Relaties Relaties

Relaties

Foeksia

Foeksia

25-02-2013 om 11:22

Bij elkaar blijven voor de kinderen?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Alle mannen?

goh geen herkenning. Ik snap jullie in de laatste postings niet, je moet van alles doen omdat hij het niet doet ook niet als je het hem vraagt en je moet vooral niet vertellen wat er allemaal in jouw leven gebeurd want dat vindt hij vast saai.

TJA als jezelf al denkt dat wat je verteld vast saai is dan gaat er natuurlijk wat mis.

Ik stuur mijn man regelmatig een what's appje over van alles en nog wat, van de meest benullige dingen zoals een tevreden slapend huisdier wat in het zonnetje ligt tot dat hij nog even bij de Ah ovenfriet moet kopen. en op zijn beurt what's appt hi dat hij op dat moment in een reuze saai tentamen zit en maar moet wachten op de laatste student die het maar niet wil opgeven.

TUURLIJK doet het er wel toe, al die kleine dingen die zo voorbij komen en nog meer: iedereen doet zijn taken in huis, dus als jij van de afdeling 'textiel' bent is hij van de afdeling 'afval', jij kookt dus en hij ook, gewoon om en om en de kinderen kunnen tzt ook een dag gaan koken want dat is alleen maar nuttig.

Neem het heft in handen voor jezelf, dat hij zijn deel dan laat liggen zal hij zelf moeten ondervinden. Het is geen hotel !

Ook zoiets

"Mijn man geeft mij ook altijd zo'n rotgevoel. "Oja, die van mij geeft altijd mij de schuld, dus die opmerking van jouw man dat je niet zo overgevoelig moet doen herken ik ook: het ligt altijd aan mij. "

nou en daar ben je dan mee getrouwd en heb je dus elke dag last van. Hoe zou hij het vinden als jij hem dagelijks afkraakt en een rotgevoel bezorgd ?

Iemand die zelf geen enkele kritiek aan kan, totaal niet zelfreflecterend is in de relatie moet vooral geen relatie hebben denk ik.

Werkelijk snap ik niet waarom je in een relatie zit waar je van de ander weinig positiefs mee krijgt. Ik bedoel, een liefdevolle relatie moet vooral inhouden dat je elkaar helpt, elkaars behoeften en gevoelens erkend, een luisterend oor biedt en ook een fikse discussie met smijtende deuren kan hebben.

Ik heb namelijk een dominante vader en een onzekere moeder, ik heb mij als kind doodgeergerd aan die rolverdeling, echt vreselijk tegen afgezet, het suffe afhankelijke geleun van mijn moeder en het dominante negatieve agressieve van mijn vader, bah !!! Ik heb mij gelukkig totaal van deze rolverdeling emotioneel afgeworsteld, bluh, ik heb het sowieso niet op dominante mensen, echt bah.

Oh en dus

ook niet van die zwakke alles over hen heen laten komende 'vrouwtjes'. Ook bah en dat schuivelt dan voorzichtig rond die man heen, bang voor een uitbarsting of sneer. En hij die zich in het weekend laat bedienen en dan als DE man weer maandag naar zijn werk gaat.

Echt, moet je relatie er echt zo uit zien ? Zorgen voor elkaar komt echt na zorgen voor jezelf. Het gaat om jou en daarna pas om jullie.

Foeksia

Foeksia

25-03-2013 om 22:28

Euh, mandarijn...

Heb je het hele draadje gelezen? Want je slaat de plank nogal mis met je reactie. Ik kan ook wel bedenken hoe mijn ideale relatie er uit moet zien en nee, dat stemt niet overeen met hoe de mijne is. Maar dat was de vraag van de beginposting ook niet. Die was nl hoe ik (en een aantal anderen kennelijk) verder moet(en) met de realiteit zoals die nu eenmaal is. Als jij hiermee niet zou kunnen leven prima, ik zoek een manier om dat (in het belang van de kinderen) wel te doen. Dat maakt van mij geen voetveeg of deurmat en van mijn man geen autoritaire schreeuwlelijk. Was het maar zo eenvoudig.

