Ben wanhopig

Wat akelig voor jullie

Beste Wanhoopje,

Wat erg voor jullie gezin. Wat zal dit een moeilijke tijd zijn. Enige dat ik kan wensen is dat er snel een wat betere tijd voor jullie aanbreekt.

Alle goeds,

Witje

Wanhoopje

meisje toch wat naar voor jullie. ik weet niet van de achtergrond en hoe het zo gekomen is, maar het lijkt me erg moeilijk. veel sterkte en probeer sterk te zijn ook voor je kindjes! hier op het forum kun je in ieder geval veel steun vinden en een hart onder de riem! ik zal voor je duimen!

Wat erg voor jullie

Ik heb ook in dit soort situaties gezeten. En je voelt je zo vernederd!
Begrijp ik goed dat je man wel werkt? Als deurwaarders jullie inboedel zit te bekijken, dan zitten jullie dus niet in de schuldsanering. Hebben jullie die mogelijkheid al geprobeerd?
In onze gemeente kon of kun je hulp uit kerkelijke hoek krijgen als het water echt tot aan je lippen staat. Dat is vooral bedoeld voor situaties als huisuitzetting, gas of elektra niet kunnen betalen, echt noodhulp dus. Kan zoiets jullie nog helpen? Vraag er naar bij maatschappelijk werk. Het is dan wel in de vorm van een lening. Het moet ooit terugbetaalt worden.
Je hebt je verhaal bij relatieproblemen gezet. Is dit een relatieprobleem?
En voor wat het waard is: Digitenne van KPN is niet zo duur. 7,50 per maand, 1,75 per week... Soms is een beetje luxe het waard om ergens anders op te bezuinigen. Hebben jullie ook geen prepaid mobieltje? Als jullie wat meer geld hebben, met vakantiegeld oid, dan zou ik toch eens kijken naar een goedkoop telefoontje. Je waardeert hem een keer op en dan heb je tenminste de mogelijkheid om te bellen als er eens iets gebeurt. Voor anderen zijn jullie dan ook bereikbaar en dat is wel zo fijn.
Aan jullie bedden mogen ze niet komen en volgens mij ook niet aan eerste behoeften als een koelkast, een wasmachine en zitplaatsen. Het is triest als alles jullie ontnomen wordt, echt vréselijk, maar het belangrijkste is dat jullie hier met elkaar de schouders onder zetten en er voor elkaar zijn. Heel veel sterkte.

Zit te bekijken

is natuurlijk zitten te bekijken.

Marieke heeft gelijk

Ik denk dat het ook praktisch is als we weten of je iemand bent die hier al lang meereageert, gewoon voor het beeld van wie jij eigenlijk bent. Zou je mij willen schrijven en willen vertellen onder welke nick je normaal schrijft? Ik doe daar verder niets mee, ik maak dat dus niet bekend. Schrijven kun je naar [email protected]

Begrip voor mensen die iets verschrikkelijks gedaan hebben

Ik heb daar geen begrip voor Wanhoopje. Niets, maar dan ook niets is erg genoeg om de hand aan je gezin of jezelf te slaan. Verban dat soort gedachten dan ook meteen. Je hebt je huis nog. Je huis verliezen lijkt mij het ergste wat je kan overkomen. Ik heb ook een milimeter voor dat punt gestaan en begrijp je paniek en wanhoop dan ook volledig. Je mag jezelf best even toestaan die paniek en wanhoop te voelen, maar dan moet je jezelf weer bij elkaar graaien en hulp zoeken. Paniek en wanhoop kunnen je verlammen, hulp van mensen die weten wat ze doen kan dan heel erg welkom zijn.
Verder wil ik een afspraak met je maken. Je laat hier iets van je horen zodra je de gelegenheid hebt. Liefst iedere dag een keer. Doe je dat?

Leef mee

hoi ik leef met je mee, ik vraag me eigenlijk wel af hoe het kan dat je nog een computer hebt (en internetverbinding) die gaat er toch als eerste aan dacht ik zo??
Kun je niet op een of andere manier geld bij elkaar sprokkelen? werk, schoonmaakhulp, krantenwijk...etc.?

Precies moeder

Ik vroeg me ook gelijk af hoe het dan mogelijk is om deze reactie direct al te plaatsen... Maar misschien ben ik wat al te wantrouwig.
Groetjes Hetty,*

Ik dacht

Dat ze de pc juist lieten staan, omdat je die nodig hebt om te kunnen solliciteren.

