Biologische vader en het eerste contact met kind
6 a 7 jaargeleden (ik toen 26 en vrijgezel)ben ik in contact geraakt met een dame van toen 24 welke echter een relatie had. We zijn een jaar met elkaar omgegaan en letterlijk tijdens de laatste keer dat we elkaar zagen is ze zwanger geraakt. we vermoeden dat het kind van mij was maar gezien de situatie wist ze zich geen raad. hoe dit aan te pakken.
Tijdens de zwangerschap heeft haar inmiddels ex-man haar ten huwelijk gevraagd met de wetenschap dat hij dacht dat het kond van hun samen was.
echter in de zwangerschap welke toen der tijd al geruime tijd vorderde was het te riskant om een vaderschapstest te doen. de moeder in kwestie had spijt van haar daden en wilde koste wat het kost niet bij haar man weg.
Na de geboorte welke was in januari heeft haar man natuurlijk het kind aangeven bij de gemeente als zijn kind. de moeder en ik hebben we in april een vaderschapstest gedaan doormiddel van de speekseltest. waaruit bleek dat het kind van mij is.
nadat ze haar man dit opgebiecht had wilde ze kosten wat het kost het kind samen opvoeden. Hoewel ik niet zou weglopen voor me verantwoordelijkheden kon ik niet anders dan accepteren om hun geluk niet in de weg te staan.
op enig moment raakte ze weer zwanger en leek het erop dat ze 100 procent voor elkaar gingen. echter bleek na de geboorte van het 2e kind dat de vader het niet aankon en dat deze wilde scheiden van zijn vrouw.
Dit resulteerde zelf dat een televisie programma hiervoor werd ingeschakeld. waar overigens een totaal verkeerd beeld is neergezet van de situatie en dat ik nooit om het kind heb bekommerd. maar dat deed ik alleen uit bescherming voor de situatie..
nu is mijn biologische kind bijna 5 en wil de vader en moeder het kind voorbereiden om hem te vertellen dat het kind een andere vader heeft ( biologisch, ik dus) en hebben ze een kindertherapeut ingeschakeld om dit proces te bespreken.
het voorstel is dat het kind nu 4,5 jaar de aankomende 4 jaar tot zijn 8e levensjaar mij als biologische vader op 4 momenten in het jaar (ieder kwartaal 1 keer) te zien zal krijgen als KENNIS van Moeder. De zorg vader in kwestie wil hier niet bij aanwezig zijn. de bedoeling is dat ik met de moeder wat leuks ga doen met het kind. echter wil ik benadrukken dat ik op geen enkel vlak uit dat ik zijn biologische vader ben. en dus heel "platonisch" om ga met hem.
De therapeut heeft gezegd dat het beter is om het kind rond zijn 8e levensjaar te vertellen dat er een Biologische vader is, dit omdat hij nu in een fantasie wereld zit en dat het niet zou landen bij het kind. wat ik me enig sinds wel kan voorstellen. maar ben geen expert hierin en geen ervaring.
echter mijn huidige vriendin is vanaf dag 1 al bekend met de situatie dat ik een kind heb. En gezien de nabije ontwikkelingen betreft dit gedeelte ook haar gezien ik me leven met haar deel. Mijn tegenvoorstel is naar de moeder toe dat ik graag wil dat mijn huidige vriendin ook betrokken word bij dit traject. Echter vind de moeder is kwestie dit geen goed idee omdat ze wil dat het kind een gezicht moet krijgen van zijn biologische vader is. de aankomende 4 jaar tot zijn 8e. alleen klopt haar theorie niet ten opzichte van de praktijk omdat ik in deze 4 jaar geen vader rol speel en zal spelen maar een rol gebaseerd om een KENNIS van de moeder en ik mijn huidige vriendin niet buiten wil sluiten omdat ze uiteindelijk ook een stiefmoeder zal worden.
ik zou graag via dit forum wat informatie en of meningen / adviezen willen vergaren om hier op basis van onafhankelijke meningen invulling te kunnen geven aan dit traject.
alvast bedankt voor de reacties.
Met vriendelijke groet,
een radeloze biologische vader
'je weet ook dat dit soort dingen iha niet vrijblijvend zijn,'.
Kinderen kosten geld. Dat is zo. Maar een vrouw die als alleenstaande haar kind wil opvoeden maakt dan ook de keuze om dat alleen te betalen. Ze krijgt daarvoor vanuit de overheid best veel financiële middelen.
Ik snap de reflex wel (overigens hier vanuit de vrouw van de vader, de vader maakt zich vooral zorgen om de kosten van een eventuele advocaat), maar ik blijf toch roepen: vader zijn betekent niet dat je ook de pinautomaat bent.
Ik hoop en vermoed dat er achter deze vraag de volgende gebeurtenis zat: zoon (20) wil nu wel eens weten wie zijn vader is. Moeder neemt daarom contact op met de vader. Ik hoop dat dat de basis is, de eenvoudige en belangrijke behoefte van het kind om te weten wie zijn vader is (niet wat zijn bankrekening is).
Tsjor
Wat Temet beschrijft is precies wat door mijn vrouw werd gevreesd. Uiteindelijk heeft mijn vrouw er niets mee van doen gehad en wordt er wel door geraakt als ik als mogelijke vader met terugwerkende kracht alimentatie zou moeten betalen. Het beetje spaargeld wat we hebben als buffer, is met horten en stoten door ons samen bijeen gebracht. Het zou derhalve qua financiën een flinke impact hebben op ons huidige leven als we een groot bedrag aan achterstallige alimentatie moeten gaan betalen. Maar ik ben ook best bereid om na te denken over ondersteuning vanaf het moment als mijn mogelijke zoon ook daadwerkelijk mijn zoon blijkt te zijn. Hoe die ondersteuning er dan uit moet komen te zien, weet ik nog niet en zal ik dan met hem bespreken. Niet met de moeder, want per slot van rekening is hij voor de wet volwassen. Maar eerst door de emotionele rollercoaster heen, want ik denk dat alle betrokkenen daar als eerste behoefte aan hebben...