Foeksia

Foeksia

25-03-2013 om 22:34

Saai

"TJA als jezelf al denkt dat wat je verteld vast saai is dan gaat er natuurlijk wat mis." Dat denk ik niet. Ik schreef alleen dat hij niet geinteresseerd is in de meeste gedoeverhalen van vriendinnen, buurvrouwen enz. En dat snap ik eigenlijk wel. Ik zit bijvoorbeeld ook niet te wachten op een stortvloed aan whatappjes over slapende katten en ovenfrites.

Daar gaat het niet om

het gaat erom dat jij de kar alleen trekt en jij dat aan de ene kant ellendig vindt maar aan de andere kant wel 'moet' doen voor de kinderen, voor jezelf (want het is niet slecht genoeg).

Want als jij iets voelt dan zit het alleen maar in je eigen hoofd en ligt het niet aan hem of hoe jullie met elkaar om gaan. het ligt dus allemaal bij jou, de aanpassing, het inleveren, het proberen te negeren van je eigen behoeften en volgens mij is dat wel heel erg jezelf te kort doen. En zo doet hij dat vast ook maar zijn manier is anders, het ligt namelijk aan jou en dan hoeft hij er niets meer mee, opgelost.

En natuurlijk kan je dit nog jaren zo volhouden, dat doe je nu ook al jaren. En straks, wanneer zijn de kinderen oud genoeg om het gezin op te doeken en zelf weer van alles te gunnen.

het is fijn als de ander het wel interessant vindt hoe jij de dag hebt beleefd. Of dat nou om een slapend huisdier gaat, de roddel van de buurvrouw of dat succesje op je werk. En misschien zit het hem bij jou niet in die kleine dingen maar waar kan jij wel die band uit halen ? En dat is de vraag, daar gaat het bij jou om.

Stenna

Stenna

27-03-2013 om 10:14

Waar het mij om ging

Manda Rijn, is dat je niet de hele tijd moet proberen je man te veranderen of te verwijten. En hij niet jou. Waarom moet je (of hij) belangstelling veinzen die er echt niet is? Er blijven genoeg zaken over (bij ons althans) die we wel gedeeld interessant vinden. En voor de rest precies zoals ik al aangaf: beetje tolereren, en de humor van inzien. Relax.

Stenna

"Waarom moet je (of hij) belangstelling veinzen die er echt niet is? "

Maar is dat niet essentieel aan een relatie, dat je geinteresseerd bent in die ander ???????

Filomela Houtekiet

Filomela Houtekiet

27-03-2013 om 12:06

Manda

"Er blijven genoeg zaken over (bij ons althans) die we wel gedeeld interessant vinden"
Niet iedereen heeft het in zich, het vermogen om in de loop van de dag op de hoogte gehouden te worden van een slapende poes of een nieuw woord van de peuter. Die zijn met één ding bezig en kunnen daar niet veel bij hebben. Dat wil niet zeggen dat ze nooit oog hebben voor slapende poezenbeesten, maar niet op elk moment.
Als je zelf wel graag zo'n moment wilt delen, maar je vangt bot bij je partner, is dat wennen. De interesse is er misschien wel, maar niet altijd (zeg maar zelden) oproepbaar. Je moet je momenten kiezen.
Dat is vermoeiend, maar nog niet meteen een aanwijzing voor onoverbrugbare verschillen. Het haalt niet per definitie je hele relatie onderuit.
Jij hebt de mazzel dat je wat dat betreft met je partner op een lijn zit, dat geeft jou een gevoel van gezamenlijkheid. Mooi. Daardoor kun je je misschien niet voorstellen dat een relatie zonder die vorm van gezamenlijkheid de moeite waard is.
Dit draadje gaat over andere vormen van gezamenlijkheid, waar soms naarstig naar gezocht moet worden.

