Relaties Relaties

Relaties

Best eenzaam ondanks echtgenoot en een paar vriendinnen

Wie herkent het volgende?

Ondanks huwelijk met de bekende ups and downs, werk, een aantal vriendinnen en lid van een paar verenigingen, voel ik me vaak eenzaam.

Het gekke is: Ik ben spontaan, heb de nodige zelfspot, sta open voor heel veel dingen en mensen en toch ben ik vaak bang afgewezen te worden als ik op nieuwe mensen af zou stappen. Hoe dan...


Lanza

Lanza

25-10-2019 om 12:57

Tijd maken

is niet altijd een optie. Als je een gezin hebt, werkt, sport en ook nog ontspanning en tijd voor jezelf nodig hebt om op de been te blijven, dan blijft er echt weinig tijd over.

Ik heb familie die ik regelmatig wil zien. Mijn man heeft familie. Dan mijn vrienden, ik heb ongeveer 1 avond per week om met hen af te spreken, maar dan nog als ik mijn zes vrienden laat rouleren, betekent dus dat ik ze 1x in de zes weken zie.

Veel meer kan niet.

Andere fase, Lanza

Je kunt wel een gezin " hebben", hoewel ik dat altijd een beetje een Libellewoord vind ( heb ik een gezin, nee, wij zijn een gezin) maar na verloop van tijd is het kroost volwassen. Dat is bij veel leeftijdgenoten van mij het geval. Werken doet ook echt niet iedereen fulltime. Dus je houdt best wel wat tijd over, lijkt mij. Maar mijn idee daarover lijkt dus niet te kloppen want ik spreek nog steeds veel druk druk druk mensen. Snap? Lanza?

Linda 50

Linda 50

26-10-2019 om 01:59

Er zullen vast tal

van mensen zijn die het idd zo druk hebben. Midden in de drukte van het gezin, werk, huishouden, sport, hobby...
Maar voor alles is het vaak een kwestie van goed plannen. Voor de 1 is dat dan misschien eens in de 6 weken.
Ikzelf werk parttime, kinderen zijn (bijna) volwassen en mijn overige dingetjes kan ik goed bijhouden. Geen punt om met regelmaat af te spreken of tijd voor mezelf te maken. Heerlijk!

Kaaskopje

Kaaskopje

26-10-2019 om 09:13

Oh nu weet ik de schrijver niet meer...

" En dat ze contact met anderen miste, en of ik zin had in een borrel op een terras."===

Waarom weet ik niet, maar dit deed me aan iets van mij t.o.v. een vriendin denken. Vriendin kreeg een tweeling en pas een flinke tijd later, toen ik zelf een baby had, drong tot me door hoeveel haar dit belast heeft in de weken en maanden erna. En dan bedoel ik het werk, de vermoeidheid, ook alleen zijn daarin. Ik voelde me met terugwerkende kracht schuldig. Had ik mijn hulp aan moeten bieden? En ja... het zou aardig geweest zijn, maar ik wist het niet. Ik heb het nog wel tegen haar gezegd, om met terugwerkende kracht toch een beetje begrip te kunnen tonen.

Kaaskopje

Kaaskopje

26-10-2019 om 10:23

Druk druk druk...

Ik kan het met één activiteit per dag heel druk hebben. Dat zit tussen mijn oren, maar zo is het dan wel. Dus het hoeft niet letterlijk te zijn dat iemand druk is, maar 'tussen de oren' wel. Dat is met het klimmen der jaren denk ik ook wel meer geworden. Ook omdat ik nu niet meer die wilde drang heb om mijn dag van voor naar achter vol te boeken denk ik, i.t.t. hoe ik vroeger was. Alleen thuis zitten vond ik maar niks. Ik wilde het dus denk ik niet per se druk hebben, maar ik wilde niet alleen zijn.

Enna M.

Enna M.

26-10-2019 om 15:00

wat een fijn draadje!

"Ik heb nu af en toe wel een goede klik met een relatief nieuw iemand, maar zelfs als daar vriendschap uit groeit dan zie je elkaar toch niet vaak genoeg, en blijven de gesprekken haast als vanzelf op een ander niveau dan als je elkaar heel vaak ziet en dus nooit hoeft ”bij te praten”."

