. Hoogstens incasseren ze die als een punt voor jou om vervolgens weer extra hard terug te slaan. Speel hun spel niet met ze mee en laat die opmerkingen van je afglijden. Blijf in jezelf geloven: zij zijn gek, jij niet. Het zijn gewoon sneue gevallen, waar je eigenlijk medelijden mee zou moeten hebben. Mensen die hun eigenwaarde of lol moeten halen uit het neerhalen van anderen. Dat is toch eigenlijk diep triest?
Mary-jane
Tip: Bij de eerstvolgende keer dat ze weer met zo'n opmerking komen heel fijntjes opmerken:
"Goh, jij stond ook niet vooraan in de rij toen de hersenen werden uitgedeeld he". "Ga je er nog wat aan doen? tenminste, Als er nog wat te redden valt natuurlijk…." Ga je er nog mee naar een psychiater? Blij dat Ik dat niet heb zeg!" en heel vriendelijk erbij lachen!
Nog een paar steken...
Kan het niet laten, maar even een paar hele gemene sneren terug voor die schoonzussen:
-jee, jij wordt al best grijs, blij dat ik dat niet heb
Nee, wees maar blij want aan jouw kop valt toch niets meer te redden.
-wat heb je een ahum bijzondere jurk aan
Ja, mooi he; laatste mode. Van een topmerk en heel duur ook, maar ja..dat ken jij vast niet.
-is het de bedoeling dat je lippenstift zo scheef zit? Oh loopt je mond zo, kun je daar niks aan doen?
Goh wat raar zeg! Mankeer je soms wat aan je ogen? Scheel kijken is te verhelpen hoor. Ik zou eens een afspraak maken met de oogarts.
-Wat goed dat je niet meer rookt! En dat overgewicht, ga je daar ook nog wat aan doen?
Nee, maar zo te zien heb jij daar nog steeds wel problemen mee? (en dan heel kritisch naar haar kont kijken). Durf je nog wel over straat zo?
Algemene tip
en dan hou ik ermee op hoor LOL:
Bij de eerste de beste rot opmerking zeggen:
Joh wat je nu zegt he…daar hebben ze hele goede pilletjes voor hoor".
en als ze dan blijven doordrammen of doorvragen: je kunt je via de HA zo laten doorverwijzen naar een goede psychiater hoor.
Hmmm, kersenboom
Hoe verleidelijk ook om dat soort opmerkingen te maken, maar verlaag je je dan niet tot hun niveau? Hoe smerig de opmerkingen van de familie ook zijn.
@Dochter: de dag dat mijn moeder tegen mij zegt dat mijn kind beter een miskraampje had kunnen zijn kan ze vertrekken en hoeft nooit meer terug te komen. Ik zou haar een forumlier van de vrijwillige euthanasievereniging in de handen duwen met de woorden: doe jij nu ook eens wat nuttigs voor mij.
Natuurlijk doe ik dit alles in mijn hoofd en niet in het echt, want dan zou ik mezelf wel heel erg tegenspreken. Hoe moeilijk ook, het blijft toch je moeder, voor mij zou het niet meer hoeven. Wie mijn kinderen niet accepteert, accepteert mij niet, aangezien zij een deel van mij zijn.
Hmmm netel...
Grappig. Je stelt me eerst de vraag of ik me niet met dat soort opmerkingen tot hun niveau verlaag…..lees ik daaronder je posting naar 'dochter' over wat jij dan zou doen naar die moeder…dat lijkt me hetzelfde; je verlaagd je tot het niveau van dat vreselijke mens.
Maar eerlijk is eerlijk, sommige idioten zoals inderdaad die moeder van 'dochter' moeten gewoon met eigen geschut aangepakt worden. Dat niveau is het enige niveau dat ze kennelijk wel snappen! Zo'n moeder zou er bij mij dus ook nooooit meer inkomen! Dat zijn ook van die lui die zich na een paar weken heel verontwaardigd afvragen waarom je niets meer van je laat horen, er totaaaal niets van snappen en dat ook aan iedereen laten weten.
@kersenboom
¨Dat zijn ook van die lui die zich na een paar weken heel verontwaardigd afvragen waarom je niets meer van je laat horen, er totaaaal niets van snappen en dat ook aan iedereen laten weten.¨
Dit heet in goed Nederlands ook wel ´huichelen´.