Marlien

Marlien

28-03-2013 om 10:40

Hoe doet mijn man mee

ja jullie dingen herken ik zo, vooral dat we steeds zo druk zijn met onze eigen dingen en dat het dan zo moeilijk is om tijd maar ook echte interesse te hebben voor elkaars onderwerpen. Ik voel me soms ook net een kind dat bedelt om aandacht of zo.

Ik vind die stappen uit de dat gratis eboek over harmonie waar Judith (geloof ik) het eerder over had, zo handig. Ik wil dat wel doen maar mijn man heeft er geen zin in. het kost natuurlijk ook wel tijd maar dat heb ik er wel voor over. Ik geloof dat het echt helpt. Hebben jullie tips hoe ik mijn man mee kan laten doen?

Aan foeksia

Beste Foeksia,
Ik heb jouw beginvraag en de meerderheid van je vervolgreacties gelezen en moet zeggen dat ik bijzonder veel herken van hoe jij jouw huwelijk omschrijft. Ook ik voel me gefrustreerd en vertwijfeld door de gedachte dat onze kinderen opgroeien in een liefdeloos huwelijk. Ik heb me vaak afgevraagd of het minder erg zou zijn ze te laten opgroeien zonder vader, dan mèt, maar dus ook met dit voorbeeld.
Momenteel kan ik niet veel schrijven, maar ik wil je laten weten dat ik je zorgen, je gevoelens van eenzaamheid en je wanhoop en ontmoediging -na jaren van steeds weer het initiatief moeten nemen om de kwaliteit van je huwelijk te verbeteren- deel.
De gesprekken die mijn man en ik hebben gevoerd óver ons huwelijk, elkaar vertellen wat we van elkaar verwachten en waarin we ons teleurgesteld voelden, kan ik op éen hand tellen -en we hebben onze 'koperen mijlpaal' al gehad. We hebben toen wel eens uitgesproken een verstandshuwelijk te hebben. Het heeft niets verbeterd aan ons huwelijk. Uiteindelijk ga je toch liefde van elkaar verwachten, ook al probeer je het zo zakelijk mogelijk te houden.
Zelf heb ik steun aan het boek 'Praten met je partner' van Annette Heffels. Ik heb de hoop dat als onze kinderen de deur uitgaan, en daarmee de grootste gedeelde verantwoordelijkheid wegvalt, ons huwelijk nog kan opknappen.
Tot die tijd probeer ik buiten mijn gezin dingen te doen waar ik gelukkig van word; praten met andere mensen, die wèl interesse hebben voor mijn leven, sporten, muziek. Ik lees graag. Ook het boek 'Scheiden of blijven' van Mira Kirschenbaum heeft veel voor mijn kijk op ons huwelijk bijgedragen. (Daarin zet ze je aan het denken wat jij voor hem voelt, los van zijn reactie op jou.)
Ik wens jou, en alle andere vrouwen die zich herkennen in jouw gevoelens, van harte sterkte toe.

Sanne

Sanne

03-04-2013 om 09:38

Kritiek en kinderen

Nog even een vraag aan de "ervaringsdeskundigen" hier onder ons. (Foeksia, oké als ik dit draadje hiervoor gebruik? Kan evt. ook nieuw draadje beginnen.)

Mijn man kan slecht met kritiek omgaan (zijspoor: zelfs als ik iets vraag, bijv. of hij zijn schoenen in de gang wil zetten als ze midden in de kamer staan, of als ik vraag of hij een lamp wil verwisselen, vat hij het al als kritiek op).

Hij wordt dan snel boos. En omdat dat niets oplevert (een goede ruzie levert hier echt NIETS op, in tegenstelling tot in andere relaties, als ik dat wel eens hoor) probeer ik maar zo min mogelijk te zeggen dat als kritiek opgevat kan worden. En dat is veel. Dus praten we niet zo veel...

Vermoeiend, maar het zij zo.

Wat ik me nu afvraag: ik ben bang dat dit ook zijn weerslag heeft op mijn kinderen, die ook wat avers lijken te zijn van kritiek. M.n. mijn zoon heeft daar last van: kan erg slecht tegen kritiek (en let wel: niet dat ik iets boos of heel negatief zeg, kan heel rustig en constaterend zijn, vaak zelfs nog voorzichtig geformuleerd).