Precies dit. Ik heb wel een aantal nieuwe vriendschappen, maar die kunnen niet echt groeien omdat je elkaar niet genoeg ziet. Eigenlijk zou je een nieuwe vriendin een tijd lang 3x in de week willen zien en er af en toe echt iets mee willen ondernemen, samen naar een of ander festival of vakantie ofzo. Het hoeven geen grandiose dingen te zijn, maar met nieuwe mensen is het lastig gezamenlijke herinneringen opbouwen.

Tegelijk verwatert het contact met mijn oudere beste vriendinnen: de een is geëmigreerd, de anderen hebben het 'druk druk druk'. Dat laatste voelt een beetje als een afwijzing: waarom wil ze niet wat tijd vrijmaken voor onze vriendschap? Of als het moeilijke dingen zijn waarmee ze druk zijn (een is ziek), waarom gaat ze niet in om het aanbod voor steun terwijl haar man zich suf mantelzorgt? Er is wel een klik, maar ik mis ergens een gevoel van wederzijdsheid.

Wat Jutta zegt is héél herkenbaar.

@Emma

@Emma

26-10-2019 om 15:47

Goede buur en verre vriend

Met een jong kind was er bij mij geen sprake van een sociaal leven. Drukke baan, thuisfront en studie: je "wordt geleefd". Ik had als vanzelf een netwerk van buren, collega's en ouders van vriendinnetjes. Zo kabbelt het voort maar ik kon het af en toe echt wel deprimerend vinden. Ik had geen partner. Pas toen mijn dochter 14 was kreeg ik een beetje lucht.
Wat ik al die tijd erg waardevol heb gevonden (en nu nog) zijn de oude vrienden, zelfs één vanaf mijn kleutertijd. Het zijn mensen die ik misschien 1x per jaar zie. Maar je spreekt elkaar op een ander niveau. Geen alledaagse ditjes en datjes. Dus wat mij betreft in deze context: een goede buur is net zo belangrijk als een verre vriend. Het hielp mij echt de alledaagse romslomp te relativeren.

Ja Kaaskopje

Jij hebt het natuurlijk ook heel druk met OO
Ik ook hoor, als ik niet uitkijk.

Adelaide

Adelaide

26-10-2019 om 23:37

Nieuwe vrienden

Ik merk dat het voor mij moeilijk is nieuwe vrienden te maken, maar ik weet eigenlijk niet of ik daar behoefte aan heb. We hebben een groot gezin, met mijn broer erbij wonen we met z’n negenen, dus aan menselijk contact geen gebrek in ons huis.

Het makkelijke contact maken uit de studietijd is voorbij. We gingen toen allerlei dingen doen, film, museum, theater, wandelen, fietsen, en wie meeging ging mee en daar ontstonden wel vriendschappen uit. Ik ken nu geen situatie waarin dit soort activiteiten spontaan worden afgesproken omdat mensen van mijn leeftijd een wat, hoe zal ik het zeggen, ingevulder leven hebben. Verder turnde ik drie avonden per week en daar heb ik ook vrienden opgedaan. En natuurlijk twee vriendinnen van de middelbare school. Die spreek ik inderdaad een keer of vijf per jaar, maar het is meteen een goed gesprek, na her verplichte rondje “hoe gaat het met de kinderen en wat doen ze nu?”
Wat Emma schrijft is waar: met oude vrienden praten we over andere dingen dan met bijvoorbeeld collega’s bij wie we worden uitgenodigd voor een etentje. Is dat misschien het overgangspunt tussen kennis en vriend? Het soort gesprekken dat je hebt?

Lanza

Lanza

27-10-2019 om 18:28

Quote:

Het makkelijke contact maken uit de studietijd is voorbij. We gingen toen allerlei dingen doen, film, museum, theater, wandelen, fietsen, en wie meeging ging mee en daar ontstonden wel vriendschappen uit. Ik ken nu geen situatie waarin dit soort activiteiten spontaan worden afgesproken omdat mensen van mijn leeftijd een wat, hoe zal ik het zeggen, ingevulder leven hebben.