Ik zag het in de krant staan

Dit is even het eerste wat ik kon vinden, ik internet vanaf mijn telefoon op het moment, maar hier een link.
http://www.noordhollandsdagblad.nl/nieuws/binnenland/article4500807.ece/Deurwaarders_willen_computer_laten_staan

En toch is dat nodig koentje

Het komt je misschien vreemd voor maar ook mensen die in flink in de penarie zitten zoeken een baan via internet en krijgen via internet ook een reactie op een sollicitatie. Dat werkt vaak sneller en directer dan met een envelop en een postzegel. Een computer is, hoe snel dat ook is gegaan, een basisbehoefte geworden. Net als een bed, een koelkast, een telefoon, een televisie en stoelen om op te zitten. Ik hoop van harte dat de deurwaarders hun zin krijgen en dat gewoon allemaal mogen laten staan. Het is mensonterend als dat je afgenomen wordt. Zélfs als het je eigen schuld is dat je in de problemen bent geraakt.

Internet

iok heb geen telefoonlijn meer, of wel ik kan niet bellen maar wel gebeld worden. Hoe het internetr het nog doet weet ik ook niet, maar heb ook geen moed om daar achteraan te gaan, wat het nog doet, doet het denk ik dan maar. Na bestudering van de brief van de deurwaarder blijkt dat we nog 30 dagen hebben om te betalen cq oplossing te zoeken. Betalen kunnen we niet maar wie weet wel tijdelijk oplossen. Probleem is idd wonen niet in nl, wetgeving is totaal anders en officiele papieren zijn nog lastig te lezen ( zelfs in het nederlands).
Ik heb weinig/ geen mensen waar mee ik hierover kan praten, ook veel schaamtegevoelens. Dus probeer alles alleen op te lossen ( echtgenoot zit er ook al een tijdje doorheen en samen komen we er ook niet meer uit)
ik heb me ook nog nooit zo eenzaam gevoeld als deze dagen.
dank jullie wel voor jullie reacties

Om wat voor bedrag gaat het eigenlijk?

Hoe erg is het dus?

En om welk land?

En....

Is het gevraagde bedrag wat nu opeisbaar is, jullie totale schuld....of is er nog meer schuld? Precies, hoe erg is het?
Is het nog mogelijk een betalingsregeling te treffen? Zijn er nog inkomsten?

Berichtje

hoi wanhoopje,
ik las net je berichtje dat je het snapt als mensen iets verschrikkelijks doen. Ik vind het erg eng dat je zoiets zegt. Af en toe lees je hier ook erge verhalen in de krant, ik kan niet geloven dat je, onder wat voor omstandigheden dan ook, je gezin iets aan zou doen!doe dit absoluut niet! laat anders wat meer weten over je situatie, misschien zijn er creatieve oplossingen te bedenken (jij bent toch Nederlandse? misschien op een of andere manier steun in NL zoeken.)

ps een tijdje geleden stond er ook een berichtje van een Nederlandse vrouw in het buitenland met haar kinderen die bang was voor haar man en naar niemand toe kon... dat ben jij toch niet? ik was erg benieuwd hoe het met haar afgelopen was.

Laat wat van je horen, wij steunen je!

Wanhoopje, tips!