Heeft iemand een idee hoe je daar mee om kan gaan?

Zelf maar met zoon oefenen met kritiek geven en blijven uitleggen dat dat juist fijn ("cadeautje") is omdat hij dan weet dat hij iets kan verbeteren?

Of toch probleem met man bespreken dat zoon zo slecht tegen kritiek kan en wat we daar aan kunnen doen? Zelf kritiek geven (vooral op mij) kan mijn man nl. wel heel goed...

Of nog andere ideeën?

Foeksia

Foeksia

04-04-2013 om 09:15

Filomela, sanne e.a.

Late reactie, sorry.
Filomela, wat leg je dat goed uit! 'Andere vormen van gezamenlijkheid', het klinkt ook veel opbouwender dan mijn beginvraag. Mooi gezegd.
Marlien, geen idee hoe je je man zover krijgt mee te doen. Die van mij zou er ook totaal geen zin in hebben, die zou meteen afhaken bij managementachtige woorden als 'probleem tackelen' en 'succesfactoren van je relatie' (en dat begrijp ik dan wel weer, haha, al kan ik er meer overheen lezen). Misschien heb je iets aan de boeken die Peenvogel noemt?
Peenvogel, fijn dat je het begrijpt en dank voor de boekentips! Ik ga er zeker eens naar kijken.
Sanne, apart draadje hoeft niet hoor, het lijkt me een heel legitieme vraag in dit draadje. Ik heb niet echt een tip voor je, volgens mij vindt niemand kritiek echt leuk of 'een cadeautje' . Hoe reageert je zoon als je kritiek geeft? Wordt hij (ook) boos? Verdrietig? Onzeker?
Ik ga hier zelf niet al te voorzichtig mee om (ook geen botte bijl hoor), maar dat is meer omdat ik met mijn kinderen heel duidelijk en direct moet communiceren omdat anders de boodschap al helemaal niet aankomt. Ik probeer het wel te doseren (en dwing mezelf dan niet te zuchten als er weer eens een vol glas melk over tafel gaat, enz.) Denk je dat je zoon het afkijkt van je man overigens? Reageert hij op dezelfde manier? In dat geval zou ik het toch eens bespreken. Pff, moeilijk hoor, want hij ziet het waarschijnlijk helemaal niet zo...

Filomela Houtekiet

Filomela Houtekiet

05-04-2013 om 09:22

Nuttig draadje

Ik heb nu een paar keer de methode van tussen neus en lippen door praten gebruikt, en die werkt niet slecht. Ik vind het zelf moeilijk om door de tv of een krant heen te praten, maar er komt van mans kant dan inderdaad meer uit als het geen Ernstig Gesprek lijkt.

Sanne

Sanne

05-04-2013 om 13:08

Foeksia en filomela

Foeksia, wat zoon betreft: op kritiek reageert zoon vaak of heel stoer alsof het onzin is of kruipt helemaal in zijn schulp/wordt verdrietig. Ik weet niet of hij het afkijkt, maar zou natuurlijk zomaar kunnen. Dochter snapt wel dat kritiek (door ons en veel anderen) meestal juist bedoeld is om beter te worden. Zoon heeft echter ook faalangst, dus misschien speelt dat dan ook weer mee? Hij wil aldoor maar laten blijken hoe slim, knap en goed hij is (vooral op resultaten gericht). Daar ben ik nu ook mee bezig (meer prijzen voor goed inspannen/oefenen/proberen). Nou ja, misschien toch eens met mijn man bespreken, al is het maar om te horen hoe hij ertegenaan kijkt.

Filomela, jouw eerdere posting vond ik inderdaad heel mooi verwoord hoe het voelt, zoeken naar de juiste momenten en andere vormen van gezamenlijkheid. Die zijn er natuurlijk wel, anders waren we allang weggeweest!