@kersenboom
Om op je vraag terug te komen: Het contact met mijn schoonmoeder is minimaal. Man komt er nog wel elke week, ik zie haar alleen op verjaardagen waar meer mensen bij zijn. Ik zorg dan dat ik niet naast haar kom zitten en heb tegen mijn man gezegd dat als ze weer begint, ik opsta en weg loop zonder nog een woord te zeggen.
Mijn schoonmoeder flikt dat niet, die maakt juist van die gemene sneren als ik nèt even alleen met haar ben..
Hoewel ik in een deuk lig om de antwoorden die je voorstelt, zal ik dat toch zo snel niet doen. Ik wil me zoals Netel ook zegt, niet verlagen tot haar niveau. Ze is nl. zo dom als olie.. En ook zij is voor de buitenwereld toch zo'n aardige vrouw, jaja..
Schoonfamilie
Maroo schreef: "Vrienden en kennissen komen steeds minder, of die hebben in ieder geval steeds minder tijd (die vluchten voor de rot opmerkingen), en juist mijn schoonfamilie blijft net zo lang plakken tot ze mogen blijven eten, en ik ze kan bedienen want meehelpen ho maar."
Ah! wat vreselijk. Maar ipv niet vieren van je verjaardag, waarom kies je dan niet om het wel te vieren maar zonder de (schoon)familie? Ik bedoel: ze zijn het toch niet waard om een rotte dag door te krijgen. Laat staan een verjaardag niet te vieren? Waarom kies je daar niet voor?
Tjonge
Je zou in staat zijn om al dat eigenaardige gedrag met een verborgen camera te filmen en dan te vertonen. Zouden ze nou echt geen flauw idee hebben dat ze zich zo waanzinnig gedragen?
Ik zou - denk ik- een verjaardag nadrukkelijk in stukjes knippen en de stoorzenderfamilie alleen in de middag vragen. Of op de koffie.
De hele dag blijven hangen vind ik een vreemde gewoonte, helemaal als je uitsluitend uitvreterig en irritant gedrag vertoont.
Oh ja, plan een leuk etentje met je man als je 41 wordt en laat een prachtige taart met 40 (+1) erop. Maak er wat van. Zonde om feestelijke momenten zo te laten roven.
Ja opknippen
En dan als argument dat het je te druk is.
Gewoon een speciaal feestje voor je schoonfamilie, zodat ze jullie onverdeelde aandacht kunnen krijgen.
En dan ben jij natuurlijk heel druk met koffie zetten, gebak snijden, en andere huishoudelijke dingen in de keuken.
Rosase
"En dan ben jij natuurlijk heel druk met koffie zetten, gebak snijden, en andere huishoudelijke dingen in de keuken."
Hehe, op die dag ben je er op eens wel blij mee 
Hmmm, kersenboom deel 2.
In antwoord op deze quote van jou:
"Grappig. Je stelt me eerst de vraag of ik me niet met dat soort opmerkingen tot hun niveau verlaag…..lees ik daaronder je posting naar \'dochter\' over wat jij dan zou doen naar die moeder…dat lijkt me hetzelfde; je verlaagd je tot het niveau van dat vreselijke mens"
Je had mijn berichtje niet helemaal goed gelezen, want ik schreef:
"Natuurlijk doe ik dit alles in mijn hoofd en niet in het echt, want dan zou ik mezelf wel heel erg tegenspreken."
Judith
Ik herken het beeld van mijn zus. En ik ga haar dan altijd heel gezellig helpen 
Ook opknippen
Doe ik ook al jaren. Schoonfamilie apart. Op een zeker moment wilde ik bijna liever met hen breken, vanwege alle kritiek, sneren, en conflicten. Maar vond dat zo sneu voor kind. Het zijn nl wel leuke grootouders voor hem. En uiteindelijk staan zij (en schoonzus) wel voor ons klaar als het echt nodig is (en dat is dan weer niet het geval bij alle vrienden of kennissen). Dus ik bijt me er maar even zwijgend doorheen, die paar middagen per jaar.
Nou netel….
"Natuurlijk doe ik dit alles in mijn hoofd en niet in het echt, want dan zou ik mezelf wel heel erg tegenspreken."
Oh, ja…natuurlijk. Rotte gedachten hebben, mogen natuurlijk wel..LOL nou, ha…ik zie het verschil niet zo hoor.
Narcissa
Ik denk dat zoiets je toch wel vormt en daarom dus wel erg is. Zo op groeien kan leiden tot een groot gevoel van onveiligheid.