Wanhoopje, ik denk idd dat jij degene bent uit het draadje opvoeden in het buitenland.
Je geeft erg weinig informatie, dan is het best moeilijk tips geven.
Eigenlijk heb je twee problemen, financiële en relationele, zoals ik uit je eerdere draadje opmaak. Overigens, vaak komen de relatieproblemen ook voort uit het feit dat het financieel niet zo goed gaat, dus wie weet kun je twee vliegen in één klap slaan als jullie met de financiën aan de slag gaan.
Allereerst, ik denk dat je de schaamte voorbij moet gaan. Praat erover, ga naar school en leg uit wat er speelt. Dan maar roddels, maar als je er open over praat valt er niets te roddelen toch? Dan ben je ze voor. Want als je kind zich gaat misdragen op school wordt er toch wel gekletst.
Ok, als je het op school meldt, vraag je ook of zij je kunnen doorverwijzen naar een instantie die hulp kan bieden. Ik zou graag willen weten in welk buitenland je woont, niet uit nieuwsgierigheid maar omdat ik dan beter in kan schatten welke hulp er eventueel beschikbaar is. Als je bv. in de VS woont kun je erg veel hulp krijgen via de plaatselijke kerk. In Duitsland is dat vziw ook zo, en ik denk in de zuid-europese landen ook.
Verder, om wat voor bedrag gaat het? Heb je familie in NL aan wie je financiële steun kunt vragen? Ook hier geldt weer, wees niet beschroomd en leg uit wat de situatie is. Ga naar de huisarts, en vraag hem/haar om hulp. Is er een afdeling voor Jeugdzaken, meestal komen instanties in het geweer (bv. leger des heils achtige instellingen oid) als er kinderen bij betrokken zijn.
Je schreef in je andere draadje al dat je kon proberen werk te zoeken. Doe dat!! Ga werken. Ook hier weer, hoe staat het met de scholen, hoe lang hebben de kinderen les, is er naschoolse opvang? Afhankelijk daarvan kun je een aantal uur werken. Doe dat ook! Wees actief in plaats van passief.
Verder zou ik je verhaal bij een buurvrouw oid neerleggen, vrienden, kennissen. Iemand kan dan de deurwaarder bellen en vragen of er een betalingsregeling te treffen is. Meestal is dat namelijk wel zo, niemand haalt graag spullen weg uit een gezin met kinderen. Ik zou als je de taal niet goed machtig bent (welke taal eigenlijk?) een ander laten bellen (anders nemen ze je misschien niet serieus genoeg?). Welke rekening is het eigenlijk die jullie moeten betalen? Gas, licht, huur?
Dan, heel belangrijk! Leer de taal!! Ga een cursus doen. Als het een Europees land is is er vast ergens een cursus voor vrouwen, en als je geen tot weinig inkomen hebt zijn die gratis of vrijwel gratis.
Ik zou dus eerst de korte termijn problemen aan willen pakken. Dat voelt goed, en voel je je veel krachtiger in het leven staan. Vervolgens ga je eens goed naar je relatie kijken en wat je daarmee wilt. Het zag er geloof ik naar uit dat je in het buitenland (geboorteland van je kinderen ) moet blijven. Als dat je toekomst is, richt je er dan op in.
Ik kan best begrijpen dat het er nu allemaal uitzichtloos uitziet. Maar ik denk dat je verbaasd zult staan over de hulpvaardigheid van mensen. Roddelen komt vaak voort uit onbegrip, uit het feit dat ze je niet kennen. Wees dat voor, leg uit hoe het zit, en zeg dat je als vreemde in dit land niet weet hoe je eruit moet komen.
Je hebt een hele verantwoordelijkheid wanhoopje, drie kinderen is niet niks. De kinderen vormen je grootste schat, dus probeer jezelf even te vermannen. Dus: ga naar school, ga naar de huisarts, of naar de kerk, ook al ben je daar nog nooit geweest. Leg uit hoe het zit en vraag of mensen je op weg kunnen helpen. Ga op zoek naar een baan en leer de taal beter.
Misschien kan je man ook gaan praten op zijn werk?
Veel sterkte, wanhoopje. Als je wilt klagen of vragen hebt, kom dan gewoon weer hier!

Dit kwam

redelijk onverwachts, we liggen al 2 jaar met een bedrijf overhoop die blijven rekeningen sturen voor werken die zij niet uitvoeren. we haddeb een contract met hun afgesloten, maar dat contract hebben we door een ander bedrijf over laten nemen, hebben hier ook bewijs van. maar toch blijven ze rekeningen sturen en op al onze vragen, telefoontjes reageren ze niet.
Volgens hun advocaat, waar we dus wel contact mee krijgen is hun contracy rechtsgeldig en moeten we dus betalen. doordat we financieel al lang krap zitten hebben we al geen verzekeringen ed meer, maar met als gevolg dus ook geen rechtsbijstand.
door alle problemen kunnen wij als man en vrouw ook neit meer samen zijn. We kunnen alleen maar elkaar verwijten maken

ben wanhoop nabij, kan alleen maar huilen en snap ook wel dat het niet helpt, maar voel me zo alleen