Wat jouw laatste opmerking betreft " tussen neus en lippen door praten", dat werkt inderdaad soms wel. Alleen vindt mijn man het juist weer bijzonder vervelend om gestoord te worden als hij tv kijkt, en dat kijkt hij heel veel (in elk geval als hij thuis is). Dus als ik al iets wil bespreken moet ik hem bijna altijd storen tijdens de tv. Onhandig.

Nog iets anders: hebben jullie ook regelmatig dat je een vraag stelt en gewoon geen antwoord krijgt?

Ik heb vaak ook de indruk dat hij niets wil toezeggen, zich nergens toe wilt verplichten. Dus als het gaat over iets dat met hem/zijn agenda te maken heeft, dan reageert hij het liefst niet. Soms dring ik dan aan (als het moet), maar het is altijd maar afwachten of hij dan toch niet weer geirriteerd raakt.

Foeksia

Foeksia

08-04-2013 om 08:53

Geen reactie

Sanne, zijn wij stiekem met dezelfde vent getrouwd? Dat niet reageren is zo herkenbaar! Ik geloof dat ik inmiddels een niet-antwoord als 'nee' kan interpreteren, maar weet nog niet zeker of dat altijd opgaat.
Het gaat vooral om dingen die buiten-het-normale om gaan, bijv. vakantie plannen, weekendje weg, sociale activiteit verder weg... Dan heb ik al een aantal keer gevraagd of hij dan-en-dan vrij kan krijgen zonder duidelijk antwoord (waardoor ik moet blijven vragen, tot ik, inderdaad, vanzelf De Zeur word) en pas na heeeel lang aandringen krijg ik dan een 'ja zeg, ik had toch al gezegd dat het niet uitkwam'. Heuh???
Lees: een niet-direct-enthousiaste-reactie is een afwijzing. En dan zeggen dat zíj geen gedachten kunnen lezen Misschien denken ze dat het verzoek vanzelf verdwijnt als je er geen aandacht aan besteedt?

Sanne

Sanne

08-04-2013 om 22:17

Foeksia

Haha, toen je het schreef ging ik er bijne serieus over nadenken! Ik ga ervan uit dat die van jou toch meestal 's avonds bij jullie thuis eet en 's nachts bij jou slaapt (?), dus... nee, niet dezelfde. Misschien wel een kloon?!

Ja, ik denk dat dat die mannen van ons op het moment dat de vraag gesteld wordt het onderwerp niet kunnen handelen (zijn met iets anders bezig of hebben RUST nodig - die van mij in elk geval), en ook denk ik dat hij vaak niet meteen kan of wil beslissen, zich niet wil vastleggen.

Dus zoveel mogelijk afspraken mail ik hem: dan en dan dit en dat. Is dat oké? Dan kan hij er (met zijn agenda erbij) rustig over nadenken en komt toch wel vaak het antwoord "ja". Als er niet snel een reactie komt, heeft hij er kennelijk niet zo'n zin in.

Maar hoezeer ik hem ook steeds beter leer kennen, steeds beter manieren weet om met hem om te gaan, armoedig is het wel. Het voelt zo emotioneel arm, dat ik hem met zijden handschoentjes moet aanpakken om geen irritatie te wekken (en dan nog kan ik het niet altijd voorkomen). En vooral ook zo emotioneel arm, dat hij altijd zo enorm kritisch is, dat ik veel dingen niet aan hem vertel, bang als ik ben dat hij weer kritisch of negatief reageert. Daar heb ik dan gewoon geen zin in. Niet vertellen is dan makkelijker (ik vertel het mijn vriendinnen wel, dus mijn verhaal kan ik kwijt, adviezen krijg ik ook van hen). Maar triest is het wel. Ik zou graag veel steun en liefde van mijn partner willen, niet aldoor (te vaak) kritiek. Zeker als je hoort, hoe anders het bij andere stellen is.

Toch heb ik ervoor gekozen bij hem te blijven. Ik weet niet of ik het zou doen als er geen kinderen waren, maar waarschijnlijk was het dan makkelijker omgaan geweest met hem (minder druk voor hem). Dat zie ik dan wel tegen die tijd.