Zoiets kun je prima een keer voorstellen. Ik heb gemiddeld 1 afspraak met vrienden per week en dat kan van alles zijn. Uit eten, sporten, naar een voorstelling, cabaret, een live bandje of naar een expositie. Vaak ook alleen een biertje drinken en een paar uur bijpraten. Het gaat meestal vrij spontaan, een paar dagen van tevoren of dezelfde dag doet iemand een voorstel en meestal kunnen we dan wel.

Waarom zou dat nu niet meer kunnen?

Kaaskopje

Kaaskopje

27-10-2019 om 19:49

Jutta

OO valt niet onder "druk". Dat is ontspanning. Een afspraak, vergadering, vrijwilligerswerk, 's avonds uitgaan e.d. levert voor mij wel dat drukke gevoel op. Ik heb morgenmiddag een afspraak, dan ga ik in de ochtend niet van alles doen, zoals boodschapppen of huishoudelijke taken, omdat mijn ochtend ook al in het teken van die afspraak staat.

Adelaide

Adelaide

27-10-2019 om 22:29

Lanza

Misschien schreef ik het niet duidelijk op. De afspraken vroeger waren vrijblijvender in die zin dat bijvoorbeeld tijdens de pauze op de universiteit of de turnclub werd gezegd “ik ga morgen naar ......, wie gaat er mee” en dan ging een groepje dat doen en daar zaten mensen bij die ik nog niet goed kende omdat ze bijvoorbeeld nog maar twee keer hadden meegeturnd. En dan ontmoette ik zo iemand en sprak er later mee af. En dan werd dat in de loop der tijd een vriend.
Wat jij bedoelt is een vaste groep vrienden met wie je afspreekt. De ene keer met A, B en C, de andere keer met A, C en D. Komen daar nog nieuwe vrienden bij?

Ik bedoelde dus meer dat ik op mijn leeftijd niet veel nieuwe vrienden maak.

Enna M.

Enna M.

27-10-2019 om 23:21

niet happen

Adelaide, Lanza heeft het allemaal onwaarschijnlijk veel beter voor elkaar dan wie dan ook. Ik zou er niet teveel op ingaan.

Sophia

Sophia

27-10-2019 om 23:53

Dat is het ook juist

Ik mis het gemakkelijke en vanzelfsprekende in de contacten met mensen nu. Vroeger toen we student waren, ging het makkelijker. We woonden allemaal in dezelfde omgeving en afspreken ging spontaner en makkelijker. Daarna ook nog wel, in de eerste jaren na de studententijd. Zelfs toen we al niet meer bij elkaar in de buurt woonden en er kinderen waren, lukte het gemakkelijker dan nu om afspraken te maken en te houden. En met mijn vriendinnen had ik regelmatig belcontact waarbij we ook konden bijpraten als afspreken niet lukte.

Maar nu is dat allemaal anders en ik mis het. Niet alleen het vanzelfsprekende maar misschien nog wel meer de vertrouwdheid van de vriendschappen. Het delen van elkaars verleden, het elkaar zo goed kennen dat je aan een paar woorden genoeg had om elkaar te begrijpen. Vooral met de vriendinnen die zijn overleden had ik zulke contacten. En voor je zoiets weer met een ander hebt opgebouwd, ben je veel tijd verder. Als het al lukt.

Kaaskopje

Kaaskopje

28-10-2019 om 01:20

Wat ik een beetje mis

is een buurvrouw waar ik vriendschappelijk mee om ga. We hebben hele lieve buren, maar we zijn geen vrienden. Vroeger had ik vrienden in de flat waar ik in mijn eentje woonde en dat was heel gezellig, maar we verhuisden allemaal, gingen samenwonen kregen kinderen en dat was het dan. Ik heb nog heel af en toe contact met een paar ervan, een is mijn zwager geworden, maar meer ook niet. Ik mis de buur waar ik zomaar mee kan koffiedrinken of een uurtje bij elkaar in de tuin mee kan zitten. Of die je belt om even samen naar het winkelcentrum te gaan, dat werk. Buiten de tijd in de flat die ik noemde, heb ik dat eigenlijk nooit meer gehad. Ik ben een beetje 'lui' met het onderhouden van contact met anderen, dus als mensen verder wonen, sluipt dat erin. Is het om de hoek, dan is dat anders.