De schaamte is zo groot

ik durf zelfs hier niet zo persoonlijk te zijn , ben bang dat iemand mij evt zal herkennen ( wordt ook een beetje paranoia denk ik )
denk zelf ook wel aan hulp zoeken, maar in het dorp durf ik het niet, mensen zijn zo kleingeestig en man probeer zijn geld te verdienen in het dorp.
we hebben de afgelopen jaren zo veel moeilijkheden al gehad.
de droom die je naleeft als je gaat emigreren, hier is hij hard uit elkaar gespat
huis afgebrand, wij waren net verhuisd maar de nieuwe huurders waren alles kwijt, maar wij bleven wel met de rotzooi achter, voordat dit afgehandeld was waren we 2 jaar verder, opnieuw verhuisd, nieuw huis gekocht maar slecht advies van de bank, waardoor we opnieuw veel geld kwijt waren.
je gaat bijna denken dat mensen het expres doen, je bent buitenlander dus zoek het maar uit
na zwangerschap bijna overleden aan nabloedingen, en de nasleep hiervan.
je zou er bijna een verhaal van kunnen maken
ondertussen proberen zo goed mogelijk verder te leven om de kinderen niets te latren merken, maar zij merken ook wel dat ze minder te eten krijgen, minder snoep ect
de oudste snapt het erg goed, als we boodschappen moeten doen weet ze waar ze naar moet kijken en zal nooit iets voor zichzelf kiezen
maar het moeilijkst vind ik contact met familie, doordat de tel het niet meer doet kunnen ze ook niet naar hun opa en oma bellen, die bellen gelukkig 1 keer per week een kwartier, maar ze missen hun heel erg
ik zelf mis heel erg een steuntje, iemand die kan aangeven welke richting je op moet.
probleem is dat ik me zo wanhopig voel dat ik rare gedachten krijg
ergens ben ik nog wel heel rationeel om te denken dat het niets oplost, maar de verleiding is erg groot
misschien doet dat nog wel het meeste pijn

Schaamte

Lieve wanhoopje, aan schaamte heb je niets. Je zit nu in een klote-situatie en daar moet je uit zien te komen. Door te blijven zitten huilen en je kop in het zand te steken los je echt niets op. De problemen gaan niet vanzelf weg, dat moet jij (samen met je man) doen. Ergens wel fijn trouwens dat jullie problemen samen vooral door de financiële problemen lijken te komen. Als je dit oplost wordt het voor jullie samen ook weer beter, zul je zien!
Is je man ook geëmigreerd of is hij een native van dit land? Spreekt hij de taal wel?
Ik denk echt niet dat de mensen jullie expres problemen bezorgen. Ik herken het wel een beetje, wij zijn vorig jaar naar een ander land verhuisd, en dat kost erg veel energie. Op een gegeven moment kwamen er allerlei extra dingen bij (huis was niet schoon bij oplevering, en bij niet schoon moet je denken aan helemaal zwart van de roet op één verdieping doordat er een schroothandelaar binnen een grote watertank heeft kapotgebrand, dus echt heel erg vies, ik kan nu bijna 1 jaar later nog in kiertjes enz. roet blijven wegpoetsen) dak was niet goed afgewerkt, stormschade, nu hebben we weer een verstopte riolering, veel communicatieproblemen op scholen van kinderen vanwege het totaal andere schoolsysteem, enz. enz.. Daar word je inderdaad wel een beetje moe van. Maar het is niet met opzet (ook al voelt dat misschien wel zo), het komt gewoon omdat we nog niet in de routine van het land zitten. Dat zal bij jou beslist zo zijn. En ook, als je in een klein dorp woont is het beslist kleingeestiger en is men misschien wel roddelzieker.
Maar toch zijn mensen bereid om je te helpen, je zult het zien. Het kan ook best zijn dat jij je afstandelijk opstelt, (begrijpelijk hoor) waardoor je vanzelf zo'n gevoel krijgt.
Echt, ga naar die school en ga praten!, ga naar de huisarts en ga praten! misschien kunnen jullie een prodeo advocaat krijgen. Je zult iets moeten ondernemen, anders is volgende maand je huis leeg. Ga ook met je ouders praten, dit is jullie schuld niet, dit is gewoon pech hebben en daar hoef je je niet over te schamen. Trouwens, over problemen en fouten hoef je je überhaupt niet te schamen, je bent ook maar een mens en bij iedereen gaat wel eens wat mis. Zaak is wel dat je je bij elkaar raapt en de problemen te lijf gaat en oplost.
Even over de kinderen: van minder snoep en minder lekkers zullen ze heus niets krijgen. Dus dat schuldgevoel kun je alvast loslaten. En je ouders, kunnen die niet wat vaker bellen? Ze hoeven heus niet meer maar 1 kwartiertje te bellen, tegenwoordig zijn er genoeg sites die aangeven hoe je goedkoop naar het buitenland kunt bellen. http://www.televergelijk.nl/ Kunnen ze het land invullen en dan krijg je informatie via welke provider ze goedkoop kunnen bellen, dat gaat met een 0900 nummer. Dat is maar 1 of 2 ct per minuut, dus dat zijn de kosten niet.
Waar zit je nou precies, in welk land, dan kan ik misschien wat mogelijkheden voor je googelen, of er zijn wellicht mensen hier die in dat land wonen en wel de weg weten.
Kom op meid! Inzakken heeft nog even geen zin. Ga naar de huisarts met die enge gedachten, ga naar het maatschappelijk werk. Je mist een steuntje, natuurlijk, je zit helemaal geïsoleerd met grote problemen in een vreemd land, een steuntje kun je wel gebruiken. Weten je ouders hier eigenlijk wel van?
Heeft je man enig idee hoe jij je voelt?