En soms heeft hij echt ook zijn leuke en lieve momenten, gelukkig wel.

Jullie man heeft een derde vrouw

Sanne en Foeksia,

Het is ongelooflijk, maar mijn man is precies zoals jullie de jouwe beschrijven. Ik ga nu even niet in details treden, maar ik zag werkelijk niet één verschil.

Foeksia

Foeksia

09-04-2013 om 12:41

Kritisch

Haha, Peenvogel, dat verklaart waarom hij/ ze zo'n probleem met planning heeft / hebben: met drie vrouwen kan er natuurlijk niets extra bij! Jij raadde eerder een paar boeken aan, ik ben er nog niet achteraan gegaan, maar kun je misschien iets noemen waar jij wat aan gehad hebt?
Sanne, dat heel kritische heeft mijn man (gelukkig) niet, of in ieder geval niet op mij (wel op collega's bijv.). ik vrees dat ik meer de kritische ben, oei! Bij hem is het meer gewoon niet reageren als ik iets vertel (dus ook geen kritische reactie) , waardoor ik nogal geneigd ben inmiddels alleen nog de functionele dingen te vertellen/ praktische zaken te bespreken. Voelt wel wat emotioneel arm inderdaad, en soms zet ik mezelf er ook gewoon overheen en teut ik lekker door over de alledaagse dingetjes. Ik geloof niet dat hij het vervelend vindt ofzo, hij weet gewoon niet goed hoe erop te reageren. Denk ik dan in een milde bui En de leuke, lieve, grappige momenten maken idd veel goed, dat ook.

dihanne

dihanne

10-04-2013 om 10:06

Kwartet!

Ha, kwartet: jullie hebben het over mijn partner!

Ik lees dit draadje al een tijdje mee, zelfs met een kladblaadje ernaast om goede tips op te schrijven.

Het is bij ons hetzelfde verhaal.

Partner is gediagnosticeerd met Asperger, en dat klopt! Dat er bij hem geen verandering mogelijk is, zit besloten in die diagnose. Na twee (lange) series relatietherapie zonder resultaat is dat wel duidelijk.

Ik herken wat jullie schrijven over eenzaamheid, op je tenen lopen, steeds rekening houden met hem (in mezelf noem ik mij de 'heilige in huis') enz enz enz

Helaas heb ik geen tips te bieden, ik worstel. Ik doe veel voor mijzelf, heb hobby's en een leuke baan. Momenteel ben ik aan het denken om een eigen kamer in huis te realiseren, maar dat vraagt nogal wat veranderingen (= dus moeilijk)

veel liefs en sterkte,
Dihanne

in de knoop

in de knoop

14-04-2013 om 10:16

@foeksia

aardig wat reacties teweeg gebracht. Zo te lezen ook best veel herkenning!
Las dat je toch ook wel leuke en grappige momenten hebt, dat is natuurlijk heel fijn. En misschien toch een basis om op verder te kunnen.

Foeksia

Foeksia

15-04-2013 om 08:53

Verder

Dihanne, join the club
Indeknoop, ja, die herkenning is erg fijn. Ik heb er veel aan, steun en tips zijn erg prettig. Iedereen dus dank daarvoor! En ervaringen delen, tips uitwisselen, gewoon even lekker klagen over die hopeloze mannen , alles blijft welkom.

Link over partners met autisme

http://tinyurl.com/bobant3
Deze link brengt je naar een pagina waar weer allerlei andere linkjes op staan, met artikelen over partners met autisme.
Sinds ik Foeksia's 'draadje' heb gelezen ben ik wat gaan lezen over autisme, met name 2 boeken van Maxine Aston. Zelf herken ik ontzettend veel, zowel van mijn man als van mezelf. Heel wat herkenbare relatieproblemen vond ik erin!
Voorlopig blijf ik dit onderzoeken. Omdat, meen ik, Sanne aan Foeksia had geopperd dat haar man leek op die van Sanne en dat deze Asperger had, leek het me nuttig jullie op deze link te wijzen.
En nu ga ik de laatste berichten eens lezen in deze draad

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.