Angela67

Angela67

28-10-2019 om 09:16

kaaskopje

weet niet hoe het bij jou is, maar in onze wijk (ca. 11000 mensen) zijn veel mensen actief in iets dat betrekking heeft op de wijk - groen, energie, geschiedenis, langer op jezelf blijven wonen, vrijwilligerswerk op allerlei vlakken. Als je eens probeert om 1 activiteit of groep te vinden waar je enigszins belangstelling voor hebt dan kun je vandaar uit kijken hoe het is om met mensen uit de buurt iets te doen/organiseren. Het doel is dan niet gezelligheid maar dat is ook niet erg, het gaat juist om ontmoeten van mensen met wie je iets gemeenschappelijks hebt.
gr Angela

Lanza

Lanza

28-10-2019 om 09:26

Quote:

Misschien schreef ik het niet duidelijk op. De afspraken vroeger waren vrijblijvender in die zin dat bijvoorbeeld tijdens de pauze op de universiteit of de turnclub werd gezegd “ik ga morgen naar ......, wie gaat er mee” en dan ging een groepje dat doen en daar zaten mensen bij die ik nog niet goed kende omdat ze bijvoorbeeld nog maar twee keer hadden meegeturnd. En dan ontmoette ik zo iemand en sprak er later mee af. En dan werd dat in de loop der tijd een vriend.
Wat jij bedoelt is een vaste groep vrienden met wie je afspreekt. De ene keer met A, B en C, de andere keer met A, C en D. Komen daar nog nieuwe vrienden bij?
Ik bedoelde dus meer dat ik op mijn leeftijd niet veel nieuwe vrienden maak.

Maar is dat een probleem dan? Want ik heb soms al het gevoel dat ik mijn vrienden niet genoeg kan zien, dus ik besteed de beperkte tijd en energie die ik heb liever aan de vrienden die ik al heb. Soms praat ik wel met anderen, vrienden van vrienden, of zomaar iemand in de kroeg, of een collega die wat verder van me afstaat, of een ouder op school, maar ik hoef niet per se vrienden te worden met al die mensen, dat zou veel te veel tijd kosten. Alleen als ik echt een enorme klik voel dan ben ik bereid te investeren en dat komt niet zo vaak voor.

Voor de rest zijn de afspraken die ik maak wel vrij spontaan en soms gaan er ook mensen mee die ik niet ken, dat zijn dan vrienden van vrienden, of een familielid. Ik zou niet weten waarom dit niet meer zou kunnen als je wat ouder bent?

Kaaskopje

Kaaskopje

28-10-2019 om 10:48

Angela

Dat doe ik al ☺️. Maar dat zijn ook niet automatisch mensen waar je privé mee om zult gaan. Ik mis privé contacten in mijn buurt.

Toen ik in de genoemde flat woonde was ik de veroorzaker van de vriendschappen die ontstonden omdat ik een feest organiseerde voor de hele flat. Gelukkig kwam niet iedereen 😅. Dat was dus een succes. Volgend jaar wil ik me ook inzetten voor een buurtevenement, maar ik vrees een beetje dat ik dan te maken krijg met ingesleten gewoontes van mensen die dat normaal gesproken doen. Nog even moed verzamelen, haha. Wie weet pakt het positief uit en krijg ik meer aansluiting in de buurt.

Jasmijn

Jasmijn

28-10-2019 om 10:54

vrienden die je hebt

Meestal heb je voldoende aan de vrienden die je al hebt, maar het kan voorkomen dat die vrienden verhuizen bijvoorbeeld, dan is het afspreken al minder spontaan. Een goede vriendin van mij is verhuisd op 1,5 uur afstand, even koffie drinken is er dan niet meer bij. Heb je de pech dat er meerdere verhuizen, dan wil je graag ook nieuwe vrienden maken en als je dan toevallig alleen maar mensen tegenkomt die er geen tijd voor hebben/vrienden zat hebben, dan kan ik begrijpen dat het wel wat lastiger wordt.