Valse schaamte

Beste Wanhoopje,
Dat het je tegen zit is toch niets om je voor te schamen? Het is jammer dat je niet zegt in welk land je precies zit, omdat hier veel ouders zitten die ook in het buitenland wonen en waarschijnlijk je dan precies weten te vertellen waar je kan aankloppen voor hulp. Er zijn vaak veel meer wegen dan je denkt, waar je ze moet ze weten. Zelf ben ik expert op het gebied van Italië, maar ik heb niet het idee dat jullie daar zitten. Er was laatst iemand in franstalig België met problemen met een eigen zaak, was jij dat?
Jullie worden uitgemolken nu en dat kan niet kloppen. Hebben wij ook eens gehad met een ander bedrijf met valse getuigen en al. Een eigen advocaat nemen was wel de enige manier om het op een accoord te kunnen gooien en er van af te zijn. Wat vaak ook helpt is om jouw beurt weer een rechtszaak aanspannen aan die andere zaak omdat ze hun verplichtingen niet nakomen en jullie daarmee schade berekenen. Een ander truukje wat in sommige landen opgaat (hangt er een beetje vanaf wat voor een soort zaak je hebt, persoonlijk, bv, enz.) is eerst een nieuwe zaak starten, gereedschap, apparaten en andere benodigheden doorverkopen aan de nieuwe zaak en de oude failliet laten verklaren.
Bellen kan bijna overal gratis via internet met Skype. Dat zou ik als eerste doen en dan gelijk familie , vrienden en kenissen afbellen met je verhaal, want je hebt nu hard een hart onder de riem nodig.
Kinderen niets willen laten merken zou ik juist niet doen. Dat schept volgens mij alleen maar meer spanning. Wij zijn altijd heel open geweest naar onze kinderen dat we krap zitten. That's life, niks om je over te schamen. Je krijgt rare gedachten, omdat je zo eenzaam hierin bent en het allemaal hardnekkig voor de buitenwereld probeert te verbergen. Niet doen, ten eerste lukt je dat toch nooit. Mijn ervaring is dat ze in kleine dorpen toch wel roddelen ook al moeten ze de bijzonderheden erbij verzinnen en dan is het beter als ze het ware verhaal van jou te horen krijgen ipv allerlei verdraaide verzonnen zinsspelen.
Ik kan me verder ook niet voorstellen dat er geen dorpsgenoten, familieverenigingen of kerksgenootschappen zijn die geen hulp of advies willen geven. Mijn ervaring is dat mensen toch graag willen helpen en als je eenmaal op durft te biechten dat het eigenlijk helemaal niet goed gaat ze je vaak advies kunnen geven waar je terecht kunt. Soms zit er zelfs een advocaat tussen die je wel even gratis advies kan geven. Misschien heb je verder wel recht op tegemoetkoming van schoolkosten voor je ,kinderen, verlaging van electriciteitsrekening, het platzakbugetpotje of weet ik niet wat. Veel mensen hebben ook nog spullen of kleding in huis wat ze zonde vinden of weg te gooien, maar wat ze niet willen verkopen vanwege de moeite of wat ze eigenlijk alleen uit willen lenen.
Maar het belangrijkste is dat je eerst van die bodemloze put af moet waar al het geld in verdwijnt. Je moet de advocaat van de ander nooit op zijn woord geloven. Zelfs als er contractbreuk is gepleegt dan kan er meestal toch wel een accord gevonden worden, omdat niemand gebaad is bij eindeloze rechtszaken. Wist je dat er in sommige landen bedrijven zijn, die voor een vast bedrag een eigen advocaat standaard in dienst nemen en vervolgens de kosten er weer uitslepen door zoveel mogelijk rechtszaken aan jan en alleman aan te spannen? Probeer meer te weten te komen over dat bedrijf. Benader andere personen die er mee te maken hebben gehad. Dikke kans dat je niet de eerste blijkt te zijn die zo in de luren is gelegd en dat die anderen je ook advies kunnen geven hoe zij er vanaf gekomen zijn.
Groetjes Jessica