Kersenboom
De gemaakte opmerkingen doen pijn en je kunt je de opmerkingen pareren met als gevolg dat er steeds grovere en steeds ergere opmerkingen over en weer gaan. Je kunt ook je schouders er over ophalen en je thuis even in je eentje laten gaan. Scheelt een hoop opgekropte woede en je hebt je waardigheid behouden. Is in mijn ogen toch een heel groot verschil.Komt nog eens bij: hebben we allemaal niet wel eens rotte gedachten over een ander, zijn we met zijn allen zo heilig dat enkel en alleen goed en aardig over anderen denken? ik geloof daar dus helemaal geen snars van.
Pdd-nos
Dochter van de ontactische moeder: het klinkt eigenlijk alsof je moeder ook pdd-nos heeft, net als je kind (of erger). Als dat zo is, bedoelt ze het waarschijnlijk niet zo grof, maar heeft ze geen besef van hoe dat overkomt bij een ander. Het is voor een deel erfelijk, soms.
Nou….
als dit onder Pdd-nos valt dan heeft mijn halve schoonfamilie Pdd-nos! ;p
Vrienden kwijt door schoonfam?
Als ik t zo lees, lijkt t wel dat je je vrienden kwijt raakt door je schoonmoeder. Dat wil je haar toch niet gunnen?
Dus, nodig schoonfamilie uit op middag na school. Kunnen ze blijven eten, maar na eten naar huis, want schoolavond, morgen weer werken, etc.
Dan in t weekend vier je het met vrienden en andere gezellige mensen. Als ze er lucht van krijgen, mag jouw man, hun zoon even vertellen dat moeders opmerkingen niet gewaardeerd worden en dat jullie hebben besloten om t zo te doen.
Jammer dat je 40e verjaardag niet hebt gevierd ivm je schoonouders. Die "macht" moet je hen toch niet geven?
PS: mijn moeder heeft ook totaal geen tact, maar gelukkig is haar Engels niet goed genoeg om als ze bij ons is haar opmerkingen te gebruiken. Achteraf krijg ik ze wel te horen. Ik laat t van me af glijden en niemand die wordt gekwetst.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Dat is toch ook wat!
Ik heb vandaag zo'n kreng van een schoonloeder ontmoet, gelukkig was het niet de mijne. Mevrouw vroeg eerst aan mij of ik zwanger was (en ik ben niet eens dik), en toen ik dat ontkende merkte ze op dat 'die tijd ook wel achter me lag'. Aan dochter van 12 vroeg ze of ze op het VMBO zat en toen dochter antwoordde dat ze op het VWO zat acteerde ze quasi verbaasd 'oh dat had ik helemaal niet verwacht'. En dan te bedenken dat ik het mens hooguit 3x per jaar zie, dus waarom dat gevit nu nodig is ;-( Dochter merkte na de verjaardag tegen mij op 'wat is de moeder van X een dom mens zeg'. En ik heb haar helemaal gelijk gegeven. Overigens had ik het mens nog 1 seconde respijt gegeven, als ze door was gegaan met mijn kind afzeiken had ik het waarschijnlijk niet gezellig kunnen houden.
Een vriendin heeft er ook zo eentje
Een vriendin van mij zat ook altijd over haar schoonmoeder te klagen. Vriendins zoontje en mijn dochter waren dikke vriendjes en toen het zoontje jarig was, hij werd 4 en dochter was ook zo oud - werden wij uitgenodigd op zijn 'grotemensenfeestje' waar ook de bewuste schoonmoeder/oma was. Ik had niet verwacht dat ik me ook zo aan het mens zou ergeren, want ten eerst is ze geen familie en heb ik geen band met haar, en ten tweede kan ik me best een uurtje verbazen zonder me te ergeren. Maar bij dit mens zat ik al na vijf minuten op de kast. Alleen maar mijn dochter afzeiken: heb je zelf je haar geknipt?, wat heb je een armoedig jurkje aan, eet je altijd zo vies?, zo, nu moet je even bij mijn kleinzoon uit de buurt blijven want ik wil hem op schoot, enz. Ik heb tegen vriendin gezegd dat we graag een andere keer kwamen en heb mijn mooie dochter opgepakt. Volgende dag belde vriendin, ze had een enorme rel geschopt toen we weg waren maar het had niets geholpen. Er kwam alleen nog maar meer narigheid uit schoonmoeder. Inmiddels zijn we bijna 10 jaar verder en zijn de kinderen niet meer bevriend, maar ik hoor nog steeds dezelfde verhalen.