Nieuwe vrienden maken

Ik ben als volwassene vaak verhuisd over langere afstanden dus ik heb al meerdere keren mijn sociale kring weer helemaal op moeten bouwen. Dat kost veel energie maar het is wel te doen. Mijn ervaring is dat je op elke leeftijd nog zeker goede vrienden kan maken.

Het vergt echter wel tijd en energie. Je zult in je nieuwe omgeving je bij elke (sociale) activiteit aanwezig moeten zijn, bij een verenging gaan, vrijwilligerswerk doen... via internet (en sites als meet up) kan je kaan ook mensen ontmoeten met dezelfde interesses. Verder heb ik altijd veel contacten via mijn werk en via de kerk. Het vergt ook om mensen actief uit te nodigen om samen te lunchen, koffie te drinken, ergens heen te gaan... En van al die mensen en contacten blijft het grootste deel oppervlakkig of die zie je na 1 of 2 keer niet meer. Maar sommige van die contacten groeien wel uit tot vriendschappen, soms meer gelegenheidsvriendschappen (we zijn allebei nieuw en we willen allebei wel contact) maar ook echte vriendschappen.

Ik heb tot nog toe in elke nieuwe fase en elke nieuwe omgeving wel een paar echt goede vrienden kunnen maken.

Maar nieuwe contacten maken en vriendschappen opbouwen kost wel heel veel tijd. Dat moet je ook kunnen en willen.

Kaaskopje

Kaaskopje

28-10-2019 om 12:31

Jasmijn

Maar dan ga jij er kennelijk vanuit dat de meesten inderdaad voldoende vrienden hébben. Ik heb één vriendin waar ik weleens wat met onderneem en een redelijk nieuwe vriendin waar ik de regels nog niet volledig van in mijn systeem heb zitten . Ik kan haar nog niet volledig inschatten. Maar dat is in ontwikkeling dus. Met de ene vriendin weet ik onderhand redelijk wat ik aan haar heb (dat mag ook wel na 43 jaar, haha), maar ik word soms toch nog verrast met iets wat ik niet wist. Ik ging ook in toenemende mate met een zus op pad, maar sinds zij weer een relatie heeft, is dat zo goed als over en dat vind ik ook erg jammer. Spreek ik iets af dan zijn we altijd met ons drieën. Leuke man, echt waar, maar soms wil je gewoon niet met drie. Alleen als we gaan dansen wil hij niet mee, met geen paard de dansvloer op te trekken. Dat is in mijn voordeel. Maar het komt er dus op neer dat als ik ergens zin in heb om te doen, ik afhankelijk ben van mensen die zo hun eigen eigenaardigheden hebben waardoor het maar de vraag is of ze mee kunnen en willen. Er is niet altijd zomaar iemand beschikbaar. Dat hoeft ook niet klokje rond, maar iets rianter in dat soort contacten zou ik wel willen zitten. En dan ook nog mensen waar je je volledig bij thuis kunt voelen. Lastig dus .

Kaaskopje

Kaaskopje

28-10-2019 om 12:48

Kyana

Het is waar dat je je energie in activiteiten moet steken om zelf meer contacten te kunnen krijgen. Maar juist dat gaat niet iedereen even soepel af. Ik heb er op zich geen moeite mee, ik heb nooit totaal zonder leuke contacten gezeten op school, werk, of iets dergelijks. Maar niet iedereen heeft die vaardigheid of mogelijkheid om dat voor elkaar te krijgen.