Idd

wallonie, het feit dat je het met niemand kan delen is erg lastig. Daardoor krijg je steeds meer het gevoel alleen te staan. Ook samen gaat het niet meer, maar eigenlijk omdat je elkaars pijn ziet.
Bij mij speelt het dan nog dat mijn man elke 5 jaar weer iets anders wil. Nieuwe baan, ander huis ect. Nu ben ik hem altijd gevolgd, ook omdat ik daar wel de uitdaging in zag.
Hoewel de stap om uit ned weg te gaan vooral bij hem vandaam kwam. Misschien ben ik daarom wel zo boos en teleurgesteld.
Heb zelf werk en familie opgegeven om zijn droom te volgen en dan maakt hij er ( naar mijn idee) een zooitje van.
kan op dit moment ook niet rationeel meer denken, slaap en eet niet meer, lukt gewoon niet. Gelukkig bereid ik mijn werk altijd voor langere tijd voor, dus hoef ik daar niet echt over na te denken.
Ben wel al bij uitzendburo geweest om een baan te zoeken met meer uren, maar werd van het bekende kastje naar de muur gestuurd, en dan vooral op taal gebied.
ga maar eerst naar school om beter te leren schrijven, en dat werd gezegd door iemand die dan alleen frans spreekt. Merk dat ik daar even niet zo goed tegen kan

Wilde vandaag ook met de directeur van school gaan praten, maar zodra ik daar aan kwam stroomde de tranen al weer, dus heb ik dat nog maar even uitgesteld, misschien morgen

Hoe ver wallonie in?

als je nog een beetje in de buurt kan komen van Vlaanderen zou je misschien toch daar kunnen proberen je ergens in te schrijven. Ik neem aan dat je nog wel lid bent van een mutualiteit, kost maar 65 euro per jaar ( althans in Vlaanderen ) en dan kun je nog wel naar de huisarts. Hebben jullie ook een omniostatuut dat je kunt aanvragen in Wallonie? wij in Vlaanderen wel, OCMW? schooltoelagen aangevraagd? Belgieforum staan ook wel eens oproepen op voor hulp/ advies, misschien kun je daar nog iets mee. En emigreren valt niet mee, zelfs als het naar een buurland is ( en zelfs Vlaanderen is al heel anders dan NL). Probleem met helpen is dat ik de regels voor Wallonie niet ken, voor vlaanderenal lastig genoeg om er goed in te komen ( gezeur rond hospitalisatieverzekering die wij nog niet hebben)

Ver in wallonie

helaas niet in de buurt van vlaanderen. Van een omniostatus heb ik nog nooit gehoord. probleem is bij zelfstandige dat de premie erg hoog is, gaat met alle sociale zekerheden tegelijk, als je dat dus niet kan betalen zoals nu, krijg je dus ook geen kinderbijslag ect, is een circel waar ik nu niet uit kom.
Ga maandag proberen een afspraak te maken bij cpas, ocmw, om in ieder geval voor de kinderen het te regelen en evt voorschot op mazout te krijgen. Het is hier in huis niet warmer dan 12 graden. Ik heb maandag een sollicitatie gesprek, misschien dat het wat wordt, is wel niet wat ik echt wil, maar dat is nu niet van belang.
Ik ben erg blij met jullie reacties, steunt me echt heel erg, heb gevoel dat ik niet helemaal alleen sta.
Merci

Hmm

Is acuut remigreren naar Nederland een optie? Al is het maar door in te trekken bij familie/vrienden?