Niki73

Niki73

28-10-2019 om 14:20

Vrienden verdwijnen ook weer

Ik ben ver weg van mijn geboortestreek en studiestad verhuisd. Ik ben dan ook nog eens iemand die maar een paar echt goede vriendinnen tegelijk kan hebben (naast een flinke groep kennissen natuurlijk). In het laatste jaar zijn twee van mijn beste vriendinnen geëmigreerd. Ik heb dus echt behoefte aan nieuwe goede vriendinnen en dat heb je op deze leeftijd niet zomaar voor elkaar. Ik ben aan het kijken welke kennissen voor een upgrade in aanmerking komen , maar de meesten hebben inderdaad weinig tijd.

Kaaskopje

Kaaskopje

28-10-2019 om 15:25

Gebruiksaanwijzing

Dat sommige mensen een gebruiksaanwijzing hebben, maakt het nog iets ingewikkelder. Ik lijk er een fijne neus voor te hebben 😅.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

28-10-2019 om 21:41

Lanza #48

Zoiets is een probleem als iemand het als probleem ervaart.

Er waren tijden in mijn leven dat ik echt genoeg had aan de vrienden die ik/die we hadden. Maar de tijden zijn veranderd: vriendschappen zijn veranderd of verwaterd. Of verbroken door de dood. Dus ja, ik mis vrienden. Mijn vriendinnen vooral. Nieuwe vriendschappen lijken moeilijker te sluiten omdat veel leeftijdgenoten meer gesetteld zijn en een vaste vriendenkring hebben.

een afspraak

Hoi Kaaskopje,

Dus een afspraak op een dag maakt voor jou al dat je de rest van de dag niets kunt ondernemen, zelfs geen boodschappen doen. Ook heb je het liefst dat vrienden om de hoek wonen, want als je moet reizen dan word je een beetje "lui".
Als ik op deze manier te werk zou gaan dan zou ik echt nooit meer iemand spreken. Om mijn vriendinnen te zien reis ik soms het halve land door, en zij ook vanuit een andere richting. We kiezen meest een bestemming ergens in het midden en komen dan uit in een stad die we nog niet echt kennen, wat dan weer een leuke bijkomstigheid is. Deze ver-weg-vrienden en vriendinnen zie ik niet zo vaak, meest een of twee keer per jaar. Het kost dan ook een hele dag aan tijd, en daarbovenop nog eens een aardig bedrag aan koffie, lunch en nog iets drinken want we hoppen vooral in de winter van koffietent naar lunchtent en dan naar nog drankje om af te sluiten;
In mijn woonplaats heb ik best veel mensen leren kennen toen de kinderen op de basisschool zaten. Dat waren leuke contacten maar daar is veel van verwaterd want dat waren meer kennissen dan echte vrienden.
In mijn wijk heb ik nu nog twee echte vriendinnen. Daar ben ik heel blij mee, maar toch zie ik die ook niet wekelijks. Dat zijn namelijk de drukke types. Daar kun je het best een vaste activiteit mee delen want dan zie je ze regelmatig. Met eentje ga ik sporten dus dat helpt enorm. Kunnen we daarna de Dingen Des Levens doornemen. Met de ander ga ik binnenkort ook weer wekelijks iets ondernemen. Als ik dat niet doe dan gaat deze vriendschap weer veel stroever lopen. Dan komt er weer een hoop ge-app aan te pas voordat er iets gebeurt. Moet er weer met agenda's geschoven worden. Enfin, dat is precies wat ik lastig vind.

Kaaskopje

Kaaskopje

30-10-2019 om 13:55

Jutta

Boodschappen doen ná een activiteit doe ik wel, maar dat ligt in de route naar huis. Ik ga niet speciaal naar de stad of winkelcentrum voor ik een afspraak heb. Dat voelt als 'teveel'. En ik doe bijvoorbeeld al wel vast een was in de machine, maar die programmeer ik dan voor als ik weer thuis ben. In de tuin werken... liever niet, want daar moet ik vies kunnen worden, dus dan zou ik eerst oude kleren aan moeten, dan omkleden om de deur uit te kunnen gaan. Ná de afspraak doe ik dat met het grootste gemak. Ja best apart misschien. Ik moet dus eerst van de verplichting af om me vrij te kunnen voelen voor nog iets anders.

Dit houdt dus ook in, dat ik juist alle aandacht heb voor afspraken met een vriendin of mijn zus. Een gezellige 'verplichting' (dat voelt niet als zodanig hoor!), waar mijn dag dus ook door bepaald wordt. Ik wil niet gehaast en gestrest ergens aankomen, dus is er minder ruimte voor meer voor die tijd. Dat ik zo ben, weerhoudt me dus niet van het hebben van vriendschappen. Hoe ik het ervaar van anderen, is dat het juist veel ingewikkelder ligt. Ik doe het een of het ander (ietwat zwart/wit gesteld), dan maar niet de was doen, of zoiets. Bij anderen lijkt het wel of alles eerst moet en oh... nu is er geen tijd meer over voor iets leuks, of oh dan ben ik al te moe voor nog iets. Of men maakt zich druk om de dag er ná. (Ik kan niet meer uit, omdat ik de dag erna dan niets meer waard ben, bijvoorbeeld) Terwijl ik denk 'nou én! dan ben ik maar een wrak, maar ik heb dan wel een leuke dag of avond gehad'.

PipoKoeien

PipoKoeien

30-10-2019 om 16:38

Maar Jutta/Kaaskopje

Soms mankeren mensen iets, autisme, ADHD/ADD, andere psychische en/ of lichamelijke klachten waardoor dat niet meer gaat .
Waardoor 1 afspraak al zo zwaar drukt dat je blokkeert. Waarbij chaos en het overzicht missen zorgen dat je altijd achter de feiten aanvliegt .
Dan raakt je sociale leven invalide, je huishouden is pappen en nathouden en stress viert hoogtij.

Ik ben manisch depressief en heb diverse lichamelijke aandoeningen, waaronder diabetes mellitus ( nog niet onder controle, behandeling volgt nog), een heupafwijking, afwijkende trage schildklier, dubbele hernia na een val 2 jaar geleden waardoor mijn been ook uitvalt en nog wat zaken.
Al zou ik willen, meer dan 1 afspraak per dag, ik kan het niet. Dat hoeft niemand te snappen, enkel te accepteren.

Maria1611

Maria1611

30-10-2019 om 21:45 Topicstarter

Ik heb op een of andere

Manier mijn gebruikersnaam veranderd. Ben nog steeds Maria hoor. Beetje digibetiaanse actie vrees ik.

Ik was even "weg" en zie dat dit draadje meer mensen bezig houdt dan ik had gedacht. Dat doet me wel goed.

Ik kan niet op alles wat er geschreven is reageren. De vraag die me het meest bezig houdt is: waarom eenzaam als je toch een partner hebt?...

Ik heb een lieve man. We hebben onze issues, zoals alle stellen. Een van die "hobbels" is dat hij heel huiselijk en introvert is. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd. Ik weet dat het een utopie is om Alles wat je zoekt, in die ene partner te vinden. Daarnaast...stel dat hij ooit weg valt, zou het fijn zijn een sociaal netwerk te hebben. Dat heb ik zeker, maar (o, wat klinkt dit ondankbaar) ik mis bij de mensen die ik ken in mijn kringetje De Lach. Ik heb een typisch gevoel voor humor (nogal zwart en met de nodige zelfspot). Verder merk ik dat veel mensen uit mijn "netwerkje" niet de interesses delen die ik heb. (Andersom zullen zij dat misschien ook bij mij hebben, dat snap ik best en het is zeker geen verwijt). Ik ben een theaterdier, houd van een goed toneelstuk; straattheater: mensen die hun voelsprietjes uitsteken. Die heb ik wel gekend, maar, zoals een aantal anderen hier, door verhuizing naar de andere kant van de wereld of scheiding uit het oog verloren.

Ik zou zo graag, zoals iemand hier beschrijft, dat onvoorwaardelijke, wat je niet kunt benoemen, maar alleen kan voelen-vriendschap willen. Ik sta open voor van alles, behalve dom geroddel.

Enna M.

Enna M.

30-10-2019 om 21:57

wie staat er hier open voor een nieuwe vriendschap?

Misschien wel een idee om te inventariseren.... ik ben rond de 40 en woon in het midden van het land

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.